علوم باغبانی ایران
سال:1397 | دوره:49 | شماره:4 |تعداد مقالات:20

به منظور بررسی تنوع ژنتیکی ارقام زیتون و شناسایی بهترین ارقام، 30 رقم کاشته شده زیتون مرکب از 27 رقم وارداتی (شامل کرونیکی، آربکین، کنسروالیا، ماستوئیدس، کالاماتا، پیکوال، بلیدی، میشن، لچینو، مانزانیلا دی سویلا، کایلتیه، ابوسطل، لچین دگرانادا، لچین دسویلا، توفاهی، ولیوتیکی، گروسان، خدیری، مصعابی، کورنیکابرا، پیکودو، حامد، دوئبلی، کورفولیا، آمیگدالولیا، کایسی و صورانی) و3 رقم بومی ایران (شامل زرد، روغنی و ماری) در ایستگاه تحقیقات زیتون طارم از لحاظ صفات کمی و کیفی مورد ارزیابی قرار گرفتند. 33 صفت کمی و کیفی در این تحقیق بررسی شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد در کلیه صفات مورد مطالعه در بین ارقام اختلاف معنی داری وجود دارد که این امر موید تنوع ژنتیکی بالا در میان ارقام مورد مطالعه است. نتایج تجزیه همبستگی صفات نشان دهنده وجود همبستگی مثبت و منفی معنی داری در برخی از صفات مهم بود. رگرسیون گام به گام مشخص کرد که صفت عملکرد بیش از صفات دیگر به خصوصیات گل و درصد گل کامل بستگی دارد. درصورتی که درصد روغن در ماده تر به متغیرهای فنولوژیکی میوه مانند زمان تغییر رنگ و رسیدن میوه وابسته بود. تجزیه به مؤلفه های اصلی نشان داد که 10 مؤلفه، 90 درصد از تغییرات کل واریانس را توجیه می نمایند. خصوصیات مورفولوژیکی و فنولوژیکی میوه، خصوصیات گل، عملکرد، درصد رطوبت میوه، میزان روغن در ماده تر و خشک و خصوصیات مورفولوژیکی برگ از اجزای تشکیل دهنده مؤلفه های اصلی بودند. تجزیه خوشه ای ارقام را در فاصله 10 به 5 گروه تقسیم نمود. نظر به وجود تنوع ژنتیکی بالا در بین ارقام، دورگ گیری برای بهره مندی از تفکیک متجاوز برای بهبود عملکرد، افزایش میزان روغن در ماده تر و ایجاد ارقام جدید می تواند مؤثر واقع شود.

در مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر تنظیم کننده های رشد گیاهی بر القای کالوس و جنین در کشت بساک خیار، 25 محیط مختلف برای القای کالوس و چهار مسیر مختلف برای القای جنین در نظر گرفته شد. دو آزمایش جداگانه به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار و سه تکرار، به ترتیب برای القای کالوس و جنین انجام شد. در آزمایش القای کالوس، فاکتورها شامل دو ژنوتیپ خیار (اصفهانی و بتا آلفا)، و ترکیب غلظت های مختلفBAP (0، 225/0، 45/0، 68/0 و 91/0 میلی گرم در لیتر) و 2, 4-D (0، 25/0، 5/0، 75/0 و 1 میلی گرم در لیتر) بوده و در آزمایش القای جنین نیز فاکتورها شامل ترکیب غلظت های مختلف BAP (2، 3 و 4 میلی گرم در لیتر) و NAA (05/0 و 1/0 میلی گرم در لیتر) و همچنین انواع محیط مایع و جامد بودند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها، اختلاف آماری معنی داری در سطح یک درصد بین محیط های کشت و در سطح پنج درصد بین اثرهای متقابل ژنوتیپ و محیط کشت نشان داد. بساک های کشت شده در محیط پایه MS و محیط های تهیه شده با تنظیم کننده های رشد گیاهی، در حالت جداگانه پاسخی نشان ندادند و بعد از 4 هفته از کشت از بین رفتند، اما ترکیب تنظیم کنند ه های رشد اثرات مختلفی بر القای کالوس داشت. بر اساس نتایج حاصل از مقایسه میانگین ها، محیط های M24، M22 و M15 به ترتیب با میانگین های 98، 75/97 و 96/75 درصد در بین 25 محیط مورد آزمایش، بیشترین کالوس و محیط M10 نیز با میانگین 5/77 درصد نیز کمترین کالوس را برای ژنوتیپ اصفهانی داشتند. محیط M22 با میانگین 45/98 درصد در رقم بتا آلفا، بیشترین کالوس و محیط M10 نیز با میانگین 7/59 درصد، کمترین میزان کالوس را برای این رقم داشت. در القای جنین نیز در هیچ کدام از سه مسیر جامد-جامد، جامد-مایع و مایع-مایع جنینی مشاهده نشد؛ اما در مسیر مایع-جامد نرخ بالایی از جنین زایی مشاهده شد و تفاوت آماری معنی داری در سطح 5 درصد، در بین محیط های آزمایش شده مشاهده شد. مقایسه میانگین محیط های مورد استفاده برای جنین زایی نیز نشان داد که محیط M6 با میانگین 58/60 درصد، بیشترین درصد جنین زایی و محیط M4 نیز با میانگین 20 درصد کمترین درصد جنین زایی را داشتند.

