پژوهش و سازندگی
سال:1386 | دوره:20 | شماره:2 (پی آیند 75) در امور دام و آبزیان |تعداد مقالات:40

در فوق خانواده تریکوسترانژیلوئیده آ جنس های متعدد به همراه گونه های زیاد وجود دارند که اغلب در مجاری گوارشی دام ها بویژه نشخوارکنندگان اهلی یافت می شوند و مسبب بسیاری از زیان های اقتصادی دامی می گردند تعیین گونه های تریکو سترانژیلوس ها در دام های کشتارشده در کشتارگاه یزد هدف مطالعه ما بود.

بیماریها یکی از عوامل محدودکننده رشد صنعت میگو در جهان می باشند. در این میان تک یاخته های اپی کمنسال که زئوتامنیوم نیز در آن گروه قرار میگیرد از جمله آفات مزارع پرورش میگو در جهان هستند. این تحقیق گزارش کوتاهی از شناسایی، شیوع و شدت تک یاخته زئوتامنیوم در میگوی سفید هندی پرورشی سایت گواتر واقع در استان سیستان و بلوچستان است.

آفلاتوکسین ها متابولیت های ثانویه قارچی با قابلیت های سرطان زایی، ناقص الخلقه زایی به ویژه از طریق تاثیر بر روی ژن سرکوبگر P53  می باشند. از این گروه از سموم، آفلاتوکسین B1 از طریق آلودگی خوراک دام به برخی از انواع گونه های قارچ آسپرژیلوس که مهمترین آن ها گونه های فلاووس و پارازیتیکوس می باشند، می توانند به آفلاتوکسین M1 تبدیل شده و به مصرف کنندگان منتقل گردد. در این بررسی که در مدت یکسال اجرا شده است تعداد 319 واحد نمونه ای از شیر در 15 کارخانه تحت پوشش شرکت پگاه در سراسر کشور در دو فصل زمستان و تابستان با استفاده روش نمونه گیری اخذ گردید. برای اندازه گیری آفلاتوکسین M1 از ستون ایمونوافینیتی HPLC استفاده گردید. 54% از نمونه ها آلوده تشخیص داده شدند و میانگین نمونه ها برابر با ppb و 0564/0 و میانه آن برابر با ppb و 0170/0 بوده است. انحراف معیار نمونه 1368/0 و واریانس آن 0187/0 بود. آلودگی بیش از 44 درصد از نمونه ها کمتر از  0.01ppbو در حدود 77 درصد از نمونه ها کمتر از  ppbو 05/0 بودند. بر اساس تحلیل آماری، میزان آلودگی دامداری های صنعتی و مراکز جمع آوری با یکدیگر برابر بودند. عوامل فصل و محل کارخانه در میزان آلودگی تاثیر مستقیم داشتند و عامل نوع دامداری (مراکز جمع آوری یا دامداری صنعتی) به صورت غیرمستقیم و از طریق اثر متقابل با عامل فصل در میزان آلودگی اثر می گذارد.

در تحقیق حاضر که به مدت 25 روز از 20/ 12/ 80 تا 20/ 1/ 81 بر روی 95 عدد ماهی قزل آلای پرورشی جهت ارزیابی دوز درمانی پرازی کوانتل (درونسیت) صورت گرفت نشان داد که ماهیان مورد بررسی در مزرعه تکثیر و پرورش مورد مطالعه به میزان 100 درصد به انگل Diplostomum Spathaceum آلودگی داشته اند. میانگین انگل شمارش شده در چشم ماهیان پرورشی 5/ 36 و در ماهیان مولد 11/ 16 درصد گزارش می گردد. همچنین نتایج بررسی های انجام گرفته بر روی اثرات درمانی پرازی کوانتل نشان داد که حداقل دوز درمانی موثر این دارو جهت درمان بیماری دیپلوستومیازیس ماهیان قزل آلای رنگین کمان به صورت حمام درمانی 1mg/lit به مدت 24 ساعت می باشد که می تواند باعث مرگ انگل ها به میزان 100 درصد گردد. همچنین جهت درمان این بیماری می توان از دوزهای2mg/lit/24h  و 10mg/lit/12h نیز استفاده کرد. بررسی های انجام گرفته در این تحقیق حاکی است که مصرف دوز mg/lit 100 از دارو و دوزهای بالاتر می تواند باعث بروز اختلال و یا حتی مرگ در ماهیان گردد. مصرف دوزهای 10mg/lit/6h و100mg/lit/1h  نشان دادند به ترتیب دارای اثرات درمانی 15/ 89 و 11/ 81 درصد می باشند که حاکی از آن است که مدت زمان تماس انگل با دارو (طول مدت درمان) تاثیر مستقیمی بر اثرات درمانی دارو دارد.

تفاوت بارزی از نظر خصوصیات بیوشیمیایی بین کوسه ماهی و ماهیان استخوانی وجود دارد.میزان مواد ازته غیر پروتئینی کوسه ماهی حدود 8 برابر ماهیان استخوانی است که بخش عمده آن اوره می باشد. کوسه ماهی دارای سیستم دفع و باز جذب اوره است. بالا بودن اوره خون و تری متیل آمین اکسید وسیله ای است که کوسه ماهی با تنظیم آن تعادل در برابر فشار اسمری را حفظ می کند و قادر است در سطوح مختلف و آبهای شور و شیرین زندگی کند. لذا خونگیری اساس صید کوسه ماهی است که در مورد انواع بزرگ به طور کامل انجام نمی شود. باله کوسه ماهی و کوسه ماهیان 2- 10 کیلوگرمی از اقلام صادراتی است. مبنای این پژوهش شکایت مردم از بوی نامطبوع ماهی خریداری شده به جای اوزون برون و بروز موارد حساسیت ناشی از مصرف آن بوده است. در این بررسی که در فصل پاییز و زمستان انجام شد از سردخانه های کوچک منطقه سرچشمه تعداد 34 مورد (47%) کوسه ماهی و 38 مورد (53%) سایر ماهیان منطقه جنوب که همزمان به سردخانه منتقل شده بودند نمونه برداری و سریعا به آزمایشگاه ارسال شد. نتیجه آزمایش بر اساس آزمون TVN که روش تعیین کننده فساد ماهی است گزارش گردید. از 34 مورد کوسه ماهی 29 مورد (29/85%) به علت بالا بودن اندیس TVN غیرقابل مصرف 5 مورد (71/14%) در شرف فساد و مورد قابل مصرف نداشت و از 38 مورد سایر ماهیان که 10 موردان به صورت فیله شده بود 8 مورد (21%) غیر قابل مصرف 10 مورد (4/26%) در شرف فساد و 20 مورد (6/52%) قابل مصرف که عمدتا موارد غیرقابل مصرف و در شرف فساد اخیر در مورد ماهی فیله شده گزارش شده است. نتایج نمایانگر کوتاه تر بودن ماندگاری کوسه ماهی منجمد است.

