زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1395 | دوره:19 | شماره:18 |تعداد مقالات:3

مقدمه: اینداکشن یا القاء زایمان، شایع ترین پروسیجر در مامایی مدرن است. بر اساس نتایج مطالعات سن مادر، شاخص توده بدنی، تعداد حاملگی، سن بارداری، میزان اتساع سرویکس، نرم شدن سرویکس قبل از القاء زایمان و طول سرویکس از عوامل تاثیرگذار بر موفقیت القاء زایمان هستند. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط موفقیت اینداکشن با نمره بیشاپ انجام شد.روش کار: این مطالعه مقطعی در سال های 92-1391 بر روی 539 نفر از زنان باردار مراجعه-کننده به بیمارستان بعثت سنندج که جهت القاء زایمان بستری شده بودند، انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه شامل سوالاتی در مورد مشخصات فردی، سابقه مامایی، اطلاعات مربوط به نمره بیشاب، القاء زایمان، نحوه زایمان، وزن نوزاد و آپگار دقیقه اول و پنجم بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون کای اسکوئر، تی و رگرسیون لوجستیک استفاده شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: بر اساس نتایج مطالعه، ارتباط بین نمره بیشاب و موفقیت القاء زایمان معنی دار نبود (p=0.286). بین موفقیت القاء زایمان با اتساع سرویکس (p<0.001)، افاسمان (p=0.004)، وزن هنگام تولد، روش القاء (p=0.000) و تعداد حاملگی (p=0.002) تفاوت آماری معنی داری وجود داشت، اما با نزول (p=0.433)، سن مادر (p=0.433)، و تعداد زایمان  (p=0.286)ارتباط آماری معنی داری نشان نداد. حدود 218 نفر (70.8%) از زنان نخست زا و 83 نفر (35.99%) از زنان چندزا و در مجموع 412 نفر (76.43%) به صورت واژینال زایمان کردند و بقیه به دنبال عدم موفقیت القاء زایمان، مورد سزارین قرار گرفتند. بر اساس مدل رگرسیون لوجستیک، بین افاسمان، اتساع سرویکس، تعداد حاملگی، روش القاء  (p=0.000)و وزن هنگام تولد  (p=0.001)با موفقیت القاء زایمان ارتباط معنی داری وجود داشت (p<0.05).نتیجه گیری: بررسی اتساع سرویکس، افاسمان و وزن هنگام تولد از ارزش پیشگویی کننده بالاتری نسبت به سن، تعداد حاملگی و نزول جنین برخوردار هستند.

مقدمه: با توجه به اثرات مفید تاییدشده فعالیت بدنی در دوران بارداری، مطالعه حاضر با هدف بررسی زندگی فعال و غیرفعال بر سطوح مقاومت به انسولین و آنزیم های AST و ALT کبدی زنان باردار سه ماهه دوم بارداری انجام شد.روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1394 بر روی80 زن باردار سه ماهه دوم شهرستان اصفهان انجام شد. افراد پس از تکمیل فرم رضایت نامه و پرسشنامه فعالیت بدنی دوران بارداری PPAQ بر اساس سبک زندگی و انجام و عدم انجام پیاده روی روزانه به دو گروه فعال و غیرفعال تقسیم و از نظر سطوح سرمی آنزیم های AST و ALT کبدی و میزان مقاومت به انسولین مقایسه شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون کولموگروف اسمیرنوف و تی مستقل انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که سطح سرمی آنزیم AST کبدی در زنان باردار فعال که پیاده روی روزانه داشتند به طور معنی داری کمتر از زنان غیرفعال بود (p=0.018). ولی در میزان سطح (p=0.079) ALT و مقاومت به انسولین (p=0.146) تفاوت معناداری مشاهده نشد.نتیجه گیری: فعالیت بدنی در دوران بارداری بر سطح سرمی آنزیم AST کبدی تاثیر دارد، ولی دلیل عدم معناداری سطوح آنزیم ALT کبدی و مقاومت به انسولین را با توجه به بررسی متغیرهای کنترل می توان پیاده روی با سرعت آهسته، ساعات بی تحرکی طولانی مدت (11.8±2.5) و خواب طولانی تر از استاندارد (9.9±2.00) بیان نمود.

مقدمه: انتقال پری ناتال یکی از رایج ترین مسیرهای انتقال هپاتیت B(HBV ) در سراسر جهان است. در ایران بیش از 50% حاملین HBV، عفونت را از این طریق دریافت کرده اند. لذا این مطالعه مروری با هدف بررسی شیوع و عوامل خطر HBV در زنان باردار ایران انجام شد.روش کار: مطالعه حاضر بر اساس چک لیست PRISMA برای مطالعات مرور سیستماتیک و متاآنالیز انجام شد. جهت دستیابی به مستندات فارسی و انگلیسی مرتبط، پایگاه های الکترونیکی Scopus، PubMed، Science-Direct، Cochrane، Web of Science (ISI)، Springer، Online Library Wiley، Magiran، Iranmedex، SID، Medlib، IranDoc و موتور جستجوی Google Scholar با استفاده از کلیدواژه های استاندارد شامل: شیوع، هپاتیت B، زنان باردار، بارداری، عوامل خطر، HBsAg  و ایران بدون محدودیت زمانی تا بهمن ماه 1394 توسط دو پژوهشگر جستجو شدند. داده های شیوع HBV با استفاده از مدل اثرات تصادفی و عوامل خطر HBV بر اساس مدل اثرات ثابت توسط نرم افزار STATA (نسخه 11.2) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: در بررسی 36 مطالعه واجد شرایط با حجم نمونه 64195 زن باردار در ایران، شیوع (0.5-0.6:%95 CI) HBV محاسبه شد. کمترین و بیشترین شیوع HBV مرتبط با شمال (0.4%) و شرق ایران (1.6%) بود. شیوع HBV در زنان باردار شهری و روستایی به ترتیب 1.1 و 1.2% برآورد شد. شیوع HBV در زنان باردار خانه دار 1.7% و در زنان باردار شاغل 0.1% بدست آمد. فراوانی (AntiHBS>10 mIU/ml) HBsAb در زنان باردار ایرانی 40% محاسبه شد. از میان عوامل خطر، بی سوادی، شغل، سقط جنین، سابقه تزریق خون و اعتیاد همسر با ابتلاء به HBV از نظر آماری معنی دار بود (p<0.05)، اما این ارتباط با شهرنشینی، سابقه جراحی و خالکوبی معنی دار نبود (p>0.05).نتیجه گیری: کمترین شیوع هپاتیت B در ایران، در گروه زنان باردار می باشد و کمتر از جمعیت عمومی ایران است. تزریق خون، شغل، اعتیاد همسر، بی سوادی و سقط جنین با ابتلاء به HBV در زنان باردار ایران در ارتباط است.