مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار
سال:1379 | دوره:7 | شماره:1 (مسلسل 15) |تعداد مقالات:15

در مطالعه حاضر، اثر اعتیاد آور مرفین بر روی حجم قشرمخچه، با استفاده ازتکنیک استریولوژی کمی و با تخمین واقعی، مطمئن و کارا بررسی شده است. در این تحقیق، از 30 نمونه موش صحرایی نر از نژاد دان ماری، در محدوده سنی 3ماهگی و وزنی 25/3±6/109 گرم، استفاده شد. حیوانات بصورت تصادفی در 3 گروه قرارگفتند. گروه اول هیچ دارویی دریافت نمی کردند؛ گروه دوم، نرمال سالین مصرف می کردند و گروه سوم به مدت 5 روزبه میزان 5-25 mg بصورت افزایشی مرفین حل شده در سالین مصرف می کردند. میزان داروی گروه دوم، هم حجم با گروه سوم بود. 12ساعت پس ازآخرین واحد تزریق دارو واطمینان از حضور علائم سندرم محرومیت، حیوانات به طور عمیقی با کتامین بیهوش شدند و از طریق بطن چپ قلب پرنیوژن عروقی و متعاقب آن فیکساسیون صورت گرفت. پس ازخروج مغز ازجمجمه و جدا کردن مغز از مخچه، هر مخچه در محلول نرمالین 10 درصد به مدت 48 ساعت قرار گرفت. بدنبال آن، با استفاده از روش استریولوژی و با استفاده از اصول کاوالیری حجم قشر مخچه محاسبه شد. برای اینکار، از نمونه برداری تصادفی یکسان، تهیه اسلایدهای موازی و شمارش نقاط استفاده شد. سپس برای بررسی صحت، جهت برش eE محاسبه شد و جهت مقایسه تفاوتهای آماری بین گروهها، داده ها با روش آماری آنالیز واریانس تجزیه شدند. هیچ گونه اختلاف معنی داری در حجم قشرمخچه در گروهها مشاهده نشد. بنابراین، اثر اعتیاد آور مفرین بدنبال تزریق مرفین با واحد افزایشی، در مدت 5 روز بر حجم قشر مخچه تاثیری ندارد.

بیماریهای لثه با درصد شیوع بالا و عوارض متنوع، همواره یکی ازمعضلات و مشکلات قابل توجه علم پزشکی می باشد و متخصص علم پزشکی، درصدد درمان مناسب و بدون عوارض آن می باشند؛ هدف اصلی این تحقیق، تعیین مدت زمان درمان ژنژویت به واسطه کاربرد لیزر فیزیوتراپی و مقایسه آن با روشهای معمول دندانپزشکی می باشد. جامعه مورد مطالعه در این تحقیق، شامل 36 بیمار مبتلا به ژنژویت می باشد. که در دو گروه درمان با لیزر و درمان معمول دندانپزشکی قرار گرفته اند و پس از تشخیص، توسط متخصصین دندانپزشکی، به کلینیک فیزیوتراپی ارجاع داده می شوند. بیماران ارجاع شده، از روز اول به مدت 14 روز، تحت تابش لیزر قرار می گیرند و گروه مقابل نیز درمان معمول دندانپزشکی بر روی آنها انجام می شود. نتایج حاصل انجام آزمون t.test مشخص نمود که مدت زمان درمان ژنژویت به واسطه کاربرد لیزر، با اختلاف آماری معنی دار کوتاهتر از روش معمول دندانپزشکی می باشد. همچنین، مشخص گردید که علائمی همچون خونریزی، حساسیت، رنگ، تورم و قوام بواسطه کاربرد لیزر در مدت کوتاهتری، نسبت به روشهای معمول دندانپزشکی بهبود می یابند.

