مجله دانشکده پزشکی
سال:1388 | دوره:67 | شماره:2 |تعداد مقالات:14

زمینه و هدف: اگرچه واریکوسل یکی از علل عمده ناباروری مردان است اما مکانیسم دقیقی که از طریق آن سبب اختلال عملکرد بیضه و ناباروری می شود به درستی شناخته نشده است. مطالعات اخیر به نقش استرس اکسیداتیو به عنوان عامل واسطه ای مهم در اختلال عملکرد اسپرم در افراد واریکوسلی پرداخته اند. اگرچه گزارشات متعددی به افزایش آنیون سوپراکساید در مایع منی و بافت بیضه افراد واریکوسلی و نیز در مطالعات حیوانی اشاره کرده اند، اما هنوز منبع تولید گونه های فعال اکسیژن در شرایط واریکوسل مشخص نیست. هدف از انجام این مطالعه بررسی تولید آنیون سوپراکساید داخل سلولی به عنوان یکی از گونه های فعال اکسیژن عمده تولید شده در اسپرم می باشد.روش بررسی: در این مطالعه 28 سر موش صحرایی نر در چهار گروه کنترل، sham، واریکوسل یک و واریکوسل دو مورد بررسی قرار گرفت. از طریق انسداد نسبی ورید کلیه چپ، واریکوسل القا شد. پس از طی دو و شش ماه نمونه گیری انجام شد. تولید آنیون سوپراکساید، پتانسیل غشای میتوکندری، فعالیت آنتی اکسیدانی مایع منی و خصوصیات اسپرم بررسی شد. برای بررسی آنیون سوپراکساید داخل سلولی و پتانسیل غشای میتوکندری به ترتیب از فلروکروم های دی هیدرواتیدیوم و رودامین 123 استفاده شد و آنالیز با فلوسایتومتری انجام شد.یافته ها: این تحقیق نشان داد که به دنبال القای واریکوسل تولید آنیون سوپراکساید داخل سلولی افزایش (p£0.05) (12.04±1.89) و پتانسیل غشای میتوکندری(2.80±0.45) ، درصد سلول های زنده، تعداد اسپرم(12.28±1.05) ، تحرک اسپرم (31.28±4.27) کاهش می یابد (p£0.05).نتیجه گیری: منبع تولید ROS، داخل سلول می باشد که باید در انتخاب آنتی اکسیدان ها به عنوان راهکار درمانی مدنظر قرار گیرد.

زمینه و هدف: بیماری عروق کرونر Coronary Artery Disease (CAD) از شایع ترین علل مرگ و میر در همه کشورها از جمله ایران می باشد. از عوامل مستعدکننده بیماری، سابقه خانوادگی مثبت است که اشاره به ماهیت ژنتیکی CAD دارد. شناخت فاکتورهای ژنتیکی مستعدکننده به CAD، برای شناسایی افراد در معرض خطر بسیار مهم است. تغییر در فاکتورهای محیطی مستعدکننده و احیانا تداخلات دارویی در این افراد، می تواند نقش اساسی در پیشگیری از بیماری داشته باشد. بررسی های ژنتیکی تاکنون نقش بیش از 100 ژن را در ابتلا به CAD نشان داده اند. ژنMatrix Gla Protein (MGP)  از جمله ژن هایی می باشد که نقش چندشکلی های آن در جایگاه های 7- و 138- در پرموتور ژن، در ایجاد خطر ابتلا به CAD در بعضی از جمعیت ها گزارش شده است. مطالعه حاضر به بررسی نقش چندشکلی های مذکور در ایجاد خطر ابتلا بهCAD ، در جمعیت ایرانی پرداخته است.روش بررسی: 150 فرد مبتلا و 150 شاهد مناسب بر اساس علایم کلینکی و نتایج آنژیوگرافی انتخاب و از نمونه های خون DNA استخراج گردید و ژنوتیپ نمونه ها در هر دو چندشکلی با روش  Polymerase Chain Reaction-Restriction Fragment Length Polymorphism (PCR-RFLP)  و راندن محصولات روی ژل پلی آکریل آمید مشخص گردید.یافته ها: مقایسه فراوانی ژنوتیپی و آللی بین گروه بیماران و شاهد نشان داد که آلل A در جایگاه -7 و آلل T در جایگاه -138 در بین بیماران بیشتر از گروه شاهد می باشد. هر چند این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نمی باشد (به ترتیب p<0.2 و p<0.5).نتیجه گیری: نتایج حاصل پیشنهادکننده عدم همبستگی چند شکلی های مذکور با CAD در جمعیت ایرانی می باشد. تایید قطعی این امر نیازمند تکرار مطالعات مشابه می باشد.

