گام های توسعه در آموزش پزشکی
سال:1393 | دوره:11 | شماره:2 |تعداد مقالات:21

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت پیشرفت تحصیلی در دانشجویان علوم پزشکی و نقش موثری که متغیرهای مختلف انگیزشی از جمله میزان ارزش دهی به تکالیف و راهبردهای یادگیری در پیشرفت تحصیلی این دانشجویان دارد؛ بنابراین پژوهش حاضر به بررسی رابطه راهبردهای یادگیری، ارزش تکلیف و پیشرفت تحصیلی در دانشجویان علوم پزشکی اصفهان پرداخت.روش کار: این تحقیق از نوع توصیفی و جامعه آماری آن شامل همه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود که برای نمونه، 251 نفر از آن ها بر اساس نمونه گیری نسبی انتخاب شدند. روش جمع آوری داده ها، استفاده از پرسش نامه استاندارد روا و پایا بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های t تک نمونه ای،Independent t  و ضریب همبستگی و رگرسیون تحلیل شد.یافته ها: میزان به کارگیری راهبردهای تکرار و مرور ذهنی و سازماندهی در دانشجویان در سطح خطای 0.05 کمتر از سطح متوسط بود، اما میزان استفاده از راهبرد گسترش معنایی و همچنین میزان ارزش دهی به تکلیف در این دانشجویان بیش از سطح متوسط میانگین وزنی 3 بود. از سویی بین راهبردهای یادگیری تکرار و مرور ذهنی، سازماندهی و ارزش دهی به تکلیف با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان رابطه معنی داری وجود داشت.نتیجه گیری: آموزش راهبردهای یادگیری، تهیه بروشور و یا حتی ارایه واحد درسی تحت عنوان استفاده از راهبردهای یادگیری و مطالعه می تواند از اقدامات مفید در زمینه آشنایی دانشجویان با راهبردهای صحیح یادگیری باشد. از طرفی با توجه به تاثیر میزان ارزش دهی به تکلیف بر پیشرفت تحصیلی، باید در تدوین دروس به علایق و نیازهای آموزشی دانشجویان توجه ویژه شود تا موجبات توجه بیشتر آن ها را فراهم سازد.

زمینه و هدف: در نظر گرفتن نظرات دانشجو، جزء کلیدی فرایند آموزش دندان پزشکی می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی دیدگاه دانشجویان سال های پنجم و ششم دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در ‏مورد آموزش عملی و عوامل موثر بر آن در سال تحصیلی 91-1390 بود.روش کار: مطالعه توصیفی - تحلیلی حاضر بر روی 108 دانشجوی سال های پنجم و ششم دندان پزشکی زاهدان که به روش سرشماری انتخاب شده بودند، انجام شد. پرسش نامه تغییر یافته کیفیت آموزش بالینی (با روایی و پایایی تایید شده) در میان دانشجویان نیمه دوم تمام روتیشن ها در نیم سال اول سال تحصیلی 91-1390 توزیع گردید و هر یک از دانشجویان دیدگاه خود را در مورد بخش حاضر در آن ثبت کردند. پرسش نامه شامل بخش های فرصت های یادگیری بالینی، فعالیت های عملی آموخته شده و برهم کنش با استاد بود. حداقل و حداکثر نمره هر یک از بخش ها و نیز کل پرسش نامه به ترتیب 1 و 5 بود. میانگین امتیازات بر اساس طبقه بندی لیکرت محاسبه شد. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 19 توصیف و در سطح معنی داری 0.05 توسط آزمون های One way ANOVA و Independent t تحلیل گردید.یافته ها: میانگین نمره کل دیدگاه دانشجویان، 3.48±0.87 از حداکثر 5 نمره بود. بالاترین میانگین نمره دیدگاه به ترتیب به ابعاد برهم کنش با استاد و فرصت های یادگیری بالینی تعلق گرفت. میانگین نمره کل دیدگاه دانشجویان سال پنجم به طور معنی داری بالاتر از دانشجویان سال ششم بود (P=0.032). همچنین اختلاف معنی داری در میانگین نمره کل دیدگاه دانشجویان بر حسب سن (P=0.048)، جنس (P=0.040) و معدل (P=0.037) مشاهده شد.نتیجه گیری: دانشجویان آموزش عملی را به نسبت مطلوب گزارش کردند. همچنین دیدگاه دانشجویان نقاط قوت و ضعف آموزش عملی را نشان داد.

