تعیین ارزش غذایی مواد خوراکی در سیستم کربوهیدرات و پروتئین خالص کرنل (CNCPS) براساس بخشهای نیتروژن و کربوهیدرات آنها می باشد. به منظور تعیین بخشهای نیتروژن و کربوهیدرات برخی مواد خوراکی، آزمایشی انجام شد. مواد خوراکی مورد آزمایش عبارت از؛ یونجه، ذرت سیلو شده، کاه گندم، جو، کنجاله سویا، تخم پنبه، سبوس گندم، تفاله چغندرقند، پودر ماهی و کنجاله های تخم پنبه فشاری حاصل از چند کارخانه روغن کشی بودند. در این آزمایش، پروتئین خام، نیتروژن غیرپروتئینی (بخش A)، پروتئین حقیقی سریع تجزیه شونده در شکمبه (بخش B1)، پروتئین حقیقی متوسط تجزیه (بخش B2)، پروتئین حقیقی کند تجزیه (بخش B3)، پروتئین نامحلول در شوینده اسیدی (بخش C)، دیواره سلولی (NDF)، دیواره سلولی منهای همی سلولز (ADF) با روشهای آزمایشگاهی تعیین و کربوهیدراتهای غیرساختمانی (NSC) محاسبه شدند. درصد پروتئین خام مواد خوراکی کمتر از مقادیر جدولی سیستم کرنل بود. بخش A پروتئین در مواد خشبی، بر حسب درصدی از پروتئین خام، بویژه در یونجه، بالاترین مقدار بود. بخش B1 بر حسب درصد پروتئین خام در تخم پنبه و کنجاله های تخم پنبه، بالاتر از مواد خوراکی دیگر بود. کنجاله سویا، بالاترین مقدار بخش B2 پروتئین را داشت و کنجاله های تخم پنبه متوسط بودند. بخش B3 بر حسب درصدی از پروتئین خام، در پودر ماهی و تفاله چغندرقند بالاترین بود. کنجاله های تخم پنبه و تفاله چغندرقند و ذرت سیلو شده بالاترین مقادیر بخش C را داشتند. درصد دیواره سلولی و دیواره سلولی منهای همی سلولز در مواد خوراکی، بویژه در کنجاله های تخم پنبه، بالاتر از مقادیر جدولی سیستم کرنل بودند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

سابقه و هدف بیماری پریودنتال یکی از شایع ترین بیماری های مزمن دهان و دندان در سراسر جهان است و یکی از دلایل مهم از دست دادن دندان به ویژه در سالمندان به شمار می رود. انواع مواد غذایی ممکن است بر سلامت پریودنتال تاثیرگذار باشند. با توجه به اهمیت سلامت پریودنتال و تغذیه کافی در سن بالا، این مطالعه با هدف بررسی همراهی مصرف کربوهیدرات با سلامت پریودنتال در سالمندان شهر امیرکلا انجام شد. مواد و روش ها این مطالعه مقطعی بخشی از فاز دوم مطالعه کوهورت سالمندی امیرکلا است که 400 سالمند (شامل 200 مرد و 200 زن) تحت ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات اجتماعی-اقتصادی تمام افراد در فرم اطلاعاتی وارد شد. وضعیت سلامت پریودنتال شامل شاخص پلاک (PI =Plaque Index)، شاخص بیماری پریودنتال (PDI =Periodontal Disease Index) و شاخص بهداشت دهان (OHI Oral Hygiene Index=) اندازه گیری شد. سپس پرسشنامه تناوب تغذیه ای نیمه کمی (SQFFQSemi-quantitative Food Frequency Questionnaire= ) به منظور دریافت روزانه کربوهیدرات بر حسب گرم در روز برای تمام بیماران تکمیل شد. سپس ارتباط مصرف کربوهیدرات با سلامت پریودنتال مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها سالمندان به طور میانگین روزانه 102/4±, 316 گرم کربوهیدرات مصرف می کردند. میانگین عددی شاخص های پریودنتال OHI، PDI و PI در گروه با مصرف کربوهیدرات بالا (gr 300<) به ترتیب 1/39±, 2/18، 1/51±, 2/84 و 0/86±, 1/51 بود و در گروه با مصرف کربوهیدرات پایین ( gr300<) این میزان پایین تر و به ترتیب 1/52±, 1/96، 1/53±, 2/56 و 0/91±, 1/37 به دست آمد. اما اختلاف بین دو گروه معنی دار نبود. نتیجه گیری نتایج مطالعه نشان داد که میان مصرف کربوهیدرات و شاخص های سلامت پریودنتال ارتباطی وجود ندارد.

