مجله پزشکی هرمزگان
سال:1389 | دوره:14 | شماره:3 |تعداد مقالات:19

نیروی انسانی متخصص و با انگیزه، مهم ترین سرمایه بشریت در حفظ و توسعه حیات است و پیشرفت و ترقی کشورها در گرو جذب، پرورش، نگهداری و بهره برداری صحیح از نخبگان و منابع انسانی فرهیخته است. دانشگاههای علوم پزشکی به اساتید با انگیزه، به عنوان یکی از ارکان تعلیم و تربیت نیاز دارند تا در آموزش دانشجویان و ارتقای بهداشت و درمان جامعه موثر واقع شوند و از بروز جامعه بیمار و غیرمولد در آینده پیشگیری گردد. هرزبرگ پس از انجام تحقیقات وسیع تئوری انگیزشی شغلی را ارایه داد. در این تئوری یک سری از عوامل به عنوان عوامل انگیزاننده و یک سری دیگر از عوامل تحت عنوان ابقا نگهدارنده یا بهداشت نامگذاری شده اند.

مقدمه: کیفیت تدریس نظری اساتید از عوامل مهم در ارزشیابی عملکرد آکادمیک آنهاست و بررسی آن با استفاده از پرسش نامه مناسب از اهمیت ویژه ای برخوردار است. لذا بر آن شدیم که با نظرسنجی از کلیه ذینفعان ارزشیابی در دانشگاه علوم پزشکی لرستان و با عنایت به اصول دانش پژوهی گلاسیک بهترین گزینه ها برای تدوین فرم جدید ارزشیابی تعیین کنیم. روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی - مقطعی بوده و جامعه مورد مطالعه را کلیه اساتید، سه نفر مدیر و کارشناس و 420 نفر دانشجویان رشته های مختلف دانشگاه تشکیل می دادند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش بود. بخش اول شامل اطلاعات فردی شرکت کنندگان و بخش دوم شامل 22 گویه مورد استفاده برای بررسی کیفیت تدریس نظری بود که نظر ذینفعان در مورد آنها در پنج درجه از بی نظر تا کاملا مناسب تقسیم بندی گردید. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS11 انجام گردید. نتایج: نتایج نشان می دهد که بیش از %42 از شرکت کنندگان در پژوهش، استفاده از نظر دانشجویان در ارزیابی هیات علمی را کاملا مناسب می دانند. از نظر کلیه شرکت کنندگان در پژوهش، تسلط کافی بر موضوع درس، حضور به موقع در کلاس، برنامه ریزی جهت استفاده از تمام وقت کلاس و به کارگیری مثال های کاربردی حین درس بهترین گویه ها برای ارزیابی کیفیت تدریس نظری هستند.نتیجه گیری: اکثریت ذینفعان موافق ارزشیابی کیفیت تدرس اساتید توسط دانشجویان هستند، اما در عین حال اعتقاد دارند که برخی از گویه های فرم فعلی ارزیابی ضعیف هستند و بایستی حذف شوند. با انتخاب بهترین گویه ها و اصلاح آنها بر اساس اصول دانش پژوهی گلاسیک، فرم جدیدی حاوی 16 گویه برای ارزشیابی کیفیت تدریس نظری اساتید طراحی گردید.

