هدف اصلی تحقیق حاضر «بررسی نقش آموزشی تلویزیون در اصلاح رفتار ترافیکی شهروندان تهرانی» می باشد. روش این پژوهش پیمایشی و شش فرضیه در آن مطرح شده است. جامعه آماری این پژوهش را شهروندان تهرانی تشکیل می دهند که نمونه آن بر اساس فرمول کوکران 386 نفر می باشد. روش نمونه گیری به صورت خوشه ای چند مرحله ای صورت گرفته است، به این صورت که از بین 22 منطقه تهران براساس قرعه پنج منطقه جغرافیایی از نواحی شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز تهران انتخاب شد آن گاه از هر منطقه دو حوزه به صورت تضادفی و با قرعه انتخاب گردید. ابزار اندازه گیری این تحقیق پرسشنامه بوده است که پس از تکمیل آنها جداول توصیفی و استنباطی از طریق نرم افزار spss به دست آمد. پس از پیمایش و تحلیل داده ها و با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت: بیشتر شهروندان تلویزیون تماشا می کنند اما برنامه های مرتبط با آموزش ترافیکی را کمتر می بینند و علاقه چندانی هم به دیدن این برنامه ها ندارند. این امر را می توان ناشی از کم توجهی رسانه های جمعی به مساله ترافیک و جذابیت پایین برنامه های ساخته شده دانست. اگر برنامه ها به اندازه کافی تکرار شوند و برجسته سازی صورت گیرد، امکان اینکه توجه و به دنبال آن علاقه مخاطبان افزایش یابد، زیاد است. مخاطبان برنامه های آموزشی در زمینه ترافیک را مفید می دانند و اظهار داشته اند که این برنامه ها نقش مثبتی بر ذهن و رفتار آنها داشته است، بخصوص اگر با سبک های جذابی مثل برنامه های انیمیشنی ارائه شوند.یکی دیگر از نتایجی که می تواند مورد توجه برنامه سازان رسانه ای باشد. گزارش های زنده از تصادفات و حوادث ترافیکی است چرا که یافته ها نشان می دهد این گونه برنامه ها با پخش تصویر واقعی به دلیل ایجاد هیجان توام با ترس، مخاطبان را ترغیب می کنند، برای جلوگیری از عواقب منفی و نامطلوب، اقدام به انجام رفتار صحیح ترافیکی نمایند.