دانشور پزشکی
سال:1379 | دوره:7 | شماره:27 |تعداد مقالات:16

سرطان سرویکس از مهم ترین علل مرگ و میر خانم ها است و یکی از ریسک فاکتورهای آن بیماریهای مقاربتی به شمار می رود که مهم ترین آن ها عفونت ویروس پاپیلومای انسانی است. هدف ما در این بررسی تعیین وجود عفونت پاپیلوماویروس انسانی در بیماران دارای پاپ اسمیر غیرطبیعی بوده است. طی بررسی بیست ماهه از مجموع سیصد و هفده نمونه پاپ اسمیر غیر طبیعی، بیست و چهار نفر از مطالعه حذف شدند و بقیه موارد توسط کلپوسکوپی، پاپ اسمیر، و بیوپسی زیر کلپوسکوپی بررسی شدند. در دوازده نفر عفونت HPV توسط بیوپسی تایید گردید (4.1 درصد). تعداد موارد تایید شده توسط کلپوسکوپی نه نفر بود (3.1 درصد). در این بررسی توزیع بیماری بر حسب سن، تعداد بارداری، سن ازدواج، وضعیت تحصیلات زن، وضعیت شغلی زن و شوهر و روش پیشگیری از بارداری بررسی گردید. یافته های تحقیق عبارتند از:شیوع عفونت HPV در این مطالعه 4.1 درصد بوده که در مقایسه با سایر مطالعات پایین تر است. بیمارانی که از نظر HPV مثبت بودند، در مقایسه با سایر مطالعات سن بالاتری داشتند (7.12 و 58 درصد). همراهی بین عفونت HPV سرویکس و CIN به عنوان پرکورسور کارسینوم وجود دارد (9.6 درصد موارد CIN همراه با HPV بود). ده نفر از دوازده مورد با عفونت HPV همزمان دارای تشخیص CIN بودند (83 درصد). موارد CIN همراه با HPV نسبت به CIN بدون HPV خفیف تر بود. نوع روش پیشگیری، وضعیت اقتصادی، و فعالیت جنسی (سن ازدواج؛ تعداد بارداری) در ابتلا به عفونت HPV بی تاثیر بوده است.

کنترل رشد جمعیت در کشور ما از اهمیت زیادی برخوردار است. نورپلنت وسیله ای مطمئن، قابل برگشت و با اثر طولانی برای پیشگیری از بارداری است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی گذشته نگر بوده، با استفاده از پرسشنامه، مصاحبه و معاینه بالینی به بررسی میزان رضایت و علل ترک نورپلنت در مصرف کنندگان این روش طی سال های 1375-1373 در شهرستان ممسنی پرداخته است. بر اساس یافته های این پژوهش، استقبال جامعه روستایی و عشایر از این روش بسیار بیش تر از جامعه شهری بوده است. شایع ترین عارضه کاشت نورپلنت در استفاده کنندگان، سرگیجه بوده و آمنوره به عنوان بیش ترین اختلال قاعدگی وجود داشته است. میانگین مدت استفاده از نورپلنت در زنان استفاده کننده 23 ±820 روز بود. پس از دو سال پیگیری از 266 مورد بررسی شده در این پژوهش، 31 مورد (11.7 درصد) نورپلنت را خارج ساخته بودند. شایع ترین علل خارج کردن کپسول نورپلنت، عوارض مربوط (45.5 درصد) و باورهای غلط (45.5 درصد) بود. شایع ترین عارضه منجر به خارج کردن کپسول، اختلال در قاعدگی بوده است. 16.2 درصد از مصرف کنندگان و 80.6 درصد از افرادی که این روش را ترک کرده اند ساکن شهر بودند. ارایه اطلاعات صحیح، ایجاد ارتباط مناسب، آموزش و مشاوره قبل از کاشت نورپلنت، می تواند مانع از ایجاد باورهای غلط و در نتیجه ترک استفاده از نورپلنت گردد.

