مجله پژوهشی علوم پایه دانشگاه اصفهان
سال:1387 | دوره:35 | شماره:6 |تعداد مقالات:25

استرپتومایسس کلاولی جروس یک اکتینومایست معروف برای تولید انواع آنتی بیوتیک های بتالاکتام، به ویژه کلاولانیک اسید می باشد. کلاولانیک اسید، یک مهارکننده بتالاکتاماز است که در ترکیب با پنی سیلین و سفالوسپورین عملکرد سینرژیک دارد و در واقع از غیرفعال شدن این آنتی بیوتیک های بتالاکتام جلوگیری می کند. در دسته ژنی بیوسنتزکلاولانیک اسید، ژن claR، با کد کردن یک فعال کننده رونویسی، در تنظیم مراحل نهایی مسیر بیوسنتز کلاولانیک اسید شرکت دارد. بر این اساس با افزایش میزان بیان این ژن می توان میزان تولید کلاولانیک اسید را در گونه استرپتومایسس افزایش داد. نوآوری های موجود در زمینه تولید کلاولانیک اسید بر اساس مطالعات انجام شده روی ژن  claRاز استرپتومایسس کلاولی جروس سویه DSM738 می باشد. در این تحقیق با جدا نمودن و کلون نمودن ژن  claRاز سویه PTCC1705 در وکتور pMA::hyg، توالی این ژن تعیین شد. نتایج نشان دهنده یکسان بودن توالی ژن claR در هر دو سویه می باشد. بنابراین می توان با استفاده از این ژن کلون شده و تایید شده به مطالعات بعدی، چون ایجاد موتاسیون های جهت دار و هدایت شده و همچنین ایجاد تغییرات ساختاری در پروتئین مربوطه پرداخت.

خودناسازگاری یکی از مهم ترین مکانیسم های گیاهی است که توسط آن گیاهان از درون زادگیری ممانعت می کنند. در این پژوهش رشد لوله گرده 8 رقم گیاه اطلسی در شرایط «درشیشه» و «درزیوه» در مادگی خود تلقیح و مادگی دگر تلقیح و همچنین میزان بذردهی گل های خود تلقیح و دگرتلقیح، به عنوان شاخص های خود ناسازگاری مورد بررسی قرار گرفتند و رقم های خودسازگار از خودناسازگار شناسایی شدند. رشد لوله گرده در شرایط «درزیوه»، 48 ساعت پس از گرده افشانی کلاله با گرده های گل های همان پایه و پایه های سایر رقم ها، با استفاده از میکروسکوپ فلورسنت مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج، رشد طبیعی گرده های جمع آوری شده از بساک های تازه شکفته را در شرایط «درشیشه» در تمامی رقم ها در خامه های خود و دگرتلقیح نشان داد. جوانه زنی و رشد لوله گرده در تمامی رقم های خود و دگرتلقیح در سطح کلاله به شکل طبیعی انجام گرفت. خامه ارقامی که به عنوان خودناسازگار تشخیص داده شدند، ناهنجاری هایی از جمله توقف رشد لوله گرده در 1.3 ابتدایی طول خامه، نازک شدن ضخامت قطر لوله گرده در بخش های میانی و انتهایی طول خامه در مقایسه با رقم های خودسازگار خودتلقیح نشان داد. مطالعه میزان بذردهی در نمونه های خودتلقیح، کاهش تعداد بذر را در مقایسه با نمونه های دگرتلقیح نشان داد. با استفاده از این ویژگی ها که از مشخصات گرده افشانی ناسازگار ذکر شده اند و همچنین با استفاده از میزان بذردهی در گرده افشانی های خود و دگرتلقیح، رقم های خودسازگار از خودناسازگار مورد تشخیص قرار گرفتند.

