علوم غذایی و تغذیه
سال:1397 | دوره:15 | شماره:4 (پیاپی 60) |تعداد مقالات:15

مقدمه: به دنبال تمایل مصرف کنندگان برای محصولات غذایی دارای عطر پنیر، تقاضای تولید طعم های پنیری نیز رو به افزایش می باشد. در حال حاضر اقتصادی ترین روش جهت تولید طعم های پنیری تولید پنیر اصلاح شده آنزیمی (EMC) می باشد. هدف از این تحقیق تولید عصاره آنزیمی لاکتوباسیلوس کازئی، آسپرژیلوس نایجر و آسپرژیلوس اوریزا و اندازه گیری فعالیت پروتئینازی و لیپازی عصاره های آنزیمی تولید شده سپس بررسی اثر آن ها در تولید پنیر بود. مواد و روش ها: در این تحقیق جهت تولید آنزیم توسط آسپرژیلوس از روش تخمیر جامد استفاده گردید و برای تخریب سلول های لاکتوباسیلوس کازئی از لیزوزیم و اولتراسوند استفاده شد. به منظور تولید EMCs بعد از تولید دوغآب پنیر (Cheese slurry) عصاره آنزیمی لاکتوباسیلوس کازئی جهت تولید EMC1، ترکیبی از عصاره آنزیمی آسپرژیلوس نایجر و آسپرژیلوس اوریزا جهت تولید EMC2 و مخلوطی از عصاره آنزیمی لاکتوباسیلوس کازئی، آسپرژیلوس نایجر و آسپرژیلوس اوریزا جهت تولید EMC3 به آن اضافه گردید سپس به مدت 48 ساعت در37oC  گرمخانه گذاری شد و ارزیابی پروتئولیز و لیپولیز انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که عصاره آنزیمی تولید شده توسط لاکتوباسیلوس کازئی80U/ml فعالیت پروتئازی و103U/ml  فعالیت لیپازی داشت و عصاره های آنزیمی تولید شده بوسیله آسپرژیلوس نایجر و آسپرژیلوس اوریزا به ترتیب  155U/ml و 240U/mlفعالیت لیپازی و پروتئازی داشتند. ارزیابی پروتئولیز در EMCs با روش اندازه گیری ازت محلول، ازت محلول در تری کلرواستیک اسید و اندازه گیری میزان اسید های آمینه آزاد و ارزیابی لیپولیز بوسیله GC و اندازه گیری عدد اسیدی انجام شد و مشاهده شد که بیشترین لیپولیز در EMC3 رخ داده است. بیشترین پذیرش کلی در ارزیابی حسی مربوط به EMC3 بود که تفاوت معنی داری با پنیر تجاری چدار نداشت. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که ترکیب عصاره های آنزیمی لاکتوباسیلوس کازئی، آسپرژیلوس نایجر و آسپرژیلوس اوریزا بیشترین تاثیر را بر پروتئولیز و لیپولیز دارد و می توان از این ترکیب در تولید پنیرهای اصلاح شده آنزیمی با طعم بیشتر و زمان رسیدگی کوتاهتر بهره برد.