یکی از مهم ترین ارکان سیستم های کشت بدون خاک، بستر کشت می باشد. پرورش دهندگان گیاهان معمولاً بر اساس خصوصیات فیزیکی و شیمیایی، نسبت به انتخاب بسترها اقدام می نمایند. به منظور بررسی اثر برخی از مهم ترین خصوصیات فیزیکی بسترهای کشت بر رشد و کارایی مصرف آب نشای گوجه فرنگی گلخانه ای، ویژگی های فیزیکی 50 بستر ترکیبی اندازه گیری گردید و سپس سه بستر با خصوصیات فیزیکی مشابه (ظرفیت نگهداری آب، حجم هوای مؤثر و خلل و فرج مؤثر) مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تیمار، 3 تکرار و 12 مشاهده در هر واحد آزمایشی، طراحی و اجرا گردید. نتایج نشان داد که بیشترین وزن خشک کل بوته، سطح برگ و تعداد برگ در بستر ترکیبی ماسه-کوکوپیت و کمترین مقدار در بستر پرلیت-ورمیکولیت به دست آمد. بسترهای ماسه-کوکوپیت و پرلیت کوکوپیت تأثیر یکسانی بر صفات قطر و ارتفاع و ارتفاع اولین گره داشتند. بستر ماسه کوکوپیت، بیشترین کارایی مصرف آب آبیاری معادل 17/1 گرم ماده خشک بر لیتر آب مصرفی را دارا بود و بستر پرلیت-ورمیکولیت، کمترین کارایی معادل 34/0 گرم ماده خشک بر لیتر آب مصرفی را نشان داد. بر اساس نتایج به دست آمده از این پژوهش، مشخص گردید که اگرچه بسترهای مورد مطالعه دارای ظرفیت نگهداری آب یکسانی بودند؛ اما بهترین رشد و کارایی مصرف آب در بستر ماسه-کوکوپیت، که دارای میزان آب سهل الوصول (59 درصد) بیشتری بود حاصل گردید. نتایج نشان می دهد که دارا بودن ظرفیت نگهداری آب یکسان در دو بستر، الزاما به معنی رفتار مشابه آن ها نیست و خصوصیات دقیق تر دیگری نیز دخالت دارند.

پژوهشی به منظور بررسی اثر چهار سطح مختلف اسید سالیسیلیک (صفر، نیم، یک و دو میلی مولار) و سه سطح آبیاری (100، 66 و 33 درصد تبخیر و تعرق گیاه) بر برخی خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی زیتون رقم کنسروالیا، به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه ای بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار (هر تکرار شامل دو گلدان)، در سال 1394-1395 در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا گردید. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر متقابل اسید سالیسیلیک در آبیاری بر وزن تر و خشک ریشه، ساقه و برگ، سطح برگ و ارتفاع گیاه، در سطح 1 درصد مؤثر بود. همچنین نتایج مقایسه میانگین داده ها نشان داد که در سه سطح آبیاری (ETc 100%، ETc 66% و ETc 33%)، مقدار وزن تر و خشک ریشه، ساقه و برگ در گیاهان تیمار شده با اسید سالیسیلیک نسبت به گیاهان تیمار نشده با اسید سالیسیلیک، از مقادیر بالاتری برخوردار بود. کمترین مقدار محتوای نسبی آب برگ، پتانسیل آب ساقه و بیشترین مقاومت روزنه ای، مربوط به تیمار آبیاری 33 درصد تبخیر و تعرق و بیشترین مقدار محتوای نسبی آب برگ، پتانسیل آب ساقه و کمترین مقاومت روزنه ای، مربوط به تیمار آبیاری 100 درصد تبخیر و تعرق گیاه بود. همچنین مشخص شد که در شرایط تنش کم آبی (ETc66% و ETc33%)، محلول پاشی با 2 میلی مولار اسید سالیسیلیک، سبب بهبود و افزایش پتانسیل آب ساقه، محتوای نسبی آب برگ و سبب کاهش مقاومت روزنه ای گردید. لذا پیشنهاد می گردد که به منظور تعدیل تنش خشکی در نهال های جوان زیتون، از اسید سالیسیلیک با غلظت 2 میلی مولار استفاده گردد.

