مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی ایلام
سال:1397 | دوره:26 | شماره:6 |تعداد مقالات:25

مقدمه علاقه در استفاده از روش های دوستدار محیط زیست در سنتز نانوذرات بدون استفاده از مواد خطرناک برای محیط زیست و سلامت انسان رو به رشد بوده است. هدف از این مطالعه بیوسنتز نانوذرات نقره از صمغ درختان مختلف و بررسی سمیت نانوذرات و نمک های آن ها در برابر دو باکتری اشریشیا کلی و استافیلوکوکوس اورئوس بود. مواد و روش ها در این مطالعه نانوذرات نقره(SNPs) از عصاره مان بلوط و صمغ گیلاس و زرآلود سنتز شد و فعالیت ضد باکتریایی آن ها مورد بررسی قرار گرفت. نانوذرات نقره از احیاء نیترات نقره تهیه شد. نانوذرات مس توسط احیاء کلرید مس با L-آسکوربیک اسید تشکیل گردید. مشخصه های نانوذرات تهیه شده با استفاده از روش اولترا اسپکتروفتومتر و میکروسکوپ الکترونی گذاره تعیین گردید. فعالیت ضد باکتری نانوذرات در برابر استافیلوکوکوس اورئوس و اشریشیاکلی مورد آزمایش قرار گرفت. یافته های پژوهش در مطالعه حاضر بیوسنتز و مشخصه های نانو SNPs با استفاده از صمغ گیلاس و زردآلو برای اولین بار گزارش گردید. طیف مخلوط واکنش نشان داد که ماکزیمم جذبی در طول موج 420 نانومتر بود. تصویر میکروسکوپ الکترونی گذاره نشان داد که نانوذرات تشکیل شده کروی شکل با اندازه 10 تا 30 نانومتر بود. باکتری های اشریشیا کلی و استافیلوکوکوس اورئوس حساسیت واضحی را نسبت به نانوذرات نقره و مس نشان دادند که اثر نانوذرات نقره نسبت به مس مشهودتر بود. آنالیز داده ها نشان داد که کلرید مس و نیترات نقره اثر بازدارندگی کمتری نسبت به نانوذرات داشتند. بحث و نتیجه گیری نتایج ما نشان داد که میکروارگانیسم ها در برابر نانوذرات مورد آزمایش حساس بودند. به هر حال باکتری اشریشیا کلی از حساسیت بیشتری نسبت به استافیلوکوکوس اورئوس به هر دو نانوذره نشان داد.

مقدمه صدای فرکانس کم حتی در ترازهای پایین آزار دهنده بوده و پارامترهای فیزیولوژیکی افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. برخی از تفاوت های فردی مانند حساسیت به صدا می توانند تاثیر صدا بر پاسخ های فیزیولوژیکی بدن را کاهش یا افزایش دهند. هدف این تحقیق بررسی نقش حساسیت فردی به صدا بر پارامترهای فیزیولوژیکی بدن دانشجویان در حضور صدای فرکانس کم می باشد. مواد و روش ها پژوهش حاضر از نوع مداخله ای می باشد. تعداد 120 نفر به روش نمونه گیری هدفمند(60 نفر حساسیت بالا و 60 نفر حساسیت پایین) انتخاب شدند. با شبیه سازی محیط واقعی هر یک از افراد مورد مطالعه با ترازهای صوت 50، 60 و 70 دسی بل معرض مواجهه قرار گرفتند. قبل و بعد مواجهه میانگین(دمای عمقی بدن، دمای سطح پوست، ضربان قلب، فشارخون و درصد اکسیژن بدن) اندازه گیری و ثبت شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS vol. 21 و آزمون تی مستقل مورد بررسی قرار گرفتند. یافته های پژوهش نتایج نشان داد که صدای فرکانس کم پارامترهای فیزیولوژیکی را به صورت منفی تحت تاثیر قرار می دهد و با افزایش تراز صوت از 50 به 70 دسی بل شاخص های فیزیولوژیکی افزایش می یابند(P<0. 05). بررسی اثر توام میزان حساسیت افراد و جنسیت نشان داد که شاخص های فیزیولوژیکی در افراد با حساسیت بالا و زنان بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرند(P<0. 05). بحث و نتیجه گیری با توجه به این که فشارخون بالا در رابطه نزدیک با بیماری های قلبی-عروقی می باشد، بنا بر این به کار گیری افرادی که تحمل پذیرتر به صدا هستند(حساسیت فردی پایین) در جاهایی که مواجهه بیشتر از حد مجاز می باشد از بروز این عوارض جلوگیری به عمل آید.