پژوهش های اندکی در مورد تاثیر مصرف مکمل گلوتامین در ترکیب با کربوهیدرات بر شاخص های مختلف خونی ورزشکاران انجام گرفته است. بنابراین، هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر مصرف مکمل های گلوتامین-کربوهیدرات و کربوهیدرات بر میزان استرس اکسیداتیو، کورتیزول و انسولین پلاسما پس از یک جلسه تمرین تناوبی شدید بود. بدین منظور 20 دانشجوی ورزشکار واجد شرایط به صورت تصادفی در دو گروه 7 نفره (مکمل) و یک گروه 6 نفره (کنترل) قرار داده شدند. آزمودنی های گروه های تجربی یک جلسه فعالیت تناوبی شدید انجام دادند و به آنها مکمل غذایی داده شد. نمونه های خونی برای ارزیابی متغیرهای پژوهش در فواصل زمانی پیش از تمرین، بلافاصله، 3 ساعت و 24 ساعت پس از تمرین جمع آوری شد. نتایج نشان دهنده افزایش معناداری (05/0>P) در میزان GSH پلاسمای خون در وهله های زمانی 3 و 24 ساعت پس از تمرین و افزایش در میزان TAC پلاسما در وهله زمانی 24 ساعت پس از تمرین در گروه کربوهیدرات-گلوتامین نسبت به گروه کربوهیدرات بود. همچنین کاهش معنا داری در میزان کورتیزول در وهله های زمانی بلافاصله و 3 ساعت پس از تمرین در گروه کربوهیدرات-گلوتامین نسبت به گروه کربوهیدرات مشاهده شد. با توجه به این یافته ها به نظر می رسد که مصرف مکمل گلوتامین در ترکیب با کربوهیدرات نسبت به مصرف مکمل کربوهیدرات پس از یک جلسه فعالیت تناوبی شدید موجب افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی و همچنین کاهش میزان کورتیزول و شرایط کاتابولیک شده است.

زمینه و هدف تغذیه بازیکنان فوتبال یک موضوع مهم است و کربوهیدرات به عنوان یک سوبسترای مهم در هر دو سیستم انرژی هوازی و بی هوازی، می تواند در تغذیه ورزشی فوتبال نقش تعیین کننده داشته باشد. هدف از تحقیق حاضر مروری بر مطالعات انجام شده در خصوص تغذیه ورزشی رشته فوتبال با تاکید بر مصرف کربوهیدرات ها می باشد. روش کار در تحقیق مروری حاضر که از نوع مروری سیستماتیک می باشد، مطالعات چاپ شده در پایگاه های اطلاعات داده تا سال 2022 میلادی با استفاده از کلید واژه های فوتبال، تغذیه، درشت مغذی، کربوهیدرات و عمکلرد ورزشی جستجو شد و از بین مطالعات انجام شده مطالعاتی که شرایط ورود به تحقیق را داشتند، انتخاب شدند. مطالعات انتخاب شده توسط 3 نفر از نویسندگان بررسی شدند و در نهایت تعداد 35 مطالعه انتخاب و بررسی شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که استفاده از کربوهیدرات و بهینه نگه داشتن ذخایر گلیکوژنی نقش مفیدی در بهبود عملکرد ورزشی فوتبالیست ها دارد و تناسب در استفاده از درشت مغذی ها و توجه به کمیت و کیفیت کربوهیدرات در برنامه تغذیه ای فوتبالیست ها در دوره های تمرین، قبل، حین و پس از مسابقه یا تمرین می تواند بر عملکرد ورزشی فوتبالیست ها موثر باشد. نتیجه گیری: اگر چه تحقیقات زیادی در خصوص نقش کربوهیدرات در تغدیه ورزشی فوتبایست ها انجام شده است ولی با توجه به تفاوت در ویژگی های فوتبالیست ها از نظر جنسیت، سن و سطح مهارتی و پست بازیکنان فوتبال، نیاز به تحقیقات بیشتری در این زمینه می باشد.

