مجله دانشکده پزشکی
سال:1388 | دوره:67 | شماره:1 |تعداد مقالات:14

پروستات به شکل غده ای کوچک در زیر مثانه قرار داشته و بخش بالایی مجرای ادراری را در بر می گیرد. در کشورهای توسعه یافته سرطان پروستات دومین سرطان رایج (پس از سرطان پوست) و دومین سرطان مرگ آور (پس از سرطان ریه) در مردان است. چندین مطالعه تجمع خانوادگی از سرطان پروستات را نشان داده اند. دلیل اصلی برای این تجمع به ارث بردن ژن های درگیر است. سابقه ارثی سرطان پروستات عامل مهمی در ابتلا به این سرطان است. ژن گیرنده آندروژن نقش مهمی در بروز و پیشرفت سرطان پروستات دارد. همچنین ژن های AR، CYP17، SRD5A2،HSD3B1  و HSD3B2 در متابولیسم آندروژن و تکثیر سلولی در پروستات جایگاه ویژه ای دارند. برخی چند شکلی ها در این ژن ها با افزایش خطر سرطان پروستات همراه است. شماری از ژن ها که در پروستات بیان می شوند و عمدتا در ارتباط با تولید مایع منی هستند با سرطان پروستات هم در ارتباط می باشند. تغییرات اپی ژنتیک، به ویژه هیپرمتیلاسیون DNA در نواحی پروموتر نقش مهمی در کاهش بیان ژن های مهمی برای مراقبت و پیشگیری از بروز سرطان پروستات دارند. شماری از تغییرات مولکولی و ژنتیکی در سرطان پروستات مشاهده شده است. ژن های مهار کننده متاستاز هم در سرطان پروستات شناخته شده اند. در این مقاله مروری، با استفاده از ده ها منبع معتبر و جدید، تازه ترین یافته ها پیرامون ژنتیک مولکولی، پیشگیری و به ویژه ژن درمانی در سرطان پروستات ارایه شده است.

زمینه و هدف: در سیستم قلبی - عروقی، رسپتورهای آدنوزینی دارای نقش عمده ای در درمان تاکیکاردی های فوق بطنی می باشد. این اثرات از طریق تداخل رسپتورهای A1 آدنوزینی با G پروتئین اتفاق می افتد. در این مطالعه اثر سیکلوپنتیل آدنوزین (آگونیست انتخابی گیرنده های A1 آدنوزینی) بر آریتمی حاصل از اووآبائین در دهلیز مجزای خوکچه هندی مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: ابتدا دهلیز مجزای خوکچه هندی را که در محلول کربس تغییر یافته قرار داده شده بود، به دستگاه فیزیوگراف وصل و انقباضات آن رسم گردید. سیکلوپنتیل آدنوزین به مقدار 9-10×8 مولار به محلول اضافه و 10 دقیقه بعد اووآبائین با مقادیر آریتموژن (1.2 میکرومول) اضافه گردید.یافته ها: اگر سیکلوپنتیل آدنوزین 10 دقیقه قبل از اووآبائین به محلول حمام اضافه شود، به طور مشخصی باعث افزایش زمان شروع آریتمی ناشی از اووآبائین می گردد. سیکلوپنتیل آدنوزین به تنهایی اثر آریتموژن نداشت ولی تعداد ضربانات دهلیز مجزای خوکچه هندی را به طور وابسته به غلظت کاهش می داد (p<0.05). اووآبائین (1.2 میکرومول) آریتمی قلبی هفت دقیقه پس از تجویز شروع شد و پس از 22 دقیقه به آسیستول منتهی گردید. مصرف سیکلوپنتیل آدنوزین به مقدار 9-10 ×8 مولار، 10 دقیقه قبل از اضافه کردن اووآبائین شروع آریتمی از هفت دقیقه به بیش از 27.5 دقیقه و طول زمان زنش دهلیز از 22 دقیقه به بیش از 63 دقیقه افزایش یابد. همچنین از وقوع آسیستول جلوگیری کرد.نتیجه گیری: سیکلوپنتیل آدنوزین دارای اثر اینوتروپ و کرونوتروپ قلبی از طریق گیرنده A1 آدنوزین بوده و این دارو تحت شرایط این مطالعه باعث کاهش سمیت اووآبائین در دهلیز مجزای خوکچه هندی می گردد.