مقدمه محدودیت های بالقوه حاضر در تمرینات پیشگیری از آسیب لیگامان صلیبی قدامی، شامل کمبود انتقال هوشیار و تکرار استراتژی های حرکتی بهینه در طول جلسات تمرینی جهت رسیدن به حرکات خودکار مورد نیاز فعالیت های ورزشی می باشد. استراتژی های آموزشی با تمرکز درونی توجه به صورت سنتی مورد استفاده قرار گرفته و در اکتساب کنترل مهارت های حرکتی پیچیده بهینه نبوده اند. برعکس، استراتژی های آموزشی با تمرکز بیرونی توجه می تواند اکتساب مهارت را به طور موثر تقویت کند و انتقال مهارت حرکتی بهبود یافته به فعالیت ورزشی را افزایش دهد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر تمرینات فیدبکی با به کارگیری تمرکز بیرونی بر متغیرهای حداکثر زاویه فلکشن زانو، حداکثر نیروهای عکس العمل زمین در جهت عمودی و خلفی و پرش لی سه گام مردان فعال بود. مواد و روش ها بیست و چهار مرد فعال سالم با میانگین سن 77/2± 83/24 سال، وزن 30/9± 20/72 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 8/1± 20/22 کیلوگرم/متر 2 برای انجام این پژوهش انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه تمرینات فیدبکی(12 نفر) و کنترل(12 نفر) تقسیم شدند. گروه فیدبکی تمرینات را به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته انجام دادند. هم چنین مدت تمرین در هر جلسه 45 دقیقه طول می کشید. با استفاده از دستگاه آنالیز حرکت، دستگاه صفحه نیرو و آزمون پرش لی سه گام به ترتیب حداکثر زاویه فلکشن زانو در حین انجام تکلیف فرود، نیروهای عکس العمل زمین در جهت عمودی و خلفی و عملکرد حرکتی آزمودنی ها اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های آماری تی زوجی و مستقل و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته های پژوهش نتایج تحلیل آماری نشان داد تمرین فیدبکی تاثیر معنا داری بر افزایش حداکثر زاویه فلکشن زانو(post=51. 26± 4. 80, pre=44. 88± 4. 89, P=0. 001)، اندازه اثر: 266/1)، افزایش پرش لی سه گام آزمودنی ها(post=5. 21± 0. 49, pre=5. 11± 0. 51, P=0. 006)، اندازه اثر: 911/0) و کاهش نیروی خلفی عکس العمل زمین (post=-271± 45. 83, pre=-303± 55. 39, P=0. 011)، اندازه اثر: 887/0) داشته؛ اما بر حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین (post=1884± 328. 18, pre=2076± 426. 79, P=0. 134)، اندازه اثر: 612/0) تاثیر نداشت. بحث و نتیجه گیری با توجه به اندازه اثر بالای گزارش شده از تاثیرگذاری تمرینات بر حداکثر زاویه فلکشن زانو، حداکثر نیروی خلفی عکس العمل زمین و عملکرد حرکتی افراد، به مربیان و ورزشکاران پیشنهاد می شود به منظور پیشگیری از آسیب لیگامان صلیبی قدامی و افزایش عملکرد حرکتی ورزشکاران از تمرینات فیدبکی در طول جلسات تمرینی بهره مند شوند.

مقدمه سندرم پیش از قاعدگی یکی از مشکلات شایع زنان است و تغییراتی از جمله اختلالات عملکردی را در زنان به وجود می آورد. کیفیت پایین خواب تمام جنبه های زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه سندرم پیش از قاعدگی با کیفیت خواب زنان معتاد سرپرستی شده در مراکز ترک اعتیاد شهر شیراز در سال 1396 هست. مواد و روش ها این مطالعه توصیفی بر روی 70 زن معتاد سرپرستی شده در مراکز ترک اعتیاد شیراز در سال 1396 انجام شد. آزمودنی ها پس از تکمیل رضایت نامه، پرسش نامه های سندرم پیش از قاعدگی و کیفیت خواب پترزبورگ را تکمیل کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده و سطح معنی داری P≤ 0. 05 در نظر گرفته شد. یافته های پژوهش نتایج نشان داد 03/53 درصد دارای کیفیت خواب مطلوب و 70/47 درصد دارای کیفیت خواب نامطلوب می باشند. در مورد علائم سندروم پیش قاعدگی، 69/19 درصد در وضعیت خفیف، 96/46 درصد در وضعیت متوسط و 33/33 درصد در وضعیت شدید به سر می برند. بین نمره کلی کیفیت خواب با نمره کل سندروم پیش قاعدگی(P=0. 04) و متغیرهای علائم روحی(P=0. 03) و تاثیر بر زندگی(P=0. 02) و هم چنین بین اختلال عملکرد صبحگاهی با نمره کل سندروم پیش قاعدگی(P=0. 003) و متغیرهای علائم روحی(P=0. 02) و تاثیر بر زندگی(P=0. 01) رابطه معنی داری وجود دارد. بحث و نتیجه گیری بر اساس یافته ها می توان گفت که بین کیفیت خواب و سندروم پیش قاعدگی در زنان معتاد سرپرستی شده در مراکز ترک اعتیاد شهر شیراز رابطه معنی داری وجود دارد.

مقدمه یکی از مهم ترین انتقال دهنده های گلوکز، ناقل 4 گلوکز(GLUT4) است که در بافت های حساس به انسولین از جمله بافت عضلانی، بیان می شود. هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرین مقاومتی بر بیان ژن ناقل 4 گلوکز(GLUT4) در بافت عضله اسکلتی و تغییرات انسولین، گلوکز و مقاومت انسولین در موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت بود. مواد و روش ها بیست و هفت سر موش صحرایی نژاد ویستار به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. موش ها به مدت 6 هفته در معرض رژیم غذائی پر چرب قرار گرفتند و سپس به طور تصادفی در سه گروه: دیابتی با تمرین مقاومتی(10=n)، کنترل دیابتی(10=n) و کنترل چاق(7=n) تقسیم شدند. شیوه القای دیابت نوع 2 به صورت تزریق یک دوز پایین استرپتوزوتوسین(STZ)(30 میلی گرم بر کیلوگرم) انجام گرفت. برنامه تمرینی مقاومتی به مدت 6 هفته و هر هفته 5 جلسه تمرین اجرا شد. غلظت گلوکز به روش آنزیمی رنگ سنجی با فن آوری گلوکز اکسیداز، انسولین سرم به روش الیزا و جهت بررسی بیان ژنGLUT4 از روش RT-Real time PCR استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل استنباطی داده ها، از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس یک راهه استفاده گردید. سطح معنی داری(α ≤ 0. 05) در نظر گرفته شد. یافته های پژوهش نتایج نشان داد، القای دیابت سبب کاهش بیان نسبی ژن GLUT4 در بافت عضله دوقلوی موش های کنترل دیابتی گردید(P=0. 001). هم چنین میزان بیان ژن GLUT4 در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل دیابتی افزایش نشان داد(P=0. 038). علاوه بر این نتایج نشان داد شش هفته تمرین مقاومتی سبب کاهش معنی دار گلوکز خون و مقاومت انسولین در موش های چاق دیابتی گردید(P=0. 001). بحث و نتیجه گیری بر اساس یافته های این پژوهش، می توان اظهار کرد که بیان ژن GLUT4 در بافت عضله دوقلو موش صحرایی در وضعیت دیابتیک کاهش می یابد. هم چنین تمرینات مقاومتی توانست منجر به افزایش بیان ژن GLUT4 و بهبود سطح گلوکز و مقاومت انسولین در موش های دیابتی نوع 2 گردد که این امر می تواند ناشی از بهبود عملکرد ناقل گلوکز در اثر تمرین مقاومتی باشد.

