زمینه و هدف تحقیقات نشان داده اند پروژسترون بر زنده مانی سلول های سرطان پستان تاثیرگذار است. این مطالعه با هدف بررسی اثرات پروژسترون بر زنده مانی رده سلولیMCF-7 و ارزیابی بیان ژن های P53، BAX و BCL-2انجام شد. روش بررسی در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی، سلول هایMCF-7 پس از تهیه از بانک انستیتو پاستور، به دو گروه کنترل و گروه دریافت کننده پروژسترون در غلظت های 001/0، 01/0، 1/0، 1، 10 میلی گرم برمیلی لیتر تقسیم بندی شدند. زنده مانی سلول ها با استفاده از تست MTT اندازه گیری شد. سطح نسبی بیان ژن های P53، Bax و Bcl-2 با روش Real time PCR موردبررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون واریانس یک طرفه و تی تست مستقل آنالیز شدند. یافته ها در این مطالعه، مواجهه با غلظت 10 میلی گرم برمیلی لیتر پروژسترون سبب کاهش زنده مانی سلول هایMCF-7 در مقایسه با گروه کنترل شد (001/0p˂ ). اما مواجهه با غلظت های 001/0، 01/0، 1/0، 1، 10 میلی گرم برمیلی لیتر پروژسترون، در زنده مانی سلول های MCF-7 در مقایسه با گروه کنترل، تغییر معنی داری ایجاد نکرد. بیان ژن های P53، Bax در سلول های MCF-7 در مواجهه با غلظت 5/2 میلی گرم برمیلی لیتر پروژسترون نسبت به گروه کنترل، افزایش معنی داری داشت (به ترتیب 05/0 p˂ ، 001/0p˂ )، اما بیان ژن Bcl-2 در مقایسه با گروه کنترل، دچار کاهش معنی داری شد (001/0p˂ ). نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان داد پروژسترون در غلظت بالا سبب کاهش زنده مانی سلول هایMCF-7 می شود و اثر سیتوتوکسیک پروژسترون بر سلول های MCF-7 از طریق القای آپوپتوز وابسته به Bax و افزایش بیان ژن ضد توموری P53 اعمال می گردد. براین اساس هورمون پروژسترون در درمان سرطان پستان، حایز اهمیت است.