دانشور پزشکی
سال:1379 | دوره:8 | شماره:30 |تعداد مقالات:16

سولفور موستارد (خردل) یکی از عوامل شیمیایی است که به دلیل ضایعات و زخم هایی که در پوست و پوشش مخاطی ایجاد می کند، جزء عوامل تاول زا طبقه بندی شده است. از این ماده در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران به دفعات علیه رزمندگان اسلام استفاده شد. از آن جا که عوارض تنفسی این عامل در دستگاه تنفس بسیار چشمگیر است، عوارض حاد و مزمن آن بر روی سلول های جام شکل (goble cells) برنش 78 راس موش نر بزرگ صحرایی سه ماهه از نژاد NMRI به وزن 4± 200 گرم بررسی شد.موش ها به طور تصادفی از نظر میزان دوز و زمان های متفاوت تأثیر خردل گوگردی به 12 گروه تقسیم گردیدند و تزریق به صورت داخل صفاق (IP) انجام گرفت.در گروه کنترل هیچ گونه تزریقی انجام نگرفت و در گروه شم فقط تزریق حلال (بافر تیرودز) انجام شد، از 11 گروه دیگر، 5 گروه در 5 دوز مختلف 40، 20، 10، 5 و mg/kg 2.5 محلول سولفور موستارد را برای کی بار دریافت کردند و پس از 24 ساعت کشته شده، مورد نمونه برداری قرار گرفتند. در 6 گروه باقیمانده دوزهای 10، 5 و mg/kg2.5 علاوه بر زمان 24 ساعت تا مدت 2 هفته و 8 هفته نگهداری شدند و آثار حاد و مزمن سولفور موستارد بررسی گردید. پس از کشتار، نمونه گیری از ناحیه برنش سمت راست برداشته شد، پس از فیکس و پارافینه کردن، بلوک ها به صورت سریال و با قطر 5 میکرون قطع گردیدند. سپس رنگ آمیزی با هماتوکسیلین، ائوزین و P.A.S برای بررسی پاتولوژی و میکرومتری انجام شد.نتایج این تحقیق نشان می دهد که آثار سولفور موستارد بر روی سلولهای جامی برونش وابسته به دوز است و در طولانی مدت باقی می ماند. تعداد سلول ها در تمام گروه های تجربی نسبت به گروه های شاهد و کنترل کاهش معناداری را نشان داد (P<0.01). همچنین نتایج مشخص کرد که کم ترین کاهش در دوز mg/kg 2.5 و بیشترین کاهش در دوز mg/kg 40 وجود دارد. در ضمن تغییرات پاتولوژیک به صورت خونریزی، ادم و ارتشاح آماسی که شدت آن در دوزهای بالاتر بیش تر بود، دیده شد.

پیش نیاز تدوین برنامه درمان همگانی آسکاریس، مطالعه شیوع آلودگی و سیمای اپیدمیولوژیک آن است. بدین منظور با نمونه گیری تصادفی سیستماتیک از کل مناطق روستایی استان تعداد 10570 نفر انتخاب و از آن ها نمونه مدفوع تهیه گردید. سپس این نمونه ها با روش فرمل اتر آزمایش شد. در این مطالعه، علاوه بر تعیین میزان آلودگی، شدت آن نیز با شمارش تعداد تخم کرم در هر میدان میکروسکپی در افراد آلوده تعیین و خصوصیات اپیدمیولوژیک واحدهای پژوهش مثل سن، جنس، میزان تحصیلات، و نوع آب آشامیدنی ثبت شد.میانگین آلودگی به آسکاریس در کل مناطق روستایی استان (بجز ملایر و نهاوند) 38.5 درصد بود. شهرستان تویسرکان با 75.6 درصد بالاترین و شهرستان نهاوند با 3.9 درصد کم ترین میزان آلودگی را داشت. شهرستان بهار با 56.3 درصد، رزن با 55.2 درصد، اسدآباد با 46.5 درصد، همدان با 40.9 درصد، کبودرآهنگ با 40.4 درصد و ملایر با 13.9 درصد در ردیف های بعدی قرار داشتند. شدت آلودگی در شهرستان های مختلف متفاوت بود و در مجموع 66.9 درصد افراد آلودگی خفیف، 17.9 درصد آلودگی متوسط و 15 درصد آلودگی شدید داشتند.ابتلا به آسکاریس با سن، میزان تحصیلات و جنس رابطه نداشت، گرچه در زنان خانه دار - از نظر گروه های شغلی - و گروه سنی 21 تا 29 و 51 تا 59 آلودگی بیشتر بود.این یافته ها ضرورت درمان همگانی آسکاریس در مناطق روستایی استان بجز شهرستان نهاوند و ملایر را در تمام گروه های سنی گوشزد می کنند.

