کومش
سال:1396 | دوره:19 | شماره:3 (پیاپی 67) |تعداد مقالات:26

هدف: کمبود ویتامین (Vitamin D deficiency, VDD) D امروزه به صورت یک پاندمی تشخیص داده نشده درآمده است. در مطالعات مروری اخیر ارتباط این کمبود با بسیاری از بیماری های مادر و جنین نشان داده شده است. لذا مطالعه ی حاضر با هدف تعیین شیوع VDD در زنان باردار ایران انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر بر اساس بیانیه ی PRISMA برای مطالعات مرور سیستماتیک و متاآنالیز انجام شد. دو نفر از پژوهشگران به طور مستقل پایگاه های ملی و بین المللی شامل Magiran، Iranmedex، SID، Medlib، Scopus، PubMed، ScienceDirect، Cochrane، Web of Science و موتورجستجوی Google Scholar را با استفاده از کلیدواژه های Mesh تا مرداد 1395 جستجو کردند. پس از بررسی معیارهای ورود / خروج و ارزیابی کیفی، داده ها بر اساس مدل اثرات تصادفی با نرم افزار Comprehensive meta-analysis ver 2 ترکیب شدند.یافته ها: در 18 مطالعه، 5572 زن باردار با میانگین سنی 27.01±0.31 سال مورد بررسی قرار گرفت. شیوع VDD در زنان باردار ایران بر اساس نقطه ی برش 10، 20 و 30 ng/ml به ترتیب 41.9% (فاصله اطمینان 95%:54.3-30.4)، 68.6%(فاصله اطمینان 95%:50.3-82.5) و 84.4%(فاصله اطمینان 95%:74.2-91.1) برآورد گردید. بیشترین شیوع VDD بر حسب سه ماهه حاملگی با نقطه ی برش 10، 20 و 30 ng/ml به ترتیب در سه ماهه ی دوم ((85.0-36.7)61.9)، سه ماهه ی اول ((90.8-87.8)89.4) و سه ماهه ی سوم ((93.6-74.5)86.7) بود.نتیجه گیری: شیوع VDD در مادران ایرانی بسیار بالا می باشد، لذا پرداختن به مساله VDD در این گروه باید یک اولویت بهداشتی در ایران باشد. به منظور پیشگیری از عوارض VDD در مادران، مداخلات مناسب در طول دوران بارداری ضروری به نظر می رسد.

آدیپونکتین یک سایتوکین مترشحه از بافت چربی بدن و از جنس پروتئین شبه کلاژنی با 244 اسید آمینه است. غلظت آن در پلاسمای افراد سالم 40-5 mg/mL بوده و در حقیقت 1% از کل پروتئین های سرم را تشکیل می دهد. اگرچه آدیپونکتین در شرایط فیزیولوژیک نقش ضد التهابی و ضد آتروژنیک دارد و در متابولیسم چربی و قند و در تعادل انرژی نیز نقش ایفا می کند. اما در بیماران مرحله پایانی کار کلیه به دلیل تغییر در ساختار، نسبت و عمل کرد نه تنها محافظت کننده نیست بلکه یک عامل خطر به شمار می رود. بنابراین با عنایت به شیوع آترواسکلروز عروق در بیماران مرحله پایانی کار کلیه شاید بتوان از این سایتوکین به عنوان یک مارکر شناسایی میزان درگیری قلبی - عروقی این گروه بیماران استفاده کرد.

هدف: پس از یادگیری، حافظه باید تثبیت شود تا به وسیله یادگیری های متعاقب دچار اختلال نشود. هنوز مشخص نیست یادگیری های جدید، با چه فاصله زمانی آموخته های پیشین را مختل می نمایند. این پژوهش در پی پاسخ به این سوال بود که آیا آموختن تکلیف ادراکی، تکلیف توالی حرکتی متناوب که پیش از آموخته شده است را مختل کرده، یا با تحکیم آن تداخل می کند و این اثر احتمالی در چه فاصله زمانی بیش تر است.مواد و روش ها: تعداد 38 نفر داوطلب، تکلیف تطبیق رنگ زنجیره ای را در 3 بلوک 150 کوششی اجرا کردند و سپس به صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند؛ گروه اول پس از گذشت یک ساعت و گروه دوم پس از گذشت شش ساعت در تکلیف ادراکی شرکت نمودند. گروه سوم هیچ تکلیف مداخله ای دریافت نکرد. سپس هر 3 گروه پس از گذر 24 ساعت از تکلیف هدف، در آزمون یادداری شرکت نمودند.یافته ها: نتایج آزمون یادداری گروه های مورد بررسی اختلاف معنی داری را بین اکتساب و یادداری تکلیف تطبیق رنگ زنجیره ای نشان نداد.نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر بیان گر این نکته است که حافظه حرکتی پنهان بلافاصله پس از یادگیری تثبیت شده و نه انجام تکلیف تداخلی نه گذر زمان اثری افزایش یا کاهشی بر آن ندارد.

