یکی از ویژگی های بسیار مهم در مواد غذایی خشک شده، قابلیت جذب آب آنها می باشد. هر چقدر توانایی محصول در جذب آب بیشتر باشد، نشان دهنده آن است که محصول در شرایط بهتری خشک شده است. لذا شرایطی که در آن محصول تولید شده آب بیشتری جذب کند بهترین شرایط به حساب می آید. دانسیته توده فشرده و غیر فشرده از مهم ترین پارامترهایی هستند که در مورد پودرها اندازه گیری می شوند. این امر از لحاظ حمل و نقل، انبارداری و بسته بندی در صنعت، حائز اهمیت است. در این پژوهش اثرات سه عامل دما (35، 45 و 55 درجه سلسیوس)، دبی هوای خشک کردن (0.024، 0.016 و 0.008 متر مکعب بر ثانیه) و استفاده از پمپ حرارتی یا عدم استفاده از آن بر درصد بازجذب آب، دانسیته توده فشرده و دانسیته توده غیر فشرده گشنیز در قالب آزمایش فاکتوریل و بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار بررسی شد. به علاوه، نتایج به دست آمده با روش خشک کردن سنتی مقایسه شد. نتایج نشان داد که دما، دبی هوای خشک کن، به کارگیری پمپ حرارتی و اثر متقابل آنها در سطح 1% بر میانگین درصد بازجذب آب نمونه های خشک شده گشنیز و چگالی پودر آن تاثیر معنی داری دارند. به علاوه، محصول خشک شده در خشک کن مجهز به پمپ حرارتی کیفیت بهتری نسبت به روش سنتی دارد. همچنین، دمای 55 درجه سلسیوس و دبی هوای0.024 متر مکعب بر ثانیه موجب بهبود کیفیت محصول شد که می تواند به عنوان تیمار مطلوب در تولید گشنیز خشک پیشنهاد گردد.