مقدمه: روشهای مختلفی برای ارزشیابی علمی دانشجویان وجود دارد. یکی از رایج ترین آنها طراحی سوالات چند گزینه ای می باشد که چنانچه به درستی طراحی شوند روش مناسبی برای سنجش آموخته های دانشجویان می باشد. با توجه به گسترش استفاده از آزمونهای چندگزینه ای، این مطالعه بمنظور بررسی کیفیت آزمونهای چندگزینه ای رشته مدارک پزشکی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان اجرا شده است. روش کار: در یک مطالعه توصیفی تحلیلی تمامی آزمونهای سوالات چندگزینه ای  (MCQ)پایان ترم مربوط به دوره کارشناسی رشته تحصیلی رشته مدراک پزشکی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان شامل کاربرد رایانه، زبان انگلیسی، سیستمهای رایج طبقه بندی، اصطلاحات پزشکی 3، روش تحقیق و شاخص ها و تحلیل داده های بهداشتی انتخاب شدند. سپس شاخص دشواری و تمیز سوالات با استفاده از نرم افزارهای Excel2007 و SPSS16 و با کمک روشهای آمار توصیفی و آزمونهای آنالیز واریانس و آنالیز رگرسیون تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد از 128 سوال، 105 سوال (%57.7) دارای ضریب دشواری مناسب که کمترین آن مربوط به روش تحقیق با 0.59 و بیشترین آن مربوط به اصطلاحات پزشکی 3 با 0.78 است. قدرت تمیز 133 سوال (%73.1) در حد ضعیف تا خیلی ضعیف بطوری که زبان انگلیسی (-0.05) و سیستم های رایج طبقه بندی (-0.03) ضعیف ترین قدرت تمیز و روش تحقیق (0.23) و کاربرد رایانه (0.18) بالاترین قدرت تمیز را داشتند. نتایج آزمون آماری نشان داد میزان سختی و قدرت تمایز در همه دروس با هم تفاوت معنی داری دارند (P<0.05). همچنین بین ضریب دشواری و تمیز سوالات رابطه ای مشاهده نشد. نتیجه گیری: هر چند ضریب دشواری برای تمامی آزمونهای از میزان قابل قبول و مناسب برخوردار بود ولی نتایج شاخص تمیز نشان داد تقریبا برای تمام سوالات آزمونها، کیفیت در حد ضعیف تا خیلی ضعیف می باشد. بنابراین بهتر است این سوالات از بانک سوالات حذف شوند یا بطور اساسی مورد تجدید نظر قرار گیرند.

مقدمه: همراه با رشد سریع تکنولوژی و آموزش مبتنی بر اینترنت، روشهای یادگیری ترکیبی گسترش یافته و کلاسهای سنتی به سوی محیطهای یادگیری مجازی سوق داده شده است. هدف این مطالعه بررسی تاثیر دو روش آموزش مجازی و سنتی بر مهارتهای قابلیت مدار دانشجویان مورد مطالعه بود. روش کار: مطالعه نیمه تجربی روی دو گروه 43 نفره در دو دوره متوالی از دانشجویان پرستاری سال اول دانشکده پرستاری و پیراپزشکی جهرم که واحد اصول و مهارتهای پرستاری را اخذ کرده بودند و بصورت در دسترس انتخاب گردیدند، انجام گردید. واحد اصول و فنون تلفیقی از واحد تئوری و عملی را شامل می شود. در یک گروه مطالب تئوری به روش سخنرانی و واحد عملی از طریق محیط آزمایشگاهی و با استفاده از مانکن و در گروه دوم مطالب تئوری و عملی از طریق سیستم های مجازی و انیمیشن های تعاملی آموزش داده شد. در پایان از دانشجویان امتحان پایان ترم گرفته شد و مهارتهای عملی در هر دو گروه به روش آزمون آسکی (ارزشیابی بالینی ساختارمند عینی) مورد ارزشیابی قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها شامل امتحان کتبی مبتنی بر اهداف آموزشی درس مذکور و چک لیست های مشاهده عملکرد بوده نتایج با استفاده ازSPSS  و از طریق آزمون های آمار توصیفی و تحلیلی مورد مقایسه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: اختلاف میانگین نمرات دو گروه در واحد تئوری معنی دار بود (P=0.001). به گونه ای که میانگین نمره تئوری در گروه تجربی بالاتر بود. بین میانگین نمرات عملی علیرغم بیشتر بودن این میانگین در گروه آموزش سنتی اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت و این امر موید این مطلب است که دو گروه از نظر توانایی انجام صحیح مهارت مشابه بودند. نتیجه گیری: استفاده از سیستم های مجازی به دلیل فعال بودن فراگیر در امر یادگیری قابلیت مدار و با توجه به تعاملی بودن نوع آموزش در آموزش های علوم پزشکی توصیه می شود، اگر چه در بسیاری از مهارت های عملی، بهره گیری از روش سنتی در کنار آموزش های نوین، با توجه به نوپا بودن آموزش های مجازی، می تواند زمینه تعمیق مهارت های فرا گرفته شده را فراهم آورد.