لاله واژگون گرگانی (Fritillaria raddeana Regel. ) از گیاهان پیازی خانواده سوسن و یکی از زیباترین گیاهان دنیا است. این گونه بومی ایران، ترکمنستان، به طور معدود پاکستان و افغانستان می باشد. دارای ارزش زینتی-دارویی و تحمل نسبی به خشکی و مناطق سنگلاخی و شیب دار می باشد. به منظور معرفی و اهلی سازی این گیاه بومی، خودرو و در معرض خطر انقراض، نخستین قدم، بررسی روش های مختلف تکثیر از جمله ریزازدیادی آن است. این پژوهش یک سیستم کارآمد برای باززایی غیرمستقیم از کشت بذر و سوخ، در محیط درون شیشه ای ارائه می دهد. اندام های گیاه پس از برداشت از گیاه یا استخراج سوخ از خاک در طبیعت، ضدعفونی شده و به عنوان ریزنمونه استفاده شدند و تأثیر غلظت های مختلف سایتوکینین (کاینتین، تیدیازورون، بنزیل آدنین) و اکسین (ایندول استیک اسید، ایندول بوتیریک اسید، نفتالین استیک اسید) بر پینه زایی و باززایی مورد ارزیابی قرار گرفت. تلفات کمتر، آلودگی بسیار پایین و درصد پینه زایی بالاتر از مزایای ریزنمونه بذر و وزن پینه بیشتر و درصد باززایی بالاتر در بازه زمانی یکسان، از امتیازات ریزنمونه فلس سوخ تشخیص داده شد. همچنین اکثر این ریزنمونه ها در محیط کشت موراشیگ و اسکوگ دارای 5/0 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک-اسید همراه با 2 میلی گرم در لیتر تیدیازورون در مسیر باز زایی قرار گرفتند.

مشکل عمده گل های شاخه بریدنی ژربرا، ماندگاری کوتاه پس از برداشت است که منجر به خم شدن سریع ساقه می-شود. هدف اصلی از این مطالعه، بررسی اثر ترکیبات مهار کننده سنتز لیگنین به عنوان محلول نگه دارنده روی ماندگاری پس از برداشت گل ژربرا رقم دانمارکی بود. ساقه های برش یافته گل ژربرا با بازدارنده های شیمیایی شامل EDTA (5، 10 و 15 میلی مولار)، NaF (06/0، 08/0 و 1/0 میلی مولار) و NaN3(05/0، 1/0 و 2/0 میلی مولار) به مدت 20 ساعت و دمای 20 درجه سانتی گراد (تیمار کوتاه مدت) تیمار شدند. نتایج نشان داد که غلظت 2/0 میلی مولار سدیم آزید و غلظت 06/0 میلی مولار فلوئورید سدیم، بیشترین ماندگاری را نسبت به سایر تیمارها (14روز) داشتند. غلظت های بالاتر فلوئورید سدیم (1/0 میلی مولار) با سوختگی حاشیه گلبرگ ها همراه بود. همچنین تیمار 2/0 میلی مولار سدیم آزیداثرات مثبت و معنی داری روی میزان وزن تر نسبی (8/51 درصد)، جذب آب (81/49 درصد)، قطر نسبی گل (94/44 درصد) و میزان آنتوسیانین گلبرگ (8/61 درصد) نسبت به گل های شاهد داشت؛ بر خلاف آن، ماندگاری ژربرا به وسیله EDTA در هیچ کدام از غلظت های آن، افزایش پیدا نکرد. اطلاعات به دست آمده نشان داد که کاربرد غلظت های مختلف EDTA با ایجاد سمیت، باعث تسریع خمیدگی ساقه ژربرا شد. بنابراین مهارکننده های سنتز لیگنین مانند سدیم آزیدو فلوئورید سدیم، احتمالا ماندگاری گل را با کنترل ترمیم زخم و جلوگیری از انسداد در انتهای ساقه افزایش می دهند؛ به طوری که سبب تسهیل جذب محلول و کاهش میزان از دست دهی وزن تر نسبی در گل بریدنی ژربرا می شوند.

در این تحقیق اثر سالیسیلیک اسید و متیل جازمونات بر تولید هایپریسین در کشت کالوس گلراعی (Hypericum perforatum L. ) رقمTopas بررسی گردید. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور شامل سالیسیلیک اسید در چهار سطح (225، 150، 75، 0 میکرومولار) و متیل جاسمونات در سه سطح (150، 75، 0 میکرومولار) با سه تکرار در آزمایشگاه گروه پژوهشی علوم باغبانی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری انجام گرفت. فاکتور های اندازه گیری شده شامل هایپریسین، فنل کل، فلاونوئید کل، آنتوسیانین کل و فعالیت آنزیم فنیل آلانین-آمونیالیاز (PAL) بود. در مقایسه میانگین اثرات ساده تیمارها، اثر متیل جازمونات بر فلاونوئید کل معنی دار شد. اثر متقابل تیمارها برای هایپریسین، فلاونوئید ها و آنتوسیانین ها معنی دار شد. در مجموع، در میان نتایج به دست آمده از این پژوهش، بیشترین میزان هایپریسین تولید شده از اثر 150 میکرومولار سالیسیلیک اسید و همین طور اثر متقابل 225 میکرومولار سالیسیلیک اسید (SA) در ترکیب با 75 میکرومولار متیل جاسمونات (MJ) در مدت زمان 21 روز (سه هفته) به دست آمد.