برای درمان بیماری های زنبور عسل از آنتی بیوتیک ها استفاده می شود. استفاده از آنتی بیوتیکها میکروارگانیسم های مفید را از بین برده و تعادل میکروفلور دستگاه گوارش زنبور عسل را بر هم می زند. مشکل دیگر در استفاده از آنتی بیوتیک ها در تولید محصولات غذایی، ایجاد باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک است.برای حل این مشکل سازمان های متعددی استفاده از آنتی بیوتیک ها را در تولیدات محصولات غذایی محدود کرده و از افزودنی های مجاز برای این امر استفاده می کنند. از میان آنها می توان به پروبیوتیک ها و اسید سیتریک اشاره کرد که هم خاصیت ضد باکتریایی دارند و هم در تغذیه زنبور عسل استفاده می شوند.پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده ای هستند که وقتی توسط میزبان مصرف می شوند در سلامتی میزبان دارای اثرات مفیدی از طریق برقراری تعادل در میکروفلور روده ای می باشد. پروبیوتیک شامل لاکتو باسیلوس ها، بیفیدوباکتر ها و مخمر ها هستند.هدف از این مطالعه بررسی کاربرد مخمر ساکارومایسس سرویزیه به عنوان یک ارگانیسم پروبیوتیکی و اسید سیتریک به عنوان اسیدی کننده دستگاه گوارش برای محدودیت در رشد باکتری های بیماریزای دستگاه گوارش می باشد.در این تحقیق باکتری های موجود در دستگاه گوارش زنبور عسل جداسازی و شناسایی شدند، سپس تاثیر اسید سیتریک و پروبیوتیک بر این باکتری ها، مورد بررسی قرار گرفت.مشاهده شد که اسید سیتریک بر روی باکتری های جدا شده از دستگاه گوارش زنبور عسل موثر بوده و میزان MIC برای هر یک از باکتری ها به دست آمد و مخمر ساکارومایسس سرویزیه در باعث کاهش تعداد باکتری های موجود در دستگاه گوارش زنبور عسل می شود.

این مطالعه برای بررسی سمیت حاصل از مصرف خوراکی فنیتروتیون (fenitrothion) در رتها بر پایه آزمایشهای بیوشیمیایی و هیستوپاتولوژیک انجام شد. این مطالعه بر روی 24 رت نر 8 هفته ای آلبینو Wistar انجام شد که به چهار گروه (سه گروه آزمایشی و یک گروه کنترل) توزیع شدند و به طور خوراکی با دوزهای مختلف فنیتروتیون (mg/kg B.W.100 و 50، 25) به مدت 28 روز متوالی تیمار شدند. بعد از اتمام دوره تیماری، نمونه های خونی برای مطالعات بیوشیمیایی جمع آوری شدند، همچنین نمونه برداری از بافت های کبد و کلیه برای بررسی هیستولوژیک انجام شد. نتایج نشان داد که تیمار گروههای آزمایشی با فنیتروتیون به افزایش وابسته به دوز معنی داری در میزان گلوکز و کلسترل سرم منجر گردید. پروتئین کل، آلبومین و تری گلیسرید سرم خون در گروههای تیماری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت که البته این کاهش معنی دار نبود. نتایج نشان داد که تغییرات هیستوپاتولوژیک در بافت کبد، اساسا به صورت تغییرات دژنراتیو سلولهای کبدی همراه با نکروز خفیف، هیپرتروفی هپاتوسیتها، نفوذ سلولی لوکوسیتی، پرخونی شدید و خونریزی قابل رویت بود. تورم توبولی مشخص، دژنرسانس هیدروپیک در اپیتلیوم توبولار، پرخونی و خونریزی در بخش کورتیکال و مدولای کلیه گزارش شد. به طور کلی درجه تغییرات مشاهده شده در این بررسی وابسته به دوز بود.

