تولیدات دامی
سال:1396 | دوره:19 | شماره:2 |تعداد مقالات:20

به منظور برآورد پارامترهای ژنتیکی صفت فاصله زایش تا اولین تلقیح با استفاده از سه مدل تکرارپذیر، چند صفتی و تابعیت تصادفی از تعداد 159482 رکورد فاصله زایش تا اولین تلقیح که طی سال های 1360 تا 1392 از 33 گله گاو هلشتاین ایران توسط مرکز اصلاح نژاد کشور جمع آوری شده بود، استفاده شد. مدل چندصفتی نسبت به مدل تکرارپذیر و تابعیت تصادفی دارای معیار اطلاعات بیزین کمتر و فاکتور بیز آن نسبت به دو مدل دیگر تفاوت معنی داری داشت (05/0 P <). وراثت پذیری برآورد شده برای فاصله زایش تا اولین تلقیح در مدل تابعیت تصادفی از نوبت زایش اول تا ششم روندی نزولی داشت، به طوری که مقدار وراثت-پذیری در نوبت زایش اول بیشترین مقدار(01/± 09/0) و در نوبت زایش ششم کمترین مقدار (01/0± 03/0) بود. وراثت پذیری برآورد شده برای این صفت در آنالیز چند صفتی اگر چه از نوبت زایش اول (08/0) تا نوبت زایش پنجم (04/0) روند نزولی داشت ولی بیشترین مقدار وراثت پذیری (10/0) در نوبت زایش ششم برآورد گردید. وراثت پذیری برآورد شده برای این صفت در مدل تکرارپذیری نیز 05/0 بود. همبستگی های ژنتیکی بین نوبت های زایش نزدیک به هم بیشتر بود و با زیادشدن فاصله بین نوبت های زایش همبستگی های ژنتیکی کاهش یافت. به طورکلی، مدل چند صفتی نسبت به سایر مدل ها در برآورد اجزای واریانس برای صفت فاصله زایش تا اولین تلقیح برتری دارد.

هدف از این مطالعه مقایسه ی عملکرد سیستم ایمنی جوجه های آرین، بومی آذربایجان غربی، آمیخته آرین × بومی، آمیخته بومی × آرین و سویه ی راس 308 بود. با انجام تلقیح مصنوعی تعداد 298 پرنده تولید و به همراه 100 پرنده سویه راس پرورش داده شدند. سپس، بطور تصادفی تعداد 15 تا 20 درصد پرنده ها برای مقایسه ی عملکرد سیستم ایمنی و برخی پارامترهای خونی انتخاب شدند. صفات مورد مطالعه شامل پاسخ-های ایمنی همورال، ایمنی سلولی، ایمنی ذاتی، غلظت پروتئین های پلاسما و وزن نسبی اندام های لنفاوی بود. بیشترین عیار پادتن کل در سویه ی آرین و کمترین عیار پادتن کل در سویه ی راس مشاهده شد. تفاوتی در میان جنس ها و سویه های مورد مطالعه از نظر ایمنی سلولی ملاحظه نشد. پرندگان آمیخته نیز از نظر پاسخ های ایمنی همورال و ایمنی سلولی تفاوت معنی داری با سویه ی تجاری راس نداشتند. بین درصد هماتوکریت خون پرندگان آمیخته با سویه های تجاری نیز تفاوت معنی داری ملاحظه نشد. درصد آلبومین پلاسما در پرندگان آمیخته نسبت به سویه های دیگر بطور معنی داری بیشتر بود. فعالیت لایزوزایم پرندگان آمیخته اگرچه نسبت به سویه ی آرین بطور معنی داری کمتر بود (05/0 < P)، ولی با سویه ی راس تفاوت معنی-داری نشان نداد. وزن اندام های لنفاوی پرندگان آمیخته حدواسط وزن نسبی در پرندگان پرتولید آرین و بومی بود. نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که عملکرد سیستم ایمنی در پرندگان آمیخته مناسب و در برخی موارد از سایر سویه های مورد مطالعه نیز بهتر بود. بنابراین می توان از سویه های موجود در ایجاد پرنده های مقاوم با سرعت رشد مناسب استفاده نمود.