زمینه و هدف: پرستاران جهت ارایه خدمات و آموزش هدفمند نیازمند تفکر انتقادی هستند. ضعف تفکر انتقادی در میان دانشجویان گویای آن است که آموزش پرستاری در دستیابی به اهداف حرفه ای چندان موفق عمل نکرده است و پرورش دانشجویان پرستاری و پرستاران متفکر همچنان به عنوان یک چالش جدی مطرح می باشد. بر این اساس، در سال های اخیر توجه به سبک های یادگیری و روش های نوین و خلاق آموزشی مبتنی بر یادگیری معنی دار و تسهیل کننده تفکر انتقادی مثل روش های تدریس دانشجو محور جایگزین رویکردهای سنتی تدریس شده است. این مطالعه با هدف تعیین رابطه تفکر انتقادی با سبک های یادگیری دانشجویان تحصیلات تکمیلی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی کرمان طراحی گردید.روش کار: تحقیق حاضر یک مطالعه توصیفی - تحلیلی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن را 90 نفر از دانشجویان پرستاری در مقطع تحصیلات تکمیلی (کارشناسی ارشد و دکتری) دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 91-1390 تشکیل دادند. ابزار پژوهش، پرسش نامه تفکر انتقادی کالیفرنیا فرم ب (California critical thinking skill tes یا CCTST) و پرسش نامه سبک های یادگیری Kolb بود.یافته ها: بین سبک های یادگیری و تفکر انتقادی ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (P<0.001)؛ به طوری که سبک همگرا بیشترین و سبک انطباق یابنده کمترین میانگین تفکر انتقادی را به خود اختصاص داد. به طوری که سبک همگرا (04.13±67.2) بیشترین و سبک انطباق یابنده (82.3±33.1) کمترین میانگین تفکر انتقادی را داشتند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعات انجام شده، می توان بر لزوم بازنگری در استراتژی های آموزشی فعلی و استفاده بیشتر از استراتژی های فعال تدریس با توجه به سبک های یادگیری فراگیران جهت بهبود وضعیت تفکر انتقادی تاکید کرد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: نایاب ترین منبع در دنیای امروز، استعداد رهبری است که قابلیت هدایت مستمر سازمان ها به سمت موفق شدن در دنیای فردا را داشته باشد. نظر به اهمیت رهبری برنامه درسی در گروه های آموزشی، این مطالعه جهت پاسخ به سوال «اعضای هیات علمی نقش رهبری برنامه درسی دوره تحصیلات تکمیلی را چگونه می بینند؟» طراحی شد.روش کار: در پژوهش کیفی حاضر و بر اساس نمونه گیری مبتنی بر هدف، با اعضای هیات علمی دانشگاه اصفهان و علوم پزشکی اصفهان که در تحصیلات تکمیلی دارای سابقه، علاقه و تجربه بودند، مصاحبه های نیمه ساختار یافته به عمل آمد. همه مصاحبه ها ضبط، دست نویس و تایپ گردید. سپس در نرم افزار MAXQDA نسخه 2007 وارد و کدگذاری، طبقه بندی و توصیف شد و مطابق روش «تحلیل محتوا» مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها:پس از مصاحبه با 18 نفر از اعضای هیات علمی با سابقه مدیریت و تجربه کافی در دوره تحصیلات تکمیلی، دستیابی به غنای اطلاعاتی، اشباع و تکرار داده ها حاصل شد. 500 کد از داده های تحقیق استخراج شد که در 5 طبقه اصلی (ارتقای جو آموزشی، تدوین، اجرا و نظارت و ارزیابی برنامه درسی، نوآوری و تسهیل تغییر و انطباق) دسته بندی گردید.نتیجه گیری: مشارکت کنندگان در این مطالعه 5 طبقه اصلی و 18 طبقه فرعی را که نشان دهنده نقش های رهبری برنامه درسی بود، مطرح نمودند. این نقش ها در حوزه های قابل تطبیق و مقایسه با چرخه برنامه ریزی درسی یعنی تدوین، اجرا، نظارت بر اجرا، ارزشیابی و تغییر می باشد. علاوه بر آن، این نقش ها بر ارتقای جو آموزشی که زمینه، بستر و فراهم کننده زیرساخت ها و پیش نیازهای لازم برای چرخه برنامه ریزی درسی است، نیز تاکید دارد.

