پژوهش حاضر به بررسی و مقایسه کیفیت آموزشی و پرورشی دبیرستانهای غیرانتفاعی با دبیرستانهای دولتی شهر اصفهان در سال تحصیلی 84ـ1383 میپردازد و هفت محور یعنی: عملکرد مدیران، عملکرد دبیران، میزان امکانات، امور آموزشی، بهداشت، مشاوره و امور پرورشی را مورد بررسی قرار می دهد. روش پژوهش علّی مقایسه ای بود. ابزار پژوهش، پرسشنامه 60 سوالی محقق ساخته با پایایی 98/0 برای دانش آموزان و 89/0 برای دبیران بود. روش نمونه گیری، تصادفی چند مرحله ای بود و از بین نواحی پنج گانه شهر اصفهان، سه ناحیه به صورت تصادفی انتخاب شد. سپس تعداد دانش آموزان و دبیران نمونه، با استفاده از فرمول، به نسبت تعداد دانش آموزان و دبیران هر ناحیه محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد. در سطح آمار توصیفی از مشخصه های آماری نظیر میانگین، انحراف معیار، توزیع فراوانی و درصد و در سطح آمار استنباطی از آزمونهای t مستقل، آزمون تحلیل واریانس یکطرفه، آزمون ال.اس.دی (L,S,D) و آزمون توکی و آزمون هتلینگ استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که: عملکرد مدیران و دبیران در دبیرستانهای غیرانتفاعی با دولتی متفاوت است و مدیران و دبیران دبیرستانهای غیرانتفاعی دارای عملکرد بهتری بودند. کیفیت آموزشی در دبیرستانهای غیرانتفاعی نیز بهتر از دبیرستانهای دولتی بود. در زمینه میزان امکانات، بهداشت و خدمات مشاوره ای و امور پرورشی، تفاوت معناداری بین دبیرستانهای غیرانتفاعی و دولتی نبود. یعنی در هر دو نوع دبیرستان این خدمات انجام می شد و هیچ کدام بر دیگری امتیازی نداشته است.