آموزش پرستاری
سال:1398 | دوره:8 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

مقدمه: کودک برای رشد و تکامل نیاز به محیطی مساعد دارد. محیطی که نحوه ارائه مراقبت از سوی والدین راهگشای اصلی رسیدن به آن است. پژوهش حاضر با هدف تدوین بسته آموزشی تعامل مبتنی بر شفقت در رابطه مادر و کودک و بررسی اثربخشی آن بر رابطه مادر-کودک و بهبود تنیدگی والدینی انجام شد. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی با اجرای پیش آزمون و پس آزمون بود که از بین کلیه مادران دارای فرزند 2 تا 7 سال مهدکودک ها و پیش دبستانی های شهر تهران تعداد40 نفر با توجه به ملاکهای ورود به پژوهش به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای دو مرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش تعامل مبتنی بر شفقت قرار گرفتند. ابزار استفاده شده در این پژوهش، مقیاس رابطه ی والد-کودک پیانتا (Pianta) و مقیاس تنیدگی والدینی بود. داده ها با استفاه از نرم افزار SPSS-22 و روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. میزان p کمتر از 5 صدم معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که مداخله آموزشی در متغیرهای نزدیکی(001/0P=)، وابستگی(001/0P=)، ، تعارض(042/0P=) و رابطه مثبت کلی(038/0P=) و نیز همه متغیرهای تنیدگی والدینی به جز متغیر افسردگی(228/0P=)، توانسته منجر به کاهش معنادار عملکرد در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون گردد. نتیجه گیری: به طور کلی نتیجه این پژوهش نشان داد که برنامه آموزشی تعامل مبتنی بر شفقت در رابطه مادر-کودک، منجر به بهبود رابطه مادر-کودک و کاهش تنش والدگری مادران شد.

مقدمه: فشار شغلی در پرستاران به خصوص در بخش مراقبت های ویژه می تواند با انواع حوادث شغلی در ارتباط باشد. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط فشار شغلی درک شده با بروز حوادث شغلی پرستاران در بخش های مراقبت ویژه بوده است. روش کار: این مطالعه مقطعی تحلیلی در سال 1397 در بخش های مراقبت ویژه مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی گلستان روی 151 پرستار دارای معیارهای ورود به مطالعه با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای و تصادفی انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های روا و پایا فشار شغلی درک شده و مخاطرات شغلی بوده است. تمامی واحدهای پژوهش طی دو نوبت با فاصله زمانی سه ماه به پرسشنامه ها پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی (تی-زوجی، تحلیل واریانس و رگرسیون لجستیک)، در سطح معنی داری 05/0>P-value تحلیل شد. یافته ها: در بررسی تاثیر فشار شغلی درک شده بر بروز حوادث شغلی پس از تعدیل اثر متغیرهای تاثیرگذار، تحلیل رگرسیونی خطی نشان داد فشار شغلی باعث افزایش معنی داری بر بروز حوادث شغلی در پرستاران شده است (001/0>P) به طوری که با هر 10 نمره افزایش در فشار شغلی درک شده میانگین بروز حوادث شغلی 3/1 افزایش یافت. نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان داد فشار شغلی درک شده در پرستاران بخش های مراقبت ویژه بالا بوده و با بروز حوادث شغلی ارتباط دارد. برای پیشگیری از آسیب به پرسنل پرستاری و ارتقای کیفیت مراقبت های پرستاری، به کارگیری مداخلات فردی و سازمانی کاملا حیاتی به نظر می رسد.