مقدمه: دانه سویا به عنوان یک منبع غنی از ترکیبات مغذی ضروری همچون پروتئین ها، روغن ها و ترکیبات زیست فعال شناخته می شود و دانه سویا این قابلیت را دارد که به عنوان یک اسنک و مغز برشته شده استفاده شود، اما وجود محدودیت های مثل طعم سویا، بافت سخت و طعم لوبیای گس مانند منجر به کاهش مصرف این منبع غنی گشته است، بنابراین برای بهبود و افزایش مصرف دانه سویا، باید این محدودیت ها برطرف گردد.برشته کردن می تواند منجر به ایجاد یک طعم مطلوب بدون هیچ گونه طعم لوبیایی و تلخ شود و به طور معنی داری باعث افزایش طعم، رنگ و بهبود بافت دانه سویا گردد. مواد و روش ها: برای این مطالعه برشته کن مادون قرمز طراحی و ساخته شد و نمونه آماده شده دانه سویا (فرآوری شده) با توجه به شرایط آزمایش برشته شد. در این بررسی، مدل شبکه عصبی مصنوعی برای مدل سازی سینتیک کاهش رطوبت در اسنک سویا در طول برشته کردن با استفاده از سامانه مادون قرمز توسعه داده شد. برای این منظور، توان لامپ مادون قرمز (250، 350 و 450 وات)، فاصله سطح لامپ از نمونه (4، 7 و 10 سانتی متر) و زمان برشته کردن (25 دقیقه) به عنوان ورودی در نظر گرفته شد و مقدار نسبت رطوبت (MR) به عنوان خروجی تخمین زده شد. علاوه بر این سه مدل ریاضی مختلف برای برازش داده ها مورد استفاده قرار گرفت و در نهایت داده های برازش شده این سه مدل ریاضی با داده های برازش شده مدل شبکه عصبی مصنوعی مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: بر اساس نتایج حاصل از به کار گیری شبکه عصبی مصنوعی، مدل شبکه عصبی مصنوعی برای داده های نسبت رطوبت با یک لایه مخفی، تابع انتقال سیگموئید، قاعده یادگیری لیونبرگ مارکوآرت و تعداد 4 نرون، با 55 درصد برای زیر گروه آموزشی و 25 و 20 درصد به ترتیب برای هر یک از زیر گروه های ارزیابی و آزمایشی بهترین برازش را به همراه داشت. ضریب تبین و ریشه متوسط مربع خطای داده ها بدست آمده برای مدل شبکه عصبی مصنوعی به ترتیب 0.9992 و 0.01099 و برای بهترین مدل ریاضی به ترتیب 0.9776 و 0.02758 بود. نتیجه گیری: این استنتاج وجود دارد که مدل شبکه عصبی مصنوعی به مراتب بهتر از مدل های ریاضی می تواند نسبت رطوبت را در اسنک سویا طی فرایندبرشته شدن مورد برازش قرار دهد.

مقدمه: کاهش چربی، ویژگی های مختلف پنیر را به گونه ای منفی تحت تاثیر قرار می دهد. می توان با تیمار ترانس گلوتامیناز پنیر سفید آب نمکی کم چرب تلفیق شده با پروتئین های آب پنیر، به محصولی با ویژگی های رئولوژیکی مشابه با پنیر پر چرب دست یافت. هدف از این پژوهش، بررسی تغیییرات شاخص های پروتئولیز و لیپولیز این پنیر طی دوره رسیدن بود. مواد و روش ها: سه نمونه آزمایشی پنیر شاهد پرچرب (3% چربی شیر)، شاهد کم چرب (1% چربی شیر) و پنیر کم چرب تیمار شده با ترانس گلوتامیناز (1% چربی، 0.9 واحد ترانس گلوتامیناز به ازای هر گرم پروتئین شیر، 5 گرم ایزوله پروتئینی آب پنیر به ازای هر لیتر شیر) تولید، و ویژگی های فیزیکوشیمیایی، شاخص های پروتئولیز و لیپولیز و خصوصیات ارگانولپتیکی آن ها در 3، 20، 40 و 60 روز پس از تولید مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: طی دوره رسیدن، شاخص های پروتئولیز و لیپولیز همه نمونه ها افزایش نشان داد (p<0.05) ولی شیب افزایش آنها کاهش پیدا کرد. کاهش چربی باعث کاهش چشمگیر سرعت پروتئولیز و لیپولیز پنیر سفید آب نمکی شد (p<0.05)، این در حالی بود که تیمار آنزیمی شیر کم چرب همراه با تلفیق پروتئین های آب پنیر به فرمولاسیون آن، با کاهش آب اندازی پنیر حاصله، باعث ارتقای شاخص های پروتئولیز و لیپولیز شد (p<0.05). طی دوره رسیدن، کاهش سرعت تولید اسیدهای چرب کوتاه زنجیر نسبت به انواع متوسط و بلند زنجیر به مراتب شدیدتر بود که احتمالا به دلیل شرکت آنها در واکنش های تولید ترکیبات عامل عطر و طعم بوده است. با افزایش زمان رسیدن، عطر و طعم نمونه تیمار شده با آنزیم ترانس گلوتامیناز به گونه قابل ملاحظه ای بهبود پیدا کرد (p<0.05) ولی همچنان کمتر از نمونه پرچرب مورد پسند مصرف کنندگان قرار گرفت (p<0.05). نتیجه گیری: تلفیق پروتئین های آب پنیر به همراه تیمار آنزیمی ترانس گلوتامیناز سبب بهبود واکنش های لیپولیز و پروتئولیز در پنیر کم چرب طی دوره رسیدن می شود و در نتیجه آن ویژگی های ارگانولپتیکی آن بهبود می یابد.