این تحقیق با هدف مقایسه مدل های مختلف برای برآورد پارامترهای ژنتیکی مستقیم و مادری و همچنین برآورد روند ژنتیکی برای صفات وزن بدن گوسفند کردی شمال خراسان انجام شد. از رکوردهای وزن تولد (7345 رکورد)، وزن سه (5905 رکورد)، شش (5294 رکورد)، نه (3800 رکورد) و یکسالگی (3863 رکورد) در طی سال های 1368 تا 1391 که توسط مرکز اصلاح نژاد شهرستان شیروان جمع-آوری شده بود، استفاده گردید. برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات مختلف با شش مدل دام و نرم افزار ThrGibbsf90انجام گرفت. بهترین مدل با استفاده از معیار انحراف اطلاعات(DIC) انتخاب شد. وراثت-پذیری مستقیم صفات وزن تولد، سه، شش، نه و یکسالگی به ترتیب (0007/0± )172/0، (0007/0(± 257/0، (0006/0(± 351/0، (0007/0(± 120/0 و (0009/0(± 131/0 بودند. اثر ژنتیکی مادری برای صفات وزن تولد، سه و شش ماهگی معنی دار بود (01/0P<) و نسبت واریانس محیط دائمی مادری به واریانس فنوتیپی از 055/0 (یکسالگی) تا 186/0 (تولد) متفاوت بود. اگر چه مقادیر وراثت پذیری مادری وزن بدن در سنین بیشتر از وزن تولد کمتر بود، ولی برازش اثرات تصادفی مادری (ژنتیک افزایشی و محیطی دائمی مادر) در مدل دام سبب برآورد دقیق تر پارامترهای ژنتیکی صفات مورد بررسی گردید. روند فنوتیپی صفات وزن تولد، سه، شش، نه و یک سالگی به ترتیب 4/8، 6/74، 3/8، 3/54 و 25/78 گرم در سال و روند ژنتیکی مستقیم برای این صفات به ترتیب 07/0-، 2/14، 9/21-، 7/13 و 9/24 گرم در سال برآورد شد. بنابراین، نتایج برآوردهای بیزی نشان داد که قابل اعتمادتر از روش های آماری مرسوم هستند.

هدف از این تحقیق، برازش بهترین تابع برای منحنی تولید تخم طی 13 هفته بلدرچین ژاپنی بود. بدین منظور، رکوردهای هفتگی و انفرادی تولید تخم 314 بلدرچین ژاپنی برای برازش توابع استفاده شد. توابع لجستیک غیرخطی، گامای ناقص، گامای تصحیح شده، لخورست، ناروشین تاکما دو، جزء به جزء و لجستیک نلدر با نرم افزار R برازش شد. برای انتخاب بهترین تابع از معیارهای میانگین مربعات خطا، معیار آکائیک و معیار اطلاعات بیزی استفاده شد. نتایج نشان داد که تابع ناروشین تاکما دو (کمترین میانگین مربعات خطا، معیار آکائیک و معیار اطلاعات بیزی) و تابع جزء به جزء (بیشترین میانگین مربعات خطا، معیار آکائیک، معیار اطلاعات بیزی) به ترتیب مناسب ترین و نامناسب ترین تابع برای توصیف منحنی تولید تخم بلدرچین ها بودند. بیشترین همبستگی (953/0) بین مقادیر پیش بینی شده تعداد تخم با استفاده از توابع برازش شده و مقدار واقعی مربوط به تابع ناروشین تاکما دو بود. نتایج حاصل از مقایسات توابع و همبستگی های حاصل نشان می دهد که تابع ناروشین تاکما دو بهتر از سایر توابع مورد مطالعه در این تحقیق، تولید کوتاه مدت تخم بلدرچین ژاپنی را توصیف می کند و از این تابع می توان برای پیش بینی توان تولید کوتاه مدت بلدرچین ژاپنی استفاده نمود.

در این تحقیق پارامترهای مربوط به صفات تولید، تولیدمثل، مدیریت و اقتصادی حاصل از رکوردگیرهای، تعداد هفت گله با 600 رأس گوسفند کردی در طول یک چرخه تولید سالانه در سیستم روستایی استفاده شد. ضرایب اقتصادی صفات با استفاده از سه گرایش حداکثر سود، درآمد به هزینه و حداقل هزینه برآورد گردید. نتایج نشان داد که متوسط سود (خالص) به ازای هر رأس میش در هر سال، نسبت درآمد(کل سود) به هزینه و نسبت هزینه به درآمد برای این سیستم به ترتیب 3211391 ریال، 40/1 و713/0 بود. به طور متوسط هزینه های تغذیه و پرورش به ترتیب 64 درصد و 20 درصد از کل هزینه ها را شامل شدند. در گرایش حداکثر سود متوسط ضرایب اقتصادی مطلق (نسبی) صفات به صورت، (102/1) 139/7550 ریال برای زنده مانی میش، (114/1) 49/7630 ریال برای میزان آبستنی، (047/1) 632/7172 ریال برای فراوانی بره زایی، (952/0) 575/6520 ریال برای میزان بره زایی، (164/1) 592/7969 ریال برای زنده مانی بره تا شیرگیری، (19/1) 719/8150 ریال برای زنده مانی بره تا یک سالگی، (1) 356/6848 ریال برای وزن بره ها در زمان فروش، (381/0-) 2610-ریال برای وزن میش بودند. در گرایش درآمد به هزینه متوسط ضرایب اقتصادی صفات ذکر شده به ترتیب 677/0، 683/0، 646/0، 592/0، 711/0، 726/0، 566/0، 239/0-برآورد شدند. حساسیت ضرایب اقتصادی صفات نسبت به تغییر در هزینه نهاده ها کم ولی نسبت به تغییر قیمت تولیدات حساسیت بیشتری نشان دادند. چون پارامترهای مورد استفاده در این تحقیق نماینده شرایط مدیریتی و آب و هوایی استان ایلام می باشد، پیشنهاد می شود از این ضرایب برای طراحی شاخص انتخاب مناسب گوسفند کردی استفاده شود.