در این پژوهش از داده های جمع آوری شده توسط مرکز اصلاح نژاد مرغ بومی فارس در طی سال های 1367-1378 استفاده شد. داده های صفات مورد بررسی، با مدل حیوان چند صفتی، تجزیه و تحلیل و (کو) واریانس های ژنتیکی و محیطی، وراثت پذیری، همبستگی های بین صفات به روش حداکثر درست نمایی محدود شده برآورد، و ارزش های اصلاحی همه پرنده ها محاسبه شد. ضرایب وراثت پذیری وزن بدن در 12 هفتگی، سن بلوغ جنسی، میانگین وزن تخم مرغ و تعداد تخم مرغ به ترتیب، 02/ 0± 68/0، 02/0± 49/0، 02/0± 64/0 و 02/ 0 ±40/ 0 برآورد شد. ضرایب تابعیت میانگین ارزش اصلاحی وزن بدن، تعداد تخم مرغ، وزن تخم مرغ و سن بلوغ جنسی بر نسل به ترتیب 73/22، 17/0، 04/0 و 38/1- بود. از شجره 21245 پرنده برای محاسبه ضرایب هم خونی استفاده شد. میانگین ضریب هم خونی کل جمعیت، 048/0 درصد (با حداقل و حداکثر، صفر و 25 درصد) بود. در این جمعیت، 8 درصد پرندگان هم خون بوده و میانگین ضریب هم خونی آنها 67/0 درصد بود. با توجه به وراثت پذیری نسبتا زیاد و مناسب صفات تولید و تولید مثل مورد مطالعه، امکان بهبود این صفات و افزایش میانگین آنها، با استفاده از روش های مناسب گزینش ژنتیکی وجود دارد.

امروزه پساب های حاوی نشاسته خام از جمله منابع آلوده کننده محیط زیست در کشورهای در حال توسعه بوده و با توجه به ارزش صنعتی و غذایی نشاسته و توسعه صنایع مرتبط با آن، نیاز به تصفیه و بهینه سازی این پساب ها روز به روز بیشتر احساس می گردد. در این تحقیق پس از جداسازی و شناسایی یک گونه مخمری مولد امیلاز موسوم به C. aerius که قادر به مصرف نشاسته محلول و خام است تولید پروتئین تک یاخته با سه الگوی مختلف کشت ناپیوسته تغذیه شونده در فرمانتورهای آزمایشگاهی به حجم نهایی 7 لیتر مورد بررسی قرار گرفت. در الگوی اول یعنی کشت خالص مخمر C. aerius بر روی نشاسته خام گندم، نسبت به الگوی دوم یعنی کشت توام و همزمان مخمر C. aerius با مخمر S. cerevisiae بر روی نشاسته خام گندم، میزان بیوماس تولید شده و متعاقب آن میزان پروتئین خام سلولی تولیدشده در واحد حجم کاهش چشمگیری دارد. در الگوی کشت سوم که به نحوی نمونه تغییریافته از الگوی دوم است، به دلیل عدم مصرف کامل قندهای حاصل از تجزیه نشاسته میزان کاهش BOD5 قابل توجه نمی باشد. در نهایت مشخص گردید که با استفاده از الگوی دوم می توان علاوه بر کاهش  BOD5پساب به میزان (95-85% نسبت به پساب اولیه) به توده سلولی با w/w و 2/40% پروتئین خام دست یافت.

معرفی روش استاندارد تشخیص مقاومت در برابر سموم یکی از نیازهای عمده نظارت و مراقبت مقاومت کنه ها در سطح مزرعه می باشد. انتخاب روش آزمایشگاهی مناسب، حساسیت روش به منظور شناسایی مقاومت، قابلیت انجام آزمایش برای کلیه گروه های شیمیایی مورد استفاده و ارزان بودن روش، مورد توجه کلیه مراکز تحقیقاتی می باشد. در این مطالعه به منظور رفع تنگنای دسترسی به پاکت های آغشته به سموم کیت فائو، تلفیقی از روش ساندویچ شاو و تست پاکتی فائو به عمل آمده است. این روش قابلیت انجام آزمایش با هر سم تجاری موردنظر را به عنوان ماخذ دارد تجزیه و تحلیل نتایج بدست آمده بر اساس آزمون پروبیت نشان داد که کمترین میزان سم که 50% لاروها را تلف نماید می تواند بعنوان اطلاعات پایه قلمداد گردد و این معیار در مقایسه با مقادیر بیشتر هر سم در مورد گونه های مشابه کنه می تواند تعیین کننده عامل مقاومت در هر منطقه باشد. در این مطالعه کمترین میزان غلظتی از سم دیازینون که 50% نوزادان کنه B. annulatus را تلف نماید برابر 003/ 0 میلی گرم می باشد و غلظتی از سم که 99% لاروها را تلف می نماید برابر با 010/0 میلی گرم بوده و این غلظت معادل 1:20 غلظت توصیه شده سم دیازینون می باشد. با توجه به مطالب فوق و نیز شیب خط رگرسیون این موضوع در ذهن تداعی می شود که جمعیت کنه مورد مطالعه در این تحقیق، گرایش به مقاومت را از خود نشان نمی دهد.

به منظور مطالعه الگوی الکتروفورتیک پروتئینی C. pseudotuberculosis، این مطالعه بر روی 16 باکتری جدا شده از 100 عقده لنفاوی مبتلا به لنفادنیت پنیری (70 نمونه از گوسفند و 30 نمونه از گاو) در گوسفند و مقایسه آن ها با C. pseudotuberculosis جداشده از گاو صورت گرفت. کلیه نمونه های میکروبی در حضور مارکر پروتئینی با وزن مولکولی پایین روی سیستم ژل ناپیوسته 10 و 5 درصدپلی اکریل آمید به روش SDS-PAGE الکتروفورز گردید. در کل تعداد 17 باند پروتئینی با اوزان 25 تا 220 کیلو دالتون در باکتری های مورد مطالعه مشاهده شد که در این میان پروتئین های 68، 64، 53 و 31 کیلودالتون در تمام سویه های نیترات مثبت و منفی باکتری، پروتئین های 37 و 38 کیلو دالتون در بیوتیپ 2 نیترات مثبت (جداشده از گاو) و پروتئین های 120، 48، 40، 39، 35، 25 کیلودالتون در بیوتیپ 1 نیترات منفی C. pseudotuberculosis (جداشده از گوسفند) شناسایی گردید.