سابقه و هدف: مطالعات متعدد اثرات مهم استرس بر متابولیسم کربوهیدرات را نشان داده اند. شواهدی مبنی بر اثر استرس در القا دیابت نوع 1 و 2 وجود دارند، با این حال تاثیر استرس روانی کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. در تحقیق حاضر نقش استرس روانی بر متابولیسم کربوهیدرات در موش صحرایی نر بررسی شده است.روش بررسی: حیوانات به دو گروه مساوی کنترل و آزمون (هر گروه 8 سر) تقسیم شدند. در روزهای اول، پانزدهم و سی ام آزمایش، از دم حیوانات ناشتا خونگیری به عمل آمد، سپس تست تحمل گلوکز خوراکی در این حیوانات انجام شد. استرسورهای محدود کننده مختلف روزانه دو بار در حیوانات گروه آزمون استفاده می شد. گلوکز با روش گلوکز اکسیداز، انسولین با استفاده از کیت RIA (رادیو ایمنواسی)، انسولین و کورتیکوسترون با استفاده از کیت RIA کورتیکوسترون Rat اندازه گیری شدند.یافته ها: گلوکز ناشتای پلاسما در روز پانزدهم در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل و نسبت به روز اول در گروه آزمون افزایش معنی داری داشت. همچنین افزایش معنی دار گلوکز پلاسما 15 و 60 دقیقه پس از انجام تست تحمل گلوکز خوراکی در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل در روزهای پانزدهم و سی ام مکنترله شد. غلظت انسولین ناشتای پلاسما در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل در روزهای پانزدهم و سی ام کاهش معنی داری را نشان داد. 15 و 60 دقیقه پس از انجام تست تحمل گلوکز خوراکی انسولین پلاسما در گروه آزمون بطور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل در روز پانزدهم کاهش یافت. غلظت کورتیکوسترون ناشتای پلاسما در روز پانزدهم در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل و همچنین نسبت به روز اول در گروه آزمون افزایش معنی داری را نشان داد. در گروه آزمون غلظت کورتیکوسترون پلاسما بلافاصله پس از اعمال استرس تنها در روز اول بطور معنی داری نسبت به قبل از اعمال استرس افزایش یافت.نتیجه گیری: از نتایح تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت که استرس روانی مزمن نیز می تواند در متابولیسم گلوکز اختلال ایجاد نماید و این اثر ممکن است ناشی از تغییر در میزان ترشح انسولین و یا کورتیکوسترون باشد. با این وجود نقش سایر هورمون های استرسی نیز در این زمینه می بایست مورد توجه قرار گیرد.