مقدمه: پیشرفت تحصیلی همواره تابع عملکرد مناسب ابعاد جسمانی، روان شناختی و عملکردی فرد می باشد، بنابراین هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین اهمال کاری تحصیلی، منبع کنترل و انگیزش با پیشرفت تحصیلی دانشجویان پرستاری بود. روش کار: روش پژوهش توصیفی-همبستگی و به طور خاص مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه پرستاری علوم پزشکی شهر بابل در سال 1397 بودند که تعداد 494 نفر، (253دختر و 255 پسر)، به عنوان نمونه ی آماری و به روش تصادفی ساده انتخاب شدند و با پرسشنامه های انگیزش پیشرفت هرمنس (1970)، اهمال کاری تحصیلی سولومون و راث بلوم (1984) و منبع کنترل راتر (1966) ارزیابی شدند. معدل کل نمرات آن ها به عنوان ملاک پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده در آمار توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد و در آمار استنباطی از آزمون همبستگی پیرسون و روش حداکثر درست نمایی و بوت استرپ در مدل یابی معادلات رگرسیونی ساختاری استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار 18SPSS و 23Amos استفاده شد. یافته ها: نتایج میانگین و انحراف استاندارد در آمار توصیفی نشان داد که اهمال کاری تحصیلی (06/7± 47/65)، منبع کنترل (75/3± 37/12)، انگیزش (94/7± 23/80) و پیشرفت تحصیلی (62/1± 60/16) می باشد، در آمار استنباطی یافته ها نشان داد که بین انگیزش پیشرفت و منبع کنترل با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت معنی دار و همچنین بین اهمال کاری تحصیلی با پیشرفت تحصیلی رابطه منفی معنی داری وجود دارد (01/0P≤ ). مدل پژوهش دارای برازش بوده و تایید شد و 38/0 از واریانس پیشرفت تحصیلی توسط انگیزش پیشرفت، اهمال کاری تحصیلی و منبع کنترل مورد تبیین قرار گرفت و انگیزش پیشرفت در رابطه ی بین اهمال کاری تحصیلی و منبع کنترل با پیشرفت تحصیلی نقش واسطه ای دارا بود. نتیجه گیری: به طور کلی بین اهمال کاری تحصیلی، منبع کنترل و انگیزش با پیشرفت تحصیلی دانشجویان پرستاری رابطه وجود دارد، بنابراین با کاهش اهمال کاری تحصیلی و افزایش منبع کنترل می توان انگیزش پیشرفت را در دانشجویان بالا برد و در نهایت پیشرفت تحصیلی آن ها را ارتقا بخشید.

مقدمه: مثبت اندیشی شیوه یا نتیجه تمرکز مثبت ذهن فرد بر روی چیزی سازنده و خوب است و با آموزش تفکر مثبت، عملکرد جسمانی و عملکرد اجتماعی و سلامت عاطفی و خستگی یا نشاط و در کل کیفیت زندگی بهبود می یابد. از طرف دیگر تالاسمی به عنوان شایعترین کم خونی مزمن ارثی در انسان، می تواند تاثیرات نامطلوب زیادی را بر روی والدین و بیماران تحمیل کند. هدف: این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش تفکر مثبت بر روی سازگاری والدین نوجوانان مبتلا به تالاسمی صورت پذیرفت. روش: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی شاهددار در سال 1396بود که طی آن 52 نفر از والدین کودکان مبتلا به تالاسمی از طریق تخصیص تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. قبل از شروع مداخله و بعد از آن پرسشنامه سبک سازگاری لازاروس به عنوان شاخص میزان سازگاری والدین تکمیل شد. مداخله به صورت آموزش تفکر مثبت بر اساس نظریه مارتین سلیگمن در گروه آزمون در 10 جلسه (60-45 دقیقه ای) در طی 5 هفته اجرا گردید. تجزیه و تحلیل اطلاعات توسط نرم افزار16 SPSS با آزمون تی مستقل صورت گرفت. یافته ها: بین ابعاد سازگاری و سازگاری کلی در دو گروه آزمون و کنترل قبل از مداخله اختلاف معنی داری را نشان نداد (75/0=p). همچنین بعد از مداخله در دو گروه آزمون و کنترل با سازگاری اختلاف معنی داری را نشان نداد (2/0= P). که این آزمون در بعد حل مدبرانه (03/0= P) و ارزیابی مجددمثبت (004/0= P) اختلاف معنی داری را نشان داد. نتیجه گیری: ارائه برنامه آموزشی تفکر مثبت منجر به افزایش سازگاری والدین کودکان مبتلا به تالاسمی می شود. لذا استفاده از این برنامه می تواند یک روش موثر در افزایش سازگاری والدین باشد. بنابراین پیشنهاد می شود آموزش تفکر مثبت به عنوان یک راهبرد موثر در افزایش سازگاری والدین در مقابل بیماری فرزندشان مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: یکی از استراتژی­ ها و رویکردهای نوین آموزشی که در بسیاری از دانشگاه های علوم پزشکی به عنوان روش مناسب جهت آموزش و یادگیری پذیرفته شده، آموزش تکلیف­ محور بوده که یک سیستم جامع با دیسیپلین­ های متعدد که بر مجموعه­ ای از وظایف که فراگیران با آن روبرو هستند، تأکید دارد. در همین راستا هدف پژوهش حاضر تحقیق کیفی پیرامون آموزش برنامه درسی مبتنی بر تکلیف در کتب مقطع کارشناسی ارشد رشته پرستاری بر اساس مؤلفه های تکلیف محور در سال 97-98 بود. روش کار: پژوهش حاضر کیفی و از نوع تحلیل محتوا با بکارگیری روش آنتروپی شانون بود. پردازش داده ها در بحث تحلیل محتوا با نگاه جدید و به صورت کمی و کیفی انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر کتب مقطع کارشناسی ارشد رشته پرستاری بود که با توجه به هدف پژوهش پنج کتاب درسی شامل کتاب­ های اخلاق و روابط حرفه ای در پرستاری، سلامت روان کودک و نوجوانان، کودک در سنین مدرسه، طراحی نظام های آموزشی و راهبردها و فنون طراحی آموزشی به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار پژوهش چک لیست مؤلفه های برنامه درسی مبتنی بر تکلیف بود که محقق آن را تدوین کرد و روایی محتوایی آن توسط 5 نفر از متخصصان تعلیم و تربیت و آموزش پرستاری احراز شد. پایایی به دست آمده با استفاده از تکنیک اجرای مجدد برای چک لسیت مذکور، 82/0 به دست آمد. در این تحقیق، واحد تجزیه و تحلیل، جمله بود. یافته ­ ها: نتایج تحلیل محتوای آنتروپی شانون نشان داد که در کل کتاب های مدنظر تحقیق، بیشترین توجه از بین تمام مؤلفه های برنامه درسی تکلیف محور، مربوط به شاخص آشنا کردن با اولویت های بهداشتی جامعه با ضریب اهمیت (276/0) بود و کمترین ضریب اهمیت مربوط به شاخص انعطاف پذیر بودن با مقدار (090/0) به دست آمد. نتیجه­ گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که برنامه درسی مبتنی بر تکلیف به عنوان یک رویکرد آموزشی نوین در برنامه درسی نظام آموزش پزشکی و علی الخصوص در رشته پرستاری ایران مغفول واقع شده است با وجودی که اکثر کشورها به پیامدهای مطلوب اجرای این رویکرد آموزشی اذعان دارند و امروزه با وجودی که شمار پرستاران در سطح کارشناسی ارشد در کشور ما در حال فزونی است متأسفانه نه تنها کیفیت خدمات پرستاری به تناسب آن افزایش نیافته بلکه کاهش نیز یافته است؛ بنابراین پیشنهاد می شود که با توجه به اهمیت هر یک از مؤلفه ها و شاخص ها در نظام سلامت، مؤلفه هایی که در محتوای کتاب های مورد مطالعه از ضریب اهمیت و بار اطلاعاتی کمتری برخوردار بودند هم در محتوا و هم در آموزش مبتنی بر تکلیف بیشتر مورد توجه قرار گیرند.