زمینه و هدف: پیشگویی انتوباسیون مشکل با توجه به تعاریف مختلف از لارنگوسکوپی/ انتوباسیون مشکل برای یک متخصص بیهوشی اهمیت زیادی دارد. کلاس صفر مالمپاتی به عنوان یک طبقه بندی جدید به سیستم مالمپاتی اضافه گردیده است. این مطالعه با هدف ارزیابی فراوانی کلاس صفر مالمپاتی و تعیین تاثیر درجه مالمپاتی، سن و جنس در پیشگویی طبقه بندی لارنگوسکوپی مورد بررسی قرار گرفته است.روش بررسی: این مطالعه یک مطالعهcross-sectional  می باشد و در 376 بیمار در گروه سنی 18-7 سال با II یا  ASA Iکه کاندید عمل جراحی تحت بیهوشی عمومی بودند بررسی گردیده است. در ابتدا بررسی راه هوایی و تعیین کلاس مالمپاتی در بیماران انجام گرفته سپس بیمار تحت بیهوشی عمومی قرار گرفت و بعد از لارنگوسکوپی، نتیجه لارنگوسکوپی بر اساس طبقه بندی Cormak & Lehane ثبت گردید.یافته ها: شیوع کلاس صفر مالمپاتی در گروه سنی 18-7 سال، 0.3% بود. 49.5% از بیماران مالمپاتی I، %37.2 مالمپاتی II و 13% مالمپاتی III داشتند و مالمپاتی IV در هیچ یک از بیماران مشاهده نشد. یک ارتباط قوی بین افزایش کلاس مالمپاتی و افزایش درجه لارنگوسکوپی دیده شد. همچنین دیده شد با افزایش سن درجه لارنگوسکوپی افزایش یافته است. درجه II و III لارنگوسکوپی در دخترها بیش از پسران بود ولی این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: کلاس صفر راه هوایی با لارنگوسکوپی و انتوباسیون بسیار آسان همراه بود. سیستم درجه بندی مالمپاتی و نیز توجه به سن بیمار می تواند در پیشگویی درجه لارنگوسکوپی و احتمال وجود لارنگوسکوپی و انتوباسیون مشکل نقش مهمی داشته باشد.

زمینه و هدف: پیش بینی احتمال لوله گذاری دشوار و مشکلات مربوط به آن قبل از القای بیهوشی می تواند حیات بخش باشد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین میزان برجستگی غضروف تیرویید با نمای لارنگوسکوپی، با احتمال توانایی پیش بینی لوله گذاری مشکل می باشد.روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی، در اطاق عمل بیمارستان ولیعصر مجتمع بیمارستانی امام خمینی در سال های 87-1384 میزان برجستگی غضروف تیرویید 535 بیمار 60-18 سال که غضروف تیرویید برجسته داشته و کاندید جراحی الکتیو بودند اندازه گیری و به طور قراردادی به سه مرحله درجه بندی گردید. پس از القای بیهوشی، بیماران لارنگوسکوپی شده و نمای آن بر حسب معیار اصلاح شده Cormack & Lehane ثبت گردید. در پایان، درجه برجستگی و درجه لارنگوسکوپی هر بیمار با هم مقایسه و مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بین نمای لارنگوسکوپی و درجه برجستگی غضروف تیرویید ارتباط معنی داری مشاهده نشد (r=0.03، p=0.486) در زنان و همچنین در سنین زیر 50 سال، این ارتباط معنی دار نبود به صورتی که در زنان r=0.082 و p=0.821 و برای سنین زیر 50 سال r=0.007 و p=0.87 به دست آمد. در مردان رابطه با ضریب همبستگی بسیار ضعیف معنی دار شد (r=-0.096 و p=0.028). بین دهه های سنی و میزان برجستگی غضروف تیرویید رابطه معنی دار نشد (r=-0.066، p=0.129) اما در سنین بالای 50 سال معنی دار شد (r=0.802 و p<0.001). در 30 بیمار نمایی از لارنگوسکوپی دیده شد که در آن نواحی پایین تر از طناب های صوتی (شامل حلقه های تراشه) نیز دیده می شد.نتیجه گیری: با توجه به اثر افزایش سن روی ارتباط بین نمای لارنگوسکوپی و درجه برجستگی غضروف تیرویید، به نظر می رسد که در سنین بالای 50 سال افزایش برجستگی، با پیش بینی نمای لارنگوسکوپی و لوله گذاری مشکل تر همراه باشد. نتیجه دیگر اینکه با مشاهده نمایی واضح تر از درجه I لارنگوسکوپی، اصلاح مجدد این درجه بندی دور از ذهن نمی باشد.

