کراتیت لایه ای منتشر پس از عمل لیزیک (DLK)
گرچه بیولوژی بهبود زخم های قرینه به طور کامل شناخته شده نیست اما به نظر می رسد که سیر التیام قرینه پس از Photorefractive Keratectomy (PRK) و Laser in Situ Keratomileusis از خیلی جهات با یکدیگر متفاوت باشد. احتمالا مکانیزم التیام پس از این دو عمل به طور متفاوتی کنترل می شود. پس از Lasik پاسخ ترمیمی و التهابی شدت کمتری دارد و طول مدت اختلال حسی (Denervation) بیشتر است. پدیده های تنظیمی سلولی، مولکولی و عصبی که در حین ترمیم و التهاب پس از عمل به وجود می آیند در پیدایش عوارض پس از Lasik نیز دخیل هستند. از جمله این عوارض می توان بهEpithrlial Ingrowth, Flap Melt و Regression اشاره کرد. علل کدورت های پشت فلپ که در مدت کوتاهی پس از عمل به وجود می آید عبارتند از Diffuse Lamellar Keratitis (DKL)، کراتیت میرکوبی و نفوذ سلولهای اپی تلیال می باشند. DLK (سندرم شن های صحرا) عبارتست از یک التهاب غیرعفونی منتشر در فاصله بین قلپ و استروما که پس از جراحی بر روی لایه ای از قرنیه ایجاد می شود و علت آن احتمالا یک واکنش التهابی آلرژیک یا توکسیک است. کراتیت غیر عفونی باید از کراتیت میکروبی افتراق داده می شود چون در غیر این صورت ممکن است مشی درمانی مناسب اتخاذ نشود.
در طی 10 سال گذشته تحقیقات بسیار زیاد و گسترده ای در مورد روشها و فن آوری در مورد عمل لیزیک Laser in Situ Keratomileusis (LASIK) صورت گرفته است. در مدت نسبتا کوتاهی اطلاعات فراوانی در مورد نتایج کلینیکی، عوارض و طرز کاراگزایمر لیزر و فن آوری میکروکراتوم جمع آوری شده و همچنین مکانیزم بهبود زخم قرنیه تا حد زیادی شناخته شده است. همین امر موجب گشت که نتیجه عمل هم در موارد عیب انکساری ساده و هم در بیماران مشکل تر بسیار رضایت بخش باشد و بالنتیجه علاقه بیماران به انجام این عمل به سرعت افزایش یافت و به همین دلیل اکثر چشم پزشکان به سرعت این عمل را فرا گرفتند تا بتوانند به نیازهای بیماران خود پاسخ دهند. در چنین جو شتابزده ای بود که احتمال پیدایش عوارض کمتر از آنچه بود ارزیابی شد.
از آنجا قرار دادن اگزایمر لیزر در یک اتاق عمل «استریل» استاندارد مشکل است، اغلب اوقات LASIK در شرایطی غیر استاندارد یا استریلیتی ناکافی انجام می شود، شرایطی که در آن انجام مثلا PK یا عمل کاتاراکت غیر قابل تصور است.جالب است که جراحانی که قواعد استریلیتی وسایل، استفاده از دستکش جراحی و پیگیری دقیق بیماران پس از عمل را به درستی رعایت می کنند، قوانین محیط اتاق عمل را در مورد LASIK اجرا نمی کنند.
به همین دلیل خطر عفونت چشمی و انواع جدید از عوارض التهابی پس از عمل که تاکنون دیده نشده بود افزایش یافته است. علاوه بر این تشخیص افتراقی و درمان انواع جدید عفونت قرنیه و عوارض التهابی که ناشی از این محیط عمل است می تواند برای جراحان مساله ساز باشد. پاسخ به این سوال که «اگر عمل LASIK در محیط "استریل" اتاق عمل انجام می شد آیا باز هم این عوارض را می دیدیم؟» هنوز به درستی روشن نیست.