مقدمه: پروتئین های هیدرولیز شده ترکیباتی با وزن مولکولی پایین هستند که پس از ورود به بدن به آسانی جذب شده و نقش های بیولوژیکی مهمی را در سطوح سلولی ایفا می کنند. از مهمترین عملکردهای این ترکیبات زیست فعال می توان به فعالیت های آنتی اکسیدانی، ضد میکروبی، ضد سرطانی و افزایش دهنده سیستم ایمنی بدن اشاره کرد. هدف از انجام این پژوهش، بهینه سازی تولید پروتئین هیدرولیز شده از آرد پنبه دانه توسط آنزیم پپسین به روش سطح پاسخ می باشد. مواد و روش ها: در این پژوهش از روش سطح پاسخ و طرح مرکب مرکزی با سطوح متغیرهای مستقل: دما (30-40oC)، زمان (5-2 ساعت)، نسبت آنزیم به سوبسترا (%2-0.5) انتخاب گردید. فعالیت آنتی اکسیدانی پنبه دانه توسط چهار آزمون مهار رادیکال آزاد DPPH، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل، قدرت احیاء کنندگی و شلاته کنندگی یون آهن بررسی شد.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان می دهد که اثر متغیرهای واکنش بر پاسخ های آزمایش معنی دار است (p<0.05). شرایط بهینه برای دستیابی به بیشترین میزان فعالیت آنتی اکسیدانی شامل دمای 31.1oc، زمان 5 ساعت و نسبت آنزیم به سوبسترا % 1.75حاصل شد و تحت این شرایط میزان مهار رادیکال آزاد %83، قدرت احیاء کنندگی 0.158 انگستروم، شلاته کنندگی %70، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل 1.99 میلی مول آلفاتوکوفرول بر میلی لیتر و درجه هیدرولیز در شرایط بهینه 31.75% تعیین گردید.نتیجه گیری: پروتئین هیدرولیز شده پنبه دانه دارای فعالیت آنتی اکسیدانی بالا می باشد و می تواند به عنوان آنتی اکسیدانی طبیعی در مواد غذایی استفاده شود. بنابراین استفاده از این پروتئین های هیدرولیز شده در فرمولاسیون مواد غذایی توصیه می شود.

مقدمه: بیماری سلیاک یک بیماری خود ایمنی گوارشی است که در اثر هضم گلوتن بروز می کند و تنها درمان موثر آن رژیم غذایی بدون گلوتن است. در این پژوهش رئولوژی خمیر، و ویژگی های فیزیکی و حسی و رنگ مغز کیک بدون گلوتن بر پایه آرد برنج مورد مطالعه قرار گرفت.مواد و روش ها: ابتدا خمیر کیک برنجی حاوی درصدهای مختلف صمغ دانه بالنگو (در چهار سطح صفر، 0.5، 1 و 1.5 درصد) تهیه و خصوصیات رئولوژیکی آن ها بررسی شد. ویسکوزیته خمیرها با استفاده از ویسکومتر چرخشی بروکفیلد، خصوصیات فیزیکی به روش های استاندارد، رنگ مغز کیک (مقادیر *L، *a و *b) به روش پردازش تصویر و ارزیابی حسی (پذیرش کلی) به روش هدونیک 9 نقطه ای، اندازه گیری شدند. یافته ها: با افزایش صمغ دانه بالنگو در فرمولاسیون کیک برنجی، ویسکوزیته خمیرها افزایش یافت. خمیر کیک های برنجی جزء سیال های غیر نیوتنی و از نوع سودوپلاستیک (وابسته به برش) و تیکسوتروپیک (وابسته به زمان) بود ند. با افزایش درصد صمغ دانه بالنگو از 0 به 1.5 درصد، ویسکوزیته خمیر کیک برنجی در سرعت برشی برابر s-1 10 از 13.16 به 22.32 پاسکال ثانیه افزایش یافت. مقادیر رطوبت و حجم کیک ها با افزایش درصد صمغ افزایش یافت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج ارزیابی حسی، نمونه حاوی 1.5 درصد صمغ دانه بالنگو بالاترین امتیاز را از نظر پذیرش کلی داشت. با افزودن صمغ بالنگو روشنایی کیک ها به دلیل افزایش حجم، افزایش یافت و همچنین از زردی نمونه ها کاسته شد. شاخص های L*، a* و b* برای نمونه حاوی 1.5 درصد صمغ به ترتیب برابر 85.01، 1.37- و 37.56 به دست آمد.

