مهندسی بیوسیستم ایران
سال:1387 | دوره:39 | شماره:1 |تعداد مقالات:20

در این تحقیق خواص مکانیکی کششی دانه های برنج قهوه ای دو رقم برنج هاشمی و خزر در سه سطح رطوبت 10.2، 12.2 و 13.25 درصد بر پایه تر و چهار سطح دمای خشک کردن 35، 45، 55 و 65oC شلتوک تعیین شد. در آزمایش ها بعلت مشکلات آزمون کششی کلاسیک، از روش آزمون فشاری قطری یعنی بارگذاری نمونه استوانه ای در وضعیت به پهلو و در امتداد صفحه قطری استفاده شد. تنش و کرنش گسیختگی و مدول الاستیسیته کششی برای تیمارهای مختلف رطوبت و دمای دانه تعیین شدند. نتایج آزمایش ها بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی تحلیل گردید. نتایج نشان داد که نوع رقم، رطوبت و دما اثر معنی داری بر مقادیر خواص مکانیکی کششی دانه برنج دارند. اثر رطوبت بر کرنش گسیختگی کششی معنی دار نبود. مقادیر کلیه این خواص مکانیکی با کاهش رطوبت و دمای دانه، افزایش می یابند. رطوبت بیشترین اثر را بر خواص مکانیکی کششی دارد. همچنین نتایج تجزیه واریانس نشان داد که نوع رقم برنج اثر معنی داری (در سطح (%5 بر مقاومت کششی (تنش گسیختگی کششی) دارد. بطور کلی مقاومت کششی رقم هاشمی بزرگ تر از مقدار آن برای رقم خزر است. تفاوت مقاومت کششی دو رقم نتایج تفاوت قابلیت ترک خوردگی دو رقم را مورد تایید قرار می دهد. برای تیمارهای مورد مطالعه، تنش گسیختگی کششی برای رقم هاشمی در محدوده 3.97 تا 10.05 MPa و برای رقم خزر در محدوده 3.19 تا 8.10 MPa تغییر می کند.

روش بررسی انرژی به طور گسترده برای تحلیل مسایل مختلف در کشاورزی پایدار استفاده می شود. مطالعه انجام شده در مورد تعیین نسبت انرژی گندم دیم در سه منطقه شهرستان اقلید صورت گرفت. سطح کل زیر کشت شهرستان 8282 هکتار است که از این مقدار سهم دشت خسروشیرین 5000، سده 1682 و دژکرد 1600 هکتار می باشد. عملکرد محصول گندم دیم در مناطق ذکر شده به ترتیب 1، 1.02 و 0.9 تن در هکتار است. کشت دیم در این شهرستان به دو صورت مکانیزه (شخم با گاوآهن برگردان دار و کشت با عمیقکار) و کشت نیمه مکانیزه (بذرپاشی با دست یا بذرپاش و شخم با گاوآهن برگردان دار) انجام می شود. در این مطالعه انرژی معادل ورودی ها و خروجی ها برای هر دو روش محاسبه و سپس نسبت انرژی تعیین شد. نهاده ها شامل کود، بذر، سم، سوخت، ادوات و نیروی انسانی و محصول خروجی شامل دانه و کاه می شد. نسبت انرژی انه در مناطق خسروشیرین، سده، دژکرد به ترتیب 1.068، 1.19، 0.91 و مقادیر مربوط به دانه همراه با کاه (کل خروجی بیولوژیکی) به ترتیب 1.61، 1.80 و 1.36 به دست آمد. میانگین نسبت انرژی با در نظر گرفتن دانه 1.06 و با در نظر گرفتن دانه و کاه 1.60 به دست آمد. کل انرژی نهاده های گندم دیم به طور متوسط 12.49 GJ/ha بوده و با توجه به کل انرژی ستانده (دانه و کاه) 20.056 GJ/ha، افزوده انرژی برابر 7.54 GJ/ha به دست آمد. به طور میانگین برای شهرستان سهم هر یک از نهاده های کود، سوخت، بذر، ادوات، سم و نیروی انسانی به ترتیب %57.5، %28.4، %12.1، %1.25، %0.38 و %0.02 بوده است. کود و سوخت بیشترین سهم انرژی مصرفی را به خود اختصاص دادند که بایستی با مدیریت صحیح در مصرف بهینه آنها گام برداشت. مصرف این نهاده ها نه تنها هزینه تولید را افزایش می دهد بلکه سبب آلودگی محیط و منابع آب و خاک نیز می شود.