زمینه و هدف: بیماری دیابت نوع I، یکی از بیماری های اتوایمیون به شمار می رود که بیشتر، جوانان را تحت تاثیر قرار می دهد. عوامل متعدد ژنتیکی، محیطی و ایمونولوژیکی در بروز این بیماری موثر می باشند. اینترلوکین- 18 یک سایتوکاین قوی التهابی است که از طریق القا تولید اینترفرون گاما نقش موثری در بروز پاسخ های ایمنی نوع Th1 دارد و نقش آن در بروز بیماری دیابت در موش NOD و بیماری دیابت نوع یک انسانی نشان داده شده است. هدف مطالعه بررسی پلی مورفیسم ژن کد کننده IL18 در نوکلئوتیدهای 137- و 607- و مقایسه آن در مبتلایان دیابت نوع I و افراد سالم است.روش بررسی: در این مطالعه مورد - شاهدی 75 بیمار مبتلا به دیابت نوع I و 88 فرد سالم مورد مطالعه قرار گرفتند. بعد از استخراج DNA از سلول های خون محیطی پلی مورفیسم ژن کد کننده IL18 در موقعیت 137- و 607- به روش PCR-SSP  بررسی شد. تجزیه و تحلیل داروها با نرم افزار SPSS ویراست 12 و آزمون c2 با حدود اطمینان 95% انجام شد.یافته ها: 53% بیماران دیابتیک ژنوتیپ GG در موقعیت 137- را نشان دادند و شیوع ژنوتیپ CC در بیماران 16% بود که تفاوت قابل توجهی نسبت به افراد کنترل سالم داشت (p=0.000). در موقعیت 607- ژنوتیپ های AA، AC و CC در افراد دیابتیک تغییر آماری قابل توجهی نسبت به افراد طبیعی نشان نمی دهند (p=0.543).نتیجه گیری: فراوانی ژنوتیپ GG در موقعیت 137- و نیز ژنوتیپ CC در همین موقعیت در مبتلایان دیابت نوع I دارای اختلاف معنی داری نسبت به افراد سالم بود (p<0.0001) و دو آلل دارای نوکلئوتیدهای C و G با افزایش میزان بیان IL18  همراه بوده و در پاتوژنز بیماری نقش مهمی دارند.

زمینه و هدف: آنتی بادی های علیه dsDNA به صورت فراوان در سرم بیماران لوپوس اریتماتوس سیستمیک وجود دارد امروزه کیت های تجاری الایزا از DNAها و اتصال گرهای مختلف DNA برای جداسازی آنها استفاده می کنند. این مطالعه به منظور ارزیابی دو منبع مختلف DNA و نیز دو نوع ماده اتصال گر مختلف DNA در سنجش الایزا صورت گرفت.روش بررسی: در این مطالعه DNA اشریشیا کلی (ATCC25922) و تیموس گوساله را با درجه خلوص بالا استخراج گردید و به عنوان آنتی ژن جهت کوتینگ و از دو ماده پلی – ال - لیزین و Methylated- BSA جهت پیش کوتینگ مورد استفاده و ارزیابی قرار گرفتند. جهت تعیین حساسیت و ویژگی از نمونه های سرمی از بیماران لوپوس اریتماتوس سیستمیک و افراد سالم اهدا کننده خون در مقایسه با تست ایمنوفلورسانس (IF) و کیت تجاری استفاده گردید با استفاده از نرم افزارSPSS  ویراست 15 و آزمون McNemar به منظور تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که Methylated- BSA واکنش غیر اختصاصی بسیار کمتری نسبت به پلی – ال - لیزین دارد همچنین حساسیت و ویژگی الایزا با DNA تیموس گوساله در مقایسه با تست ایمنوفلورسنس (IF) و کیت تجاری الایزا به ترتیب 80%، 88% و 100%، 98% به دست آمد و الایزا با DNA اشریشیا کلی در مقایسه با تست ایمنوفلورسنس (IF) و کیت تجاری الایزا به ترتیب 73%، 69%، 85% و 79% به دست آمد.نتیجه گیری: DNA  تیموس گوساله بالقوه منبع آنتی ژن مفیدی جهت جداسازی آنتی بادی های علیه dsDNA توسط آزمون الایزا است. همچنین استفاده از Methylated- BSA می تواند نقش موثری در کاهش واکنش های غیر اختصاصی نسبت به پلی – ال - لیزین داشته باشد.

