فرآیند و کارکرد گیاهی
سال:1398 | دوره:8 | شماره:29 |تعداد مقالات:25

امروزه آلودگی خاک به انواع فلزات سنگین یکی از مشکلات زیست محیطی عمده در جوامع بشری است که با اثرات زیان آور بر فون و فلور خاک و آلودگی آب های زیرزمینی، علاوه بر کاهش رشد و عملکرد گیاه با ورود به زنجیره غذایی، سلامت انسان و دیگر موجودات زنده را به مخاطره می اندازد. کادمیوم از جمله آلاینده خطرناک و سرطان زا به شمار رفته که در اکوسیستم های طبیعی میزان آن توسط فعالیت های بشری افزایش یافته که منجر به اختلال در انواع واکنش ها و توقف رشد و نمو می شود. همچنین محلول پاشی عناصر ریز مغذی (آهن و روی) به عنوان یک راهکار توسط محققین بسیاری جهت افزایش عملکرد در شرایط تنش پیشنهاد گردیده است. بدین منظور آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشگاه محقق اردبیل در سال 95 انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل گندم با دو ژنوتیپ مقاوم کریم و حساس گنبد، کادمیوم در سه سطح (صفر، 75، 150 میکرو مولار) و محلول پاشی در مرحله ساقه دهی در چهار سطح (آهن، روی، آهن+ روی و شاهد) هرکدام با غلظت 3 در هزار در بود. نتایج نشان داد که دررقم های گنبد و کریم کادمیوم 150 میکرومولار موجب کاهش میزان رنگیزه های فتوسنتزی و افزایش پرولین شده است اما میزان کاهش در رقم کریم کمتر بوده است. همچنین محلول پاشی توام آهن+روی موجب با افزایش میزان پرولین و رنگیزه های فتوسنتزی موجب افزایش مقاومت در رقم کریم شده است. بنابراین به نظر می رسد افزایش میزان پرولین در رقم کریم می تواند به افزایش مقاومت به تنش این رقم کمک کند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

به منظور بررسی اثر همزیستی قارچ Piriformospora indica بر سیستم آنتی اکسیدانی و رنگیزه های فتوسنتزی گیاه دارویی استویا (Stevia rebaudiana Bertoni) تحت تنش شوری و خشکی، آزمایشی درون شیشه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و در سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح پتانسیل اسمزی (صفر، 5-و 10-بار)، سه منبع اسمزی شامل NaCl (Na)، مانیتول (M) و NaCl+ مانیتول (Na+M) و تیمار همزیستی قارچی در دو سطح عدم تلقیح و تلقیح قارچ P. indica بود. نتایج نشان داد که در مجموع، در بین منابع اسمزی مورد مطالعه تنش شوری ناشی از NaCl بیشترین اثر بازدارندگی را بر رنگیزه های فتوسنتزی استویا داشت. از طرفی، با افزایش غلظت مانیتول فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپراکسیددیسموتاز در گیاهان همزیست نشده افزایش نشان داد. در شرایط بدون تنش (سطح اسمزی صفر)، قارچ P. indica سبب بهبود قابل توجه رنگیزه های فتوسنتزی شامل کلروفیل a، b، کل و کاروتنوئید شد. همچنین، میزان کلروفیل b و b+ aدر سطح اسمزی 5-بار ناشی از تنش همزمان شوری و خشکی (Na+M)، در گیاهچه های همزیست شده نسبت به شاهد به ترتیب حدود 41 و 57 درصد افزایش یافت. از سوی دیگر، همزیستی قارچی سبب افزایش فعالیت بیشتر آنزیم های آنتی اکسیدانی نسبت به شرایط عدم تلقیح شد. بر این اساس، در سطح اسمزی 5-بار، در تنش شوری و ترکیب شوری و خشکی (Na+M) فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز به ترتیب 62 و 185 درصد نسبت به شاهد بیشتر شد. در مجموع، نتایج بیانگر اثر مثبت قارچ P. indica در افزایش تحمل به تنش، به ویژه تنش همزمان خشکی و شوری بود.

شوری آب و خاک از عوامل کاهش دهنده رشد و عملکرد بسیاری از محصولات کشاورزی در ایران می باشد. بنابراین، ترکیبات زیادی در زمینه کاهش اثرات زیان آور این تنش، مورد استفاده قرار گرفته اند. این پژوهش به منظور بررسی اثرات اسید سالیسیلیک و سیلیکات پتاسیم بر کاهش اثرات منفی تنش شوری در گندم انجام شده است. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با اضافه کردن 100 میلی مولار کلرید سدیم و 14 میلی گرم در لیتر اسید سالیسیلیک و 15 میلی گرم در لیتر سیلیکات پتاسیم به محلول غذایی اجرا گردید. کشت گیاهان در شرایط هیدروپونیک، با استفاده از محلول غذایی هوگلند انجام گرفت. نتایج نشان داد که در گیاهان تیمار شده با شوری، وزن تر و خشک، غلظت کلرفیل های a، b و کل، کاروتنوئیدها و پروتئین کل درمقایسه باگیاهان شاهد به طور معنی دار کاهشیافت، درحالی که شوری منجر به افزایش معنی دار غلظت قندهای محلول، مالون دی آلدئید و پراکسیدهیدروژن گردید. همچنین، فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسیددیسموتاز و پراکسیداز نیز به طور معنی دار افزایش یافت. طبق نتایج به دست آمده، کاربرد اسید سالیسیلیک و سیلیکات پتاسیم درشرایط شوری موجب کاهش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان، پراکسیداسیون لیپیدهای غشاء و سطح پراکسیدهیدروژن شد. با این حال، شاخص های رشدی مورد مطالعه، غلظت رنگیزه های فتوسنتزی، غلظت قندهای محلول و پروتئین کل با کاربرد ترکیبات ذکر شدهدرشرایط شوری به طور قابل توجهی افزایش نشان دادند. بررسی مقایسه ای پاسخ سیستم آنتی اکسیدانی گیاه گندم تحت تنش شوری به کاربرد ترکیبات ذکر شده، تفاوت چندانی بین تیمارها در فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز نشان نداد، با این حال کاهش فعالیت آنزیم کاتالاز ریشه و اندام هوایی و نیز کاهش در فعالیت پراکسیداز اندام هوایی با کاربرد اسید سالیسیلیک در مقایسه با کاربرد سیلیکات پتاسیم مشاهده شد.