در یک مطالعه توصیفی تحلیلی به منظور تعیین آگاهی، تلقی و عملکرد معلمان مدارس ابتدایی شهر تهران، تعداد 473 معلم از طریق نمونه گیری تصادفی در پنج منطقه (منطقه 2، 6، 12،14 و 19) انتخاب و مورد پرسش قرار گرفتند. یافته های بررسی نشان می دهند: متوسط سن معلمان مورد مطالعه 38.45 است که 82 درصد از آنان را آموزگاران زن تشکیل می دهند. 56 درصد از معلمان مورد مطالعه سابقه تدریس بالاتر از 15 سال دارند. 32 درصد در دوران تحصیل واحد درس بهداشت داشته و 56.2 درصد هیچگونه برنامه آموزش بهداشت نداشته اند و 23.7 درصد از معلمان دوره های خاص آموزش بهداشت را گذرانده اند.میزان آگاهی معلمان از مسائل بهداشتی دانش آموزان در حد نسبتا خوب است (80 درصد) و نگرش آنان متوسط ارزیابی می شود (64 درصد). همچنین وضعیت عملکرد معلمان نسبتا خوب است (73 درصد). بین میزان آگاهی با نگرش، و نگرش با عملکرد معلمان رابطه معناداری وجود داشته است (P<0.05) بین میزان آگاهی معلمان و عملکرد همبستگی وجود دارد؛ ولی در سطح اطمینان 95 درصد معنادار نیست.

گیاهانی که تحت تابش اشعه فرابنفش قرار می گیرند از نظر بیوشیمی، فیزیولوژی، مورفولوژی، ساختمان و محصول به طور کمی و کیفی در بین گونه ها از خود تفاوت هایی نشان می دهند. به طور طبیعی گیاهان روزنه و به طور فصلی تحت شرایط تابش اشعه های مختلف قرار می گیرند. خطر افزایش اشعه فرابنفش در اثر تخریب لایه اوزونی و تاثیر آن بر گیاهان، انجام یافتن تحقیقات در این باره را ایجاب می کند. تأثیر ضد میکروبی روغن های اسانسی ریحان از سالیان پیش شناخته شده، ولی مطالعه ای روی افزایش تأثیر ضد میکروبی ریحان اشعه انجام نشده است.روغن های اسانسی ریحان به وسیله تقطیر با آب استخراج و توسط گاز کروماتوگراف آزمایش و به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. بیش از 31 ترکیب در روغن استخراج شده شناسایی گردید. ریحان کشت شده در شرایط in-vitro در مرحله گل دهی به وسیله لامپ فرابنفش تحت پرتوتابی قرار گرفت و روغن های اسانسی آن نیز به روش فوق استخراج گردید. ترکیبات اصلی روغن فرار گروه شاهد عبارت بودند از:Estragol 33.2 درصد، neral 5.7 درصد، geranial 9 درصد و β caryophylene- 8.4 درصد، در گروه اشعه دیده، ترکیبات اصلی روغن فرار به طور قابل ملاحظه متفاوت و چنین بود: estragol 21.6 درصد، neral 8.7 درصد، geraniol 1.5 درصد، geranial 17.1 درصد،-selinene β 10.7 درصد، aromadendrene 9.2 درصد. این ترکیبات با تاثیر ضد میکروبی شان در برابر سه پاتوژن E.coli و S.aureus و C.albicans مطالعه، بررسی و مقایسه شدند. روغن های فرار ریحان تحت تابش اشعه فرابنفش در برابر S.aureus و C.albicans تأثیر ضد میکروبی بیشتری از خود نشان دادند.