زمینه و هدف: پلاسمینوژن توسط یک سری فعال کننده ها (PAs) به آنزیم فعال پلاسمین تبدیل می شود و نقش خود را که انحلال لخته فیبرینی است به انجام می رساند. سیستم فیبرینولیز همچنین در فرآیند آنژیوژنز نیز دارای نقش اساسی می باشد. فعالیت سیستم فیبرینولیز از طریق پروتئولیز با واسطه فیبرین، مهاجرت و تهاجم سلولی را کنترل می کند. به علاوه آنزیم پلاسمین رشد تومور و متاستاز را تنظیم می کند. آنتی بادی های منوکلونال به عنوان ابزارهای بیولوژیک کارآمد نقش مهمی را در تحقیقات بنیادین ایفا می کنند.روش بررسی: نخست به روش های مختلف چشمی، سنجش کمی قطعات DD/E به روش –D دایمر و استفاده از سوبسترای کروموژنیک S-2251 (روش الیزا)، تاثیر آنتی بادی ها بر فعالیت سیستم فیبرینولیز در حضور فعال کننده ها بررسی شد. در مرحله بعد اثر آنتی بادی ها بر فرآیند آنژیوژنز در یک مدل رگزایی در شرایط آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: نتایج حاصله نشان داد که آنتی بادی MC2B8 که مهارکننده فعالیت پلاسمینوژن در حضور فعال کننده های پلاسمینوژن است، بر فرآیند رگزایی نیز اثر مهاری دارد. A1D12 که یک آنتی بادی علیه بخش –N ترمینال پلاسمینوژن است علاوه بر تسریع فعالیت سیستم فیبرینولیز در حضور فعال کننده ها، باعث فعال شدن فرآیند آنژیوژنز در شرایط آزمایشگاهی می شود.نتیجه گیری: تشکیل پلاسمین یک مرحله کلیدی در تهاجم و مهاجرت سلول های اندوتلیال جهت تشکیل عروق خونی است. پلاسمین به طور مستقیم توسط تجزیه ماتریکس فیبرینی و دیگر ماتریکس ها و به طور غیرمستقیم توسط فعال کردن ماتریکس متالوپروتئازها و فاکتورهای رشد رگزایی در رگزایی نقش دارد. بر طبق نتایج آزمایشگاهی به دست آمده آنتی بادی های منوکلونال MC2B8 و A1D12 در یک حالت وابسته به دوز در این فرآیند نقش دارند.

زمینه و هدف: لوسمی یکی از شایع ترین انواع سرطان در کودکان می باشد. لوسمی حاد لنفوسیتی T حدود 15% لوسمی ها را در بر می گیرد. شناسایی تغییرات ژنتیکی مرتبط با لوسمی با توجه به پیشرفت های گسترده در زمینه سیتوژنتیک مولکولی و نیز به کارگیری تکنیک های ژنتیک مولکولی بهبود یافته است. تعیین این تغییرات ژنتیکی می تواند پیشگویی کننده دقیق نتایج بالینی باشد. این ملاحظات بر نیاز اساسی برای به کارگیری یک روش شناسایی سریع تغییرات ژنتیکی در این ناهنجاری ها تاکید می کنند.روش بررسی: در این مطالعه سیستم Multiplex Reverse Transcription (RT-PCR) برای غربالگری سه فاکتور رونویسی سرطان زا با نام های  TLX3/HOX11L2 ,TLX1/HOX11 ,TAL1/SCL که در لوسمی لنفوبلاستیک نوع T بسیار مهم می باشند، به کار گرفته شده است.یافته ها: با استفاده از تکنیک Multiplex RT-PCR در نمونه ای که حاوی مجموعه ای از cDNA سه رده سلولی HPB-ALL،Peer  و K562 می باشد، شناسایی همزمان سه انکوژن TLX3/HOX11L2، TLX1/HOX11 و TAL1/SCL، که به ترتیب در رده های سلولی فوق بیان می شوند، صورت گرفت.نتیجه گیری: روش Multiplex RT-PCR را می توان به عنوان ابزار مهمی برای کامل کردن روش های سیتوژنتیک در غربالگری بیماران مبتلا به لوسمی حاد نوع T باشد و خصوصیات سلول های لوسمیک را با سرعت و کارایی بالایی و نیز هزینه ای بسیار کمتر تعیین نماید. برای این آزمایش نیازی به نمونه مغز استخوان نیست و از خون محیطی می توان استفاده کرد و روند پیشرفت درمان را با بررسی خون محیطی از نظر بیان این انکوژن ها بررسی کرد. علاوه بر این به متخصصین مربوطه این امکان را می دهد که نه تنها در حداقل زمان ممکن از وضعیت درمان آگاهی یابد بلکه عوارض جانبی را با به کارگیری درمان مناسب کاهش دهد.