اکثر باکتری های گرم منفی، مولکول های سیگنالی به نام N-Acyl homoserine lactone تولید می کنند. این مولکول ها بر روی بیان بسیاری از ﮊن های باکتری ها اثر تنظیمی دارند. این مکانیسم تنظیمی را که وابسته به تراکم سلول است، حد نصاب احساس  (Quorum sensing)می نامند. باکتری Pseudomonas aeruginosa یک پاتوﮊن فرصت طلب انسانی است که از این سیستم ها برای تنظیم بسیاری از اعمال سلولی خود استفاده می کند از جمله تولید عوامل حدت بیماری زایی. یکی از این عوامل، پیگمان پیوسیانین می باشد. نشان داده شده که این ترکیب در زنش مژک های تنفسی ایجاد اختلال کرده و مانع از تکثیر لمفوسیت ها می شود. گونه های متعددی از گیاهان عالی ترکیباتی ترشح می کنند که فعالیت تقلید از AHL را دارند. این ترکیبات قادر به مهار فنوتیپ های تحت کنترل سیستم های QS هستند. ما در این تحقیق، اثر مهاری جوانه 7 روزه گیاه  Sorghum bicolor (L.) Moenchبر روی سنتز پیگمان پیوسیانین در باکتریP.aeruginosa PTCC 1430  را بررسی کردیم و پی بردیم که ترشحات جوانه این گیاه قادر به مهار سنتز پیوسیانین می باشند ولی بر روی رشد باکتری اثر مهاری ندارند.

یک راهکار نوین برای مقابله با علف های هرز تولید گیاهان مقاوم به علف کش می باشد. گلیفوسیت به عنوان یک علف کش وسیع الطیف با مهار آنزیم 5- انول پیروویل شیکیمات-3- فسفات سنتاز (EPSPS) باعث مسدود شدن مسیر شیکیمات در گیاهان می گردد. با افزایش میزان تولید آنزیم EPSPS در گیاهان زراعی می توان مقاومت به این علف کش را ایجاد نمود. برای این منظور cDNA ژن EPSPS از منشا گیاه Arabidopsis thaliana در ناقل دوگانهpBI121  تحت کنترل پروموتر فعال CaMV35S همسانه سازی شد. قطعاتT-DNA  حاوی ژن های At EPSPS و NPT II از طریق Agrobacterium tumefaciens به جداکشت های برگ های لپه ای گیاه کلزا(B. napuss)  منتقل شدند. گیاهان سبز مقاوم به کانامایسین به منظور بررسی انتقال و بیان ژن At EPSPS مورد ارزیابی مولکولی از طریقPCR ، DNA Dot Blotting و RT-PCR قرار گرفتند. بذور حاصل از گیاهان تراریخت کشت شد و حضور و بیان ژن At EPSPS در گیاهان نسل T1 تایید گردید. گیاهان شاهد و تراریخت شده T0 و T1 توسط غلظت های 0، 2.5 و 5 میلی مولار گلیفوسیت دوبار به فاصله یک هفته تیمار شده و پس از دو هفته مورد ارریابی فنوتیپی و آزمون بیوشیمیایی قرار گرفتند. نتایج حاکی از انتقال، بیان و ایجاد مقاومت به گلیفوسیت در گیاهان تراریخت شده T0 و T1 بود.

پراکسی زومها، اندامک های یوکاریوتی تک غشایی دارای عملکردهای متنوع بسته به بافت، مرحله رشد و شرایط محیطی می باشند. پروتئین های ماتریکس پراکسی زوم در سیتوپلاسم ساخته و توسط سیگنال هدف یابی پراکسی زومی (PTS) به درون این اندامک هدایت می شوند. یکی از پروتئین های ماتریکس پراکسی زوم، پروتئین پراکسی زومی (PEP) می باشد که عملکرد آن ناشناخته است. به منظور بررسی این ژن،PEP-cDNA  کلون شده در وکتور pEGFP-C1، وارد وکتور بیانی پروکاریوتی pGEX-6p-2 گردید تا در آینده بتوان PEP نشاندار شده با GST را جهت خالص سازی پروتئین و بررسی بیوشیمیایی بیشتر این پروتئین تولید نمود. ژن PEP همچنین در پایین دست ژن FLAG قرار گرفت و DNA نوترکیب FLAG-PEP در وکتور بیانی یوکاریوتی pUcD2SRaMCSHyg وارد گردید تا در آینده برای بیان گذرا و شناسایی جایگاه پروتئین PEP، از این پروتئین نشاندار استفاده شود. نتایج بدست آمده نشان دادند که قطعه PEP-DNA و FLAG-PEP به درستی و بدون هیچگونه موتاسیونی درون وکتورها قرار گرفته اند.