مقدمه: باکتری بیفیدوباکتریوم بیفیدوم بعنوان یک باکتری پروبیوتیک اثرات مفیدی بر سلامت انسان دارد. بتاکاروتن نیز به عنوان آنتی اکسیدان در غنی سازی بسیاری از فرآورده های غذایی بکار می رود. این ترکیبات بسیار حساس بوده و معمولا از ماندگاری کمی برخوردارند و ریزپوشانی تاثیر قابل ملاحظه ای بر افزایش ماندگاری آن ها دارد. در این بررسی اثر ریزپوشانی به روش خشک کردن انجمادی برروی زنده مانی باکتری بیفیدوباکتریوم بیفیدوم و پایداری بتاکاروتن، به صورت توام مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: ابتدا امولسیون بتاکاروتن با محلول کازئینات سدیم و کاراگینان تهیه گردید و با یک سوسپانسیون غلیظ از باکتری بیفیدوباکتریوم بیفیدوم مخلوط شد. سپس نمونه ها توسط دستگاه خشک کن انجمادی آبگیری شد. در ادامه میزان زنده مانی باکتری و ماندگاری بتاکاروتن در نمونه های پوشش دار شده در زمان صفر و در طی نگهداری در دمای 4 و 25 درجه سانتی گراد به مدت یک ماه و هم چنین در شرایط شبیه سازی شده اسید معده بررسی گردید و با نمونه ریزپوشانی نشده در شرایط مشابه مقایسه شد. یافته ها: نتایج نشان داد ریزپوشانی اثر مثبتی بر روی زنده مانی باکتری بیفیدوباکتر و پایداری بتاکاروتن دارد. هم چنین حضور بتاکاروتن در نمونه های ریزپوشانی شده به صورت معنی داری (P<0.05) باعث افزایش زنده مانی باکتری ریزپوشانی شده در طول زمان نگهداری شد. ریزپوشانی بر روی زنده مانی باکتری در شرایط شبیه سازی معده نیز تاثیر مثبت داشت. نتیجه گیری: ریزپوشانی باکتری بیفیدوباکتریوم بیفیدوم به صورت توام با بتاکاروتن به روش خشک کردن انجمادی با پوشش کازئین و کاراگینان شرایط مساعدی را برای افزایش زنده مانی باکتری و پایداری بتاکاروتن در طول ذخیره سازی و شرایط شبیه سازی شده معده ایجاد کرد.

مقدمه: افزودن آنتی اکسیدان های طبیعی یکی از راه های محافظت روغن در برابر اکسیداسیون می باشد. هدف از این پژوهش، استخراج عصاره گیاه متکا با روش سیال فوق بحرانی و اندازه گیری ترکیبات فنولی و توکوفرولی عصاره گیاه متکا، و همچینن بررسی تاثیر آن بر پایداری اکسایشی روغن آفتابگردان طی شرایط نگهداری در مقایسه با آنتی اکسیدان سنتزی یا مصنوعی TBHQ است. مواد و روش ها: ابتدا عصاره اتانولی استخراج شده با استفاده از سیال فوق بحرانی در غلظت های مختلف (100، 1500، 2000 و 2500 پی پی ام) تهیه گردید. سپس میزان کل ترکیبات فنولی موجود در عصاره با روش فولین سیوکالتو و ترکیبات توکوفرولی با روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شدند. در ارزیابی فعالیت آنتی اکسیدانی، غلظت2500ppm  عصاره گیاه متکا مناسب ترین غلظت با بالاترین اثر آنتی اکسیدانی نسبت به سایر غلظت ها بود. لذا غلظت2500ppm  عصاره متکا به منظور ارزیابی پایداری اکسایشی به روغن آفتابگردان اضافه شد. این روغن در دمای محیط طی 60 روز نگهداری شد و عدد پراکسید، عدد کربونیل، شاخص پایداری اکسایشی، مقدار کل ترکیبات قطبی و عدد اسیدی هر 15 روز اندازه گیری شده و با 100ppm آنتی اکسیدان سنتزی TBHQ مقایسه گردید. یافته ها: مقدار ترکیبات فنولی و توکوفرولی در عصاره اتانولی به ترتی ب برابر با 1495.81 برحسب میلی گرم گالیک اسید موجود بر 100 گرم عصاره و 58.6 میلی گرم آلفا توکوفرول بر 100 گرم عصاره بود. نتیجه گیری: عصاره متکا در غلظت2500ppm  به دلیل دارا بودن ترکیبات فنولی و توکوفرولی، در روغن آفتابگردان اثر آنتی اکسیدانی داشته و توانایی رقابت با TBHQ را دارا می باشد که منجر به افزایش پایداری اکسیداتیو روغن گردیده است. لذا عصاره متکا می تواند جایگزین مناسبی برای آنتی اکسیدان سنتزی TBHQ باشد. عصاره متکا کاملا طبیعی بوده و مشکلاتی از قبیل سرطان زایی آنتی اکسیدان های سنتزی را ندارد.