هدف تحقیق حاضر عبارت است از استفاده از جریان الکتریسیته ثابت برای تشویق التصاق استخوانی در استخوان های ضعیف. روش کار بدین صورت بود که ساخت یک مدار الکتریسیته ساکن (20 میکروآمپر) در ابعاد کوچک ساخته شد تا در لایه زیرجلدی پوست شکم خرگوش نیوزیلند سفید قرار گیرد. سپس یک ایمپلنت TWINPLUS-IMZ در یک استخوان درشت نی هر خرگوش کاشته شد و التصاق استخوانی در گروه درمان تحریک گردید. دو خرگوش در گروه کنترل و دو خرگوش در گروه درمان به کار گرفته شدند. مدل مطالعاتی این تحقیق مبنی بر کاشتن ایمپلنت دندانی در استخوان نوع چهار و تحریک آن به وسیله جریان الکتریسیته موفقیت آمیز بود. بررسی هیستومورفومتری ناحیه اسفنجی استخوان نشان داد که متوسط گروه شاهد با روش های نقطه ای و طولی به ترتیب 6 (حداقل 1 و حداکثر 20) و 49.95 (حداقل 4 و حداکثر 60) درصد و متوسط گروه درمان با روش های نقطه ای و طولی به ترتیب 7.5 (حداقل 0 و حداکثر 15) و 54.06 (حداقل 0 و حداکثر 71) درصد است. متوسط بررسی نقطه ای و طولی کورتیکال در گروه کنترل و درمان تقریبا 100 درصد است. کیفیت التصاق استخوانی در ناحیه اسفنجی به وسیله جریان الکتریسیته ساکن به 20 میکروآمپر نسبت به گروه کنترل به میزان اندکی افزایش یافته است.

اندازه گیری فشارخون از شیوه های رایج ارزیابی بالینی بیماران محسوب می شود. از سال ها پیش روش های متفاوتی برای اندازه گیری فشار خون مطرح شده که متداولترین آن ها استفاده از فشارسنج و گوشی است. در این مطالعه روش نوینی از اندازه گیری فشارخون دیاستولیک با استفاده از فشارسنج و لمس نبض براکیال پیشنهاد گردیده است. از یکصد بیمار مراجعه کننده به بیمارستان شهید مصطفی خمینی مجموعا چهارصد بار اندازه گیری فشارخون انجام شد که در نیمی از اندازه گیری ها روش معمولی استفاده از گوشی و در بقیه موارد، روش لمس نبض مورد استفاده قرار گرفت. اندازه گیری ها توسط گروه های دو نفره که در هر کدام هر یک از افراد گروه با یکی از روش های مذکور اقدام به اندازه گیری فشار خون بیماران می کرد انجام شد. سپس یافته های به دست آمده با استفاده از آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شد.میانگین فشارخون دیاستولیک در کل بیماران با روش استفاده از گوشی 12±75 میلی متر جیوه و با استفاده از روش لمس نبض 12±74 میلی متر جیوه بود که از نظر بالینی تفاوت معناداری بین این دو اندازه گیری وجود نداشت. همچنین ضریب همبستگی این دو اندازه گیری 0.82=r با 0.001 P< محاسبه شد.نتایج این مطالعه نشان می دهد که روش جدید اندازه گیری فشارخون دیاستولیک با لمس براکیال قابل اعتماد بوده و می توان با این روش با لمس نبض براکیال و بدون استفاده از گوشی، فشارخون دیاستولیک بیماران را اندازه گرفت.