به منظور بررسی اثرات تاریخ کاشت، کود زیستی فسفاته و محلول پاشی روی و بور بر شاخص سطح برگ، دوام سطح برگ، محتوای نسبی آب برگ پرچم، پایداری غشای سلول، عملکرد کوانتومی فتوسیتم II، میزان پرولین برگ و عملکرد دانه گندم نان (رقم افلاک)، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 16 تیمار و سه تکرار در طی سال زراعی 95-1394 در شهرستان رامهرمز اجرا گردید. عامل های آزمایشی شامل تاریخ کاشت (30 آبان و 15 دی) به عنوان عامل اصلی، کود زیستی فسفاته (بارور 2) در دو سطح (عدم مصرف و مصرف به صورت بذر مال) به عنوان عامل فرعی و محلول پاشی در چهار سطح (آب به عنوان شاهد، روی، بور و ترکیب روی + بور (هر کدام سه لیتر در هکتار)) به عنوان عامل فرعی فرعی بودند. محلول ها برای محلول پاشی از طریق کلات-روی هفت و نیم درصد و بور پنج درصد آماده گردید. با تأخیر در کاشت به دلیل تنش گرمای انتهایی غیر از میزان پرولین برگ کلیه صفات شاخص سطح برگ (LAI)، دوام سطح برگ (LAD)، محتوای نسبی آب برگ پرچم (FLRWC)، پایداری غشای سلول، عملکرد کوانتومی فتوسیتم II(Φ PSII) و عملکرد دانه به طور معنی داری کاهش یافت. تلقیح بذر با کود زیستی فسفاته اثرات زیانبار ناشی از تأخیر در کاشت را بر صفات فوق کاهش داد. در بین سطوح مختلف محلول پاشی عناصر غذایی، کاربرد تلفیقی روی + بور در مقایسه با کاربرد مجزای هر یک از آنها در کاهش اثرات زیانبار ناشی از تأخیر در کاشت مؤثرتر بود. اما زمانی که بذرها قبل از کاشت با کود زیستی فسفاته آغشته شدند، محلول پاشی مجزای عنصر روی تأثیر بیشتری در بهبود صفات LAI، LAD، FLRWC، پایداری غشای سلول، Φ PSII، میزان پرولین برگ و افزایش عملکرد گندم نان در هر دو تاریخ کاشت مناسب و تأخیری داشت.

در این تحقیق اثرات قارچ اندوفایت متعلق به جنس نئوتیفودیوم که به صورت همزیست اجباری با فسکیوی بلند (Festuca arundinaceaschreb) می باشد و تنش خشکی، روی تغییرات پروفیل پروتئینی این گونه مورد بررسی قرار گرفت. برای مقاومت به استرس خشکی گیاهان دستخوش تغییراتی مانند تغییرات در ژن و پروفیل های بیان پروتئین قرار گرفتند. گیاهچه های ژنوتیپ فسکیوی بلند حاوی اندوفایت از کلکسیون موجود در پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی شمال غرب و غرب کشور واقع در تبریز تهیه شد. پس از گذشت 20 روز از استقرار گیاهان حاوی قارچ اندوفایت (E+) و بدون قارچ اندوفایت (E-) درون گلدان، بر اساس آزمایشات خاک مورد استفاده، تیمارهای آبی شامل شرایط مطلوب یا شاهد (100% ظرفیت مزرعه)، تنش خشکی به مدت 14 روز (25% ظرفیت مزرعه)، درون گلدان در گلخانه اعمال شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در دو تکرار اجرا شد. پس از نمونه گیری از برگ از طریق آزمایشات الکتروفورز دوبعدی و پس از آنالیز نرم افزاری پروتئین هایی که تغییر بیان داشتند مشخص و به کمک طیف سنجی جرمی شناسایی شدند. نتایج طیف سنجی جرمی نشان داد که اعمال تنش در گیاهان فسکویی بلند تحت شرایط تنش خشکی در گیاهان +E نسبت به-E بیان سه پروتئین را که در مسیر چرخه کالوین دخالت داشتند تغییر داده است. سه پروتئین مورد نظر شامل ریبولوز-1و5-بیس فسفات کربوکسیلاز (آنزیم روبیسکو) (لکه A13)، گلیسرآلدهید-3-فسفات دهیدروژناز (لکه C7) و سدوهپتولوز-1و7-بیس فسفاتاز (لکه A1) بودند. گلیسرآلدهید-3-فسفات دهیدروژناز و سدوهپتولوز-1و7-بیس فسفاتاز به ترتیب در شرایط تنش در گیاهان آلوده به قارچ اندوفایت (+E) نسبت به شرایط کنترل 183/0و 25/0برابر کاهش بیان داشته است ولی در گیاهان بدون اندوفایت (-E) نسبت به شرایط کنترل 4/2 و 1/12 برابر افزایش بیان داشته است از طرفی آنزیم روبیسکو در شرایط تنش خشکی نسبت به کنترل در گیاهان E+، 2/61 برابر افزایش بیان و در گیاهان E-، 7/0 کاهش بیان داشته است. به طور کلی تنش خشکی در گیاهان به سیستم فتوسنتز صدمه می زند یعنی پتانسیل چرخه کالوین را در گیاه کاهش می دهد ولی با همزیست شدن گیاه با موجودات میکوریزا مانند اندوفایت و ریزوبیوم این کاهش پتانسیل جبران می شود و تنش در گیاه همزیست نسبت به کنترل درک نمی شود.

گیاه بذرالبنج (Hyoscyamus niger) گیاه علفی و چند ساله از خانواده سیب زمینی بوده که مانند دیگر گیاهان این خانواده نظیر شابیزک و تاتوره، بطور انحصاری تروپان آلکالوئیدهای دارویی هیوسیامین و اسکوپولامین را تولید می کند. این ترکیبات ارزشمند دارویی، دارای اثرات آنتی کولینرژیک بوده و مهارکننده رقابتی استیل کولین، ضد اسپاسم و آرام بخش می باشند. یکی از راهکارهای مقرون به صرفه جهت افزایش تولید ترکیبات موثره در گیاهان دارویی، استفاده از الیسیتورهای زیستی و غیرزیستی می باشد. در این پژوهش، اثر قارچ Piriformospora indica و مخمر Yarrowia lipolytica بر میزان رشد و تولید تروپان آلکالوئیدهای دارویی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان مورد بررسی قرار گرفت. گیاهچه های بذرالبنج، به مدت دو هفته در محیط کشت حاوی قارچ و مخمر قرار داده شدند. نتایج افزایش میزان وزن تر و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز در گیاهچه های تیمار شده با قارچ و مخمر نسبت به گیاهچه های شاهد را نشان داد. میزان هیوسیامین در اندام هوایی و میزان اسکوپولامین هم در ریشه و هم در اندام هوایی گیاهچه های تیمار شده با قارچ اندوفیت نسبت به گیاهچه های شاهد افزایش معنی دار یافت. همچنین میزان اسکوپولامین در ریشه و بخصوص اندام هوایی گیاهچه های تیمار شده با مخمر، بطور قابل توجهی در مقایسه با گیاهچه-های شاهد افزایش نشان داد. بنابراین، قارچ P. indica و مخمر Y. lipolytica، می توانند بعنوان الیسیتور زیستی مناسب، جهت افزایش میزان متابولیت های ثانویه دارویی و زیست توده در گیاه بذرالبنج مورد استفاده قرار گیرند.