زمینه و هدف: بهبود کیفیت آموزش از محوری ترین ارزش های نهادهای دانشگاهی و آموزش عالی می باشد. با توجه به این که استادان نقش تعیین کننده ای در این راستا دارند، جهت بررسی روند کیفیت آموزش، به ارزشیابی کیفیت تدریس استادان نیاز است. یکی از روش های متداول ارزشیابی استادان، ارزشیابی توسط دانشجو می باشد که این امر به طور معمول در پایان هر ترم تحصیلی صورت می گیرد. با توجه به این که داده های ارزشیابی استادان از نوع داده های طولی با اندازه گیری های مکرر در طول زمان می باشد، برای بررسی روند کیفیت تدریس آنان باید از آنالیزهای مناسب داده های طولی استفاده شود، اما متدولوژی چنین روش هایی به طور معمول به صورت پیچیده توضیح داده شده است. در مطالعه حاضر به معرفی مدل چند سطحی خطی، روش معادلات برآورد تعمیم یافته و مدل های ارزش افزوده (که مدل های مناسبی برای داده های طولی ارزشیابی می باشند) پرداخته شد و سعی گردید که مفهوم آن با زبان ساده و کاربردی توضیح داده شود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: از آن جایی که کمتر شدن مشکلات آموزشی باعث ارایه آموزش با کیفیت و در نهایت عملکرد بهتر دانشجویان در عرصه ارایه خدمات رشته فوریت های پزشکی در بالین مددجویان می شود، این مطالعه با هدف تبیین مشکلات آموزشی رشته فوریت های پزشکی انجام شد.روش کار: پژوهش حاضر از نوع کیفی با روش آنالیز محتوا و به روش متعارف (Conventional content analysis) صورت گرفت و تجارب 16 نفر را (شامل 12 تازه فارغ التحصیل شده رشته فوریت های پزشکی دوره کاردانی و 4 نفر از مدرسان این رشته) که به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شده بودند، بیان کرد. داده ها با مصاحبه نیمه ساختار یافته چهره به چهره جمع آوری گردید. محتوای مصاحبه، نسخه برداری شد و با روش تحلیل محتوا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: چالش های آموزشی دانشجویان رشته فوریت های پزشکی بعد از طبقه بندی و ادغام کدهای اولیه در قالب 12 زیرطبقه جدید حاصل شد. در نهایت این زیرطبقه ها در سه طبقه اصلی «فقدان روش های مناسب تدریس، شکاف تئوری و عمل و اصلاح برنامه درسی در رشته فوریت های پزشکی» تفکیک گردید.نتیجه گیری: مشکلات آموزشی در رشته فوریت های پزشکی شامل روش های نامناسب تدریس، عدم کاربرد مطالب کلاس درس در صحنه عمل و جامع نبودن برنامه درسی می باشد؛ بنابراین مسوولان آموزشی رشته فوریت های پزشکی درصدد رفع مشکلات موجود باشند تا فارغ التحصیلان این رشته بتوانند خدمات با کیفیتی به جامعه ارایه دهند.