زمینه و هدف: سونوگرافی داپلر اخیرا به عنوان یک روش تشخیصی مهم برای بررسی غیرتهاجمی عروق کبدی و برخی بیماری های پارانشیم کبد مطرح شده است. یافته های جدید نشان داده است که انفیلتراسیون چربی می تواند نمایه های داپلر شریان و ورید کبدی را تحت تاثیر قرار دهد. مطالعه زیر جهت ارزیابی اثر انفیلتراسیون چربی بر اندکس مقاومت شریان کبدی و فرم امواج ورید کبدی طراحی شده است.روش بررسی: تعداد 60 بیمار با درجات مختلف کبد چرب در بیوپسی کبد و تعداد 20 نفر بدون آثار انفیلتراسیون چربی در سونوگرافی در این مطالعه تحت بررسی توسط سونوگرافی داپلر استاندارد قرار گرفتند. امواج ورید کبدی به سه گروه تقسیم شدند: امواج تری فازیک طبیعی، امواج بای فازیک بدون جریان بازگشتی و امواج مونوفازیک. اندکس مقاومت شریان کبدی به صورت متوسط سه اندازه گیری متوالی محاسبه شد.یافته ها: میانگین شاخص توده بدنی (Body mass index) در افراد نرمال و مبتلا به کبد چرب به ترتیب (SD=-1.7) 22.4 kg/m2 و 26.9 (SD=3.3) گزارش شد که در محدوده20-44 kg/m2  قرار داشت. امواج غیرطبیعی ورید کبدی (بای فازیک و مونوفازیک) در بیماران مبتلا به NAFLD (12 نفر بای فازیک و 17 نفر مونوفازیک) در مقایسه با افراد نرمال شیوع بیشتری دارد (p<0.001). اندکس مقاومت شریان کبدی نیز در بیماران مبتلا به [0.7(SD=0.1)] NAFLD به طور معنی داری پایین تر از افراد نرمال[0.8(SD=0.0)]  است(p<0.001) .نتیجه گیری: شیوع امواج غیرطبیعی ورید کبدی در بیماران مبتلا به NAFLD در مقایسه با افراد طبیعی بالاتر است و این افراد اندکس مقاومت شریان کبدی پایین تری دارند.