بعضی از گیاهان تسکین دهنده درد هستند. هدف از این تحقیق بررسی اثر ضددردی گیاه اسطوخودوس است که به طور سنتی به عنوان آرامبخش، ضد درد و ضد میگرن به کار می رود.برای اظهار نظر درباره اثر ضد دردی این گیاه سعی شده با استفاده از حیوانات آزمایشگاهی در مورد این باور سنتی، قضاوت علمی شود.اولین قدم عصاره گیری از گیاه مورد نظر بود که به دو طریق سوکسله و پرکوله صورت گرفت. از این عصاره ها محلول هایی با غلظت مشخص تهیه گردید. آثار ضد دردی عصاره با دو تست Tail-Flick و فرمالین مورد ارزیابی قرار گرفت. حیوان آزمایشگاهی مورد استفاده موش های سفید کوچک (albino) از جنس نر، جوان و با محدوده وزنی 27-20 گرم بودند که به گروه های 7 تایی تقسیم شدند. به گروه کنترل ml/kg 10 نرمال سالین به صورت IP تزریق گردید. به سایر گروه ها نیز به ترتیب دوزهای 100، 200، 300، 500، 1000 و 2000 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن موش از عصاره سوکسله به صورت IP تزریق و آثار ضددردی با تست Tail-Flick ارزیابی شد. نتایج نشانگر این است که عصاره حاصل از روش سوکسله با دوز mg/kg 1000 آثار ضد دردی معناداری نسبت به گروه کنترل ایجاد می کند (P<0.01).سپس عصاره حاصل از روش پرکوله با دوز mg/kg1000 به صورت IP تزریق شد که آثار ضد دردی بهتری را نشان داد. در مرحله بعد آثار ضددردی عصاره حاصل از روش پرکوله با دوز mg/kg 1000 با تست فرمالین مورد ارزیابی قرار گرفت که آثار ضد دردی معناداری را نسبت به گروه کنترل نشان داد(P<0.01) . پیش درمانی حیوانات با نالوکسان تاثیری در اثر ضددردی عصاره نداشته و لذا احتمال دخالت گیرنده های اپیوئیدی، در اثر ضد دردی عصاره منتفی است. با توجه به نتایج فوق و با مقایسه اثر ضددردی دوز موثر عصاره با آسپرین و مورفین به نظر می رسد که آثار ضد دردی عصاره ناشی از تأثیرش بر روی فرایندهای التهابی است.در بررسی هیستوپاتولوژیک، احتقان کبد و کلیه ناشی از عصاره مشاهده گردید.

در تحقیق حاضر آثار کاربرد یک بار و دوبار عسل در روز بر فرایند التیام زخم باز پوست موش صحرایی به روش شمارش سلولی بررسی و مقایسه شده است.48  سرموش صحرایی بالغ نر به طور تصادفی به گروه های شاهد و تجربی تقسیم شدند. هر یک از گروه ها در سه دسته کوچک تر با دوره های بررسی 4، 7 و 14 روزه قرار گرفتند. تحت بیهوشی عمومی و با رعایت شرایط استریل، درپشت گردن هر حیوان یک زخم مدور با ضخامت کامل پوست ایجاد شد. بلافاصله پس از ایجاد زخم سطح، زخم موش های صحرایی گروه تجربی یک، روزی یک بار و موش های صحرایی گروه تجربی دو، روزی دوبار به وسیله عسل نجوشیده و پردازش نشده پوشیده می شد. در انتهای دوره های بررسی موش های صحرایی به وسیله اتر کشته شدند. از بستر زخم و پوست سالم مجاور نمونه تهیه شد و مراحل کار عملی بافت شناسی عمومی بر روی آن ها به عمل آمد. برش های حاصل با روش هماتوکسیلین و ائوزین رنگ شدند و سلول های فیبروبلاست، ماکروفاژ، نوتروفیل، اندوتلیوم عروق بستر زخم، ضخامت بستر زخم و ضخامت اپیدرم جدید به وسیله قطعه های چشمی مخصوص شمارش و اندازه گیری شد. سپس داده ها به روش آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل آماری شدند. نتایج نشان داد فیبروبلاست ها، ماکروفاژها، نوتروفیل ها و ضخامت زخم گروخه های تحقیق با یکدیگر اختلاف معنادار آماری دارند. با اعمال روش LSD مشخص شد که این اختلافات بین گروه های زیر وجود دارد:1 - در روز چهار بررسی بین فیبروبلاست ها و ماکروفاژهای گروه شاهد و گروه های تجربی، نوتروفیل ها و ضخامت زخم گروه های تجربی با یکدیگر و گروه تجربی دو با گروه شاهد اختلاف وجود دارد.2 - در روز هفت بررسی بین فیبروبلاست های گروه تجربی با گروه شاهد و یکدیگر و ماکروفاژهای گروه تجربی دو با گروه شاهد و گروه تجربی یک اختلاف موجود است.3- در روز چهارده بررسی بین فیبروبلاست های گروه تجربی با یکدیگر اختلاف وجود دارد. مالیدن عسل بر زخم باز پوستی در موش صحرایی طبق الگوی دو بار در روز، موجب بروز نتایج بهتر معنادار آماری در مقایسه با الگوی یک بار در روز گردید.