هدف: با توجه به افزایش روزافزون رفتارهای پرخطر جنسی، شناسایی عوامل موثر بر آن می تواند در طراحی مداخلات پیشگیرانه مفید باشد. لذا مطالعه حاضر به دنبال تعیین کننده های شناختی - هیجانی رفتارهای پرخطر جنسی در میان جوانان با استفاده از مدل Prototype Willingness انجام گرفته است.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 400 نفر از جوانان 18 الی 28 ساله شهر زنجان به روش نمونه گیری غیرتصادفی و درسترس از محل های اجتماع جوانان مثل مراکز تفریحی انتخاب شده بودند. برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه های استاندارد شامل سابقه رفتارهای پرخطر جنسی، خودکنترلی و پرسش نامه مبتنی بر سازه های مدل P/W استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که رفتارهای پرخطر جنسی در پسران (62.7 درصد) بیش تر از دختران (37.3 درصد) می باشد. بین رفتارهای پرخطر جنسی و خودکنترلی (p<0.001) ارتباط معنی داری یافت شد. از میان سازه های مدل P/W، قصد رفتاری (p<0.001) و هنجارهای اجتماعی (p<0.005) پیشگویی کننده های مستقیم و معنی دار رفتارهای پرخطر جنسی در دختران بودند. در حالی که هیچ کدام از سازه های مدل P/W، قادر به پیش بینی معنی دار رفتارهای پرخطر جنسی در پسران نبود (p<0.05). در پسران، تجارب قبلی از رفتارهای پرخطر جنسی، در شکل گیری تصورات (p=0.039) و تصورات در ایجاد تمایلات مثبت نسبت به رفتارهای پرخطر جنسی (p=0.004) معنی دار بوده است. هم چنین، در پسران، نگرش با قصد رفتاری (p<0.001)، تمایلات رفتاری (p<0.001) و هنجارهای اجتماعی (p<0.001) به طور معنی داری ارتباط داشت.نتیجه گیری: مطابق با یافته های مطالعه حاضر، هنجارهای انتزاعی و قصد رفتاری مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر رفتارهای پرخطر جنسی در دختران می باشد. در پسران هم، تجارب قبلی نقش مهمی در شکل گیری تصورات و تمایلات آن ها نسبت به رفتارهای پرخطر جنسی داشته است.

هدف: کاهش قدرت و انعطاف پذیری عضلات اندام تحتانی از عوامل موثر در ایجاد درد کشککی - رانی به شمار می آیند اما رابطه قدرت و انعطاف پذیری عضلات با درد و عملکرد در افراد مبتلا به این عارضه هنوز کاملا شناخته نشده است. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط قدرت و انعطاف پذیری عضلات اندام تحتانی با درد و عملکرد زنان مبتلا به درد کشککی - رانی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه ی مقطعی 35 زن مبتلا به درد کشککی - رانی و 35 زن سالم همسان شرکت کردند. قدرت عضلات، انعطاف پذیری عضلات و شدت درد به ترتیب با استفاده از دینامومتر، شیب سنج و مقیاس دیداری درد ارزیابی شدند. پرسش نامه کوجالا و آزمون پایین آمدن از پله برای تعیین عملکرد استفاده شدند.یافته ها: قدرت عضلات اکستانسور و فلکسور زانو، ابداکتور و چرخاننده خارجی ران در زنان با درد کشککی - رانی به طور معناداری کم تر از گروه سالم بود (P<0.001). انعطاف پذیری عضلات چرخاننده داخلی ران، باند ایلیوتی بیال و چهارسر رانی در زنان با درد کشککی - رانی به طور معناداری کم تر از گروه سالم بود (P<0.001). بر اساس آنالیز رگرسیون، انعطاف پذیری چهارسررانی و قدرت ابداکتورهای ران می توانند به ترتیب نمره پرسش نامه کوجالا (R2=0.20) و پایین آمدن از پله (R2=0.16) را پیش بینی کنند. ارتباط معناداری بین شدت درد، عملکرد و قدرت عضلات اندام تحتانی یافت نشد.نتیجه گیری: قدرت عضلات اندام تحتانی به طور بارزی در زنان با درد کشککی - رانی کم تر از زنان سالم است. انعطاف پذیری چهارسررانی و قدرت ابداکتورهای ران می توانند نمره پرسش نامه کوجالا و آزمون پایین آمدن از پله را در زنان با درد کشککی - رانی پیش بینی کنند.

هدف: مطالعات قبلی نقش احتمالی ضعف عضلات ران در ایجاد درد کشککی - رانی را پیشنهاد می دهند. از این رو، افزودن تمرینات تقویتی ران به تمرینات متداول زانو برای درمان درد کشککی - رانی توصیه شد. با این وجود، شواهد علمی برای حمایت از ارتقا اثربخشی درمان با اضافه شدن تمرینات تقویتی ران محدود است. این مطالعه اثربخشی بالینی تمرینات زانو در مقابل ترکیب تمرینات زانو و ران را در زنان با درد کشککی - رانی مقایسه کرد.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی 60 زن با درد کشککی - رانی به صورت تصادفی در دو گروه «تمرینات زانو» و «تمرینات ران و زانو» قرار گرفتند. شرکت کنندگان سه بار در هفته به مدت 4 هفته تمرینات درمانی پیش رونده انجام دادند. درد، قدرت عضلانی (اکستانسورهای زانو، ابداکتورها و چرخاننده های خارجی ران) و عملکرد فیزیکی به ترتیب با استفاده از مقیاس دیداری درد، دینامومتر، و آزمون پایین آمدن از پله در قبل و بعد از مداخله ارزیابی شدند.یافته ها: هر دو گروه بهبود معنادار درد، عملکرد و قدرت عضلات اکستانسور زانو، ابداکتور ران و چرخاننده خارجی ران را بعد از مداخله نشان دادند (P<0.001). هیچ اختلاف معناداری در قدرت عضلانی، درد و عملکرد بین دو گروه وجود نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه بیانگر بهبود بارز درد و عملکرد زنان با درد کشککی - رانی متعاقب چهار هفته تمرین زانو و یا ترکیب تمرینات زانو و ران است. اضافه شدن تمرینات تقویتی ران به تمرینات متداول زانو با افزایش اثربخشی درمان همراه نبود.

