بیماریهای عفونی و گرمسیری ایران
سال:1381 | دوره:7 | شماره:18 |تعداد مقالات:17

در این مطالعه پروتئین های نوترکیب (p24) gag , gp41 از ویروس HIV1 و gp36 از ویروس HIV12 که در باکتری E. coli بیان شده بودند با استفاده از روش کروماتوگرافی، با درجه خلوص بیش از 98% تخلیص شدند. کیفیت واکنش دهی ایمنی این پروتئین ها با روش Indirect – ELISA با استفاده از نمونه های سرمی مثبت و منفی تایید شده مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های مثبت عبارت بودند از: 309 نمونه سرمی مثبت از ایران، 16 نمونه سرمی مثبت قوی و 4 نمونه مثبت ضعیف از کشور روسیه، 3 نمونه مثبت HIV12 از کشور آفریقایی اوگاندا، یک پانل سرمی (BBI # PRB934) Seroconversion. نمونه های سرمی منفی عبارت بودند از 500 نمونه سرمی منفی از ایران، 30 نمونه از افراد سالم در معرض خطر بالا (high risk) 10 نمونه از بیماران اتوایمیون و 10 نمونه از زنان با چندین بار حاملگی، 10 نمونه از افراد آلوده به هپاتیت C و 15 نمونه از افراد سالم از کشور روسیه. این پروتئین ها توانستند با همه نمونه های سرمی مثبت واکنش مثبت دهند یعنی حساسیتی برابر با 100% از تعداد575 نمونه منفی تعداد 574 مورد منفی نشان دادند. تنها یک مورد واکنش مثبت کاذب مشاهده گردید. در واکنش با Seroconversion این پروتئین ها توانستند روز هفتم و یازدهم از این مجموعه سرمی را شناسایی کنند. با توجه به نتایج فوق حساسیت این پروتئین ها در واکنش دهی با سرمهای مثبت برابر با 100% و ویژگی آن در واکنش با سرمهای منفی برابر با 99،8% تعیین شد.

یکی از بیماریهای عفونی آندمیک شناخته شده در ایران سل می باشد که یک مشکل عمده بهداشت جهانی است و هر ساله 10 میلیون مورد جدید و 3 میلیون مرگ به علت این بیماری رخ می دهد. شیوع بیماری سل در سالهای اخیر نیز در کشورهای صنعتی و پیشرفته به علت مهاجرتهای متعدد در کشورهای در حال توسعه و خصوصا اپیدمی مربوط به ویروس HIV افزایش یافته است. این میکروارگانیزم از کند رشدترین باکتریها به حساب می آید. یکی از دلایل اصلی این رشد آرام را می توان به حضور مقدار زیاد چربی (60 درصد وزن خشک جدار سلول) نسبت داد که می تواند مانند یک دیوار مانع نفوذ مواد غذایی و حتی دارو بدرون سلول باکتری گردد. از طرفی اتانول به عنوان حلال چربی ها عمل کرده و شاید بتوان نشان داد که وجود اتانول در محیط می تواند منافذی درWall Cell باکتری ایجاد نموده باعث نفوذ بهتر و سریعتر مواد غذایی و افزایش رشد باکتری گردد. برای تعیین صحت این فرضیه از 152 نمونه کشت مایکوباکتریوم توبرکولوزیس حساس به داروهای رایج سل استفاده گردید. در مرحله اول هیچیک از محیطها دارای اتانول نبودند (محیط های کنترل) اما در مرحله بعدی به محیط کشت (LJ) غلظتهای 5/0 و 1 و 2 و5 درصدی اتانول اضافه شد. سپس به مقدار ml 1/0 از سوسپانسیون TB رقت یک مک فارلند به محیط اضافه نمودیم. غلظت های بالای 2 درصدی اتانول از رشد 133 مورد 5/87% کل موارد جلوگیری کرد و کوتاهترین زمان رشد مربوط به محیط های کشت دارای 5/0 تا 2% اتانول بود. بدین معنا که غلظت اتانول در مقدار فوق زمان ظهور کلنی ها بین 5 تا 9 روز از زمان کل متوسط طبیعی توبر کلوز (35- 28 روز) کوتاهتر گردید. با این بررسی این موضوع را میتوان مطرح نمود که اتانول با غلظت پایین یک تسریع کننده مناسب رشد برای مایکوباکتریوم توبور کلوز می باشد و با افزودن اتانول به محیط کشت زمان ظهور کلنی های این میکروار گانیزم زودتر از زمان طبیعی خواهد بود و می توان این مطلب را متذکر شد که علاوه بر تسریع یافته های بالینی و رادیولوژیکی و آزمایشگاهی می توان بیمار را سریعتر تحت درمان با داروهای مناسب قرار داد.