زمینه و هدف: یکی از وظایف دانشگاه ها، توانمندی دانشجویان در عرصه های مختلف از جمله شناخت آینده است که این امر می تواند تحت تاثیر کیفیت تجارب یادگیری آن ها باشد؛ از این رو هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین کیفیت تجارب یادگیری با رشد توانایی آینده پژوهی دانشجویان بود.روش کار: پژوهش مقطعی حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی و جامعه آماری آن شامل همه دانشجویان دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی بود که با استفاده از روش نمونه گیری غیر احتمالی سهمیه ای، تعداد 223 نفر انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه کیفیت تجارب یادگیریNeumann  و پرسشنامه توانایی آیندهپژوهی پارسا و همکاران بود؛ هر دو پرسشنامه از روایی و پایایی مطلوبی برخوردار هستند.یافته ها: توانایی آینده پژوهی دانشجویان و کیفیت تجارب یادگیری آنان نزدیک به حد متوسط بود. به علاوه، بین ابعاد کیفیت تجارب یادگیری، ابعاد انعطاف پذیری یادگیری، محتوا و روابط رسمی و غیر رسمی استاد - دانشجو رابطه مثبت و معنی داری با ابعاد توانایی آینده پژوهی دانشجویان وجود داشت.نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، کیفیت تجارب یادگیری می تواند با رشد توانایی آینده پژوهی دانشجویان رابطه داشته باشد؛ بنابراین بهبود کیفیت تجارب یادگیری و رشد توانایی آینده پژوهی دانشجویان توسط دانشگاه ها باید مورد توجه قرار گیرد.

زمینه و هدف: دانشجویان دندان پزشکی در طول دوره تحصیل خود با حجم زیادی از دروس رو به رو می شوند. داشتن و به کارگیری مهارت های مناسب و صحیح مطالعه در بهبود عملکرد تحصیلی آنان نقش موثری دارد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی عادات و مهارت های مطالعه در دانشجویان دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1391 بود.روش کار: مطالعه مقطعی - توصیفی حاضر بر روی دانشجویان دانشکده دندان پزشکی کرمان انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه محقق ساخته بر اساس پرسش نامه مهارت و عادات مطالعه Cook شامل 24 سوال 5 گزینه ای (شامل 6 حیطه) بر اساس مقیاس لیکرت بود که نمره بیشتر بیانگر عادات مطالعه بهتر می باشد. پرسش نامه به صورت خودایفا توسط دانشجویان تکمیل شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS و آزمون تحلیل رگرسیون خطی در سطح معنی داری 0.05 مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: 75 مرد (48.1 درصد)، 81 زن (51.9 درصد)، 121 دانشجوی مجرد (77.6 درصد) و 35 دانشجوی متاهل (29.5 درصد) در مطالعه شرکت کردند. میانگین سنی دانشجویان 23.46±6.09 سال بود. میانگین نمره پرسش نامه 71.32±10.65 از مجموع 120 نمره به دست آمد. بین معدل کل دانشجویان (P=0.049)، میانگین ساعات مطالعه (P=0.033) و مطالعه قبل از کلاس (P=0.050) با میانگین نمره پرسش نامه ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد. مهارت و عادات مطالعه در 7.7 درصد دانشجویان خوب، در 85.9 درصد دانشجویان متوسط و در 6.4 درصد ضعیف بود. مطالعه روزانه 51.9 درصد دانشجویان در طول ترم کمتر از 2 ساعت بود و 46.8 درصد آنان در بازه امتحانات بیشتر از 8 ساعت مطالعه داشتند.نتیجه گیری: مهارت و عادات مطالعه در دانشجویان دندان پزشکی کرمان متوسط می باشد. برگزاری دوره های آموزشی در این خصوص می تواند در بهبود و اصلاح روند یادگیری موثر باشد.