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی ویژگی های روان سنجی نسخه فارسی مقیاس خودکارآمدی فعالیت ورزشی در سالمندان بود.مواد و روش ها: به این منظور، 352 سالمند از دو جنس (%0.59 مرد و %0.41 زن با میانگین سنی 67.22±0.34 سال) شهر تهران به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و نسخه فارسی مقیاس خودکارآمدی فعالیت ورزشی در سالمندان را تکمیل کردند. از روش باز ترجمه به منظور بررسی صحت ترجمه استفاده شد. جهت تعیین روایی سازه از تحلیل عاملی تاییدی و جهت بررسی همسانی درونی مقیاس ها از ضریب آلفای کرونباخ و جهت بررسی پایایی زمانی از ضریب همبستگی درون طبقه ای استفاده شد.یافته ها: نتایج پژوهش نشان دهنده برازش مطلوب مدل مقیاس خودکارآمدی فعالیت ورزشی در سالمندان بود. به طوری که شاخص های برازندگی (RMSEA، 0.055؛ CFI، 0.95 و TLI، 0.94)، همسانی درونی کل مقیاس (0.90) و پایایی زمانی (0.83) بیانگر روایی و پایایی مطلوب نسخه فارسی مقیاس خودکارآمدی فعالیت ورزشی در سالمندان می باشد.نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که نسخه فارسی مقیاس خودکارآمدی فعالیت ورزشی در سالمندان از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است. بنابراین نسخه فارسی مقیاس خودکارآمدی فعالیت ورزشی می تواند به عنوان یک ابزار مناسب جهت مطالعه و ارزیابی خودکارآمدی در سالمندان جامعه ایرانی مورد استفاده قرار گیرد.

هدف: با توجه به این که اختلال افسردگی شایع ترین اختلال روحی - روانی در جوامع بشری است، لذا بررسی مولکولی در این زمینه می تواند درک بهتری از این اختلال پیچیده فراهم نماید. در این تحقیق ارتباط بین پروتئین های مرتبط با این بیماری بررسی تا اهمیت بیش تر برخی از آن ها در مکانیسم مولکولی بیماری آشکار شود.مواد و روش ها: اسامی پروتئین های تغییر بیان یافته مایع مغزی - نخاعی مرتبط با اختلال افسردگی ماژور استخراج و شبکه تعامل پروتئینی 39 پروتئین به کمک نرم افزار Cytoscape ترسیم شد. الگوریتم های وابسته شامل MCODE و ClueGO+CluePedia با استفاده از آنالیز هستی شناسی ژن، به ترتیب برای شناسایی کمپلکس های پروتئینی و مسیرهای زیستی به کار گرفته شدند.یافته ها: آنالیز شبکه نشان داد که تغییر بیان 15 پروتئین به عنوان پروتئین های کلیدی نقش مهمی در ابتلا به این اختلال ایفا می نماید. شبکه حاوی چهار کمپلکس پروتئینی است و هفت مسیر مهم اختلال افسردگی ماژور نیز تعیین شدند.نتیجه گیری: در این تحقیق پروتئین ها، کمپلکس ها و مسیرهای زیستی مهم و مرتبط با اختلال افسردگی ماژور تعیین شدند که انجام تحقیقات تکمیلی می توانند به معرفی اهداف دارویی احتمالی و بیومارکرهای تشخیصی منجر شوند.

هدف: گلیومای ساقه مغز یکی از انواع تومورهای مغز است که 10 تا 20 درصد تومورها در کودکان و 2 درصد تومورهای بزرگسالان را شامل می شود و دارای دو درجه پایین و بالا است. تشخیص درجه تومور گلیوما توسط بیوپسی بیماران انجام می شود. هدف از این مطالعه ارایه یک مدل رده بندی برای تشخیص درجه تومور گلیوما بر اساس یافته های MRI و هم چنین بررسی تاثیر هر یک از یافته های MRI بر درجه تومور است.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، از اطلاعات MRI و پاتولوژی همه بیماران (96 نفر) دارای تومور مغزی گلیوما که طی سال های 85 تا 91 به بخش استریوتاکسی بیمارستان شهدای تجریش مراجعه کرده اند، استفاده شده است. برای تحلیل داده ها از مدل ماشین بردار پشتیبان به عنوان یک مدل رده بندی با دقت بالا و مناسب برای داده هایی با تعداد متغیر های زیاد و یا متغیرهای کیفی با رده های زیاد و فراوانی کم در رده ها، استفاده شده است. اجرای مدل در برنامه R نسخه 1.3.3 انجام شده است.یافته ها: دقت کلی مدل رده بندی ماشین بردار پشتیبان 93 درصد، حساسیت مدل 90 درصد و ویژگی آن 93 درصد است. داشتن سردرد، گسترش تومور در نخاع، ظاهر هموژن، ظاهر شبه کیست، سیگنال ایزو در T1 و T2، ارتباط مثبتی با درجه تومور پایین و درگیری پونز، گسترش تومور در تالاموس، ظاهر با حدود مشخص، ظاهر نکروزی، سیگنال هایپر در T2 و انهانسمنت هتروژن ارتباط مثبتی با تومور درجه بالا دارند.نتیجه گیری: مدل رده بندی ماشین بردار پشتیبان بر اساس یافته های MRI، در تشخیص درجه تومور دقت بالایی دارد.