مقدمه: پرستاران در مقایسه با سایر کارکنان مراکز بهداشتی با استرس بیشتری مواجه هستند و استرس مکرر نقش مهمی در کاهش سلامت روانشناختی دارد. از آنجایی که مشاوره گروهی مبتنی بر تاب آوری روشی موثر بر بهبود سلامت است، لذا این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی مشاوره گروهی مبتنی بر تاب آوری بر استرس و پرخاشگری در پرستاران زن انجام شد. روش کار: طرح این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه پژوهش پرستاران زن بیمارستان گنجویان دزفول در سال 1397 بودند. در مجموع 30 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تخصیص تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه مداخله 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش مشاوره گروهی مبتنی بر تاب آوری قرار گرفت و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های استرس و پرخاشگری بودند. برای تحلیل داده ها با توجه به کنترل اثر پیش آزمون از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری به کمک نرم افزار SPSS-19 استفاده شد. یافته ها: بین گروه های مداخله و کنترل از نظر استرس و ابعاد پرخاشگری تفاوت معناداری وجود داشت. پس مشاوره گروهی مبتنی بر تاب آوری باعث کاهش معنادار استرس و پرخاشگری بدنی، پرخاشگری کلامی، خشم و خصومت در پرستاران زن شد (001/0P<). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش برای کاهش متغیرهای منفی روانشناختی به ویژه استرس و پرخاشگری می توان از روش مشاوره گروهی مبتنی بر تاب آوری استفاده کرد.