به منظور بررسی اثر مصرف کودهای زیستی بر عملکرد کمی و کیفی، محتوای پرولین و فعالیت برخی آنزیم های آنتی اکسیدانی آفتابگردان روغنی (Helianthus annuus L. ) رقم یوروفلور در سطوح مختلف قطع آبیاری، آزمایش فاکتوریلی در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال زراعی 1394 اجرا گردید. تیمارهای مورد بررسی شامل مصرف کودهای زیستی در چهار سطح )میکوریز از نوع Glomus mosseae، ازتوباکتر کروکوکوم استرین 5، کاربرد توام میکوریز و ازتوباکتر، شاهد یا عدم استفاده از کودهای زیستی( و سه سطح آبیاری )آبیاری کامل به عنوان شاهد، قطع آبیاری در مرحله 50 درصد گلدهی و قطع آبیاری در مرحله 50 درصد پر شدن دانه( بودند. نتایج نشان داد که حداکثر کارایی فتوشیمیایی فتوسیستم دو (Fv/Fm) (64/0) در شرایط آبیاری کامل و کاربرد توام میکوریز و ازتوباکتر به دست آمد. مقایسه میانگین ها نشان داد که حداکثر محتوای پرولین، فعالیت آانزیم های انتی اکسیدانی مانند کاتالاز، پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز درشرایط قطع آبیاری در مرحله 50 درصد گلدهی و کاربرد توام میکوریز و ازتوباکتر به دست آمد. بیشترین درصد روغن (33/43 درصد) و محتوای کلروفیل در شرایط آبیاری کامل به دست آمد. در حالی که بالاترین قندهای محلول در شرایط قطع آبیاری در مرحله 50 درصد گلدهی به دست آمد. کاربرد توام کودهای زیستی محتوای کلروفیل، قندهای محلول و درصد روغن را در مقایسه با عدم کاربرد آنها به ترتیب 16/30، 23/33 و 25/9 درصد افزایش داد. آبیاری کامل محتوای کلروفیل و درصد روغن را در مقایسه با قطع آبیاری در مرحله 50 درصد گلدهی به ترتیب 42 و 85/16 درصد افزایش داد. بیشترین عملکرد دانه (5/2743 کیلوگرم در هکتار) در کاربرد توام کودهای زیستی و آبیاری کامل به دست آمد و کمترین آن (5/1696 کیلوگرم در هکتار) به قطع آبیاری در 50 درصد مراحل گلدهی و بدون کاربرد کودهای زیستی تعلق داشت. تحت شرایط قطع آبیاری در 50 درصد مراحل گلدهی و پر شدن دانه و بدون کاربرد کودهای زیستی (میکوریز و ازتوباکتر)، عملکرد دانه نسبت به آبیاری کامل 54/24 و 60 درصد کاهش یافت. تحت شرایط قطع آبیاری در 50 درصد مراحل گلدهی و پر شدن دانه، کاربرد توام میکوریز و ازتوباکتر عملکرد دانه را به ترتیب 3/13 و 52/23 درصد در مقایسه با عدم کاربرد انها در همان سطح از قطع آییاری افزایش داد. بر اساس نتایج آزمایش حاضر به نظر می رسد که کاربرد توام ازتوباکتر و میکوریز می تواند به عنوان یک راهکار مناسب برای بهبود عملکرد دانه افتابگردان تحت شرایط قطع آبیاری باشد.

انجیر محصولی نیمه گرمسیر با مصرف میوه تازه خوری و خشک می باشد. از آنجا که شوری تهدیدی جدی برای راندمان فتوسنتز، تولید و کیفیت محصول انجیر محسوب می شود، لذا طی سال های 1395 تا 1397، هفت رقم انجیر (سبز، سیاه، شاه انجیر، اتابکی، کشکی، متی و بَر انجیر) در شرایط گلدانی تحت تیمار آب شور (5/0، 2، 4، 6، 8 و 10 دسی زیمنس بر متر) قرار گرفتند. سپس محتوای پروتئین، پرولین، رنگیزه های فتوسنتزی و تغییرات آنزیم های آنتی اکسیدان سوپراکسیددیسموتاز، گوایکول پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز و کاتالاز به منظور معرفی متحمل ترین رقم به شوری، مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد شوری باعث افزایش معنی دار درمحتوای پروتئین کل، پرولین و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی، اما کاهش در میزان رنگیزه های کلروفیل (a، b و کل) و کاروتنوئیدها شد. بنا به نتایج این تحقیق ارقام سیاه و سبز متحمل ترین ارقام و شاه انجیر حساس ترین رقم به شوری 10 دسی زیمنس بر متر بود. ارقاماتابکی، کشکی، متی و بَر انجیر در حد وسط تحمل تا حساسیت قرار گرفتند.

شوری یکی از موانع اصلی افزایش تولید محصولات زراعی است. بر این اساس، به منظور ارزیابی محلول پاشی پرولین و اسید سالیسیلیک در کاهش اثرات شوری بر گیاه سویا (Glycine max L. )، آزمایشی به صورت اسپیلیت پلات در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار در سال 1395 در جعبه های کاشت در فضای باز دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد اجرا شد. عامل اصلی شامل آبیاری با آب شور و با هدایت های الکتریکی 2 (آب مزرعه)، 5 و 10 دسی زیمنس بر متر و عامل فرعی محلول-پاشی با 10 میلی مولار پرولین، اسید سالیسیلیک 3 میلی مولار، ترکیب پرولین 10 میلی مولار با اسید سالیسیلیک 3 میلی مولار و شاهد (محلول پاشی با آب) بودند. نتایج نشان داد اثرات اصلی سطح شوری 5 و 10 دسی زیمنس بر متر کلرید سدیم به ترتیب باعث افزایش و کاهش رنگیزه های فتوسنتزی نسبت به شاهد شدند. تحت تنش شوری محتوای پرولین و قندهای محلول افزایش یافتند، در حالی که شاخص پایداری غشا و محتوای نسبی آب برگ کاهش یافتند. اثر متقابل سطوح شوری و تیمارهای محلول پاشی نشان داد که سطح 5 دسی زیمنس بر متر کلرید سدیم و تیمار ترکیبی پرولین و اسید سالیسیلیک بالاترین محتوای کلروفیل b، کاروتنویید و پرولین را با افزایش به ترتیب 93، 53 و 143 درصد نسبت به شاهد داشتند. شاخص پایداری غشا و محتوای نسبی آب در سطح شوری 100 میلی مولار و محلول پاشی با آب به ترتیب کاهش 63 و 38 درصدی نسبت به شاهد داشتند. بنابراین محلول پاشی پرولین 10 میلی مولار به همراه اسید سالیسیلیک 3 میلی مولار بر شاخص های فیزیولوژیک سویا به عنوان بهترین تیمار جهت کاهش اثرات سمی شوری شناخته شد. بنابراین، کاربرد پرولین به عنوان املاح سازگار در تنظیم اسمزی گیاه و اسیدسالیسیلیک نقش حفاظتی از طریق واکنش های فیزیولوژیکی تحت تنش شوری موثر می باشد.