هدف: دیابت، بیماری مزمنی است که معمولا با اختلال تحمل گلوکز آغاز می گردد. این مرحله، اصطلاحا به عنوان پیش دیابت شناخته می شود. افراد پیش دیابتی در معرض خطر بیش تری برای رخداد دیابت هستند، بنابراین شناسایی عوامل خطرساز دیابت، در افراد پیش دیابتی، مورد توجه بیش تری است. به طور معمول برای انتخاب متغیر، از روش گام به گام استفاده می شود که عدم قطعیت مدل را در نظر نمی گیرد. در این مطالعه، برای برطرف کردن این مشکل، از روش متوسط بیزی (Bayesian Model Averaging, BMA) استفاده شد.مواد و روش ها: جمعیت مورد بررسی، 734 زن 20 سال و بالاتر پیش دیابتی، در مطالعه کوهورت قند و لیپید تهران(TLGS)  است. در مطالعه حاضر، برای انتخاب متغیر در رگرسیون لجستیک از روش های گام به گام و متوسط بیزی استفاده شد؛ سپس AUC دو روش محاسبه و با آزمون دلونگ (Delong) مقایسه شد. برای انجام تحلیل ها از بستهBMA  نرم افزار R نسخه 3.1.3 استفاده شد.یافته ها: روش متوسط بیزی، قندخون ناشتا، قندخون 2 ساعته، سابقه خانوادگی، نمایه توده بدنی و مصرف آسپرین را در ابتدای مطالعه، به عنوان عوامل خطرساز بروز دیابت، انتخاب کرد. روش گام به گام علاوه بر این ها، فشارخون دیاستولیک، سابقه بستری 3 ماه گذشته، استفاده از داروهای تیرویید و تحصیلات را نیز انتخاب کرد. با این که تعداد متغیرهای روش گام به گام (9 متغیر) بیش تر از روش متوسط بیزی (5 متغیر) است، AUC برای روش های متوسط بیزی و گام به گام تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیری: به نظر می رسد مدل متوسط بیزی قابلیت خوبی برای غربالگری بیماری دیابت دارد، زیرا ضمن تشخیص متغیرهای موثر کم تر، توانایی پیش بینی مدل نیز حفظ شد.

هدف: آگاهی و آمادگی در برابر بیماری آنفلوانزا نوع A می تواند تا حد قابل توجهی از بروز بیماری در گروه های در معرض خطر به خصوص زنان باردار جلوگیری نماید. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مداخله آموزشی بر ارتقاء رفتارهای پیشگیری کننده از آنفلوانزای نوع A در زنان باردار بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی در شهرستان سیرجان انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه به روش نیمه تجربی در سال 95-1394 انجام شد. جمعیت مورد مطالعه، 200 نفر از زنان باردار تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی شهرستان سیرجان بودند، که به طور تصادفی ساده به دو گروه مداخله (100 نفر) و کنترل (100 نفر) تقسیم شدند. مداخله آموزشی طی دو جلسه 60 دقیقه ای انجام شد. اطلاعات از طریق تکمیل پرسش نامه (حاوی 71 سوال) طی مصاحبه مستقیم قبل از مداخله آموزشی و سه ماه بعد از آن، جمع آوری گردید.یافته ها: پس از مداخله، نمرات آگاهی در هر دو گروه مداخله و شاهد افزایش یافت، این یافته به علت اجرای برنامه های آموزشی روتین در آن مراکز بود؛ اما افزایش معنی دار در نگرش و عمل کرد در گروه مداخله مشاهده گردید (P<0.05). هم چنین حساسیت درک شده، شدت درک شده، منافع درک شده، راهنما برای عمل و خودکارآمدی نیز پس از مداخله در گروه مداخله در مقایسه با شاهد افزایش یافت و نمره موانع درک شده کاهش معنی داری یافت (P<0.05). ولی در گروه شاهد افزایش یا اختلاف معنی داری مشاهده نشد (P>0.05).نتیجه گیری: مدل اعتقاد بهداشتی در ارتقاء آگاهی، نگرش و عمل کرد زنان باردار شهرستان سیرجان در پیشگیری از آنفلوانزا نوع A موثر بود. بنابراین پیشنهاد می گردد در کنار روش های آموزش سنتی از مدل اعتقاد بهداشتی نیز استفاده گردد.

هدف: لوتئولین یک مشتق گیاهی مهم می باشد، این ماده دارای اثرات ضد التهابی، مهار رشد سلولی و القا آپوپتوز و مهار متاستاز است. سرطان معده یکی از شایع ترین بیماری های موجود در جهان بوده و متاستاز در این بیماری شیوع بسیاری داشته است و تشخیص دیر هنگام این بیماری موجب مرگ بیمار می گردد. پروتئین های کافیلین، اکتین و دی نوکلئوتید فسفات کیناز از جمله پروتئین های موثر در ایجاد متاستاز و هم چنین مرگ سلولی می باشند.مواد و روش ها: در این مطالعه به بررسی اثر غلظت های بالای لوتئولین بر روی سلول های سرطانی معده پرداخته شد بدین منظور ابتدا سلول ها در محیط In vitro کشت شده و سپس به مدت 48 ساعت تحت تاثیر دارو قرار گرفتند. سپس سلول ها جمع آوری شده و کل پروتئین آن ها استخراج گردید پروتئین های استخراج شده با استفاده از روش الکتروفورز دو بعدی از نظر جرم مولکولی و pI جداسازی شدند سپس تعیین توالی اسید آمینه با روش MALDI-TOF انجام گردید.یافته ها: در این مطالعه مشخص شد که میزان رشد سلول های سرطانی با استفاده از لوتئولین کاهش می یابد، بدین معنی که مرگ سلولی افزایش می یابد. بر اساس نتایج به دست آمده از شناسایی نقاط پروتئینی ارسال شده برای انجام MOLDI-TOF mass spectrometry مشاهده گردید که بیان سه پروتئین کافلین، اکتین و نوکلئوتید دیفسفات کیناز پس از استفاده از لوتئولین کاهش یافته اند.نتیجه گیری: در این مطالعه مشاهده گردید که هر سه پروتئین ذکر شده در بالا در مهار متاستاز و هم چنین در مرگ سلولی ناشی از لوتئولین نقش مهمی داشته اند.

