اخلاق پزشکی
سال:1399 | دوره:14 | شماره:45 |تعداد مقالات:32

زمینه و هدف: احساس خستگی پرستاران در کار می تواند بر پیامدهای مراقبت از بیمار تأثیر گذاشته و منجر به افزایش بروز خطاها شود و هزینه های قابل توجهی به سیستم مراقبت سلامت تحمیل می کند، لذا شناسایی عوامل مرتبط با احساس خستگی پرستاران در کار ضرورت می باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط خشنودی از درآمد، ترس از خشونت و ویژگی شخصیتی وجدانی بودن با احساس خستگی در کار در پرستاران بیمارستان های شهر آبادان انجام گرفته است. مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی همبستگی تعداد 150 نفر از پرستاران، بیمارستان های شهر آبادان، در نیمه دوم سال 1397 با روش نمونه گیری خوشه ای دو مرحله انتخاب و مقیاس خستگی پرستاران رسولی و همکاران، پرسشنامه خشنودی از درآمد Heneman & Schwab، پرسشنامه ترس از جرم احمدی و همکاران و زیرمقیاس وجدانی بودن از پرسشنامه شخصیتی نئو فرم کوتاه (NEO-FFI) را تکمیل نمودند. داده ها توسط نرم افزار SPSS 24 و با استفاده از آزمون های آماری ضریب همبستگی Pearson و تحلیل Regression چندمتغیره تحلیل گردید. یافته ها: پرستاران در دامنه سنی 40-31 سال، با میانگین و انحراف معیار سنی 07/6± 05/35 قرار داشتند، 7/68 درصد از پرستاران زن و 3/31 درصد مرد بودند، 3/37 درصد از آنان مجرد و 7/62 درصد متأهل بودند. تحصیلات 3/89 درصد از پرستاران لیسانس و 7/10 درصد فوق لیسانس بود. سابقه خدمت پرستاران در دامنه 21-5/1 سال، با میانگین و انحراف معیار سابقه خدمت 68/4± 97/10 قرار داشت. میانگین و انحراف معیار خشنودی از درآمد 49/12± 27/40، ترس از خشونت 34/16± 06/53، ویژگی شخصیتی وجدانی بودن 59/5± 34/50 و احساس خستگی در کار 67/17± 79/53 بود. بین خشنودی از درآمد (01/0>p، 49/0-=rs) و ویژگی شخصیتی وجدانی بودن (01/0>p، 32/0-=rs) با احساس خستگی در کار ارتباط منفی معنادار وجود داشت، در حالی که ترس از خشونت با احساس خستگی در کار ارتباط مثبت معنادار وجود داشت (01/0>p، 23/0=rs). 36% از کل واریانس احساس خستگی پرستاران توسط خشنودی از درآمد، ترس از خشونت و ویژگی شخصیتی وجدانی بودن تبیین گردید. ملاحظات اخلاقی: رضایت آگاهانه شفاهی از شرکت کنندگان کسب گردید و به آنان درباره محرمانگی اطلاعات، اطمینان داده شد. نتیجه گیری: یافته ها بر نیاز به برنامه ریزی برای افزایش سطح درآمد پرستاران، حمایت و پشت یابی از آنان در برابر خشونت های محیط پراسترس بیمارستان ها و گمارش پرستاران بر اساس میزان وجدانی بودن آنان به منظور کاهش احساس خستگی، دلالت دارد.

زمینه و هدف: اعتماد بیماران به ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و درمانی، هسته و عنصر اصلی نظام سلامت است که منجر به ارتقای سلامت و رفاه بیماران می شود. هدف این پژوهش، بررسی راهکارهای تقویت و ارتقای اعتماد جامعه به ارائه دهندگان خدمات سلامت از منظر اسلام می باشد. مواد و روش ها: این پژوهش با مراجعه به قران کریم و دیگر منابع اسلامی، رهنمود های پیشوایان معصوم (ع) انجام شده است. آیات و روایات وارده در این مسأله ذیل 26 مؤلفه جمع آوری شد. مؤلفه های دارای نقش مثبت به عنوان عوامل اعتمادساز و مؤلفه دارای نقش منفی به عنوان موانع دسته بندی شدند. یافته ها: از نظر منابع دینی مراعات اخلاق حرفه ای، تقدس هدف، مسؤولیت پذیری، به کارگیری واژه های امیدبخش، دقت در امر معاینات و شنیدن سخن بیماران از مهم ترین عوامل اعتمادساز هستند. دنیاپرستی، عدم درک مادی و معنوی بیمار از مهم ترین موانع تحقق اعتمادند. ملاحظات اخلاقی: در انتخاب، گزارش یافته ها و استناددهی متون، امانتداری رعایت شده است. نتیجه گیری: علاوه بر آموزش های دانشگاهی برای ارائه دهندگان خدمات سلامت در خصوص اعتمادسازی در بیماران، ضروری است کارگاه ها و همایش ها و آموزش های ضمن خدمت برای آنان در خصوص نحوه اعتمادسازی از تعالیم متون اسلامی برگزار شود تا ضمن رشد آگاهی آنان، زمینه ارتقای سلامت جامعه فراهم گردد.

زمینه و هدف: علی رغم تلاش بیمارستان ها، سرعت کاهش اشتباهات پزشکی هنوز هم آهسته است. بسیاری از خطاها اتفاق می افتد و هزاران بیمار و پزشک در اثر خطاهای پزشکی رنج می برند. اعضای سازمان های بهداشتی و درمانی، عموماً برای افشای خطاهای پزشکی و عذرخواهی از فرد آسیب دیده، آموزشی نمی بینند و ممکن است از افشای خطا و عذرخواهی خودداری کنند. هدف این پژوهش، واکاوی پدیده عذرخواهی پزشکان متعاقب وقوع خطاهای پزشکی است. مواد و روش ها: روش پژوهش، کیفی (مبتنی بر مصاحبه) با رویکرد تحلیل محتوای قراردادی است. داده ها با انتخاب هدفمند 25 نفر از پزشکان و دستیاران ارشد شاغل در بیمارستان های شهید محمدی، کودکان و خلیج فارس بندرعباس از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته گردآوری شد. استراتژی تحلیل داده ها، تحلیل مضمون است بدین منظور از نرم افزار MAXQDA 10 کمک گرفته شد. بازه زمانی پژوهش سال 98-1397 است. یافته ها: در این پژوهش سه مضمون فراگیر (پیشایندها، پدیده عذرخواهی پزشکان و پیامدها)، هشت مضمون سازمان دهنده (هنجارهای جامعه پزشکی، عوامل اجتماعی، عوامل فردی، اجزای عذرخواهی، شرایط عذرخواهی، کسب مقبولیت اجتماعی، فشارهای درونی و بیرونی و تسهیل شرایط درمان برای بیمار و پزشک) و 27 مضمون پایه شناسایی شد. ملاحظات اخلاقی: برای انجام پژوهش کد اخلاق با شناسه ir. hums. rec. 1397. 237 از کمیته اخلاق دریافت شد. برای داوطلبانه بودن شرکت در پژوهش ابتدا فرم رضایت نامه کتبی به افراد داده شد و پس از اعلام رضایت، اجازه برای مصاحبه و یادداشت برداری کسب شد. در زمینه محرمانه بودن اطاعات شخصی به آن ها اطمینان داده شد. نتیجه گیری: ترس از تبعات قانونی و از دست دادن اعتبار باعث می شود که پزشکان را در ارائه عذرخواهی محتاط تر، اما مؤلفه های آموزش، فرهنگ و ویژگی شخصیتی، ارائه و پذیرش عذرخواهی را تسهیل می کنند. از سویی دیگر، انجام عذرخواهی روابط بیمار و پزشک را بهبود داده و از بروز مشکلاتی مانند فشارهای روحی و روانی و پیگیری قانونی جلوگیری می کند.

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین جنبه های سلامت انسان، سلامت معنوی است که بر دیگر ابعاد آن، تأثیر به سزایی دارد. با توجه به لزوم ارائه تعریفی جامع از سلامت معنوی و تعیین مؤلفه های آن منطبق با فرهنگ و دین جامعه ایرانی، پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل مفهومی سلامت معنوی مبتنی بر متون اسلامی انجام شده است. مواد و روش ها: روش پژوهش، تحلیل محتوای کیفی و گردآوری اطلاعات، مبتنی بر مطالعه و تحلیل محتوای متون اسلامی مرتبط بود. حوزه مورد مطالعه، متون تخصصی اسلامی و روش نمونه گیری از نوع هدفمند بوده است. ابزار گردآوری اطلاعات، جستجوی پیشرفته در بانک های اطلاعاتی علمی و تخصصی و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات، تحلیل محتوای کیفی با نظام مقوله بندی استقرایی بوده است. یافته ها: مؤلفه های سلامت معنوی در سه مقوله هسته ای مبدأشناسی، راهنماشناسی و معادشناسی طبقه بندی شدند. مؤلفه مبدأشناسی شامل 6 مفهوم نگرش توحیدی، یقین، اخلاص، انقطاع، توکل، و ذکر بود. مؤلفه راهنماشناسی، شامل دو مقوله اصلی ادب تطبیقی با قرآن کریم (الگوی نظری) و ادب تطبیقی با انبیا و چهارده معصوم (الگوی عملی) بود. مقوله اول شامل دو مفهوم انس با قرآن و عمل به قرآن؛ مقوله دوم شامل 21 مفهوم تسلیم و رضا، صبر، عمل به واجبات، ترک محرمات، شکر، قناعت، لذت مادی، لذت معنوی، صدق الکلام، ادای امانت، حسن خلق، سخاوت، مروت، خدمت، عفو، عدالت، شجاعت، غیرت، حلم، حیا و کسب روزی حلال بود؛ آخرین مؤلفه سلامت معنوی، معادشناسی است که شامل سه مفهوم معادباوری، یاد مرگ و زهد می باشد. ملاحظات اخلاقی: در انتخاب، گزارش یافته ها و استناددهی متون، امانتداری رعایت شده است. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر، بانگاهی جامع به یک انسان کامل با هویت توحیدی ذکرشده در متون اسلامی، مؤلفه های سلامت معنوی استخراج شده و الگوی مفهومی آن طراحی شده است که در مجموع با مطالعات پیشین در این زمینه همسو است.