زمینه و هدف: کانسر مثانه دومین بدخیمی شایع ادراری - تناسلی می باشد و از آنجایی که دو سوم این کانسرها عود می کنند، پایش دقیق بیماران لازم است. به دلیل هزینه بر و تهاجمی بودن سیستوسکوپی و حساسیت ناچیز سیتولوژی ادرار، تلاش های فراوانی صورت گرفته تا بیومارکری مناسب برای کانسرهای یوروتلیال یافته شود. بدخیمی های سیستم ادراری مانند سایر سرطان ها، مقادیر زیادی تلومراز بیان می کنند. در این مطالعه به مقایسه حساسیت تست تلومراز و سیتولوژی ادرار در تشخیص کارسینوم سلول ترانزیشنال مثانه پرداخته شده است.روش بررسی: در این مطالعه 49 بیمار مبتلا به کانسر مثانه که کاندیدای جراحی شده بودند، تحت بررسی با تست های سیتولوژی و تلومراز ادرار قرار گرفتند. در این بررسی روش ‏Quantitative Real-time RT-PCR‏ بر پایه تکنولوژی TaqMan راه اندازی شد، که در آن از ژن hTERT به عنوان تومور مارکر و از ژن GAPDH به عنوان کنترل داخلی برای تشخیص و تعیین مقدار سلول های توموری در نمونه های ادرار بیماران استفاده گردید. نهایتا نتایج دو تست تلومراز و سیتولوژی ادرار با ‏نتیجه سیستوسکوپی و آسیب شناسی نهایی‏ به عنوان استاندارد طلایی مقایسه گردید.یافته ها: حساسیت تست های تلومراز و سیتولوژی ادرار بدون در نظر گرفتن درجه و مرحله تومور، به ترتیب 73.5 و 16.3 درصد به دست آمد که در این بین، حساسیت سیتولوژی ادرار واضحا با درجه و مرحله تومور ارتباطی مستقیم داشته است، در حالی که حساسیت تست تلومراز ادرار بدون توجه به گرید و مرحله تومور مطلوب می باشد. اختلاف مشاهده شده بین سیتولوژی و تلومراز ادرار از منظر آماری معنی دار است (p<0.001).نتیجه گیری: آنالیز کمی hTERT-mRNA تلومراز در ادرار به عنوان یک بیومارکر غیر تهاجمی، قابلیت جایگزین شدن به جای سیتولوژی ادرار را جهت تشخیص و پی گیری کانسر مثانه دارد.