تعداد 24 سویه بالینی از مجموع آنتروککهای جدا شده از بیمارستانهای تهران، در این مطالعه به عنوان آنتروکوکوس فسیوم (Enterococcus Faecium) تشخیص داده شدند. شناسایی سویه ها با مشخص نمودن الل های خاص اینگونه و تعلق آنها به کلاسترهای مربوطه مورد تایید قرار گرفت. مجموعا 6 بیوتایپ مختلف در بیمارستانهای تهران یافت شد که عمدتا واکنشهای بیوشیمیایی آنان با سویه های تیپیک آنتروکوکوس فسیوم از سایر کشورها متفاوت بود. مقاومت به بیش از سه دارو از صفات برجسته 22 سویه بود و فقط دو سویه به ونکومایسین مقاوم بودند. برغم کم بودن تعداد سویه های مقاوم به ونکومایسین در این مطالعه، احتمال انتقال عفونت بین بیمارستانهای تهران وجود داشته است. با اینکه اغلب سویه ها از ادرار جدا شده بودند ولی مقاومت چند گانه به سایر آنتی بیوتیک ها از جمله نیتروفورانتوئین و سیپروفلوکساسین (70%)، مقابله و پیشگیری از انتقال آنها نیاز به اعمال روشهای درمانی صحیح با کاربرد آنتی بیوتیک های مناسب و اقدامات بهداشتی در بیمارستانها دارد.

در این مطالعه یک روش سریع، حساس و اختصاصی برای تشخیص و تعیین هویت مایکوباکتریوم توبرکولوزیس بویس از نمونه های بالینی بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت. این متد بر اساس زنجیره ای پلیمراز (PCR) که طی آن DNA مایکوباکتریوم در پروسه OLIGO NESTED تکثیر می یابد انجام گرفته و ترادف کد کننده آنتی ژن MPB70 بعنوان هدف برای تکثیر DNAمورد استفاده قرار گرفت. با استفاده از دو جفت پرایمر اختصاصی مجموعه مایکوباکتریوم توبرکولوزیس از 17 بیمار بوسیله PCR، 13 مورد مثبت تشخیص داده شدند. (حساسیت PCR 80 درصد) و از 86 بیمار که ظاهرا بیماران غیر TB بودند 24 مورد دارای DNA قابل تکثیر M.TB بودند. (ویژگی PCR، 72 درصد) این مطالعه مشخص نمود که می توان از تکنیک PCR به آسانی و با دقت قابل قبول جهت شناسایی M.TB استفاده نمود.