زمینه و هدف: نقش مهم هوش اخلاقی در تغییر نگرش افراد نسبت به رفتارهای مختلف و توجه به اهمیت این متغیر در مشاغل مختلف و به ویژه در حرفه پزشکی به دلیل تماس دائمی و مستقیم با مراجعان انسانی ضروری به نظر می رسد. بنابراین تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش هوش اخلاقی پزشکان شاغل در اورژانس در پیش بینی رضایتمندی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های شهر اردبیل انجام شده است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به روش توصیفی تحلیلی و به صورت مقطعی صورت گرفت. جامعه آماری این مطالعه کلیه پزشکان و بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان های شهر اردبیل بودند که تعداد 56 پزشک شاغل در 4 بیمارستان آموزشی شهر و 392 بیماران متناظر آن ها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های این مطالعه از پرسشنامه هوش اخلاقی Lennik & Kiel (2005 م. ) و مقیاس رضایتمندی بیماران سلامی و سموعی (1390 ش. ) استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی، توسط نرم افزار آماری SPSS 22 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته های به دست آمده از این تحقیق نشان داد که همبستگی مثبت و معنی داری بین هوش اخلاقی پزشکان و رضایتمندی بیماران وجود دارد (528/0=r، 001/0=p). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که هوش اخلاقی پزشکان می تواند 6/26 درصد از رضایتمندی بیماران را پیش بینی کند (001/0p<). ملاحظات اخلاقی: در فرایند اجرای این تحقیق کلیه ملاحظات اخلاقی مربوط به مطالعات انسانی مانند کسب رضایت آگاهانه و توضیح در مورد محرمانه ماندن مشخصات شرکت کنندگان در پژوهش رعایت گردید. نتیجه گیری: با توجه به نتیجه حاصل از تحقیق حاضر می توان گفت که هوش اخلاقی پزشکان عاملی مهم در رضایت مراجعان از خدمات درمانی دریافتی است، لذا پیشنهاد می شود تا در دوره های آموزشی پزشکان از آموزش مهارت هایی مانند آموزش نحوه برقراری ارتباط، همدلی، مسؤولیت پذیری و شفقت درمانی استفاده شود.

زمینه و هدف: شناسایی و مستندسازی نگرش پرستاران به مراقبت در مراحل پایانی عمر به برنامه ریزی و ادغام مداخلات لازم در جهت تصحیح آن ها و ارزیابی بر اساس نقاط ضعف کمک می کند. هدف از مطالعه حاضر تعیین نگرش پرستاران بخش های مراقبت ویژه به مراقبت از بیماران در مرحله پایان حیات بوده است. مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی تحلیلی، مقطعی در سال 1398 از طریق تمام شماری 101 پرستار واجد معیارهای ورود به مطالعه از دو مرکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی گلستان مورد بررسی قرار گرفتند. از پرسشنامه روا و پایای نگرش به مراقبت های پایان حیات فروملت (Frommelt) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 18 و آزمون های تی مستقل، ضریب همبستگی، من ویتنی، کروسکال والیس در سطح معنی داری 0/05 انجام شد. یافته ها: میانگین نمره نگرش پرستاران بخش های مراقبت ویژه به مراقبت از بیماران در مراحل پایان حیات 8/77± 105/25 بود. 95 % پرستاران نمره نگرش بالایی نسبت به مراقبت بیمار در مراحل پایان حیات داشتند. بین نگرش پرستاران بخش های مراقبت های ویژه به مراقبت های پایان حیات با نوع استخدام (P-value=0/019) و سمت کاری (P-value=0/003) ارتباط معنی دار آماری وجود داشت. ملاحظات اخلاقی: کلیه اصول اخلاق در پژوهش از قبیل اخذ رضایت نامه آگاهانه و محرمانه بودن هویت فردی مشارکت کنندگان رعایت گردید. نتیجه گیری: نگرش پرستاران بخش های مراقبت ویژه به مراقبت از بیمار در مرحله پایان حیات مثبت بود. حساس کردن مسؤولین پرستاری از طریق آموزش به این نوع مراقبت و موظف کردن دولت به استخدام رسمی پرستاران می تواند بر نگرش مراقبتی پرستاران تأثیرگذار باشد.

زمینه و هدف پژوهش بر مبنای جامعه، ماموریت اخلاقی سنگین تری نسبت به سایر پژوهش ها دارد، زیرا باید به این نتیجه برسد که چگونه می توان با روش بهتری مشکلات مربوط به سلامتی در جمعیت مورد پژوهش را بهبود بخشید و در عین حال از حقوق جمعیت مورد مطالعه خود حفاظت کرد. هدف از این مطالعه بررسی اصول اخلاقی در پژوهش های بر مبنای جامعه و رعایت آن در سطوح مختلف جامعه، کارکنان و شرکت کنندگان است. مواد و روش ها این مقاله مروری پایگاه های اطلاعاتی Web of Science، Pubmed، Scopus، Google Scholar، بانک اطلاعات نشریات ایران (Magiran)، پایگاه مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی (SID) با واژگان کلیدی Ethic و Community Based Studies و Population Based Studies جستجو شد. یافته ها پنج اصل اخلاقی که باید در پژوهش های بر مبنای جامعه در نظر گرفته شود، شامل 1 محافظت از سلامتی و تندرستی جمعیت ها؛ 2 احترام به جمعیت ها و حق آن ها در رابطه با تصمیم گیری برای خود؛ 3 حفاظت از جمعیت آسیب پذیر و لزوم توضیحات ویژه در مورد پژوهش؛ 4 حفاظت از اطلاعات محرمانه، یکپارچگی و محترم شمردن جمعیت ها؛ 5 توزیع عادلانه فواید حاصل از تحقیق در جمعیت ها و اهمیت ایجاد زیرساخت ها. این اصول اخلاقی باید در سه سطح شامل جوامع بزرگ تر که در آن ها پژوهش اجرا می شود (جوامع میزبان)، کارکنان و شرکت کنندگان در پژوهش لحاظ شود. ملاحظات اخلاقی صداقت و امانتداری در گزارش مقالات رعایت شد و یافته های حاصل از این مقالات بدون سوگیری بیان شد. نتیجه گیری رعایت اخلاق در پژوهش مانند ارایه نتایج به جامعه سبب مشارکت فعال جامعه در پیشرفت پژوهش های مبتنی بر جامعه می شود.

زمینه و هدف: با توجه به برخی تغییرات در حوزه های حرفه ای روان شناسان و نیازهای گروه های هدف آن ها، نظام نامه های اخلاق حرفه ای دائم در حال بازبینی هستند. انجام مطالعات تطبیقی باعث ایجاد حساسیت در صاحب نظران در جهت رفع چالش های نظام نامه ها می شود. بنابراین هدف مطالعه حاضر مقایسه نظام نامه های اخلاق حرفه ای روان شناسان در ایران با نظام نامه کشورهای هلند و سوئیس است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مطالعات مروری تطبیقی است. با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی Science Direct، Pubmed و Google Scholar بین سال های 2000 تا 2019، واژگان کلیدی Code of Ethics، Psychology، Iran، Netherlands و Switzerland و معادل فارسی آن ها به صورت مجزا و ترکیبی از آنها، مورد جستجو قرار گرفت. بر اساسِ شکاف های پژوهشی و به صورت هدفمند، نظام نامه های اخلاق حرفه ای کشورهای هلند و سوئیس انتخاب شدند و از لحاظ ساختاری و محتوایی با نظام نامه ایرانی به عنوان مبنای مقایسه، مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: از لحاظ ساختاری هر سه نظام نامه در مقدمه و اصول پایه، اشتراکاتی دارند، اما در استاندارهای اخلاقی، نظام نامه های هلند و سوئیس با نظام نامه ایرانی متفاوت هستند. از لحاظ محتوایی، دو نظام نامه هلند و سوئیس هم در اصول و هم در استانداردها، مبتنی بر کدهای شفاف، روشن و عملیاتی تری هستند. علاوه بر این، بیشتر از نظام نامه ایرانی خود را با شرایط جدید انطباق دادند، به ویژه در کدهای مربوط به تبلیغات و حل و فصل تعارضات حرفه ای، ساختارهای سازمانی و ادرای طراحی کرده اند. ملاحظات اخلاقی: صداقت و امانتداری در گزارش متون، استناددهی به منابع و پرهیز از هرگونه سوگیری رعایت گردید. نتیجه گیری: با ایجاد تغییرات جدید در نظام نامه ایرانی به خصوص در زمین روشن سازی مفاهیم و اصول پایه اخلاقی و نیز تدوین کدهای اخلاقی دقیق با در نظرگرفتن جنبه های عملی و شیوه اجرایی سازی آن ها می توان به برخی از چالش های پیش روی نظام نامه، فائق آمد.