به منظور بررسی اثر عمل آوری کود مرغی با تانن استخراج شده از پوست انار بر قابلیت هضم و تخمیر، رشد باکتری ها و قارچ های شکمبه، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی در دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل افزودن سطوح صفر (تیمار شاهد)، پنج، 10، 15، 20، 25، 30 و 35 درصد عصاره تاننی به کود مرغی بود. حجم گاز و پتانسیل تولید گاز به ترتیب تا سطح 20 و 15 درصد عصاره بین تیمار ها مشابه بود. نرخ تولید گاز در تیمارهای حاوی 20 و 35 درصد عصاره کم ترین (05/0P<)، اما در سایر تیمارهای آزمایشی تفاوتی نداشت. با افزایش مقدار عصاره تاننی در جیره، ضریب تفکیک، تولید توده میکروبی و بازده تولید توده میکروبی افزایش، اما غلظت نیتروژن آمونیاکی کاهش یافت (05/0P<). بیشترین و کم ترین قابلیت هضم پروتئین خام به ترتیب با افزودن 15 و 35 درصد عصاره به کود مرغی به دست آمد (05/0P<). در محیط کشت اختصاصی باکتری ها، قابلیت هضم ماده خشک و غلظت نیتروژن آمونیاکی سه روز پس از انکوباسیون با افزایش میزان عصاره کاهش یافت (05/0P<)؛ اما در محیط کشت اختصاصی قارچ ها، قابلیت هضم ماده خشک در زمان های مورد بررسی تحت تأثیر قرار نگرفت. بر اساس نتایج حاصل عمل آوری کود مرغی با تانن استخراج شده از پوست انار تا سطح 25 درصد، اثر مثبتی بر هضم و تخمیر کود مرغی دارد و ممکن است متابولیسم نیتروژن در دستگاه گوارش نشخوارکنندگان را بهبود بخشد.

در این تحقیق تاثیر تفاله دانه انار حاوی اسیدهای چرب بلند زنجیر به همراه ال– کارنیتین، بر عملکرد و صفات لاشه با استفاده از 32 رأس بزغاله نر مهابادی بررسی شد. جیره های آزمایشی شامل: 1) جیره بدون تفاله دانه انار و ال-کارنیتین، 2) جیره با 10 درصد تفاله دانه انار بدون ال-کارنیتین، 3) جیره بدون تفاله دانه انار با 300 قسمت در میلیون ال-کارنیتین در کیلوگرم ماده خشک، و 4) جیره با 10 درصد تفاله دانه انار با 300 قسمت در میلیون ال-کارنیتین در کیلوگرم ماده خشک بود. بزغاله ها در انتهای آزمایش، کشتار و صفات مربوط به لاشه اندازه گیری شد. افزودن تفاله دانه انار همراه ال-کارنیتین به جیره، چربی دور کلیه را کاهش داد (05/0>P). بزغاله های تغذیه شده با تفاله انار همراه با مکمل ال-کارنیتین قابلیت هضم ظاهری چربی خام بالاتری نسبت به تیمار های دیگر داشتند (05/0>P). همچنین با استفاده از تفاله دانه انار در جیره، هزینه خوراک برای تولید هر کیلوگرم لاشه گرم کاهش یافت (05/0= P). نتایج این آزمایش نشان داد که جایگزینی بخشی از دانه غلات جیره با تفاله دانه انار همراه با افزودن ال-کارنیتین به جیره باعث کاهش چربی کلیه شد. همچنین استفاده همزمان ال-کارنیتین و تفاله دانه انار با افزایش قابلیت هضم ظاهری چربی خام، عملکرد عددی بالاتری نیز نشان داد. با توجه به نتایج حاصل از این آزمایش، تفاله دانه انار را می توان به عنوان محصول جانبی ارزان قیمت، بدون تأثیر منفی بر عملکرد، با کاهش چربی کلیوی به همراه مکمل ال-کارنیتین در جیره ی بزغاله های پرواری استفاده کرد.