بیماری خطرناک و مهلک بوتولیسم در اثر سم کلستریدیوم بوتولینوم ایجاد می شود. در فرم کلاسیک این بیماری خود را با علایمی مثل نوروپاتی حاد و دو طرفه اعصاب مغزی و ضعف عضلان قرینه و نزولی نشان می دهد. مطالعه حاضر نتیجه معاینات بالینی و اقدامات تشخیصی و درمانی اعضا یک خانوار شش نفره می باشد که سه ساعت پس از مصرف آش رشته و مخلوط کشک و ترخینه مبتلا به بوتولیسم (نوع A ) شده اند. در تمامی این بیماران مردمک ها گشاد و بدون پاسخ به نور بوده، رفلکس گاگ از بین رفته بود و دو بینی وجود داشت. علاوه بر این 2 نفر از بیماران پتوز نیز داشتند. با تشخیص بالینی، درمان با آنتی توکسین بوتولیسم برای این بیماران شروع شد و با تزریق روزانه آنتی توکسین برای مدت 3 روز، بهبودی واضح در علایم بالینی بیماران ملاحظه گردید. در بررسی آزمایشگاه سم شناسی انستیتو پاستور، از نمونه سرمی و مدفوع بیماران، توکسین A از مدفوع 3 بیمار جدا شد. مطالعه فوق موید این حقیقت می باشد که تشخیص آزمایشگاهی و شروع درمان فوری در مواردی که ظن بالینی قوی به نفع تشخیص بیماری بوتولیسم وجود دارد می تواند بیمار را از خطر مرگ نجات دهد.

چکیده:سابقه و هدف: بیماری قدیمی و شناخته شده سل در هزاره سوم هم قربانیان بسیاری دارد. از سال 1993 سازمان جهان بهداشت، درمان کوتاه مدت تحت نظارت مستقیم (DOTS) را بعنوان یک راهبرد جهانی کنترل سل پذیرفته است. هدف از انجام این مطالعه بررسی آگاهی پزشکان عمومی از روند و کنترل سل با راهبرد DOTS است تا ضرورت وارد شدن برنامه کنترل درمان سل در برنامه ریزی درسی دانشکده های پزشکی مشخص گردد. مواد و روش ها: در این مطالعه 1500 پرسشنامه بین پزشکان عمومی در همایش های کشوری، بازآموزی عفونی و بازآموزی سل توزیع شده به به 486 مورد از آنان پاسخ داده اند. پرسشنامه طراحی شده شامل سه سری سوال اطلاعات دموگرافیک، آشنایی و آگاهی پزشکان از راهبرد DOTS و نحوه بکارگیری و مشکلات اجرایی DOTS بود. اطلاعات کلیه پرسشنامه بوسیله نرم افزاد آماری SPSS و با آزمون Chi – Square آنالیز شده است. یافته ها: از 486 نمونه بررسی شده، 5/34% می دانستند که DOTS مخفف چیست. 8/43% از پزشکان، تعریف صحیح آنرا می دانستند. از میان پاسخ دهندگان، 2/10% در دوره آموزش بالینی و 6/56% در شبکه بهداشت و درمان، با DOTS آشنا شده بودند. 69% پزشکان آموزش دیده و 14% پزشکان آموزش ندیده به سوالات پاسخ صحیح داده بودند (P=0.000). 2/21% پزشکان در اجرای DOTS شرکت داشتند. 82% پزشکان عمومی که در اجرای DOTS شرکت داشتند و 33% پزشکان که آنرا اجرا نمی کردند. به سوالات پاسخ صحیح داده بودند (P=0.000). 58% پزشکان عمومی در مراکز بهداشتی درمانی مشغول بکار بودند به سوالات پاسخ صحیح داده بودند (P=0.000). نتیجه نهایی: پزشکان عمومی در مورد راهبرد DOTS آگاهی کمی دارند، لذا وارد ساختن راهبرد DOTS در برنامه ریزی درسی دانشکده های پزشکی ضروری به نظر می رسد.