همه ساله گرده همایی های علمی مختلفی در حوزه بهداشت و درمان در کشورمان برگزار می شود. هدف اصلی برگزاری کنگره های علمی در رشته پزشکی افزایش کیفیت خدمات بهداشتی و درمانی به افراد نیازمند است. این مهم ممکن است با روش های زیر به دست آید (3-1): تداوم آموزش و ارتقای مهارت شرکت کنندگان، به روزسازی دانش، تبادل دانش و بهره بردن از تجربیات دیگران، کمک به حِرَفمندان پزشکی برای بهبود ایمنی و کیفیت مراقب از گیرندگان خدمت، به بحث گذاشتن موضوعات روز و چالش برانگیز، برقراری ارتباط و ایجاد همکاری و حتی پروژه های مشترک با پژوهشگران و مراکز علمی دیگر در کشور و جهان، جستجو و دریافت مشاوره از دیگر حرفه مندان و فرصتی است برای پژوهشگران تا خود و پروژه های تحقیقاتی که در دست اجرا دارند را به شرکت کنندگان معرفی نمایند، البته می توان برای شرکت در کنگره ها اهداف ثانویه ای نیز برشمرد، مانند دریافت مدرک تحصیلی و یا گواهی های ارائه شده برای ارتقا و. . .، ملاقات با دوستان و همکاران قدیمی، گذراندن وقت و تفریح همراه با خانواده، سرگرمی و امثال آن. توجه هرچه بیشتر به اصول اخلاقی در نشر آثار علمی (که کنگره ها نیز بخشی از آن به شمار می رود) می تواند نقش به سزایی در دست یافتن به اهداف اصلی و اساسی کنگره های علمی داشته باشد

زمینه و هدف: ارائه مراقبت معنوی می تواند موجب کاهش دردهای جسمی و آسایش روانی گردد، ولی به بعد معنوی سلامت در بیمارستان توجه کم تری شده است. این مطالعه با هدف طراحی شیوه نامه اجرایی استقرار خدمات سلامت معنوی در بیمارستان های ایران انجام شد. مواد و روش ها: یک مطالعه توصیفی تحلیلی در قالب طراحی یک نظام در سه مرحله اصلی مرور منابع، مطالعه کیفی و طراحی شیوه نامه استقرار انجام شد. داده ها با استفاده از بررسی پایگاه های اطلاعاتی داخلی و خارجی و 6 جلسه بحث گروهی متمرکز جمع آوری شد. تحلیل ذی نفعان انجام شد و اصول طراحی تدوین و اجماع گردید. بر اساس پنج جزء اصلی یک سیستم، شیوه نامه استقرار خدمات سلامت معنوی در یک بیمارستان طراحی شد. یافته ها: اصول طراحی شیوه نامه اجرایی شامل طراحی خدمات سلامت معنوی جامع و ادغام آن در سیستم موجود، تداوم مراقبت در ابعاد روانی و اجتماعی، مشارکت مدیریت ارشد بیمارستان و پزشکان و پرستاران، مبتنی بر شواهدبودن دستورالعمل های اجرایی و تأکید بر خدمات سلامت معنوی به عنوان یک ارزش سازمانی است. اهداف مورد انتظار از اجرای این شیوه نامه افزایش رضایت بیماران، تسهیل بهبود بیماری های حاد و افزایش تاب آوری در بیماری های صعب العلاج، کاهش مراجعات بیماران بهبود وضعیت های معنوی و مذهبی و افزایش مهارت های معنوی و افزایش اتخاذ رفتارهای سالم است. فرایند اصلی خدمات سلامت معنوی شامل سه جزء اصلی شیوه اجرایی ارزیابی سلامت معنوی توسط پزشک، اصول اجرایی مشاوره سلامت معنوی توسط مشاور منتخب، خدمات حمایتی شامل تسهیلات بیمارستانی در زمان بستری و آموزش بیمار زمان ترخیص و حمایت های پس از ترخیص است. ملاحظات اخلاقی: اهداف و محتوای مطالعه برای همه مشارکت کنندگان توضیح شد و پس از کسب رضایت آگاهانه، مصاحبه ها ضبط شد. در زمینه محرمانه ماندن اطلاعات به شرکت کنندگان اطمینان داده شد. نتیجه گیری: پیاده سازی شیوه نامه اجرایی طراحی شده، نیازمند ایجاد بسترهای حمایت سیاسی، ابعاد ساختاری و عملیاتی، مهارت های بالینی و ارتقای رفتار و فرهنگ مخاطبان است. مدیران اجرایی جهت استقرار شیوه نامه باید منابع مالی، انسانی، تجهیزاتی و اطلاعاتی مورد نیاز را جذب نموده و به نتایج امکان سنجی حاصل از مطالعه توجه نمایند.

زمینه و هدف: درک و نگرش نامطلوب پرستاران از بیهودگی می تواند گاهی موجب قطع درمان های ارزشمند و یا امتناع از ارائه مراقبت به بیماران گردد. از طرفی، داشتن حساسیت اخلاقی می تواند زاویه دید پرستاران در مواجهه با چالش های اخلاقی در مراقبت از بیماران مبتلا به کووید 19 را تغییر داده و ممکن است بر بهبود درک مراقبت بیهوده و کیفیت خدمات درمانی پرستاران مؤثر باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین حساسیت اخلاقی و درک پرستاران از مراقبت بیهوده بیماران مبتلا به کووید 19 در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی منتخب استان همدان در سال 1399 انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی می باشد که بر روی 150 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های منتخب استان همدان در سال 1399 با روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه سه بخشی اطلاعات دموگرافیک، حساسیت اخلاقی Lutzen و درک مراقبت بیهوده طراحی شده بر اساس پرسشنامه دیسترس اخلاقی Corley و سایر متون مرتبط بود که به صورت حضوری و نسخه الکترونیکی توزیع گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 26 و آمار توصیفی (فراوانی، میانگین، انحراف معیار) و آمار تحلیلی (آزمون تی مستقل، ANOVA، ضریب همبستگی پیرسون و همبستگی تفکیکی) انجام شد. یافته ها: طبق یافته ها به طور کلی بین حساسیت اخلاقی و شدت درک مراقبت های بیهوده (r=0. 277, p=0. 06) و تکرار مراقبت های بیهوده (r=0. 213, p=0. 15) رابطه معنی داری یاقت نشد، اما بین برخی مؤلفه های حساسیت اخلاقی (قوانین، صداقت و خیرخواهی) و درک مراقبت بیهوده رابطه معنی دار مثبتی دیده شد. میانگین نمره حساسیت اخلاقی پرستاران (46/3± 12/36) پایین گزارش شد و اکثر شرکت کنندگان درک متوسطی از شدت (22/8± 12/47) و تکرار مراقبت های بیهوده (76/5± 43/32) داشتند. همچنین بین حساسیت اخلاقی و تجربه کاری (r=0. 324, p=0. 03) و سن (r=0. 279, p=0. 04) و تجربه کاری پرستاران با شدت مراقبت بیهوده (r=0. 311, p=0. 04) و تکرار آن (r=0. 235, p=0. 02) ارتباط معنی داری دیده شد. ملاحظات اخلاقی: این پژوهش توسط کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی همدان مورد تأیید قرار گرفته است (IR. UMSHA. REC. 1399. 572). پژوهشگر پس از اخذ رضایت آگاهانه از مشارکت کنندگان به آنان اطمینان داد که تمامی اطلاعاتشان محرمانه خواهد بود. نتیجه گیری: عوامل متفاوتی در میزان حساسیت اخلاقی و درک مراقبت بیهوده پرستاران در مراقبت از بیماران کووید 19 دخیل است. عدم ارتباط معنی دار بین حساسیت اخلاقی و درک مراقبت بیهوده در این پژوهش در شرایطی بوده است که پرستاران با اوج پاندمی کووید 19 مواجه بودند و تحت فشارهای سازمانی و روانی بالایی قرار داشتند، لذا برای نتیجه گیری بهتر پیشنهاد می شود این پژوهش با تعداد نمونه بیشتر و در بخش های بستری بیماران مبتلا و بخش های دیگر انجام گردد.

