پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش جهت گیری زندگی و رضایت از زندگی در بهزیستی روانی دانشجویان با آسیب بینایی دانشگاه اصفهان انجام گرفت. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه ی دانشجویان با آسیب دیدگی بینایی دانشگاه اصفهان بودند که تعداد آن ها که 25 نفر بود، در نتیجه نمونه برابر کل جامعه در نظر گرفته شد. شرکت کنندگان، فرم کوتاه شده ی 18 سؤالی بهزیستی روانی ریف, پرسشنامه ی رضایت از زندگی دینر, امونز, لارسون و گریفتن و پرسشنامه جهت گیری زندگی شییر و کارور را تکمیل کردند. داده های با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان دادند که بین جهت گیری زندگی و رضایت از زندگی با بهزیستی روانی همبستگی مثبت و معنادار وجود داشت. هم چنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که رضایت از زندگی پیش بینی کننده معنادار بهزیستی روانی است.