اثر اخته کردن بر ترکیب بافتی ناحیه ران و ویژگی های کیفی گوشت در عضله بایسپس فموریس بزغاله های نر نژاد مرخز در قالب یک طرح کاملاً تصادفی شامل دو تیمار و چهار تکرار بررسی شد. بدین منظور 16 رأس بزغاله نر نژاد مرخز به مدت 119 روز با جیره آزمایشی تغذیه شد و اخته کردن بزغاله ها در تیمار مربوطه یک هفته قبل از آغاز دوره سازگاری انجام گرفت. نتایج نشان داد که شاخص عضلانی بودن ناحیه ران در بزغاله های گروه کنترل بیش از گروه اخته شده بود (05/0P<). درصد رطوبت در گوشت بزغاله های اخته شده کمتر و درصد چربی بیشتر از بزغاله های اخته نشده بود (05/0P<). در عضله بایسپس فموریس بزغاله های اخته درصد اسید پالمیتیک بیشتر و درصد مجموع اسیدهای چرب مطلوب و نسبت (C18: 0+C18: 1)/C16: 0 کمتر از بزغاله های اخته نشده بود (05/0P<). نتایج تحقیق نشان داد که اخته کردن بزغاله های مرخز برای مصرف گوشت آن توسط انسان، از نظر مقدار و ترکیب اسیدهای چرب، قابل توجیه نیست.

تأثیر استفاده از مکمل های موننسین، کروم و اثر متقابل آن ها در جیره دوره انتقال (14 روز قبل از زایش) با استفاده از 30 رأس گاو آبستن چند بار زایش کرده در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار بررسی شد. تیمارها شامل: 1) تیمار شاهد (بدون افزودنی)؛ 2) تیمار با مصرف موننسین (400 میلی گرم در روز)؛ 3) تیمار با مصرف کروم (03/0 میلی گرم در کیلوگرم وزن متابولیکی بدن) و 4) تیمار با مصرف کروم-موننسین (400 میلی گرم مکمل موننسین به همراه 03/0 میلی گرم بر کیلوگرم وزن متابولیکی بدن). فراسنجه های تولیدی (میزان شیر تولیدی و ترکیبات شیر) و تولید مثلی (روزهای باز و زمان آمدن جفت) مورد بررسی قرار گرفتند. ماده خشک مصرفی همانند میزان تولید شیر و درصد چربی، درصد پروتئین شیر و روزهای باز تحت تأثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت. زمان خروج جفت در گاوهای دریافت کننده مکمل کروم-موننسین (120 دقیقه) نسبت به جیره شاهد (1/243 دقیقه) تفاوت معنی داری نشان داد (05/0>P). نتایج این آزمایش نشان داد تولید و ترکیبات شیر با استفاده از مکمل های موننسین و کروم تحت تاثیر قرار نگرفت اما با این وجود استفاده همزمان از این دو مکمل دارای پتانسیل در کاهش ناهنجاری های متابولیکی مانند جفت ماندگی در اوایل شیردهی می باشد.

تأثیر افزودن سطوح مختلف پودر برگ زیتون به جیره به عنوان آنتی اکسیدان طبیعی بر عملکرد تولیدی، خصوصیات لاشه، برخی فراسنجه های خونی، ریخت شناسی روده کوچک و قابلیت هضم مواد مغذی در جوجه های گوشتی با استفاده از تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه کاب500 در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، سه تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار به مدت 42 روز مطالعه شد. جیره های آزمایشی شامل: جیره ذرت-سویا (شاهد منفی)، جیره پایه به همراه 250 میلی گرم درکیلوگرم آلفا توکوفریل استات (شاهد مثبت) و سه جیره به صورت جیره پایه با دو، 5/2 و سه درصد پودر برگ زیتون بودند. نتایج نشان داد افزایش وزن در گروه های دریافت کننده پودر برگ زیتون در کل دوره آزمایش کاهش معنی داری نسبت به گروه شاهد مثبت داشت (05/0>P). خوراک مصرفی در کل دوره کاهش معنی داری در گروه سه درصد پودر برگ زیتون در مقایسه با شاهد مثبت داشت (05/0>P). ضریب تبدیل غذایی در گروه های دریافت کننده پودر برگ زیتون در دوره آغازین، افزایش معنی داری نسبت به تیمارشاهد منفی و مثبت داشت (05/0>P). افزودن سطوح مختلف پودر برگ زیتون به جیره، طول پرز، عمق کریپت و سطح پرز را در مقایسه با گروه شاهد منفی یا مثبت بطور معنی داری افزایش داد (05/0>P). کاهش معنی داری در غلظت سرمی تری گلیسریدها، کلسترول و لیپوپروتئین با دانسیته پایین در تیمارهای پودر برگ زیتون در مقایسه با گروه شاهد منفی یا مثبت مشاهده شد (05/0>P). براساس نتایج حاصل افزودن پودر برگ زیتون تا سطح دو درصد جیره جوجه های گوشتی به دلیل کاهش چربی خون و بهبود ریخت شناسی روده قابل توصیه می باشد.