تنش شوری به عنوان یک عامل محدود کننده رشد و نمو  گیاهی است. پرتوی فرا بنفش نیز اثرات مرفولوژیکی و فیزیولوژیکی مهمی بر گیاهان دارد. در این پژوهش اثر پیش تیمار پرتو فرا بنفش C روی جوانه زنی، میانگین زمان لازم برای جوانه زنی، مقدار قند، پرولین و نشت یونی اندام هوایی و ریشه در دو رقم دز و داراب گندم تحت تنش شوری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد تنش شوری درصد جوانه زنی و میانگین زمان لازم برای جوانه زنی را به ترتیب کاهش و افزایش داده است در حالی که پیش تیمار با پرتو فرا بنفش C کاهش درصد جوانه زنی ناشی از تنش شوری را بهبود داده است و زمان جوانه زنی را کاهش داده است. تحت تنش شوری میزان قند ریشه، پرولین و نشت یونی اندام هوایی و ریشه در هر دو رقم افزایش یافت. پیش تیمار با پرتو فرا بنفشC  اثر معنی داری بر میزان پرولین و نشت یونی داشته و اثرات منفی تنش شوری را تخفیف داد.

دیابت یک ناهنجاری متابولیکی است که با هیپرگلیسمی ناشی از نقص در ترشح، عمل انسولین و یا هردو مشخص می گردد. گردو در طب سنتی ایران برای درمان دیابت کاربرد داشته است. در این مطالعه اثر عصاره هیدروالکلی برگ گردو بر سطح آنزیم های آلانین آمینو ترانسفراز  (ALT)و آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) در موش های صحرایی دیابتی شده با آلوکسان مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق 18 موش صحرایی نر سفید با وزن متوسط 180-220 گرم به طور تصادفی در سه گروه شش تایی تقسیم شدند: گروه اول (موش های صحرایی غیردیابتی)، گروه دوم (موش های صحرایی دیابتی)، گروه سوم (موش های صحرایی دریافت کننده عصاره هیدروالکلی برگ گردو به میزان 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن قبل و بعد از القا دیابت)، تزریقات به صورت درون صفاقی انجام گرفت. در شروع و پایان هفته های دوم و ششم دوره آزمایش، موش های صحرایی برای 16 ساعت ناشتا بوده و سپس خون گیری به عمل آمد. خون از طریق سینوس اوربیتال گرفته شد. نتایج حاکی از تفاوت معنی دار میزان AST و ALT در موش های صحرایی دیابتی نسبت به سایر گروه ها بود P<0.05 مطالعات بافت شناسی روی کبد این حیوانات این نتایج را تایید نموده است. این نتایج حاکی از تاثیر عصاره هیدروالکلی برگ گردو در پیش گیری از دیابت و بهبود علایم آن است.

برای مطالعه حساسیتهای متفاوت گیاهان به دمای بالا، درک فاکتورهایی که باعث عدم گرده افشانی، عدم لقاح و القای ریزش گل و میوه و نهایتا کاهش محصول می گردد، ضروری است. در این مطالعه تغییرات احتمالی فیزیولوژیک ناشی از تنش گرما که موجب کاهش محصول در گیاه فلفل Capsicum annuum L.cv.Malali می گردد، مورد بررسی قرار گرفت. میزان قندهای احیا کننده برگ و گل و میزان پروتئین کل برگ و گل در حالت شاهد و تنش گرما اندازه گیری شد و بررسی کیفی پروتئنهای برگ و گل نیز با استفاده از تکنیک الکتروفورز انجام گرفت. با استفاده از تکنیک فلورسنت، نحوه رشد دانه های گرده بر سطح کلاله و رشد لوله گرده در خامه شاهد و تیمار بررسی شد. قندهای احیاکننده در گلهای تشکیل شده در گرما به طور معنی داری کمتر از گلهای شاهد بود، اما هیچ تفاوت معنی داری در قندهای احیاکننده برگ در حالت شاهد و تیمار مشاهده نشد. پروتئین کل اندازه گیری شده در برگها و گلها در تنش گرما به میزان معنی داری کمتر از شاهد بود. کیفیت پروتئین ها نیز در شرایط تنش در برگ و گل تغییر کرد و یک باند پروتئینی جدید با وزن ملکولی 23.75KD در برگها و گلهای تحت تنش مشاهده گردید. مشاهده دانه های گرده بر سطح کلاله و رشد لوله گرده در داخل خامه نیز افزایش تعداد دانه های گرده پوک و غیر عادی و کاهش تعداد لوله های گرده در داخل خامه و افزایش تعداد لوله های گرده غیر عادی را در گلهای تحت تنش نشان داد. بررسی پاسخهای گیاه به دمای بالا و فهم فرآیند های فیزیولوژیک که مانع تشکیل میوه می شوند و درک میزان حساسیت آنها به دما می تواند برای اصلاح گیاهان و ایجاد گیاهان مقاوم به گرما مفید واقع شود.