میزان بروز عفونت سرخک بعد از واکسیناسیون بشدت کاهش یافته است ولی به علت پدیده افت آنتی بادی (Secondary Vaccine Failure) باعث اپیدمیهای محدود در سنین بالاتر گردیده است که بدین منظور جهت بررسی میزان آنتی بادی در سنین مختلف و یافتن سن مناسب جهت تزریق واکسن بعدی بعد از پانزده ماهگی این بررسی انجام شد. در این مطالعه در هفت گروه سنی مختلف (شش ماهگی، نه ماهگی، چهارده ماهگی، هجده ماهگی، شش سالگی، ده سالگی، پانزده سالگی) بطور راندوم، نمونه سرم تهیه گردیده و با کیت MORBILO IgG ساخت کارخانه RADIM به روش ELISA مورد بررسی قرار گرفت. کودکان شش و نه ماهه واکسن دریافت نکرده بودند. گروه چهارده ماهه یک نوبت واکسن را در سن نه ماهگی و گروه هجده ماهه در دو نوبت، واکسن را در نه و پانزده ماهگی دریافت کرده بودند. همچنین نوجوانان پانزده ساله یک نوبت واکسن اضافه در حدود سه تا نه ماه قبل از نمونه گیری دریافت کرده بودند. در این مطالعه مشاهده گردید که در 6 ماهگی از 70 نمونه، 7 مورد مثبت (10%)، در نه ماهگی از 62 نمونه تمام موارد منفی بوده، در 14 ماهگی از 70 نمونه، 37 مورد مثبت (9/52%)، در 18 ماهگی از 66 نمونه 59 درصد مثبت (4/89،%)، در 6 سالگی از 97 نمونه، 59 مورد مثبت (8/60%)، در 10 سالگی از 149 نمونه، 67 مورد مثبت (45%) و بالاخره در 15 سالگی از 94 نمونه 91 مورد مثبت (8/96%) بوده اند. تفاوت افراد مثبت بین گروههای سنی کاملا معنی دار می باشد (P<0.00001) این نتایج نشاندهنده افت چشمگیر آنتی بادی در زمان نوجوانی می باشد که با توجه به این نتایج پیشنهاد میگردد هیاتی از پیشکسوتان و بلند پایگان سیستم بهداشتی – درمانی کشور در نشستی در مورد تزریق یک نوبت واکسن اضافه سرخک در سن بعد از 6 سالگی تصمیم گیری نمایند.

پنومونی ائوزینوفیلیک از بیماریهای نادر کودکان به شمار می رود و در تشخیص افتراقی انفیلتراسیون ریوی دو طرفه به همراه ائوزینوفیلی خون محیطی مطرح می باشد. در این مقاله پسری 13 ساله با مشکلات ریوی بصورت سرفه های خشک همراه با تب از 8 سال قبل که با تشخیص سل ریوی خلط منفی چهار بار تحت درمان ضد سل قرار گرفته ولی بهبود بالینی و رادیولوژیک نداشته است معرفی می گردد. بررسی باکتریولوژیک از نظر بیماری سل منفی، تست توبر کولین منفی و PCR خلط از نظر میکروب سل منفی بود. تست تنفس بیماری الگوی restrictive داشت. آزمایش خون در چندین نوبت ائوزینوفیلی را مشخص کرد. جهت بیمار برونکوسکوپی به عمل آمد که در نمونه ترشحات برونش ائوزینوفیلی بدست آمد و برای تشخیص قطعی بیوپسی باز انجام گردید که یافته پاتولوژی به همراه علایم بالینی و رادیولوژی بیمار که نمای منطبق با پنومونی ائوزینوفیلیک را داشت تشخیص نهایی Chronic Eosinophilic Pneumonia را مطرح کرد. بیمار تحت درمان با پردنیزولون خوراکی به مدت 4 هفته قرار گرفت. بهبود در علایم بالینی ایجاد شد و رادیوگرافی کنترل نشانگر بهبود ضایعات ریوی بود.