مقدمه سرطان سلول های غیرکوچک ریه(NSCLC) شایع ترین نوع سرطان ریه و کشنده ترین سرطان در سراسر جهان می باشد. این بیماری اغلب در مراحل پیشرفته تشخیص داده می شود. یکی از مکانیسم های سیستم ایمنی برای مقابله با سلول های سرطانی ریه، اتوفاژی می باشد. اتوفاژی یک فرآیند کاتابولیکی حفاظت شده است که طی آن پروتئین ها و اندامک ها از طریق لیزوزوم حذف می شوند. microRNA ها، RNA های کوچک 22-19 نوکلئوتیدی بوده که به عنوان عوامل تنظیمی مهم در سلول، می توانند به عنوان انکوژن یا سرکوبگر تومور در ایجاد سرطان ریه نقش داشته باشند. نقش miRNA ها در پیشرفت سرطان ریه با تنظیم ژن های چندین پروتئین عملکردی مسیر اتوفاژی حائز اهمیت می باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بیان miR-204-5p و miR-20a موثر بر مسیر اتوفاژی در سرطان سلول های غیر کوچک ریه می باشد. مواد و روش ها در این مطالعه میزان بیان miR-20a و miR-204-5p توسط تکنیک Real-Time PCR کمی در 30 بیمار مبتلا به سرطان سلول های غیرکوچک ریه بررسی گردید. ابتدا استخراج RNA از بافت های توموری و نرمال انجام شد، پس از طراحی پرایمر اختصاصی برای RNA مرجع و miRNA های مورد مطالعه، سنتز cDNA با استفاده از پرایمرهای ساقه-حلقه(stem-loop) اختصاصی miR-20a و miR-204-5p انجام شد و نتایج آن با روش 2-∆ ∆ CT آنالیز شد. یافته های پژوهش بر اساس آنالیز نتایج حاصل از qRT-PCR مشخص گردید که در نمونه های بافت توموری میزان بیان miR-20a در بیماران مبتلا به NSCLC، در مقایسه با بافت نرمال افزایش بیان و miR-204-5p کاهش بیان نشان می دهد. بحث و نتیجه گیری این تغییرات میزان بیان، miR-20a را به عنوان انکوژن و miR-204-5p را به عنوان سرکوبگر تومور مطرح می کند. بنا بر این اندازه گیری سطح بیان miRNA های مورد مطالعه می تواند بیومارکری جهت تشخیص و پیشرفت سرطان ریه سلول های غیرکوچک و هم چنین زمینه ای برای درمان هدفمند این سرطان باشد.

مقدمه هایپرترمی اسکروتومی به عنوان عامل ناباروری جنس نر شناخته شده است. تنش حرارتی در بیضه حتی برای یک دوره کوتاه می تواند باعث تخریب بافت بیضه و بروز اختلالات در روند اسپرماتوژنز شود. این مطالعه به منظور بررسی اثرات محفاظتی ژل رویال بر روی آسیب بیضه و اسپرماتوژنز پس از القاء تنش حرارتی در موش های صحرایی نر انجام گرفت. مواد و روش ها در این مطالعه تجربی، 48 رت نر به طور تصادفی به 8 گروه 6 تایی تقسیم شدند. گروه 1: شاهد، گروه 2: ژل رویال(100 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت خوراکی)، گروه های 3، 4 و 5 به ترتیب تحت تنش حرارتی در دماهای 43، 39 و 37 درجه سانتی گراد به مدت 20 دقیقه در روز و گروه های 6، 7 و 8 به ترتیب تحت تنش حرارتی در دماهای 43، 39 و 37 درجه سانتی گراد به مدت 20 دقیقه در روز به همراه ژل رویال به میزان 100 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت خوراکی روزانه دریافت کردند. تنش حرارتی به واسطه غوطه ورسازی اسکروتوم رت ها در حمام آب القاء گردید. پس از 48 روز، موش ها آسان کشی و بیضه های چپ جدا و تثبیت شدند. مقاطع بافتی 5 میکرومتری بیضه تهیه و با میکروسکوپ نوری مطالعه شدند. یافته های پژوهش نتایج نشان داد که قطر و ارتفاع اپی تلیوم زایای لوله های اسپرم ساز، ضخامت غشای پایه، تعداد سلول های اسپرماتوژنیک و سرتولی و وزن بیضه به میزان قابل توجهی(P<0. 05) در گروه های تحت تنش حرارتی نسبت به گروه های شاهد و گروه ژل رویال کاهش یافت. تجویز هم زمان ژل رویال به غیر از گروه تنش حرارتی 43 درجه سانتی گراد+ژل رویال، فراسنجه های فوق را در تمام حیوانات مواجه شده با تنش حرارتی به شکل قابل ملاحظه ای(P<0. 05) بهبود بخشید. بحث و نتیجه گیری تجویز ژل رویال می تواند از تغییرات بافتی بیضه و کاهش تعداد سلول های اسپرماتوژنیک در شرایط تنش حرارتی بیضه محافظت کند.