عنکبوت بیوه سیاه از معروف ترین عنکبوت های سمی است که گونه های مختلف آن در سراسر جهان از جمله آسیای میانه و منطقه مدیترانه انتشار دارد. این عنکبوت در منطقه شمال شرقی ایران (خراسان) با نام عمومی «دلمک» شناخته می شود. مطالعه مزبور در پی سه مورد مرگ در سال 1371 و 195 مورد گزش منجر به بستری در طی سال های 1376-1373 در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد انجام گرفت. در این بررسی 216 عنکبوت بیوه به روش جستجو و صید مستقیم جمع آوری و با استفاده از خصوصیات مرفولوژی و بیواکولوژی تعیین هویت گردیدند. عنکبوت های مورد نظر از جنس Latrodectus و گونه های سمی آن L.tredecimguttats با بیش ترین وفور و پراکندگی (61.57 درصد)، L.dahli (31.48 درصد)، L. geometricus (5.1 درصد)، L.pallidus (1.39 درصد) تشخیص داده شد. بیش ترین موارد صید مربوط به شهرستان بجنورد با 22.69 درصد و شهرستان چناران با 21.30 درصد و کم ترین آن مربوط به شهرستان فریمان با 0.93 درصد و تربت جام با 1.85 درصد بود. بررسی اپیدمیولوژیک پرونده 195 نفر از افراد عنکبوت گزیده که در بیمارستان امام رضا (ع) بستری شده بودند. نشان داد 70.8 درصد آن ها مرد و 29.2 درصد آن ها زن و بین 1 تا 8 روز در بیمارستان بستری بوده اند. بیش ترین موارد گزش از نظر فصلی مربوط به تابستان، از نظر شغلی مربوط به کشاورزان (36.4 درصد) و بعد مربوط به گروه زنان خانه دار (27.9 درصد)، از نظر سنی مربوط به سنین 15 تا 45، از نظر موضع گزش مربوط به پاها (45 درصد) و از نظر مکانی مربوط به شهرستان مشهد (60 درصد) بوده است.بیش ترین علایم مشاهده شده عبارت بودند از: درد موضعی (96.5 درصد)، درد منتشر در یک عضو (95.3 درصد)، درد منتشر در بدن (87 درصد)، لرز (83 درصد) و خستگی (82.4 درصد).

این پژوهش یک مطالعه شبه تجربی (pre-Experimental design) است که در سال 76-1375 انجام گرفته و هدف آن تعیین میزان تاثیر برنامه مشاوره با خانواده در پیشگیری از سوء رفتار با زنان سالمند ساکن در شهر تهران بوده است. در این مطالعه نمونه گیری بر اساس مشخصات به موجب زمان تصادفی بوده و 30 سالمند و خانواده انتخاب شده اند. اطلاعات قبل و بعد از برنامه مشاوره از طریق مصاحبه و مشاوره توسط پرسشنامه، چک لیست و برنامه طراحی شده مشاوره جمع آوری شده است. یافته های پژوهش با توجه به فرضیات نشان داد که اکثر واحدهای پژوهش مواردی را که در پرسشنامه تحت عنوان غفلت، سوء رفتار روان شناختی و تجاوز به حقوق مطرح گردیده سوء رفتار می دانستند. آزمون آماری T وابسته (Paired Samples t-test) و ویلکاکسون (Wilcoxon) نشان داد که بین میانگین نمرات ارتباط خانواده و سالمند، علایم رفتاری و شاخص های ظاهری غفلت، غفلت، سوء رفتار روان شناختی و تجاوز به حقوق اختلاف معناداری وجود دارد (P<0.000)؛ یعنی برنامه مشاوره با خانواده در پیشگیری از سوء رفتار (غفلت، سوء رفتار روان شناختی و تجاوز به حقوق) نسبت به زنان سالمند تاثیر داشته و فرضیات پژوهش تایید گردیده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین مشکلات جسمانی سالمند، سطح تحصیلات و درآمد خانواده با سوء رفتار همبستگی معناداری وجود دارد، یعنی با افزایش مشکلات جسمانی، پایین بودن سطح تحصیلات و میزان درآمد خانواده، ابتلا به سوء رفتار در زنان سالمند افزایش می یابد. با توجه به نتایج فوق پیشنهاد می گردد که برنامه طراحی شده مشاوره با خانواده به عنوان یک روش درمانی برای پیشگیری از سوء رفتار در زنان سالمند به کار رود.