تاموکسیفن یک داروی ضد استروژنی غیراستروئیدی است که از طریق مهار گیرنده های استروژن از رشد و توسعه تومورهای بدخیم پستان جلوگیری می کند. با آن که این اثر ضد استروژنی تاموکسیفن در تومورهای بدخیم سینه به طور کامل مشخص گردیده، ولی دیده شده که این دارو در بافت های دیگر می تواند نقش استروژنی داشته باشد. به دنبال مشاهده اثر استروژنی تاموکسیفن بر بعضی از بافت ها و احتمال افزایش غلظت TBG ساخته شده در کبد در شرایط هیپراستروژنی، فکر انجام دادن این تحقیق و بررسی احتمالی استروژنیک تاموکسیفن بر TBG در کبد پدید آمد.در این تحقیق دو دسته اصلی موش صحرایی به شرح آتی مورد بررسی قرار گرفتند. دسته اول: 4 گروه 10 تایی دارای تخمدان، شامل 2 گروه شاهد و 2 گروه تحت درمان با تاموکسیفن. به صورت یک روز در میان به مدت 2 و 4 هفته و دسته دوم: 4 گروه 10 تایی تخمدان برداری شده مشابه دسته اول.در پایان دوره حیوان ها را از طریق قطع نخاعی کشته، کبد آن ها را جدا کرده، و در فریزر 70- درجه سانتی گراد نگهداری کردیم. پس از تهیه سیتوزول، بررسی تغییرات TBG از طریق روش غیرمستقیم T3uptake انجام شد.نتایج نشان می دهند که T3up در تمامی گروه های تحت درمان در مقایسه با گروه های شاهد دسته اول به طور معنادار (P=0.000) کاهش یافته است که نشان می دهد تاموکسیفن به طور مستقیم یا غیرمستقیم (از طریق افزایش تولید استروژن به وسیله تخمدان) باعث افزایطش ظرفیت اتصال TBG می گردد؛ لکن چون کاهش T3up (به طور معنادار P=0.000 ) در تمام گروه های تحت درمان در مقایسه با گروه های شاهد در دسته دوم نیز مشاهده گردید، به احتمال قوی تاموکسیفن به طور مستقیم به عنوان استروژن، در کبد باعث افزایش ظرفیت اتصال TBG می گردد.

کلستریدیوم بوتولینوم تیپ A نوروتوکسینی (توکسین) تولید می کند که یک اندوپپتیداز وابسته به روی است. با آن که اداره غذا و داروی امریکا (Us Food and Drug Administration=FDA) مجوز کاربرد درمانی این توکسین را صادر کرده، غیرفعال شدن آن باعث کاهش آثار درمانی آن می گردد. در این تحقیق، نقش غلظت  یون روی (Zn+2) موجود در محیط کشت بر فعالیت نوروتوکسین بررسی گردید. با استفاده از دستگاه جذب اتمی (atomic absorption) غلظت یون روی در محیط کشت در pH های مختلف اندازه گیری شد و مشخص گردید که ظروف شیشه ای مورد استفاده و نیز pH نقش موثری بر فعالیت نورتوکسین (تزریق داخل صفاق در موش سوری) تولید شده در حضور غلظت های مختلف یون روی دارند. به عبارت دیگر، نتایج این تحقیق موید آن است که غلظت یون روی در تولید و توکسیسیته نوروتوکسین تیپ A کلستریدیوم بوتولینوم نقش موثری دارد.

