در همه جوامع رشد یافته، یکی از معیارها و شاخصه های موفقیت و کارآمدی نظام آموزش و پرورش، کاربردی بودن برنامه های آموزشی است.به طور کلی، در غالب موارد دوازده سال از گستره عمر پویای کودکان و نوجوانان کشور در کلاس ها و مدارس، با هدایت و نظارت وزارت آموزش و پرورش سپری می گردد.در مجموع، در سایه دوازده سال تلاش، برخی به آموزش عالی راه می یابد، بسیاری دیپلم ناقص و یا دیپلم ردی نامیده می شوند. در واقع، پدیده دیپلم ردی در سال های اخیر اندک اندک بیشتر شده است. اما آن چه که همه، به طور عمده، در زندگی اجتماعی و حرفه ای خود، از آن بهره می برند، یادگیری های کاربردی (خواندن، نوشتن، ریاضیات، دانش عمومی و مهارت های اجتماعی) است.