مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک (ره آورد دانش)
سال:1397 | دوره:21 | شماره:1 (پیاپی 130) |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی خیلی شدید (HIIT) بر بیان دو ژن تنظیم کننده رشد عضلانی (میوستاتین و فولیستاتین) در عضله دوقلوی موش های نر سالم است.مواد و روش ها: 16 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی و مساوی به دو گروه کنترل و HIIT تقسیم شدند. برنامه تمرینی گروه HIIT به مدت هشت هفته، سه روز در هفته و هر جلسه به مدت 40 دقیقه بود. هر جلسه تمرینی شامل 5 دقیقه گرم کردن و سرد کردن با شدت 40 تا 50 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max)،  30دقیقه دویدن تناوبی شامل 4 دقیقه دویدن خیلی شدید (85 تا 90 درصد VO2max) و 2 دقیقه بازیافت فعال (با شدت 50 تا 60 درصد VO2max) بود. گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نکردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، عضله دوقلوی موش های صحرایی جدا و پس از استخراج RNA میزان بیان ژن میوستاتین و فولیستاتین نمونه ها به روش Real time-PCR سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده های آماری از طریق آزمون تی مستقل انجام شد.یافته ها: بیان میوستاتین گروه HIIT در مقایسه با گروه کنترل، کاهش 68 درصدی و معناداری داشت (p<0.05). با وجود این، اختلاف معناداری در بیان فولیستاتین گروه HIIT در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد (p>0.05). وزن عضله دوقلو در گروه HIIT در مقایسه با گروه کنترل، افزایش 23 درصدی و معناداری داشت (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که HIIT باعث کاهش بیان ژن میوستاتین و افزایش وزن عضله دوقلوی موش ها شد.

زمینه و هدف: فن آوری نانو، فرصتی عالی برای درمان عفونت های میکروبی مقاوم به دارو فراهم می کند. هدف از این مطالعه، سنتز آموکسی سیلین انکپسوله شده در نانوذرات پلیمری و مقایسه فعالیت ضد باکتریایی این نانوفرمولاسیون با آموکسی سیلین خالص بود.مواد و روش ها: نانوذرات پلیمری انکپسوله شده با آموکسی سیلین توسط کیتوزان به عنوان یک پلیمر و آلژینات به عنوان عامل متصل کننده تهیه شدند. نانوذرات حاصله با طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه، پراکندگی نور دینامیکی و میکروسکوپ الکترونی روبشی مشخصه یابی شدند. اثرات ضدباکتریایی نانوذرات بر علیه برخی باکتری های شایع در عفونت های بیمارستانی با استفاده از روش های براث میکرودایلوشن و انتشار از چاهک بررسی شدند.یافته ها: نانوذرات انکپسوله شده با دارو دارای شکل کروی با اندازه متوسط 96 نانومتر بودند. این نانوذرات اثر ضد باکتریایی قابل توجهی بر روی تمام باکتری های آزمایش شده به جزء سودوموناس آئروژینوزا داشتند. هم چنین آن ها اثرات ضدباکتریایی قوی تری از نانوحامل به تنهایی یا آنتی بیوتیک آزاد نشان دادند. بزرگ ترین ناحیه مهار رشد (23.7) برای استافیلوکوکوس اورئوس حساس به متی سیلین و کوچک ترین (12.5) برای نوع مقاوم این باکتری تعیین شد. حداقل غلظت مهارکننده نانوفرمولاسیون بر علیه این دو سویه به ترتیب 1.5 و 48 میکروگرم بر میلی لیتر و برای اشرشیا کلی و سودووناس آئروژینوزا 6.6 و 256 میکروگرم بر میلی لیتر تعیین شد.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که انکپسوله کردن آموکسی سیلین در نانوذرات پلیمری، پتانسیل افزایش فعالیت ضدباکتریایی بر علیه باکتری های عامل عفونت های بیمارستانی دارد.