اثر منابع مختلف الیاف نامحلول بر عملکرد، خصوصیات دستگاه گوارش و جمعیت میکروبی روده کور، با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه راس 308 از سن یک تا 24 روزگی در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد (ذرت-کنجاله سویا) که با استفاده از کاه گندم فرآوری شده، پوسته آفتابگردان و پوسته سویا هر یک به مقدار سه درصد رقیق شد. خوراک مصرفی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی از سن یک تا 24 روزگی قرار نگرفت. تیمار کاه گندم فرآوری شده، میانگین افزایش وزن بدن را نسبت به پوسته سویا به طور غیرمعنی داری افزایش داد. بعلاوه، ضریب تبدیل در تیمار کاه گندم فرآوری شده نسبت به تیمارهای پوسته آفتابگردان و سویا بهبود یافت (05/0>P) ولی تفاوت معنی داری نسبت به تیمار شاهد مشاهده نشد. اثر تیمارها بر وزن اندام های گوارشی و خصوصیات سنگدان در سن 24 روزگی معنی دار نبود. منابع مختلف الیاف نامحلول، تعداد باکتری های لاکتوباسیلوس روده کور را افزایش (05/0>P) و تعداد باکتری های اشریشیاکلی روده کور را نسبت به تیمار شاهد به طور غیرمعنی داری کاهش دادند. بر اساس نتایج حاصل، رقیق نمودن جیره با استفاده از سه درصد الیاف نامحلول تاثیر منفی بر عملکرد رشد جوجه های گوشتی نداشت ولی جمعیت میکروبی مفید روده کور را بهبود بخشید.

اثر پودر بذر، عصاره و پودر گیاه کامل خارمریم در کاهش اثرات منفی تغذیه جیره آلوده به 500 میکروگرم در کیلوگرم آفلاتوکسین B1 بر عملکرد، لاشه و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی با استفاده از 192 قطعه خروس یک روزه سویه راس 308 در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و هشت قطعه پرنده در هر تکرار، بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) شاهد سالم، 2) شاهد آلوده به آفلاتوکسین، 3) شاهد آلوده + 5/0 درصد پودر بذر خارمریم، 4) شاهد آلوده + یک درصد پودر گیاه خارمریم، 5) شاهد آلوده + 600 میلی گرم در کیلوگرم عصاره گیاه خارمریم، 6) شاهد آلوده + 1000 میلی گرم در کیلوگرم عصاره گیاه خارمریم بودند. در کل دوره آزمایش (یک تا 35 روزگی) تغذیه جیره شاهد آلوده به آفلاتوکسین باعث کاهش وزن بدن، افزایش ضریب تبدیل خوراک و افزایش غلظت آنزیم آلانین آمینو ترانسفراز پلاسما در مقایسه با تیمار شاهد سالم شد (05/0P≤ ). افزودن پودر گیاه خارمریم باعث بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در یک تا هفت، هفت تا 21 روزگی و کل دوره آزمایش در مقایسه با تیمار شاهد آلوده شد (05/0P≤ ). افزودن 5/0 درصد پودر بذر، یک درصد پودر گیاه و 1000 میلی گرم در کیلوگرم عصاره گیاه خارمریم به جیره آلوده، سبب کاهش غلظت آنزیم آلانین آمینوترانسفراز پلاسمای جوجه های 35 روزه در مقایسه با تیمار شاهد آلوده شد (05/0P≤ ). براساس نتایج این پژوهش، پودر گیاه خارمریم به میزان یک درصد در مقایسه با دیگر افزودنی های مورد آزمایش به منظور کاهش و یا حذف عوارض منفی آفلاتوکسین توصیه می شود.

