تحقیقات انجام شده در زمینه سرمایه گذاری مستقیم خارجی عموما بر دو موضوع عوامل تعیین کننده سرمایه گذاری مستقیم خارجی و تاثیرات سرمایه گذاری خارجی بر اقتصاد میزبان متمرکز بوده است. این مقاله بر موضوع اول یعنی عوامل تعیین کننده سرمایه گذاری خارجی در ایران معطوف می باشد و این سوال را مدنظر قرار می دهد که انگیزه سرمایه گذاران خارجی از سرمایه گذاری در ایران چه بوده است؟ این پژوهش در بازه زمانی 1391 تا 1392 انجام شده و جامعه آماری آن شرکت های در دسترس سرمایه گذار خارجی در ایران می باشد. روش تحقیق آمیخته بوده و ابتدا عوامل موثر بر سرمایه گذاری خارجی در ایران از بررسی ادبیات پژوهش و مصاحبه نیمه ساختاریافته با خبرگان موضوع در ایران شناسایی گردید. سپس جهت رتبه بندی عوامل تعیین کننده سرمایه گذاری مستقیم خارجی در ایران از تجزیه و تحلیل آماری و آزمون فریدمن استفاده شده است. بدین منظور پرسشنامه طراحی و پس از اعتبارسنجی، برای شرکت های در دسترس سرمایه گذار خارجی در ایران ارسال گردید. نتیجه تجزیه و تحلیل آماری نشان می دهد که عامل دسترسی به بازار با اختلاف رتبه قابل توجهی نسبت به سایر عوامل، در جایگاه نخست قراردارد. بعد از آن سه عامل دسترسی به مواد اولیه، دسترسی به بازار منطقه از طریق ایران و دسترسی به نیروی کار متخصص مهمترین عوامل تاثیرگذار بر سرمایه گذاری خارجی در ایران می باشند. این نتایج تا حدودی منطبق با الگوی کشورهای جنوبی آمریکای لاتین می باشد که FDI در آنها «در جستجوی منابع طبیعی» و «در جستجوی بازار» می باشد. ورود FDI با چنین انگیزه هایی منجر به ارتباط ناکافی بنگاه های چندملیتی با اقتصاد محلی و عدم شکل گیری سرریزهای تکنولوژی می شود.