اپیدمیولوژی مننژیت باکتریایی خصوصا موار د ناشی از هموفیلوس انفلوانزاتیپ b تاکنون در کشور ما معین نبوده است. جهت تصمیم گیری برای واکسیناسیون کودکان کشورمان علیه این باکتری اطلاع از میزان بروز مننژیت باکتریایی خصوصا باکتری (Hib) در منطقه ضروری است. از سوی دیگر برای اتخاذ تصمیم مناسب جهت درمان مننژیت های باکتریایی شناخت مقاوم آنتی بیوتیکی باکتریهای شایع در منطقه لازم است. روش اجرا: از اردیبهشت 1378 تا اردیبهشت 1380 تمامی کودکان 2 ماهه تا 12 ساله که با علایم مننژیت باکتریایی به یکی از بیمارستانهای شهر شیراز مراجعه نمودند، در بیمارستان نمازی این شهر مورد پونکسیون کمری مایع مغزی نخاعی قرار گرفتند و مایع مغزی نخاعی به دست آمده سریعا در همین بیمارستان در آزمایشگاهی تخصصی که برای انجام این مطرح مهیا شده است، مورد بررسی قرار گرفت. مشخصات، علایم بالینی، دوره بیماری و عوارض آن در مورد همه بیماران ثبت گردید و اندازه گیری قند، پروتئین و سلولهای CSF، رنگ آمیزی گرام و آکریدین نارنجی بر روی گسترده CSF، آزمایش آگلوتیناسیون لاتکس CSF، و کشت خون انجام شد. برای باکتری های کشت یافته حساسیت آنتی بیوتیکی بر اساس دیسک و حساسیت پنوموکوکها به پنی سیلین بر اساس (MIC) مشخص شد. نتایج: از 1062 بیمار که مورد LP قرار گرفتند بیش از 260 مورد به نفع مننژیت ویروسی، 67 مورد مننژیت باکتریایی ثابت شده، 31 مورد مشکوک که به مننژیت باکتریایی و یک مورد مشکوک به مننژیت سلی گزارش گردید. از 67 مورد مننژیت باکتریایی ثابت شده، 24 مورد Hib، 23 مورد پنوموکوک، 17 مورد مننگوکوک و سالمونلا، پسودوموناس و سیتروباکتر هر کدام یک مورد بودند. میزان بروز سالانه درصد هزار کودک 2 ماهه و 4 ساله برای میکروارگانیزم Hib، مننگوکوک و پنوموکوک به ترتیب 5/6، 5/3 و 5/1 محاسبه گردید. نسبت بروز مننژیت باکتریایی (مجموع موارد مشکوک و موارد ثابت شده) در پسران به دختران 2 به 1 گزارش شد. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در 11 مورد پنوموکوک کشت یافته به شرح زیر مشخص شد: 3 مورد (27%) مقاومت کامل به پنی سیلین، 7 مورد (64%) مقاومت متوسط به این آنتی بیوتیک، یک مورد، (9%) مقاومت متوسط به سفتریاکسون و سفوتاکسیم و کلرامفنیکل. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در 16 مورد هموفیلوس انفلوانزاتیپ b کشت یافته بدین شرح بود: 8 مورد (50%) مقاومت کامل به آمپی سیلین، 4 مورد (25%) مقاومت متوسط به آمپی سیلین و مقاومت به سفوتاکسیم، سفتریاکسون و کلرامفنیکل به ترتیب در 3 مورد (7/18%)، 2 مورد (5/12%) و 7 مورد (7/43%) بود. بحث: Hib و پنوموکوک شایعترین علل مننژیت باکتریایی کودکان در منطقه ما هستند. (P<0.01). میزان بروز مننژیتهای باکتریایی خصوصا Hib در کودکان ایران نسبت به آمار اغلب نقاط جهان (قبل از واکسیناسیون) کمتر می باشد. مقاومت پنوموکوک و Hib به پنی سیلین ها در منطقه ما بیش از کشورهای توسعه یافته است.