مقدمه: عمل تدریس با وجود فراگیر و تحقق یادگیری معنا پیدا می کند. تدریس تنها انتقال اطلاعات نیست، بلکه یک تعامل یا ارتباط بین مدرس و فراگیران است. بنابراین مشارکت دادن دانشجو در فرآیند یاددهی - یادگیری می تواند از عوامل موثر در تحقق یادگیری باشد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر میزان مشارکت هر چه بیشتر دانشجو در تدریس انجام گرفت. روش کار: این پژوهش به روش نیمه تجربی بر روی دو گروه از دانشجویان پزشکی (ورودی 84 و ورودی 85) در مورد ارایه درس دو واحدی فیزیوپاتولوژی غدد در دو نیمسال تحصیلی انجام شد. ارایه درس به گروه اول با استفاده از روش ترکیبی بحث و گفتگو، یادگیری گروهی و سخنرانی استاد انجام و گروه دوم نیز همان روشها اما قسمت سخنرانی بر عهده دانشجو بود. پس از پایان ترم هر دو گروه با یک روش استاندارد مورد ارزشیابی قرار گرفتند. نتایج ارزشیابی با استفاده از روشهای توصیفی و آزمون من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: از مجموع 11 حیطه که از طریق پرسشنامه 11 سوالی از دانشجویان، مورد پرسش قرار گرفت، میانگین بدست آمده از چهار حیطه تفکر انتقادی، توانایی اظهارنظر در جمع، انتقادپذیری، روابط مطلوب اجتماعی با همگروهان، در گروه دوم بطور معنی داری از گروه اول بیشتر بود (P<0.05).نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق، نشان داد که مشارکت هر چه بیشتر دانشجو در فرایند تدریس، مطلوبیت بیشتری برای دانشجو ایجاد می نماید.

مقدمه: سبک های یادگیری و تدریس، رفتارها یا اعمالی هستند که فراگیران و اساتید در تبادل جریان یادگیری نمایش می دهند. شناخت سبکهای تدریس و ویژگیهای فردی اساتید می توانند در الگوی آموزشی اساتید و بر موفقیت تحصیلی فراگیران آنها تاثیر گذارد. لذا این بررسی با هدف تعیین انواع سبکهای تدریس اساتید دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال 1386طراحی واجرا گردیده است. روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی تعداد 100 نفر از اعضای هیات علمی دانشکده ها و مراکز آموزشی درمانی دانشگاه و به صورت سرشماری انجام گردید. پس از اجرای مطالعه پایلوت و تعیین روایی و پایایی پرسشنامه تعیین کننده سبکهای تدریس گراشا (Grasha)؛ مطالعه اصلی انجام پذیرفت. داده ها پس از جمع آوری و بر اساس دستورالعمل پرسشنامه و با کمک روشهای آماری توصیفی توسط نرم افزار SPSS انجام گرفت. نتایج: نتایج بررسی نشان داد که کاربرد سبک های تدریس خبره و وکالتی توسط اعضای هیات علمی در حد زیاد و سبک های تدریس آمرانه، فردی و تسهیل کننده در رتبه کاربرد متوسط است. سبک تدریس ترجیحی اعضای هیات علمی با مدرک فوق لیسانس، Ph.D و دکترای تخصصی پزشکی؛ سبک های خبره و وکالتی و نمونه های با مدرک لیسانس سبک وکالتی و تسهیل کننده بود. سبک تدریس اولیه اعضای هیات علمی دانشکده پزشکی خبره و وکالتی دانشکده دندانپزشکی سبک وکالتی، دانشکده پرستاری سبک خبره، تسهیل کننده و وکالتی و اعضای هیات علمی بالینی مراکز آموزشی درمانی سبک خبره، آمرانه، تسهیل کننده و وکالتی بود. نتیجه گیری: با توجه به سبک ارجح اعضای هیات علمی، توجه و استفاده از روشهای تدریس تعاملی، سمپوزیوم کلاسی، مطالعه مستقل و تحقیق، روشهای بحثی و تشکیل تیم های کاری کوچک جهت تسهیل در یادگیری دانشجویان، پیشنهاد می گردد.