زمینه و هدف: سرطان تخمدان یکی از بدخیمی های شایع در میان سرطان های زنان به شمار می رود. یکی از دلایل کشنده بودن این عارضه می تواند به دلیل عدم تشخیص در مراحل اولیه بیماری و فقدان درمان موثر برای بیماران با حالت پیشرفته سرطان یا عود مجدد آن باشد. بنابراین یک نیاز فوق العاده برای شناسایی بیومارکرهای تشخیصی یا شناسایی مکانیسم بیماری برای درمان موثر وجود دارد. یکی از ژن هایی که در سرطان های مختلف دارای تغییرات قابل توجهی بوده است، ژن TRAF4 می باشد. بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی ژنTRAF4 در سرطان تخمدان بوده است.مواد و روش ها: در این مطالعه، 40 بافت پارافینه توموری تخمدان و 40 بافت غیرتوموری وارد شدند. پس از استخراج RNA تام و سنتز cDNA، بیان نسبی ژن با استفاده از روش کمی (qRT-PCR) Real-time PCR سنجیده و سپس از طریق روش  2-DDctآنالیز شد. در نهایت، تغییرات بیانی توسط روش های آماری مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: نتایج حاصل از بررسی اخیر نشان داد که بیان TRAF4 در نمونه های توموری به صورت معناداری دارای افزایش می یابد (p=0.0001). در بررسی ارتباط بیان ژن با اطلاعات دموگرافیک و کلینوپاتولوژی، ارتباط معناداری میان نمونه های متاستاز مثبت و افزایش بیان ژن مشاهده شد. هم چنین مشخص شد که میزان بیان TRAF4 در افراد 48 ساله یا پایین تر از آن، افزایش یافته است.نتیجه گیری: با توجه به مطالعات مختلف، به نظر می رسد افزایش بیان TRAF4 احتمالا به علت تکثیر تعداد کپی های ژنی در ناحیه کروموزومی در سرطان ها است. با توجه به نتایج این مطالعه و افزایش بیان TRAF4 در نمونه های واجد سرطان تخمدان، به ویژه افزایش بیان در افراد 48 ساله یا پایین تر از آن،  TRAF4احتمالا می تواند به عنوان یک مارکر تشخیصی مورد توجه قرار گیرد.

زمینه و هدف: تغییرات همودینامیک حین اعمال جراحی به طور اولیه با تغییرات دوز تجویز هوشبرها اداره می شوند. کاهش دوز هوشبرها به منظور مقابله با هیپوتانسیون، ممکن است باعث کاهش عمق بیهوشی بیمار شده و احتمال بیداری حین عمل بالا رود. این مطالعه به منظور بررسی عمق بیهوشی بیمارانی که تجویز هوشبر آن ها با کنترل فشار خون تنظیم می شود طراحی شده و هدف، بررسی احتمال کاهش عمق بیهوشی حین عمل بوده است.مواد و روش ها: در این تحقیق، بانوان کاندید هیسترکتومی با رعایت معیارهای ورود مشخص تحت بیهوشی عمومی با دو نوع بیهوشی داخل وریدی (پروپوفول) و یا استنشاقی (ایزوفلوران) قرار گرفتند. میزان تجویز داروی هوشبر نگهدارنده با پروتکل مشخص شده توسط تکنسین بیهوشی بر اساس افزایش یا کاهش فشار خون حین عمل افزوده یا کاسته می شد. در فواصل معین عمق بیهوشی بیمار توسط متخصص بیهوشی بدون در نظر گرفتن علایم همودینامیک ثبت میشد و میانگین نتایج به دست آمده تحلیل گردید.یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده، علاوه بر مشابهت وزنی و قدی بین دو گروه، تفاوت آماری معنی داری در میزان فشارخون سیستولیک، دیاستولیک و ضربان قلب در دو گروه در فواصل تعیین شده وجود نداشت. میانگین اعداد به دست آمده در BIS که نشان دهنده عمق بیهوشی بوده در دو گروه متفاوت نبود و هیچ بیماری در حین عمل جراحی به سطح بیداری و عدد بالای 60 نرسیده بود.نتیجه گیری: روش سنتی کنترل تغییرات همودینامیک با تغییر دوز هوشبر نگهدارنده تجویزی باعث تغییرات شدید در عمق بیهوشی و مشخصا افزایش BIS تا سطح بیداری نمی شود.