روغن زیتون یکی از قدیمی ترین روغن های گیاهی بوده و ششمین منبع تأمین روغن جهان است. عوامل مختلفی به ویژه رقم و اقلیم، کیفیت روغن زیتون را تحت تأثیر قرار می دهند؛ بنابراین پژوهش حاضر به منظور ارزیابی کیفیت روغن پنج رقم در ایستگاه تحقیقات زیتون طارم-زنجان در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1395 اجرا شد. میوه های ارقام زرد، کالاماتا، کایسی، کرونائیکی و آربکین در شاخص رسیدگی 3-4 برداشت و بلافاصله پس از برداشت استخراج روغن انجام شد و برخی خصوصیات کیفی روغن زیتون مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در بین ارقام مورد بررسی، کایسی دارای پایین ترین عدد یدی و ارزش پراکسید و در عین حال بالاترین مقدار K232، کارتنوئید کل، فنل کل، اولئیک اسید و نیز نسبت اولئیک اسید به لینولئیک اسید روغن زیتون بود. هم چنین در ارزیابی ترکیبات اسید چرب روغن زیتون، مشخص شد که کرونائیکی بالاترین مقدار ایکوسنوئیک اسید، آراشیدیک اسید و لینولئیک اسید را دارا بود. بیشترین مقدار کلسترول و دلتا. 7. اونسترول در رقم زرد مشاهده گردید؛ در حالی که کالاماتا دارای بیشترین میزان استیگماسترول، بتاسیتوسترول و دلتا. 5. 24. استیگماستادینول بود. با توجه به نتایج به دست آمده در بین ارقام مورد مطالعه، می توان رقم کایسی را بر اساس کیفیت روغن زیتون به عنوان رقم مناسب برای شرایط آب و هوایی منطقه طارم معرفی کرد.

این تحقیق با هدف بررسی تأثیر سطوح مختلف کودهای شیمیایی بر خصوصیات رویشی و زینتی گونه وحشی گل حسرت (Colchicum kotschyi Boiss) انجام شد. بدین منظور، آزمایشی فاکتوریل بر مبنای طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار و به-صورت گلدانی شامل سه سطح نیتروژن (0، 60 و 120 کیلوگرم در هکتار)، سه سطح فسفر (0، 30 و 60 کیلوگرم در هکتار) و سه سطح پتاسیم (0، 40 و 80 کیلوگرم در هکتار) در دانشگاه فردوسی مشهد طی سال های 95-94 انجام شد. صفات مورد بررسی شامل تعداد و سطح برگ، وزن تر و خشک برگ، مقادیر کلروفیل a، b و کاروتنوئید، تعداد گل و قطر گل و طول، قطر و وزن تر و خشک بنه بودند. بررسی نتایج اثرات متقابل تیمارهای کودی نشان داد که بیشترین تعداد گل و برگ در بوته، قطر و وزن تر و خشک بنه در تیمار 60، 60 و40 کیلوگرم به ترتیب از عناصر نیتروژن، فسفر و پتاسیم حاصل شد. بیشترین قطر گل و مقادیر کلروفیل ها و کاروتنوئید در تیمار 60، 60 و 80 به ترتیب از نیتروژن، فسفر و پتاسیم به-دست آمد. به طور کلی، نتایج حاکی از آن است که کاربرد همزمان سطوحی متوسط از کودهای شیمیایی در گونه C. kotschyi Boiss، منجر به بروز نتایجی مثبت در صفات رویشی و زینتی گیاه گردید. تحقیقات بیشتر بر روی جنبه های زینتی و تلاش در جهت حفظ، اهلی سازی و تکثیر گونه های بومی گل حسرت، می تواند زمینه ساز استفاده پایدار این گیاه زینتی در فضای سبز گردد.

آب، عامل اصلی فعالیت های کشاورزی است و حدود 70 درصد آب مصرفی جهان به آبیاری اختصاص دارد. این پژوهش به-منظور بررسی واکنش مرکبات به خشکی، به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار و دو دانهال در هر واحد آزمایشی انجام شد. فاکتورها شامل پایه های مختلف مرکبات در 10 سطح (نارنج، پونسیروس، ترویرسیترنج، مکزیکن لایم، سیتروملو، راف لمون، بکرایی، ماکروفیلا، کلئوپاترا ماندارین و شانگشا) و آبیاری در دو سطح شامل آبیاری بهینه (حفظ رطوبت بستر در حد ظرفیت گلدانی) و تنش شدید (قطع آبیاری) بودند. نتایج نشان داد در اثر خشکی، درصد نشت یونی در تمامی پایه های مورد بررسی و نسبت وزن خشک ریشه به شاخه در پایه های پونسیروس، ماکروفیلا و بکرایی افزایش و محتوی نسبی آب برگ در همه پایه ها، وزن تر برگ در نارنج، وزن تر ساقه در سیتروملو، وزن تر ریشه در ترویرسیترنج، نارنج، سیتروملو و ماکروفیلا، وزن تر شاخه در نارنج و سیتروملو، وزن تر کل در نارنج، سیتروملو و ماکروفیلا، نسبت وزن تر ریشه به شاخه در ترویرسیترنج، سیتروملو، ماکروفیلا و کلئوپاتراماندارین کاهش یافت. بنابراین ترویرسیترنج با نشت یونی کم تر، شانگشا با نگهداری بیش تر آب در برگ ها و پونسیروس با وزن خشک ریشه به شاخه بیش تر، تحمل بهتری به خشکی از خود نشان دادند.