کلسیم به عنوان پیک ثانوی، احتمالا در فعال شدن یاخته های التهابی نقش دارد، که عمل داخل یاخته ای خود را از طریق متصل شدن به یک پروتیین به نام کالمودولین و تشکیل مجموعه کلسیم - کالمودولین اعمال می کند. تری فلوپرازین (TFP) یک مهار کننده کالمودولین است که برای درمان بیماران روانی استفاده می شود و در پژوهش حاضر اثر ضد التهابی آن روی خیز ناشی از کائولین در پنجه موش صحرایی بررسی و با اثر ضد التهابی ایبوپروفن و آنتاگونیست برادی کینین مقایسه شد. این مطالعه مداخله ای - تجربی روی موش های صحرایی بالغ نر انجام شد. خیز التهاب حاد به وسیله تزریق ml0.1 از غلظت های 2، 4 و 8 درصد کائولین برای مدت زمان 1، 4 و 8 ساعت به داخل کف پنجه ایجاد شد. TFP با غلظت های 8 و 32، ایبوپروفن با غلظت 12 و آنتاگونیست گیرنده 1B برادی کینین با غلظت های 0.1 و 0.5 میلی گرم در کیلوگرم، 15 دقیقه قبل از تزریق کائولین به طریق داخل صفاقی مصرف شدند. میزان خیز التهابی با اندازه گیری تغییرات وزن و محتوای رنگ آبی ایوانز (Evans Blue) خارج عروقی در پنجه ملتهب و مقایسه آن با پنجه کنترل - که سرم فیزیولوژیک به آن تزریق شد - تعیین شد. نتایج نشان داد که تزریق کائولین با غلظت 4 درصد بعد از چهار ساعت وزن پنجه را به میزان 183 درصد افزایش داد که این افزایش توسط TFP با غلظت های 8 و 32 میلی گرم در کیلوگرم به ترتیب به میزان 94.8 درصد و 93.9 درصد به طور معناداری مهار شد. همچنین تزریق کائولین 4 درصد محتوای رنگ آبی ایوانز را به میزان 265.5 درصد افزایش داد که این افزایش به میزان 38 درصد توسط TFP کاهش پیدا کرد. اثر مهاری TFP روی افزایش وزن پنجه 14.5 درصد بیش تر از اثر مهاری ایبوپروفن و اما اثر آن روی محتوای رنگ آبی مشابه با اثر ایبوپروفن است. اثر ضدالتهابی آنتاگونیست برادی کینین به طور معناداری کم تر از دو داروی دیگر بود. حسب این نتایج TFP به طور موثری خیز التهابی ناشی از کائولین را مهار می کند، به طوری که اثر مهاری آن قابل مقایسه با اثر ایبوپروفن، اما بیش تر از اثر آنتاگونیست برادی کینین است.