گیاهان دارویی منابع غنی از آنتی اکسیدان های طبیعی هستند که در طب سنتی برای درمان بسیاری از بیماری ها به کار می روند.  گلرنگ و گردو از گیاهان دارویی هستند که در طب سنتی ایران برای درمان دیابت استفاده می شوند. 24 رت نر بالغ با وزن متوسط 220–180 گرم در چهار گروه 6 تایی غیر دیابتی، دیابتی، دیابتی تیمار شده با عصاره گل گلرنگ (دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) و دیابتی تیمار شده با عصاره برگ گردو (دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) توزیع شدند. میزان هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c)، انسولین و قند در حالت ناشتا، قبل از تزریق و پایان دومین و ششمین هفته دوره آزمایش اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزاز SPSS استفاده گردید. نتایج حاکی از تفاوت معنی دار قند و انسولین در گروه های دیابتی تیمار شده با عصاره گل گلرنگ و عصاره برگ گردو نسبت به گروه دیابتی بود(P<0.05) . نتایج این مطالعه نشان  می دهد که عصاره های هیدروالکلی گل گلرنگ و برگ گردو می توانند در درمان دیابت موثر باشند. هر چند جزییات مکانیسم عمل ناشناخته است و مطالعات بیوشیمیایی و فارماکولوژیکی بسیاری جهت تایید اثرات آن مورد نیاز است ولی تاثیر این عصاره ها احتمالا به دلیل وجود فلاونوئیدها و خواص آنتی اکسیدانی آنها است.

مولفه های واریانس و کوواریانس، وراثت پذیری و همبستگی ژنتیکی صفات اقتصادی در آمیخته های شش لاین کرم ابریشم برآورد گردید. در کلیه آمیخته ها وراثت پذیری وزن پیله بالاتر از وزن قشر پیله بود. صفت درصد قشر پیله وراثت پذیری پایین تری نسبت به دو صفت دیگر داشت. همبستگی ژنتیکی بالایی میان صفات وزن پیله و وزن قشر پیله مشاهده شد ولی بین صفات وزن پیله و درصد قشر پیله همبستگی ژنتیکی پایین و بعضا منفی بود. همچنین اثر هتروزیس در افزایش صفات وزن پیله و وزن قشر پیله موثر بود و با افزایش درصد هتروزیس میانگین این صفات افزایش می یابد. در صفت درصد قشر پیله با افزایش درصد نوترکیبی، میانگین صفات افزایش پیدا کرد. نتایج وجود رابطه معکوس بین این دو اثر را نشان داد. همچنین آمیخته های حاصل از لاین های 151، 152 پیشرفت ژنتیکی و میانگین بالاتری در همه صفات تولیدی داشتند و آمیخته های حاصل از لاین های 103 و 104 نیز دارای عملکرد نسبتا خوبی بودند در نتیجه انتظار می رود استفاده از این واریته ها در سطح تجاری نتایج مطلوبی در پی داشته باشد.