زمینه و هدف: شبیه سازی یک تکنیک آموزشی است که با فراهم کردن تمام یا بخشی از یک تجربه بالینی در یک محیط ایمن، کمک می کند که فرد بدون ترس از ضعف های شخصی یا ترس از آسیب رساندن به مددجو و به واسطه فعالیت های تعاملی به یادگیری برسد. استفاده از شبیه سازی در آموزش پزشکی به طور وسیعی در سراسر جهان در حال تکامل است و رواج آن تحت تاثیر عواملی مانند پیشرفت های تکنولوژیک، تغییر و تحول در مسایل اخلاقی مطرح شده در یادگیری مهارت های بالینی، شلوغی محیط های بیمارستانی برای آموزش، شدت بیشتر بیماری ها در بیماران بستری، کاهش طول مدت اقامت بیماران در بیمارستان و کمبود نیروی کار متخصص در بیمارستان ها برای کمک کردن به فرایند آموزش قرار دارد.روش کار: مطالعه مروری حاضر با بررسی کتب، منابع کتابخانه ای و مقالات مختلف موجود در پایگاه های علمی و با استفاده از کلید واژه های «شبیه سازی، آموزش پزشکی و مهارت بالینی» تهیه شد.یافته ها: شبیه سازی فواید متعددی از جمله افزایش ایمنی بیمار، تقویت یادگیری تعاملی و فراگیر محور، کمک به بهبود مهارت های حل مشکل و تفکر انتقادی در فراگیران و همچنین دستیابی به یادگیری خود تنظیم شده (Self-paced) را دارد؛ ولی با وجود همه مزایای ذکر شده، نکته قابل توجه آن است که به علت هزینه های بالای تهیه وسایل و تجهیزات شبیه سازی و لزوم مدیریت صحیح هزینه به خصوص در مراکز آموزشی در عصر حاضر باید با انجام پژوهش های متعدد، برآیندهای استفاده از انواع شبیه سازها بر یادگیری فراگیران بررسی شود و با توجه به میزان اثربخشی انواع مختلف شبیه سازها، نسبت به تهیه و تدارک هر یک از آن ها برای آموزش فراگیران اقدام کرد.

زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاضر، مقایسه توانایی دانشجویان در پاسخ دهی به آزمون تدبیر مشکل بیمار (Patient management problem یا PMP) و سوال تشریحی تعدیل یافته (Modified essay question یا MEQ) با آزمون سوالات چند گزینه ای (Multiple-choice questions یا MCQs) و ارتباط آن با پیشرفت تحصیلی بود.روش کار: این مطالعه به روش توصیفی - تحلیلی بین 76 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی رشته علوم تغذیه در دانشگاه علوم پزشکی کرمان که به روش سرشماری وارد مطالعه شدند، انجام گرفت. اولین و دومین آزمون به ترتیب تدبیر مشکل بیمار و سوالات تشریحی تعدیل یافته همراه با یکدیگر و سوالات چند گزینه ای بود. روایی محتوا از طریق کسب نظر صاحب نظران و پایایی آزمون ها از طریق بازآزمایی بررسی شد. متغیرهای پیشرفت تحصیلی شامل معدل کل پنج نیم سال تحصیلی و معدل کل نیم سال پنجم بود. در انتهای آزمون یک سوال باز در خصوص نظرسنجی از دانشجویان طراحی گردید. داده ها با استفاده از آمارهای توصیفی و تحلیلی و با کمک نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بین متغیرهای پیشرفت تحصیلی و نمره درس بهداشت و مسمومیت غذایی و آزمون MCQs همبستگی معنی داری مشاهده شد (P<0.001)، اما همبستگی بین این نمره ها و سایر متغیرها معنی دار نبود. اختلاف معنی داری بین میانگین امتیازات آزمون MCQs و نمره درس بهداشت و مسمومیت غذایی مشاهده شد (P<0.001)، اما ارتباط معنی داری بین امتیازات آزمون های PMP-MEQ و هر یک از بخش های PMP و MEQ در دو گروه دانشجویان با معدل کل وجود نداشت.نتیجه گیری: وجود نمرات پایین در آزمون تدبیر مشکل بیمار نشان دهنده عدم توانایی دانشجویان در پاسخ دهی به این نوع از آزمون ها در مقایسه با آزمون MCQs می باشد. عدم وجود همبستگی بین نمره آزمون MEQ با پیشرفت تحصیلی نشان دهنده ضعف دانشجویان در استدلال و قضاوت بالینی با وجود معدل بالا و اطلاعات علمی آن ها بود.