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت رتینوئیک اسید در تمایز سلول های بنیادی به رده های مختلف سلولی و نقش آن در آپوپتوز سلول های سرطانی، تعیین دوز مناسب برای تمایز سلول های بنیادی ضروری است. بنابراین در این مطالعه، اثرات غلظت های مختلف رتینوئیک اسید بر حیات سلول های بنیادی بررسی شد تا دوز مناسب جهت تمایز انتخاب شود.مواد و روش ها: در این مطالعه، سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان تحت تاثیر غلظت های مختلف رتینوئیک اسید قرار گرفتند. بقای سلول ها پس از گذشت 3، 10 و 15 روز از کشت با تست MTT بررسی شده و جهت بررسی تعداد هسته های آپوپتیک در سلول های تیمار شده پس از گذشت 10 و 15 روز از رنگ آمیزی DAPI استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که پس از گذشت 3 روز از کشت، غلظت های 10-2، 10-3 و 10-4 مولار رتینوئیک اسید جمعیت تعداد زیادی از سلول ها را از بین می برد، در حالی که غلظت های 10-5 و 10-6 مولار رتینوئیک اسید آپوپتوز چندانی نشان نمی دهد. غلظت 10-5 مولار رتینوئیک اسید بعد از 10 روز آپوپتوز معنی داری را نشان داد، در حالی که غلظت 10-6 مولار رتینوئیک اسید بعد از 15 روز آپوپتوز معنی داری نسبت به گروه کنترل نشان داد (p<0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد که غلظت 10-6 مولار رتینوئیک اسید، غلظت مناسبی برای تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی باشد.

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر تمرین استقامتی بر غلظت ایزوفرم های لاکتات دهیدروژناز ( LDHAو (LDHB و ایزوآنزیم های آن در مایع مغزی نخاعی رت های نر نژاد ویستار بود.مواد و روش ها: 17 سر حیوان بر اساس وزن همسان سازی و به طور تصادفی به دو گروه کنترل (n=9) و تمرینی (n=8) تقسیم شدند. پروتکل تمرین استقامتی (شروع با 30 دقیقه، 20 متر در دقیقه و رسیدن به 60 دقیقه با سرعت 26 متر در دقیقه در هفته آخر) به مدت 12 هفته بر گروه تمرینی اعمال شد. 72 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، مایع مغزی نخاعی از سیسترنامگنا جمع آوری گردید. ایزوفرم ها و ایزوآنزیم های لاکتات دهیدروژناز با الایزا و الکتروفورز اندازه گیری و مقایسات بین گروه ها با آزمون آماری تی استیودنت مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: هر دو ایزوفرم LDHA و LDHB در مایع مغزی نخاعی رت های کنترل وجود داشت. بیشترین و کمترین مقدار ایزوآنزیم ها به ترتیب به LDH1 و LDH5 مربوط بود. متعاقب تمرین استقامتی، مقادیر(p<0.01) LDHB ، (p<0.01) LDH1 و (p<0.01) LDH2 در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل افزایش و مقادیر (p<0.01) LDH3 و نسبت (p<0.01) LDHA/LDHB در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار داشت. تمرین استقامتی بر LDHA و LDH4 تاثیری نداشت.نتیجه گیری: انجام تمرین استقامتی با شیفت اکسیداتیو ایزوفرم ها و ایزوآنزیم های لاکتات در مایع مغزی نخاعی همراه است که می تواند پیش درآمدی بر حمایت متابولیسم هوازی لاکتات در مغز باشد.