تعیین جنسیت فرزند همواره از آرزوهای بشر بوده است. در این باره در طی قرون متمادی تلاش های زیادی صورت گرفته و نظریات و فرضیات گوناگونی ارایه گردیده است. نظریه ای که در حال حاضر طرفداران زیادی دارد نظریه تاثیر تغییر نسبت یون ها در تعیین جنسیت است. احادیث و روایت های فراوانی نیز از ائمه معصوم (ع) در دست است که در آن ها به تاثیر گیاه کاسنی در تعیین جنسیت فرزند اشاره گردیده است. هم چنین گزارش های فراوانی در دست است که آثار دارویی - درمانی بخش های مختلف گیاه کاسنی را تایید می کنند. در این پژوهش آثار تجویز عصاره آبی (روش سوکسله) برگ گیاه کاسنی (Cichorium intybus L) بر تغییرات سطح کاتیون های سرم خون و نسبت جنسی نوزادان، در رت، مورد بررسی قرار گرفته است. پنجاه و چهار رت از نژاد ویستار (Wistar) به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی 1 و 2 (در هر گروه 12 ماده و 5 نر) و گروه کنترل (16 ماده و 4 نر) تقسیم گردیدند. پس از تعیین میزان سمی بودن عصاره آبی برگ کاسنی در رت (g/kg2.244=LD50)، در طول یک دوره یک ماهه، به رت های گروه های آزمایشی 1 و 2 به ترتیب g/kg1 و g/kg0.7 عصاره برگ گیاه کاسنی به صورت درون صفاقی (هر 72 ساعت یک بار) تزریق گردید. رت های گروه کنترل به طریق مشابه، حلال عصاره یعنی آب مقطر دریافت کردند. در طول دوره تزریق به طور هفتگی تغییرات وزن، و پس از تزریق هشتم، میزان pH خون و میزان یون هایK+ , Ca2+ , Mg2+ و Na+ سرم خون اندازه گیری شد. علاوه بر این در رت های نر میزان تستوسترون خون نیز اندازه گیری گردید. پس از پایان دوره تزریق، رت های گروه های آزمایشی و کنترل به صورت درون گروهی و بین گروهی آمیزش یافتند و بعد از زایمان رابطه بین نسبت جنسی نوزادان و میزان کاتیون های سرم خون تعیین گردید. نتایج به دست آمده حاکی است که اگر چه تجویز عصاره آبی برگ کاسنی تاثیری بر pH خون و میزان یون های کلسیم و منیزیم سرم خون ندارد، ولی باعث افزایش میزان یون های سدیم و پتاسیم سرم خون می گردد. همچنین تجویز عصاره آبی برگ کاسنی نسبت ] [Na+ +K+ ]/ [Ca2+ +Mg2+ را در سرم خون رت ها به ویژه در گروه آزمایشی 1 افزایش داده بود (p<0.001). علاوه بر این، محاسبه نسبت جنسی نوزادان در گروه آزمایشی 1 نسبت به گروه کنترل 10.23 درصد افزایش نشان داد (p<0.05). این نتایج ضمن تایید موارد موجود در طب اسلامی - ایرانی مبنی بر تاثیر مصرف گیاه کاسنی بر جنسیت نوزاد دلالت دارد که تجویز عصاره آبی برگ گیاه کاسنی احتمالا با تغییر نسبت های یونی خون و به تبع آن تغییر الکترولیتی محیط داخلی و ترشحات لوله های رحم، بر قابلیت پذیرش اسپرم های Yدار یا Xدار تخمک اثر گذاشته، نسبت جنسی نوزادان را تغییر می دهد.

این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی مورد - شاهدی است که با هدف بررسی میزان تاثیر برنامه آموزش بهداشت توسط معلمان بر پیشگیری از اکسیوریازیس در دبستان های دخترانه شهر اردکان در سال 1377 انجام پذیرفته است.اطلاعات به صورت دو مرحله ای گردآوری شده و ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه، برگ مشاهده مستقیم (check-list) و تست گراهام (Graham) بوده است.یافته های به دست آمده اختلاف معناداری را در مورد تاثیر برنامه آموزش بهداشت توسط معلمان یک و دو ماه بعد بر رفتارهای بهداشتی دانش آموزان نشان می دهد (P<0.05)؛ یعنی برنامه آموزش بهداشت بر چگونگی رفتارهای بهداشتی دانش آموزان تاثیر داشته و باعث افزایش رفتارهای مطلوب در آنان گردیده است. همچنین نتایج حاصل از تست گراهام (روش اختصاصی تشخیص اکسیور) بر روی دانش آموزان دو گروه شاهد و آزمون (کل جمعیت دختران دبستانی شهر اردکان) نشان داد که میزان آلودگی به اکسیور در دانش آموزان گروه شاهد 39.71 درصد و در گروه آزمون 42.85 درصد و میزان کل آلودگی 41.18 درصد بوده که این میزان ها پس از اجرای برنامه آموزش بهداشت توسط معلمان برای دانش آموزان گروه آزمون به مدت دو ماه و نیم به 13.63 درصد و برای افراد گروه شاهد به 29.49 درصد کاهش یافته و آزمون های آماری این اختلاف را با ( P<0.05) معنادار نشان دادند. این مطلب گویای این واقعیت است که برنامه آموزش بهداشت بر پیشگیری از ابتلا به کرمک دانش آموزان تاثیر مثبت داشته است.