کاه غلات به عنوان خوراک دام از ارزش غذایی کمی برخوردار است که می توان از طریق عمل آوری با اوره ارزش غذایی آن را بهبود بخشید. غنی سازی با اوره شامل خیساندن کاه با محلول اوره و رساندن رطوبت به حدود %30 تا %50 است. با توجه به هزینه زیاد و سختی انجام درست کار در شیوه رایج، مکانیزه کردن این فرایند ضروری می نماید. این فرایند را می توان با نصب یک سیستم پاشش محلول اوره بر روی دسته بندی های مکعبی کوچک، عملی نمود. در این حالت همزمان با عملیات برداشت کاه غلات از مزارع، غنی سازی نیز صورت می گیرد. برای طراحی مطلوب این سیستم، دانستن خواص جذب رطوبت در کاه ضروری است که در این تحقیق به آن پرداخته شده است. فرآیند جذب رطوبت در کاه به صورت آزمایش فاکتوریل، در قالب طرح کاملا تصادفی و با سه تکرار مطالعه شد. در این آزمایشات اثرات تراکم کاه (5، 50، 85 و 120 کیلوگرم بر مترمکعب)، دبی پاشش (400، 600 و 800 گرم بر دقیقه) و نوع نازل (مخروطی و تی جت)، بر مقادیر رطوبت پیش از زهاب، رطوبت اشباع (کل)، رطوبت نهایی و مقدار زهاب مطالعه شد. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که تراکم، دبی و نوع نازل تاثیر معنی داری بر کلیه صفات اندازه گیری شده داشتند. با افزایش تراکم کاه میزان رطوبت نگهداری شده (رطوبت نهایی و اشباع)، کاهش و با افزایش دبی این مقدار افزایش یافت. از میان تیمارهای مختلف، تیمار با تراکم 5 کیلوگرم بر متر مکعب و دبی 800 گرم بر دقیقه با نازل تی جت به دلیل نگهداری بیشتر رطوبت و زهاب کمتر، به عنوان تیمار برتر برای عمل آوری مکانیزه کاه انتخاب گردید.

میوه انار با نام علمی Punica granatum L. از معدود میوه هایی است که به اعتقاد اکثر متخصصان، موطن اصلی آن ایران بوده و از ایران به سایر نقاط جهان گسترش پیدا کرده است. در پژوهش حاضر با استفاده از روش کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا به شناسایی و اندازه گیری کمی ترکیبات عملکردی ارزشمند (از جمله آنتوسیانین ها، تانن ها، ترکیبات شیمیایی، املاح معدنی و ...) موجود در چهار رقم انار ایرانی (-1 آلک شیرین -2 پوست سیاه ساوه -3 استخوانی طبس -4 پوست سفید شیرین ساوه) پرداخته شد. در این میان رقم آلک شیرین دارای بیشترین میزان تانن کل (20، 3 میلی گرم در لیتر) و رقم استخوانی طبس دارای بیشترین میزان آنتوسیانین کل (80، 7758 میلی گرم در لیتر)، قند کل (86، 13 گرم در 100 گرم) و اسیدیته کل (20، 1 گرم در 100 گرم) می باشند. بدین ترتیب نشان داده شد که به رغم شباهت های ظاهری موجود در برخی ارقام، تفاوت معنی داری در سطح %5، به لحاظ میزان کمی ترکیبات عملگر، در میان آن ها وجود دارد که هر کدام را به منظور کاربرد خاصی مناسب می سازد.