زمینه و هدف: آفلاتوکسین ها سموم قارچی طبیعی هستند که توسط گونه های قارچ آسپرژیلوس تولید شده و می توانند مسمومیت، نکروز بافتی و سرطان کبد ایجاد کنند. هدف از این مطالعه، امکان سنجی کنترل تولید آفلاتوکسین B1 قارچ آسپرژیلوس فلاوس توسط عصاره ها و اسانس های گیاهی می باشد.مواد و روش ها: عصاره های آبی با کمک روش حرارت دهی مستقیم و اسانس با دستگاه کلونجر، تهیه گردیدند. فعالیت ضدقارچی اسانس و عصاره آبی مرزه و پونه در غلظت های کاهشی متوالی به روش های انتشار دیسک و میکروپلیت دایلوشن تعیین گردید. سپس در غلظت های کمتر از حداقل غلظت ممانعت از رشد، اثر اسانس و عصاره آبی پونه و مرزه بر کنترل میزان تولید آفلاتوکسین B1، با روش HPLC مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: بیشترین هاله ممانعت از رشد قارچ مربوط به اسانس 10 درصد مرزه و عصاره آبی آن به ترتیب با قطر هاله 26 و 12 میلی متر بود. این مقادیر برای اسانس 10 درصد و عصاره آبی پونه به ترتیب 18 و 8 میلی متر بودMIC . عصاره آبی مرزه و پونه به ترتیب 0.031 و 0.063 و اسانس 1 درصد مرزه و پونه به ترتیب 0.039 و 0.078 میلی گرم بر میلی لیتر بود. میزان آفلاتوکسین B1 تولید شده در معرض اسانس مرزه با غلظت های 1، 2 و 10 درصد به ترتیب 122، 113 و 134 واحد در بیلیون و در معرض اسانس پونه با همین غلظت ها به ترتیب 163، 168 و 171 واحد در بیلیون بود. عصاره آبی 1 درصد مرزه تولید سم را به مقدار 58.1 درصد و عصاره آبی 1 درصد پونه تولید سم را به مقدار 39.6 درصد کاهش داد.نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان داد که دو گیاه مرزه و پونه دارای توانایی ممانعت از رشد قارچ آسپرژیلوس فلاوس و کنترل تولید آفلاتوکسین B1 در غلظت های پایین می باشند. این محصولات گیاهی جهت مطالعات بیشتر برای کنترل این قارچ پیشنهاد می شوند.

زمینه و هدف: مونوسدیم گلوتامات (MSG) به عنوان تثبیت کننده و چاشنی غذایی با کاربرد گسترده در غذاهای آماده می باشد. مصرف بیش از حد MSG استرس اکسیداتیو را در نواحی مختلف مغز ا افزایش می دهد. مطالعه حاضر اثر محافظت کننده عصبی ال- کارنیتین را بر مسمومیت MSG در سلول های گرانولار مخچه موش های صحرایی بررسی می نماید.مواد و روش ها: تعداد 48 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به صورت تصادفی در 6 گروه کنترل، شاهد (دریافت کننده نرمال سالین)، گروه دریافت کننده سدیم منو گلوتامات (MSG،  3درصد)، گروه دریافت کننده ال کارنیتین (L-Carnitine،200  میلی گرم بر کیلوگرم) و گروه های دریافت کننده سدیم منو گلوتامات و ال- کارنیتین با دوزهای 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن (MSG+L-Carnitine100, MSG+L-Carnitine200) قرار گرفتند. پس از پایان دوره یک ماهه تیمار، حیوانات با روش پرفیوژن ترانس کاردیالی قربانی شدند و مطالعات هیستوپاتولوژیک بر روی مخچه صورت گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که تراکم سلول های گرانولار در فولیای IV،  Vو VI مخچه در گروه MSG نسبت به گروه های کنترل و شاهد کاهش معنی داری دارد. هم چنین، گروه MSG+L-Carnirine200 در هر سه فولیای مورد بررسی تراکم بالاتری از سلول های گرانولار را نسبت به گروه MSG نشان داد.نتیجه گیری: تیمار با ال- کارنیتین توانسته است سبب حفاظت سلول های گرانولار مخچه موش های صحرایی در برابر مسمومیت با MSG شود.