آزمایش آنتی بیوگرام، یک آزمون ضروری برای انتخاب آنتی بیوتیک مناسب در درمان عفونتها محسوب می شود و بدین وسیله می توان تا حد زیادی از ظهور سوشهای مقاوم، جلوگیری بعمل آورد. در این بررسی، بر روی 36 باکتری پاتوژن، جدا شده از عفونتهای گاستروآنتریتی، آزمایش آنتی بیوگرام به هر دو روش استاندارد کربی - بایر و روتین، انجام گرفت. شایعترین باکتری های پاتوژن، سویه های بیماریزای E.coli و شیگلا بودند. نتایج در مورد سویه های EPEC نشان داد؛ که بیشترین مقاومت و حساسیت در روش استاندارد، بترتیب به CN 7/ 72درصد و NA,AN 81.8 درصد می باشد. ولی در روش روتین، که عوامل موثر بر آزمایش رعایت نمی شود؛ این نتایج به ترتیب ، بصورت AM 91 درصد NA 72.7 درصد بوده است. در سویه های شیگلا، بیشترین مقاومت و حساسیت به ترتیب، به SXT و TE 100 درصد و NA 100 درصد بوده است. بیشترین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در سویه های TE+SXT+AM,E.coli با فراوانی 25 درصد بود و بیشترین الگو نیز در مورد شیگلا، بصورت SXT+TE+AM+GM 40 درصد مشاهده شد. در کل از بین 36 پاتوژن ایزوله شده، 30.5 درصد مقاومت 3 گانه دیده شد. با توجه به یافته ها، نتیجه گرفته شد که در استفاده از این دو روش اختلاف نسبتا قابل ملاحظه ای وجود دارد و در عفونتهای گاستروآنتریتی و بویژه شیگلوز، TE,SXT داروهای انتخابی نیستند.

این پژوهش، یک مطالعه تجربی است و به منظور بررسی تاثیرهموفیلتراسیون بر بهبودی بیمارانی که تحت عمل جراحی قلب باز قرار گرفته اند، بر روی 65 بیمار واجد شرایط تحقیق، انجام پذیرفته است. بیماران با روش نمونه گیری تصادفی به دو گروه تجربی (30 نفر) و کنترل (35 نفر) تقسیم گردیدند و در گروه تجربی، هموفیلتراسیون 5 دقیقه پس از توقف بای پس، به مدت 15 دقیقه انجام و به ازا هر کیلوگرم وزن بدن، 30 سی سی مایع از بیمار کشیده می شد. در مورد گروه کنترل، پژوهشگر تنها به ثبت داده ها اقدام می نمود. گردآوری داده ها، در چندین مرحله (اتاق عمل، بخش مراقبتهای ویژه، جراحی قلب) و بر اساس اهداف پژوهش، انجام و ثبت گردید. نتایج حاصل حاکی از آن بود که استفاده از هموفیلتراسیون، بر میزان نیاز پتاسیم، درصد هماتوکریت، میزان انقباضات زودرس بطنی و نیاز به داوری اینوتروپ تاثیر مثبت دارد و تفاوت معنی داری را در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل ایجاد نموده است.

تنظیم قند خون، یکی از پدیده هایی پیچیده ای است که در اثر دخالت عوامل عصبی و هورمونی خاصی صورت می گیرد. علاوه بر عوامل هورمونی، عوامل عصبی از جمله نروترانسمیترهای مختلفی، نظیر گاماآمینوبوتیریک اسید، در سیستم عصبی پستانداران وجود دارند که به طریقی در پدیده هومئوستازی گلوکز خون، شرکت می کنند. در این تحقیق، جهت بررسی نقش گیرنده گابا -A بر تنظیم گلوکز پلاسمایی ازموش کوچک آزمایشگاهی، نژاد آلبینو و جنس نر با وزن 25 – 20 گرم استفاده شد. در هر قسمت از آزمایشها اثر دوزهای مختلف یک دارو، روی قند خون بررسی شده و میانگین تغییرات قند خون، مربوط به هر دوز در زمانهای مختلف بدست آمد. روش آماری در این تحقیق، آنالیز واریانس یک طرفه و به دنبال آن، بین نمونه های معنی دار(T-test) به عمل آمد. بررسی نتایج نشان داد که تزریق داخل بطن مغزی (ICV) آنتاگونیست های گیرنده گابا- A (بیکوکولین و پیکروتوکسین)، به صورت وابسته به دوز، یک افزایش معنی داری در قندخون موشهای گروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل ایجاد می کند. همچنین، مشخص شد که تزریق داخل بطن مغزی آگونیست گیرنده گابا- A (موسیمول) به صورت وابسته به دوز می تواند قند خون را بطور معنی داری کاهش دهد. به نظرمی رسد که گیرنده گابا -A احتمالا ازطریق افزایش سطح پلاسمایی انسولین و کاهش گلوکاگون و سوماتواستاتین، باعث کاهش میزان قند خون می شود و درمجموع، می توان گفت که گیرنده های گابا A- درتنظیم قند خون، نقش مهارکنندگی دارند و از آنجایی که اثرسیستم گابا ارژیک بر روی تنظیم قند خون امری پیچیده است؛ لذا شناخت دقیق تر آن، مستلزم تحقیقات بیشتری می باشد.  

