مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال:1395 | دوره:24 | شماره:12 |تعداد مقالات:8

مقدمه: روناس یکی از محصولات زراعی مهم می باشد که مصارف دارویی و صنعتی دارد. این محصول ممکن است توسط قارچ های گوناگونی از جمله قارچ های فوزاریوم که پتانسیل تولید مایکوتوکسین های مهلکی را دارند، آلوده شود. هدف از این تحقیق شناسایی توکسین های تریکوتسین تولیدی توسط قارچ های فوزاریوم همراه بذور روناس با استفاده از روش های مولکولی و بیوشیمیایی است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی از مناطق مختلف کشت روناس در اردکان و بافق از بذور روناس نمونه برداری به عمل آمد. پس از کشت و خالص سازی گونه های قارچی فوزاریوم در محیط های کشت اختصاصی، ردیابی قارچ های دارای پتانسیل تولید مایکوتوکسین تریکوتسین از جمله نیوالنول (NIV) از طریق آغازگرهای اختصاصی ژن Tri13 با استفاده از روش واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) انجام شد. جهت تایید پتانسیل تولید مایکوتوکسین NIV در گونه های فوزاریوم از کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) استفاده شد.نتایج: در این بررسی پنج گونه فوزاریوم از بذور روناس جداسازی و شناسایی شدند. که از این بین گونه های poae .F و F.eqiuesti توانایی تولید مایکوتوکسین نیوالنول را دارا بودند. وجود ژن Tri13 در دو گونه F.poae و equiseti F ردیابی شد که این گونه ها بعنوان تیپ های تولیدکننده NIV شناخته شدند. نتایج حاصل از HPLC نیز نشان داد که دو گونه فوزاریوم مورد بررسی، پتانسیل تولید مایکوتوکسین NIV را دارند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج بدست آمده، ژن Tri13 در دو گونه F. poae و F. equiseti نقش موثری در تولید تریکوتسین نیوالنول دارد. لذا با استفاده از روش PCR می توان قارچ های دارای پتانسیل تولید مایکوتوکسین را در محصولات مختلف سریعتر ردیابی و شناسایی کرد. با توجه به اینکه این اولین گزارش از وجود تریکوتسین نیوالنول در بذور روناس در استان یزد می باشد، لذا باید اقدامات لازم جهت کنترل این عوامل قارچی و توکسین های تولیدی در این محصولات صورت گیرد.

مقدمه: انتروکوک ها پاتوژن های فرصت طلبی هستند که نقش مهمی را در ایجاد عفونت های بیمارستانی ایفا می نمایند. این باکتری ها در سراسر جهان به عنوان دومین عامل عفونت مجاری ادراری در بیماران بستری و سرپایی شناخته شده اند. این پژوهش با هدف ارزیابی شیوع و شناسایی ژن های مقاومت به ونکومایسین و تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی در سویه های VRE انجام شد.روش بررسی: این پژوهش به صورت مقطعی- توصیفی بر روی 48 جدایه انتروکوک جمع آوری شده از نمونه ادرار بیماران بستری و سرپایی بیمارستان پیمانیه شهر جهرم انجام شد. جداسازی انتروکوک ها به کمک آزمون های بیوشیمیایی انجام گرفت. حساسیت نسبت به آنتی بیوتیک های متداول مطابق با استاندارد CLSI با استفاده از روش انتشار دیسک و MIC با روش Broth dilution ارزیابی گردید، سپس وجود ژن های van A، van B، van C1/C2 در سویه های VRE با روش PCR چندگانه بررسی شد.نتایج: از مجموع سویه های انتروکوک، 13 (% 27.09) انتروکوکوس فیکالیس، 6 (%12.50) انتروکوکوس فیسیوم و 29 (%60.41) غیر فکالیس/غیر فیسیوم شناسایی شدند. در مجموع 21 سویه (%43.75) از جدایه های نسبت به ونکومایسین مقاومت داشتند. در 3 سویه (%28.14) مقاومت به تمامی گروه های آنتی بیوتیک مورد بررسی مشاهده شد. 4 سویه (40%) ژن vanA و 2 سویه (20%) ژن vanB را حمل می نمودند، اما در هیچ کدام از جدایه ها، ژن van C1/C2 شناسایی نشد و در 4 سویه نیز هیچ کدام از ژن های مقاومت مورد بررسی مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به ظهور گسترده انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین، ضرورت انجام اقدامات کنترلی و پیشگیرانه و توصیه به عدم مصرف خودسرانه آنتی بیوتیک وجود دارد.