این آزمایش به منظور تعیین اثرات فرآوری شیمیایی بر ناپدید شدن شکمبه ای ماده خشک، نشاسته و بخشهای کربوهیدرات سیستم کربوهیدرات و پروتئین خالص کرنل (CNCPS) دو رقم جو معمولی و بدون پوشینه انجام شد. برای عمل آوری دانه جو از سود، فرمالدئید و اوره، به ترتیب به مقدار 35، 4 و 35 گرم در کیلوگرم ماده خشک استفاده شد. سه راس قوچ بالغ نژاد زل مجهز به کانولای شکمبه ای که با 0.2±1 کیلوگرم ماده خشک در سطح نگهداری با 50% یونجه خشک و 50% جو کامل در دو وعده صبح و عصر تغذیه می شدند، برای محاسبه درصد ناپدید شدن شکمبه ای ماده خشک و نشاسته استفاده شد. زمان های انکوباسیون شکمبه ای کیسه های نایلونی به ترتیب صفر، 2، 4، 6، 8، 12، 24 و 48 ساعت بود. برای محاسبه بخش های کربوهیدرات CNCPS فراسنجه های آن اندازه گیری شدند. یافته های بخش ناپدید شدن شکمبه ای این پژوهش نشان داد که عمل آوری با سود و فرمالدئید، اثر محافظتی مناسب تری بر تجزیه شکمبه ای ماده خشک و نشاسته داشته و در نتیجه اختلاف معنی داری نسبت به عمل آوری با اوره و بدون عمل آوری داشته است (P<0.05). همچنین ناپدید شدن نشاسته رقم معمولی کمتر از رقم بدون پوشینه بود (P<0.05). درصد بخشهای مختلف کربوهیدرات CNCPS جو نیز تحت تاثیر فرآوری شیمیایی قرار گرفت. هر سه عمل آوری نسبت به شاهد (بدون عمل آوری) در کاهش بخش هایی که با سرعت بالایی تجزیه می شوند A) وB1 ) موثر بودند (P<0.05). بخش C یا NDF غیرقابل دسترس در جو معمولی بدون عمل آوری، بیشترین مقدار (1.00 درصد) بود و با جو معمولی با عمل آوری فرمالدئید و اوره، تفاوت معنی داری داشت (P<0.05). بنابراین نتایج ناپدید شدن شکمبه ای این پژوهش نشان دهنده اثرات مناسب تر عمل آوری با سود و فرمالدئید در انتقال جایگاه هضم نسبت به عمل آوری با اوره و بدون عمل آوری بودند اما درصد بخش های مختلف کربوهیدراتCNCPS ، تحت تاثیر فرآوری تفاوت چندانی را نشان نداند.

برای مطالعه کربوهیدرات های خاک ابتدا می بایست آنها را استخراج کرد که بدین منظور روش های مختلفی پیشنهاد شده است. سه روش و پنج محلول عصاره گیر جهت استخراج کربوهیدرات ها از سه نوع خاک جنگلی، رسی و شور مورد استفاده قرار گرفت. روش های عصاره گیری شامل تکان دادن نمونه ها به مدت 16 ساعت، حرارت دادن نمونه ها در حمام بخار به مدت 2.5 ساعت و حرارات دادن نمونه ها در آون به مدت 24 ساعت و محلول های عصاره گیر شامل اسید کلریدریک 0.5 مولار، اسید سولفوریک 0.25 مولار، اسید سولفوریک 0.5 مولار، سولفات پتاسیم 0.5 مولار و آب مقطر بود. غلظت کربوهیدرات ها با روش فنل- اسید سولفوریک تعیین گردید. نتایج نشان داد که در اثر اضافه کردن فنل به عصاره استخراج شده با اسید کلریدریک، رسوب شیری رنگی تشکیل شد، به همین علت در روش فنل- اسید سولفوریک نمی توان از این عصاره گیر جهت استخراج کربوهیدرات های خاک استفاده نمود. در همه خاک ها روش تکان دادن مقادیر کمتری کربوهیدرات نسبت به روش های آون و حمام بخار عصاره گیری کرد و در خاک های جنگلی و شور تفاوتی در میزان کربوهیدرات عصاره گیری شده با روش های آون و حمام بخار دیده نشد. در خاک رسی، روش آون مقدار کربوهیدرات بیشتری نسبت به روش حمام بخار عصاره گیری کرد. در تمام خاک ها، اسید سولفوریک 0.5 مولار بیشترین مقدار کربوهیدرات را عصاره گیری نمود و در خاک های جنگلی و شور آب مقطر کمترین مقدار کربوهیدرات را عصاره گیری کرد. در مجموع استفاده از روش حمام بخار (در خاک های جنگلی و شور) و روش آون (در خاک رسی) با محلول اسید سولفوریک 0.5 مولار بیشترین مقدار کربوهیدرات را عصاره گیری نمود.