پایداری عملکرد و سایر صفات مهم هشت ژنوتیپ پیاز روز کوتاه (پیاز اصلاح شده بهبهان، توده محلی بهبهان، توده محلی پادوک، توده محلی رامهرمز، توده محلی برازجان، توده محلی ایرانشهر و ارقام تگزاس ارلی گرانو و پریماورا) با استفاده ازطرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در ایستگاه های تحقیقات کشاورزی بهبهان، میناب و ایرانشهر به مدت دو سال زراعی (93-1391) مطالعه گردید. برای مطالعه اثر متقابل ژنوتیپ در محیط از روش GGE biplotاستفاده گردید. ارزیابی عملکرد کل ژنوتیپ ها به روش نمودار چند ضلعی مشخص نمود که هر منطقه به منزله یک محیط بزرگ تلقی می شود. در منطقه ایرانشهر رقم پریماورا، در منطقه بهبهان رقم تگزاس ارلی گرانو و در منطقه میناب توده محلی برازجان برترین ژنوتیپ ها بودند. بر خلاف عملکرد کل، از نظر عملکرد قابل فروش دو منطقه ایرانشهر و میناب، به دلیل شباهت نتایج در یک محیط کلان قرار گرفتند. نتایج بهبهان با دو منطقه مزبور متفاوت بود و در یک محیط کلان دیگر قرار گرفت. براساس نمودار ایده آل، ایرانشهر منطقه-ایده آل برای پدیده بولتینگ تلقی گردید. برای صفات عملکرد کل و قابل فروش، بهبهان ایده آل ترین محیط شناخته شد. میناب محیط ایده آلی برای دوقلویی بود. برای درصد ماده خشک سوخ، بهبهان و ایرانشهر مناطق ایده آلی تلقی گردیدند. نتایج ارزیابی ژنوتیپ ها با نمودار محیط متوسط مشخص نمود، بر اساس دو مقوله عملکرد کل و پایداری، رقم تگزاس ارلی گرانو برترین ژنوتیپ بود. از نظر عملکرد قابل فروش، مقاومت به بولتینگ و دوقلویی و پایداری این صفات رقم پریماورا بهترین ژنوتیپ بود.

این پژوهش به منظور بررسی اثر تیمار های پس از برداشت پوترسین و لاکتات کلسیم بر کیفیت انبارمانی میوه فلفل دلمه ای در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار، در آزمایشگاه فیزیولوژی پس از برداشت دانشگاه شهید باهنر کرمان انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل غوطه وری میوه های فلفل دلمه ای به مدت 5 دقیقه در محلول های پوترسین با غلظت های 1 و 2 میلی مولار و اسپری با محلول های لاکتات کلسیم 2 و 3 میلی گرم در لیتر بودند و از غوطه ور کردن میوه ها در آب مقطر، به-عنوان شاهد استفاده شد. سپس میوه ها به انبار سرد با دما ی 8± 1 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 90± 5 درصد منتقل شدند. پارامترهای درصد کاهش وزن، شدت پوسیدگی، میزان کلروفیل کل، میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز، میزان فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز، میزان اسید آسکوربیک و نشت یونی در پایان 33 روز انبارمانی اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد میوه های تیمار شده با پوترسین 2 میلی مولار درصد کاهش وزن، شدت پوسیدگی و نشت یونی کمتری داشتند و میزان کلروفیل کل، فعالیت آنزیم پراکسیداز، فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز و اسید آسکوربیک در آن ها بیشتر بود. به طور کلی تیمار پوترسین 2 میلی مولار بهترین تیمار به لحاظ حفظ خصوصیات کیفی و فیزیولوژیکی میوه ها بود. با توجه به نتایج این پژوهش، استفاده از این پوشش خوراکی برای افزایش عمر انبارمانی میوه فلفل دلمه ای قابل توصیه می باشد.