مقدمه یکی از مشکلات مهم محیط زیست در جامعه جهانی گسترش عناصر سنگین حاصل از توسعه صنایع می باشد. این عناصر نه تنها سلامت انسان را تهدید می نمایند بلکه وضعیت طبیعی اکوسیستم را با تغییراتی همراه می سازند. هدف از این تحقیق تاثیر عنصر سنگین آرسنیک بر فعالیت آنزیم لاکاز در سوش باکتری باسیلوس سوبتیلیس می باشد. مواد و روش ها باکتری باسیلوس سوبتیلیس، از فاضلاب صنعت کاغذ و خمیر استان هرمزگان از عمق 51 سانتی متری زیر سطح زمین جداسازی گردید و جهت غربالگری، سویه مورد نظر تحت آزمون های بیوشیمیایی و مورفولوژی قرار گرفت. پس از اندازه گیری شرایط بهینه رشد میزان فعالیت آنزیم لاکاز باکتری در غلظت های مختلف آرسنیک از 5، 10، 15 و 20 میلی گرم اندازه گیری شد. میزان فعالیت آنزیمی سویه های مورد نظر در هر غلظت با روش سینتیک و با استفاده از بافر سیترات 25 میلی مولار با 5/4 pH=به عنوان سوبسترا با استفاده از اسپکتوفتومتر در طول موج 634 نانومتر سنجیده شد. یافته های پژوهش: حداکثر فعالیت آنزیم لاکاز در سوش باکتری باسیلوس سوبتیلیس در غلظت 5 میلی گرم بر لیتر آرسنیک با حداکثر رشد باکتری در نمونه شاهد و حداکثر رشد باکتری در غلظت 20 میلی گرم بر لیتر تفاوت محسوسی نداشت. این در حالی است که با افزایش غلظت آرسنیک موجود در محیط کشت رشد باکتری در نمونه شاهد به استثنای حداکثر رشد آن در غلظت 20 میلی گرم بر لیتر با سایر غلظت ها تفاوت معنی داری(P≤ 0. 05) را نشان می دهد. بحث و نتیجه گیری یافته ها نشان می دهد آرسنیک می تواند سبب کاهش روند رشد باکتری و هم چنین فعالیت آنزیم لاکاز در سوش باکتری باسیلوس سوبتیلیس شود.

مقدمه زردچوبه با نام علمی Curcuma longa L. متعلق به خانواده زنجبیل می باشد. نوع روش استخراج بر درصد و نوع ترکیبات شیمیایی موجود در عصاره گیاه موثر است. هدف از این مطالعه بررسی فیتوشیمیایی عصاره سوکسله زردچوبه با استفاده از روش های دستگاهی مختلف و اندازه گیری محتوای فلاونوئیدی و فلاونولی در روش های مختلف عصاره گیری است. مواد و روش ها آزمون های فیتوشیمیایی به منظور تعیین متابولیت های ثانویه بر روی عصاره سوکسله اتانولی این گیاه انجام شد و روش های آنالیز دستگاهی مختلف به منظور تاییدی بر وجود کورکومینوئیدها بر روی این عصاره صورت گرفت. محتوای فلاونوئیدی و فلاونولی عصاره ها با روش های مختلف عصاره گیری (ماسراسیون، اولتراسونیک و سوکسله) با استفاده از استاندارد کوئرستین سنجیده شد. یافته های پژوهش نتایج به دست آمده از بررسی فیتوشیمیایی، حضور ترکیبات آلکالوئیدی، فلاونوئیدی و گلیکوزیدی و عدم حضور ترکیبات تاننی و ساپونینی در عصاره ی سوکسله اتانولی را تایید می کند. یافته های IR، UV، GC و GC/Mass بیانگر وجود کورکومینوئیدها در عصاره ی زردچوبه به روش سوکسله می باشد. نتایج آزمون های آماری نشان داد که بیشترین محتوای فلاونوئیدی و فلاونولی مربوط به عصاره استخراج شده با دو حلال هگزان و اتانول است. بحث و نتیجه گیری یافته های این مطالعه نشان داد که روش سوکسله علیرغم نیازمند بودن به دمای بالا و استفاده نمودن از حلال داغ، ساختار کورکومینوئیدها در این روش عصاره گیری حفظ شده است و این روش عصاره گیری می تواند یک روش مناسب جهت استخراج کورکومین از گیاه زردچوبه باشد. همچنین روش مناسب جهت استخراج ترکیبات فلاونوئیدی و فلاونولی، روش استخراج با دو حلال هگزان و اتانول می باشد.