سابقه و هدف: آپوAI پروتئین اصلی HDL است و ژن آن عضوی از مجموعه ژنی apoAI-CIII-AIV بر روی بازوی بلند کروموزوم 11q23-q24 می باشد. برخی مطالعات ارتباط پلی مورفیسم PstI در ناحیه مجاور '3 ژن آپوAI با غلظت لیپیدهای سرم را گزارش کرده اند. این مطالعه، به منظور تعیین فراوانی الل نادر (P2) پلی مورفیسم PstI و ارتباط آن با غلظت لیپیدهای سرم در یک جمعیت ایرانی (شهرستان سمنان) انجام گردید.مواد و روش ها: در یک مطالعه مورد - شاهدی، DNA ژنومی 76 بیمار مبتلا به هیپرلیپیدمی (TG>150mg/dL و TC>200mg/dL) و 75 فرد سالم (TG<150mg/dL و TC<200mg/dL) استخراج گردید و پلی مورفیسم PstI با روش PCR-RFLP در دو گروه کنترل و بیمار بررسی شد.یافته ها: فراوانی الل نادر در دو گروه بیمار و کنترل به ترتیب 22.4 و 14.7 درصد بود (P>0.05). در گروه بیمار، افراد با ژنوتیپ P2P2 در مقایسه با افراد با ژنوتیپ های P1P1 و P1P2 دارای HDL-c و آپوAI  سرمی کم تری بودند، البته اختلاف معنی دار نبود.نتیجه گیری: در جمعیت مورد مطالعه، حضور الل نادر P2 با تغییرات معنی دار لیپید همراه نبود. ارتباط پلی مورفیسم ها با دیس لیپیدمی بسیار پیچیده است. بنابراین، بررسی پلی مورفیسم PstI با سایر محل های پلی مورفیک در مجموعه ژنی apoAI-CIII-AIV پیشنهاد می گردد.

هدف: وسایل نقلیه موتوری مهم ترین منبع ایجاد آلودگی صوتی در محیط زیست در مناطق شهری و مسکونی محسوب می شوند. سروصدا به یک معضل برای مردم و تصمیم گیران تبدیل شده است. در مطالعه حاضر تراز صدای تولیدشده از وسایل نقلیه موتوری مختلف که به طور معمول در ایران استفاده می شوند، ارزیابی شده است.مواد و روش ها: طرح مطالعه به صورت مقطعی - زمانی در سال 1393 بوده است. نمونه های مورد ارزیابی شامل 346 وسیله نقلیه بوده است که در گروه های موتورسیکلت، سواری شخصی، اتوبوس و کامیون ها طبقه بندی شده است. با استفاده از دستگاه صداسنج مجهز به مدار آنالیز کننده اکتاو باند سروصدای منتشره از وسایل نقلیه موتوری اندازه گیری گردید. ترازهای فشار صدا در محدوده فرکانس اکتاو باند در پیرامون وسایل نقلیه موتوری در موقعیت ثابت اندازه گیری شد.یافته ها: میانگین ترازهای فشار صوتی برای اتوبوس ها، کامیون ها و موتورسیکلت ها به ترتیب 83dB (A)، 83dB (A) و 82dB (A) به دست آمد که از مقدار معیار پیشنهاد شده برای محیط زیست بیش تر است. در میان وسایل نقلیه اندازه گیری شده اتوبوس ها بیش ترین تراز فشار صوتی را تولید نموده اند که به دنبال آن کامیون ها، موتورسیکلت ها و سواری های شخصی در مرتبه های بعدی قرار داشته اند. تجزیه وتحلیل واریانس نشان داد که بین دو گروه وسایل نقلیه موتوری با عمر کم تر از 5 سال و بیش تر از 5 سال از نظر تولید صدا اختلاف معناداری وجود دارد (p<0.05). این مطالعه نشان داد که وسایل نقلیه قدیمی تر تراز صدای قابل توجهی در فرکانس های مکالمه ایجاد می نمایند. در مورد کلیه وسایل نقلیه موتوری مورد مطالعه ترازهای فشار صوتی اندازه گیری شده در فرکانس های زیر تراز اکتاو باند افزایش نشان داده است.نتیجه گیری: تعیین مقدار آلودگی سروصدای ایجادشده از وسایل نقلیه موتوری باید در مطالعات بهداشتی مورد توجه قرار گیرد. استفاده از منابع حمل و نقل جدیدتر می تواند در کاهش آلودگی صوتی ناشی از تردد اتومبیل ها در مناطق مسکونی مفید باشد.