اثر اسیدی کننده های خوراکی گلوباسید، گرین کب و استفاده ی همزمان آنها بر عملکرد، خصوصیات لاشه، گوارش پذیری مواد مغذی و جمعیت میکروبی ایلئوم جوجه های گوشتی با استفاده از 128 قطعه جوجه ی گوشتی یک روزه سویه تجاری کاب 500 مخلوط هر دو جنس در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و هشت قطعه پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره ی شاهد، جیره ی شاهد+ 085/0 درصد گلوباسید، جیره ی شاهد + 035/0 درصد گرین کب و جیره ی شاهد+ 085/0 درصد گلوباسید+ 035/0درصد گرین کب بودند. تیمارهای آزمایشی بر عملکرد، خصوصیات لاشه و جمعیت میکروبی معنی دار نبود و بیشترین مقدار گوارش پذیری ظاهری ماده ی خشک، ماده ی آلی و پروتئین در تیمار حاوی مخلوط دو نوع اسیدی کننده ی گرین کب و گلوباسید در مقایسه با تیمار شاهد مشاهده شد. بر اساس نتایج این مطالعه، استفاده از مخلوط اسیدی کننده های گرین کب و گلوباسید می تواند با بهبود گوارش پذیری ماده ی خشک، ماده ی آلی و پروتئین خام و تا حدودی کم کردن مصرف خوراک برای جوجه های گوشتی مفید باشد.

به منظور بررسی تأثیر افزودن مکمل اکسید روی (عنصر روی در پنج سطح صفر، 40، 80، 120، 160 میلی-گرم در کیلوگرم جیره) و ویتامین E (آلفا توکوفرول استات در دو سطح صفر و 40 واحد بین المللی در کیلوگرم جیره) بر باروری، جوجه درآوری بلدرچین های ژاپنی مادر و عملکرد رشد و پاسخ ایمنی نتاج آن ها، آزمایشی در قالب طرح فاکتوریل 5×2، بر پایه بلوک های کامل تصادفی با 10 تیمار و چهار تکرار و 24 قطعه پرنده مولد (16 قطعه ماده و هشت قطعه نر) در هر تکرار انجام شد. افزودن مکمل عنصر روی و ویتامین E به جیره به طور معنی داری (05/0P≤ ) باعث بهبود جوجه درآوری شد، مکمل ویتامین E درصد باروری را افزایش داد (05/0P≤ )، و مرگ و میر جنینی در مرحله دوم (10 تا 16 روزگی) بر اثر افزودن مکمل عنصر روی به طور معنی داری کاهش یافت (05/0P≤ ). ضریب تبدیل غذایی نتاج در دوره پرورش (1 تا 21 روزگی) بر اثر افزودن مکمل عنصر روی بهبود یافت و مکمل ویتامین Eباعث بهبود ضریب تبدیل غذایی در هفته نخست پرورش نتاج آنها شد (05/0P≤ ). پاسخ تست ایمنی علیه تزریق SRBC در نتاج به طور معنی داری (05/0P≤ ) به وسیله افزودن مکمل عنصر روی و ویتامین E افزایش یافت و مکمل عنصر روی باعث افزایش معنی داری در میزان عنصر روی استخوان درشت نی نتاج در سن یک روزگی شد (05/0P≤ ). نتایج این آزمایش نشان داد افزودن مکمل عنصر روی و ویتامین E به جیره بلدرچین های مادر ژاپنی می تواند باعث بهبود جوجه درآوری و عملکرد رشد و ایمنی در جوجه ها شود.

تاثیر انواع فرآیند کاندیشنینگ(بخار و خشک) و سطح بنتونیت سدیم فرآوری شده در خوراک بر عملکرد، وزن نسبی اندام ها و برخی فراسنجه های خونی در دوره رشد جوجه های گوشتی بررسی شد. به همین منظور از تعداد 810 قطعه جوجه خروس راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه روش فرآوری خوراک(بدون فرآوری یا خشک، دو دقیقه فرآوری با بخار، چهار دقیقه فرآوری با بخار) و سه سطح بنتونیت سدیم فرآوری شده (جی بایند) (صفر، 75/0 و 5/1 درصد) در غالب طرح کاملاً تصادفی با نه تیمار و شش تکرار مورد آزمایش قرار گرفتند. فرآوری خوراک به تنهایی بر افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک تاثیر معنی داری داشت، بطوریکه بهترین ضریب تبدیل در دو دقیقه فرآوری با بخار(33/1) و همچنین 5/1 درصد بنتونیت سدیم(39/1) مشاهده شد(05/0>P) و این در حالی است که اثر روش فرآوری، سطح بنتونیت سدیم و اثر متقابل آنها بر مصرف خوراک معنی داری نبود. اثر روش فرآوری بر کلسترول و HDL خون معنی دار بود و اثر متقابل شکل فرآوری و سطح بنتونیت سدیم بر VLDL خون معنی دار بود(05/0>P) و بهترین VLDL مربوط به تیمار بدون فرآوری و بدون جی بایند بود. بجز وزن نسبی کبد، وزن نسبی هیچ کدام از قسمت های مختلف لاشه و اندام های داخلی تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند. . نتایج این آزمایش نشان می دهند که دو دقیقه فرآوری خوراک با بخار در کارخانجات تهیه دان باعث بهبود عملکرد رشد جوجه های گوشتی در دوره رشد می گردد.