زمینه و هدف: آنژیوژنز هم در شرایط فیزیولوژیک (بهبود زخم، رشد جنین و غیره) و هم پاتولوژیک (بیماری هایی از جمله سرطانی) رخ می دهد و نقش کلیدی در رشد تومور، تهاجم و متاستاز سرطان ایفا می کند. بنابراین مهار آنژیوژنز می تواند یک رویکرد مهم درمانی در بیماری های سرطانی باشد. در سال های اخیر، استفاده از نانوذرات برای کنترل سلول های سرطانی و جلوگیری از رشد تومور بسیار مورد توجه قرار گرفته است. مطالعات مختلف نقش نانوذرات را در کاهش آنژیوژنز و مهار سلول های سرطانی به خوبی نشان می دهد. بنابراین، در این مطالعه اثر ضد رگ زایی نانو ذره نقره سنتز شده از گیاه Rubina tinctorum L (Ru-AgNPs) بر روی پرده کوریوالانتوییک جوجه (CAM) مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: در یک مطالعه تجربی، 60 عدد تخم مرغ به طور تصادفی به 6 گروه شامل کنترل، کنترل آزمایشگاهی و 4 گروه درمان تقسیم شدند. در روز دوم انکوباسیون یک پنجره روی تخم ها ایجاد شد. در روز هشتم، غشای کوریوالانتوییک نمونه ها با غلظت های مختلف نانوذرات تحت درمان قرار گرفت و در روز دوازدهم، تصویربرداری از نمونه ها انجام گرفت و تعداد و طول عروق در غشای کوریوالانتوئیک اندازه گیری شد. در نهایت وزن و طول جنین از ناحیه فرق سر تا نشیمنگاه اندازه گیری شد و داده های کمی با استفاده از آزمون LSD مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که نانوذره به طور معنی داری طول و تعداد رگ های خونی را در گروه های تیمار شده نسبت به گروه کنترل کاهش می دهد. هم چنین بررسی طول و وزن جنین های تیمار شده با گروه شاهد نشان داد که نانوذره اثر کاهشی بر قد جنین ها داشته، اما وزن جنین ها در گروه تیمار با گروه کنترل تفاوت چندانی را نشان نداد.نتیجه گیری: با توجه به اثرات کاهش نانوذره بر رگ زایی پرده کوریوآلانتوییک می توان با بررسی های بیشتر از این ترکیب در جهت کاهش و مهار رگ زایی پاتولوژیک در بسیاری بیماری ها از جمله سرطان استفاده نمود.

زمینه و هدف: اختلالات یادگیری یکی از شایع ترین مشکلات دانش آموزان است که توجه بسیاری از روان شناسان را به خود جلب نموده و پژوهش های بسیاری در خصوص اثربخشی مداخلات مختلف بر طبقات مختلف اختلالات یادگیری انجام شده است. پژوهش حاضر با هدف نتیجه گیری کلی در خصوص اثربخشی مداخلات آموزشی و درمانی مختلف و کشف متغیرهای تعدیل کننده ی احتمالی به انجام رسید.مواد و روش ها: جهت نیل به اهداف پژوهش با بهره گیری از روش فراتحلیل، از نتایج کمی 128 پژوهش منتخب، که با توجه به ملاک های ورود و خروج و بهره گیری از کلیدواژه های تعیین شده به دست آمده بود، استفاده گردید و در مجموع 623 اندازه اثر اولیه به دست آمد و با نرم افزار CMA2 مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج تحلیل نشان داد که مقدار اندازه اثر ترکیبی اثربخشی مداخلات آموزشی و درمانی بر اختلالات یادگیری 1.13 و پس از تفکیک به متغیرهای پیشایند و پیامد چندگانه، مقدار اندازه اثر ترکیبی مداخلات آموزشی و مداخلات درمانی بر طبقه کلی ناتوانی های یادگیری به ترتیب 0.74 و 1.26، بر اختلال خواندن 0.87 و 1.01، بر اختلال نوشتن 1.20 و 1.22 و بر اختلال ریاضی 1.29 و 1.26 بود که همگی از لحاظ آماری معنادار بودند (p£0.001). هم چنین نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که تفاوت اثربخشی مداخلات درمانی بر اختلال خواندن و مداخلات آموزشی در اختلال ریاضی معنادار است (p£0.001).نتیجه گیری: بر اساس اندازه اثرهای به دست آمده می توان اظهار داشت که مداخلات آموزشی و درمانی اثربخشی بسیار بالایی بر اختلالات یادگیری داشته اند و نیز استفاده از مداخلات درمانی برای اختلال خواندن و مداخلات آموزشی برای اختلال ریاضی موثرتر است.