هدف: لوسمی لنفوئیدی مزمن (Chronic lymphocytic leukemia, CLL) یکی از شایع ترین بدخیمی های لنفوئیدی در کشورهای غربی است. به طور عموم افراد مسن از طریق تجمع و تکثیر لنفوسیت هایB که دارای مارکرهای CD19+، CD20+،CD5+ وCD23+ هستند، درگیر می کند. بربرین ازجمله ترکیبات طبیعی با ساختار ایزوکویئلون آلکالویید است که دارای توانایی بالقوه ضد سرطانی می باشد. در شرایط آزمایشگاهی بربرین در رده های سلول های سرطانی باعث کاهش بقا و افزایش میزان آپوپتوز در سلول های سرطانی می شود. در این مطالعه به بررسی اثر بربرین بر میزان بقا و آپوپتوز در سلول های تک هسته ای خون محیطی (Peripheral Blood Mononuclear Cell, PBMC) بیمارانCLL  و افراد نرمال در حضور یا عدم حضور و هم چنین مقایسه با داروی فلودارابین در هر دو گروه پرداخته شد.مواد و روش ها: سلول های تک هسته ای خون محیطی 12 بیمارCLL  و 6 فرد سالم را با استفاده از تکنیک فایکول جدا کرده و سلول هایPBMC  در پلیت های 96 خانه ای با محیط کشت RPMI1640 به همراه AB+serum با دوزهای 5 تا 200 میکرومولار بربرین و غلظت 1 میکرومولار از فلودارابین کشت داده شدند. میزان بقا و میان آپوپتوز این سلول ها را با استفاده از تکنیکMTT و Annexin V/7AAD (فلوسایتومتری) مورد سنجش قرار گرفت.یافته ها:نتایج به دست آمده بیانگر کاهش میزان بقا در PBMC های بیمارانCLL مجاور شده با بربرین با P<0.05 نسبت به سلول های بیمارانی که با این دارو مجاور نشده است. مقایسه میزان بقایPBMC بیمارانCLL مجاور شده با بربرین و فلودارابین تفاوت معناداری مشاهده نشد (P>0.05) مقایسه میزان بقایPBMC افراد سالم مجاور شده با بربرین نسبت به سلول های مجاور نشده تفاوت معناداری را نشان نمی دهد (P>0.05). افزایش میزان آپوپتوز در PBMC بیمارانCLL که در مجاور بربرین بوده است، نسبت به سلول هایی که در مجاورت دارو نبوده است (P<0.05) در حالی که این اثر را در PBMC افراد سالم مشاهده نشده است (P>0.05).نتیجه گیری: بربرین موجب کاهش بقا و افزایش آپوپتوز سلول هایPBMC  بیمارانCLL  شد. این اثر در PBMC افراد سالم مشاهده نشد.از طرفی عدم وجود تفاوت معنی دار بین اثر فلودارابین بعنوان داروی استاندارد و بربرین، نشان می دهد که بربرین می تواند یک کاندیدای مناسب با عوارض کم تر نسبت به فلودارابین برای تحقیقات بالینی معرفی گردد.

هدف: شواهد زیادی حاکی از نقش سیستم سرتونرژیک و تحریک گیرنده های سروتونینی در حملات تشنجی است. با توجه به نقش گیرنده سروتونینی 5-HT1A در فعالیت سیناپسی و مدل های تشنجی؛ و تشابه مکانیسم های درگیر در ایجاد حملات تشنجی و تقویت طولانی مدت (LTP)، هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش این گیرنده در تقویت سیناپسی در مدل صرعی کیندلینگ است.مواد و روش ها: 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 320-220 گرم در شش گروه به صورت تصادفی تقسیم شدند. گروه 1 (کنترل): بدون هیچ مداخله ای پس از جراحی استرئوتاکسیک و قرار دادن الکترودهای تحریک و ثبات به مدت 20 دقیقه ثبت پایه پتانسیل های میدانی انجام گردید. پس از ثبت پتانسیل های میدانی، تحریک تتانیک جهت ایجاد LTP اعمال شد. گروه 2 (کیندل): تمام مراحل مشابه گروه اول بود با این تفاوت که حیوانات قبل از جراحی طی دوره یک ماهه تزریق PTZ کیندل شده بودند. گروه 3 تا 5: مراحل انجام آزمایش مشابه گروه دوم بود با این تفاوت که آنتاگونیست گیرنده ی 5HT1A سرتونینی (WAY-100635) با غلظت 12.5، 25 و 50 نانومولار قبل از القای LTP تزریق داخل بطنی شد. گروه ششم فقط دوز 25 آنتاگونیست را دریافت کردند.یافته ها: گروه کنترل و کیندل پس از اعمال تحریک تتانیک به منظور ایجاد LTP به طور معنی داری متفاوت از یک دیگر پاسخ دادند fEPSP (p<0.001) و PS در گروه های 3 تا 5 نسبت به گروه 2، به طور معناداری کاهش یافت (p<0.001). تزریق WAY-100635 هم چنین باعث کاهش معنی دار fEPSP و PS شد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که القای LTP در حیوانات صرعی در حضور آنتاگونیست سرتونینی 5-HT1A تضعیف می شود. به نظر می رسد که آگونیست سروتونینی القای LTP را تقویت و در نتیجه ممکن است در تقویت حافظه و یادگیری افراد صرعی مفید باشد.

هدف: مطالعات قبلی نشان داده اند که ورزش اختیاری و شنا شدت وابستگی فیزیکی و روانی را در موش صحرایی وابسته و قطع مورفین کاهش می دهد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر ورزش اجباری تریدمیل در طول القای وابستگی به مورفین بر روی نشانه های قطع مورفین به دنبال نالوکسان و رفتار شبه اضطرابی می باشد.مواد و روش ها: موش ها به مدت 7 روز فعالیت ورزشی تریدمیل نیم ساعته، هم زمان تزریق زیر جلدی مورفین با دوزهای تدریجی افزایشی(64 mg/kg و 56، 46، 36، 26، 16، 8) یک بار در روز دریافت کردند. در روز هشتم، 2 ساعت بعد از تزریق مورفین با دوز 56mg/kg سطح اضطراب ارزیابی شد. سپس در روز نهم نیز 2 ساعت بعد از تزریق مورفین با دوز 56 mg/kg با تزریق نالوکسان هیدروکلراید (0.4 mg/kg) به صورت داخل صفاقی شدت وابستگی فیزیکی مطابق مدل Gellert–Holtzman ارزیابی گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که نشانه های درجه بندی شده شامل تعداد انقباضات شکمی، درصد از دست دادن وزن و نمره کل Gellert–Holtzman و هم چنین نشانه های چک شده مثل اسهال، بی قراری، دندان قروچه در موش های وابسته به مورفین دونده با تریدمیل از شدت کم تری نسبت به گروه غیر دونده برخوردارند. هم چنین نتایج نشان داد که تعداد ورود و مدت زمان ماندن در بازوی باز در گروه وابسته به مورفین دونده با تریدمیل بیش تر از گروه وابسته به مرفین غیر دونده است.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که ورزش اجباری تریدمیل در طول القای وابستگی به مورفین موجب کاهش شدت وابستگی و رفتار شبه اضطرابی می شود. بنابراین، ورزش اجباری تریدمیل نیز همانند دیگر ورزش ها ممکن است برخی از نتایج رفتاری فیزیکی و روانی وابستگی به مورفین را کاهش دهد.