ژیاردیازیس یک بیماری انگلی نسبتا شایع است که عامل آن تک یاخته ژیاردیا لامبلیا می باشد. این انگل در تمام نقاط دنیار انتشار دارد. بیماری معمولا بدون علامت است ولی در بعضی موارد علایم بالینی حاد، تحت حاد یا مزمن ایجاد می کند. آلودگی به این انگل در هر سنی اتفاق می افتد و لیکن در سنین کودکی از میزان شیوع بیشتری برخوردار است. ما در این مطالعه میزان شیوع آلودگی به ژیاردیا را در میان دانش آموزان مدارس ابتدایی شهرستان نکا در طی سالهای 78-1377 مورد بررسی قرار داده ایم که نتایج آن به شرح زیر بوده است. در طی سال 1377 جمعا 1271 نفر مورد بررسی قرار گرفتند (از هر فرد یک نوبت آزمایش مدفوع بعمل آمد) از این تعداد 614 نفر پسر (3/48%) و 657 نفر (7/1%) دختر بوده اند و در کل 247 نفر آزمایش مثبت داشته اند (42/19%). این آلودگی در پسرها (3/20%) و در دخترها (87/18%) بوده است. در طی سال 1378، جمعا 824 نفر مورد بررسی قرار گرفتند که 458 نفر (58/55%) از آنان را دانش آموزان پسر و 366 نفر (42/44%) از آنان را دانش آموزان دختر تشکیل می دادند. از این تعداد 191 نفر (7/23%) آلوده به انگل ژیاردیا بودند. آلودگی در پسران (11/25%) 115 نفر و در دختران (76/20%) 76 نفر بوده اند. (جدول 1) از آنجاییکه آلودگی به ژیاردیا در این مطالعه از شیوع نسبتا بالایی برخوردار است و از طرف دیگر مهمترین عامل در انتقال و انتشار این انگل عدم رعایت بهداشت فردی و اجتماعی است، لذا آموزش بهداشت جهت ارتقا سطح آگاهی خانواده ها و درمان افراد آلوده می تواند در پایین آوردن میزان آلودگی به این انگل موثر باشد.

خلاصه: یکی از ناراحتیهای کارگران صنعت نساجی بیماریهای جلدی مانند، درماتیت آلرژیک، درماتیت تحریکی و نیز عفونتها می باشد. در این مطالعه 1600 کارگر کارخانجات نساجی استان یزد را انتخاب نموده، ضمن تکمیل پرسشنامه، آنها را از نظر ضایعات جلدی مورد بررسی قرار دادیم. مشخص گردید که جمعا 150 کارگر دارای نوعی ضایعه جلدی بوده که به تفکیک عبارتند از: پی تی ریازیس ورسیکالر 32 مورد (3/21 درصد)، کاندیدیازیس 7 مورد (7/4 درصد) اریتراسما 4 مورد (7/2 درصد)، عفونت ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس 8 مورد (3/0 درصد) و دیگر ضایعات سطحی بدن 99 مورد (66 درصد).