گزارش های متعددی در مورد آثار دارویی سیر ارائه شده که از آن جمله می توان به آثار ضد باکتریایی، ضد فشار خون، ضد چربی، ضد تجمع پلاکتی، و ضد سرطان آن اشاره کرد. در این مطالعه اثر دوزهای احتمالی توکسیکی عصاره آبی سیر بر روی ریه موش صحرایی نر و ماده از گونه N.MARI با وزن تقریبی 150-90 گرم مورد بررسی هیستوپاتولوژیک قرار گرفته است. حیوانات در پنج گروه دوازده تایی شامل گروه کنترل (دریافت کننده سرم فیزیولوژی 0.9 رصد) و گروه های آزمون که به ترتیب مقادیر 50، 100، 200، 400 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره سیر را به صورت داخل صفاق به مدت یک ماه دریافت کرده بودند، قرار داده شدند. اثر عصاره تزریق شده سیر بر روی مقاطع بافتی رنگ آمیزی شده با هماتوکسیلین و ائوزین تحت بررسی میکروسکوپی قرار گرفت. نتایج حاصل از بررسی های هیستوپاتولوژیک روی بافت ریه نشان داد که سیر با دوز پایین (mg/kg50) اثر تخریبی کمی روی بافت ریه در مقایسه با کنترل ایجاد کرده دارد. در صورتی که استفاده از دوز بالای سیر (mg/kg 400) به شدت این بافت را در مقایسه با سایر گروه ها تخریب کرده بود. پیشنهاد می شود برای جلوگیری از آثار جانبی احتمالی این گیاه در استفاده های درمانی مطالعات بیشتری در این خصوص انجام شود.

این پژوهش، یک مطالعه نیمه تجربی از نوع قبل و بعد است که بر روی 75 نفر از کارکنان مرد متاهل یکی از دانشگاه های تهران که همسرانشان در سنین باروری (49-15) قرار داشتند با هدف " بررسی میزان تأثیر آموزش بهداشت بر مشارکت مردان در تنظیم خانواده" انجام شد. در این مطالعه ابتدا میزان مشارکت مردان مورد مطالعه طبق تعریف علمی آن با سنجش میزان آگاهی و تلقی در مورد تنظیم خانواده و روش های مؤثر مردانه پیشگیری از بارداری، و میزان مشورت مردان با همسرانشان برای پیشگیری از بارداری، به وسیله پرسشنامه بررسی شد. سپس بر اساس نیازهای تعیین شده، برنامه آموزشی طراحی و اجرا گردید. پس از دو ماه میزان مشارکت مردان یک بار دیگر اندازه گیری شد که بر اساس نتایج حاصل، میزان آگاهی و تلقی در مورد فوق الذکر پس از آموزش افزایش یافت و آزمون تی زوج، تاثیر آموزش را نشان داد (P<0.0001). همچنین میزان به کارگیری روش های موثر مردانه پیشگیری از بارداری از 22.6 درصد قبل به 37.3 درصد بعد از آموزش افزایش یافت و آزمون مک نمار نیز در این مورد تأثیر آموزش را نشان داد (P<0.0034). در ضمن بر میزان مشورت مردان با همسرانشان بعد از آموزش افزوده شد و آزمون تی زوج تأثیر آموزش را نشان داد (P<0.035). شایان ذکر است که بر اساس یافته های مطالعه حاضر، بین متغیر آگاهی از تنظیم خانواده و عوامل دموگرافیک سن ازدواج مردان مورد مطالعه و میزان تحصیلات همسرانشان و همچنین بین متغیر تلقی از تنظیم خانواده و عامل دموگرافیک تعداد فرزندان بر اساس آزمون آنالیز واریانس رابطه معنادار موجود است (p<0.01).