آلفا آمیلاز یکی از آنزیمهای مهم موجود در دانه جو می باشد که طی مراحل مالت سازی فعال می شود. این آنزیم بدلیل مقاوم بودن در برابر حرارت و توانایی اختصاصی آن به مایع سازی نشاسته و تبدیل آن به قندهای ساده از اهمیت زیادی در صنعت و داروسازی برخوردار است. روشهای مختلفی از جمله افزودن هورمونهای رشد و یا دستکاریهای ژنتیکی برای افزایش فعالیت این آنزیم طی مراحل جوانه زنی گزارش شده است. در این مطالعه اثرات امواج فراصوت به عنوان یک فناوری نوین غیرحرارتی بر روی میزان فعالیت آنزیم، بعد از جوانه زنی دانه جو با استفاده از سیستم هورن صوتی با در نظر گرفتن سه پارامتر تاثیرگذار دما (50، 30 و 70 درجه سانتی گراد) و زمان (5، 10 و 15 دقیقه) در شدتهای مختلف (%20، %60 و %100 از کل توان اسمی دستگاه) در فرکانس ثابت 20kHz مورد بررسی قرار گرفت و با استفاده از تکنیک آماری تاگوچی و نرم افزار qualitek4 نقش پارامترهای مذکور بر فرآیند مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و تحلیل واریانس، سهم هر کدام از پارامترها، شرایط بهینه فعالیت آنزیم تعیین گردید. و در انتها، فعالیت آنزیم به روش یدومتری سنجش شد. نتایج این بررسی کاهش فعالیت این آنزیم بعد از جوانه زنی با قرارگیری در معرض همزمان صوت و حرارت در مقایسه با نمونه شاهد می باشد.

مرکبات جایگاه بسیار مهمی را در میان تولیدات کشاورزی در دنیا به خود اختصاص داده است. یکی از گونه های مرکبات که از نظر اقتصادی و صنعتی حائز اهمیت زیادی است پرتقال می باشد. این محصول به صورت میوه تازه، آب میوه غلیظ شده و یا ورقه های نازک خشک شده مورد مصرف قرار می گیرد. در این تحقیق، با استفاده از خشک کن آزمایشگاهی خشک کردن بستر نازک پرتقال رقم تامسون مدلسازی شد. آزمایش ها در پنج سطح دمای خشک کن (30، 40، 50، 60 و 70 درجه سانتی گراد) و سرعت هوای 0.5 m/s و ضخامت ورقه 4 میلی متر در سه تکرار اجرا شدند. رطوبت اولیه پرتقال در طی آزمایش 5.4 تا 5.7 g/g بر پایه خشک بود. رطوبت توده با توزین نمونه ها طی فرآیند خشک شدن محاسبه شد. سیزده مدل ریاضی استاندارد بر داده های آزمایشی برازش داده شد و کیفیت برازش آن ها بر حسب سه پارامتر ضریب تبیین (R2) مربع کای (χ2) و ریشه متوسط مربع خطای داده ها (RMSE) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مدل جدیدی که در این مقاله اولین بار استفاده شده است نیز مورد بررسی قرار گرفت. ضریب تبیین، مربع کای و ریشه متوسط مربع خطای داده های مدل جدید نسبت به سایر مدل ها بهتر و به ترتیب برابر %99.98، 0.00154092 و 0.03460955 بود. بنابراین مدل جدید برای پیش بینی تغییرات رطوبتی در فرایند خشک شدن در بستر نازک ورقه های پرتقال بسیار مناسب تشخیص داده شد.