مقدمه آزول ها گروهی از ترکیبات ضد قارچ هستند که به دلیل پایین بودن سمیت، اثر بخشی بالاتر، دارای طیف گسترده ای از فعالیت می باشند. ارگسترول جزء اصلی غشای سلول قارچی است. مهار آنزیم لانسترول 14 آلفا دمتیلاز باعث کاهش سنتز ارگسترول می شود. ارگسترول نقشی مانند هورمون در سلول های قارچ بازی می کند که رشد قارچ را تحریک می نماید. کار موثر آزول ها مهار رشد قارچ می باشد. در این مقاله مطالعات داکینگ روی تعدادی از مشتقات آزول با اثر مهارکنندگی آنزیم لانسترول 14 آلفا دمتیلاز انجام و سپس خطر سمیت آن ها ارزیابی شد. مواد و روش ها این پژوهش به شیوه توصیفی-تحلیلی انجام شد. برای بررسی نحوه اتصال مشتقات اکسیم اتر بنزایمیدازول به جایگاه فعال آنزیم، در ابتدا ساختار شیمیایی ترکیبات با استفاده از نرم افزار ChemBioDraw Ultra نسخه 14 ترسیم شد. سپس به منظور بهینه سازی انرژی، به نرم افزار Hyperchem انتقال یافت. مطالعات داکینگ به وسیله نرم افزار Auto Dock-Vina-1-1-2-win32. msi انجام شد و نتایج با استفاده از نرم افزار مولگرو مورد آنالیز قرار گرفت. در مرحه نهایی ارزیابی خطر سمیت ترکیبات به وسیله برنامه OSIRIS انجام گردید. یافته های پژوهش بر اساس نتایج به دست آمده از مطالعات داکینگ مهم ترین پیوندهای درگیر در اتصال دارو با گیرنده، کوئوردیناسیون حلقه آزول با پروتئین هم، پیوند هیدروژنی و اتصالات هیدروفوبیک می باشند. در میان تمام ترکیبات مورد مطالعه، بهترین نتایج داکینگ مربوط به ترکیب شماره 1 (ترکیب حاوی هتروسیکل ایمیدازول) است. در حقیقت این ترکیب با منفی ترین سطح انرژی اتصال(17/9-کیلوکالری بر مول) تمایل بیشتری برای اتصال به آمینو اسیدهای کلیدی جایگاه فعال آنزیم 51CYP دارد. بحث و نتیجه گیری در پایان با توجه به نتایج به دست آمده از مطالعات داکینگ و ارزیابی خطر سمیت، می توان نتیجه گرفت که ترکیب شماره 1 (ترکیب حاوی هتروسیکل ایمیدازول) در مقایسه با ترکیب مرجع فلوکونازول می تواند به عنوان مهارکننده موثرتر آنزیم 51CYP مطرح شود.

مقدمه: باکتری بورخولدریا سودومالئی عامل بیماری میلوئیدوزیس و باکتری شیگلا دیسانتری شایع ترین عامل اسهال است و تاکنون هیچ واکسن موثری علیه این دو باکتری تولید نشده است. پروتئین BLF1 باکتری بورخولدریا سودومالئی نقش مهمی در ایجاد بیماری زایی و عفونت دارد. STxB شیگلا دیسانتری یکی از فاکتورهای مهم در بیماری زایی است و هم چنین دارای نقش یاوری و حاملی است. ترکیب پروتئین BLF1 با STxB می تواند کاندیدای مناسبی برای واکسن باشد. در این مطالعه تیتر آنتی بادی پروتئین های BLF1-STxB وBLF1 در رت با یکدیگر مقایسه شد. مواد و روش ها در این مطالعه تجربی وکتورهای pET28a(+)-blf1-stxB و pET28a(+)-blf1 به باکتری BL21(DE3) E. coli تراریخت و توسط PCR تایید شدند. بیان ژن های blf1-stxB و blf1 تحت القای Isopropyl-β-D-thiogalactoside انجام و بعد از تخلیص پروتئین با استفاده از ستون کروماتوگرافی تمایلی، پروتئین های حاصل در چهار نوبت به رت تزریق شد. آنتی بادی پلی کلونال تولید شده در سرم رت ها اندازه گیری شد. یافته های پژوهش پروتئین های نوترکیب تولید شده به وسیله SDS-PAGE و لکه گذاری وسترن مورد تایید قرار گرفتند. نتایج الایزا نشان داد که آنتی بادی علیه آنتی ژن BLF1 تولید شده و با ترکیب STxB با BLF1 میزان تیتر آنتی بادی نسبت به تیتر آنتی بادی علیه آنتی ژن BLF1 افزایش یافته است. بحث و نتیجه گیری پروتئین BLF1-STxB تیتر آنتی بادی بیشتری نسبت به BLF1 داشت. به علت شباهت ساختاری زیر واحد STxB با همتای آن در باکتری اشرشیاکلی می تواند کاندیدای واکسن علیه بورخولدریا سودومالئی، شیگلا دیسانتری، باکتری اشرشیاکلی انتروهموراژیک(EHEC) و اشرشیا انترو توکسینوژنیک(ETEC) باشد.

مقدمه: ترنج یا برگاموت با نام علمی Citrus bergamia متعلق به خانواده مرکبات است. هدف از این مطالعه، شناسایی ترکیبات فیتوشیمیایی، پتانسیل آنتی اکسیدانی و ارزیابی فعالیت ضد میکروبی اسانس ترنج بر تعدادی از سویه های عفونت زا در شرایط برون تنی بود. مواد و روش ها در این پژوهش تجربی، ترکیبات فیتوشیمیایی اسانس ترنج با استفاده از دستگاه کروماتوگراف گازی متصل به طیف سنجی جرمی شناسایی شد. پتانسیل آنتی اکسیدانی اسانس ترنج به روش کاهش ظرفیت رادیکالی و بر اساس 50IC تعیین گردید. از روش های کربی-بوئر، انتشار در آگار(چاهک)، رقت سازی در مایع و پورپلیت(حداقل غلظت کشندگی) برای ارزیابی فعالیت ضد میکروبی اسانس ترنج استفاده شد. یافته های پژوهش نتایج حاصل از بررسی اجزای فیتوشیمیایی، تعداد 19 ترکیب در اسانس ترنج را اثبات نمود. ترکیبات Linalool (58/31 درصد) و Limonene (47/21 درصد) بخش عمده تشکیل دهنده اسانس بودند. فعالیت آنتی اکسیدانی اسانس ترنج بر اساس 50IC برابر با 212 میکروگرم بر میلی لیتر بود. حداقل غلظت ممانعت کنندگی اسانس ترنج برای سویه های سودوموناس ائروژینوزا، اشرشیاکلی، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و استرپتوکوکوس پیوژنز به ترتیب برابر با 4، 8، 2 و 2 میلی گرم بر میلی لیتر بود، در حالی که نتایج حداقل غلظت کشندگی اسانس برای باکتری های مذکور 8، 8، 4، 4 میلی گرم بر میلی لیتر بود. بحث و نتیجه گیری نتایج این مطالعه تجربی نشان داد که اسانس ترنج دارای اثر ضد میکروبی بر سویه های عفونت زا به ویژه باکتری های گرم مثبت استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و استرپتوکوکوس پیوژنز داشت. اگر چه پژوهش های بیشتری در این زمینه ضروری می باشد ولی می توان از اسانس ترنج به عنوان عوامل ضدمیکروبی جدید در صنایع داروسازی و غذایی بهره برد.