به منظور اندازه گیری میزان فلزات سنگین، در سبزیجات پرورشی حومه شهر همدان و نیز مقایسه میزان آن، در ماههای مختلف برداشت، مطالعه ای در سال 1375 انجام گردید. در این بررسی، وضعیت آلودگی این گونه سبزیجات، به فلزات سرب، کروم، نیکل و کادمیوم، طی ماههای مرداد، شهریور و مهر مورد بررسی قرار گرفته است. پس از تعیین محدوده ای که منابع آبی تغذیه کننده مزارع سبزیکاری، در آن محدوده، آلوده به فلزات سنگین بوده است؛ تعداد 90 نمونه سبزی درطی 3 ماه، هرماه 30 نمونه، به طور تصادفی برداشت گردید. نمونه های جمع آوری شده، پس از آماده سازی، توسط دستگاه جذب اتمی، مورد آنالیز قرار گرفت؛ سپس، نتایج بدست آمده، به کمک نرم افزار Minitab مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و جدولها و نمودارهای مربوطه ترسیم گردید. نتایج حاصل بیانگر، اختلاف معنی داری، از نظر مقدار سرب موجود در سبزیجات، طی ماههای مرداد و شهریور بود. همچنین، مقدار کروم موجود در سبزیجات، طی شهریور ماه در مقایسه با مقدار آن در مرداد و مهرماه، اختلاف معنی دار آماری را نشان داد. در مورد مقدار فلز نیکل موجود در سبزیجات، اختلاف معنی داری، طی ماههای نمونه برداری مشاهده نگردید. در ضمن، مقدار کادمیوم موجود در سبزیجات نیز در ماههای مورد مطالعه، در حد صفر بوده است. نتایج نشان داد که مقدار سرب موجود در سبزیجات، بیش از آستانه مجاز در مواد غذایی می باشد. اما در مورد سایر فلزات مقادیر بدست آمده، کمتر از حد مجاز در مواد غذایی مصرفی بوده است.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تغییرات ظرفیت ریوی شاغلین در صنعت سیمان است. در این بررسی که به روش گذشته نگر است، دو گروه از تیرماه 1377 به مدت سه ماه، مورد اسپیرومتری قرار گرفتند. گروه یک، 263 نفر از کارگران کارخانه سیمان شهرستان جاجرود بودند که با گرد و غبار سیمان تماس داشتند و گروه دوم، 99 نفر از کارکنان قسمتهای اداری واحد مذکور بودند که در معرض گرد و غبار سیمان نبودند. در ابتدا، گروه مورد و شاهد را، از نظر میانگین سن، قد، وزن، سابقه کار و سیگاری بودن با استفاده از آزمون تی - استیودنت مقایسه کردیم و نتایج بدست آمده نشان داد که بین میانگین سن و سابقه کار آنها، اختلاف معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از آزمونهای آماری نشان می دهد که از نظر فونکسیونهای ریوی، بین گروه مورد و شاهد تفاوت معنی داری وجود ندارد.

در این تحقیق، 127 نفر از بیمارانیکه تحت عمل جراحی ستون فقرات قرار گرفته اند؛ بررسی سدیم خون در روزهای اول تا سوم پس از عمل، اندازه گیری شد. در صورت وجود هیپوناترمی، اسمولاریتی سرم و اسمولاریتی ادرار قبل و پس از انفوزیون نرمال سالین اندازه گیری گردید. بیمارانیکه سدیم کمتر از 135، 150 mEq/L داشتند؛ به عنوان هیپوناترمی افرادی که دچار هیپوناترمی در حضور هیپواسمولاریتی سرم کمتر از سالین mosm/kg 279 و هیپراسمولاریتی ادرار بیشتر از mosm/kg قبل و بعد از تجویز نرمال داشتند؛ به عنوان سندرم ترشح نامتناسب هورمون آنتی دیورتیک تلقی شدند. تعداد 10 نفر (8/7 درصد شدند) از بیماران دچار هیپوناترمی و 4 نفر (1/3 درصد) دچار طول SIADH میزان وقوع هیپوناترمی با مدت جراحی، نوع عمل جراحی و منطقه عمل جراحی در ارتباط بوده است.