پروژه پرورش قزل آلا رنگین کمان Oncorhynchus mykiss در استخرهای خاکی پرورش میگو چوئبده جهت امکان سنجی و بهره وری بهینه از منابع آبی در دسترس اجرا گردید. زمان اجرای پروژه آذرماه 1382 تا فرورد ین 1383 بود. جهت اجرای این طرح سه استخر نیم هکتاری در مرکز شهید کیانی شیلات خوزستان واقع در سایت پرورش میگو چوئبده انتخاب و با تعداد 15000 بچه ماهی 45 گرمی ذخیره دار شد. نتایج بدست آمده نشان داد رشد قزل آلای رنگین کمان در این پروژه از نوع ایزومتریک می باشد. درصد بازماندگی در استخر BL1 و 34/ 18%، در  BL2و 46/ 48% بود. استخر BL3 به دلیل مشکلاتی که در طی اجرای پروژه رخ داد از نتایج حذف گردید. میانگین وزنی ماهیان پس از 90 روز پرورش، برای استخر BL1 و 26/ 60± 3/ 228 گرم و استخر BL2 و 34/ 87± 9/242 گرم بود و نتیجه اینکه: پرورش قزل آلای رنگـین کمان دراستخرهای خاکی پرورش میگو چوئبده امکان پذیر می باشد و برای اقتصادی نمودن آن می بایست مشکلات واقع شده را مرتفع نمود.

از 95 راس اسب نژاد عرب و 24 راس نژاد ترکمن خونگیری انجام و سرم خون جدا گردید. روش: نمونه های سرم خون برحسب نژاد، جنس و سن (4 گروه سنی شامل 36-1، 72-37، 144-73، 145 ماهه و بالاتر) تقسیم شدند. مقادیر الکترولیت های کلسیم، منیزیم، کلر، سدیم و پتاسیم بوسیله دستگاه اتوآنالیزر و الکترولیت آنالیزر ساخت کارخانه اپندرف آلمان به روش های جاری انجام گردید. مقادیر غیرالکترولیت های گلوکز، تری گلیسرید، کلسترول، کراتینین، اوره BUN، اسید اوریک، بیلی روبین تام و بیلی روبین مستقیم با دستگاه اتوآنالیزر ساخت کارخانه اپندروف آلمان و با روش جاری اندازه گیری و بیلی روبین غیرمستقیم سرم خون از تفاضل بیلی روبین مستقیم از بیلی روبین تام محاسبه می گردید. بر طبق اطلاعات بدست آمده که در جداول نشان داده شده اند اختلافات آماری معنی داری در بعضی از الکترولیت ها و غیرالکترولیت های سرم خون بین دو نژاد یا دو جنس و یا برحسب سنین مختلف وجود دارد.

آلودگی سارکوسیستوزیس یک عفونت تک یاخته ای مشترک بین انسان و دام است که توسط گونه های مختلف سارکوسیستیس ایجاد می شود. این انگل دارای شیوع جهانی است و قادر است در انسان و بسیاری از حیوانات آلودگی ایجاد نماید. در این مطالعه آلودگی سارکوسیستیس در گوشت گوسفندان ذبح شده در کشتارگاه تبریز با روش های ماکروسکوپی، هضمی و تهیه گسترش بافتی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. بدین منظور در مرحله اول 400 راس گوسفند را به طور تصادفی انتخاب و اندام های مری، ران، بازو، دیافراگم و قلب از لحاظ ماکروسکوپی از نظر وجود کیست سارکوسیستیس بازرسی شد. در مرحله دوم تعداد 150 لاشه گوسفند به ظاهر غیر آلوده را به طور تصادفی انتخاب و از اندام های مری، ران، بازو، دیافراگم و قلب نمونه برداری و با روش های هضمی و تهیه گسترش بافتی به کمک میکروسکوپ نوری از نظر وجود سارکوسیستیس بررسی شد. در روش هضمی نمونه بافت را در محلول هضمی حاوی پپسین و اسید کلریدریک قرار داده، سپس رسوب حاصل از لحاظ وجود سیستی زوئیت در زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفت. در روش گسترش بافتی، ابتدا روی لام از قطعه ای از بافت عضلانی گسترش تهیه کرده سپس با رنگ آمیزی و بدون رنگ آمیزی با گیمسا از لحاظ وجود سیستی زوئیت در زیر میکروسکوپ موردبررسی قرار گرفت. طبق نتایج به دست آمده با روش ماکروسکوپی آلودگی مری، ران، بازو، دیافراگم و قلب گوسفندان به ترتیب 7/ 24%، 2/ 16%، 7/ 17%، 27% و 2/ 2% ولی با روش هضمی 100% بوده است. گرچه روش گسترش بافتی با رنگ آمیزی آلودگی را کمتر از روش هضمی نشان داد ولی حساسیت آن نسبت به روش گسترش بافتی بدون رنگ آمیزی بیشتر بوده است. به طور کلی روش هضمی حساس ترین روش در آشکارسازی واقعی آلودگی گوسفندان به سارکوسیستیس شناخته شد. با توجه به آلودگی صد درصدی گوسفندان مورد مطالعه به سارکوسیستیس و میکروسکوپی بودن اندازه اکثریت کیست ها، باید بدون توجه به نتیجه بازرسی نسبت به پخت گوشت نهایت دقت را نمود.

به منظور شناخت وضعیت پساب مزارع پرورش میگوی گواتر در شرق شهرستان چابهار در استان سیستان و بلوچستان، 15 ایستگاه در سه منطقه کانال آبرسان (ورودی آب مزارع)، کانال زهکش اصلی (خروجی زهکش های فرعی) و خلیج گواتر (محل تخلیه پساب) انتخاب گردید. نمونه برداری از آب، طی یک دوره پرورش در سال 83 (تیر تا آذر) جهت اندازه گیری فسفات، فسفر آلی و فسفر کل انجام پذیرفت. نتایج حاصل از این بررسی نشان دهنده این موضوع است که این سه منطقه از نظر زیست محیطی با هم تفاوت دارند. به طوریکه ترکیبات مختلف فسفر نزدیک به انتهای دوره پرورش در کانال زهکش و بعد از مانسون در خلیج گواتر افزایش نشان داده است. نتایح حاصل از آنالیز واریانس یکطرفه با احتمال 95% نشان داده است که بین میانگین تمام فاکتورهای اندازه گیری شده در ایستگاهها اختلاف معنی داری وجود دارد (05/0>p) با توجه به اینکه 25% از مزارع پرورش میگوی منطقه در دوره مورد بررسی فعال بوده اند، لذا فسفر پساب مزارع پرورش میگوی در محدوده مجاز قرار دارد.