مداخله جراحی برای بعضی از بیماران مبتلا به سل لازم میشود. عللی که از جراح برای کمک به بیمار مبتلا به سل کمک گرفته میشود. در سه گروه عمده خلاصه می شود: تشخیص سل، درمان عوارض سل و شکست درمانی دارویی. بیماران و روش کار: درعرض دو سال (20/9/76 لغایت 20/9/78) تعداد 72 بیمار مبتلا به سل در بخش جراحی  توراکس مرکز آموزشی، پژوهشی، درمانی سل وبیماریهای ریوی (بیمارستان دکتر مسیح دانشوری) تحت عمل جراحی قرار گرفتند. در این بیماران 26 نفر مونث و 46 نفر مذکر بودند. محدوده سنی 78-7 سال و میانگین سنی 40 سال بود. میانگین مدت پیگیری 3 ماه (از 1 ماه تا 24 ماه) بود. بررسی بر اساس مدارک پرونده ها و پرسشنامه های جداگانه ای که برای بیماران سلی تهیه میشود انجام گرفته است. اعمال انجام شده و نتایج: جمعا 93 مورد اقدام جراحی در 72 بیمار انجام شد. هدف از جراحی در 34نفر از بیماران تشخیص سل، در 31 نفر درمان سل و در 7 نفر هم تشخیص و هم درمان بود. عمل های جراحی مهم تر شامل 4 مورد پنومونکتومی، 13 مورد لبکتومی، 4 مورد استفاده از فلپ های عضلانی برای پر کردن فضای باقی مانده پلور، 5 مورد لاپاراتومی و 2 مورد دکورتیکاسیون ریه بود. در بیمارانی که به منظور تشخیص تحت اعمال جراحی قرار گرفتند، مرگ و میر ایجاد نشد. اعمال جراحی این گروه شامل بیوپسی از عقده های لنفاوی گردن، مدیاستن، پلور، ریه، شکم و نواحی متفرقه دیگر بود. در بیمارانی که به منظور درمان و یا تشخیص و درمان توام تحت عمل قرار گرفته بودند، علل مختلفی اهداف درمانی را تشکیل میداد از جمله: سل مقاوم به چند دارو (MDR)، هموپتیزی، محبوس شدن ریه، آمپیم و پریتونیت. در این گروه از بیماران عوارض مهم عمل جراحی عبارت بود از: آمپیم، فیستول بورنکوپلورال، باقیماندن حفره در پلور و فیستول روده. همچنین دو مورد مرگ در این بیماران ایجاد شد. تمام عوارض ایجاد شده با درمان مناسب بهبود پیدا کرد و غیر از دو مورد مرگ سایر بیماران با عمل جراحی و با کمک یا بدون کمک درمان دارویی به وضعیت عادی سلامتی برگشتند. نتیجه گیری: مداخله جراحی داری نقشی مهم در تشخیص و درمان سل میباشد و اگر به نحو مناسب بکار گرفته شود میتواند با مرگ میر کم و نتایج بسیار مطلوبی توام باشد.

سابقه و هدف: بیماری هپاتیت B یکی از بیماریهای مهمی است که پرسنل بهداشتی درمانی همواره در خطر بالایی از ابتلا به این بیماری می باشند. مهمترین راه جلوگیری از ابتلا به هپاتیت B علاوه بر کاستن از سطح مواجهه و انجام اقدامات محافظتی در هنگام اعمال تشخیصی و درمانی، انجام واکسیناسیون علیه هپاتیت B می باشد. روش کار: تعداد 130 نفر از پرسنل درمانی شاغل در بیمارستان سینا همدان درسال 1380 مورد بررسی قرار گرفتند. همگی این افراد تحت واکسیناسیون کامل هپاتیت B قرار گرفته و نیز از آخرین دوز واکسن تزریق شده، کمتر از 5 سال سپری شده بود. از کلیه پرسنل نمونه خون گرفته شد و همچنین اطلاعات پرسشنامه ای متغیرهای مورد بررسی به طریقه مصاحبه کسب گردید. آزمایشات انجام شده بر روی نمونه ها شامل,Hbs Ag, anti – HBc anti – HBs,  (بصورت کمی) بوده با روش ELISA انجام شد. نتایج: از مجموعه 130 نفر، 14 نفر به علت مثبت شدن anti – HBs, anti – HBc (به دلیل سابقه ابتلا قبلی و ایمنی ناشی از آن) و یک نفر نیز به علت مثبت بودن HbsAg از مطالعه خارج شدند. از 115 نفر باقیمانده 66 نفر (4/7%) مرد و بقیه زن بودند. در مجموع 89 نفر (4/77%) پاسخ مطلوب از نظر تیتر آنتی بادی داشتند (anti – HBs> 100 IU/ml) 13 نفر (3/11%)، دارای پاسخ نسبی (anti – HBs=10- 100) و 13 نفر (11.3%) نیزایمنی لازم را کسب نکرده بودند. – (anti – HBs<10). پاسخ ایمنی مطلوب در مردان 7/69% و در زنان 7/87% بوده که از نظر آماری معنی دار بود (p=0.02) در افراد کمتر از 40 سال ایمنی مطلوب 82% و در سن بالای 40 سال 5/61% بود (p=0.01). همچنین در سیگاری و غیر سیگاریها این میزان به ترتیب 6/55% و 4/81% می باشد (p=0.0002) میزان ایمنی مطلوب در گروه با شاخص توده عضلانی بدن (BMI) کمتر از 21 (لاغر) 3/93% و در گروه با بیش از 27، 5/89% بود (P=0.158) بحث: میزان پاسخ به واکسن در مقایسه با مطالعات مشابه خارجی و همینطور در ایران در سطح مطلوبی بود. بین عدم پاسخ ایمنی و جنسیت مرد، سن بالای 40 سال و مصرف سیگار رابطه معنی داری وجود داشته ولی این رابطه با BMI رابطه معنی داری نشان نداد.