شدت بالای نور می تواند فعالیت فتوسنتزی، رشد و محصول دهی گیاهان را کاهش دهد. همچنین اثر شدت نور بالا در گیاهان رشد یافته در شرایط سرما تشدید می شود. از اینرو، به منظور بررسی اثر دمای پایین (4 درجه سانتی گراد) و شدت های مختلف نور (450 و 850 میکرومول بر متر مربع در ثانیه) بر فعالیت سیستم دفاع آنتی اکسیدانت و متابولیسم فنلی گیاه آلوئه ورا، آزمایشی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار و در شرایط گلخانه انجام شد. نتایج نشان داد که گیاه آلوئه ورا با انباشت جاذب های نوری شامل فنل ها و فلاونوئیدها در سلول های اپیدرم برگ، مقاومت بالایی به تنش شدت نور نشان داد. سازوکار افزایش فعالیت سیستم جاروب کننده گونه های فعال اکسیژن در مقایسه با سازوکار انباشت جاذب های نوری، نقش کمی در مقابله گیاه آلوئه ورا با تنش شدت نور بالا داشت. هر چند تیمار سرما باعث افزایش معنی دار غلظت فنل ها و فلاونوئیدها و همچنین افزایش فعالیت آنزیم های کاتالاز و فنیل آلانین آمونیا لیاز نسبت به شاهد شد، ولی عملکرد ضعیف آنزیم های سیستم دفاع آنتی اکسیدانت و افزایش مقدار مالون دی آلدئید بعنوان شاخص مهم پراکسیداسیون لیپیدهای غشاء، نشان داد که آلوئه ورا مقاومت کمی به دمای پایین (4 درجه سانتی گراد) دارد. بیشترین درصد مهار رادیکال های آزاد دی فنیل پیکریل هیدرازین توسط ژل برگ های گیاه آلوئه ورا متناسب با افزایش فنل کل ژل در تیمار توأم سرما و شدت نور 850 میکرومول بر مترمربع به دست آمد، بنابراین این تیمار می تواند در جهت افزایش کیفیت و ارزش دارویی ژل آلوئه ورا مورد توجه قرار گیرد.

به منظور بررسی آینده اقلیمی منطقه فریدونشهر اصفهان برای صد سال آینده و اثر آن بر عملکرد غده سیب زمینی، داده های اقلیمی روزانه شامل دمای حداقل و حداکثر، بارش و ساعات آفتابی مربوط به این منطقه در طول دوره 1360 تا 1390 جمع آوری شد. سپس با استفاده از مدل LARS-WG داده های اقلیمی یک سال نمونه برای فریدونشهر در سه دوره زمانی 2015 تا 2045، 2046 تا 2075 و 2076 تا 2105 میلادی با استفاده از دو مدل HadCM3 و IPCM4 تحت سه سناریو استاندارد A2، B1 و A1B برآورد شد و به عنوان ورودی برای مدلSUBSTOR-Potato برای شبیه سازی عملکرد غده سیب زمینی تحت اقلیم آینده و با استفاده از نرم افزار DSSATانجام شد. دقت خروجی های مدل LARS-WG با استفاده از آزمون میانگین مربعات ریشه (RMSE) برای ایستگاه موردنظر اعتبارسنجی شد. به منظور واسنجی و اعتباردهی مدل رشد، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در دو سال زراعی 1392-1391 و 1393-1392 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل تاریخ کاشت به عنوان کرت اصلی در سه سطح (15 اردیبهشت، 1 و 15 خرداد) و ارقام مختلف سیب زمینی به عنوان کرت فرعی در سه سطح (آگریا، سانته و آریندا) بودند. نتایج نشان داد که مدل LARS-WGاز پتانسیل قابل قبولی (RMSE<30) در شبیه سازی داده های اقلیمی منطقه فریدونشهر برخوردار بوده و دقت بیشتری در شبیه سازی دمای بیشینه در مقایسه با دمای کمینه و بارندگی دارد. دمای بیشینه و کمینه در کلیه مدل های گردش عمومی و سناریوهای مورد بررسی نسبت به شرایط کنونی افزایش و بارندگی نیز کاهش نشان داد. با گذشت زمان اثرات منفی تغییر اقلیم بر عملکرد سیب زمینی افزایش نشان داد، به طوری که به ترتیب در مدل های HadCM3 و IPCM4 و سناریوهای A2، B1 و A1B کاهش (64/3، 85/9 و 41/5 درصدی) و (33/2، 72/12 و 08/6 درصدی) عملکرد غده در سال 2090 نسبت به 2030 مشاهده شد. به طور کلی، در آینده شاهد اقلیمی با بارش کمتر و دمای بالاتر نسبت به شرایط کنونی برای منطقه فریدونشهر و در نتیجه کاهش عملکرد سبب زمینی در فریدونشهر خواهیم بود. ارزیابی روش های سازگاری به شرایط اقلیمی آینده نشان داد که کشت ارقام مقاوم (آریندا) در تاریخ زودتر (15 اردیبهشت) یا دیرتر (30 خرداد) به دلیل عدم انطباق گلدهی با حداکثر دما، به عنوان بهترین راهکار مدیریت زراعی در منطقه در جهت کاهش اثرات سوء تغییر اقلیم می باشد.

