به نام او که بهترین معلم است در عصری که دستاوردهای دانش و فناوری به نحوی روزافزون حیات فردی و جمعی را دستخوش دگرگونی سریع و عمیق ساخته است، مجالی برای سبک های آموزشی از نوع آزمون و خطا نیست. بسنده نمودن و تداوم شیوه های متعارف، نه صرفا خطایی در فرآیند تعلیم و تربیت که در جا زدن در میدانی است که در آن با شتابی شگفت آور رقیبان، گوی سبقت را از ما می ربایند. این وضعیت را هشداری آگاه کننده می دانیم تا در نخستین مجال، فرصت طلبانه خود را با الزامات نوین آموزش با نگاه به آینده سازگار نماییم. کیفی سازی آموزش و انتقال آن به حیات اجتماعی فراگیران را، رسالت اصیل و جان مایه اسلوب های نوین آموزش دانسته اند. در این بین، بار اصلی تحقق این دو رسالت، بی شک بر عهده معلمان توانمندی است که نه فقط به این ضروریات بینادین واقفند که خود حامل و بلکه عامل آنند. اعتبار معلم به مثابه قوه محرک و پیشران میدان آموزش بگونه ای است که هیچیک از مکاتب و مسلک های بشری قادر به ارائه جایگزین برای آن نبوده است. از همین روست که تازه ترین رویکردهای توسعه و پیشرفت، عنصر کارآمد و محوری را، در تحقق آنچه توسعه پایدار و فراگیر نامیده شده، معلمانی توانمند و رشدیافته دانسته اند که بار اصلی آموزش را به مثابه قلب تپنده توسعه پایدار و همزمان پاسخگو به مطالبات متحول فراگیران بر دوش می کشند. رویکردهای نو، آموزش را به خلاف گذشته محدود به انتقال شماری تکنیک ها و شیوه های تدریس نمی دانند. از نگاه آنها آموزش امری اجتماعی است که با زندگی فردی و جمعی فراگیران درآمیخته و آموزش دهندگان و معلمان نیز بخشی از آنند...