زمینه و هدف: یکی از ابعاد تحول و رشد افراد که از دوران کودکی تا بزرگسالی، در کنار دیگر ابعاد رشد شکل می گیرد، چگونگی و میزان رشد اخلاقی است. هوش اخلاقی توانایی تشخیص و تمیز درست از نادرست است. کسی دارای هوش اخلاقی است که از باورهای اخلاقی راسخ و قوی و توانایی عمل کردن به آن ها برخوردار باشد، به گونه ای که فرد به شیوه ای صحیح و محترمانه رفتار کند. لازم به ذکر است با توجه به فشارهای معمول در بیمارستان، کارکنان عملکرد اخلاقی متفاوتی در برخورد با دیگران دارند، اما با وجود اهمیت ارتباط بین هوش اخلاقی و مدیریت ریسک، این موضوع کم تر مورد بررسی قرار گرفته است. از این رو هدف این پژوهش بررسی ارزیابی میزان اثربخشی هوش اخلاقی بر مدیریت ریسک بیمارستانی و رضایت شغلی در بین کارکنان بیمارستان های شهر تبریز است. در این راستا با داشتن هوش اخلاقی، ریسک های موجود در بیمارستان کم تر می شود. مواد و روش ها: پژوهش پیش رو از نوع توصیفی همبستگی و مقطعی است. جامعه آماری کلیه کارکنان بیمارستان شهر تبریز که در سال 1397 مشغول فعالیت بودند (حدود 700 نفر)، است. بنابراین با استفاده از جدول مورگان، تعداد 250 نفر از کارکنان با نمونه گیری تصادفی انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از 3 پرسشنامه هوش اخلاقی بدیع و همکاران (1389 ش. )، پرسشنامه رضایت شغلی اسمیت کندال و هیولین (1969 م. ) و پرسشنامه مدیریت ریسک زابلی (1388 ش. ) استفاده شد و در نهایت داده ها با استفاده از روش معادلات ساختاری و نرم افزارهای SPSS 21 و LISREL مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان داد بین هوش اخلاقی با مدیریت ریسک بیمارستانی، بین هوش اخلاقی با رضایت شغلی، بین هوش اخلاقی با مدیریت ریسک بیمارستانی با میانجی گری رضایت شغلی و نهایتاً بین هوش اخلاقی با رضایت شغلی با میانجی گری مدیریت ریسک بیمارستانی ارتباط مثبتی وجود دارد. در واقع در سطح اطمینان 95/0 درصد، چون مقدار آماره T از 96/1 بزرگ تر است، لذا فرضیه معنی دار است. مقدار عدد p-value نیز این نتیجه گیری را تأیید می کند، چون مقدار عدد p-value از 05/0 کم تر است. همچنین ضریب مسیر چون از 6/0 بیشتر است، نشان می دهد بین متغیرهای دو به دو در مقاله، رابطه قوی برقرار است. بنابراین فرضیه معنی دار بوده و بین آن ها ارتباط مثبت وجود دارد. ملاحظات اخلاقی: پیش از انجام این پژوهش، تمامی مشارکت کنندگان برگه های رضایت آگاهانه را امضا کردند. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که داشتن هوش اخلاقی کارکنان در بیمارستان، موجب افزایش رضایت و مدیریت ریسک کارا در بیمارستان می گردد. بنابراین به منظور بهبود مدیریت ریسک و رضایت، می بایست به هوش اخلاقی توجه ویژه شود.

زمینه و هدف: بر اساس شواهد موجود، بلوغ حرفه ای افراد و برخورداری از پختگی شغلی و روانی و توانایی تشخیص و قضاوت بالا، آن ها را از ارتکاب به خطاها و انحرافات سازمانی مصون نگه داشته و باعث افزایش سطح اعتماد و صداقت بین آن ها می شود که در توسعه سازمان اهمیت ویژه ای دارد. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بلوغ حرفه ای و کمال گرایی کارکنان و اساتید با فضیلت سازمانی انجام شده است. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بوده که در سال 1396 با جامعه آماری 101 نفر از کارکنان و اساتید دانشکده پرستاری و مامایی تبریز و حجم نمونه 80 نفر که بر اساس جدول مورگان برآورد و به روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی انتخاب شده بود، انجام گرفته است. برای جمع آوری داده ها، از سه نوع پرسشنامه استاندارد، شامل فضیلت سازمانی، رشد حرفه ای و مقیاس کمال گرایی استفاده گردید که پایایی آن ها بر اساس ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 0/88، 0/85 و 0/89 به دست آمد. داده های حاصل با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه مورد آزمون قرار گرفتند و با نرم افزار SPSS 23 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که بلوغ حرفه ای با فضیلت سازمانی دارای رابطه مثبت و معناداری است (r=0/71، P<0/05)، ولی بین کمال گرایی و فضیلت سازمانی رابطه معناداری وجود نداشت (r=0/41، P<0/05). بلوغ حرفه ای می تواند تغییرات فضیلت سازمانی کارکنان و اساتید دانشکده پرستاری و مامایی تبریز را 69 % به صورت معنی داری پیش بینی کند (r2=0/48، P<0/05). ملاحظات اخلاقی: قبل از اجرای پرسشنامه ها، ابتدا در مورد هدف از این پژوهش و همچنین محرمانه بودن نتایج، به مشارکت کنندگان توضیح داده شد و با اخذ رضایت نامه آگاهانه کتبی در تحقیق شرکت کردند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق، بلوغ حرفه ای بیشترین ارتباط را در شکل گیری فضیلت سازمانی دارد، می توان با تقویت انجمن های علمی در محیط دانشگاه، برای اعتلای حرفه ای اساتید در حوزه های تدریس، پژوهش و فعالیت های علمی دیگر و همچنین برای کارکنان از طریق واگذاری مسؤولیت های مناسب، فضای مناسبی را برای مشارکت فراهم کرد.

زمینه و هدف: خطاهای دارویی یکی از شایع ترین خطاها در پرستاری بالینی به شمار می آیند. این مطالعه با هدف تعیین دلایل وقوع خطاهای دارویی، عدم گزارش آن ها و فراوانی وقوع این خطاها در بخش های مراقبت ویژه صورت گرفت. مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی مقطعی در سال 1398 انجام شد. نمونه پژوهش شامل 200 نفر از پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه مراکز آموزشی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران و تهران بود که به روش نمونه گیری طبقه ای با تخصیص متناسب جهت پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، فرم اطلاعات فردی و پرسشنامه روا و پایاشده خطای دارودهی بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون های آنالیز واریانس و تی مستقل) تحت نرم افزار SPSS 16 تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه، خطای سیستمی با میانگین نمره 2/1± 1/4 و خطای داروخانه ای با میانگین نمره 1/1± 5/2 بیشترین و کم ترین دلایل وقوع خطاهای دارویی بودند. همچنین دلایل مدیریتی با میانگین نمره 1± 8/3 و دلایل مربوط به اختلاف نظر در مورد تعریف خطای دارویی با میانگین نمره 1/1± 6/2 بیشترین و کم ترین علت عدم گزارش خطای دارویی اعلام شد. همچنین خطای وریدی با 56/22 درصد، فراوانی بالاتری نسبت به خطای غیر وریدی با 89/21 درصد داشت. در میان مشخصات فردی، بین وقوع خطای دارویی با سن (029/0P=) و سابقه کار در بخش فعلی (007/0P=)، طبق آزمون آماری آنالیز واریانس، ارتباط معنی دار آماری وجود داشت. ملاحظات اخلاقی: این مقاله حاصل طرح پژوهشی مصوب در دانشگاه علوم پزشکی ایران است. در طول فرایند پژوهش، سیاست های اخلاقی دانشگاه طبق اصول بیانیه هلسینکی، از جمله اخذ رضایت آگاهانه از پرستاران و آزادبودن آنان جهت شرکت در مطالعه، رعایت گردید. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، ضروری است به منظور کاهش بروز خطا توسط پرستاران، شرایطی ایجاد شود تا از بروز خطاهای سیستمی در بیمارستان کاسته شود. همچنین بر مدیران پرستاری واجب است که بستری فراهم نمایند تا پرستاران بتوانند خطاهای خود را گزارش دهند. به علاوه، این مدیران باید نسبت به پایش دقیق دارودادن توسط پرستاران به ویژه داروهای وریدی، اقدام نمایند.

زمینه و هدف: لازمه کنترل و مقابله با اپیدمی ها اتخاذ تصمیماتی است که می تواند زندگی عادی افراد بسیاری را تحت الشعاع قرار دهد. یکی از این تصمیمات ایجاد قرنطینه برای افرادی است که احتمال ابتلا آن ها به بیماری عفونی واگیردار می رود. هدف از انجام این مطالعه بررسی ملاحظات اخلاقی مرتبط با برقراری قرنطینه و یا ایزوله کردن مبتلایان به بیماری های واگیردار است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مروری است که با استفاده از جستجو در پایگاه های داده های مربوط داخلی (ایران مدکس (IranMedex)، مگیران (MagIran)) و خارجی (پابمد (Pubmed)) با استفاده از اپیدمی (Epidemic)، قرنطینه (Quarantine)، ایزوله کردن (Isolation)، ایران (Iran)، بیماری عفونی (infectious Disease) و اخلاق پزشکی (Medical Ethics) استفاده گردید. سپس چکیده مقالات بازیابی شده مورد بررسی قرار گرفته و پس از حذف مقالات تکراری و غیر مرتبط، محتوی مقالات مرتبط تحلیل شد. یافته ها: تصمیم گیری بر اساس مبانی علمی ثابت شده، تناسب سود و زیان ناشی از قرنطینه و کاستن از بار منفی آن، دوری از هر گونه تبعیض (اعم از قومیت، نژاد، جنسیت و. . . ) و منصفانه بودن تصمیمات ضروری است. تلاش برای جبران خسارات (روانی، جسمی و مادی) احتمالی ناشی از قرنطینه و ایجاد کم ترین محدودیت و همچنین قوه قهریه برای اجرای قرنطینه الزامی است. شفافیت در تصمیم گیری، پاسخگوی، ثبات در اجرا برنامه ها و در عین حال انعطاف پذیری از الزامات این کار است. ملاحظات اخلاقی: ضمن رعایت امانت داری در تحلیل، گزارش متون و استناددهی، تلاش گردید انتشار نتایج به دور از هرگونه سوگیری انجام پذیرد. نتیجه گیری: توجه به مباحث اخلاقی مطرح شده می تواند باعث افزایش اعتیاد افرادی گردد که باید در قرنطینه قرار گیرند و این ضمن افزایش همکاری ایشان تضمین کننده به نتیجه رسیدن این پروسه است.