نوروزک) (Salvia leriifolia گیاهی دارویی متعلق به تیره نعناعیان (Lamiaceae) است. در این پژوهش تاثیر نور، فنیل آلانین و کافئیک اسید بر رشد سلول ها و تجمع اسید های فنولیک مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور جداکشت برگ گیاه نوروزک در محیط کشت MS حاوی BAP و NAA جهت القاء کالوس کشت داده شد. استقرار کشت سوسپانسیونی با انتقال کالوس حاصل از برگ به محیط کشت MSمایع با محتوای هورمونی مشابه انجام شد و میزان بیومس و اسید های فنولیک 15روز بعد از کشت بررسی گردید. میزان اسید های فنولیک در عصاره اتانلی توسط تکنیک HPLC اندازه گیری شد. نتایج نشان داد رشد سلول ها و میزان اسید های فنولیک انتخابی توسط نور افزایش یافت. همچنین افزودن mg/l 10فنیل آلانین، تجمع کافئیک اسید(به میزان 4 برابر)، رزمارینیک اسید (به میزان 4 برابر) و سالویانولیک اسیدB (به میزان 6/1 برابر) را در مقایسه با شاهد افزایش داد. این پژوهش به درک ما از چگونگی پاسخ متابولیت های ثانویه به نور و پیش ساز ها و بهبود تولید متابولیت های هدف کمک خواهد کرد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

این آزمایش به منظور بررسی تأثیر محلول پاشی نسبت های مختلف پتاسیم به کلسیم (5/1 و 1، 5/0) بر پارامترهای رشدونموی، عملکرد و کیفیت میوه توت فرنگی رقم سلوا در سیستم بدون خاک بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار اجرا گردید. نتایج آزمایش بیانگر تأثیر معنی دار محلول پاشی نسبت های مختلف پتاسیم به کلسیم بر ظرفیت فتوسنتزی، ظرفیت آنتی اکسیدانی آنزیمی و غیرآنزیمی و عملکرد بوته بود. برهمین اساس بیشترین ظرفیت فتوسنتزی شامل سطح برگ (2060 سانتی متر مربع در بوته)، هدایت روزنه ای (405/7 میلی مول بر متر مربع در ثانیه) و محتوای کلروفیل (18/04 میکرو گرم بر گرم وزن تر) و همچنین عملکرد بوته (92/6 گرم در بوته) در تیمار 1/5 (حاوی پتاسیم بیشتر) در مقایسه با تیمارهای شاهد (محلول پاشی آب مقطر) و تیمارهای 0/5 و 1 مشاهده گردید. همچنین بیشترین ظرفیت آنتی اکسیدانی آنزیمی (پروکسیداز و کاتالاز) و غیر آنزیمی (فنل کل، ویتامین ث)، مواد جامد محلول در تیمار 1/5 و کمترین کاهش وزن میوه در تیمارهای حاوی کلسیم بیشتر در مقایسه با پتاسیم حاصل گردید. براساس نتایج آزمایش، با توجه به تأثیر مثبت محلول پاشی نسبت های مختلف پتاسیم به کلسیم بر صفات کمی و کیفی توت فرنگی (سلوا)، ضمن بررسی آزمایشات تکمیلی طی مراحل مختلف رشد و نموی توت فرنگی تحت تأثیر تیمارهای مورد بررسی، محلول پاشی حاوی نسبت بهینه عناصر پتاسیم و کلسیم به عنوان تغذیه تکمیلی در کشت های گلخانه ای بویژه در صورت بروز مشکلات عدم یا کاهش جذب عناصر از بستر کشت توصیه می گردد.

گندم مهم ترین غله جهان و نیز ایران محسوب می شود. در تحقیقات مربوط به اثر تغییر اقلیم بر تولید گندم درجه حرارت به عنوان عاملی تاثیر گذار بر رشد و عملکرد مورد ارزیابی قرار می گیرد. از سوی دیگر نیتروژن نیز از مهم ترین و تعیین کننده ترین مواد مغذی گیاه برای تولید محصول است و مدیریت صحیح کودهای حاوی نیتروژن بسیار حائز اهمیت است. این مطالعه طی یک آزمایش گلخانه ای به منظور ارزیابی اثرات دمای محیط و سطوح مختلف نیتروژن بر رشد و برخی صفات فیزیولوژیکی رقم گندم بهار در سال 1394 به اجرا درآمد. این آزمایش با چهار سطح نیتروژن (0، 50، 100 و150 میلی گرم درکیلوگرم از منبع نیترات آمونیوم با 33 درصد نیتروژن) در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در دو محیط با دماهای معمول (25± 3 درجه سلسیوس) و دمای افزایش یافته (± 3 34 درجه سلسیوس) انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش دما، مقدار صفات اندازه گیری شده به جز غلظت نیتروژن اندام هوایی کاهش یافت. افزایش دما در سطوح 0، 50، 100 و 150 میلی گرم کود نیتروژن درکیلوگرم خاک به ترتیب وزن خشک اندام هوایی هر بوته را به مقدار 16/1 گرم یا 50 درصد، 47/0 گرم یا 21 درصد، 45/0 یا 16 درصد و 81/0 یا 26 درصد کاهش داد. بیشترین ماده خشک اندام هوایی در دمای معمول در غلظت 150 میلی گرم کود نیتروژن درکیلوگرم خاک و در دمای افزایش یافته در غلظت 100 میلی گرم کود نیتروژن درکیلوگرم خاک به دست آمد. به نظر می رسد افزایش دما بازدهی مصرف کود نیتروژن را در گندم در مرحله رشد سنبله کاهش می دهد.

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر اسپری نانو کلات آهن، نانو ذرات نقره سنتز شیمیایی و نانو ذرات نقره سنتز سبز در شرایط تنش کم آبی بر روی گیاه بابونه کبیر انجام شد. آزمایش در قالب طرح فاکتوریل کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل اجرا شد. تیمارها شامل فاکتوراول یعنی تنش کم آبی در دو سطح (عدم تنش و تنش ملایم یعنی پنجاه درصد ظرفیت زراعی) و فاکتور دوم شامل نانو ذرات در سه سطح نانو کلات آهن، نانو ذرات نقره سنتز شیمیایی و سنتز سبز با غلظت 30 پی پی ام و یک سطح عدم نانو یا شاهد (آب مقطر) بود. در این آزمایش صفات پرولین، فلاونوئید، کربوهیدرات های محلول در ساقه، کلروفیل a، کلروفیلb، کلروفیل کل، کارتنوئید و میزان ماده موثره پارتنولید توسط دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا اندازه گیری شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تاثیر تنش کم آبی بر تمام خصوصیات مورد مطالعه در سطح یک درصد معنی دار است. همچنین تغذیه برگی نانو ذرات بر میزان صفات مورد بررسی تاثیر معنی دار و مثبت داشت. اثر برهمکنش تنش کم آبی و نانو ذرات بر روی صفات مورد بررسی از لحاظ آماری معنی دار شد. به طور کلی میتوان اظهار داشت محلول پاشی نانو نقره سنتز سبز در شرایط تنش کم آبی برصفات رنگیزه های فتوسنتزی، میزان قندهای محلول، پرولین، فلاونوییدها و پارتنولید متغیر بوده است اما باعث افزایش بیشترین عملکرد اقتصادی گیاه بابونه کبیر (مقدار پارتنولید ) شده است.