مقدمه: ارزشیابی از جنبه های مهم فرآیند فعالیتهای آموزشی است. بررسی وضعیت موجود آموزشی علوم پایه امکان قضاوت درباره شایستگی و ارزش برنامه آموزشی را فراهم می آورد و با شناسایی نقاط قوت و ضعف، اتخاذ تصمیم های لازم برای رفع نواقص و ارتقای کیفیت آموزشی را امکان پذیر می کند. روش کار: این مطالعه به روش توصیفی انجام شده و جامعه پژوهش، تمامی دانشجویان رشته پزشکی عمومی دانشکده پزشکی بندرعباس بوده است. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ای بود که میزان رضایت دانشجویان از برنامه درسی، منابع و امکانات آموزشی، روش تدریس و آموزش اخلاق پزشکی مورد سوال قرار می داد. پرسشنامه ها توزیع و پس از تکمیل درصد پاسخگویی به سوالات و مقایسه میانگین داده ها با نرم افزار SPSS مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: اکثر دانشجویان از رعایت موازین اخلاقی، وقت شناسی، تسلط بر مفاهیم علمی، استفاده صحیح از تمام وقت کلاس، رعایت توالی مطالب و توانایی رهبری کلاس در مدرسین علوم پایه اظهار رضایت نموده اند. نقاط ضعف، وضعیت آموزشی موجود، ساعات نامناسب برگزاری کلاسها، وضعیت نامناسب کلاسها، عدم دسترسی کافی به اساتید، عملکرد ضعیف اساتید در ایجاد انگیزه مطالعه، عدم تخصیص وقت برای رفع مشکلات دانشجویان، عدم مشارکت دانشجویان در بحث، عدم جمع بندی مطالب و عدم استفاده موثر از وسایل کمک آموزشی گزارش شده است. نتیجه گیری: به نظر می رسد علیرغم وجود نکات قوت قابل توجه در وضعیت آموزشی دروس علوم پایه در دانشکده پزشکی بندرعباس، اتخاذ سیاستهای کاربردی جدید جهت پیاده سازی استاندارهای پایه آموزش پزشکی و حمایت قاطع مسوولین در اجرا برنامه ها موجب بهبود شرایط آموزشی در مقطع علوم پایه آموزش پزشک عمومی در دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان خواهد شد.

مقدمه: تفکر انتقادی توانایی و قابلیتی است که بر پایه آن فراگیر تنها پس از دریافت مفاهیم کلیدی مطرح شده توسط استاد، طی یک فرآیند ذهنی فعال به اهداف تعیین شده آموزشی دست می یابد. این توانایی سبب افزایش به یادداری مطالب دریافت شده توسط دانشجویان شده و مفاهیم اصلی که هدف آموزش بوده اند را به روشنی در اختیار فراگیر قرار می دهد. هدف این مطالعه تعیین وضعیت مهارت تفکر انتقادی در دانشجویان پزشکی و مقایسه این مهارت در دانشجویان پزشکی مقاطع بالینی بود. روش کار: این مطالعه بر روی 150 دانشجوی پزشکی مشغول به تحصیل در شیراز، 3 گروه کارورز سال آخر، کارورز سال ششم و کار آموز که به روش تصادفی – طبقه ای انتخاب شدند، انجام شد و با استفاده از پرسشنامه کالیفرنیای ب، توانایی تفکر انتقادی آنان مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: نتایج این تحقیق نشان دهنده ضعیف بودن دانشجویان پزشکی شیراز در بهره گیری از قابلیت های تفکر انتقادی بود. طی این مطالعه تنها توانایی استنباط اینترن ها به شکل معنی داری از دو گروه دیگر بالاتر بود و دو گروه دیگر در زمینه های مختلف تقریبا مشابه همدیگر بودند. در ضمن توانایی استنباط دانشجویان مرد اندکی بالاتر از دانشجویان زن ارزیابی شد. نتیجه گیری: این نتایج بازگوکننده این مطلب مهم هستند که توانایی ها و قابلیت های دانشجویان به موازات بالاتر رفتن مقطع تحصیلی آنان افزایش نمی یابند. لازم است سیاستگزاران، برنامه ریزان و مدیران آموزشی با اصلاح برنامه آموزشی و فراهم آوردن امکانات و محیط آموزشی مناسب، بخصوص در آموزش بالینی، در تقویت تفکر انتقادی دانشجویان رشته پزشکی گام بردارند.