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه، بررسی مقایسه ای وضعیت گروه آموزشی مهندسی بهداشت محیط از نقطه نظرات مختلف و تعیین روند تغییرات آن طی سال های مورد مطالعه و همچنین شناخت نقاط قوت و ضعف، فرصت ها و تهدیدها به منظور ارتقای سطح کیفیت گروه بود.روش کار: پژوهش توصیفی حاضر به مدت شش سال در فاصله زمانی سال های 92-1387 در گروه بهداشت محیط انجام شد. اهداف، اعضای هیات علمی، دانشجویان، دوره های آموزشی و برنامه های درسی، فرایند یاددهی، یادگیری و دانش آموختگان گروه مورد ارزیابی قرار گرفت، سپس ملاک ها و نشانگرها تدوین شد. ابزارهای اندازه گیری عبارت از مصاحبه، مشاهده، پرسش نامه و چک لیست ها بودند. برای هر یک از ملاک های مورد ارزیابی بر اساس اهمیت آن ها در مقایسه با دیگر نشانگرها، وزن دهی صورت گرفت. در نهایت بر اساس امتیاز کسب شده با توجه به معیار لیکرت (Likert) و حداقل و حداکثر وزن حاصل شده، نتیجه کلی هر یک از ملاک ها مشخص گردید.یافته ها: اهداف، آیین نامه ها، هیات علمی، دانشجویان، دوره های آموزشی، فرایند یاددهی و یادگیری و دانش آموختگان هر یک به ترتیب 766، 522، 214، 131، 197، 171 و 116 امتیاز را اخذ نمودند.نتیجه گیری: گروه بهداشت محیط از کل 361 امتیاز، 302 امتیاز کسب نمود. وضعیت گروه طی شش سال ارزیابی در مجموع مطلوب بود و روند رو به رشدی داشت که این امر نشان دهنده ارتقای کیفیت است. تنها مورد نامطلوب، عدم وجود اعتبار مالی مشخص بود که در عمل در حیطه تصمیم گیری مستقیم گروه نبود. با توجه به شناخت تنگناها، توصیه می شود که توان گروه در جهت اخذ و تامین اعتبار لازم برای ارتقا متمرکز گردد.

زمینه و هدف: هراس اجتماعی (Social phobia) یکی از اختلالات شایع روان پزشکی است که به صورت ترس از ارزیابی شدن یا مشاهده شدن توسط دیگران بروز می کند. با وجود این که صحبت کردن در میان جمع یکی از ملزومات سیستم های آموزشی می باشد و هراس اجتماعی به علت ترس از صحبت کردن در جمع می تواند باعث کاهش عملکرد تحصیلی افراد شود، تاکنون مطالعات اندکی به بررسی شیوع این اختلال در میان دانشجویان در ایران پرداخته اند. این مطالعه با هدف بررسی شیوع هراس اجتماعی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمان و ارتباط آن با عملکرد تحصیلی آن ها صورت گرفت.روش کار: پژوهش حاضر بر روی 700 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی کرمان که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده بودند، انجام شد. جهت انجام مطالعه از پرسش نامه های هراس اجتماعی، مقیاس مختصر ترس از ارزیابی منفی و پرسش نامه خصوصیات دموگرافیک و عملکرد تحصیلی استفاده گردید.یافته ها: در بین دانشجویان مورد بررسی، 40.6 درصد افراد مبتلا به هراس اجتماعی بودند. از لحاظ میانگین معدل، تفاوت معنی داری بین دو گروه مبتلا به هراس اجتماعی و غیر مبتلا یافت نشد، اما افراد مبتلا به طور معنی داری بر این باور بودند که عملکرد تحصیلی آن ها به علت هراس از صحبت کردن در جمع کمتر از واقع می باشد. تنها 4.1 درصد افراد مبتلا به هراس اجتماعی به روان پزشک مراجعه کرده بودند.نتیجه گیری: اقدامات پیشگیرانه جهت تشخیص به موقع افراد مبتلا و در نتیجه کاهش عوارض هراس اجتماعی بر عملکرد تحصیلی دانشجویان توصیه می شود.