مقدمه استفاده نانوذرات نقره به عنوان یک مهارکننده بالقوه در درمان سرطان به تازگی توجه زیادی را به خود جلب نموده است. نانوذرات نقره اثرات سینرژیک و هم چنین یک اثر سیتوتوکسیک بر زنده بودن سلول ها داشته که نقش اصلی در اثرات ضد تومور و ضد سرطانی آن را توجیه می کند. هم چنین اثرات آنتی اکسیدانی نانوذرات نقره سنتز شده به روش سبز با استفاده از عصاره های گیاهی کاربرد این نانوذرات را در پزشکی وسعت بخشیده است. لذا در این بررسی اثر سمیت سلولی نانوذره نقره سنتز شده از ریشه انجبار بر سلول های سرطان کبد(HepG2) در مقایسه با سلول های نرمال پوست(HDF) مورد بررسی قرار گرفت و در ادامه توان مهار رادیکال های آزاد ABTS و DPPHتوسط نانوذره با استفاده از تست های رنگ سنجی ارزیابی گردید. مواد و روش ها به منظور بررسی سمیت سلولی ابتدا سلول های سرطانی و نرمال به صورت جداگانه کشت داده شدند و سپس به پلیت های 96 چاهکی منتقل گردیدند. در ادامه با غلظت های مختلف نانوذره تیمار شدند و نهایتا با استفاده از تست MTT میزان بقا سلول ها ارزیابی گردید. توان آنتی اکسیدانی نانوذره نقره با توجه به میزان مهار رادیکال های آزاد ABTS و DPPH ارزیابی شد. یافته های پژوهش نتایج نشان داد که نانوذره سلول های سرطانی را با IC50 در حدود 3 میکروگرم بر میلی لیتر مهار نموده حال آن که در این غلظت بر سلول های نرمال(IC50: 50μ g/ml) بی اثر می باشد. مهار رادیکال های آزاد(IC50: 15μ g/ml) ABTS و DPPH (IC50: 20μ g/ml) اثرات آنتی اکسیدانی نانوذره را تایید نمود. بحث و نتیجه گیری پتانسیل بالای نانوذره سنتز شده بر علیه سلول های سرطانی در مقایسه با سلول های نرمال و هم چنین فعالیت قوی آنتی اکسیدانتی این نانوذره استفاده از آن را در درمان بسیاری از بیماری های ناشی از استرس اکسیداتیو و دیگر کاربردهای زیست پزشکی ارزشمند می سازد.

مقدمه استرس پریناتال موجب تغییرپذیری مغز شده و اثرات طولانی مدتی بر ساختار و عملکرد آن بر جای می گذارد. پارکینسون یک بیماری مخرب عصبی پیشرونده است و یکی از عوامل مستعدکننده پارکینسون استرسپریناتال است. پرداختن به فعالیت ورزش روشی مناسب برای پیشگیری این بیماری می باشد. این مطالعه با هدف بررسی میزان اثر بخشی ورزش اجباری بر بافت جسم سیاه در رت های پارکینسونی دارای استرس پریناتال انجام گردید. مواد و روش ها این پژوهش به صورت تجربی انجام گرفت. تعداد 48 موش نر نژاد ویستار که نیمی از آن ها تحت استرس پریناتال و به دنبال آن پرداختن به فعالیت ورزشی اجباری قرار گرفته بودند در 8 گروه 6 تایی؛ با استرس(کنترل، شم، پارکینسونی، پارکینسون+ورزش اجباری) و بدون استرس(کنترل، شم، پارکینسونی، پارکینسون+ورزش اجباری) تقسیم شدند. پس از 8 هفته، حیوانات جراحی استریوتاکس گردیدند، سه هفته بعد علائم پارکینسون با استفاده از آزمون آپومورفین Rotation test و Wire grasping بررسی گردید. تعداد نورون ها جسم سیاه مغز با استفاده از میکروسکوپ شمارش و داده های با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل گردید. یافته های پژوهش یافته ها نشان داد که در گروه های با و بدون استرس، تعداد نورون های جسم سیاه گروه ورزش اجباری با گروه پارکینسون تفاوت داشتند و این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود(P=0. 000) و بین میانگین تعداد نورون های جسم سیاه گروه ورزش اجباری در دو گروه با و بدون استرس تفاوت معنی دار بود(P=0. 014). بحث و نتیجه گیری نتایج به اثرات ورزش اجباری در حفاظت بهتر تعداد نورون های جسم سیاه اشاره می کند و پیشنهاد می نماید ورزش می تواند به عنوان یک عامل سودمند در کاهش دژنره شدن نورون های دوپامینرژیک بیماری پارکینسون موثر باشد و نیز استرس پریناتال باعث کاهش اثرات سودمند ورزش می گردد.