مقدمه: زیتون پرورده فرآورده ای است که از ترکیب زیتون بدون هسته فراوری شده و مواد دیگر از جمله مغز گردو، رب انار، روغن زیتون و گلپر که پس از طی فرایند حرارتی پاستوریزاسیون تهیه می شود. تحقیق صورت گرفته جهت ارائه یک فرمولاسیون جدید در تولید زیتون پرورده بوده که با افزودن تمرهندی و پونه، ویژگی های کمی و کیفی ارزیابی می شوند. مواد و روش ها: تمرهندی به میزان 0 و 5% و 10% و با در نظرگرفتن وجود یا عدم وجود 1% پونه، ویژگی های شیمیایی (pH، اسیدیته، نمک و فعالیت ترکیبات آنتی اکسیدانی)، میکروبی (شمارش باکتری های لاکتیکی، شمارش کپک و انتروباکتر) و حسی (بافت، عطر، رنگ و طعم) مورد آزمایش قرار گرفت. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داده که، کاهش pH و افزایش اسیدیته در سطح آماری 95% (P<0.05) با استفاده از آزمون چند دامنه ای دانکن، معنی دار می باشد.محتوای بالای ترکیبات آنتی اکسیدانی رب انار نسبت به نمونه های حاوی تمرهندی موجب کاهش فعالیت آنتی اکسیدانی شد. با افزایش میزان تمرهندی نسبت به رب انار نیز افزایش رشد باکتری های لاکتیکی مشاهده شد. استفاده از پونه به صورت برگ های خشک شده، موجب افزایش رشد کپک ها نسبت به شاهد بدون پونه گردید. درصد نمک نیز با مصرف و رشد میکروارگانیسم ها کاهش ناچیزی یافت. بالاترین امتیازات از نظر عطر و طعم به نمونه های دارای 10% تمرهندی و 1% پونه اختصاص یافت. همچنین طی 120 روز نگهداری در دمای 4 درجه سانتی گراد کاهش میزان رنگ و بافت نیز به طور معنی دار گزارش نشد. نتیجه گیری: استفاده از درصدهای مختلف تمرهندی و پونه برتغییرات pH و اسیدیته معنی دار بود. کاهش نسبی نمک براثر رشدباکتری های لاکتیکی و کپک ها مشاهده شد. با کاهش غلظت رب انار و افزایش غلظت تمرهندی، میزان ترکیبات آنتی اکسیدانی نیز کاهش یافت. بهترین امتیازات حسی نیز به بالاترین غلظت تمرهندی و پونه توسط ارزیابان داده شد.