در این تحقیق به منظور ارزیابی اثر پاستوریزاسیون، دما و زمان نگهداری بر روند فعالیت پروتئولیتیکی شیر، از طرح فاکتوریل کامل 3×3×2 استفاده شد. شیرخام و پاستوریزه در سه سطح درجه حرارت 5)، 16، (25oC و در سه سطح زمان نگهداری (1، 2، 3 روز) از نظر pH، نسبت کازئین به پروتئین (درصد وزنی) و نسبت ازت غیر کازئینی به پروتئین خام در مقایسه با ماده اولیه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان می دهد که پاستوریزاسیون، دما و زمان نگهداری با دامنه اطمینان 95 درصد، بر pH و نسبت ازت غیر کازئینی به پروتئین خام در مقایسه با نمونه اولیه موثر است. در حین نگهداری شیر، بر pH کاهش و نسبت ازت غیر کازئینی به پروتئین خام در مقایسه با نمونه اولیه موثر است. در حین نگهداری شیر، pH کاهش و نسبت ازت غیر کازئینی به پروتئین خام در مقایسه با ماده اولیه افزایش یافت. تغییرات پروتئین شیر بر روی ژل الکتروفورز SDS-PAGE (%20-10 اکریل آمید) نشان دهنده تاثیر متغیرهای آزمون بر کاهش درصد کازئین و تولید فراکسیون های ناشی از پروتئولیز بود. شایان ذکر است که مقدار پروتئین -a لاکتاآلبومین و -b لاکتوگلبولین نسبت به متغیرهای آزمون وابسته نبود. با مقایسه نتایج حاصله از بررسی 2 متغیر فوق در شیر خام و پاستوریزه مشخص شد، در حالیکه تغییرات شاخصهای فوق در شیر پاستوریزه به علت مقاومت حرارتی آنزیم های پروتئازی همچنان ادامه داشت اما آهنگ تغییرات آن بسیار کندتر از تغییرات رخ داده در شیر خام بود.

امروزه هزینه های قابل توجهی برای تامین قدرت مورد نیاز در مکانیزاسیون کشاورزی و انجام عملیات تهیه زمین صرف می شود و به نظر می رسد از میزان قدرت و ادوات موجود به نحو موثرتری می توان استفاده نمود که نیازمند تحقیق و بررسی است. تحقیق حاضر به منظور مقایسه دو دستگاه گاوآهن مرکب شامل گاو آهن برگرداندار + قلمی و گاوآهن بشقابی + قلمی با گاوآهن برگرداندار (گاو آهن متداول اغلب مناطق کشور) بعنوان تیمار شاهد با اندازه گیری مقاومت کششی، سرعت پیشروی، توان مصرفی، سطح مقطع عرضی شیار شخم و مقاومت کششی ویژه در خاک با بافت لومی و رطوبت %16-18 مطابق با طرح آماری بلوک های کامل تصادفی (RCBD) انجام گرفت. نتایج نشان داد که بین تیمارها از نظر صفت مقاومت کششی اختلاف معنی دار وجود دارد، بطوری که مقاومت کششی تیمار گاوآهن برگرداندار + قلمی و تیمار گاوآهن بشقابی + قلمی نسبت به تیمار شاهد به ترتیب %16.88 بیشتر و %8.93 کمتر بودند ولی مقاومت کششی ویژه این دو تیمار نسبت به تیمار شاهد به ترتیب %29.84 و %10.44 کاهش پیدا کرده است. همچنین متوسط توان مصرفی در تیمار گاوآهن بشقابی + قلمی بیشترین (26.22 کیلو وات) و در تیمار گاوآهن برگرداندار معمولی کمترین مقدار (22.16 کیلو وات) اندازه گیری گردید. لذا استفاده از گاوآهن های مرکب با توان تراکتورهای مرسوم برای انجام عملیات خاک ورزی، قابل توصیه است.

