به نظر می رسد انتقادات وارد بر غفلت نسبت به حوزه ی هنر و زیبایی شناسی در کشور بیشتر ناظر به بحث آموزش فعالیت های خاص هنری و جایگاه فرعی آن در برنامه درسی در جهت رشد استعدادهای هنری دانش آموزان است. هرچند تربیت هنری به معنای فعالیت های خاص، درخور توجه است اما به نظر می رسد که تربیت زیبایی شناختی به عنوان فرابرنامه درسی در نظام آموزش وپرورش کشور مورد بی توجهی افزون تری است و مفهوم پردازی جامعی از این نوع تربیت در نظام آموزش وپرورش کشور به خصوص از منظر اسلامی صورت نگرفته است. در این پژوهش با بررسی آراء فلسفی ملاصدرا؛ به رویکرد برگزیده وحدت گرای تشکیکی رسیده و با توجه به اینکه رویکرد دریافت احساس و معنا ناظر به رویکرد وحدت گرای تشکیکی است، به تبیین ضرورت تغییر در رویکرد ساحت تربیت هنری و زیبایی شناسی به رویکرد دریافت احساس و معنا به منزله ی رویکرد اصلی و رویکرد موضوع محور به منزله ی رویکرد مکمل، پرداخته شده است.