مقدمه: مطالعات انجام شده نشان دهنده ارتباط آنتی بادی ﺿﺪﺗﻴﺮوﺋﻴﺪﭘﺮوﻛﺴﻴﺪاز (Anti-TPO) با نازایی می باشند. ﺣﺪود 5 ﺗﺎ 15 درﺻﺪ زﻧﺎن ﻳﻮﺗﻴﺮوﺋﻴﺪ نیز دارای آنتی بادی های ﺿﺪ ﺗﻴﺮوﺋﻴﺪﻫﺴﺘﻨﺪ. این مطالعه با هدف بررسی شیوع موارد مثبت آنتی بادی Anti-TPO در زنان یوتیروئید با نازایی توجیه نشده در بیماران مراجعه کننده به مرکز IVF بیمارستان افضلی پور انجام شد.روش بررسی: مطالعه انجام شده از نوع cross_ sectional می باشد و در این مطالعه تعداد 75 نفر افراد یوتیروئید با نازایی توجیه نشده با استفاده از نمونه برداری آسان و جهت گروه کنترل 150 نفر خانم یوتیروئید بدون سابقه نازایی و دارای یک حاملگی موفق انتخاب شدند. ﻣﻴﺰﺍﻥ آنتی بادی ﺿﺪﭘﺮﺍﻛﺴﻴﺪﺍﺯﺗﻴﺮﻭﺋﻴﺪ ﺑﻪﺭﻭﺵ لیازون ﺩﺭ ﺳﺮﻡﻫﺎﻱ افراد شرکت کننده در مطالعه اندازه گیری و مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان داد میزان آنتی بادی Anti-TPO در افراد با نازایی توجیه نشده به طور معناداری بالاتر از گروه سالم است (گروه بیمار 15.4±3.61 و گروه سالم 0.65±5.68، p:0.013) در بین سایر متغیرهای مورد بررسی اختلاف میزان Anti-TPO در گروه افراد سالم برحسب سابقه سقط نیز معنی دار بود. بین سن، شاخص توده بدنی، میزان TSH و مصرف تریاک در دو گروه رابطه معنی داری یافت نشد. بین میزان Anti-TPO از یک سو و میزان TSH، شاخص توده بدنی و گراویدیته همبستگی مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه ما برای اولین بار نشان می دهد که میزان آنتی بادی Anti-TPO در زنان یوتیروئید با نازایی توجیه نشده به طور معنی داری بالاتر از افراد سالم است. پیشنهاد می شود این آنتی بادی در افراد با شکایت ناباروری اندازه گیری شود.

مقدمه: هر دو فاکتورهای محیطی و ژنتیکی در گسترش دیابت نوع 2 دخیل هستند. هدف از مطالعه حاضر اندازه گیری اثر تمرینات تناوبی شدید بر سطوح گلوکز، انسولین و بیان TCF7L2 در بافت پانکراس رت های دیابتی نوع 2 و تعیین ارتباط بین بیان نسبی TCF7L2 با نسبت تغییرات انسولین در گروه تمرین تناوبی و گروه کنترل است.روش بررسی: در مطالعه تجربی- کاربردی حاضر، رت های نر ویستار که قبلا با تزریق درون صفاقی نیکوتین آمید-استرپتوزوتوسین به دیابت نوع دو مبتلا شده بودند، به دو گروه کنترل (بدون تمرین) و تمرین تناوبی (12 هفته، هفته ای 5 جلسه) تقسیم شدند. گلوکز ناشتا، انسولین سرم و بیان TCF7L2 در بافت پانکراس هر دو گروه پس از آخرین جلسه تمرین اندازه گیری و توسط آزمون تی مستقل با یکدیگر مقایسه شدند. ارتباط بین بیان TCF7L2 و نسبت تغییر انسولین گروه تناوبی به کنترل نیز توسط آزمون همبستگی پیرسون تعیین شد.نتایج: تمرینات تناوبی در گروه تمرین با بهبود گلوکز ناشتا در مقایسه با گروه کنترل همراه بود (p<0.001). افزایش معنی داری در سطوح انسولین (p<0.001) و همچنین کاهش معنی داری در بیان نسبی TCF7L2 بافت پانکراس گروه تناوبی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (p=0.038). همچنین همبستگی معکوس و معنی داری بین بیان نسبی TCF7L2 با نسبت تغییر انسولین گروه تناوبی به کنترل به دست آمد (p=0.034، r=-0.84).نتیجه گیری: تمرین تناوبی با بهبود سطوح گلوکز و ترشح انسولین در رت های دیابتی نوع 2 همراه است. بر پایه یافته های موجود، این بهبود را می توان به کاهش بیان TCF7L2 در بافت پانکراس در پاسخ به تمرینات تناوبی نسبت داد.