زمینه و هدف: در بیشتر مواقع از پزشکان انتظار می رود که در زندگی حرفه ای خود علاوه بر تدریس دوره های از پیش طراحی شده، در طراحی برنامه های آموزشی نیز به طور مستقیم مشارکت نمایند. امروزه نظام های آموزشی سنتی برای ایجاد توانمندی های مورد انتظار از پزشکان کافی نیستند. یکی از کاربردهای پیشرفت های جدید علوم شناختی در طراحی برنامه های آموزشی، تدوین راهبردهایی در جهت ارتقای کیفیت برنامه آموزش پزشکی عمومی است. راهبردهای آموزشی، تصمیمات جهت دار بنیادی در یاددهی هستند که هدف آن ها دستیابی به اهداف آموزشی می باشد.روش کار: مقاله حاضر به صورت مرور روایی است که با بررسی منابع کتابخانه ای و الکترونیکی معتبر، مهم ترین راهبردهای آموزشی برنامه درسی پزشکی عمومی را معرفی و توصیف می نماید.یافته ها: مهم ترین راهبردهای آموزشی برنامه درسی پزشکی عمومی عبارتند از «مجموعه راهبردهای دانشجو محوری، یادگیری مبتنی بر مساله، تدریس ادغام یافته یا بین حرفه ای، مبتنی بر جامعه، انتخابی و نظام مند بودن؛ مجموعه راهبردهای مرتبط با محصول، متناسب بودن، بین حرفه ای، دوره های کوتاه تر آموزشی، جایگاه چندگانه و هم زیستی و همچنین مجموعه راهبردهای واقعی بودن، ادغام، بازخورد، یادگیری و ارزشیابی» بودند.نتیجه گیری: هر یک از راهبردهای آموزشی به صورت یک طیف نشان داده می شوند. هر طراح آموزشی باید قبل و در حین تدوین برنامه آموزشی، جایگاه هر یک از اجزای برنامه درسی را در هر یک از این طیف ها مشخص نماید. بر اساس هر یک از راهبردهای انتخابی باید مداخلاتی در برنامه درسی صورت گیرد تا این راهبردها عملیاتی شوند؛ به طوری که نتایج ارزشیابی و شواهد حاصل از مداخلات در برنامه، این اطمینان را به طراحان برنامه بدهد که کیفیت برنامه ارتقا یافته است.

زمینه و هدف: به تازگی فن آوری های جدیدی تحت عنوان وب 2.0 ظهور کرده اند و استفاده از آن در آموزش رو به افزایش است. ویکی یکی از ابزارهای وب 2.0 می باشد که در آموزش الکترونیک کاربردهای فراوانی دارد. ویکی ها دارای محیطی ساده و با قابلیت ویرایش آسان هستند و بافتی تعاملی دارند که استفاده از آن ها در آموزش باعث افزایش یادگیری می گردد؛ بنابراین پژوهش حاضر جهت بررسی تاثیر استفاده از ویکی بر یادگیری مهارت های اطلاع یابی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام شد.روش کار: 32 دانشجوی پزشکی به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمون به وسیله ویکی و گروه شاهد به روش سنتی آموزش داده شدند. قبل از آموزش جهت تعیین میزان آگاهی دانشجویان در مورد مهارت های اطلاع یابی برای هر دو گروه پیش آزمون و در پایان جهت سنجش میزان پیشرفت، پس آزمون انجام گرفت. در نهایت داده ها توسط نرم افزار SPSS تحلیل شد.یافته ها: بیشتر دانشجویان (71.9 درصد) با وب 2.0 آشنایی داشتند و 21.9 درصد از ویکی ها استفاده کرده بودند. آگاهی هر دو گروه پس از آموزش افزایش یافت. میانگین نمرات گروه شاهد از 3.83±4.30 به 13.75±3.25 و نمرات گروه آزمون از 2.80±1.85 به 12.85±4.26 ارتقا یافت (P<0.001)، اما رابطه معنی داری بین آموزش به وسیله ویکی و آموزش سنتی وجود نداشت و پیشرفت دو گروه به طور تقریبی یکسان بود (P=0.560). با این وجود بیش از نیمی از دانشجویان (55 درصد) به دلایلی مانند عدم محدودیت زمانی و صرفه جویی در زمان، آموزش با ویکی را ترجیح دادند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده ابزارهای وب 0.2 به خصوص ویکی ها تاثیر مثبتی بر یادگیری دارند، بنابراین با توجه به قابلیت های ویکی می توان از آنها به عنوان مکمل آموزش سنتی بهره برد.