زمینه و هدف: برای شناسایی درگیری مسیرهای حسی در بیماران اسکلروز مالتیپل (MS) از پتانسیل های برانگیخته بینایی، سوماتوسنسوری و شنوایی - ساقه مغزی استفاده می شود. بررسی همزمان هر سه پتانسیل برانگیخته فوق برای بیماران مستلزم هزینه می باشد و به نظر می رسد انجام یکی از این تست ها بتواند پزشک را از انجام بقیه بی نیاز کند. هدف این مطالعه، بررسی فراوانی غیرطبیعی بودن هر یک از پتانسیل های برانگیخته مزبور در بیماران MS بود.روش بررسی: 25 مرد مبتلا به MS از نوع عود کننده - بهبود یابنده در محدوده سنی 40-20 سال که به بیمارستان امام خمینی (ره) مراجعه کرده بودند وارد مطالعه شدند. مقادیر نرمال پارامترهای مورد نظر از پتانیسل های برانگیخته از طریق بررسی 25 مرد سالم پس از همسان سازی از لحاظ سنی به دست آمد. مقادیر بیشتر از Mean+2.5SD در مورد Latency و مقادیر کمتر از Mean-2.5SD در مورد دامنه در گروه بیماران به عنوان میزان غیرطبیعی تلقی گردید. در بیماران از میان سه نوع پتانسیل برانگیخته بینایی، شنوایی و سوماتوسنسوری به طور کلی میزان حساسیت به ترتیب 60، 52 و 52 درصد بود که این اعداد با نتایج مطالعات دیگر تفاوت زیادی ندارد. بیشترین حساسیت را در بین فاکتورهای مورد ارزیابی قرار گرفته Latency پتانسیل های برانگیخته بینایی در هر کدام از دو طرف و به میران 60% دارا بود. در عین حال امکان غیرطبیعی بودن پتانسیل های برانگیخته دیگر در حضور پتانسیل برانگیخته بینایی نرمال هر کدام به میزان %30.8 بود.نتیجه گیری: علیرغم حساسیت بیشتر پتانسیل برانگیخته بینایی بر خلاف پیش بینی اولیه در صورت نرمال بودن آن، انجام پتانسیل های برانگیخته دیگر می توانند کمک کننده باشد.

زمینه و هدف: در مطالعات قبلی ارتباط احتمالی بین افزایش گلبول های قرمز هسته دار با مدت و شدت آسفیکسی مطرح شده است. هدف مطالعه بررسی ارتباط بین الگوی ضربان قلب جنین با تعداد گلبول های قرمز هسته دار خون بندناف هنگام تولد می باشد.روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی، توصیفی - تحلیلی، 322 خانم حامله با جنین ترم و سالم کاندید ختم حاملگی مورد بررسی قرار گرفتند. برای تمام بیماران در طول لیبر پایش خارجی ضربان قلب جنین (FHR) به طور مداوم صورت گرفت. بر اساس آنالیز الگوی FHR جنین به دو گروه با الگوی طبیعی (شاهد) و یا حداقل یک الگوی غیرطبیعی (عدم وجود -beat to beat variability عدم وجود acceleration مناسب - وجود افت قلب جنین از هر نوع آن) تقسیم شدند. بلافاصله پس از زایمان خون بند نافی از نظر تعداد گلبول های قرمز هسته دار (NRBC) و PH بررسی شد و به صورت جداگانه ثبت و بین دو گروه مقایسه شد.یافته ها: میانگین تعداد NRBC خون بند نافی نوزاد در الگوهای غیرطبیعی Late deceleration،Variable deceleration،Prolonged deceleration  و  Early decelaration نسبت به گروه شاهد به میزان معنی داری افزایش داشت (به ترتیب 11.88±4.406 و 8.32±1.64 و 10.58±5.366 و 4.11±913.4 در برابر 0.93±1.790، p<0.0001). همچنین میانگین تعداد NRBC خون بند نافی نوزاد در صورت نبود Acceleration یا نبود  Beat to Beat variability در مقایسه با گروه شاهد به میزان معنی داری بالاتر بود. (به ترتیب 10.73±5.07 و 13.73±3.58 در برابر 1.47±2.50، p<0.0001). ارتباط معکوس و معنی داری بین آپگار دقیقه پنج و pH خون بندناف با تعداد NRBC خون طناب نافی نوزاد، برقرار بود.نتیجه گیری: احتمالا هیپوکسی جنین مسبب افزایش NRBC خون بند نافی نوزادان و الگوی غیرطبیعی FHR می باشد.