رده های سلولی xrs-5 و xrs-7 تخمدان همسترچینی (CHO) از موتانت های حساس به تشعشع هستند. این سلول ها دارای نقصی در اتصال پارگی های دو رشته DNA بوده، تغییراتی در ساختمان کروموزوم و موفولوژی هسته ای نشان می دهند. سلول های irs1 نیز از موتانت های حساس به تشعشع سلول های V79 همسترچینی بوده، به عوامل فیزیکی و شیمیایی ژنوتوکسیک حساسیت بیش از حد نشان می دهند. رابطه بین حساسیت پرتوی و میزان تراکم کروموزومی در سلول های حساس به تشعشع (xrs5، xrs7 و irs1) و سلول های مادری (CHOK1, V79) با اندازه گیری طول و ضخامت بزرگ ترین کروموزوم ساب متاسانتریک (شماره 2) این سلول ها مورد بررسی قرار گرفت. سلول ها در محیط کشت MEM نگهداری و پس از تیمار با کلسمید به روش استاندارد متافاز تهیه شد. لام ها پس از خشک شدن در دمای اتاق به مدت 24 ساعت، بر روی سطح داغ ºC54 قرار داده، سپس با رنگ فلوئورسانس Dapi رنگ آمیزی شدند. متافازها در سیستم رایانه ای Smart Capture و IPLab بررسی و کروموزوم ها اندازه گیری شد. نتایج مبین تفاوت معنادار بین اندازه طول، ضخامت و نسبت ضخامت به طول کروموزوم های xrs-5 و xrs-7 با سلول های مادری CHO-K1 است (P<0.001). کروموزوم های سلول های xrs-5 کوتاه تر و تراکم آن ها بیش تر از سلول های CHO-K1 و xrs-7 مشاهده گردید. برعکس در سلول های irs1 تراکم کروموزومی کم تری مشاهده شد و طول کروموزوم ها بیش تر از سلول های مادری V79 و V79-4 بود که این تفاوت از نظر آماری بسیار معنادار است (P<0.001). این نتایج مبین آن است که احتمالا سلول های موتانت حساس به پرتو و سلول های مادری از نظر سازماندهی هسته ای DNA و تراکم کروموزومی با یکدیگر متفاوتند؛ لکن تراکم کروموزوم احتمالا از عوامل موثر در حساسیت پرتوی سلول ها نیست و ممکن است ناشی از تغییراتی در فسفریلاسیون پروتیین های کروماتین باشد.