مقدمه: آفلاتوکسین مهم ترین مایکوتوکسین است و می تواند وارد دستگاه تولید مثلی حیوان یا انسان شده و مشکلاتی را در رابطه با کیفیت اسپرم و کاهش توان باروری به وجود آورد. هدف از این تحقیق ارزیابی تاثیرات آفلاتوکسین بر ساختار بافت بیضه و ویژگی های اسپرم و تعیین نوع سلول مورد هدف در اسپرماتوژنز و میزان تستسترون سرم خون و قدرت باروری است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 40 قطعه موش سوری نر بالغ به چهار گروه کنترل و آزمون تقسیم شدند. گروه های آزمون دوزهای 100، 350، 700 میکروگرم بر کیلوگرم از آفلاتوکسین B1 را روزانه به روش گاواژ دریافت کردند. بعد از گذشت 45 روز موش ها بعد از بیهوشی به روش جابجایی گردن کشته شده و نمونه های اسپرم به منظور ارزیابی پارامترهای اسپرم و انجام لقاح داخل آزمایشگاهی از دم اپیدیدیم جمع آوری شدند.نتایج: تحلیل پارامترهای اسپرم نشان داد که تحرک اسپرم به طور مشخصی در سه گروه آفلاتوکسینی در مقایسه با کنترل کاهش یافت. همچنین درصد اسپرم هایی با DNA معیوب و هسته نابالغ بطور معنی داری در سه گروه آفلاتوکسین افزایش یافت (p<0.05). نتایج لقاح داخل آزمایشگاهی نیز نشان داد که آفلاتوکسین باعث کاهش معنی دار پتانسیل باروری اسپرم، روند رشد جنینی قبل از لانه گزینی، کیفیت جنین ها و نیز درصد جنین های دو سلولی و بلاستوسیست ها در مقایسه با گروه کنترل شده است. درصد جنین های متوقف شده با لیز و فراگمانتاسیون بالا به طور معنی داری در هر سه گروه آفلاتوکسین افزایش یافت (p<0.05).نتیجه گیری: به طورکلی نتایج حاصله از تحقیق گویای این مطلب است که آفلاتوکسین سمیت بیضه را با تاثیر مستقیم بر کیفیت اسپرم و قدرت باروری در حالت وابسته به دوز القاء می کند.

مقدمه: هنگامی که سلول های عضلانی صاف میومتر دیواره رحم با رشد غیرعادی همراه باشند، بیماری لیومیوما تظاهر می یابد. ژن ACE کد کننده کانورتازی است که عمدتا در سلول های اندوتلیال عروقی ترشح می شود و در سیستم رنین آنژیوتانسین کنترل کننده فشارخون است. این ژن واجد یک پلی مورفیسم درجی/ حذفی (I/D) است که با افزایش سطح سرمی و بافتی ACE مرتبط می باشد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط این پلی مورفیسم ژنی و ابتلا به میوم است.روش بررسی: در یک مطالعه مورد- شاهدی، 55 بیمار مبتلا به لیومیومای رحمی و 78 خانم سالم مورد بررسی قرار گرفتند. پس از کسب رضایت، نمونه های خون جمع آوری و استخراج DNA توسط روش Salting-out انجام گرفت. تعیین ژنوتیپ با استفاده از واکنش PCR انجام گردید. محصولات تکثیر شده دو باند 190 و 490 جفت بازی را که به ترتیب نشان دهنده آلل D و آلل I هستند را نشان دادند. مقایسه گروه ها با استفاده از آنالیز کای مربع انجام گرفت.نتایج: فرکانس آلل D در گروه بیمار 0.55 و در گروه کنترل 0.51 بوده است. همچنین فرکانس آلل I در گروه بیمار و شاهد به ترتیب 0.45 و 0.49 بودند. نتایج نشان داد که با در نظر گرفتن ژنوتیپ II به عنوان ژنوتیپ مرجع، افراد هموزیگوت DD از شانس خطر بیشتری برای ابتلا به میوم رحمی برخوردارند (نسبت شانس 1.37)، این در حالی است که افراد هتروزیگوت شانس خطر مشابه ای با ژنوتیپ مرجع II نشان دادند.بحث: فشارخون بالا به طور قابل توجهی با فیبروئیدهای رحمی در ارتباط است. مشخص شده که آسیب آترواسکلروتیک عروق خونی رحم و فرآیندهای التهابی ناشی از آن ممکن است نقش مهمی در ایجاد میوم رحمی بازی کند. مطالعه حاضر رابطه مثبتی را بین پلی مورفیسم ACE (I/D) و ابتلا به میوم رحمی نشان داد. این یافته شاهدی بر نقش مهم سیستم رنین– آنژیوتانسین در پاتوژنز میوم است.