در مطالعه حاضر گیاهان تراریخت تنباکو حامل پروموتر ژن SFL1 بر گرفته از گیاه ارابیدوپسیس ابتدا در محیط کشتMS تکثیر گردید. سپس از برگ گیاهان تراریخت و غیر تراریخت کالوس تهیه گردید. کالوسها به محیط کشت باززایی منتقل گردیدند و در مراحل مختلف باززایی گیاه نمونه های گیاهی با روش رنگامیزی GUS حضور و بیان SFL1 مورد ارزیابی قرار گرفت. پروموتر ژن SFL1 در سلولهای فعال از نظر تقسیم و همچنین در حال طویل شدن به خوبی بیان گردید. احتمالا این ژن در تقسیم و طویل شدن سلول در سیستم گیاهی نقشی ایفا می کند.

ژاسمونیک اسید و استر متیل آن (متیل ژاسمونات)، یکی از مشتقات لینولنیک اسید با پایه سیکلوپنتانون بوده که به طور گسترده در گیاهان وجود دارد. در این تحقیق اثر تنش شوری و متیل ژاسمونات بر برخی از پارامترها از جمله وزن تر ساقه، مقدار قند، پروتئین، آنتوسیانین و پراکسیداسیون لیپید در سه رقم گیاه گلرنگ (Carthamus tinctorius) مورد بررسی قرار گرفته است. گیاهان به مدت دو هفته تحت تیمار کلرید سدیم با غلظتهای (0، 6، 12 دسی زیمنس بر متر) قرار گرفت. محلول پاشی گیاهان توسط متیل ژاسمونات نیز با غلظتهای 0، 0.1، 0.5 میلی مولار به مدت یک هفته ادامه داشت. بعد از دو هفته نمونه ها برداشت شدند. وزن تر و اندام هوایی، آنتوسیانین، سطح برگ در تیمار شوری و ژاسمونات کاهش داشت. اما میزان قند و مالون دآلدهید در برگ افزایش داشت.

گیرنده فعال کننده پراکسی زومی نوع g1 موشی عملکردهای گستردهای در درون سلول دارد که می توان به تنظیم رشد و نمو سلولی، تنظیم پاسخ های ایمنی و تعادل انرژی و تنظیم مکانیسم تمایز سلولی در سلولهای بنیادی اشاره نمود. هدف از پژوهش حاضر، کلون نمودن cDNA گیرنده فعال کننده پراکسی زومی نوع g1 موشی در وکتور بیانی EGFP-C1 میباشد تا بتوان در مطالعات بعدی با انتقال آن به درون سلولهای بنیادی مکانیسم و روند تمایز سلولی را مورد مطالعه قرار دهیم. پس از استخراج RNA کل سلول از بافت چربی موش بالغ،cDNA  مربوطه تهیه شد و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی تکثیر PPARg1 cDNA صورت گرفت. PEP cDNA تکثیر شده پس از هضم آنزیمی در پلاسمید EGFP-C1 قرار گرفت. باکتری های One Shot TOP 10 با محصول اتصال پلاسمید وcDNA PPARg1  ترانسفورم گردیدند و پس از کشت کلونی های مثبت حاوی پلاسمید نوترکیب با آزمون PCR انتخاب و تکثیر گردیدند پس از تایید بوسیله تست های هضم آنزیمی، تعیین توالی انجام شد. نتایج هضم آنزیمی و تعیین توالی ثابت کرد که قطعه تکثیر و کلون شده همان PPARg1 cDNA می باشد. cDNA این ژن شامل 1428 جفت باز می باشد.

در سالهای اخیر، مطالعات زیادی برای ارزیابی تاثیرات زیستی احتمالی میدان های مغناطیسی انجام شده است اما علی رغم این مطالعات، مکانیسم این اثرات هنوز ناشناخته مانده است. در تحقیق حاضر تاثیرات اعمال میدان مغناطیسی ایستا با شدت 15 میلی تسلا بر روی میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و محتوای فلاوونوئیدی گیاه باقلا (Vicia faba) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج، تغییرات معنی داری را در نمونه هایی که تحت تاثیر میدان مغناطیسی ایستا قرار گرفته بودند نسبت به نمونه های شاهد نشان داد. این نتایج موید آن است که میدان مغناطیسی ایستا می تواند در سیستم دفاعی آنتی اکسیدان اختلال ایجاد کند و باعث ایجاد استرس اکسیداتیو در گیاه گردد. در گیاهان تیمار شده با میدان مغناطیسی، کاهش محتوای فلاونویید و کاهش فعالیت آنزیمهای جاروب کننده گونه های فعال اکسیژن و رادیکال های آزاد سبب تغییر عملکردهای حیاتی سلول می شود.