به منظور تعیین معادلات تخمین انرژی قابل سوخت و ساز تصحیح شده بر اساس ابقاء صفر نیتروژن (AMEn) در رایج ترین ارقام گندم ایرانی و مقایسه این معادلات با معادله ارائه شده توسط NRC1994 و همچنین اطلاعات جدول NRC1994، دو آزمایش انجام شد. در آزمایش اول با استفاده از 12 رقم گندم ایرانی در دو سال زراعی متوالی و تعیین ترکیبات شیمیایی و AMEn آنها، معادلات رگرسیونی پیش بینی کننده AMEn برای جوجه های گوشتی در دو سن 10 و 24 روزگی بدست آمد. آزمایش دوم در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار و با استفاده از 256 قطعه جوجه 10 روزه از هیبرید تجاری راس 308 و به منظور بررسی صحت و دقت معادلات بدست آمده از آزمایش اول، انجام شد. AMEn گندم موجود در تیمارهای آزمایش دوم با استفاده از چهار روش زیر بدست آمد: 1-جدول NRC 2-معادله پیش بینیNRC 3-روش حیوانی 4-معادلات بدست آمده در آزمایش اول. معادلات تخمین AMEn در آزمایش اول برای سن 10 روزگی بصورت AMEn = 37. 289 NFE و برای سن 24 روزگی بصورتAMEn = 41. 859 NFE بدست آمد. در آزمایش دوم بیشترین میانگین وزن زنده در 42 روزگی مربوط به تیمار معادلات تخمین آزمایش اول(2542 گرم) و کمترین مربوط به تیمار جدول NRC (2266گرم) بود(05/0P<). صفات عملکردی در تیمارهای مربوط به روش حیوانی و معادلات بدست آمده در آزمایش اول نسبت به تیمارهای مربوط به معادله تخمین NRC و جدول NRC بهتر بود (05/0P<). نتایج حاصل از این آزمایش استفاده از معادلات تخمین ارائه شده در این تحقیق را جهت برآورد دقیق تر AMEnگندم در هنگام جیره نویسی پیشنهاد می کند.

این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات اسانس کپسوله شده ی پونه بر جمعیت میکروبی، مورفولوژی و طول و وزن قسمت های مختلف دستگاه گوارش جوجه های گوشتی آرین انجام شد. تعداد 625 قطعه جوجه ی گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و پنج تکرار از سن یک تا 42 روزگی مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمار ها شامل: 1-تیمار شاهد بدون افزودنی، 2-تیمار شاهد + پروبیوتیک(1/0 گرم در کیلوگرم پروتکسین)، 3-تیمار شاهد + آنتی بیوتیک(15/0 گرم در کیلوگرم آویلامایسین)، 4-تیمار شاهد + اسانس پونه( 2/0گرم در کیلوگرم) و 5-تیمار شاهد + اسانس پونه ی کپسوله شده(1 گرم در کیلوگرم) بودند. نتایج نشان داد صفات عملکردی جوجه ها در پایان 42 روزگی تحت تأثیر تیمار های آزمایشی قرار نگرفت. بیشترین جمعیت لاکتوباسیل ها در تیمار پونه کپسوله شده مشاهده شد (05/0PP)، طول و وزن سایر قسمت های دستگاه گوارش تحت تأثیر تیمار های آزمایشی قرار نگرفت. بالاترین مقدار طول دئودنوم در تیمار شاهد و کمترین در تیمار پروبیوتیک بود(05/0>P). وزن دئودنوم، طول ژژنوم، وزن ژژنوم و طول ایلئوم تحت تأثیر تیمار های آزمایشی قرار نگرفت. بالاترین مقدار وزن ایلئوم در تیمار شاهد و کمترین در تیمار آنتی بیوتیک دیده شد (05/0>P). با توجه به نتایج حاصل، به نظر می رسد فرم کپسوله شده ی اسانس تأثیر مطلوبی بر سلامت دستگاه گوارش دارد.