مقدمه: یادگیری را به صورت تغییر نسبتا پایدار در رفتار بالقوه که در نتیجه تمرین تقویت شده باشد، تعریف کرده اند. دانشگاه، یکی از مراکز اصلی وقوع این یادگیری است و بی تردید، عمل به رسالت آموزشی و تربیتی در مراکز علمی از طریق یادگیری امکان دارد. این پژوهش با هدف شناخت عوامل موثر بر یادگیری دانشجو از دید خود دانشجویان انجام گرفته است. روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی از نوع پیمایشی است که در آن تمامی جامعه پژوهش شامل 170 نفر دانشجو مورد پرسش قرار گرفتند. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته که شامل سه بعد روش تدریس، علمی - سوادی و شخصیتی - رفتاری می باشد، انجام شد. داده های تحقیق پس از گردآوری با استفاده از روشهای آمار توصیفی، آزمون t و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: مطابق یافته های این پژوهش، بعد مهارت در تدریس، بعد علمی – سوادی و بعد شخصیتی – رفتاری به ترتیب با میانگین امتیازهای 30.97، 11.92 و 9.58 در اولویتهای اول تا سوم قرار گرفتند. در بعد روش تدریس اهمیت به روش تدریس و تناسب آن با محتوا، رعایت انسجام مفاهیم درس، ارتباط مفاهیم جدید با مفاهیم آموخته شده قبلی، استفاده از مثالهای زیبا در تدریس، در بعد علمی – سوادی، هدایت آموزش به سوی کاربرد مفاهیم یاد گرفته شده، علم و آگاهی کافی استاد، هدایت آموزش بر اساس تسلط استاد بر مفاهیم درس و در بعد شخصیتی- رفتاری، احترام به دانشجو، تقویت شهامت پرسش کردن در دانشجو در حد زیاد تا خیلی زیاد از عوامل موثر بر یادگیری دانشجویان بودند. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت نیازهای دانشجو در موفقیت یک فرآیند یاددهی - یادگیری، بسیار مطلوب خواهد بود که استادان محترم بر اساس این نیازها برنامه ریزی نمایند.

مقدمه: استاد اساسی ترین عامل برای ایجاد موفقیت مطلوب در تحقق هدفهای آموزشی است. مسلما شناخت ویژگیهای استاد نمونه و عمل به آن توسط اساتید کیفیت آموزش را ارتقا خواهد داد. لذا این مطالعه با هدف تعیین ویژگیهای استاد توانمند از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی یزد انجام شد. روش کار: حجم نمونه برای انجام این مطالعه توصیفی - تحلیلی 240 نفر برآورد گردید که به روش نمونه گیری خوشه ای از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی یزد انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای بود که روایی و پایایی آن تایید گردید. داده ها با بکارگیری آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد. نتایج: توانایی برقراری ارتباط، داشتن تجربه تدریس و دانش عمومی در تدریس؛ انتقاد پذیری، خلاقیت و آراستگی؛ توجه به مفاهیم ضروری، ارایه مطالب در نظم منطقی و تدریس به زبان ساده مهمترین ویژگی های یک استاد توانمند از دیدگاه دانشجویان بودند. نتیجه گیری: ایجاد دوره هایی برای یادگیری مهارتهای کامپیوتری و ارتقا سطح تسلط به زبان انگلیسی در دوره تحصیلی اساتید دانشگاه، ضروری است. مراکز توسعه آموزش نیز باید مباحثی مانند رهبری در آموزش و مهارتهای ارتباطی را در طراحی کارگاههای آموزشی در نظر بگیرند.