این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که در مرکز آموزشی پژوهشی درمانی امام خمینی )ره) شاهرود انجام گرفته و هدف از آن، تعیین میزان تأثیر روش آرام سازی بنسون بر اضطراب روز عمل بیماران کاندید اعمال جراحی شکمی است. در این مطالعه 30 نفر از بیماران بستری در بخش جراحی مردان با توجه به مشخصات نمونه انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها، مربوط به سنجش میزان اضطراب حالت و صفت واحدهای مورد پژوهش، در طی پژوهش هر روز ساعت 4 بعدازظهر روز قبل از عمل سنجیده می شد. سپس به مدت 1 ساعت آموزش روش آرام سازی بنسون داده می شد و نمونه ها تا ساعت 10 شب حداقل سه مرتبه اقدام به آرام سازی می کردند و ساعت 8 صبح روز عمل مجدداً اضطراب نمونه ها اندازه گیری می شد. یافته های پژوهش نشان داد که میانگین اضطراب بیماران روز قبل از عمل به 80.96 و روز عمل به 72.83 تقلیل یافته که آزمون آماری با p=0.000 T=8.85. اختلاف معناداری را نشان داد. همچنین یافته ها بیانگر این است که میانگین اضطراب موقعیت و صفت روز قبل به ترتیب 44.8 و 38.36 و روز عمل یعنی بعد از استفاده از روش آرام سازی بنسون 37.6 و 36.10 شد که آزمون آماری مقایسه زوج ها باP=0.00 و T=8.85نشان داد که روش بنسون در کاهش اضطراب موقعیتی تأثیر زیادی داشته است. ولی آزمون آماری مقایسه زوج ها باP=0.25و T=1.16 مشخص کرد که روش آرام سازی بنسون در کاهش اضطراب صفتی تأثیر نداشته و به علاوه روش آرام سازی بنسون به میزان 10.04 درصد در کاهش اضطراب روز عمل بیماران کاندید اعمال جراحی شکمی مؤثر افتاده است و بدین ترتیب فرضیه پژوهش، یعنی " به کارگیری روش آرام سازی بنسون روز قبل از عمل، موجب کاهش اضطراب روز عمل جراحی در بیماران کاندید اعمال جراحی شکمی می شود" تأیید گردید. پیشنهاد می شود روش آرام سازی بنسون به عنوان یک روش خود مراقبتی در کاهش اضطراب بیماران کاندید اعمال جراحی به کار رود و به عنوان مراقبت قبل از عمل به بیماران آموزش داده شود.

کشت سلول شووان برای بررسی عملکرد این سلول ها در حالت طبیعی و در بیماری هایی که مربوط به عملکرد اولیه سلول های شووان می شود، انجام می گیرد.در بدن موجود زنده (in vivo) نیز سلول های شووان در پدیده تخریب اکسونی (degeneration) در اعصاب قطع شده، باقی مانده، به صورت فعال عمل می کنند و همچنین در پدیده ترمیم عصب (regeneration) نقش کلیدی دارند.کشت سلولهای شووان از هر عصب محیطی امکان پذیر است. در این تحقیق ما از کشت کانگلیون های جوجه در مرحله 8 روزه جنینی (E8) عصب سیاتیک جنین 14 روزه جوجه (E14) و عصب سیاتیک موش صحرایی نوزاد (2-1 روزه) استفاده کردیم.تکنیک استفاده شده دراین تحقیق با اعمال برخی تغییرات در تکنیک های مختلف کشت سلول های شووان و ادغام آن ها به کار رفته است.کشت سلول های شووان به جای این که از سلول های متفرق استفاده شود بدون حذف غلاف عصب سیاتیک و همچنین غلاف گانگلیون انجام گرفته و چون فیبروبلاست ها که درون غلاف هستند کمتر امکان تکثیر دارند از افزایش زیاد آن ها جلوگیری شده است. در مراحل بعدی استفاده از تکنیک روزه داری نسبت به سرم (serum starvation) سبب حذف سلول های فیبروبلاست از محیط کشت گردیده است.از collagen به عنوان کف چسبنده به جای poly -L-Lysine یا لامینین استفاده شده است.محیط کشت استفاده شده در این تحقیق DMEM همراه با FCS بوده است. در مقایسه با محیط کشت اختصاصی L-15 محیط DMEM به همراه سرم باعث افزایش قدرت تکثیر سلول های شووان می شود. پس از 4 تا 5 هفته، کشت غنی از سلول های شووان به دست می آید. سلول های شووان به دست آمده در این محیط تا بیش از 4 ماه زنده می مانند.