مقدمه: سواد سلامت عنصری مهم در توانایی افراد برای مشارکت در فعالیت­ های مرتبط با سلامتی، تصمیم گیری­ های درمانی، توانایی پیشگیری از بیماری­ ها و شیوه زندگی است. امروزه سواد سلامت به عنوان یک مسئله جهانی مطرح می باشد زیرا بسیاری از نتایج ناخوشایند مربوط به سلامتی، در نتیجه سواد سلامت ناکافی است. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین کیفیت زندگی و سواد سلامت دانشجویان علوم پزشکی آبادان می باشد. روش کار: تعداد 250 دانشجوی مقاطع کاردانی و کارشناسی از طریق نمونه گیری تصادفی طبقه­ ای انتخاب شدند. جهت گردآوری داده­ ها از دو پرسشنامه سنجش سواد سلامت و پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36، استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده­ ها از نرم افزار spss نسخه 19، آزمون آماری همبستگی پیرسون و ضریب رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد. یافته ­ ها: بین متغییر سواد سلامت با متغییر کیفیت زندگی ارتباط مستقیم و معنادار ضعیفی مشاهده شد (r=0/272). هم­ چنین بین نمره سلامت روانی با سلامت جسمانی (r=0/722)، دسترسی با خواندن (r=0/604)، درک و فهم (r=0/654)، ارزیابی (r=0/538)، تصمیم­ گیری و رفتار (r=0/484)، همبستگی مستقیم و معناداری یافت شد. درک و فهم با خواندن (r=0/549) و ارزیابی (r=0/722) نیز همبستگی مستقیم و معناداری داشت. بین ارزیابی با خواندن (r=0/552)، تصمیم­ گیری و رفتار با درک و فهم (r=0/489) و ارزیابی (r=0/458) نیز همبستگی مستقیم و معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: دانشجویان با سطح پایین سواد سلامت، دارای کیفیت زندگی ضعیف هستند و افراد دارای سلامت روان بهتر، دارای جسمی سالم­ تر می باشند. باتوجه به بالاتر بودن نمره سلامت جسمی دانشجویان از سلامت روانی آن­ ها، توصیه می­ شود جهت ارتقاء سلامت روان و شناسایی دقیق مشکلات و حل آن­ ها کارگاه­ های آموزشی درخصوص کنترل استرس، مدیریت برنامه های زندگی، شیوه زندگی در خوابگاه­ ها، ارتباط سالم با دیگران و افزایش برنامه­ های ورزشی و تفریحی برگزار گردد.

مقدمه: مولتیپل­ اسکلروزیس بیماری التهابی مزمن بوده که باعث تخریب سیستم اعصاب مرکزی می­ شود. مطالعات نشان می­ دهد که یکی از روش­ های غیر دارویی موثر بر درمان بیماری، تکنیک آرام­ سازی پیشرفته عضلانی است. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر آرام­ سازی پیشرونده عضلانی بر پیامدهای ناشی از بیماری مولتیپل­ اسکلروزیس در مطالعات چاپ شده است. روش کار: این مطالعه مرور نظامند و متا­ آنالیز از ابتدا تا فروردین­ ماه 1397 انجام شده است. جست­ وجو در پایگاه­ های اطلاعاتی انگلیسی و فارسی تا پایان فوریه 2018 انجام شد. مطالعاتی که به اجرای تکنیک آرام­ سازی پیشرونده عضلانی در مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس پرداخته بودند و داده­ های لازم برای ورود به تحلیل دردسترس بود، وارد مطالعه شدند و مطالعات غیرمرتبط و تکراری بدون متن کامل مقاله از مطالعه خارج شدند. به منظور بررسی کیفیت مقالات از چهار مقیاس جَداد، کانسورت، نیوکاسل-اُتاوا و میزان خطر تورش کوکران استفاده شد. جهت آنالیز داده­ ها از مدل اثرات تصادفی استفاده گردید و ناهمگنی مطالعات با شاخص I2 بررسی شد. داده ها با نرم افزار STATA وSPSS نسخه 11 تحلیل شد. یافته ­ ها: ازمیان 773 مطالعه، 12مقاله انتخاب گردید که طی سال­ های 1387تا 1395 انجام شده بودند. مطالعات به تاثیر مثبت و معنادار آرام­ سازی پیشرونده عضلانی بر کاهش استرس]7/75%=I2 (50/2-, 18/8-)34/5-[، درد]96%=I2 (37/0-, 17/4-)27/2-[، خستگی]93%=I2 (55/0-, 71/1-)13/1-[، افسردگی]4/87%=I2 (46/3-, 98/10-)76/3-[، بهبود کیفیت خواب] 8/77%=I2 (37/2-, 05/5-)71/3-[ اشاره داشتند. ضریب همبستگی اسپیرمن بین نمره مقیاس جَداد، کانسورت و نیوکاسل-اُتاوا ارتباط معنی­ داری را نشان داد. نتیجه ­ گیری: تکنیک آرام­ سازی پیشرونده عضلانی را می­ توان به عنوان مداخله پرستاری، روشی مناسب، ارزان و کارا در جهت کاهش پیامدهای بیماران مولتیپل­ اسکلروزیس توصیه نمود.