به منظور بررسی ویژگی های مکانیکی و حرارتی موثر در کیفیت و کمیت روغن زیتون و به دست آوردن روغن خالص، سرعت دورانی غلتک های خرد - له کن در دو سطح 6 و 12 دور در ثانیه و دمای واحد همزن در سه سطح 30، 45 و 60 درجه سلسیوس در نظر گرفته شدند. در این راستا داده های آزمون بوسیله آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفتند. مقایسه میانگین ها بر اساس آزمون چند دامنه دانکن نشان داد که با افزایش دمای واحد همزن میزان اسیدیته و پراکسید روغن افزایش می یابد یعنی با افزایش دمای واحد همزن کیفیت روغن زیتون کاهش می یابد. همچنین با افزایش دمای واحد همزن میزان رطوبت کنجاله افزایش می یابد که نتیجتا سبب کاهش کمیت روغن استحصالی می شود. افزایش دمای واحد همزن از 30 به 45 درجه سلسیوس سبب کاهش میزان چربی کنجاله شد که این موضوع افزایش کمیت روغن را به دنبال داشت، ولی با افزایش دما از 45 به 60 درجه سلسیوس چربی کنجاله افزایش یافت که این افزایش با کاهش کمیت روغن همراه بود. با توجه به نتایج مذکور دور 12 دور در ثانیه و دمای 30 درجه سلسیوس کمترین عدد اسیدیته را نشان داد در حالیکه کمترین عدد پراکسید بین تیمارهای 12 دور در ثانیه و 30 درجه، 12 دور در ثانیه و 60 درجه و 6 دور در ثانیه و 45 درجه اختلاف معنی داری از خود نشان نداد. ولی تیمار 12 دور در ثانیه و 30 درجه سلسیوس کمترین عدد پراکسید را در روغن استحصالی داشت. لذا بهترین سرعت دورانی غلتک ها و دمای واحد همزن برای بهترین کمیت و کیفیت روغن گیری زیتون به ترتیب 12 دور در ثانیه و 30 درجه سلسیوس پیشنهاد می گردد.

در روند مکانیزه کردن فعالیت های مرتبط با خرما در اولین گام نیاز به اطلاع جامع و کاملی از خصوصیات و شرایط محصول است. دانستن خواص فیزیکی و مکانیکی محصول در بسیاری از مسایل مربوط به طراحی ماشین ها و دستگاه های پس از برداشت دارای اهمیت است. در این پژوهش ابعاد، جرم و حجم خرما، چگالی هر دانه از خرمای هسته دار و بی هسته، چگالی توده ای، تخلخل، مساحت سطوح تصویر شده، میانگین هندسی قطر، ضریب کرویت و مساحت سطح رویه خرما در دو رقم شاهانی و حاج قنبری تعیین و مقایسه شده است. همچنین ضریب اصطکاک ایستابی خرما با سه سطح گالوانیزه، شیشه ای و تخته چندلا به دست آمد. آزمایشات به ترتیب برای خرمای بی هسته و هسته دار، در رطوبت %12.90 و %12.20 (بر مبنای تر) در رقم حاج قنبری و %30.55 و %29.42 (بر مبنای تر) در رقم شاهانی انجام شد. نتایج تحقیق نشان می دهد میانگین جرم و حجم خرمای شاهانی به ترتیب 8.69 گرم و 8.66 سانتی متر مکعب و میانگین جرم و حجم خرمای حاج قنبری به ترتیب 5.57 گرم و 4.74 سانتی متر مکعب است. میانگین طول، عرض و ضخامت و سطوح تصویر شده خرمای شاهانی بیشتر از خرمای حاج قنبری به دست آمد. متوسط چگالی خرمای هسته دار، خرمای بی هسته شده (بدون تغییر شکل) و چگالی توده ای خرمای حاج قنبری بیشتر از شاهانی و تخلخل آن کمتر از شاهانی به دست آمد. همچنین میانگین هندسی قطر، مساحت سطح بی رویه و میانگین ضریب اصطکاک ایستابی خرمای شاهانی بیشتر از خرمای حاج قنبری به دست آمد در حالی که برای هر دو رقم کرویت مساوی با مقدار 0.58 محاسبه شد.