زمینه و هدف: اختلالات خلق، خواب و میل جنسی در زمان یائسگی تشدید شده و هورمون درمانی موجب بهبود آنها می گردد. تاکنون مطالعه ای به طور اختصاصی اثرات هورمون درمانی واژینال را در بهبود اختلالات خلقی و یائسگی را بررسی نکرده است.روش بررسی: مطالعه از نوع آزمایی بالینی یک سوکور بود که به دو گروه 20 نفره درمان و کنترل، پرمارین و پلاسبو شبانه نصف اپلیکاتور به مدت چهار ماه تجویز شد. (معیار افسردگی هامیلتون و خود ارزیابی بیمار از عملکرد جنسی، اختلال خواب و بی اختیاری ادراری بعد از اتمام درمان بررسی شدند). داده ها ثبت و با آزمون های آماری مورد تجزیه تحلیلی قرار گرفت.یافته ها: میانگین نمره افسردگی قبل از مداخله در گروه پرمارین 4.7±14.6 و بعد از مداخله پرمارین 2.3±3.4 که کاهش داشته است(p<0.0001) . همچنین نمره افسردگی، در گروه پلاسبو از 3.1±10.6 به 3.3±11 رسید که تفاوت معنی داری قبل و بعد از مداخله دیده شده است به این معنی که با مصرف دارونما در مقایسه قبل و پس از درمان میانگین نمرات افسردگی افزایش یافت(p<0.01) . در مقایسه هورمون درمانی باعث بهبود امتیاز افسردگی و کاهش امتیاز ویژه شد (p<0.006). در گروه پلاسبو میانگین نمرات اضطراب قبل و بعد از درمان تفاوت معنی داری را نشان نداد(p<0.08)  و در گروه پرمارین قبل و بعد از درمان تفاوت معنی دار به صورت کاهش میانگین را نشان داد(p<0.00) . میزان رضایت جنسی در گروه پرمارین نسبت به پلاسبو(p<0.0001)  به طور معنی داری بیشتر بود.نتیجه گیری: استروژن واژینال به طور مستقیم یا غیرمستقیم باعث بهبود علایم یائسگی می شود.

زمینه و هدف: تشخیص به موقع درگیری پارانشیم کلیه در کودکان مبتلا به پیلونفریت حاد و شروع درمان زود هنگام، از جمله اقداماتی هستند که می توانند در کاهش و یا جلوگیری از بروز ضایعات پایدار در پارانشیم کلیه موثر باشند. این مطالعه به منظور بررسی ارزش تشخیصی برخی پارامترهای بیولوژیک در کودکانی که برای اولین بار دچار پیلونفریت حاد، شده بودند و درگیری پارانشیم کلیه در آنها با استفاده از اسکن 99mTc-Dimercaptosuccinic Acid (DMSA) تایید شده بود، انجام گردید.روش بررسی: ما یافته های آزمایشگاهی به دست آمده از شمارش گلبول های سفیدخون، C- Reactive Protein (CRP) سرم و Erythrocyte Sedimentation Rate (ESR) را با نتایج اسکن ها مورد مقایسه قرار دادیم. 102 کودک (93 دختر و 9 پسر) در محدوده سنی یک ماه تا 12 سال (میانگین 2.85±2.92 سال) وارد مطالعه شدند. از این تعداد 203 واحد کلیه تحت سنتی گرافی قرار گرفتند. از 98 بیمار (195 واحد کلیه) پس از منفی شدن کشت ادرار سیستویورتروگرافی به عمل آمد.یافته ها: در همه کودکان یافته ها در سنتی گرافی در یک یا هر دو کلیه به نفع درگیری پارانشیم بود. گزارش اسکن ها در فار حاد بیماری در 178 کلیه (88%) غیرطبیعی بود. این تغییرات در 113 از 178 کلیه (55.7%) در حد خفیف، در 40 از 178 کلیه (19.7%) در حد متوسط و در 25 از 178 کلیه (12.3%) در حد شدید بود. پس از بررسی رابطه مارکرهای التهابی با نتایج اسکن ها، یافته ها نشان دهنده وجود ارتباط معنی دار بین ESR بالا  (p=0.007)و لکوسیتوز (p=0.02) با آسیب شدید پارانشیم کلیه در شروع عفونت بود.نتیجه گیری: این نتایج بیانگر شیوع بسیار بالای گرفتاری پارانشیم کلیه در کودکان ایرانی در جریان پیلونفریت حاد می باشد. اگرچه افزایش سرعت رسوب گلبول های قرمز و لکوسیتوز می توانند به عنوان مارکرهای با ارزشی برای بیان گرفتاری پارانشیم کلیه در موارد شدید تلقی شوند، اما این پارامترها و همچنین CRP در شناسایی درگیری خفیف یا متوسط فاقد قدرت تمیز می باشند.