به منظور برآورد وراثت پذیری، هتروزیس، ترکیب پذیری عمومی و خصوصی در صفات تعداد برگ، میانگین تعداد روز تا نخستین گلدهی، میانگین وزن تر بوته، میانگین وزن تر ساقه و طول ساقه گل دهنده، هفت لاین کاهوی ایرانی (سیاه دزفول، گرگان، ورامین، جهرم، لاین های شماره 18، 21 و 27 مازندران) در یک طرح دای آلل کامل تلاقی داده شدند. در مجموع 49 ژنوتیپ شامل والدین و نتاج آنها برای ارزیابی صفات مورد نظر، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار کشت شدند. نتایج تجزیه واریانس صفات نشان دهنده تفاوت معنی دار در میان ژنوتیپ ها بود. برای برآورد ترکیب پذیری، از روش نخست گریفینگ مدل (1) استفاده شد. میزان ترکیب پذیری عمومی در همه صفات، از ترکیب پذیری خصوصی آنها بیشتر بود که نشان دهنده نقش بیشتر اثر افزایشی نسبت به اثر غالبیت در کنترل ژنتیکی این صفات بود. وراثت پذیری خصوصی برای صفات طول ساقه گل دهنده و وزن تر بوته به ترتیب 89/0و 74/0 بود. هتروزیس مطلوبی بر اساس میانگین والدین برای وزن تر بوته (9/11 درصد) و تعداد برگ در بوته (42/12 درصد) مشاهده شد. نتایج حاصل از این تحقیق می تواند به اجرای فعالیت های به نژادی مدون و کاراتر در کاهو کمک کند.

به منظور ارزیابی ارقام و توده های مختلف کتان روغنی از نظر عملکرد کمی و کیفی، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 12 تیمار و 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل 6 رقم (آراچ2، اولای اوزون، گلدا، لیرینا، لیویا و یوآندا) و 6 توده (همدان، کرج، اردبیل1، اردبیل2، اردبیل3 و اردبیل4) بودند. صفات مورد بررسی شامل ارتفاع گیاه، تعداد شاخه جانبی، سطح برگ، تعداد کپسول، تعداد دانه در کپسول، عملکرد دانه، درصد و اجزای روغن بودند. نتایج نشان داد که بین توده های و ارقام از لحاظ کلیه صفات مورد بررسی، تفاوت معنی داری وجود دارد. توده های اردبیل4 و اردبیل3 بیشترین تعداد کپسول در گیاه و ارقام گلدا و لیویا کمترین تعداد داشتند. بیشترین و کمترین عملکرد دانه به ترتیب در توده های اردبیل4 و رقم لیویا مشاهده شد. توده های همدان، اردبیل3 و اردبیل4 بیشترین درصد روغن و رقم گلدا کمترین درصد روغن را داشتند. بیشترین و کمترین مقدار آلفا-لینولنیک اسید به ترتیب در رقم های لیرینا و آراچ2 مشاهده شد. رقم آراچ2 بیشترین میزان لینولئیک اسید، و توده کرج کمترین مقدار داشتند. در نهایت توده های اردبیل3 و اردبیل4 به دلیل عملکرد دانه و درصد روغن بالا و همچنین آلفا-لینولنیک اسید کافی، به عنوان توده های برتر در منطقه معرفی شدند؛ هر چند که تحقیقات بیشتر جهت توصیه کشت آنها ضروری می باشد.

به منظور مطالعه وضعیت تغذیه ای باغ های پرتقال تامسون ناول در شمال کشور (شرق مازندران) با روش تشخیص چندگانه، 133 باغ مورد بررسی قرار گرفت. پس از انتخاب و نشان گذاری 30 درخت در هر باغ، در فصل تابستان (ماه مرداد) جهت تعیین غلظت عناصر، از آنها نمونه برداری و در فصل برداشت میانگین عملکرد آنها اندازه گیری شد. در این تحقیق با استفاده از مدل تابع تجمعی نسبت واریانس عناصر غذایی روش تشخیص چندگانه و حل معادلات تابع تجمعی درجه سه مربوط به عناصر غذایی، عملکرد حدواسط (58 تن در هکتار) به عنوان جداکننده دو گروه عملکرد بالا و پایین تعیین شد. از میانگین اعداد به دست آمده عناصر غذایی برای جامعه با عملکرد بالا، غلظت عناصر مورد نظر شامل: نیتروژن 24/0± 32/2 درصد، فسفر 01/0± 17/0 درصد، پتاسیم 24/0± 74/1 درصد، کلسیم 94/0± 38/3 درصد، منیزیم 8 0/0± 41/0 درصد، منگنز 18 ± 0/40 میلی گرم در کیلوگرم، روی 25 ± 8/45 میلی گرم در کیلوگرم، آهن 78± 4/199 میلی گرم در کیلوگرم، مس 70/6± 14 میلی گرم در کیلوگرم و بور 36± 80 میلی گرم در کیلوگرم به دست آمد. در مقایسه با اعداد مرجع حاصله برای باغ های با عملکرد مطلوب، به ترتیب مقادیر پتاسیم، فسفر و منگنز گیاه در باغ های مورد بررسی کمبود بیشتری نشان دادند. وابستگی عملکرد مطلوب به تأمین فسفر، پتاسیم و منگنز توسط تجزیه به مؤلفه های اصلی نیز نشان داده شد.