کژدم گادیم Hemiscorpius lepturus، یکی از کژدم های خطرناک ایران محسوب می گردد. این کژدم در استان های گرم و مرطوب جنوبی به ویژه در خوزستان و هرمزگان سالانه مسوول گزش تعداد زیادی از افراد بوده، که پی آمدان بروز عوارض بالینی خطرناک و مرگ می باشد. با توجه به اهمیت گزش کژدم گادیم به عنوان مشکل پزشکی و بهداشتی، مطالعه حاضر به منظور شناسایی زیستگاه های این کژدم انجام گردید. این پژوهش به روش توصیفی انجام گرفت. نمونه گیری از 16 مکان در استان خوزستان با روش سرشماری انجام گرفت. در طول 16 بار نمونه گیری در ماه های شهریور، مهر، آبان، بهمن، اسفند و فروردین و اردیبهشت سال های 82-1381، روش های نمونه گیری، استفاده از نور سیاه (Black light)، جابجایی سنگ ها (Rock – rolling)، و حفاری و تخریب دیوارهای قدیمی گلی و ریختن آب در سوراخ کژدم ها، بکار گرفته شد. از 16 مکان در مجموع 236 نمونه کژدم Hemiscorpius lepturus، صید گردید. میانگین تعداد کژدم صیدشده در هر بار نمونه گیری 33/39 نمونه بود. زیستگاه کژدم Hemiscorpius lepturus شکاف ها و سوراخ های موجود در زیر سنگ ها، زیر پوسته درختان، در داخل شکاف های جداول باغچه ها، زیر مصالح ساختمانی، زیر لشمه ها، داخل سله ها و سوراخ های دیوارهای قدیمی و گلی نم دار بود. در مناطق سنگلاخی و سنگ دار و با روش جابجایی سنگ ها Rock – rolling تعداد بیشتری صید گردید به نطر می رسد کژدم Hemiscorpius lepturus بیشتر سنگ دوست Lithophilic و نم دوست Hygrophilic است.

برای تعیین اثر تغییرات فصل روی خصوصیات الیاف پشم، تعداد 58 راس شیشک ماده نژاد بلوچی از ایستگاه عباس آباد مشهد انتخاب و در دو سال متوالی از ناحیه پهلوی راست نمونه الیاف برداشت شد. تغییرات وزن پشم بهاره و پاییزه، طول دسته الیاف، طول الیاف، قطر، استحکام یا تناسیتی و بار پارگی دسته الیاف با استفاده از مدل Repeated measurment در نرم افزار SAS محاسبه شد. بیشترین وزن بیده به ترتیب در یک، دوسالگی و سپس برگی (07/0±12/2، 061/0±98/1، 03/0±15/1 کیلوگرم) به دست آمد. پشم بهاره در سه سالگی بیش از یک سالگی (08/0±23/2 و 04/0±78/1 کیلوگرم) و یک سالگی بیش از دو سالگی (04/0±78/1 و 07/0±63/1 کیلوگرم) بود. بین طول دسته الیاف نواحی شانه، پهلو و کپل در پشم بهاره و پاییزه و سنین مختلف اختلاف معنی دار وجود داشت (001/0>p)، به طوری که طول دسته الیاف در ناحیه کپل در پشم بهاره و پاییزه برای سنین 1 تا 3 سال از سایر نواحی بلندتر بود به ترتیب طول دسته الیاف شانه، پهلو و کپل دربیده پاییزه یک سالگی (17/0±5، 17/0±14/5، 17/0± 7/5 سانتی متر)، بیده بهاره دوسالگی (17/0±02/8، 18/0 ±9/6، 18/0±76/8 سانتی متر)، بیده پاییزه دوسالگی (17/0±7/4، 18/0±8/4، 17/0±6/5 سانتی متر) و بیده بهاره سه سالگی (18/0±8/9، 17/0±9/8 و 18/0±8/9 ساتنی متر) بود. طول الیاف در دو روش اندازه گیری اوتر و بارب در پشم بهاره و پاییزه و سه سن با هم تفاوت معنی دار داشت (001/0>p). قطر الیاف در پشم پاییزه گوسفندان یک ساله (3/0±2/33 میکرن) بیش از قطر پشم بهاره سه ساله ها و دوساله ها به ترتیب (3/0±8/26 و 4/0±8/26 میکرن) و نیز قطر الیاف پشم پاییزه دو ساله ها (3/0±5/24 میکرن) بود (005/0>p). ولی به طور کل میانگین قطر الیاف پشم پاییزه بیش از بهاره مشاهده شد. ضریب تغییرات قطر الیاف در پشم پاییزه بیش از بهاره بود. تناسیتی پشم بهاره سه ساله ها بیش از پشم پاییزه و بهاره دو ساله ها و پشم پاییزه یک ساله ها و به ترتیب (2/0±6/5، 2/0±4/4، 25/0±01/4 و 2/0±6/3 گرم نیرو/تکس) و بارپارگی آنها (2/0±8/4، 2/0±8/3، 2/±8/2 و 2/0±25/2 کیلوگرم نیرو) بود و با هم اختلاف معنی دار داشت (001/0>p).

به منظور کاهش هزینه پرورش گوساله و استفاده بهینه از شیر و جلوگیری از عوارض مصرف بی رویه شیر توسط گوساله ها در دامداریهای سنتی و نیمه صنعتی، امکان کاهش مدت زمان و مقدار مصرف شیر روزانه گوساله ها، در روستاهای منطقه گلپایگان مورد بررسی قرار گرفت. افزایش فروش شیر توسط دامدار با کاهش سهم گوساله در مصرف شیر تولیدی، تشویق و ترویج مصرف جیره آغازین ارزانتر از شیر در تغذیه گوساله های شیرخوار، کاهش اختلالات گوارشی در گوساله ها، کاهش افت وزن گوساله در هنگام قطع شیر، ترویج زود از شیرگیری در گاوداریهای منطقه از علل دیگر اجرای طرح با هدف کمک به اقتصاد خانوار روستایی و تولید ملی بوده است. ضمنا میانگین مدت مصرف شیر توسط گوساله ها در گاوداری های منطقه قبل از اجرای طرح 105 روز بود.