مقدمه: مطالعه حاضر به منظور ارزیابی تاثیر غلظت های مختلف عصاره دارچین بر تغییرات برخی فاکتورهای کیفی شیمیایی، باکتریایی و حسی فیله های ماهی کپور معمولی در شرایط نگهداری در یخچال انجام گرفت. مواد و روش ها: فیله های ماهی کپور معمولی با وزن تقریبی 100 گرم تهیه ودر 3 تیمار آزمایشی با 3 تکرار به مدت 10 دقیقه درون محلول های واجد 0 (کنترل)، 1.5 و 3 درصد عصاره الکلی دارچین غوطه ور شده و درون کیسه های پلی اتیلنی در یخچال نگهداری شدند (4±1oC). آزمون های شیمیایی شامل شاخص پراکسید، تیوباربیتوریک اسید، مجموع بازهای نیتروژنی فرار و آزمون های باکتریایی شامل شمارش کلی باکتری های هوازی مزوفیل و باکتری های سرمادوست به همراه ارزیابی حسی در یک دوره زمانی 21 روزه انجام شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد عصاره دارچین 1.5 درصد اکسیداسیون چربی و پروتئین ها، فساد میکروبی و شاخص های حسی را تا روز هفتم آزمایش حفظ کند اما این غلظت نتوانست فساد باکتریایی، تیوباربیتوریک اسید، مجموع مواد ازته فرار، pH و شاخص های حسی را تا روز چهاردهم در حد قابل قبول پیشنهادی حفظ کند. درحالی که غلظت 3 درصد دارچین تمامی شاخص های فساد را تا روز چهاردهم نگهداری در حد قابل قبول حفظ کرد. نتیجه گیری: عصاره دارچین با غلظت 3 درصد می تواند به عنوان آنتی اکسیدان طبیعی جهت به تاخیر انداختن سرعت فساد فیله ماهی مورد استفاده قرار گیرد. اما این غلظت نتوانست مانع از افت شاخص های تازه مانی فیله ماهی کپور معمولی تا روز بیست ویکم آزمایش گردد.

مقدمه: به دلیل اثرات سوء اسیدهای چرب ترانس تولید شده در اثر هیدروژناسیون بر سلامت، تقاضا برای محصولات چرب بدون ترانس به سرعت در حال افزایش است. فرآیند اینتراستریفیکاسیون شیمیایی از اصلی ترین تکنیک های مورد استفاده در جریان تولید محصولات چرب بدون ترانس است. در این مطالعه با هدف تولید چربی های شکل پذیر بدون ترانس، فرآیند اینتراستریفیکاسیون شیمیایی مخلوط های پالم استئارین/ روغن کانولا و بررسی ویژگی های فیزیکوشیمیایی آن ها انجام شد. مواد و روش ها: مخلوط های دوتایی پالم استئارین/روغن کانولا با نسبت های 90.10، 80.20، 70.30، 60.40 و50.50 (وزنی/ وزنی) به وسیله متوکسید سدیم اینتراستریفیه شدند. تغییرات ایجاد شده در ترکیب اسیدهای چرب، نسبت اسیدهای چرب متصل در موقعیت 2، مقدار اسیدهای چرب آزاد، عدد پراکسید، دوره اکسیداسیون کند در دمای IP120) 120oC)، نقطه ذوب لغزشی (SMP) و محتوای چربی جامد (SFC) مخلوط ها قبل و بعد از اینتراستریفیکاسیون شیمیایی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: مطالعه ترکیب اسیدهای چرب قبل و بعد از اینتراستریفیکاسیون نشان داد که این فرآیند بر روی ساختار شیمیایی اسیدهای چرب و مقدار اسیدهای چرب ترانس تاثیر ندارد. تمامی مخلوط ها بدون ترانس و حاوی مقدار بالایی از اسیدهای چرب ضروری بودند. مطالعه آرایش اسیدهای چرب در موقعیت 2 تری آسیل گلیسرول ها نشان داد که تعادل تصادفی بعد از 60 دقیقه از فرآیند اینتراستریفیکاسیون حاصل می گردد. اینتراستریفیکاسیون منجر به اصلاح خصوصیات ذوبی مخلوط های چرب از طریق کاهش SMP و SFC شد. نتیجه گیری: اینتراستریفیکاسیون شیمیایی به شکل موثری منجر به اصلاح ویژگی های ذوبی مخلوط های پالم استئارین/ روغن کانولا از طریق کاهش SMP و SFC آن ها شد. مخلوط های اینتراستریفیه شده 90.10 جهت تولید مارگارین سیال، 80.20 و 70.30 به منظور ساخت مارگارین ظرفی نرم، 70.30 و 60.40 برای تولید واناسپاتی ایرانی و 50.50 جهت تولید چربی فرمولاسیون بستنی ویژگی های مناسبی را نشان می دهند.