مقدمه: شواهد نشان دادند گسترش بیماری های قلبی عروقی زمینه ای التهابی دارد و التهاب عمومی (سیستمیک) نقش محوری در پیشرفت آترواسکلروز ایفا می کند. هدف از تحقیق حاضر بررسی تغییرات سرمی مولکول چسبان سلولی-1 (ICAM-1)، مولکول چسبان عروقی-1 (VCAM-1) و پروتئین واکنشی (CRP) cدر مردان میان سال مبتلا به نارسایی قلبی پس از هشت هفته تمرین هوازی بود.روش بررسی: در این تحقیق نیمه تجربی، تعداد 24 مرد میان سال مبتلا به نارسایی قلبی با میانگین سنی 5.24±58.16 سال، به روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب و به دو گروه تمرین هوازی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی به مدت هشت هفته با تواتر 3 جلسه در هفته با شدت 70-40 درصد حداکثر ضربان قلب بود.نمونه های خونی در حالت ناشتا، قبل و بعد از هشت هفته از همه آزمودنی ها گرفته شد. داده ها با استفاده از Paired Sample t-test و Independent Sample t-test در سطح معنی داری 0.05>P تحلیل شدند.نتایج: مقایسه میانگین های درون گروهی نشان داد در گروه تمرین هوازی میزان سرمی ICAM-1، VCAM-1 و CRP (به ترتیب 0.001=P، 0.001=P و 0.001=P) به طور معنی داری کاهش یافت. در مقایسه میانگین های بین گروهی، تنها در (p=0.001) VCAM-1 و (p=0.002) CRP تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده شد.نتیجه گیری: تمرین هوازی با کاهش سطوح شاخص های التهابی VCAM-1 و CRP ممکن است نقش بسزایی در پیشگیری و کنترل بیماری های قلبی عروقی مردان میان سال مبتلا به نارسایی قلبی داشته باشد.

مقدمه: پروتئین های غیرفعال کننده گیاهی (RIP) به عنوان آنزیم های N-glycosidase عمل می کنند و به وسیله چندین عضو از خانواده Caryophyllaceae مانند Saponaria Officinalis تولید می شوند. ایزوفرم های مختلفی از RIP ها به وسیله Saponaria Officinalis بیان می شوند. ایزوفرم SO6، آدنین 4324 را در توالی حفاظت شده GAGA در چهار لوپ SrRNA 28را دپورینه کرده و سنتز پروتئین را مختل می کند. هدف این مطالعه بیان ایزوفرم SO6 در باکتری E.coli و بررسی تیترآنتی بادی آن در رت های آزمایشگاهی است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی ژن SO6 سنتز شده از پلاسمید pUC57-SO6 نوترکیب به وسیله آنزیم های محدود کننده BamHI و SalI جدا و در وکتور بیانی(+) pET28a زیرهمسانه سازی شد. بیان پروتئین نوترکیب با IPTG القا گردید. پروتئین SO6 نوترکیب به وسیله کروماتوگرافی تمایلی نیکل تخلیص گردید. به منظور تایید پروتئین نوترکیب western blotting انجام گرفت. رت ها به صورت صفاقی با پروتئین تخلیص شده واکسینه شدند و تیتر IgG سرم به روش ELISA مورد سنجش قرار گرفت.نتایج: واکنش PCR و هضم آنزیمی، زیرهمسانه سازی ژن SO6 را در وکتور بیانی (+) pET28a تائید کرد. یک باند پروتئینی kDa 29.5 در SDS-PAGE بیان بالای پروتئین نوترکیب را نشان داد. آنتی بادی پلی کلونال، SO6 را شناسایی کرد. تست ELISA تیتر آنتی بادی قابل توجهی را بعد از تزریق پروتئین در گروه های تست در مقایسه با گروه های کنترل تائید کرد.نتیجه گیری: از آنجایی که آنتی ژن SO6 نوترکیب تخلیص شده ایمونوژن است، این آنتی ژن می تواند برای تحقیقات ضد سرطانی و کاندید واکسن استفاده شود.