بیماری ویروسی نیوکاسل از مهمترین بیماری های طیور می باشد که سالیانه خسارات زیادی ایجاد می نماید. با توسعه مهندسی ژنتیک، امروزه از گیاهان برای تولید واکسنهای انسانی و دامی استفاده می شود. ژنهای فیوژن (F) و هماگلوتنین نورآمینیداز (HN) ژن هایی این ویروس هستند که در عفونت زایی و بیماریزایی اهمیت دارند. در اولین اقدام برای کلونینگ این ژن در باکتری E.coli، ژن F از طریق استخراج RNA از سویه B1 این ویروس جداسازی، و cDNA آن ساخته شد و سپس توسط واکنش PCR تکثیر گردید. جهت تایید اختصاصی بودن محصول PCR، از هضم آنزیمی توسط آنزیم های EcoRI و SacI استفاده شد. ژن F و ناقل pUC18 توسط آنزیم های برشی XbaI و BamHI موردهضم مضاعف قرار گرفتند. محصولات هضم مضاعف توسط آنزیم DNA Ligase و T4 به هم متصل گردیدند و ناقل نوترکیب در باکتری E.coli ترانسفورم گردید. از پرگنه های سفید که نشان دهنده نوترکیب بودن باکتری حامل آنها بود استخراج پلاسمید انجام گرفت و توسط هضم با آنزیم های برشی EcoRI و SacI و XbaI و BamHI وجود ژن در داخل پلاسمید تایید گردید. تکوین کلون باکتری حامل این ژن منبعی پایدار جهت دسترسی به کلون فیوژن جهت بیان ژن در سیستم های مختلف از جمله انتقال به گیاه می باشد.

در این پژوهش گونه های گیاهی شهدزا و گرده زای استان فارس جمع آوری و شناسایی شد. به همین منظور مکان های مختلف استقرار کلنی های زنبور عسل در فصول مختلف سال مشخص و با روش گرده شناسی و مشاهده مستقیم، گیاهان مورد استفاده زنبور عسل جمع آوری و شناسایی گردید. همچنین میزان جذابیت گیاهان و شهدزا و گرده زا بودن آنها تعیین شد. در این تحقیق گرده های گیاهان جمع آوری شده و گرده های حاصل از تله های گرده گیر با روش Wodehouse استولیز و ویژگی های آنها بررسی شد. در این بررسی 82 تیره، 279 سرده (جنس) و 372 گونه گیاهی شناخته شد. از این تعداد بیشترین گونه های شهدزا و گرده زا متعلق به تیره های: مینا با 69 گونه، پروانه آسا با 38 گونه و نعناع با 25 گونه می باشد. از بین گونه گیاهی شناخته شده، 247 گونه علفی، 47گونه درختچه ای، 54 گونه درختی، 18 گونه بوته ای و 6 گونه گراس هستند. از بین گونه ها ی گیاهی جمع آوری شده تعداد 65 گونه دارای جذابیت عالی، 147 گونه دارای جذابیت خوب، 107 گونه دارای جذابیت متوسط و 53 گونه دارای جذابیت ضعیف می باشند. از گونه های گیاهی شناسایی شده، 29 گونه مولد شهد، 99 گونه مولد گرده و 242 گونه مولد شهد و گرده اند. همچنین در این مطالعه دوره گلدهی گیاهان در استان مشخص شد.

پژوهش حاضر در مرکز تحقیقات شتر دو کوهانه (مشکین شهر، اردبیل) و در طول فصل تولیدمثل، به منظور ارزیابی تاثیر اسمولالیته های مختلف محلول نگهدارنده سوکروز در دمای 4 درجه سانتی گراد بر روی ماندگاری اسپرم شتر دوکوهانه انجام گرفت. منی 10 نفر شتر نر دو کوهانه با استفاده از واژن مصنوعی گاوی به طور هفتگی جمع آوری و غلظت های مختلف سوکروز: 9، 10، 11، 12و 13 درصد با اسمولالیته های به ترتیب 292، 331، 356، 386 و 410 میلی اسمول در کیلوگرم و pH برابر با 9/ 6 به همراه 20 درصد زرده تخم مرغ و آنتی بیوتیک تهیه گردید. منی استحصالی پس از همگن شدن، به نسبت 1 به 10 به رقیق کننده ها اضافه شد. نمونه ها بلافاصله پس از رقیق سازی (زمان صفر)، و در ساعات 4، 12 و 24 پس از استقرار نمونه ها در یخچال (4 درجه سانتی گراد)، از نظر حرکت پیش رونده سریع، انسجام غشا، و درصد اسپرم های زنده مورد ارزیابی قرار گرفتند. با در نظر گرفتن حرکت پیش رونده سریع و انسجام غشای اسپرم، غلظت 10 درصد سوکروز در مقایسه با سایر غلظت ها جهت نگهداری اسپرم شتر دوکوهانه در دمای 4 درجه سانتی گراد به مدت 4 ساعت مناسب تر بود. ولی در همین زمان، شاخص های ماندگاری اسپرم نسبت به زمان صفر به شدت کاهش نشان داد (05/0>p). به طور کلی، محلول ایزوتونیک سوکروز (330 میلی اسمول در کیلوگرم، معادل 10 درصد) با pH 6/ 9 بهتر از غلظتهای 9، 11، 12 و 13 درصد آن، جهت نگهداری کوتاه مدت اسپرم شتر دوکوهانه در محیط یخچال است.

گره سینوسی دهلیزی قلب با تولید ایمپالس این امکان را به قلب می دهد که بتواند پی در پی ضربان داشته باشد. با توجه به اینکه بیماری های قلبی - عروقی مهمترین علت مرگ و میر در انسان می باشد و نظر به اینکه داشتن اطلاعات مربوط به بافت شناسی گره سینوسی دهلیزی قلب جنین اساسا مورد نیاز رشته های مختلف علوم دامی مانند بافت شناسی، آناتومی، فیزیولوژی، آسیب شناسی و کاردیولوژی می باشد، این مطالعه انجام شد تا اطلاعات مورد نیاز در این زمینه را فراهم سازد. مطالعه مشروحی روی گره سینوسی دهلیزی قلب جنین گوسفند (شامل 4 جنین دوماهه و 4 جنین چهارماهه) به عمل آمد. گره سینوسی دهلیزی تقریبا مخروطی شکل بود. سلول های گره در جنین دو ماهه و چهارماهه به صورت زنجیره های سلولی قرار گرفته بودند که با سلول های معمولی میوکارد دهلیز راست اختلاف رنگ داشتند. میزان این اختلاف رنگ و همچنین میزان داربست کلاژن و عصب رسانی در گره سینوسی دهلیزی قلب جنین چهارماهه بیشتر بود. به طور کلی گره سینوسی دهلیزی قلب جنین گوسفند دارای درصد بالایی سلول پی می باشد که میزان این سلول در قلب جنین دوماهه در مقایسه با جنین چهارماهه بیشتر بود. خون رسانی گره در جنین گوسفند توسط چند ارتریول انجام می شود که در نزدیک حاشیه قدامی گره یا در دیواره بین دهلیزی قرار دارند. نتایج حاصله با اطلاعات موجود در مورد انسان و سایر گونه ها مقایسه شد و اهمیت بالینی بعضی از نتایج مورد بحث قرار گرفت.