مقدمه دیابت نوع 2 یک گروه ناهمگن پیچیده ای از شرایط متابولیکی است که با افزایش سطح قند خون به علت اختلال در عملکرد انسولین و یا ترشح انسولین توصیف می شود. ژن TCF7L2 به عنوان یکی از ژنهای عمده مستعد ابتلا به دیابت در نظر گرفته شده است. پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی rs7903146 واقع در اینترون شماره 3 این ژن می باشد که به طور قابل توجهی با دیابت نوع 2 موثر است. مواد و روش ها در این مطالعه ی مورد-شاهدی، 141 فرد بیمار و 86 فرد سالم حضور یافتند. 5cc از خون محیطی افراد دیابتی در لوله های حاوی EDTA جمع آوری شد. DNA ژنومی با استفاده از روش Salting-out استخراج شد و با استفاده از روش PCR-RFLP بررسی ژنوتیپی پلی مورفیسم انجام شد. یافته های پژوهش فراوانی ژنوتیپ و آلل پلی مورفیسم rs7903146 به طور معنی داری بین بیماران دیابتی نوع 2 و افراد غیر دیابتی متفاوت بود(به ترتیب: 0/0468p= و 0/0474p=). فراوانی آلل T در گروه دیابت نوع 2، 5/54% و در افراد غیر دیابتی 5/39% بود و این آلل به طور قابل توجهی با خطر ابتلا به دیابت نوع 2 ارتباط داشت (OR=1/8333, 95%CI=1/0456-3/2144) بحث و نتیجه گیری نتایج ما ارتباط بین پلی مورفیسم rs7903146 ژن TCF7L2 و افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 در غرب مازندران را تایید می کند.

مقدمه دیابت قندی موجب افزایش استرس اکسیداتیو و کاهش فعالیت سیستم آنتی اکسیدانی می شود. با توجه به اهمیت تشدید استرس اکسیداتیو در بروز اختلالات ناباروری و آسیب تخمدان در بیماری دیابت، این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات تجویز سولفات روی بر شاخص های استرس اکسیداتیو بافت تخمدان موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام گرفت. مواد و روش ها این مطالعه تجربی روی 24 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار با وزن تقریبی 150-120 گرم انجام شد. موش ها به چهار گروه: کنترل سالم، کنترل دیابتی و دو گروه دیابتی تحت تیمار با سولفات روی(15 و 30 میلی گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. سولفات روی یک هفته بعد از تزریق استرپتوزوتوسین به مدت 28 روز(از طریق گاواژ، روزانه) تجویز شد. در پایان آزمایش، وزن بدن و قند خون حیوانات اندازه گیری و با میزان وزن و قند خون اندازه گیری شده در هفته قبل از بررسی مقایسه گردید. هم چنین سطح مالون دی آلدهید(MDA)، فعالیت آنزیم کاتالاز(CAT) و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام(TAC) به عنوان شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت تخمدان اندازه گیری شد. در پایان داده های گروه ها با نرم افزار SPSS و آزمون های ANOVA و Tukey’ s تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش هیپرگلیسمی مزمن کنترل نشده(گلوکز خون بالای mg/dl 300) سطح MDA حیوانات دیابتی را در مقایسه با حیوانات سالم به طور معنی داری افزایش داد(P<0. 05). هم چنین هیپرگلیسمی موجب کاهش فعالیت آنزیم کاتالاز و سطح ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) حیوانات دیابتی گردید(P<0. 05). تجویز سولفات روی با افزایش فعالیت آنزیم کاتالاز، سطح MDA بافت تخمدان حیوانات دیابتی را در مقایسه با گروه کنترل دیابتی کاهش داد ولی نتوانست بر میزان TAC به صورت معنی داری موثر باشد. بحث و نتیجه گیری تجویز 4 هفته ای سولفات روی به صورت وابسته به دز موجب کاهش اثرات اکسیداتیو در بافت تخمدان موش های دیابتی گردید.

مقدمه بیماری سلیاک بیماری خود ایمنی است که علاوه بر عوارض گوارشی، عوارض خارج روده ای نظیر تظاهرات نورولوژیک نظیر تشنج، انسفالوپاتی، آتاکسی دارد، این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع سلیاک در کودکان مبتلا به تشنج انجام شده است. مواد و روش ها این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی بر روی 100 کودک مبتلا به تشنج در طی سال 1395 انجام شده است. از این افراد نمونه خون تهیه و سطح ترانس گلوتامیناز بافتی IgA در آن ها بررسی شد. سپس تمامی افرادی که دارای سطوح افزایش یافتهTTgIGA بودند تحت آندوسکوپی و بیوپسی جهت تایید تشخیص بیماری سلیاک قرار گرفتند. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 به صورت میانگین، توزیع فراوانی و با آزمونT-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش در این مطالعه 100 کودک و نوجوان 2 تا 18 ساله مبتلا به تشنج مورد بررسی قرار گرفت. میانگین سنی این افراد 12/1± 8/16 سال بود. 54 درصد بیماران به تشنج جنرالیزه تونیک کلونیک و 46 درصد نیز به تشنج پارشیال کمپلکس مبتلا بودند. 3 نفر از افراد مبتلا به تشنج جنرالیزه تونیک کلونیک و 2 نفر از افراد مبتلا به تشنج پارشیال کمپلکس دارای IgAtTg-مثبت بودند. شیوع سلیاک در میان افراد مبتلا به تشنج 5 درصد بود. بحث و نتیجه گیری با توجه به همراهی سلیاک با تظاهرات نورولوژیک بهتر است بیمارانی که دارای علائم نورولوژیک به همراه علائم گوارشی هستند از نظر سلیاک مورد بررسی قرار گیرند.