هدف از این تحقیق، ارایه یک روش مناسب جهت تشخیص و جداسازی میوه ها بر اساس رنگ می باشد. بنابراین، طراحی جدید از یک دستگاه جداساز محصول بر اساس رنگ، طراحی و یک نمونه از آن ساخته و ارزیابی شد. این دستگاه شامل یک هد اپتیک است که وظیفه ایجاد تصویر محصول را بر عهده دارد. داده های خروجی هد اپتیک در یک سیستم کنترل الکترونیکی، پردازش شده و فرمانی مبنی بر حذف یا عدم حذف محصول، با توجه به رنگ تشخیص داده شده به یک مکانیزم بیرون انداز الکترومکانیکی ارسال می کند و عمل جداسازی صورت می گیرد. آزمایش های انجام شده به منظور بررسی عملکرد سیستم و تاثیر عواملی مانند نوع محصول و شدت نور محیط بر دقت دستگاه، نشان داد که اثر تک تک این پارامترها و همچنین اثر متقابل آنها بر دقت دستگاه معنی دار نیست. به عبارت دیگر، دستگاه برای جداسازی میوه ها مناسب بوده و عملکرد آن بی تاثیر از نور محیط و نوع محصول است.

رنگ یکی از مهمترین فاکتورهای کیفی موثر بر زمان ماندگاری کنسرو جوجه کباب می باشد، بطوریکه رنگ غیرطبیعی و کاهش یافته از دید مصرف کننده نامطلوب بوده و یکی از نشانه های پایان زمان ماندگاری است. در این بررسی پس از تهیه کنسروهای جوجه کباب و نگهداری آنها به مدت 5 ماه در شرایط تسریع شده (44oC)، رنگ کنسروها در تناوبهای زمانی یک ماهه با استفاده از رنگ سنج هانترلب ارزیابی شد. همچنین آزمون حسی نمونه ها بر اساس رنگ نیز به کمک 10 نفر ارزیاب آموزش دیده انجام گرفت. نتایج حاصل از آنالیز دستگاهی نشان داد که رنگ نمونه ها با گذشت زمان کاهش یافته و این کاهش رنگ در مورد رنگهای زرد، قرمز و سفید مشاهده شد. با تطابق داده های حاصل از آنالیز دستگاهی و نتایج حاصل از آزمون های حسی گروه ارزیاب، زمان ماندگاری کنسرو جوجه کباب بر اساس رنگ 5 ماه در شرایط تسریع شده (معادل 20 ماه در شرایط معمولی) تعیین شد.

سفیدکنی برنج مرحله ای است که بعد از پوست کنی انجام می گیرد. به منظور کاهش ضایعات برنج کشور، بررسی عملکرد دستگاه های سفید کن مورد استفاده در خط تبدیل ارقام غالب استان مازندران، که دارای بیشترین سطح زیرکشت و تولید شلتوک کشور است، ضروری به نظر می رسد. در این راستا، پژوهشی در سطح آزمایشگاهی در قالب فاکتوریل با سه فاکتور رقم در سه سطح (طارم، هیبرید و فجر)، نوع دستگاه سفید کن در دو سطح (سایشی و اصطکاکی) و مدت زمان سفید کردن برنج در شش سطح (25، 35، 45، 65 و 75 ثانیه) با 36 تیمار بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش مدت زمان سفید کردن تا 75 ثانیه، درجه سفیدی به 53.39 درصد افزایش یافت که به دلیل بیشتر ماندن برنج قهوه ای در محفظه سفیدکن می باشد. به طور کلی در تمام حالات درجه سفیدشدگی رقم هیبرید بیشترین و رقم فجر کمترین بود. رقم طارم بالاترین (0.360) و رقم هیبرید پایین ترین (0.247) مقدار شاخص سفیدشدگی را در هر دو دستگاه داشتند. بر اساس نتایج این تحقیق مشخص شد که اثر عوامل نوع ماشین سفید کن و رقم شلتوک و همچنین اثر عامل مدت زمان سفیدکنی برنج، اثر متقابل ماشین سفیدکن در رقم شلتوک بر همه صفات مورد بررسی معنی دار است. بر اساس مقدار شکست، میزان شکستگی رقم فجر برای هر دو دستگاه به یک اندازه و برای رقم طارم در سفید کن سایشی 10.23 کمتر نسبت به سفیدکن مالشی بدست آمد.