تغییرات جمعیت و زی توده سالانه کرم پرتار Nereis diversicolor در خلیج گرگان (ساحل بندر گز) در سال 1383 به صورت فصلی در اعماق 1، 2 و 3 متری بررسی گردید. بیشترین تراکم و زی توده این کرم در فصول بهار و زمستان در عمق 3 متری و در دو فصل دیگر در عمق 2 متری مشاهده شد (05/0>p). میانگین تراکم و زی توده سالانه این کرم در عمق 3 متری بیشترین و در عمق یک متری کمترین مقدار را نشان داد (به ترتیب 06/664±37/845 و 61/622±33/ 658 عدد در متر مربع و 56/2828±29/2571 و 26/2500±5/2065 میلی گرم در متر مربع). همچنین در بررسی سالانه جمعیت این کرم اختلاف معنی داری در فصول مختلف سال دیده شد (05/0>p) به طوری که بیشترین زی توده و تراکم در همه اعماق در فصل بهار و کمترین در زمستان به دست آمد. نتایج این تحقیق نشان داد که تراکم و زی توده این کرم نسبت به سال های قبل افزایش پیدا کرده است.

به منظور تعیین سن مناسب پروار بره های نر ترکی ـ قشقایی آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی بر روی 80 راس بره نر با سن 90± 7 روز و میانگین وزن 23.1±2.5 کیلوگرم با جیره حاوی 5/2 مگاکالری انرژی قابل متابولیسم در هر کیلوگرم و 5/14 درصد پروتئین خام انجام شد. بعد از پایان هر دوره پروار 60، 90، 120 و 150 روزگی تعداد 16 راس بره کشتار و تجزیه لاشه شدند. بر اساس اطلاعات بدست آمده اختلاف بین مدت پروار برای میانگین وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی بسیار معنی دار (01/0>p) بود، در حالیکه بر روی اضافه وزن روزانه، بازده لاشه و درصد کل گوشت لاشه اختلاف معنی داری مشاهده نشد. مدت پروار اثر معنی دار (05/0>p) بر روی درصد کل چربی و درصد کل استخوان لاشه داشت به طوری که با افزایش مدت پروار، درصد چربی لاشه افزایش و درصد استخوان لاشه کاهش یافت. بیشترین درصد گوشت (8/49)، چربی (9/17) و استخوان (2/19) لاشه به ترتیب پس از 120، 150 و 60  روز پروار و کمترین آنها به ترتیب با 1/47، 7/13 و 9/13 درصد پس از 150، 60 و 150 روز پروار مشاهده شد. با افزایش مدت پروار درصد دنبه افزایش یافت که بیشترین آن 1/20 و کمترین آن 4/17 درصد به ترتیب پس از 150 و60 روز پروار بدست آمد. سطح مقطع ماهیچه راسته در دوره های مختلف پروار به ترتیب 07/11، 23/14، 50/15 و 73/15 سانتیمترمربع و تفاوت بسیار معنی داری (01/0>p) بین بره های 60 روز پروار با سایر دوره ها مشاهده گردید. مدت پروار اثر معنی داری (05/0>p) روی تجزیه شیمیایی لاشه نشان داد. با افزایش مدت پروار درصد رطوبت، پروتئین و خاکستر کاهش، ولی درصد چربی افزایش یافت. با توجه به مواد خوراکی تشکیل دهنده جیره غذایی و قیمت رایج آنها هزینه خوراک مورد نیاز هر کیلوگرم افزایش وزن زنده و نهایتا تولید هر کیلوگرم گوشت خالص محاسبه گردید. کمترین هزینه تولید یک کیلوگرم گوشت خالص مربوط به دوره پروار 90 روزگی به مبلغ 47311 ریال و بیشترین آن مربوط به دوره پروار 150 روزگی به مبلغ 53378 ریال می باشد. با توجه به موارد فوق حداکثر مدت پروار این نژاد 90 روز پیشنهاد می شود.

بررسی های انجام شده بر روی اسپرم 21 مولد نر تاسماهی ایرانی مشخص نمود که میانگین طول سر، عرض سر، طول کل، تراکم اسپرم و اسپرماتوکریت در این ماهیان به ترتیب معادل 48/9 میکرون، 80/1 میکرون، 30/62 میکرون، ml/ 109×92/2 و 11/0 است و بین اندازه های سنجش شده در نرهای مختلف تفاوتهای معنی دار وجود داشت. بین میزان تراکم اسپرم و اسپرماتوکریت در این ماهی، یک همبستگی قوی (75/78 =r2) دیده شد. خصوصیات مورفولوژیک مورد مطالعه در اسپرم این ماهی (طول سر، عرض سر و طول کل اسپرم) نسبت به اسپرم فیل ماهی حوضه جنوبی دریای خزر، بزرگتر بود. همچنین بررسی ها نشان داد که بین تراکم اسپرم با طول تاژک، طول کل اسپرم، طول کل ماهی مولد و ضریب چاقی آنها، رابطه معنی داری وجود ندارد.  