به منظور ارزیابی تحمل به خشکی برخی پایه های هیبرید سیب، آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 11 ژنوتیپ حاصل از برنامه اصلاح پایه های سیب شامل AR1 تا AR11 به همراه پایه MM111 به عنوان شاهد متحمل در دو تیمار آبیاری 40 و 80 درصد ظرفیت زراعی اجرا شد. در این پژوهش فاکتورهای فیزیولوژیکی شامل: فتوسنتز، هدایت روزنه ای، تعرق، CO2 زیر روزنه، کارایی مصرف آب، هدایت مزوفیلی، محتوی نسبی آب برگ، دمای سطح برگ و دمای بخش درونی تاج اندازه گیری شد. به طورکلی ژنوتیپ پایه های موردمطالعه به لحاظ خصوصیات فیزیولوژیکی تفاوت معنی داری در سطح 1% از خود نشان دادند. تحت تأثیر تنش خشکی، پارامترهای فیزیولوژیکی کاهش یافت و میزان کاهش آن در ژنوتیپ پایه های مختلف متفاوت بود. اگرچه ژنوتیپ پایه های AR3، AR4، AR5 و AR7در شرایط آبیاری بدون تنش، دارای بیشترین تبادلات روزنه ای و فتوسنتز بودند؛ ولی کمترین کاهش در تبادلات روزنه ای و فتوسنتز تحت تنش خشکی در ژنوتیپ پایه های AR1، AR4، AR8 و AR11 و بیشترین عکس العمل منفی به تنش در ژنوتیپ پایه های AR3، AR6، AR7 و AR9 مشاهده شد که به عنوان دو گروه ژنوتیپ های متحمل و حساس به تنش خشکی، می توانند در بررسی های بعدی موردتوجه قرار گیرند. محتوی نسبی آب برگ در ژنوتیپ های متحمل به تنش خشکی، علی رغم داشتن تعرق بیشتر، به میزان کمتری کاهش یافت و همین امر میزان آماس برگ ها و شاخص های فتوسنتزی آن ها را بهبود داد. احتمالاً این ژنوتیپ ها با سیستم ریشه ای ویژه، توانایی جذب بیشتر آب از خاک را داشته و یا با تجمع اسمولیت های درون سلولی، قدرت جذب و نگهداری آب بیشتری دارند.

به منظور استفاده از ترکیبات سالم، حفظ کیفیت و افزایش عمر پس از برداشت میوه شلیل رقم "رد گلد"طی انبارمانی، تأثیر تیمار پس از برداشت نانو اکسید روی در سه غلظت (0، 01/0 و 03/0 درصد) و کربوکسی متیل سلولز در سه غلظت (0، 5/0 و 1 درصد) در دمای 1-0 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 90 تا 95 درصد و به مدت 40 روز مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملأ تصادفی با 4 تکرار انجام شد. میزان کاهش وزن، مواد جامد محلول، اسید قابل تیتراسیون، pH میوه، مقدار ویتامین ث و شاخص قهوه ای شدن در دوره انبارمانی ارزیابی شدند. نانو اکسید روی به همراه کربوکسی متیل سلولز به طور معنی داری باعث کاهش شاخص قهوه ای شدن در همه تیمارها نسبت به شاهد شد. تیمارهای نانواکسید روی 01/0 درصد و کربوکسی متیل سلولز 1 درصد بیشترین تأثیر را بر افت کاهش وزن داشتند. تیمار ترکیبی نانو اکسید روی 01/0 درصد و کربوکسی متیل سلولز 1 درصد نیز تأثیر بیشتری در حفظ مواد جامد قابل حل داشت. همچنین نانواکسیدروی و کربوکسی متیل سلولز در مدت انبارمانی، باعث حفظ اسیدیته کل گردیدند. تأثیر تیمارهای نانو اکسید روی و کربوکسی متیل سلولز بر مقدار ویتامین ث معنی دار نشد. نتایج نشان داد که استفاده از تیمارهای نانو اکسید روی و کربوکسی متیل سلولز می تواند به حفظ خواص کیفی میوه شلیل "رد گلد" کمک کند.