عفونت بیمارستانی از مسایل مهم در میان بیماران بستری در بخشهای مراقبت ویژه بوده که منجر به عوارض خطیر و گاه غیر قابل جبران می گردد. در طی یک سال میزان فراوانی عفونتهای بیمارستانی کسب شده در ICU و عوامل موثر بر آن به صورت آینده نگر در بخشهای مراقبت ویژه کودکان و نوزادان مرکز طبی کودکان مورد بررسی قرار گرفت. روش: از بین 900 بیمار بستری در این بخش 218 بیمار با بستری به مدت بیش از 48 ساعت در ICU وارد این مطالعه شدند و مورد ارزیابی مکرر بالینی و آزمایشگاهی قرار گرفتند. نتایج: از این تعداد 28 بیمار (8/12%) دچار عفونت شده که بیشترین گروه سنی مبتلایان زیر دو سال قرار داشتند (میانگین سنی 13 ماه). طول متوسط زمان بستری در بین بیماران گرفتار 6/17 روز و بیشترین نوع عفونت یافت شده دستگاه تنفس تحتانی بود (5/53%). عفونت خون، پوست و پس از آن دستگاه ادراری و گوارش و زخم جراحی در درجات بعدی قرار گرفتند. بیشترین ارگانیسمهای مسوول ایجاد عفونت استافیلوکوک اورئوس و کلبسیلا (4/21%) در هر مورد بوده که به آنتی بیوتیکهای معمول در 3/64% موارد مقاوم بودند. استفاده از وسایل تشخیصی – درمانی چون لوله تراشه، دستگاه تهویه مکانیکی و سوند معده بعلاوه طول مدت بستری و تغذیه وریدی دارای ارتباط معنی داری با میزان عفونت بیمارستانی بودند (0.05> Pvalue) نتیجه گیری: با توجه به عوارض عفونت بیمارستانی و ارتباط آن با روشها و کارهایی که برای بیماران بستری در بخشهای مراقبت ویژه بکار می رود و در این مطالعه نیز یافته شد برنامه صحیح کنترل و پیشگیری و عفونت میتواند نقش مهمی را در این زمینه ایفا کند.

اقدامات وسیع در طول دو دهه اخیر در امر مبارزه با سل برای این بیماری چنانکه باید و شاید موثر نبوده است اگرچه نبودن آن اقدامات هم می توانست عمق فاجعه را دو چندان کند. این در حالی است که در دهه های اخیر تعدادی از بیماریهای عفونی و وخیم در سایه واکسیناسیون مناسب ریشه کن شده یا به حال کنترل در آمده اند. با پیشرفت های شگفت انگیز در عرصه های علوم بیولژی مولکولی و ژنتیک و آثار آنها روی کشفیات جدید در زمینه ایمونوپاتولژی سل و دست یابی به آنتی ژن های جدید میکوباکتریوم ها، امکان تهیه واکسن هایی موثرتر از ب ث ژ موجود فراهم شده است، واکسن هایی که در حال حاضر مورد نیاز مبرم برای کنترل سل است.