کلرزنی صحیح منابع آب شرب، یکی از مسائل مهم در بهداشت آب و پیشگیری از انتقال بیماریها است؛ لذا به منظور بررسی و بهینه سازی کلرزنی صحیح منابع آب شرب روستاهای شهرستان سبزوار، 41 روستا به صورت نمونه برداری خوشه ای، از 7 بخش شهرستان انتخاب گردید و وضعیت کلرزنی آب در آنها، مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور میزان آگاهی بهورزان از نحوه صحیح کلرزنی و کلرسنجی صحیح آبهای شرب، ارزیابی شد و بعد یک دوره آموزشی کوتاه مدت در مورد موضوع فوق برگزار گردید. پس از آموزش، میزان آگاهی آنان ارزشیابی شد. نتایج حاصله نشان داد که میزان کلرخواهی منابع آب شرب در 23 روستا بین 5/1-1 میلی گرم در لیتر؛ در 12 روستا بین 2-5/1 میلی گرم در لیتر و در 6 روستا بیش از 2 میلی گرم در لیتر بوده است. در حال حاضر وضعیت کلرزنی منابع آب روستایی مطلوب نبوده و در 82 درصد موارد کلرسنجی، مقدار کلر باقیمانده صفر و فقط در 10 درصد موارد، کلر باقی مانده مطلوب بوده است. علل عدم کلرزنی آب، وجود مخازن هوایی، عدم دسترسی مداوم به پرکلرین، دوری مخازن از روستا و از همه مهمتر نداشتن اطلاعات کافی توسط بهورزان و میرابهای جهاد سازندگی بوده است. یکی دیگر ازمشکلات مهم، عدم تنا سب حجم مخازن با جمعیت استفاده کننده و تخلیه سریع مخازن می باشد؛ که کلرزنی دستی امکانپذیر نیست. هدف دیگر این پژوهش، سنجش میزان اطلاعات مسوولین کلرزنی و کلرسنجی توسط پرسشنامه و کلرزنی عملی آنها بود. نتایج نشان داد این افراد اطلاعات ناقصی در مورد کلرزنی آب داشتند و 40 درصد افراد حتی قادر به محاسبه حجم مخزن نمی باشند و 90 درصد آنها در مورد متغیر بودن کلر مورد نیاز آب، اظهار بی اطلاعی می کنند. در 78 درصد از موارد کلرزنی توسط این افراد، کلر باقیمانده نامطلوب بوده است. پس از یک دوره آموزش کوتاه مدت، فقط در 25 درصد از موارد، کلرباقی مانده نامطلوب بود.

در این مطالعه، فراوانی گروه خونی و ارهاش در 100 بیمار مبتلا به ویتیلیگو و 100 نفر از افراد غیرمبتلا که سابقه ابتلا به بیماری ویتیلیگو نداشتند؛ به عنوان گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفت. گروه خونی وRH  افراد هر دو گروه، تعیین شد و فراوانی هر گروه خونی، در بیماران مبتلا به ویتیلیگو با افراد غیر مبتلا، مورد تحلیل مقایسه ای قرار گرفت. سن شروع، جنس، نوع ویتیلیگو و سابقه فامیلی نیز از متغیرهای دیگری بودند که اثر هر یک با گروه شاهد، مقایسه گردید و ارزشمندی نتایج با ضریب اطمینان بیش از 95 درصد، مثبت تلقی گردید. بین وجود سابقه فامیلی در بیماری ویتیلیگو و نوع گروه خونی O و RH رابطه معنی داری بدست آمد.