به منظور بررسی اثر نوع مکمل چربی و نوع افزودنی محرک رشد در جیره مرغ های تخم گذار، بر عملکرد تولیدی و خصوصیات کیفی تخم مرغ از تعداد 108 قطعه مرغ تخم گذار های لاین سویه 36-W با سن 96 هفته در یک آزمایش فاکتوریل(3×2) با دو منبع چربی(روغن گیاهی و پودر چربی) و سه حالت افزودنی محرک رشد (بدون افزودنی، پروبیوتیک و آنتی بیوتیک) در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 12 هفته استفاده شد. پرندگان به طور تصادفی در شش تیمار و با شش تکرار(تعداد سه پرنده در هر تکرار) توزیع شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که هیچ یک از متغیرهای عملکردی (درصد تولید، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک، توده تخم مرغ تولیدی و متوسط وزن تخم مرغ) تحت تأثیر نوع مکمل چربی قرار نگرفتند (05/0

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر عصاره زنجبیل و ویتامین E بر عملکرد سلول های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفند بود. برای این منظور غلظت های مختلف از عصاره های آبی و هیدروالکی زنجبیل و ویتامین E بر زنده مانی، تشکیل کلونی و بیان ژن های مهار کننده (bcl2 و bcl2l1) و پیش برنده آپوپتوز (bax) در سلول های بنیادی اسپرماتوگونی آزمایش شدند. سلول های بنیادی اسپرماتوگونی از بیضه گوسفندان کشتار شده با استفاده از روش هضم آنزیمی دو مرحله ای استحصال و به روش حذف تمایزی خالص سازی شدند. سپس با استفاده از رنگ آمیزی آلکالین فسفاتاز و بیان شناساگرهای اختصاصی oct-4 و c-kit شناسایی شدند. نتایج نشان داد زنده مانی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی در محیط کشت حاوی سطوح بالاتر از 800 میکروگرم بر میلی لیتر از عصاره هیدروالکلی زنجبیل بطور معنی داری در مقایسه با شاهد کاهش یافت (05/0>P). در حالی که بیشترین زنده مانی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی هنگام استفاده که 800 میکروگرم بر میلی لیتر از عصاره آبی زنجبیل بود و با افزایش غلظت ویتامین E (تا 100 میکروگرم بر میلی لیتر) زنده مانی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی افزایش یافت. بیان ژن bax در غلظت های موثر عصاره آبی زنجبیل (150 میکروگرم بر میلی لیتر) و ویتامین E (50 میکروگرم بر میلی لیتر) کاهش یافت در حالی که عصاره هیدروالکلی زنجبیل (150 میکروگرم بر میلی لیتر) و غلظت های بالای عصاره آبی (بیشتر از800 میکروگرم بر میلی لیتر) بیان این ژن را افزایش دادند. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه می توان از غلظت های 150 میکروگرم بر میلی لیتر از عصاره آبی زنجبیل و یا 50 میکروگرم بر میلی لیتر از ویتامین E به منظور بهبود شرایط کشت سلول های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفند استفاده نمود.

به منظور ارزیابی اثرات مادری بر تکوین سیستم ایمنی نتاج، اثر تزریق زرده تخم مرغ های بومی خزک به زرده تخم مرغ های سویه تجاری راس بر عملکرد، ایمنی و بیان ژن TLR4 در مرغ های سویه تجاری راس تعیین شد. بدین منظور تعداد 150 عدد تخم مرغ سویه راس به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی 75 تایی که شامل گروه I (گروه شاهد-تزریق زرده سویه راس) و گروه II (تزریق زرده نژاد خزک) تقسیم و برای مدت سه هفته در در دستگاه جوجه کشی خوابانده و پس از هچ با جیره متوازن به مدت شش هفته پرورش داده شدند. سه پرنده به طور تصادفی در روزهای 27 و 42 انتخاب و کشتار شدند و وزن اندام های مؤثر در ایمنی (کبد، بورس و تیموس) اندازه گیری شدند. تیتر آنتی بادی علیه ویروس نیوکاسل و بیان نسبی ژن TLR4 در کبد نمونه های آزمایشی بررسی شد. تزریق زرده خزک به تخم مرغ های سویه راس سبب بهبود عملکرد رشد، پاسخ ایمنی و نیز سبب کاهش بیان ژن TLR4 در کبد جوجه ها در مقایسه با گروه شاهد شد (05/0P<). بر اساس نتایج این پژوهش ممکن است تزریق زرده تخم مرغهای بومی خزک به تخم مرغهای سویه تجاری راس در روز اول جنینی، سبب بهبود کارائی سیستم ایمنی مرغان سویه راس در سنین بالاتر بشود.