سازمان های تولیدی سیستم های پیچیده ای هستند که تعامل بین عملکردهای فروش، توزیع، تولید، مواد اولیه، مالی، منابع انسانی و نگهداری باید در جهت هدف عمومی سازمان طوری مدیریت گردند که تحویل محصولات تولیدی به مشتری دارای حداکثر ارزش با قیمت بهینه باشد. اگرچه اکثر این سازمان ها دارای ساختار تابعی هستند ولی هریک از عملکردها / بخش های در حال کار صرف نظر از اهداف سازمانی دارای اهداف خاص خود نیز می باشند. این موضوع در هر بخش وقتی بحرانی می شود که برای جریان اطلاعات توسط هریک از عملکردها محدودیت ایجاد شود و حتی وقتی سایر عملکردها می خواهند از کل جریان اطلاعی حاصل نمایند، این امکان بوجود نمی آید. این موارد سازمان ها را به سمت استفاده از سیستم های یکپارچه مانند برنامه ریزی منابع سازمانی (ERP) هدایت می کند که یک سیستم به هم پیوسته، سازگار و یکپارچه می باشد. این سیستم قابلیت جمع آوری، طبقه بندی، ذخیره سازی و توزیع اطلاعات کل سازمان را با حداقل داده های تکراری دارا می باشد. به منظور ارزیابی عملکرد یک سازمان که از سیستم ERP و یا سیستم های جامع یکپارچه مانند سیستم های اطلاعات مدیریت (MIS)، مدیریت ارتباط با مشتریان (CRM) و زنجیره تامین کنندگان (SCM) استفاده می نماید نیاز به راهکار یا مدلی است که توانایی ارزیابی و اندازه گیری عملکردسازمان را داشته باشدو براساس نتایج حاصل، بهبودمستمر امکان پذیر باشد.. بنابراین هدف این مقاله ارایه الگویی برای ارزیابی و اندازه گیری عملکردسازمان هایی است که از سیستم های یکپارچه و ERP استفاده می کنند. تاکنون مدل های متنوعی برای اندازه گیری عملکرد سازمان توسط محققین مختلف ارایه شده است ولی بیشتر تحقیقات انجام شده فقط بخشی از سیستم را ارزیابی می کند. یعنی به موضوعاتی نظیر اندازه گیری رضایت مشتری، ارتباط با فروشندگان مواد، کارایی فروش و کیفیت محصولات تولیدی توجه داشته یا از جنبه مالی به اندازه گیری و استخراج شاخص های مالی حاکم بر صنعت توجه شده است. مدل های رایج اندازه گیری عملکرد معمولا از طریق اندازه گیری نتایج 7 حوزه عملیاتی (اثربخشی، کارایی، بهره وری، کیفیت، سودآوری، فرایند و قابلیت اطمینان) به بررسی عملکرد سازمان می پردازند. در این تحقیق مدل توسعه داده شده ضمن برخورداری از انعطاف علاوه بر 7 حوزه رایج 6 حوزه دیگر از قبیل قابلیت انعطاف، به موقع بودن، مسوولیت اجتماعی (سلامتی)، یادگیری و رشد، سطح استفاده از فناوری اطلاعات و شرایط زندگی کارکنان را مدنظر قرار داده است. لازم به ذکر است که در هر سازمان، حوزه ها با توجه به نیازمندی های ابعاد سه گانه مدیریتی، عملیاتی و اطلاعاتی تعریف و برای هر حوزه معیارهای مربوطه و قابل اندازه گیری نیز مشخص می گردند. بخش اول و دوم مقاله مروری بر تاریخچه ERP، روند تکاملی آن و مبانی نظری اندازه گیری خواهد داشت. روش تحقیق در بخش سوم مطرح شده است. اندازه گیری عملکرد و ویژگی های مدل های اندازه گیری عملکرد در بخش چهارم بحث شده است. بخش پنجم اختصاص به مقایسه مدل های اندازه گیری و معرفی معیارهای انتخاب یک مدل مناسب اندازه گیری داده شده است. ساختار کلی مدل پیشنهادی برای اندازه گیری عملکرد یک سازمان، الگوریتم توسعه مدل و نتایج حاصل از مطالعات میدانی و موردی در بخش ششم و هفتم ارایه شده است.  

هدف از بررسی حاضر تعیین الگوی الکتروفورتیک پادگن های بدنی دو گونه ترماتود شایع در ایران شامل Fasciola hepatica و F. gigantica بود. بدین منظور طی بازرسی کشتارگاهی اقدام به تهیه گونه های فاسیولا از میزبانهای مختلف شامل: فاسیولا ژیگانتیکا از دو میزبان گاو و شتر و Fasciola hepatica از گوسفند و گاومیش گردید. بعد از جداسازی ترماتودهای بالغ و انتقال به آزمایشگاه هر نمونه 3 تا 4 بار در محلول فسفات بافر سالین (PBS ،و 2/7= pH) شسته شد. پادگن بدنی هر ترماتود به طور جداگانه توسط هموژنیزاسیون و سپس سانتریفوژ استخراج گردید. پادگن های مربوطه (4 نمونه) بعد از تنظیم میزان پروتئین، به روش سدیم دودسیل سولفات پلی اکریلامیدژل الکتروفورز (SDS-PAGE) در مجاورت نشان دار با وزن مولکولی مشخص تحت الکتروفورز قرار گرفتند. نتایج حاصل از بررسی الگوی الکتروفورتیک پادگن های بدنی 4 نمونه نشان داد هر دو گونه دارای پروتئین هایی با وزن مولکولی حدود 18 تا 70 کیلو دالتون هستند، پادگن بدنی F. gigantica شتر و گاو باند مشخصی با وزن مولکولی 57 کیلو دالتون دارند ولی گونه دیگر فاقدان است. پادگن بدنی F. hepatica در گوسفند و گاومیش با داشتن دو باند 54 و 68 کیلو دالتونی از گونه دیگر فاسیولا قابل تفریق می باشد در حالیکه F. hepatica گاومیش دارای باند نسبتا ضعیفی با وزن مولکولی 64 کیلو دالتون میباشد. لذا با توجه به اختلافاتی که در پروتئین های بدنی فاسیولا نه تنها بین گونه ها که بین یک گونه همسان ولی در دو میزبان متفاوت وجود دارد لازم است در روش های نوین ایمنولوژیک جهت تشخیص آلودگی با فاسیولا که معمولا از پادگن های مختلف بدنی ترماتود بالغ استفاده می گردد، حیوان میزبان و تاثیر آن بر ویژگی های مولکولی ارگانیسم مربوطه مورد نظر قرار گیرد.

در طی نمونه برداری از چهار مزرعه (12 استخر) پرورش میگو در آبادان، 192 نمونه میگوی ایندیکوس (میگوی سفید هندی) به صورت زنده صید و به آزمایشگاه منتقل گردیدند. از هپاتوپانکراس و همولنف میگوها بر روی محیط کشت TCBS و TSA حاوی 5/2 – 5/1 درصد نمک کشت باکتریایی انجام گرفت. بعد از خالص سازی و آزمایشات بیوشیمیایی و رنگ آمیزی گرم نمونه های کشت داده شده شناسایی گردیدند. نتایج نشان داده که در 114 نمونه کشت داده شده از همولنف (37/59 %) و در 86 نمونه کشت داده شده از هپاتوپانکراس (8/44 %) گونه های ویبریو (Vibrio harveyi و V. alginolyticus) جداسازی گردید. همچنین در 89 نمونه کشت داده شده از همولنف (35/46 %) و در 68 نمونه کشت داده شده از هپاتوپانکراس (42/35 %) باکتری فلاوباکتریوم جداسازی گردید. در 8 مورد کشت داده شده از هپاتو پانکراس (2/4 %) جنس آئروموناس شناسایی شد. در این بررسی گونه غالب باکتریایی V. harveyi (عامل بیماری درخشندگی باکتریایی) بوده است.