مقدمه با توجه به شیوع نسبتا بالای وابستگی فیزیولوژیک و روانی به مورفین به عنوان یک ضد درد اپیوییدی قوی از سویی و بروز تحمل به اثرات ضد دردی آن از سویی دیگر، یافتن راهکارهایی جهت کاهش این پیامدها اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. داروهای مختلفی نظیر ضد تشنج ها و ضد سایکوزها تاکنون برای این منظور مطالعه شده اند. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثرات کتورولاک بر بروز تحمل و وابستگی به اثرات ضد دردی مصرف مزمن مورفین در موش های سوری نر می باشد. مواد و روش ها در این مطالعه، 9 گروه موش های سوری نر بالغ استفاده شد. به منظور بررسی تحمل، مورفین و کتورولاک در 5 روز متوالی یا به صورت تک دوز در روز پنجم به موش ها تزریق شدند. سپس جهت بررسی درد حاد حرارتی از تست صفحه داغ استفاده شده و زمان های شروع پاسخ، ثبت گردید. جهت بررسی درد شیمیایی، از تزریق فرمالین به کف پا استفاده شد و نمرات درد، ثبت گردید. نهایتا جهت سنجش وابستگی از تست تزریق نالوکسان در روز پنجم، استفاده گردید و علایم سندرم ترک، به ثبت و بررسی شد. یافته های پژوهش پس از انتخاب دوز بهینه از هر دو دارو(mg/kg 5 مورفین و mg/kg 2 کتورولاک)، در بررسی تحمل، تفاوت معناداری(P<0. 05) بین مصرف تک دوزمورفین و مصرف مزمن مورفین، هم چنین بین مصرف مزمن مورفین و کتورولاک با مورفین بدون کتورولاک در موش های وابسته، مشاهده شد. اما مصرف تک دوز مورفین با مصرف مزمن کتورولاک در موش های وابسته تفاوت معناداری نداشت(P>0. 05). در بررسی وابستگی نیز بین مصرف مزمن مورفین ومصرف مزمن مورفین همراه کتورولاک تفاوت معنادار وجود داشت(P<0. 05). به علاوه اثر ضد دردی و نیز کاهندگی تحمل نسبت به مورفین در مدل درد شیمیایی اثبات شد. بحث و نتیجه گیری کتورولاک علاوه بر دارا بودن اثر کاهندگی در درد شیمیایی، تحمل به اثر ضد دردی مورفین را به طور معنی داری کاهش می دهد و از طرفی نیز علایم سندرم ترک ناشی از تجویز نالوکسان را می کاهد.

مقدمه در سالیان اخیر پژوهش ها در حوزه سوء رفتار افزایش یافته است. در این میان، یکی از مفاهیمی که توجه صاحب نظران سازمانی را به خود جلب نموده است بی نزاکتی محل کار است. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان تاثیر ارتکاب بی نزاکتی بر رفتارهای غیر مولد شغلی کارکنان بیمارستان اجرا گردید. مواد و روش ها پژوهش حاضر به جهت ماهیت، توصیفی-همبستگی و شیوه گردآوری داده ها به روش میدانی می باشد. جامعه پژوهش شامل 3224 نفر از کارکنان بیمارستان های شهرستان خرم آباد در سال 1395 می باشد که از میان آنان 344 نفر به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل مقیاس ارتکاب بی نزاکتی، پرسش نامه های خودپایشی، کانون کنترل، رفتار شهروندی اجباری، رفتار ضد شهروندی و رفتارهای غیر مولد بودند که پایایی و روایی آن ها از طریق آلفای کرونباخ و روایی محتوا تایید شد. داده ها با استفاده از نرم افزار PLS پردازش شده و آزمون آن ها از روش معادلات ساختاری(SEM) در دو بخش تحلیل عاملی تاییدی و بررسی فرضیه ها انجام گرفت. یافته های پژوهش نتایج پژوهش نشان می دهد که ارتکاب بی نزاکتی، رفتارهای غیر مولد کارکنان را به طور مثبت و معنادار(t>1. 96) تحت تاثیر قرار می دهد و در این میان رفتار شهروندی اجباری و رفتار ضد شهروندی(t>1. 96) نقش میانجی گری را بر عهده دارند. هم چنین نقش تعدیلگری کانون کنترل و خودپایشی به صورت معکوس(0> ضریب مسیر) و معنادار(t>1. 96) تایید شد. بحث و نتیجه گیری با توجه به آثار مخرب بی نزاکتی بر سازمان، لازم است تدابیر مدیریتی شفاف و دقیق، بهبود شرایط محیط کاری و آموزش های لازم در حیطه رفتار در میان کارکنان بیمارستان اندیشیده شود.

مقدمه بیماری مالتیپل اسکلروزیس(MS) نوعی بیماری سیستم عصبی مرکزی است که در آن میلین رشته های عصبی تخریب می شوند. استرس اکسیداتیو به عنوان یکی از عوامل دخیل در پاتوژنز بیماری MS شناخته شده است، خاصیت آنتی اکسیدانی 17-بتا استرادیول نیز کاملا مشخص است. از این رو در این پژوهش اثر 17-بتا استرادیول بر پارامترهای استرس اکسیداتیو در مدل تجربی MS مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها چهل و نه سر موش صحرائی نر نژاد ویستار پس از کانول گذاری در ناحیه CA1 هیپوکامپ به طور تصادفی به هفت گروه هفت تایی تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه شاهد، گروه MS، گروه های دریافت کننده استرادیول، گروه های MS+استرادیول. MS با تزریق داخل هیپوکامپی اتیدیوم بروماید القاء می شود و استرادیول بنزوات به صورت پیش تیمار و به مدت 5 روز تزریق گردید. بیست و چهار ساعت پس از اتمام دوره آزمایش، میزان پارامترهای استرس اکسیداتیو در این ناحیه با سنجش MDA، محتوای گلوتاتیون و آنزیم های آنتی اکسیدانی(گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتازو کاتالاز) مشخص شد. یافته های پژوهش ریز تزریق سم اتیدیوم بروماید موجب افزایش معنی دار ظرفیت اکسیدانی و کاهش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی شد(P<0. 05). پیش تیمار 17-بتا استرادیول از افزایش ظرفیت اکسیدانی و کاهش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی نشات گرفته از اتیدیوم بروماید به طور معنی دار ممانعت کرد(P<0. 05). بحث و نتیجه گیری 17-بتا استرادیول به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی احتمالا از طریق حذف گونه های فعال اکسیژن و پاکسازی بافت از رادیکال های آزاد، از افزایش شاخص های استرس اکسیداتیو در مدل تجربی MS جلوگیری می کند.