مقدمه: یکی از ابزارهای سنجش کیفیت آموزشی اساتید، ارزشیابی آنها توسط دانشجویان می باشد. هدف اصلی ارزشیابی، آگاهی اساتید از نقاط قوت و ضعف خود به منظور انجام اصلاحات لازم می باشد. هدف از نجام این مطالعه، آگاهی از نظرات اساتید پیرامون ارزشیابی و تاثیر آن در فعالیت های آموزشی بود تا از نتایج حاصل، در بهبود روند ارزشیابی استفاده شود. روش کار: در این مطالعه توصیفی - مقطعی، در نیمسال دوم تحصیلی 87-1386، با استفاده از روش نمونه گیری آسان، نظرات 71 عضو هیات علمی، در خصوص ارزشیابی اساتید توسط دانشجویان، از طریق پرسشنامه ای که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفته بود، مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار  SPSS 16و آزمون های آماری توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: حدود %28.2 از اساتید معتقد بودند دانشجویان به سوالات ارزشیابی پاسخ صحیح می دهند. به اعتقاد %66.2 از اساتید دانشجویان به اندازه لازم توجیه نشده اند. حدود %24 از اساتید میزان تاثیر نتایج ارزشیابی را در بهبود تدریس خود زیاد و %46.5 متوسط می دانستند. به نظر فقط %8.5 از اساتید، دانشجویان سوالات را با احساس مسوولیت کامل پاسخ می دهند و %47.9 پاسخ آنها با مسوولیت متوسط است. تسلط استاد بر موضوع، توانایی بیان و انتقال مفاهیم، به ترتیب بیشترین اهمیت را داشتند. نتیجه گیری: نظر اکثریت اساتید حاکی از ضعیف بودن وضعیت ارزشیابی بود. در عین حال، ارزشیابی را امری ضروری می دانند و معتقدند بایستی توسط افراد خبره مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد.

مقدمه: اساتید از جمله ارکان اساسی نظام آموزشی بوده و ویژگی فردی استاد یکی از مواردی است که توانایی های علمی او را تحت تاثیر قرار می دهد. خصوصیات یک استاد می تواند موجب تسهیل فرآیند آموزش شده و حتی نقص کتب درسی و کمبود امکانات آموزشی را جبران کند. به این منظور این تحقیق با هدف تعیین ویژگی های یک استاد خوب دانشگاهی از دیدگاه دانشجویان انجام گرفت. روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی - تحلیلی است که در سال 87 بر روی 336 نفر از دانشجویان دانشکده پزشکی، پرستاری و بهداشت دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان انجام شد. با استفاده از یک پرسشنامه دو قسمتی که روایی و پایایی آن مورد بررسی قرار گرفته بود، نظرات دانشجویان در خصوص ویژگی یک استاد خوب دانشگاهی در مقیاس نگرش سنج لیکرت پنج درجه ای مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزارSPSS  انجام شد. نتایج: نتایج بدست آمده نشان می دهد که %29.8 شرکت کنندگان در تحقیق مرد و %70.2 زن با میانگین سنی 22.69±3.84 سال بود. مهمترین ویژگی های استاد بترتیب شیوایی بیان، خوشرویی و تسلط به موضوع تدریس بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش باید موارد مذکور در جذب و تامین نیروی انسانی جهت آموزش دانشجویان در دانشگاهها مدنظر مسوولین باشد. از طرف دیگر می توان جهت بالا بردن کیفیت آموزش و در نتیجه افزایش یادگیری دانشجویان، کارگاههای آموزشی در زمینه های مذکور برای اساتید برگزار نمود.