فیبرونکتین، پروتئینی است، که با بسیاری از ترکیبات خارج سلولی وارد واکنش می شود. فیبرونکتین، یک پلاسما پروتئین است و به عنوان پروتئین است و به عنوان پروتئین سطحی فیبروبلاست شناسایی شده است؛ که به ژلاتین متصل می گردد. برای انجام این تحقیق، نمونه پلاسما از بیمارستان شهید دکتر بهشتی و شهید یحیی نژاد، تهیه گردید. نمونه تهیه شده در دور 2500؛ به مدت 20 دقیقه سانتریفوژ شد. محلول سوپرنیتانت بدست آمده به کروماتوگرافی ستونی، حاوی 15 میلی لیتر سفارژ – ژلاتین انتقال داده شد. محلول بدست آمده از کروماتوگرافی، توسط الکتروفورز افقی ، با ژل اکرایل آمید 10درصد، جداسازی گردید. نتایج بدست آمده نشان داد، که فیبرونکتین پلاسما، به ژلاتین متصل می گردد و توسط این روش از سایر ترکیبات سرم جدا می شود؛ بطوریکه یک باند، پس از اجرای الکتروفورز از محلول بدست آمده ، از کروماتوگرافی مشاهده شد. وزن مولکولی پروتئین بدست آمد، با استفاده از وزن مولکولی پروتئین های استاندارد، برابر با 271000 دالتون بود. نتایج این پژوهش، در شناسایی بهتر خصوصیات بیوشیمیایی فیبرونکتین کمک خواهد نمود.

یکی از مشکلات و معضلات بهداشتی در مناطق محروم، درماتوفیتوزیس (کچلی) است که توسط قارچهای درماتوفیت ایجاد می شود. در این پژوهش، از 157 بیمار مراجعه کننده به تنها آزمایشگاه قارچ شناسی زاهدان و مشکوک به ضایعات قارچی، در طول زمستان سال 1373 نمونه گیری بعمل آمد. از این تعداد، در آزمایش مستقیم 7/42 درصد مثبت و در کشت 54 مورد (2/34 درصد) مثبت شده اند. نتایج کشت در جنس مذکر، 9/68 درصد و در جنس مونث 1/11درصد مثبت بود. در این پژوهش، بالاترین موارد درماتوفیتوزیس مربوط به کچلی سر، 33 مورد (61 درصد) و کمترین مورد مربوط به کچلی ناخن بود که هیچ موردی مشاهده نشد و بالاترین فراوانی نوع، کچلی سر در گروه سنی 9-0 سال (8/78 درصد) مشاهده شد. درماتوفیتهایی که در این پژوهش جدا شده اند؛ عبارت بودند از ترایکوفیتون منتاگروفایتس 19 کلنی (5/35 درصد)، ترایکوفیتون روبروم 10 کلنی (5/18)، درصد، اپیدرموفایتون فلوکوزوم 9 کلنی (5/16 درصد)، ترایکوفیتون و روکوزوم 7 کلنی (13 درصد)، میکروسپوروم کانیس 4 کلنی (4/7 درصد) و ترایکوفیتون ویولاسئوم 3 کلنی (5/5 درصد)، ترایکوفیتون شوئن لاینی 2 کلنی (6/3 درصد).  

آمی تریپتیلین یکی از داروهای ضد افسردگی مربوط به گروه تری سیکلیکهاست که در مورد اثرات تراتوژنیک مصرف آن در سه ماهه اول حاملگی بر روی جنین، اطلاعات محدود، متفاوت و بعضا متناقضی وجود دارد. پاره ای از این مطالعات هیچ گونه ارتباطی بین مصرف این دارو در زمان بارداری و ایجاد ناهنجاریها ذکر نمی کنند؛ در صورتیکه گزارشات پراکنده ای نیز دال بر ایجاد ناهنجاریهایی در اندام نوزادانی وجود دارد که مادر آنها در دوران بارداری از این دارو مصرف نموده اند. این گزارش مربوط به نوزادی است دارای مروملیا بصورت عدم تشکیل دست (به طور کامل) و قسمتی از ساعد در اندام فوقانی طرف چپ وی که مادرش، در سه ماه اول حاملگی، به طور پراکنده و از ماه چهارم به بعد، تقریبا روزانه یک عدد قرص آمی تریپتیلین هیدروکلراید 25 میلی گرمی مصرف می کرده است.