به منظور بررسی پاسخ های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گوجه فرنگی رقم ریوگرند به کاربرد مگافول تحت تنش کم آبی، آزمایشی بصورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 3 سطح آبیاری (50، 75 و 100 درصد نیاز آبی گیاه) و 4 سطح مگافول (0، 1/0، 2/0 و 3/0 درصد) بود. نتایج نشان داد تنش کم آبی به طور معنی داری محتوای نسبی آب برگ، کلروفیل و هدایت روزنه ای را کاهش داد و باعث افزایش فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز، نشت یونی و مقدار پرولین گردید. کاربرد برگی مگافول، محتوای کلروفیل و پرولین برگ، محتوای نسبی آب برگ، هدایت روزنه ای و فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز را تحت شرایط تنش کم-آبی و آبیاری نرمال افزایش داد و باعث کاهش میزان نشت یونی گردید و بیشترین تاثیر را تیمار 2/0 درصد مگافول داشت. حداکثر فعالیت آنزیم کاتالاز (087/0 µ mol H2O2 g-1 FW min-1) در گیاهان محلول پاشی شده با مگافول 2/0 درصد تحت شرایط تنش کم آبیاری 50 درصد حاصل شد. با توجه به نتایج کاربرد ماده زیست محرک برای گیاه گوجه فرنگی تحت شرایط آبیاری نرمال و کم-آبیاری پیشنهاد می گردد.

هندوانه آجیلی با هدف تولید بذر در مناطق وسیعی از استان خراسان رضوی کشت می شود. به منظور بررسی امکان افزایش تولید بذر، دو آزمایش در تابستان سالهای 1393 و 1394 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان انجام شد. در سال اول، اثر جیبرلین (0 و 50 میلی گرم در لیتر) و تعداد میوه (1، 2 و 3 میوه در بوته) بر چهار توده هندوانه آجیلی بررسی شد. در سال دوم، تاثیر براسینواستروئید (0، 5/0 و1 میکرومولار)، جیبرلین (0 و50 میلی گرم در لیتر)، بور (0، 1/0 و2/0 درصد) و کلسیم (0 و 2/0 درصد) بر رشد و تولید بذر یک توده (ژاپنی) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش اول نشان داد، جیبرلین سبب افزایش طول گیاه (417 سانتی متر) نسبت به شاهد (363 سانتی متر) شد. بیشترین وزن تراندام هوایی (1805 گرم در بوته) و شاخص کلروفیل (5/57) با کاربرد جیبرلین در توده ژاپنی بدست آمد. تعداد 3 عدد میوه باقی مانده روی گیاه، بیشترین حجم (12545 میلی لیتر در بوته)، وزن میوه (12223 گرم در بوته) و وزن بذر (304 گرم در بوته) را در توده ژاپنی ایجاد کرد. در آزمایش دوم، بیشترین محتوی نسبی رطوبت برگ (67 درصد) و کمترین نشت یونی (30 درصد) در تیمار ترکیبی براسینواستروئید 5/0 میکرومولار، بور 1/0 و کلسیم 2/0 درصد مشاهده شد. موثرترین تیمار در افزایش وزن تر اندام هوایی (2490 گرم دربوته )، محتوی کلرفیل برگ (2/28 میلی گرم برگرم وزن تر)، حجم (8486 میلی لیتر در بوته) و وزن میوه (8342 گرم در بوته) و وزن بذر (228 گرم در بوته)، ترکیب براسینواستروئید 5/0 میکرومولار، جیبرلین 50 میلی گرم در لیتر، بور 1/0 و کلسیم 2/0 درصد بود. بطوری که این ترکیب تیماری، مقدار بذر را از حدود یک تن در هکتار (شاهد) به سه تن در هکتار افزایش داد و بنابراین این ترکیب تیماری جهت افزایش وزن بذر در هندوانه توصیه گردد.

کشت زود محصولات بهاره برای استفاده از هوای معتدل بهاری و همچنین رشد رویشی مناسب اهمیت زیادی دارد ولی وقوع دماهای پایین در ابتدای دوره رشد ممکن است استقرار گیاه را با مشکل مواجه نماید. به منظور بررسی اثر متیل جاسمونات بر آنزیم های آنتی اکسیدان و افزایش مقاومت کدوی تخمه کاغذی به تنش دمای پایین، ، آزمایشی به صورت فاکتوریل شامل شش غلظت متیل جاسمونات (صفر، 1، 5، 50، 100 و 150 میکرومولار) و سه سطح دما (8، 11 و 14 درجه سانتی گراد) در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شد. نتایج نشان داد که در دمای 8 درجه سانتی گراد هیچ بذری جوانه نزد. در دمای 11 درجه سانتی گراد در شرایط عدم استفاده از متیل جاسمونات هیچ بذری جوانه نزد و استفاده از متیل جاسمونات میزان جوانه زنی را به 66/76 درصد رساند. در دمای 14 درجه سانتی گراد نیز در شرایط عدم استفاده از متیل جاسمونات فقط 26 درصد بذور جوانه زد ولی استفاده از متیل جاسمونات میزان جوانه زنی را به 100 درصد رساند. بیشترین میزان جوانه زنی در غلظت 1 و 50 میکرومولار متیل جاسمونات ثبت شد که در این دو غلظت میزان فعالیت آنزیم سوپراکسیددسموتاز و گایاکول پراکسیداز در دمای 14 درجه سانتی گراد بسیار زیاد بود ولی در دمای 11 درجه سانتی گراد بیشترین میزان فعالیت این آنزیم ها در غلظت 1 و 100 میکرومولار متیل جاسمونات مشاهده شد. در دمای 14 درجه سانتی گراد میزان فعالیت آنزیم کاتالاز در تیمارهای متیل جاسمونات بیشتر از شاهد بود ولی در دمای 11 درجه سانتی گراد در تیمار شاهد بیشتر از متیل جاسمونات بود. بنابراین اثر ارزشمند متیل جاسمونات برای ایجاد مقاومت به هوای نسبتا خنک (دمای بالای 10 درجه سانتی گراد) در این آزمایش به اثبات رسید. بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش می توان گفت کاربرد متیل جاسمونات باعث افزایش مقاومت بذور کدوی تخمه کاغذی به تنش دمای پایین می شود و کشت زودتر این گیاه می تواند پتانسیل عملکرد آن را افزایش دهد.