مینه و هدف: اساتید بالینی به عنوان الگوهای عملی نقش به سزایی در آموزش رفتار حرفه ای برای دانشجویان گروه پزشکی دارند. هدف این مطالعه بررسی میزان آگاهی و رعایت اخلاق حرفه ای در پزشکان شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی اردبیل در سال 1396 بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی تعداد 50 نفر از اساتید بالینی شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، به روش سرشماری و به صورت خودسنجی وارد مطالعه شدند. پرسشنامه دیوید موزیک، پس از تأیید روایی و پایایی به اساتید ارائه شد و داده ها پس از جمع آوری، به کمک نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از شاخص های آماری توصیفی و تحلیلی تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: میانگین میزان توانمندی و آگاهی پزشکان بخش های مختلف در مورد شاخص های اخلاق حرفه ای در 7/91 درصد در حد عالی، 8% در حد قابل قبول و 3/0 درصد در حد غیر قابل قبول برآورد شد و میزان به کارگیری شاخص های اخلاق حرفه ای توسط پزشکان در محیط های بالینی، در 84/90 درصد در حد عالی، 7/8 درصد در حد قابل قبول و 0/46 درصد در حد غیر قابل قبول برآورد گردید. ملاحظات اخلاقی: پس از کسب مجوز از کمیته اخلاق دانشگاه، پژوهشگر با معرفی خود به پزشکان توضیحات کافی را در مورد هدف از انجام این مطالعه ارائه کرده و رضایت آگاهانه شفاهی و کتبی کسب و به منظور رعایت اصول اخلاق پزشکی اطلاعات پس از جمع آوری به طور محرمانه نگهداری و نتایج بدون ذکر نام گزارش گردید. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد در ارزیابی به شیوه خودسنجی، آگاهی و به کارگیری شاخص های اخلاق حرفه ای بین اساتید بخش های مختلف در حد مطلوب بود، هرچند در برخی از حیطه ها مانند مهارت های رهبری، مهارت های سازمانی و مدیریتی و قوه ابتکار و ابداع در ارائه درمان به بیماران، مداخلات آموزشی و فرهنگی بیشتری لازم است، در عین حال تدوین ساز و کار ارزشیابی 360 درجه ای با رویکرد مشاهده ای در این خصوص توصیه می شود.

زمینه و هدف: اطلاع بیمار مبتلا به سرطان از بیماری خود، باعث درک بهتر بیماری و پیگیری دقیق تر درمان می شود. با توجه به ضرورت آگاهی بیمار سرطانی از تشخیص خود در روند درمان، موضوع چالش انگیز حال حاضر، بررسی جنبه های اخلاقی افشاسازی تشخیص به بیماران مبتلا به سرطان است. بنابراین هدف این مطالعه، مرور مطالعات داخلی انجام شده در مورد ملاحظات اخلاقی افشای تشخیص به بیماران سرطانی است. مواد و روش ها: جستجوی سیستماتیک در پایگاه های اطلاعاتی داخلی مگ ایران، علم نت، ایران داک و نورمگ با واژگان کلیدی بیان تشخیص، افشای تشخیص، حساسیت اخلاقی، ملاحظات اخلاقی، بیماران سرطانی و بیماران مبتلا به سرطان به زبان فارسی صورت گرفت. هیچ گونه محدودیت زمانی در انتخاب مقالات نبود. از 24 مقاله مورد بررسی، بر اساس ملاک های ورود و خروج 14 مقاله خارج شدند و تحلیل نهایی در مورد 10 مقاله صورت پذیرفت. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان می دهد عمده پزشکان تمایل به افشای تشخیص دارند. آن ها تمایل دارند تشخیص توسط خودشان بلافاصله و به صورت صریح و دریک جلسه و به طور تفصیلی بیان شود. تمایل پزشکان به افشا به متغیرهای مانند سن بیماران و تخصص آن ها وابسته است. بیشتر بیمارانی که از تشخیص خود اطلاع دارند، در انتخاب درمان مشارکت فعال تری از خود نشان می دهند. بیماران ترجیح می دهند افشا، تدریجی و متناسب با درک آن ها ارائه شود. بیماران در هنگام افشای تشخیص به حمایت از طرف خانواده، کارکنان بهداشتی، سازمان های حمایتی و اطلاع رسانی درست احتیاج دارند. ملاحظات اخلاقی: صداقت و امانتداری در گزارش متون، استناددهی به منابع و پرهیز از هرگونه سوگیری رعایت گردید. نتیجه گیری: چگونگی بیان تشخیص و در نظرگرفتن مؤلفه های روانی و معنوی بیماران و خانواده های آن ها از یکسو و ویژگی های روان شناختی پزشکان از سوی دیگر از چالش های مهم در این فرایند در ایران هستند که احتیاج به بررسی بیشتر دارند.

زمینه و هدف: بلایای فراگیر و اپیدمی ها، جوامع بشری را با چالش هایی رو به رو می سازند و از این میان، چالش های اخلاقی، مهم ترین و سخت ترین آن ها به شمار می آیند. شیوع ویروس کرونا، چالش ها و دوراهی های اخلاقی متعددی برای انسان ها به وجود آورده که شناخت و رفع آن ها ضروری است و مهم ترین آن ها در این بحران، در حوزه پزشکی رخ می دهد. هدف از این پژوهش، بررسی چالش ها و راهکارهای اخلاقی مربوط به حوزه پزشکی در اپیدمی کروناست. مواد و روش ها: مطالعه حاضر، مرور روایتی کتب و مقالات مرتبط به شکل هدفمند است که با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی، جستجو و تحلیل شده اند. یافته ها: چالش های شناسایی شده در حوزه اخلاق پزشکی عبارتند از: 1 تجویز درمان های ثابت نشده و غیر رسمی؛ 2 افشای ابتلای فرد به بیماری؛ 3 کمبود امکانات و منابع درمانی؛ 4 قرنطینه بیمار و عدم تماس فیزیکی؛ 5 هزینه درمان و بستری؛ 6 ترک کار توسط کادر درمانی؛ 7 اجبار بر قرنطینه و استفاده از لوازم بهداشتی؛ 8 حفظ و ترجیح منافع شخصی. راهکارهای اخلاقی مواجهه با چالش ها نیز در سه بخش، دسته بندی شده اند: 1 در رفتار با بیمار: عدالت در توزیع خدمات و امکانات درمانی، ملاطفت با بیمار؛ 2 در رفتار با جامعه: حفظ سلامت اجتماعی، وحدت و همدلی؛ 3 در رفتار با خود: خود مراقبتی و حفظ سلامت فردی. ملاحظات اخلاقی: ضمن رعایت امانتداری در تحلیل، گزارش متون و استناددهی، تلاش گردید تا انتشار نتایج به دور از هرگونه سوگیری انجام پذیرد. نتیجه گیری: این تحقیق نشان می دهد که مقابله با ویروس کرونا، با تلاش های درمانی و رعایت پروتکل های بهداشتی کافی نبوده و بدون شناخت چالش های اخلاقی پیش روی کرونا در حوزه پزشکی و بدون به کارگیری راهکارهای اخلاقی مواجهه با آن ها، امکان پذیر نیست، زیرا چالش های متعددی در حیطه بهداشتی و درمانی، طی این تحقیق شناسایی شده اند که مانع از پیشرفت حوزه پزشکی در مقابله با این ویروس می شوند. شناخت چالش های اخلاقی و به کارگیری راه های رفع آن ها توسط کادر درمانی، منجر به افزایش کیفیت خدمات سلامت و صعود روند بهبودی می شود و موجب جلوگیری از ورود فشارهای روحی و روانی بر بیمار و جامعه می گردد.

زمینه و هدف: پرستاران در طول دوره کاری خود چالش های اخلاقی متعددی را تجربه می کنند و برای کاهش این چالش ها نیازمند ارتقای دانش و بهبود نگرش خود در رابطه با کدهای اخلاق پرستاری می باشند، لذا این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آموزش کدهای اخلاق پرستاری بر دانش و نگرش پرستاران شاغل در بخش های بزرگسالان بیمارستان های منتخب شهر کرمان انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک تحقیق نیمه تجربی است که 88 پرستار به صورت روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و سپس به طور تصادفی ساده به دو گروه 44 نفره در گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. سپس راهنمای جیبی در رابطه با کدهای اخلاق پرستاری در اختیار گروه مداخله قرار گرفت. قبل و بعد از مداخله، اطلاعات مورد نیاز توسط پرسشنامه جمع آوری گردید. جهت تحلیل داده ها از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد. یافته ها: میانگین نمرات حیطه دانش و نگرش گروه مداخله قبل از آموزش به ترتیب 64/0± 52/19 و 59/0± 71/17 و بعد از آموزش 52/0± 55/27 و 54/0± 9/23 بود که در گروه مداخله اختلاف آماری معناداری مشاهده شد (000/0>p). ملاحظات اخلاقی: موضوع و روش مطالعه توسط کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی کرمان تأیید شد. رضایت نامه آگاهانه کتبی توسط پرستاران امضا و بر مشارکت داوطلبانه، محرمانه بودن اطلاعات و خروج از مطالعه در هر زمان تأکید شد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که آموزش کدهای اخلاقی موجب افزایش دانش و بهبود نگرش پرستاران در گروه مداخله شده است. بنابراین پیشنهاد می شود که جهت ارتقای کیفیت خدمات سلامت، آموزش کدهای اخلاق پرستاری به عنوان جزء مهمی از آموزش پرستاری در نظر گرفته شود.