برای بررسی تاثیر انجماد شیشه ای با دو روش ذوب دو و سه مرحله ای از طریق به کارگیری ضدیخ اتیلن گلیکول بر میزان زنده ماندن، لقاح و تکامل تخمک بالغ در مرحله متافاز تقسیم دوم میوز(MII) ، موش های ماده نژاد NMRI با عمر شش تا ده هفته انتخاب شدند. به منظور تحریک تخمک گذاری، ابتدا 10 واحدhMG  و پس از 48 ساعت، 10 واحد hCG  تزریق داخل صفاقی صورت گرفت. 12 تا 14 ساعت پس از تزریق hCG، تخمک ها را از لوله فالوپ خارج کرده، با استفاده از هیالورونیداز 0.1 درصد توده سلولی کومولوس اطراف تخمک برداشته شد. تخمک های MII را با استفاده از محلولPB1  حاوی 30 درصد فیکول 70 (W/V) ، 0.5 مول ساکارز، 10.7 درصد(W/V)  استامید و 10 درصد اتیلن گلیکول (V/V) به روش شیشه ای منجمد کرده، در ازت مایع نگهداری شدند. تعدادی تخمک به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. تخمک ها برای ذوب به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول در طی دو مرحله با محلول های نیم مول ساکارز وPBI  و گروه دوم در طی سه مرحله با محلول های یک، و نیم مول ساکارز وPBI  شسته شدند. سپس به منظور تلقیح، تخمک های منجمد و ذوب شده و شاهد در معرض اسپرم های اپیدیدیم موش های نر قرار گرفتند و پس از لقاح در محیطT6  کشت شدند. میزان زنده ماندن تخمک های منجمد شده پس از ذوب دو و سه مرحله ای به ترتیب 79 درصد و 76.1 درصد بود. درصد لقاح در گروهای آزمایش یک و دو و شاهد به ترتیب 40.8، 45.4، 48 درصد بود و میزان تکامل جنین های تک سلولی به دو سلولی در گروه های فوق به ترتیب 95، 95، 96 درصد بود. در هیچ کدام از مراحل فوق تفاوت معناداری بین گروه های آزمایش و شاهد مشاهده نشد. در مجموع روش انجماد شیشه ای به کار گرفته شده در این تحقیق با توجه به سادگی و موفقیت بالا برای انجماد تخمک، مناسب به نظر رسید و مراحل ذوب تخمک با استفاده از غلظت های کم تر از یک مول ساکارز چه به صورت دو و چه به صورت سه مرحله ای تاثیری در میزان زنده ماندن تخمک ها و تکامل بعدی جنین های حاصل شده نداشت.

ایمونوگلوبولین(IgE)E  یکی از پنج کلاس ایمونوگلوبولین در سرم انسان است. آنتی بادی مونوکلونال (mab) ، آنتی بادی حاصل از یک کلون لنفوسیتی است که به یک اپی توپ خاص متصل می شود. امروزه آنتی بادی های مونوکلونال در امر تشخیص و درمان کاربرد وسیعی پیدا کرده اند. با تولیدmab  علیهIgE ، مقدمات تهیه کیت الیزا برای تشخیص این ایمونوگلوبولین و تلخیص هر چه بیش تر آن با ستون افنیتی کروماتوگرافی فراهم می گردد.برای تولید  mabعلیهIgE  انسانی، سلول های طحال موش هایBalb/c  ایمن شده باIgE  با رده سلول میلومای موشی(SP2/0)  و با استفاده از پلی اتیلن گلیکول ادغام گردید. مایع رویی هیبریدوماهای تولید شده به روش الیزا غربال شدند. تکثی(Cloning)  کلون های مثبت انتخابی به روش حد نهایی رقت (Limiting Dilution)  صورت گرفت. تک کلون مطلوب از بین تک کلون های حاصل شناسایی گردید و پس از تایید با روش ایمونوبلاتینگ و تعیین زیر کلاس، در تانک ازت مایع نگهداری شد .نتایج تحقیق حاضر نشان داد که حاصل نهایی سه ادغام سلولی موفقیت آمیز، 156 چاهک مثبت دارای جذب بالا در واکنش باIgE  بود که از بین آن ها، 14 چاهک با بالاترین جذب برای انجام تکثیر انتخاب شد. بیش از 100 تک کلون حاصل شد که تک کلون مطلوب(G10F7) ، میزان جذب بالایی را در واکنش باIgE  و میزان واکنش متقاطع کم تر (در حد کنترل منفی) را باIgG  IgA , و IgM نشان داد. باند با تراکم بیش تر در ایمونوبلاتینگ در تایید نتایج فوق بود. این تک کلون دارای زیر کلاسIgG1  با زنجیره سبک از نوع کاپا بود.