نظر به اهمیت دوزیستان در مطالعات زیستی، در این تحقیق به بررسی مراحل جنینی قورباغه جنگلی ساکن استان گلستان (مینودشت) در محیط آکواریوم پرداختیم. مشاهدات انجام شده نشان داد که در روز اول، تخم بصورت تک سلولی؛ سه ساعت پس از نخستین نمونه برداری، تخم در مرحله دو سلولی؛ چهار ساعت پس از مشاهده تخم دو سلولی، تخم ها در مرحله چهار سلولی، پنج ساعت بعد، جنین در مرحله گاسترولاسیون و شش ساعت پس از آغاز گاسترولاسیون جنین در اوایل نورولاسیون قرار گرفته بود. هشت ساعت پس از آن، چین های عصبی بسته شد و جنین شروع به دراز شدن کرد و جوانه دمی قابل مشاهده شد. نه ساعت پس از آغاز ظهور جوانه دمی، چاله بویایی در ناحیه سر لارو قابل تشخیص شده بود. در روز چهارم دم شروع به راست و پس از آن شفاف شدن می کند و در روز پنجم این روند ادامه می یابد. در روز ششم آبشش های خارجی قابل مشاهده می گردد. نمونه برداری که ساعت 10:30 روز هشتم انجام شد نشان داد که آبشش خارجی تحلیل رفته است. از روز نهم الی روز شانزدهم پرورشف لاروها تنها در حال بزرگ شدن هستند. تا این که در اواخر روز شانزدهم جوانه اندام حرکتی عقبی جنین ظهور خود را آغاز می کند تا روز بیست و دوم رشد خود را کامل می کند. شکل گیری اندام حرکتی جلویی از روز بیست پنجم شروع و در روز سی و پنجم کامل می شود. هم زمان تحلیل رفتن دم نمود بارزتری به خود می گیرد تا اینکه در روز هفتاد و سوم قورباغه با دم جذب شده مشاهده می شود. این مراحل تقریبا 73 روز طول کشید.

پروبیوتیکها میکروارگانیسم های زنده ای هستند که فوایدی رابرای سلامتی انسان و حیوانات دارا می باشند. هدف از این مطالعه بررسی خصوصیات پروبیوتیکی باکتریهای جداسازی شده از علوفه سیلو شده و سبوس برنج بود. در تحقیق حاضر اقدام به جداسازی گونه هایی از لاکتوباسیلوس از علوفه سیلو شده ذرت و سبوس برنج از مناطق سردسیر کشور (بروجرد، تبریز) به روش کشت بی هوازی گردید. تست های بیوشیمیایی مانند رنگ آمیزی گرم، واکنش کاتالاز، رشد در 15oC و 50oC، هیدرولیز آرژینین و تخمیر قندهای مختلف انجام شد. میزان تحمل اسیدی و رشد در مقابل نمک های صفراوی در زمانهای مختلف تعیین گردید. به منظور افزایش بقا در شرایط نامساعد اقدام به پوشش دهی آنها با استفاده از پلیمرهای آلژینات و کیتوزان گردید. مطالعه حاضر مشخص نمود که باکتری های جدا شده گونه هایی از لاکتوباسیلوس می باشند که قادر به تخمیر کربوهیدراتهای تست شده بوده و تنها لاکتوباسیلوس علوفه قادر به رشد در 50 درجه سانتیگراد است. به علاوه این باکتری ها قادر به رشد در شرایطی تا pH=2 و تحمل نمک های صفراوی می باشند. نتایج نشان داد که باکتری جداسازی شده از علوفه گونه ای از لاکتوباسیلوس است که احتمالا می توان از آن در نگهداری علوفه سیلو شده استفاده نمود. با توجه به اینکه لاکتوباسیلوس سبوس نمی تواند تا دمای 50 درجه (دمای تخمیر در علوفه) رشد نماید بنابراین نمی تواند به عنوان افزودنی در علوفه به کار رود.