زمینه و هدف: ربات های جنسی ابزارهای خودارضایی مدرن با حداکثر مشابهت جسمی با نمونه های انسانی هستند که بازار محصولات سکس را اشباع نموده اند. هدف از تولید این محصولات برآورده کردن تمایلات جنسی افراد (اعم از شهروندان عادی و افراد دارای معلولیت و نقص) و نیز رفع خلأهای عاطفی عنوان شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی، منابع و مقالات منتشرشده مرتبط به صورت هدفمند جستجو و بازیابی شده و سپس توجیهات موافق و مخالف با تولید و استفاده از ربات های جنسی از منظر اخلاقی و حقوقی مورد بحث و نقد قرار گرفت. یافته ها: از منظر موافقان اخلاقی بودن رابطه با ربات های جنسی، اولاً مطابق با خودمختاری فرد و احترام به آزادی انتخاب او است؛ ثانیاً از حیث سودمندی، این ربات ها دارای کارکردهای مثبتی همچون حمایت از زنان و نهاد خانواده، جایگزین مناسب ازدواج برای افراد فاقد توانایی تشکیل خانواده، پیشگیری از جرائم جنسی و نیز درمان برخی بیماران هستند؛ ثالثاً به کارگیری ربات های مذکور هیچ ضرر جسمی و روحی را به دنبال نخواهد آورد؛ رابعاً زمینه عدالت جنسی و بهره مندی همه اقشار جامعه از لذت مقاربت را فراهم می آورد. در مقابل، مخالفان با رد توجیهات فوق معتقدند که رواج این ربات ها، مخالف با طبیعت انسان بوده و نسبت به فواید محتمل، مضرات بیشتری همچون افزایش حس تنهایی در فرد، از بین رفتن نهاد خانواده و تلون مزاج را به همراه خواهد آورد؛ مضافاً آنکه به دلیل عدم ارضای کامل فرد رضایت یکسان عمومی را موجب نخواهد شد. از نظر حقوقی، برخی از حقوقدانان، رابطه جنسی با ربات ها را مشمول عنوان مجرمانه جریحه دارکردن عفت عمومی موضوع ماده 638 قانون تعزیرات مصوب 1375 می دانند و حال آنکه صدق این عنوان محل تأمل است. ملاحظات اخلاقی: ملاحظات مربوط به اخلاق در پژوهش و نیز امانت در استناد به متون و ارجاع به منابع رعایت گردید. نتیجه گیری: هرچند ربات های جنسی دارای برخی کارکردهای مثبت هستند، لیکن به دلیل آثار منفی بیشتری که به دنبال دارند، در کنار اخلاق گرایی قانونی و نیز ملاحظات مذهبی، گزینه ای غیر اخلاقی محسوب می شوند. در حقوق کیفری ایران نیز نمی توان به آسانی، رابطه جنسی با ربات ها را منطبق با عنوان مجرمانه خاصی دانست.

زمینه و هدف: فرزندان بالغ والدین سالمند و بیمار با چالش های زیادی رو به رو هستند و ممکن است خستگی ناشی از ابراز شفقت را تجربه کنند که می تواند فرآیند مراقبت را با اختلال مواجه کند. هدف از این مطالعه، بررسی ابعاد و علائم خستگی از شفقت در فرزندانی است که از والدین سالمند و بیمار خود مراقبت می کنند. مواد و روش ها: در این مطالعه مروری با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی SID، PubMed، Elsevier، Magiran، IranMedex، Google Scholar، مطالعاتی که بین سال های 2000 تا 2019 با ترکیبی از واژگان کلیدی خستگی از شفقت، فرزندان بزرگسال، سالمند، والدین، مراقبان خانواده، Elderly Adult Children، Compassion Fatigue، Family Caregivers و Parent انتشار یافته اند، مورد بررسی قرار گرفتند. از 426 عنوان به دست آمده طی دو مرحله بازبینی بر اساس معیارهای ورود و خروج که در مرحله اول عنوان و چکیده و در مرحله دوم کل مقاله بررسی گردید. نهایتاً 17 مقاله وارد مطالعه شد. یافته ها: مقالات مورد استفاده در این مطالعه از نظر نوع مطالعات به روش توصیفی تحلیلی و همبستگی (7 مقاله)، مروری (3 مقاله)، مطالعه موردی (2)، کیفی (5 مقاله) بودند. تمرکز مطالعات بر روی جنبه های مختلف خستگی از شفقت بود. بر اساس مطالعات بررسی شده خستگی از شفقت غالباً با علائم اضطراب و نگرانی، درماندگی، ناامیدی، بیخوابی، انزوای اجتماعی، بی میلی و خستگی جسمی و ذهنی همراه است. ملاحظات اخلاقی: انتشار نتایج بدون سوگیری و استناد به منابع با صداقت و امانتداری و مراجعه به منابع اصلی انجام شده است. نتیجه گیری: با توجه به این که خستگی ناشی از شفقت ابعاد مختلف جسمی، روانی و اجتماعی را در فرزندان بزرگسال والدین سالمند و بیمار ایجاد می کند، لازم است تا مراکز حمایتی، مشاوره ای و پرستاران این موضوع را در ارتباط با خانواده های بیماران سالمند در برنامه حمایتی شان در نظر بگیرند.

زمینه و هدف یادگیری اخلاق می تواند اثربخشی دانش آموختگان هر رشته ای را به عنوان مراقبت کنندگان افزایش دهد. بنابراین تربیت پرستاران حرفه ای که قادر باشند در تصمیم گیری ها و چالش های اخلاقی به نحوی موثر عمل نمایند، ضروری است، لذا پژوهش حاضر با عنوان تاثیر کارگاه اصول اخلاق حرفه ای بر درک دانشجویان پرستاری از رفتارهای مراقبتی انجام شد. مواد و روش ها مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با دو گروه آزمون و کنترل بوده است. جامعه مطالعه شامل کلیه دانشجویان پرستاری ترم 6 دانشکده پیراپزشکی فردوس و پرستاری قاین بود که به صورت تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. به این ترتیب دانشجویان دانشکده فردوس (35 نفر) به عنوان گروه آزمون و دانشجویان دانشکده قاین (35 نفر) به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. جهت سنجش درک رفتارهای مراقبتی از نسخه ویرایش شده نهایی CDI-35 (Caring Dimension Inventory 35) استفاده شد. مداخله در طی سه روز انجام شد. جمع آوری داده ها به صورت قبل و بعد از مداخله انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS 18 آمار توصیفی و آزمون های t تست مستقل و زوجی استفاده شد. یافته ها یافته ها نشان داد که اختلاف معناداری بین میانگین نمره کل درک دانشجویان از رفتارهای مراقبتی (p=0/005) سایر زیر حیطه های پرسشنامه شامل مراقبت تکنیکی حرفه ای (p=0/002) و مراقبت حمایتی (p=0/02) قبل و بعد از مداخله آموزشی وجود داشت. ملاحظات اخلاقی درباره اهداف پژوهش و رعایت محرمانگی اطلاعات به شرکت کنندگان توضیح داده شده و رضایت آگاهانه کتبی جهت شرکت در مطالعه از آنان اخذ گردید. نتیجه گیری: آموزش کارگاهی اخلاق حرفه ای باعث افزایش درک دانشجویان از رفتارهای مراقبتی شده است. بنابراین این مداخله به عنوان یکی از روش های آموزشی موثر بر ارتقای درک از رفتارهای مراقبتی دانشجویان کاربرد دارد و می توان با اجرای آن به بهبود مراقبت های دریافتی مددجویان کمک کرد.