به منظور بررسی اثر کودهای زیستی نیتروکسین (صفر، دو و چهار لیتر در هکتار) و بیوسولفور (صفر، دو و چهار کیلوگرم در هکتار) حاوی باکتری های محرک رشد بر خصوصیات کمی و کیفی گیاه دارویی عروسک پشت پرده (Physalis alkekengi L. ) آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با نه تیمار (دو و چهار لیتر در هکتار نیتروکسین، دو و چهار کیلوگرم در هکتار بیوسولفور، دو لیتر نیتروکسین+ دو کیلوگرم بیوسولفور، دو لیتر نیتروکسین+چهار کیلوگرم بیوسولفور، چهار لیتر نیتروکسین+ دو کیلوگرم بیوسولفور، چهار لیتر نیتروکسین+چهار کیلوگرم بیوسولفور و عدم کاربرد کود زیستی) و سه تکرار در دانشگاه زنجان انجام شد. نتایج این آزمایش نشان داد که کودهای زیستی نیتروکسین و بیوسولفور بر شاخص های رشدی، عملکردی و کیفی گیاه عروسک پشت پرده تأثیر معنی داری داشتند. اما وزن کالیکس تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت، حداکثر ارتفاع بوته (53 سانتی متر)، قطر ساقه (1/6 میلی متر)، فاصله میانگره (33/7 میلی متر)، سطح برگ (3/422 سانتی متر مربع)، تعداد شاخه فرعی (58 شاخه)، وزن تر اندام هوایی (3/371 گرم) و وزن خشک اندام هوایی (78 گرم) در تیمار تلفیقی چهار لیتر نیتروکسین همراه چهار کیلوگرم بیوسولفور حاصل شد. بیشترین وزن تک میوه (96/1 گرم)، قطر میوه (82/18 میلی-متر)، عملکرد کل (82/6 تن در هکتار) و کلروفیل a (01/4 میلی گرم بر گرم وزن تر برگ) نیتروژن برگ (02/3 درصد)، گوگرد برگ (20/0 درصد) نیز در تیمار تلفیقی چهار لیتر نیتروکسین همراه چهار کیلوگرم بیوسولفور حاصل شد. همچنین، بیشترین فنل کل (07/14 میلی گرم برگرم وزن خشک میوه)، کارتنوئید (16/12 میلی گرم بر گرم وزن تر میوه)، آنتوسیانین (7/17 میلی گرم بر گرم وزن خشک میوه)، فیزالین (56/1 درصد) در تیمار چهار لیتر نیتروکسین در هکتار حاصل شد. بیشترین کلروفیل b (76/2 میلی-گرم بر گرم وزن تر برگ) در تیمار تلفیقی چهار لیتر نیتروکسین در هکتار همراه دو کیلوگرم بیوسولفور در هکتار به دست آمد. در مجموع با توجه به نتایج به نظر می رسد که مصرف کودهای زیستی نیتروکسین و بیوسولفور می تواند در افزایش عملکرد اقتصادی، ویژگی های کمی و کیفی گیاه عروسک پشت پرده نسبت به شاهد مؤثر باشد.

سیاه دانه از خانواده آلاله، ﮔ ﻴ ﺎ ﻫ ﻲ یک ﺳ ﺎ ﻟ ﻪ است ﻛ ﻪ ﻋ ﻼ وه ﺑ ﺮ ارزش داروﻳ ﻲ ، در ﺻ ﻨ ﺎ ﻳ ﻊ ﻏ ﺬ اﻳ ﻲ و ﻓ ﺮ آوردهﻫ ﺎ ی آراﻳ ﺸ ﻲ-ﺑ ﻬ ﺪ اﺷ ﺘ ﻲ ﻛ ﺎ رﺑ ﺮ د دارد. اﺳ ﻴ ﺪ ﺳ ﺎ ﻟ ﻴ ﺴ ﻴ ﻠ ﻴ ﻚ ﻳ ﻚ ﺗ ﻨ ﻈ ﻴ ﻢ ﻛ ﻨ ﻨ ﺪ ه رﺷ ﺪ دروﻧ ﻲ ، ﺑ ﺎ ﻣ ﺎ ﻫ ﻴ ﺖ ﻓ ﻨ ﻠ ﻲ اﺳ ﺖ ﻛ ﻪ در ﺗ ﻨ ﻈ ﻴ ﻢ ﻓ ﺮ آﻳ ﻨ ﺪ ﻫ ﺎ ی ﻓ ﻴ ﺰ ﻳ ﻮ ﻟ ﻮ ژﻳ ﻜ ﻲ ﻧ ﻘ ﺶ دارد و ﺑ ﺎ ﻋ ﺚ ﺣ ﻔ ﺎ ﻇ ﺖ در ﻣ ﻘ ﺎ ﺑ ﻞ ﺗ ﻨ ﺶ ﻫ ﺎ ی ﻣ ﺤ ﻴ ﻄ ﻲ ﻣ ﻲ ﺷ ﻮ د. به منظور بررسی اثر تنش شوری و اسید سالیسیلیک بر برخی پارامترهای رشدی شامل کلروفیلa، کلروفیلb، کلروفیل کل، کارتنوئید، پرولین، مالون د آلدئید، سایر آلدئیدها، لیپوکسیژناز و گایوکل پراکسیداز در گیاه دارویی سیاه دانه(Nigella sativa L. )، آزمایشی در سال 1395 در گلخانه دانشگاه ایلام، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل تنش شوری درسه ﺳ ﻄ ﺢ ﺷ ﺎ ﻣ ﻞ ﺻ ﻔ ﺮ (ﺷ ﺎ ﻫ ﺪ ﺑ ﺪ ون ﺷ ﻮ ری)، 25و75 میلی مولار و ﻋ ﺎ ﻣ ﻞ اسید سالیسیلیک در سه ﺳ ﻄ ﺢ ﻋ ﺪ م ﻛ ﺎ رﺑ ﺮ د (ﺷ ﺎ ﻫ ﺪ )، 75/0، 5/1 میلی مولار بود. نتایج نشان داد که تنش شوری باعث کاهش معنی دار کلروفیلa، کلروفیلb، کلروفیل کل، کارتنوئید و افزایش معنی دار پرولین، لیپوکسیژناز، مالون دی آلدئید و سایر آلدئیدها گردید. و میزان گایوکل پراکسیداز در تیمارهای متفاوت، اسید سالیسیلیک افزایش یافته است در شرایط تنش شوری، تیمار اسید سالیسیلیک موجب افزایش کلروفیلa، کلروفیلb، کلروفیل کل، کارتنوئید، پرولین و گایوکل پراکسیداز شد، اما مالون د آلدئید، سایر آلدئیدها و لیپوکسیژناز کاهش یافت. بر اساس نتایج به دست آمده به نظر می رسد پیش تیمار اسید سالیسیلیک اثرات مضر تنش شوری در گیاه سیاهدانه را کاهش داده است.