زمینه و هدف: با توجه به اینکه در حال حاضر در مراکز ناباروری در ایران محدودیت های خاصی در تعداد جنین منتقله اعمال نمی شود، از اینرو مطالعه حاضر در یکی از بخش های دانشگاهی و مرجع درمان ناباروری در تهران با هدف بررسی رابطه تعداد جنین های منتقله با پیامد درمان ناباروری انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی- توصیفی- تحلیلی تعداد 536 سیکل ART که در مرکز ناباروری بیمارستان ولیعصر مرکز تحقیقات بهداشت باروری ولیعصر در فاصله زمانی آبان 1378 تا پایان اسفند 1381 انجام شده بود بررسی گشت. متغیرهای مورد بررسی شامل تعداد جنین های منتقل شده، علت و مدت ناباروری، سن مادر، نتیجه ART بودند. آمار تحلیلی پس از جمع آوری داده ها مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: میزان حاملگی با افزایش سن کاهش نشان داد. تفاوت معنی دار در فراوانی حاملگی فقط بین گروه های سنی کمتر از 40 سال با سن بالاتر از 40 سال به دست آمد (p<0.05). میزان حاملگی با افزایش تعداد جنین منتقله (5-1 جنین) افزایش داشت. اما این افزایش فقط در رده انتقال دو جنین به سه جنین معنی دار بود(p<0.008) ، در سایر موارد علی رغم بالا رفتن فراوانی حاملگی، تفاوت ها معنی دار نبود.نتیجه گیری: غیر از فاکتور تعداد جنین، فاکتورهای دیگری از جمله سن نقش مهمی در تعیین میزان حاملگی و همچنین چندقلویی دارند که باید در هنگام انتقال جنین در هر بیمار به طور جداگانه در نظر داشت.

زمینه و هدف: مزوتلیومای بدخیم پلور از جمله تومورهای ناشایع و بسیار مهاجم منشا گرفته از سلول های مزوتیال می باشد که اغلب به دنبال تماس با آزبست پدید می آید. هدف از این مطالعه بررسی کلینیکوپاتولوژیک 40 بیمار مبتلا به مزوتلیوما بدخیم پلور و بررسی عوامل موثر و پیش آگهی بیماران می باشد.روش بررسی: در این مطالعه بیماران با تشخیص قطعی که حداقل سه سال پی گیری شده اند، مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: نسبت جنسی مرد به زن معادل سه و با متوسط سنی 55 سال بود. درد قفسه سینه شایع ترین علامت در 34 بیمار (%85) بوده است. روش تشخیص بیوپسی باز پلور در %82.5 بوده است. بیماران اکثرا در (%37.5) Stage I بوچارد بودند. شایع ترین نوع پاتولوژی بیماری نیز فرم اپی تلیال در 25 بیمار (%62.5) بوده است. از نظر متد درمانی در 19 بیمار %47.5 تنها درمان کموتراپی و رادیوتراپی شده، و در هشت بیمار (%20) تحت عمل اکستراپلورال پنومونکتومی و در هفت بیمار (%17.5) تحت درمان دکورتیکاسیون و پلورکتومی با درمان اجوانت قرار گرفت. در شش بیمار (%15) رضایت به هیچگونه درمانی ندادند.موتالیتی جراحی در یک بیمار رخ داده و شایع ترین موربیدیتی جراحی عفونت زخم بوده است. متوسط طول عمر بیماران نیز 12±1.2 ماه بوده است. از نظر عوامل موثر در طول عمر، وضعیت فیزیولوژی بیمار، نوع پاتولوژی، Stage بیماری و فرم درگیری پلور موثر بوده اند.نتیجه گیری: با توجه به طول عمر اندک بعد از درمان های مولتی مدالیتی در مزوتلیوما درمان های تهاجمی تنها در بیماران انتخابی توصیه می کنیم.