هدف: مطالعات قبلی نشان دادند که ورزش اثرات مفیدی بر فعالیت های شناختی دارد و خارج کردن تخمدان ها موجب اختلال در یادگیری و حافظه می شود. هدف مطالعه حاضر تعیین اثر ورزش ارادی و جایگزینی استروژن بر اثرات برداشته شدن تخمدان (اوارکتومی) بر حافظه ترس و تعداد نورون های هیپوکمپ در موش بزرگ آزمایشگاهی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از رت های ماده نژاد ویستار (180-220 گرم) استفاده شد، حیوانات یک هفته بعد از انجام اوارکتومی (که تخمدان های آن ها با روش جراحی برداشته شده بود) با دریافت و هیکل (2 میلی لیتر به ازاء هر کیلوگرم وزن) یا استروژن (20 میکروگرم به ازاء هر کیلوگرم وزن) به طور روزانه به مدت دو هفته ورزش ارادی انجام دادند. سپس در دستگاه احترازی غیرفعال آموزش دیدند و 48 ساعت بعد حافظه آن ها بررسی شد و بلافاصله بعد از آن کشته شده و هیپوکمپ آن ها خارج شد و شمارش نورونی در نواحی مختلف آن انجام گردید.یافته ها: آنالیز یافته ها نشان داد که اوارکتومی موجب کاهش حافظه و کاهش تعداد نرون ها در هیپوکمپ شد و تزریق استروژن و یا ورزش ارادی به تنهایی و توام به طور معنی داری این اثرات را اصلاح می کند (P<0.05).نتیجه گیری: ورزش ارادی ضمن تقویت یادگیری و حافظه و افزایش تعداد نورون های هیپوکمپ، موجب اصلاح اختلالات ناشی از اوارکتومی می شود. ورزش ارادی یک الگوی مناسب اصلاح اختلالات شناختی در طی منوپوز است.

هدف: مطالعات جدید نشان می دهند که ورزش اثرات مفیدی بر فعالیت های شناختی و سلامت مغز دارد. از طرف دیگر گلوکوکورتیکوییدها نقش مهمی در یادگیری و حافظه هیجانی برای می کنند و فعالیت آنها در طی ورزش زیاد می شود. در مطالعه قبلی ما نشان دادیم که گلوکوکورتیکوییدها نقش مهمی در وساطت اثرات ورزش ارادی بر حافظه فضایی دارند. هدف مطالعه حاضر بررسی نقش گلوکوکورتیکوییدها در اثرات مثبت ورزش بر حافظه ترس در مدل احترازی مهاری و تعداد نرون های هیپوکمپ بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، در آزمایش اول حیوانات به دنبال تزریق داخل صفاقی متی راپون (مهارکننده سنتز گلوکوکورتیکویید) و در آزمایش دوم حیوانات آدرنالکتومی شده (که غده فوق کلیوی آن ها با روش جراحی برداشته شده بود) با یا بدون دریافت کورتیکوسترون خوراکی به مدت 10 شبانه روز ورزش ارادی انجام دادند. سپس همه موش ها در دستگاه احترازی غیر فعال آموزش دیدند. 48 ساعت بعد از آموزش به خاطرآوری حافظه ارزیابی شد و در انتها مغز آنها خارج و تعداد نرون ها در ناحیه شکنج دندانه دار هیپوکمپ شمارش شد.یافته ها: نتایج نشان داد که ورزش به تنهایی حافظه ترس و تعداد نرون ها هیپوکمپ را افزایش داد، در حالی که این اثر در حیوانات دریافت کننده متی راپون و فاقد غده فوق کلیه دیده نشد. همچنین، تزریق متی راپون و برداشتن غدد فوق کلیه به تنهایی اثر معنی داری بر تعداد نرون های هیپوکمپ نداشتند.نتیجه گیری: هورمون های گلوکوکورتیکوییدی نقش مهمی در اثرات مفید ورزش ارادی بر تشکیل حافظه ترس و تعداد نورونهای هیژوکمپ دارند.

هدف: اگر چه استفاده از چسب زنی و بریس کشکک روش هایی متداول در درمان بیماران سندرم درد کشککی - رانی هستند اما بر اساس بررسی های انجام شده توسط محققان این پژوهش تاکنون مطالعه ای به مقایسه این دو روش درمانی نپرداخته است. بنابراین هدف ما در مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی چسب زنی کشکک و بریس کشکک همراه با برنامه تمرین درمانی بر میزان درد و سطح عمل کرد زنان مبتلا به سندرم درد کشککی - رانی است.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی 30 نفر از زنان مبتلا به سندرم درد کشککی - رانی به صورت تصادفی به دو گروه چسب زنی کشکک و بریس کشکک به همراه برنامه تمرین درمانی تقسیم شدند و در آن ها میزان درد و سطح عمل کرد آبجکتیو از طریق آزمون های عمل کردی و سطح عمل کرد سابجکتیو به وسیله نسخه فارسی پرسش نامه کوجالا قبل از شروع مداخلات و بعد از پایان 3 هفته مداخله اندازه گیری شد.یافته ها: بررسی مقادیر به دست آمده نشان دهنده ی کاهش معنادار درد و افزایش معنادار سطح عمل کرد آبجکتیو و سابجکتیو بعد از اتمام مداخلات در هر دو گروه درمانی بود (p<0.001) اما بین دو گروه درمانی از نظر کاهش درد و افزایش سطح عمل کرد آبجکتیو و سابجکتیو تفاوتی مشاهده نشد.نتیجه گیری: یافته های حاصل از مطالعه حاضر نشان می دهند که چسب زنی و بریس کشکک اثرات مشابهی در کاهش درد و بهبود عمل کرد بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی - رانی دارد.