به منظور بررسی اثرات تعدیل کنندگی آزومیت بر شدت تنش شوری در گیاه دارویی ریحان، آزمایشی گلدانی بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل تنش شوری در سه سطح (0، 50 و 100 میلی مولار) و کاربرد آزومیت بصورت مخلوط با خاک قبل از کشت در چهار سطح (0، 3، 6 و 9 گرم در کیلوگرم خاک) بودند. صفات رویشی گیاه از قبیل ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی، طول گل آذین، طول برگ و وزن تر و خشک برگ با افزایش میزان تنش شوری کاهش معنی داری نسبت به تیمار شاهد نشان دادند. کاربرد آزومیت به میزان 9 گرم در کیلوگرم خاک در سطوح بالای تنش سبب بهبود این صفات نسبت به گیاهان شاهد گردید. همچنین بیشترین میزان کلروفیل a برگ در گیاهان بدون تیمار شوری و تنش شوری 50 میلی مولار با کاربرد 9 گرم آزومیت بر کیلوگرم خاک به ترتیب به میزان 53/8 و 48/7 میلی گرم/گرم وزن تر برگ بدست آمد. بیشترین میزان فعالیت آنتی اکسیدانی (90 درصد)، فنل کل (93/0 میلی گرم/گرم وزن تر) و پرولین (4/0 میلی گرم/گرم وزن خشک) در تیمار تنش شوری 100 میلی مولار و کاربرد 9 گرم آزومیت بر کیلوگرم خاک مشاهده گردید. همچنین بیشترین محتوای رطوبت نسبی برگ نیز در شرایط عدم تنش شوری (شاهد) و کاربرد 9 گرم آزومیت حاصل شد. به نظر می رسد که مصرف آزومیت به عنوان یک ماده طبیعی هم راستا با کشاورزی پایدار در شرایط تنش شوری می تواند باعث افزایش رشد گیاه و بهبود خصوصیات بیوشیمیایی ریحان شود.

برهمکنش هورمون ها نقش مهمی در تعادل گیاه با محیط بویژه در مواجهه با تنش ها در هر دو مرحله رویشی و زایشی بازی می کند. بدین منظور آزمایشی به صورت برهمکنش تیمارهای انفرادی و مضاعف هورمون های کینتین و 24-اپی براسینولید با دو سطح آبیاری به صورت اعمال ظرفیت های زراعی 100% (کنترل) و 50% (تنش خشکی) از شروع مرحله گرده افشانی در سه رقم گندم متحمل (پیشتاز)، نیمه متحمل (سبلان) و حساس (گاسپارد) به خشکی به صورت یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار در گلخانه طراحی شد. سپس میزان وزن تر و خشک و محتوای نسبی آب، آبسیزیک اسید، پراکسید هیدروژن و مالون دی آلدهید و فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، آسکوربات پراکسیداز و کاتالاز برگ های پرچم در مرحله بعد از گرده افشانی بررسی و مقایسه شدند. طی بروز خشکی، میزان وزن تر و خشک و محتوای نسبی آب، بویژه در رقم گاسپارد، کاهش معنی داری یافت. تحت تنش خشکی سطح آبسیزیک اسید درونی بویژه در رقم مقاوم افزایش نشان داد. 24- اپی براسینولید موثرترین تیمار در افزایش وزن تر و خشک، بازیابی محتوای نسبی آب و افزایش سطح درونی آبسیزیک اسید برگ پرچم طی بروز خشکی، بویژه در رقم متحمل بود. تنش خشکی به صورت معنی داری سبب افزایش بیشتر فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، آسکوربات پراکسیداز و کاتالاز در رقم پیشتاز نسبت به ارقام گاسپارد و سبلان شد. در مقابل، تجمع کمتر مقدار پراکسید هیدروژن و مالون دی آلدهید نیز در رقم متحمل نسبت به دو رقم نیمه متحمل و حساس مشاهده شد. علی رغم اینکه تیمار انفرادی 24-اپی براسینولید موثرترین تیمار در افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان مورد بررسی بود، ترکیب کینتین و 24-اپی براسینولید باعث بیشترین کاهش شاخص های تنش اکسیداتیو گردید. در یک نتیجه گیری کلی، رقم پیشتاز نسبت به ارقام سبلان و گاسپارد منفعت بیشتری از تیمارهای هورمونی در جهت افزایش کارایی آنتی اکسیدانی طی بروز تنش خشکی جست.

کمبود نیتروژن یکی از مهمترین عوامل محدود کننده تولیدات گیاهی است. بنابراین شناسایی باکتری های همزیست بومی با قابلیت تثبیت نیروژن می تواند نقش مهمی در کشاورزی داشته باشد. در این پژوهش، برخی از ریزوباکتری های جداشده از گرهک تعدای از لگوم های کاشته شده در مزارع استان کرمان، جداسازی شد. توانایی ایزوله ها برای رشد در محیط فاقد نیتروژن مورد بررسی قرار گرفت. تعدا هشت ایزوله با بیشترین رشد در محیط برای مطالعات بعدی مورد استفاده قرار گرفت و سایر ایزوله ها حذف شدند. قابلیت تولید آمونیوم ایزوله های انتخاب شده در شرایط درزیوه (in vivo) بررسی گردید. اثر ایزوله ها همچنین روی ویژگی های رشدی و گرهک زایی گیاهان لوبیا در شرایط گلخانه ای با ده سطح تیماری (به همراه سطوح عدم مصرف و مصرف نیتروژن معدنی) مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد تمام ایزوله ها بطور کاملا معنی داری (P<0. 01) ویژگی های رشدی گیاهان را درمقایسه با شاهدی که نیتروژن دریافت نکرده، بهبود بخشید. کلروفیل a نیز در حضور تلقیح باکتریایی افزایش یافت که معادل کاربرد نیتروژن معدنی بود و محتوای کلروفیل کل نیز در رتبه بعد از مصرف نیتروژن معدنی بود. ایزوله های MPV2 و GMS که بیشترین میزان گرهک زایی را در ریشه نشان دادند، قابلیت بیشتری در بهبود ویژگی های رشدی گیاه شامل ارتفاع و محتوای آب گیاه نشان دادند. ایزوله های MCA و GMS بیشترین مقدار نیتروژن در گیاه را در مقایسه با سایر گروه های تلقیح شده باعث شدند. بنابراین می توان چنین نتیجه گرفت که ایزوله های MPV2، GMS و MCA که به ترتیب از گرهک ریشه گیاهان Phaseulus vulgaris، Medicago sativa، و Cicer arietinum استخراج شدند، انتخاب مناسبی بعنوان کودزیستی تثبیت کننده نیتروژن برای بهبود رشد گیاه لوبیا می باشند. هرچند قابلیت این ایزوله ها در شرایط مزرعه ای باید مورد بررسی قرار گیرد.