هدف از این بررسی تعیین میزان شیوع اجسام خارجی در پیش معده های گوسفندان، انواع، تعداد، محل استقرار، فرورفتگی یا آزاد بودن آنها بوده است که به کمک یک بررسی مقطعی انجام پذیرفت. تعداد 435 دستگاه گوارش گوسفندهای کشتار شده در کشتارگاه دام شهرستان تربت حیدریه مورد معاینه و بازرسی قرار گرفت. بدین ترتیب که قبل ازکشتار گوسفندان جنس و سن آنها با توجه به فرمول دندانی ثبت شده و پس از کشتار و پیش از خارج کردن امعا و احشا وجود و عدم وجود چسبندگی بین نگاری و اعضای مجاور بررسی گردید. سپس وضعیت آبستنی و وضعیت شکمبه و نگاری از نظر وجود اجسام خارجی، تعداد و نوع آنها و وضعیت فرورفتن آن در داخل و دیواره مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده به کمک آزمون مربع کای و آنالیز واریانس یکطرفه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که 3/51% دام ها فاقد هرگونه جسم خارجی، 4/44% فقط دارای جسم خارجی غیر فلزی و 9/0% فقط دارای جسم خارجی فلزی بودند و 4/3% ازگوسفندان هم دارای جسم خارجی فلزی و هم دارای جسم خارجی غیر فلزی بوده و از نظر نوع، پلاستیک و پارچه با 92% فراوانی شایع ترین اجسام خارجی بودند. اختلاف معنی داری از نظر تعداداجسام خارجی با سن (6464/0=P)، جنس (7325/0=p) و وضعیت آبستنی (2442/0=P) مشاهده نشد. در پایان اینگونه نتیجه گیری شدکه شیوع اجسام خارجی در پیش معده های 7/48 درصد از دام های تحت بررسی بیانگر شرایط اقلیمی در شهرستان تربت حیدریه و سایر نقاط ایران است که منبع اصلی غذای دام ها در طول سال عمدتا مراتع می باشند که با توجه به خشکسالی های اخیر ایران قادر به تامین نیازهای غذایی دام ها نبوده اند و حیوانات به واسطه گرسنگی یا به دلیل بروز پیکا ناچار به بلع اجسام خارجی شده اند. 

شاه میگو آب شیرین با نام علمی Astacus leptodactylus یکی از آبزیان مهم اقتصادی می باشد که زیر گونه A. l. eichwaldi در آبهای جنوبی دریای خزر سواحل استان گیلان و زیرگونه A. l. leptodactylus در برخی از زیستگاه های آب شیرین از جمله تالاب انزلی و سدارس یافت می شود. پروژه بررسی جمعیت های شاه میگو با استفاده از نشانگرهای مولکولی و مشخصات مورفومتریک و مریستیک در سال 1381 انجام شد. این مقاله به تفاوت های مشخصات مریستیک مشاهده شده بین نمونه های جمعیت موجود در تالاب انزلی و سدارس می پردازد. در این تحقیق بیست مشخصه مریستیک مورد بررسی قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از آنالیز تابع تشخیص، تجزیه و تحلیل شدند. بر اساس نتایج آنها نمونه های تالاب انزلی و سدارس در 2 مشخصه مریستیک اختلاف داشتند. این مشخصات شامل تعداد خارهای کنار کاراپاس و خارهای روی اولین پای حرکتی بود. همچنین در جمعیت تالاب انزلی کناره روستروم دارای انحنا بود.

در این آزمایش تعداد 64 راس گوسفند نر عربی 5- 4 ماهه با میانگین وزنی 42/3± 22/23 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تیمار و 4 بلوک (هر بلوک 4 راس گوسفند) به مدت 90 روز پروار گردیدند. بخش علوفه ای جیره در گروه های مختلف آزمایشی یکسان بوده و در بخش کنسانتره ای جیره در گروه های آزمایشی به نسبت های 0، 15، 30 و 45 درصد از غلاف کهور استفاده گردید. هر 15 روز یکبار بره ها توزین و وزن غذای مصرفی روزانه ثبت می گردید. پس از پایان دوره پرواربندی، وزن بره ها تعیین و سپس کشتار و تجزیه لاشه انجام گردید و راندمان لاشه و درصد گوشت، چربی و استخوان به لاشه سرد تعیین گردید. پروتئین خام، الیاف خام غلاف کهور به ترتیب 07/13، 47/22 درصد بود. وزن اولیه، وزن نهایی، افزایش وزن کل دوره، میانگین ماده خشک مصرفی دوره و راندمان غذایی بین گروه های آزمایشی اختلاف معنی داری مشاهده نگردید (05/0>p). افزایش وزن بره ها در طی دوره پروار در گروه های آزمایشی به ترتیب 99/15، 29/16، 15/16 و 86/16 کیلوگرم و ضریب تبدیل غذایی به ترتیب 25/6، 56/6، 73/6 و 31/6 به دست آمد. همچنین وزن زنده موقع کشتار، وزن لاشه گرم و سرد، راندمان لاشه، درصد گوشت لاشه، درصد چربی و درصد استخوان لاشه بین تیمار شاهد و سایر گروه های آزمایشی تفاوت معنی داری مشاهده نگردید (05/0>p). نتایج به دست آمده از وزن لاشه گرم بره ها در گروه های آزمایشی به ترتیب 68/19، 41/19، 79/18 و 88/18 کیلوگرم و لاشه سرد به ترتیب 05/19، 08/19، 25/18 و 43/18 کیلوگرم و نیز راندمان لاشه به ترتیب 98/48، 60/46، 79/46 و 45/46 درصد بود. به طور کلی نتایج به دست آمده از این آزمایش نشان می دهد که تا 45 درصد از کنسانتره را می توان از غلاف کهور استفاده نمود بدون اینکه در افزایش وزن و روند رشد گوسفند پرواری کاهش معنی داری مشاهده گردد.

در مردادماه 1382 تعداد 64 نفر میمون سبز آفریقایی (Cereopithicus aetiopes) برای امور تحقیقاتی از کشور تانزانیا وارد ایران گردید. پنج روز پس از ورود حیوانات در یک میمون نر و جوان به وزن 5/2 کیلوگرم علایم درد شکم، کاهش اشتها و بی حالی مشاهده گردید. این حیوان 10 روز پس از ورود با علایم لاغری و ضعف تلف گردید. در کالبدگشایی تعداد زیادی کیست حاوی موجود شبه بندپا، سفیدرنگ و بندبند در محوطه شکمی چسبیده به مزانتر مشاهده گردید. پس از بررسی های اولیه و تکمیلی این موجودات جنس آرمیلیفر و گونه A. armillatus تشخیص داده شد (طبقه بندی از A.vandel). گزارش هایی از ابتلای انسان به مرحله نوزادی این انگل تاکنون در جهان وجود دارد.