زمینه و هدف: پرستاری مبتنی بر شواهد (Evidence base nursing) به عنوان شیوه ای برای مراقبت های بهداشتی و درمانی بر اساس جدیدترین یافته ها و شواهد مطرح شده است. تصمیم گیری بالینی نیز به عنوان بخشی اساسی از اعمال حرفه ای پرستاری بیش از هر عاملی بر کیفیت مراقبت تاثیر می گذارد و پرستار به عنوان تصمیم گیرنده در امور بالینی می تواند جهت ارایه مراقبت موثر از «پرستاری مبتنی بر شواهد» استفاده نماید. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش پیگیر پرستاری مبتنی بر شواهد بر تصمیم گیری بالینی پرستاران انجام شد.روش کار: این پژوهش از نوع مداخله ای نیمه تجربی بود که در سال 1391 بر روی جامعه آماری پرستاران بالینی شهر کرمان انجام شد. 70 پرستار به صورت تصادفی در دو گروه شاهد و مداخله قرار گرفتند. پرستاری مبتنی بر شواهد طی برگزاری کارگاه آموزشی به گروه مداخله آموزش داده شد. اطلاعات از طریق پرسش نامه تصمیم گیری بالینی جمع آوری و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 17 و توسط آزمون های پارامتریک t و ANOVA تحلیل گردید.یافته ها: مقایسه توانایی تصمیم گیری بالینی مبتنی بر شواهد گروه مداخله قبل و بعد از آموزش و بعد از پیگیری یک ماهه بر اساس محاسبات از طریق آزمون Paired t به دست آمد. آموزش پرستاری مبتنی بر شواهد در گروه مداخله قبل و بعد از آموزش سبب افزایش نمره تصمیم گیری بالینی پرستاران گردید (P=0.009). یافته ها نشان داد که میانگین نمرات بعد از آموزش بهتر بود. مقایسه میانگین نمرات تصمیم گیری بالینی در دوره پیگیری نسبت به قبل از آموزش تفاوت معنی داری را نشان داد (P=0.001). میانگین نمرات در دوره پیگیری بهتر شده بود. تفاوت معنی داری بین نمرات بعد از آموزش و بعد از پیگیری گزارش نشد، اما در کل میانگین نمرات در دوره پیگیری بهتر بود.نتیجه گیری: آموزش پرستاری مبتنی بر شواهد سبب افزایش توانایی تصمیم گیری بالینی پرستاران می گردد. بر اساس نتایج، پیشنهاد می شود برگزاری دوره های آموزشی به صورت مکرر در قالب برنامه های آموزش مداوم ضمن خدمت انجام گیرد تا موجبات بهبودی در تصمیم گیری و عملکرد پرستاران را فراهم نماید.

زمینه و هدف: نگرش مثبت به آینده شغلی و رشته تحصیلی در بین دانشجویان می تواند یکی از عوامل مهم در موفقیت دانشجویان باشد که هماهنگ با محیط اطراف دستخوش تغییر می شود. این مطالعه با هدف، تعیین نگرش دانشجویان دانشکده بهداشت به رشته تحصیلی و آینده شغلی خود انجام شد.روش کار: 220 نفر از دانشجویان دانشکده بهداشت در مطالعه مقطعی - تحلیلی حاضر شرکت داشتند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه شامل مشخصات دموگرافیک، نگرش نسبت به رشته تحصیلی، انگیزه ادامه تحصیل، مشکلات آموزشی از دیدگاه دانشجویان، مشکلات فردی - خانوادگی و نگرش دانشجویان نسبت به آینده شغلی بود. در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین نمره نگرش دانشجویان به آینده شغلی خود 20.07±4.74 بود که 75.4 درصد از آنان به آینده شغلی خود نگرش مثبتی داشتند. میانگین نمره نگرش دانشجویان به رشته تحصیلی خود 17.92±4.66 به دست آمد که 87.4 درصد از آن ها دارای نگرش مثبت نسبت به رشته تحصیلی خود بودند. در این مطالعه همبستگی معنی داری بین نگرش به آینده شغلی و نگرش به رشته تحصیلی مشاهده شد (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج، دانشجویان نسبت به رشته تحصیلی و آینده شغلی خود نگرش مثبتی داشتند. تقویت برنامه های آموزشی، ارایه مشاوره و حمایت از دانشجویان در توجیه رشته تحصیلی و آینده شغلی می تواند نقش مفید و موثری در تقویت نگرش آن ها داشته باشد.