بسته بندی صحیح و مدت زمان مناسب جهت انبارداری از جمله عوامل مهم و تاثیرگذار در حفظ سلامت و کیفیت، کاهش ضایعات، صرفه جویی در هزینه ها و بازارپسندی عمومی محصولاتی نظیر قارچ دکمه ای هستند. تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر فیلم بسته بندی (بدون پوشش، پلی وینیل کلراید (سلفون)، پلی اتیلن با ضخامت 14، 20، 27 و 38 میکرون، پلاستیک جاذب اتیلن و پلاستیک معمولی) و زمان انبارداری (0، 7، 14 و 21 روز)، بر قابلیت نگهداری و خصوصیات کیفی قارچ دکمه ای در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در سال1394 انجام شد. نتایج به دست آمده نشان داد که اثر فیلم بسته بندی، زمان انبارداری و اثر متقابل فیلم و زمان بر خصوصیات فیزیکوشیمیایی و بیوشیمیایی قارچ دکمه ای در سطح 1% معنی دار بود. به طورکلی فیلم پلی اتیلن با ضخامت 20 میکرون به دلیل حفظ رطوبت قارچ، مواد جامد محلول بالا، اسید قابل تیتراسیون کم، بالاترین شاخص طعم، بهترین کیفیت ظاهری و بازارپسندی، بالاترین ظرفیت آنتی اکسیدانی و میزان قابل قبول ترکیبات فنلی، فلاونوئیدی و ویتامین ث تیمار مناسبی جهت بسته بندی قارچ دکمه ای بود. با توجه به نتایج به دست آمده، پوشش متداول پلی وینیل کلراید نتایج قابل قبولی ارائه نداد. به علاوه با در نظر گرفتن پارامترهای مهم کیفی، می توان قارچ را پس از برداشت، به مدت 7 تا 14روز با کیفیت مناسب نگهداری نمود. در کل با توجه به اثرات مثبت و موثر فیلم پلی اتیلنی، می توان این نوع پوشش را جایگزین بسیار مناسبی برای پوشش پلی وینیل کلراید دانست.

میوه لیموترش به دلیل داشتن ارزش اقتصادی و ترکیبات مفید تغذیه ای حائز اهمیت می باشد. عدم وجود امکانات انبارداری و بسته بندی مناسب منجر به کاهش مصرف لیموی تازه نسبت به سایر روش های فرآوری می شود. این تحقیق به منظور بررسی اثر غلظت های 0، 1، 2 و 3 میلی مولار سالیسیلیک اسید بر انبارمانی (0، 20، 40 و 60 روز) میوه لیموترش در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی انجام گرفت. بر اساس یافته های این تحقیق، طی دوره انبارمانی، روند افزایشی برخی از شاخص ها از جمله کروما (5/5درصد)، کاهش وزن (9 درصد) و ویتامین ث (66 درصد) نسبت به زمان برداشت مشاهده شد؛ ولی سفتی گوشت (52 درصد)، اسید کل (24 درصد) و تازگی پوست (37 درصد) کاهش یافتند. تیمارهای سالیسیلیک اسید قادر به حفظ وزن میوه نشد؛ ولی سالیسیلیک اسید 1 میلی مولار از نظر حفظ خواص پاداکسندگی و سالیسیلیک اسید 1 و 2 میلی مولار در حفظ سفتی پوست نسبت به تیمار شاهد مؤثر بودند. در پایان دوره انبار، بیشترین سفتی گوشت و ویتامین ث در تیمار سالیسیلیک اسید 2 میلی مولار و بیشترین میزان مواد جامد محلول و اسید در تیمار سالیسیلیک اسید 1 میلی مولار ثبت شد. به نظر می رسد نگه داری لیموترش در ظروف بسته بندی با استفاده از سالیسیلیک اسید 1 و 2 میلی مولار قادر به حفظ کیفیت لیموترش تا 60 روز باشد.

به منظور بررسی اثرات کاربرد پلیمر سوپرجاذب و کود دامی بر عملکرد گل، جذب عناصر سدیم و پتاسیم و نیز مقادیر کلروفیل a، b و کل تحت شرایط تنش خشکی در بابونه آلمانی، آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار به صورت گلدانی در سال 1395 اجرا گردید. تیمار تنش خشکی در سه سطح (95، 65 و 45 درصد ظرفیت زراعی) به عنوان فاکتور اصلی و کود دامی در دو سطح عدم مصرف و مصرف کود دامی و سوپرجاذب در سه سطح (0، 1/0 و 2/0 درصد وزنی خاک) به عنوان فاکتورهای فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج آزمایش نشان داد که تیمار 45 درصد ظرفیت مزرعه در مقایسه با تیمار 95 درصد، تعداد گل در بوته و عملکرد گل خشک را به ترتیب 65/27 و 9/36 درصد کاهش داد. همچنین با افزایش تنش خشکی، از میزان پتاسیم برگ و گل کاسته شده و بر میزان سدیم برگ و گل افزوده شد. بیشترین و کمترین مقادیر کلروفیل a، b و کل به ترتیب در تیمار 95 و 45 درصد ظرفیت مزرعه مشاهده شد. استفاده از کود دامی در مقایسه با عدم مصرف، موجب افزایش 13 و 10 درصدی تعداد گل در بوته و عملکرد گل خشک شد. همچنین سطح 2/0 درصد وزنی سوپرجاذب در مقایسه با عدم مصرف، موجب افزایش 6 و 4 درصدی تعداد گل در بوته و عملکرد گل خشک گردید. به طور کلی نتایج نشان داد که کاربرد کود دامی و سوپرجاذب سبب کاهش اثرات تنش خشکی و بهبود شاخص های رشدی گیاه گردید.