زمینه و هدف: حساسیت اخلاقی اولین مؤلفه برای رعایت اخلاق در پرستاری است، اما به سبب برخی موانع گاهی پرستاران حساسیت لازم را ندارند و نوعی سردرگمی و گاهی بی اهمیتی و بی توجهی در مواجهه با موضوعات اخلاقی در آن ها وجود دارد. از این رو این مطالعه با هدف تعیین میزان حساسیت اخلاقی و ابعاد آن در میان پرستاران شاغل در بخش های ویژه در سال 1393 انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، 153 پرستار شاغل در بخش های ویژه بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی شهر تهران، به روش تمام شماری مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه اصلاح شده حساسیت اخلاقی (MMSQ) استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون های آماری تی مستقل و واریانس یک طرفه با استفاده از نرم افزار SPSS 16 انجام پذیرفت. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که پرستاران دارای سطح متوسطی (7/8± 68/6) از حساسیت اخلاقی بودند. همچنین پرستاران در میان ابعاد حساسیت اخلاقی، در حیطه «اظهار خیرخواهی» بیشترین (17/1) و در حیطه «دانش حرفه ای» کم ترین (5/18) نمرات را کسب نمودند. از میان متغیرهای جمعیت شناختی سن دارای همبستگی مثبت (0/16=r) و معنی داری (0/04=P) با حساسیت اخلاقی بود. عواملی همچون جنس، بخش محل کار، وضعیت استخدام، نوبت کاری و سابقه گذراندن دوره های اخلاق با برخی ابعاد حساسیت اخلاقی در ارتباط بود. ملاحظات اخلاقی: پس از اخذ تأییدیه کمیته پژوهشی، در ابتدا اهداف مطالعه و عدم آسیب رساندن به پرستاران توضیح داده شد. سپس اطمینان داده شد که تکمیل پرسشنامه به صورت محرمانه و بی نام است و پرستاران حق دسترسی به نتایج مطالعه را خواهند داشت. نتیجه گیری: ارتقای هرچه بیشتر سطح حساسیت اخلاقی پرستاران از طریق برگزاری دوره های آموزشی اخلاق حین تحصیل و ضمن خدمت جهت ارائه مراقبتی کامل و اخلاقی از سوی پرستاران، خصوصاً شاغل در بخش های ویژه ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: آموزش پرستاران و دانشجویان پرستاری در مورد اصول و ارزشهای معنوی به درک عمیق از مشکلات و تصورات اخلاقی در آنها کمک می کند. با این حال، موضوع معنویت در محتوای آموزشی لحاظ نشده است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیرآموزش مراقبت معنوی بر همدلی در دانشجویان پرستاری در دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی بیرجند بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک پژوهش مداخله ای شاهددار تصادفی در سال 1399 بود که 58 نفر از دانشجویان ترم 7 پرستاری دانشکده طبس و فردوس وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بیرجند وارد مطالعه شدند. ابزار مورد استفاده شامل، پرسشنامه همدلی جفرسون و فرم اطلاعات دموگرافیک بود. برنامه آموزش مراقبت معنوی در گروه مداخله به صورت کارگاه 5 جلسه ای (4جلسه 90 دقیقه ای و یک جلسه 120 دقیقه ای ) که سپس یک پیگیری دو ماهه انجام شد. با استفاده از چک لیست­ های طراحی شده ارائه گردید. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 16 با کمک آمار توصیفی و استنباطی( آزمون تی مستقل، تی زوجی، تحلیل کواریانس و خی دو) در سطح معناداری 05/0 P < مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. ملاحظات اخلاقی: پس از اخذ کد اخلاق، پژوهشگر به محیط های پژوهش مراجعه کرد و پس از معرفی خود به نمونه های پژوهش و توضیح اهداف مطالعه به آنان، رضایت آگاهانه کتبی جهت شرکت در پژوهش از دانشجویان اخد نمود. یافته ها: میانگین نمره همدلی قبل از مداخله در دانشجویان دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری نداشت (98/0=p) ولی بلافاصله و دو ماه بعد از مداخله در دانشجویان گروه آزمایش نسبت به کنترل به طور معناداری بیشتر بود (001/0p<). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که آموزش مراقبت معنوی همدلی دانشجویان پرستاری را ارتقاء می دهد. لذا برگزاری دوره های آموزش مراقبت معنوی به دانشجویان پرستاری را به مدیران و برنامه ریزان آموزشی توصیه می گردد.

زمینه و هدف: با توجه به نقش مهم متخصصان بهداشت روان در ارتقای سلامت روان شناختی در جامعه، رعایت اخلاق حرفه ای از سوی این متخصصان اهمیت ویژه ای دارد. پژوهش حاضر با هدف الگویابی و تدوین مدل اخلاق حرفه ای در مشاوران و روان شناسان انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی همبستگی با استفاده از روش های مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد. نمونه ای متشکل از 400 نفر از روان شناسان و مشاوران از طریق فراخوان آنلاین، به مقیاس های استاندارد اخلاق حرفه ای (Cadozier)، خودکارآمدی عمومی (Schwarzer Jerusalem-)، شکوفایی (Diener) و فرم کوتاه مقبولیت اجتماعی (Marlowe-Crowne) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارهای SPSS 24 وAMOS 24 انجام شد. یافته ها: نتایج معادلات ساختاری نشان داد مدل روابط بین خودکارآمدی، شکوفایی و اخلاق حرفه ای از برازش مناسبی برخوردار است و اندازه اثر شکوفایی و خودکارآمدی بر اخلاق حرفه ای به میزان 62% است (P<0/001). بر اساس نتایج، سطوح بالاتر خودکارآمدی و شکوفایی پیش بینی کننده سطح بالاتری از اخلاق حرفه ای است، همینطور مقبولیت اجتماعی در این رابطه نقش تعدیلگر را داشت. نقش سن، جنسیت، تأهل، رشته تحصیلی و سنوات شغلی درتعدیل این رابطه تأیید نشد. ملاحظات اخلاقی: درباره اهداف پژوهش و محرمانگی اطلاعات به شرکت کنندگان توضیح داده شد و رضایت آگاهانه به صورت کتبی اخذ گردید. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد شکوفایی و خودکارآمدی نقش مؤثری در اخلاق حرفه ای مشاوران و روان شناسان دارند و به منظور ارتقای اخلاق حرفه ای مشاوران و روان شناسان در کنار آموزش اخلاق حرفه ای، این عوامل باید مورد نظر قرار بگیرد.

زمینه و هدف: هوش اخلاقی به عنوان اولین مؤلفه انطباق اخلاقی، پایه و اساس عمل اخلاقی است. دانشجویان پزشکی که در محیط های بالینی آموزش می بینند، علاوه بر شایستگی های فنی، بایستی از ارزش های اخلاقی مطلوب برخوردار باشند. این مطالعه با هدف مقایسه وضعیت هوش اخلاقی دانشجویان مقطع علوم پایه و کارورزی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1397 انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی مقایسه ای بر روی 400 نفر از دانشجویان پزشکی در دو مقطع علوم پایه و کارورزی که به صورت تصادفی ساده انتخاب شده بودند و معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، انجام شده است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه 40 گویه ای هوش اخلاقی Keil و Lennick استفاده شد که دربرگیرنده چهار بعد و ده شاخص بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS 25 و آزمون های T-test، Chi-Square استفاده شد. یافته ها: میانگین نمره کل هوش اخلاقی در گروه کارورزی 78/7± 13/72 و میانگین نمره کل هوش اخلاقی در گروه علوم پایه 28/8± 11/72 بود. میانگین نمره کل هوش اخلاقی بیشتر کارورزان (7/62 درصد) و دانشجویان علوم پایه (7/60 درصد) در طبقه خوب به بالا بدست آمد. حدود 3/37 درصد از کارورزان و 3/39 درصد از علوم پایه دارای هوش اخلاقی ضعیف بودند. میانگین نمره کلی هوش اخلاقی در دانشجویان مقطع کارورزی نسبت به علوم پایه بالاتر بود، اما این اختلاف معنی دار نبود (026/0=P-Value). ملاحظات اخلاقی: این مقاله حاصل پایان نامه دکتری حرفه ای دانشگاه علوم پزشکی تهران است. در طول فرایند پژوهش سیاست های اخلاقی دانشگاه مطابق با اصول بیانیه هلسینکی، از جمله اخذ رضایت آگاهانه جهت شرکت در پژوهش رعایت شد. نتیجه گیری: شاخص های هوش اخلاقی در کارورزان نسبت به دانشجویان علوم پایه بیشتر نبوده است و این یافته ها نشانگر عدم موفقیت برنامه های آموزشی عمومی و اختصاصی در زمینه توسعه مهارت های اخلاقی در دانشجویان پزشکی است. بنابرین بازنگری کوریکولوم آموزش پزشکی با در نظرگرفتن مفاهیم اخلاقی پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: با توجه به نقش مهم پرستاران در ارتقای سلامت در جامعه، مسؤولیت پذیری آن ها در انجام وظیفه خطیر خود از اهمیت ویژه ای برخوردار و تضمین کننده شاخص های سلامت و بهبود کیفیت خدمات پرستاری است. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش هوش اخلاقی و سرمایه اجتماعی در مسؤولیت پذیری با نقش میانجی اخلاق حرفه ای پرستاران بیمارستان ولیعصر (عج) لامرد در استان فارس انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی به روش توصیفی همبستگی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه پرستاران بیمارستان ولیعصر لامرد به تعداد 300 نفر بود. حجم نمونه با توجه به جامعه آماری و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و جدول مورگان 169 نفر در نظر گرفته شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های هوش اخلاقی (Lnick و Kiel)، سرمایه اجتماعی (Nahapiet و Ghoshal)، مسؤولیت پذیری (Carroll) و اخلاق حرفه ای (Gregory) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارهای SPSS 25 و LISREL 8. 8 انجام شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد رابطه مثبت و معنی داری بین متغیر هوش اخلاقی و سرمایه اجتماعی با اخلاق حرفه ای پرستاران وجود دارد. همچنین ضریب همبستگی بین متغیر اخلاق حرفه ای و مسؤولیت پذیری (39/0r=) مثبت و معنی دار است. در عین حال با میانجی گری اخلاق حرفه ای، متغیر هوش اخلاقی و سرمایه اجتماعی می توانند مسؤولیت پذیری پرستاران را پیش بینی کنند. ملاحظات اخلاقی: درباره اهداف پژوهش و محرمانگی اطلاعات به شرکت کنندگان توضیح داده شد و رضایت آگاهانه آن ها اخذ گردید. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد هوش اخلاقی، سرمایه اجتماعی و اخلاق حرفه ای نقش مؤثری در مسؤولیت پذیری پرستاران دارند و به منظور ارتقای مسؤولیت پذیری پرستاران در کنار آموزش مسؤولیت پذیری، این عوامل نیز باید مورد نظر قرار گیرند.