زمینه و هدف: اسید اوریک محصول نهایی متابولیسم پورین، به عنوان فاکتور خطر برای بیماری های قلبی عروقی پیشنهاد شده است. هدف این مطالعه یافتن ارتباط بین سطح اسید اوریک سرم به عنوان فاکتور خطری برای بیماری عروق کرونر (CAD) در بیماران کاندید پیوند کلیه و همچنین به عنوان یک معیار مهم جهت پیش بینی نیاز به رواسکولاریزاسیون می باشد.روش بررسی: این مطالعه مقطعی، طی سال های 86-1385 در بیمارستان های امام خمینی و پارس تهران انجام شد. جامعه مورد مطالعه بیماران بالای 40 سال مبتلا به مرحله انتهایی بیماری کلیه کاندید پیوند کلیه بودند که بدون توجه به علایم بالینی قلبی و نتیجه تست های قلبی غیر تهاجمی تحت آنژیوگرافی عروق کرونر قرار گرفته و همزمان اندازه گیری اسید اوریک خون انجام شد.یافته ها: 56 بیمار (24 مونث و 32 مذکر) تحت مطالعه قرار گرفتند، %89.3 (50 نفر) دارای بیماری عروق کرونر بودند و میانگین اسید اوریک خون ایشان 7.62±1.07mg/dl بود که در مقایسه با اسید اوریک سرم بیماران فاقد بیماری عروق کرونر (5.95±1.29mg/dl) تفاوت معنی داری وجود داشت (p=0.024). همچنین میانگین اسید اوریک سرم در مبتلایان به CAD که نیازمند ریواسکولاریزاسیون بوده اند، تفاوت معنی داری با بیماران نیازمند درمان طبی داشته است (7.89±0.79mg/dl در مقابل 6.2±1.27mg/dl) (p<0.001).نتیجه گیری: اسید اوریک سرم را می توان به عنوان فاکتور خطر بیماری عروق کرونر در بیماران کاندید پیوند کلیه و همچنین عاملی برای پیش بینی نوع درمان برای این بیماران در نظر گرفت.

زمینه و هدف: تاثیرات دراز مدت فلج اطفال در بسیاری از کشورها شناخته شده است. علی رغم عدم وجود یک عنوان معین برای این مجموعه از علایم و نشانه ها، یکسانی جالب توجهی بین بیماران در رابطه با شرح و توصیف مشکلات و عوارض ناشی از بیماری وجود دارد که شامل فقدان قدرت و استقامت، مشکلات عضلانی، ناتوانی عضلانی سیستم تنفسی، اختلالات مربوط به خواب می باشد. هدف از این پژوهش بررسی شیوع این علایم می باشد.روش بررسی: 150 فرد با سابقه فلج اطفال (80 مرد و 70 زن) به طور تصادفی با استفاده از پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفتند. سوالات شامل اطلاعات فردی، وضعیت سلامت و سابقه خانوادگی، عادات فردی، وضعیت جسمانی، فعالیت های ورزشی و تمرینات حرکتی، سوابق درمانی، عوارض بعد از ابتلای اولیه به پولیومیلیت، عوارض بعد از درمان متعاقب پولیومیلیت و نهایتا عوارض بعد از گذشت چند سال از ابتلا به پولیومیلیت بود.یافته ها: دردهای عضلانی (%88)، ضعف عضلات در دو اندام تحتانی (%42.28)، گرفتگی های عضلانی (%64)، زمین خوردن های مکرر (%74.7) و خستگی زودرس (%86) در افراد مشاهده شد. از مجموع متغیرهای تحقیق پنج علامت فوق به عنوان معیارهای اصلی این سندروم است. در 85 نفر از شرکت کنندگان معادل %56.66 این علایم دیده شد.نتیجه گیری: سندروم متعاقب فلج اطفال در شهر تهران بر اساس مشاهدات و ارزیابی این تحقیق وجود دارد. توصیه می شود در نحوه درمان آن به مراتب پیشرفت سندروم توجه نمود. جلوگیری از خستگی، محدود کردن فعالیت های فیزیکی و ورزشی شدید، انجام تمرین های هوازی ملایم بدون خستگی می تواند مفید باشد.