هدف: اعمال میدان های الکترومغناطیسی پالسی (Pulsed electromagnetic fields, PEMFs) در زنان استیوپروتیک اولیه در افزایش بیومارکرهای سنتز استخوان و کاهش دامنه و سرعت نوسانات مرکز فشار موثر بوده است. در مطالعه حاضر به منظور بررسی نقش احتمالی این میدان ها بر پاسخ های عصبی - عضلانی، اثر آنی اعمال میدان الکترومغناطیسی پالسی در ناحیه کمری - لگنی بر منحنی فراخوانی رفلکس H عضله سولئوس و گاستروکنمیوس در زنان یائسه استئوپروتیک بررسی شد.مواد و روش ها: برای بررسی اثر آنی اعمال PEMF، 22 زن یائسه ی استئوپروتیک (48-65 سال) داوطلبانه در مطالعه وارد شدند و به صورت تصادفی در دو جلسه اعمال PEMF و پلاسبو (دستگاه مگنت خاموش) شرکت کردند. میدان الکترومغناطیس پالسی با فرکانس 30 هرتز، شدت 40 گوس و مدت 45 دقیقه در ناحیه کمری - لگنی) اعمال شد. جهت از بین رفتن اثر احتمالی یک جلسه اعمال میدان الکترومغناطیس پالسی، بین جلسات پلاسبو و اعمال میدان مغناطیسی، یک هفته فاصله در نظر گرفته شد. قبل و بعد از جلسات، منحنی فراخوانی رفلکس H عضلات سولئوس و گاستروکنمیوس ثبت شد و دامنه، شدت تحریک و زمان تاخیر مربوط به پاسخ H ابتدایی، حداکثر و انتهایی تعیین شد.یافته ها: بعد از اعمال 45 دقیقه PEMF، میانگین شدت تحریک لازم جهت ظهور H ابتدایی در عضله سولئوس و گاستروکنمیوس به ترتیب 0.48 و 0.55 میلی آمپر کاهش پیدا کرد (P<0.05). میانگین تاخیر مربوط به ظهور H ابتدایی در عضله سولئوس و گاستروکنمیوس به ترتیب 2.01 و 1.67 میلی ثانیه کاهش پیدا کرد (P<0.05). میانگین دامنه ی قله به قله مربوط به H ماکزیمم نیز در عضله سولئوس و گاستروکنمیوس در مقایسه با جلسه پلاسبو افزایش پیدا کرد (P<0.05).نتیجه گیری: بلافاصله پس از اعمال PEMF تسهیل در پاسخ رفلکس H دو عضله تند و کند انقباض سولئوس و گاستروکنمیوس مشاهده شد. در هر دو عضله بعد از اعمال میدان الکترومغناطیس پالس، با کاهش شدت تحریک متناظر با پاسخ آستانه و پاسخ حداکثر و هم چنین کاهش در زمان تاخیر مربوط به ظهور H، منحنی های فراخوانی دو عضله به سمت چپ جا به جا شد که می تواند نشانگر تسهیل فعالیت نورون های حرکتی آلفا در سطح نخاع باشد.

سابقه و هدف: انسان سعی دارد با تغییر سبک زندگی، سطح سلامت را بالا ببرد. در این مطالعه، اثر 10 هفته مصرف زنجبیل و تمرین تناوبی شدید بر برخی شاخص های ضد اکسایشی، آمادگی قلبی - تنفسی و شاخص توده بدنی زنان دارای اضافه وزن ارزیابی شد.مواد و روش ها: 30 زن دارای اضافه وزن (BMI>25) به طور تصادفی به 3 گروه: تمرین تناوبی شدید – زنجبیل (HIIT-GI)، تمرین تناوبی شدید – دارونما (HIIT-PL)، و زنجبیل (GI) تقسیم شدند. گروه های HIIT-GI و GI روزانه 3 گرم قرص زنجبیل مصرف کردند؛ و به جز گروه GI، دو گروه دیگر تمرین 3 جلسه در هفته به اجرای تمرین تناوبی با شدت 90 درصد حداکثر ضربان قلب پرداختند. ظرفیت ضد اکسایشی تام، فعالیت آنزیم کاتالاز و ظرفیت پلی فنول تام در سرم با روش رنگ سنجی ارزیابی شدند.یافته ها: در گروه های HIIT-PL، HIIT-GI و GI مقادیر ظرفیت ضد اکسایشی تام به ترتیب 22، 13 و 36 درصد؛ و ظرفیت پلی فنول تام به ترتیب 18، 14 و 18 درصد؛ با افزایش غیر معنی دار (p<0.05) همراه بود و فعالیت آنزیم کاتالاز نیز تغییر معنی داری نداشت (p<0.05). در شاخص توده بدنی دو گروه HIIT-GI و HIIT-PL و در حداکثر اکسیژن مصرفی گروه HIIT-GI؛ بهبودی معنی داری (p<0.05) دیده شد.نتیجه گیری: تمرین تناوبی شدید و مکمل زنجبیل با دوز در نظر گرفته شده، در بهبودی آمادگی قلبی - تنفسی و ترکیب بدنی زنان دارای اضافه وزن موثر واقع شد؛ اما برای تحریک سیستم ضد اکسایشی بدن کافی نبود.