مقدمه: ارزیابی اساتید یکی از موضوعاتی است که امروزه بدلیل نیاز به وجود سیستم مشخص برای بازخورد، در شناخت نقاط قوت و ضعف اساتید و تعیین سیاست های آموزشی جدید بر اهمیت آن افزوده شده است. با توجه به اینکه مقایسه نتایج ارزشیابی عملکرد آموزشی اعضای هیات علمی از نظر دانشجو و خود ارزیابی می تواند موجب شناخت دقیق تر نقاط قوت و ضعف آموزش آنها شود. لذا این بررسی با هدف تعیین میزان تطابق نظرات دانشجویان در مورد اساتید با خودارزیابی آنها صورت گرفت. روش کار: در یک مطالعه توصیفی – مقطعی، تعداد 61 نفر از اساتید سه دانشکده پزشکی، پرستاری، مامایی و بهداشت دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان و به ازای هر استاد بطور متوسط تعداد 30 نفر دانشجویانی که در نیمسال اول و دوم سال تحصیلی 86- 85 با این اساتید کلاس داشته اند به طور تصادفی ساده انتخاب شدند. با استفاده از دو پرسشنامه مجزا محقق ساخته، نتایج خود ارزیابی اساتید و نظرات دانشجویان را در رابطه کیفیت آموزش جمع آوری شد. داده ها با به کارگیری روشهای آمار توصیفی و آزمونt ، توسط نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: اکثریت اسانید یعنی 45 نفر (%73.8) اظهار داشته اند که در زمان مشخص شده در محیط آموزشی حضور یابند و اکثریت دانشجویان (%62.3) این موضوع را تایید نموده اند. در رابطه با توانایی انتقال و بیان مفاهیم درسی متناسب با سطح فراگیران (P=0.043) و معرفی منابع مناسب و جزوات آموزشی (P=0.048)، بین خودارزیابی اساتید و ارزیابی دانشجویان تفاوت معنی داری مشاهده شد. بطور کلی بین میانگین خود ارزیابی اساتید و نظرات دانشجویان نیز تفاوت معنی داری مشاهده شد (P=0.0005).نتیجه گیری: لازم است اساتید در رابطه با انتقال و بیان مفاهیم درسی سطح فراگیران را در نظر گرفته و نسبت به معرفی منابع مناسب آموزشی اقدام نمایند.

مقدمه: شناخت ادراکات و احساسات دانشجویان نسبت به فرهنگ و روابط اعضای کلاس برای برنامه ریزی و ایجاد تغییرات مثبت، حایز اهمیت است. هدف این پژوهش بررسی نظرات دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در مورد فرهنگ حاکم بر کلاس های درس بود. روش کار: طی یک مطالعه توصیفی – تحلیلی، نظرات 330 نفر از دانشجویان سال آخر دانشکده های پزشکی، پرستاری و مامایی، بهداشت و پیراپزشکی، مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه فرهنگ کلاسی استفان رابینز (Stephen P Robins) با مقیاس لیکرت پنج نقطه ای بود. پردازش داده ها با نرم افزار SPSS انجام و روشهای آمار توصیفی و برای تعیین ارتباط بین متغیرها، از آزمون های مجذور کای استفاده گردید. نتایج: اکثر دانشجویان (59.1 درصد) به فرهنگ کلاسی دانشگاه امتیاز بینابینی (29-20) دادند. 27.3 درصد فرهنگ کلاسی را باز (امتیاز  ³30) و 13.6 درصد آن را بسته (امتیاز <20) توصیف کردند. اکثر دانشجویان معتقد بودند که ارتباط اساتید و همچنین همکلاسی های آنها دوستانه و حمایتی نیست. همچنین اعتقاد داشتند که اساتید انتظاراتشان از دانشجویان را به روشنی بیان نکرده و آنها را به یادگیری بیشتر تشویق نمی کنند. ارتباط مقطع تحصیلی دانشجویان و فرهنگ کلاسی معنی دار بود و دانشجویان دوره کاردانی امتیاز بیشتری به فرهنگ کلاسی داده بودند (P<0.001).نتیجه گیری: از نظر اکثر دانشجویان دانشکده های مورد مطالعه فرهنگ حاکم بر کلاسهای درسی یک فرهنگ بینابینی بود. تعامل و ارتباط بیشتر اساتید با دانشجویان و بکارگیری روش های دانشجو - محور که می تواند منجر به برقراری ارتباط بیشتر بین استاد و دانشجو و دانشجویان با یکدیگر و ایجاد فرهنگ باز و صمیمی گردد، پیشنهاد می شود.