زمینه و هدف: لیگامان صلیبی قدامی (ACL) یکی از مهمترین لیگامان های تثبیت کننده زانو می باشد. از آنجا که میزان بروز پارگی آن خصوصا در ورزشکاران قابل توجه می باشد، بازسازی آن بسیار اهمیت دارد. در این مطالعه ما به ارزیابی نتایج کوتاه مدت پارگی لیگامان صلیبی قدامی که به روش اتوگرافت با تاندون همسترینگ یا تاندون پاتلا بازسازی شده است، پرداخته ایم.روش بررسی: 96 بیمار با پارگی رباط صلیبی قدامی که در یک دوره پنج ساله (86-1381) به مرکز درمانی بیمارستان شریعتی مراجعه کرده بودند تحت بازسازی ACL قرار گرفتند. موارد مورد بررسی شامل علل آسیب، ضایعات غضروفی همراه، آسیب منیسک، رضایت از جراحی، عوارض عمل، محدوده حرکات زانو قبل و بعد از عمل بود.یافته ها: بیماران شامل سه زن و 93 مرد با میانگین سنی 4.82±27.6 سال (48-19) بودند. میانگین زمان تاخیر در جراحی 18 ماه (77-1) و شایع ترین علت پارگی ACL ورزش فوتبال بود. زانوی راست در 38 بیمار و زانوی چپ در 58 بیمار درگیر بود. آسیب منیسک در 78 بیمار وجود داشت (63 بیمار منیسک داخلی و 29 بیمار منیسک خارجی). ضایعات غضروفی همراه در 54 بیمار موجود بود. 68% بیماران به فعالیت قبل از عمل بازگشتند. هیچگونه محدودیتی در اکستانسیون وجود نداشت. محدودیت فلکسیون به میزان کمتر از 20 درجه در شش بیمار وجود داشت. در آخرین ویزیت بیماران رتبه International Knee Documentation Committee (IKDC) در گروه A و مجموعا 96% بود.نتیجه گیری: بازسازی آرتروسکوپیک ACL یک روش مناسب و بی خطر در درمان پارگی ACL می باشد. استفاده از سیستم رتبه بندی IKDC،Lysholm  برای مقایسه بیماران قبل و بعد از عمل مفید می باشد. ضمنا جراحی بایستی در نزدیک ترین زمان بعد از آسیب انجام گردد. بازسازی ACL در بیماران با سن بالاتر در صورت عدم وجود علایم دژنراسیون مفصل زانو (DJD) همانند جوانان نتیجه بخش است.

زمینه و هدف: سندروم دیستروفی سمپاتیکی واکنشی (RSDS) بیماری با علت نامشخص است که با درد، تورم، محدودیت حرکت، تغییرات پوستی و وازوموتور و کاهش بافت استخوانی استخوان ها به صورت موضعی در انتهای اندام مشخص می شود. فاکتورهای خطر متعددی برای این بیماری مطرح شده که یکی از آنها داروها می باشند. در بین داروهای ایجاد کننده این بیماری می توان به سیکلوسپورین اشاره کرد.معرفی بیمار: آقای 33 ساله با سابقه لوکمی لنفوبلاستیک حاد (ALL) به دنبال پیوند مغز استخوان، دچار GVHD شده و سپس تحت درمان با سیکلوسپورین قرار می گیرد و دو ماه پس از مصرف دارو با درد و تورم دیستال هر چهار اندام مراجعه می کند. تست های آزمایشگاهی به غیر از تست های عملکرد کبدی نرمال بودند. با شک بالینی به سندروم دیستروفی سمپاتیکی واکنشی از بیمار اسکن سه فازی رادیونوکلئیدی به عمل آمد که در فاز تاخیری افزایش جذب را در نواحی زانو، ساق، پاها و دست ها در مرحله عروقی و استخوانی نشان داد. بر اساس یافته های بالینی و اسکن تشخیص RSDS گذاشته شد.نتیجه گیری: با توجه به این گزارش و گزارشات مشابه به نظر می رسد که سیکلوسپورین را می توان به عنوان یکی از علل سندروم دیستروفی سمپاتیکی واکنشی در نظر گرفت.