زمینه و هدف: پرستاران نقش بسیار مهم و پررنگ در مجموعه بهداشت و درمان دارند و ترک خدمت از طرف آن ها موجب اختلال در کارکرد سازمان می شود. عواملی زیادی می تواند در ارتباط با ترک خدمت از طرف پرستاران باشد. هدف از این تحقیق بررسی ارتباط بین تنش اخلاقی در بخش های مراقبت ویژه و تمایل به ترک خدمت توسط پرستاران می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه یک پژوهش توصیفی همبستگی می باشد که با استفاده از نمونه گیری به روش سرشماری بر روی 117 نفر از پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه (Intensive Care Units) بیمارستان های شهر قم در سال 1395 انجام شد. داده ها با استفاده مقیاس 12 سؤالی پیش بینی ترک خدمت هینشاو (Hinshaw) و پرسشنامه 30 سؤالی جامتون جمع آوری شد. سپس داده ها توسط نرم افزار SPSS 16 آمار توصیفی و آزمون های آماری رگرسیون چندمتغیره لجستیک، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که بین تنش اخلاقی و تمایل به ترک خدمت در پرستاران بخش های مراقبت ویژه ارتباط معنی دار وجود دارد (p=0. 03, OR: 2. 44). میانگین نمره تنش اخلاقی در شرکت کنندگان در پژوهش 137/53 با انحراف معیار 23/14 بود. همچنین میانگین نمره تمایل به ترک خدمت در پرستاران 3/44 با انحراف معیار 0/948 بود. ملاحظات اخلاقی: این مقاله حاصل طرح پژوهشی مصوب در دانشگاه علوم پزشکی قم می باشد. در طول فرایند پژوهش سیاست های اخلاقی دانشگاه مطابق با اصول بیانیه هلسینکی از جمله اخذ رضایت آگاهانه از واحدهای پژوهش و آزادبودن آن ها جهت شرکت در پژوهش رعایت شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه لزوم توجه هرچه بیشتر مسؤولین حوزه سلامت به تنش اخلاقی و ترک خدمت توسط پرستاران نمایان است، لذا تدابیری باید در نظر گرفت تا چالش های اخلاقی، تنش اخلاقی و به دنبال آن ترک خدمت در محیط بالینی کم تر شود.

زمینه و هدف: تبعیض در مراقبت سلامت یکی از چالش های اصلی پیش روی مدیران نظام سلامت در کشورهای مختلف دنیا است و به عنوان پیامد اصلی بی عدالتی در خدمات سلامت می باشد. از این رو شناخت کامل پدیده تبعیض در مراقبت سلامت و تعیین سیاست های مقابله با آن ضروری است. این مطالعه با هدف شناسایی تجربیات ارائه دهندگان مراقبت های درمانی از تبعیض در مراقبت سلامت انجام گردید. مواد و روش ها: این مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوا از سال 1398 الی 1399 انجام گردید. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختارمند با 16 شرکت کننده در دو بیمارستان دولتی و خصوصی در شهر تهران گردآوری شد. مشارکت کنندگان با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و نمونه گیری تا اشباع داده ها ادامه داشت. داده های به دست آمده با روش Graneheim و Lundman مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: پس از تجزیه و تحلیل داده ها، سه طبقه اصلی و هفت زیرطبقه فرعی پدیدار گردید. طبقه 1 اجبار سازمانی (رویه های سازمانی، کمبود نیروی انسانی)؛ طبقه 2 مغفولیت اخلاقی (کم توجهی به کرامت انسانی و کمبود آگاهی از اصول اخلاق پزشکی)؛ طبقه 3 تبعیض مثبت (در اختیارگذاشتن برخی امکانات برای بیمار، انجام دادن برخی خدمات اضافی برای بیمار، سابقه کار کارکنان). ملاحظات اخلاقی: این مقاله بخشی از رساله دکتری تخصصی پرستاری و دارای کد اخلاق IR. USWR. REC. 1398. 023 می باشد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه، مدیران ارشد نظام سلامت می توانند رویه های سازمانی ارائه مراقبت سلامت را مورد بازنگری قرار داده و همچنین بر روی افزایش سطح آگاهی ارائه دهندگان مراقبت سلامت همچون پزشکان و پرستاران درباره اصول اخلاق پزشکی تمرکز نمایند. علاوه بر این توصیه می شود، مدیران سیاست های ارائه مراقبت های درمانی را بر اساس نیازهای مراقبتی بیماران تبیین و نظارت لازم بر اجرای این سیاست ها را مورد توجه قرار دهند.

زمینه و هدف: دیسترس اخلاقی یکی از موضوعات شایع مطرح شده در پرستاری است که می تواند تأثیرات متفاوتی بر سلامت و عملکرد پرستاران و بیماران و سازمان های بهداشتی درمانی داشته باشد. تاب آوری، به عنوان ظرفیت های اجتماعی و شخصی برای بازیابی، سازگاری و تداوم در برابر سختی ها تعریف شده که می تواند به پرستاران در کاهش دیسترس اخلاقی کمک کند. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط دیسترس اخلاقی و تاب آوری در پرستاران انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع همبستگی مقطعی بر روی 250 پرستار شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی شهر یزد در سال 1398 که به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند، انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل سه پرسشنامه مشخصات دموگرافیک، دیسترس اخلاقی تعدیل شده همریک و همکاران و تاب آوری کانر و دیویدسون بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه، آزمون تعقیبی توکی و پیرسون) در نرم افزار آماری SPSS 20 انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین میانگین نمره دیسترس اخلاقی و تاب آوری پرستاران ارتباط آماری معنی داری وجود ندارد (P=0/67، r=0/027). از بین ابعاد تاب آوری بین «کنترل» و «پذیرش مثبت تغییر و روابط ایمن» با دیسترس اخلاقی ارتباط معکوس و معنی داری وجود دارد (0/05>P). میانگین نمره دیسترس اخلاقی 9/99± 31/36 بود که نشان دهنده سطح متوسط دیسترس اخلاقی است. میانگین نمره تاب آوری پرستاران 11/11± 64/87 بود. بالاترین نمره مربوط به بعد «تأثیرات معنوی» (20/22± 68/05) و پایین ترین نمره مربوط به بعد «اعتماد به غرایز فردی، تحمل عاطفه منفی» (13/38± 60/44) بود. ارتباط آماری معنی داری بین دیسترس اخلاقی و جنس، وضعیت تأهل، وضعیت نوبت کاری، گروه های سنی، وضعیت استخدامی و سابقه کاری وجود داشت (0/05>P). همچنین تاب آوری با متغیرهای جنس، وضعیت تأهل، سطح تحصیلات و وضعیت استخدامی ارتباط آماری معنی دار داشت (0/05>P). ملاحظات اخلاقی: این مطالعه توسط کمیته اخلاق در تحقیقات پزشکی تأیید شده است. ملاحظات اخلاقی نظیر تکمیل فرم رضایت آگاهانه، مشارکت داوطلبانه، توضیح اهداف تحقیق و اطمینان در مورد محرمانه بودن اطلاعات رعایت گردید. نتیجه گیری: افراد با توانایی «کنترل» و «پذیرش مثبت تغییر و روابط ایمن» بالاتر، دیسترس اخلاقی کم تری را تجربه می کنند، لذا می توان با به کاربردن استراتژی های آموزشی ارتقادهنده این ابعاد و حمایت مدیران پرستاری، موجبات کاهش دیسترس اخلاقی و پیامدهایی نظیر حفظ نیروی کار و ارتقای کیفیت مراقبت از بیمار را فراهم نمود.

زمینه و هدف: در سال های اخیر، تعهد اطلاع رسانی پزشک به بیمار نسبت به مخاطرات درمان، به عنوان اصلی ترین و مناقشه انگیزترین بخش از اندیشه رضایت آگاهانه در نظام های حقوقی مختلف مورد توجه و بررسی قرار گرفته است. هدف از این مطالعه، تحلیل مبانی تعهد پزشک به اطلاع رسانی به بیمار در خصوص مخاطرات درمان در نظام های حقوقی و ارزیابی آن ها به منظور یافتن مبنایی مناسب در حقوق ایران است. مواد و روش ها: این مطالعه، یک مرور کتابخانه ای به روش توصیفی تحلیلی و با رویکرد تطبیقی است. ابتدا متون موجود در زمینه تعهد اطلاع رسانی پزشک به بیمار نسبت به مخاطرات درمان در نظام های حقوقی آمریکا و فرانسه، مورد مطالعه قرار گرفته و تلاش شده است تا با تحلیل مباحث مطرح شده، مبنای این تعهد استخراج و تبیین گردد. یافته ها: نظام حقوقی آمریکا، تعهد اطلاع رسانی پزشک در خصوص مخاطرات درمان را به عنوان لازمه خودمختاری بیمار محسوب نموده و برای آن ماهیتی ذاتاً حقوقی قائل می باشند، ولی در نظام حقوقی فرانسه آن را از ضروریات تأمین کرامت و منزلت انسانی برمی شمارند و برای آن ماهیتی ذاتاً اخلاقی قائل هستند. در کنار این مبانی، اندیشه های مصونیت جسم انسان و حسن نیت نیز در برخی نظام های حقوقی مطرح شده اند. با توجه به مبانی فقهی و اخلاقی حقوق ایران، پذیرش اندیشه کرامت ذاتی انسانی به عنوان مبنای نظری تعهد اطلاع رسانی پزشک به بیمار، با حقوق ایران سازگارتر است. ملاحظات اخلاقی: گزارش دهی ها و استناد به مقالات و متون مورد استفاده، مبتنی بر صداقت و امانتداری و با ذکر منابع مورد استفاده و بدون هرگونه سوگیری و یا تحریف یافته ها می باشد. نتیجه گیری: پذیرش مبنای اخلاقی، یعنی کرامت ذاتی انسانی برای تعهد اطلاع رسانی پزشک به بیمار در خصوص مخاطرات درمان و اقامه دعوی مسؤولیت پزشک بر مبنای تقصیر اخلاقی، می تواند زمینه را برای جبران کامل خسارات مادی و معنوی بیمار فراهم نماید.