با توجه به اهمیت کلزا به عنوان یکی از محصولات مهم دانه های روغنی در جهان، کشت و توسعه این محصول در کشور و تولید روغن خوراکی از آن در سالهای اخیر شدیدا مورد توجه بخش کشاورزی و سایر بخش های ذیربط می باشد. در برخی نقاط شمالی کشور بالاخص استانهای گلستان و مازندران، بالا بودن رطوبت هوا در هنگام برداشت و انبار مانی نسبت به مناطق دیگر تولید کلزا، باعث بروز فساد و کپک زدگی در مدت انبارمانی این محصول می شود. لذا تقلیل رطوبت محصول به حدود مجاز برای نگهداری طولانی، از موارد بسیار مهم و مطلوب بخصوص در مناطق دارای رطوبت نسبی بالا می باشد و کاربرد روشهای جدید و کارا که با حفظ خواص کیفی به وسیله آنها بتوان زمان خشک کردن را کم نمود، همواره در تولید و فراوری این محصول در مناطق مرطوب مدنظر می باشد. در این تحقیق با استفاده از یک دستگاه خشک کن آزمایشگاهی نوع بستر سیال، تاثیر پارامترهای دما و سیال سازی بستر کلزا در هوای گرم توسط خشک کن در محدوده 30 تا 100oC، بر روی روند و زمان خشک شدن و نیز شاخص های کمی و کیفی روغن استحصالی نظیر درصد روغن، درصد اسیدهای چرب آزاد (اسیدیته)، اندیس پراکسید و رنگ روغن در تیمارهای خشک شده با دستگاه و شرایط طبیعی، بررسی شد. نتایج بدست آمده نشان داد که افزایش دما در محدوده 60 تا 100oC دارای تاثیر کمتری بر روی کاهش زمان خشک شدن نسبت به تغییرات دما در محدوده 30 تا 60oC دارد. سیال سازی محصول نیز علاوه بر کاهش معنی دار زمان خشک شدن، بر برخی خصوصیات کیفی روغن نظیر رنگ و اسیدیته تاثیر بهینه دارد. همچنین نتیجه گیری شد که سیال سازی تاثیر معنی داری بر مقدار روغن استحصالی و عدد پراکسید آن ندارد.

در این مطالعه از گوجه فرنگی واریته روما تهیه شده از بازار میوه ورامین برای تیمار اسمزی استفاده شد. گوجه فرهنگی ها پس از برش به 4 قسمت در محلول اسمزی حاوی ساکارز و کلرید سدیم با 6 سطح غلظت متفاوت (30 تا 40 درصد ساکارز و 5 تا 10 درصد نمک) و در 6 زمان مختلف (15 تا 240 دقیقه) تحت تیمار آبگیری اسمزی قرار گرفتند. فرایند در شرایط دمایی ثابت (30±2ºC)، نسبت میوه به محلول 1 به 10 و همزدن مغناطیسی با سرعت 150 دور در دقیقه، انجام گرفت. پس از رسیدن به مقدار مشخص حذف آب و جذب مواد جامد دو محلول با سطح غلظت و مدت زمان تیمار مشخص انتخاب شدند. نمونه های اسمز شده نهایی توسط دو محلول اسمزی (که شامل %5 نمک- %40 ساکارز و %10 نمک - %40 ساکارز بودند) انتخاب شده و پس از خشک کردن با خشک کن هوای داغ، توسط دستگاه بافت سنج و میکروسکوپ الکترونی، مورد ارزیابی قرار گرفتند. در مقایسه بافت و ریزساختار نمونه هایی که تحت پیش فرایند اسمزی قرار گرفته بودند با نمونه های شاهد که بدون پیش فرایند اسمزی خشک شده بودند، مشخص شد که اعمال پیش فرایند اسمزی موجب نرمتر شدن بافت و همچنین با جلوگیری از تخریب گسترده ساختار سلولی باعث کاهش چروکیدگی محصول خشک شده می شود.