زمینه و هدف: آرتروز زانو یکی از بیماری های شایع و ناتوان کننده در سنین بالا می باشد. با توجه به این مطلب که تعویض مفصل زانو درمان قطعی و نهایی این بیماری محسوب می شود در این مطالعه به بررسی نتایج کوتاه مدت این روش درمانی می پردازیم.روش بررسی: در این مطالعه 34 بیمار با آرتروز زانو که در یک دوره پنج ساله (1380-85) به مرکز درمانی بیمارستان دکتر علی شریعتی مراجعه کرده بودند تحت عمل تعویض مفصل زانو قرار گرفتند. موارد مورد بررسی شامل سن و جنس بیماران، بررسی نتایج عمل با سیستم knee society knee score قبل و بعد از عمل، علت آتروز زانوی بیمار، نوع پروتز مورد استفاده و عوارض عمل جراحی بود.یافته ها: بیماران مورد مطالعه شامل 20 زن و 14 مرد با میانگین سنی 67.37±5.25 سال و دامنه سنی (51-78) بودند. در 15 مورد عمل جراحی انجام شده تنها در زانوی سمت راست بیمار و در پنج مورد در زانوی سمت چپ بیمار و 14 مورد هر دو زانوی بیمار تحت عمل جراحی قرار گرفته است. میانگین امتیاز عملکردی زانو (functional score) از 4.14±32.68 قبل از عمل (26-45) به 6.45±68.67 بعد از عمل (59-82) رسید و میانگین امتیاز زانو  (knee score)از 3.85±30.6 قبل از عمل (22-39) به 6.34±86.4 بعد از عمل (73-92) رسید.نتیجه گیری: با توجه به بهبود قابل ملاحظه knee score و functional score زانوی عمل شده و عوارض اندک جراحی، توصیه می شود این عمل در صورت برقراری اندیکاسیون آن در اسرع وقت انجام شود زیرا که با مراجعه دیررس عوارض عمل جراحی تعویض مفصل زانو افزایش پیدا می کند.

زمینه و هدف: بلوک موفقیت آمیز شبکه براکیال نیازمند تعیین محل دقیق عصب، هدایت صحیح سوزن و تزریق حجم مناسب داروی بی حس کننده موضعی است. روش های رایج (ایجاد پارستزی یا پرش عضلانی به دنبال تحریک الکتریکی) متاسفانه کورکورانه هستند و موجب ناراحتی بیمار شده و با عوارضی همراه هستند. استفاده از هدایت اولتراسوند در انجام رژیونال آنستزی باعث افزایش موفقیت و کاهش عوارض می گردد. این مطالعه به کارگیری اولتراسوند را در بلوک های شبکه براکیال برای نخستین بار در کشور معرفی می نماید.روش بررسی: در این مطالعه 30 بیمار (25 بزرگسال و پنج کودک) که برای عمل جراحی الکتیو اندام فوقانی به اتاق عمل ارتوپدی ارجاع شده بودند با هدایت اولتراسوند تحت رژیونال آنستزی قرار گرفتند. محل شبکه، مسیر سوزن و انتشار دارو در همگی موارد ملاحظه شد. علاوه بر متغیرهای زمینه ای، نوع بلوک، زمان لازم جهت انجام بلوک، مدت بی دردی پس از عمل (VAS کمتر از سه به عنوان بی دردی مناسب در نظر گرفته شد)، نیاز به مخدر کمکی حین عمل، میزان رضایت بیمار (بر اساس VAS به طوری که 10 بیشترین رضایت و یک کمترین رضایت در نظر گرفته شد) و عوارض از قبیل پانکچر شریان و یا ورید، ترومای مستقیم به عصب و پنوموتوراکس در این بیماران گزارش شدند.یافته ها: میانگین سن بیماران بزرگسال 15±35.5 سال و بیماران کودک 4±5.2 سال بود. فراوانی نوع بلوک انجام شده در بالغین به اینتراسکالن، سوپراکلاویکولار و آگزیلاری برابر با پنج، هفت و 13 مورد بود و در کودکان هر پنج مورد بلوک سوپراکلاویکولار انجام شده بود. میانگین طول مدت بی دردی در بالغین 4±8.5 ساعت و در گروه اطفال 2±10.8 بود. در هیچ یک از بیماران عارضه ای (پانکچر شریان و یا ورید، ترومای مستقیم به عصب و پنوموتوراکس) رخ نداد و همچنین تزریق مخدر کمکی در هیچ یک از بیماران لازم نشد.نتیجه گیری: به کارگیری اولتراسوند در بلوک شبکه براکیال با میسر ساختن امکان رویت مسیر سوزن و نحوه انتشار دارو افزایش دقت عملکرد را فراهم می آورد.