علوم کشاورزی ایران
سال:1385 | دوره:37 | شماره:6 |تعداد مقالات:26

سرعت رهاسازی پتاسیم غیرتبادلی، در فراهمی پتاسیم خاک ها، مخصوصا در خاک هایی که حاوی کانی های پتاسیم دار می باشند از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. هدف از این مطالعه، بررسی دینامیک و سرعت رهاسازی پتاسیم غیرتبادلی در 10 سری از خاک های زراعی استان همدان بود. بدین منظور مطالعات آزمایشگاهی بر روی تاثیر اسید مالیک با غلظت 0.01 مولار بر روی رهاسازی پتاسیم غیرتبادلی، از نمونه خاک های (جزء کوچکتر از 2 میلیمتر) اشباع شده با کلسیم در مدت زمان 2 تا 2084 ساعت صورت گرفت. همچنین جهت بررسی میزان جذب پتاسیم غیرتبادلی مطالعات گلخانه ای بر روی گیاه گندم صورت گرفت. میانگین پتاسیم رهاشده در مدت زمان مورد مطالعه 227 میلی گرم در کیلوگرم خاک بود. رهاسازی در مراحل اولیه در تمام خاک ها سریع بوده و در مراحل بعدی با سرعت کمتر تا انتهای آزمایش کماکان ادامه داشت. سرعت رهاسازی تجمعی پتاسیم غیرتبادلی با استفاده از معادلات الوویچ ساده، مرتبه صفر، اول، دوم، توانی و دیفیوژن پارابولیکی بررسی شد. بر اساس ضریب تشخیص (R2) و خطای معیار تخمین (SE) معادلات توانی، مرتبه اول و دیفیوژن پارابولیکی به عنوان بهترین مدل ها شناخته شدند. به علت تایید داده ها با معادلات دیفیوژن پارابولیکی، مرتبه اول و توانی این امکان وجود دارد که فرآیند رهاسازی در خاک ها متاثر از پدیده پخشیدگی باشد. بین پتاسیم عصاره گیری شده توسط اسید مالیک با پتاسیم عصاره گیری شده توسط استات آمونیوم و استات سدیم، جذب کل و عملکرد گندم همبستگی معنی داری مشاهده نشد. بین میزان جذب کل و عملکرد گندم با شیب و عرض از مبدا معادلات سینتیکی همبستگی معنی داری مشاهده نشد. بین میزان جذب کل و پتاسیم عصاره گیری شده توسط آستات آمونیوم و استات سدیم همبستگی معنی دار مشاهده شد.

به منظور بررسی تنوع ژنتیکی نماتد زخم ریشه چای، Pratylenchus loosi Loof, 1960 در باغ های آلوده چای استان گیلان، تعداد 15 نمونه خاک و ریشه از مناطق مختلف استان گیلان جمع آوری گردید. نمونه های جمع آوری شده درون کیسه های پلاستیکی به آزمایشگاه نماتد شناسی منتقل و تا زمان استخراج در شرایط رطوبتی مناسب و دمای 10-5 درجه سانتیگراد نگه داری گردید. پس از استخراج نماتد از نمونه ها و شناسایی گونه، DNA نماتد هر جمعیت استخراج و نواحی ژنومی ITS-rDNA و D2/D3 LSU- rDNA با بهره گیری از آغازگرهای اختصاصی نواحی ژنومی مذکور توسط واکنش زنجیره ای آنزیم پلی مراز تکثیر شد. نواحی ژنومی تکثیر شده جمعیت های مورد مطالعه توسط واکنش زنجیره ای پلی مراز با تیمار آنزیم های اندونوکلئاز Alu I, Hin6I, Mbo I, Hind II, Hind III, PstI, DraI و Hae IIIهضم آنزیمی گردید. نتایج بدست آمده از تکثیر نواحی ژنومی ITS- rDNA و D2/D3 LSU- rDNA توسط واکنش زنجیره ای پلی مراز، قطعه ژنومی واحدی به ترتیب به اندازه 1250 و 787 جفت باز (bp) در مورد هر کدام از جمعیت های مورد مطالعه بدست داد. با هضم آنزیمی هر کدام از نواحی مذکور جمعیت های مورد مطالعه توسط آنزیم های اندونوکلئاز فوق الذکر چند شکلی در قطعات ژنومی ایجاد شده مشاهده نگردید. توالی ناحیه ژنومی D2/D3 LSU- rDNA برای آنزیم های برشی DraI, PstI و HindIII همچنین ناحیه ژنومی ITS-rDNA برای آنزیم HaeIII فاقد جایگاه برشی تشخیص داده شد.

در این پروژه تاثیر مواد آنتی اکسیدان و پلی فسفات سدیم برای حفظ کیفیت ماهی قزل آلا در سردخانه مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور نمونه ها در سه گروه مواد آنتی اکسیدانی به مدت 60 دقیقه غوطه ور شدند که در همه آنها 2% پلی فسفات سدیم وجود داشت. گروه اول شامل BHA با غلظت 0.02 تا 0.05 درصد، گروه دوم شامل اسید سیتریک با غلظت 1.5 و 3 درصد و گروه سوم شامل مخلوط دو تیمار 0.05 BHA درصد و اسید سیتریک 3 درصد بود. نمونه شاهد بدون غوطه وری در مواد آنتی اکسیدان بسته بندی شد. آزمایش های اندیس پراکسید PV، مواد  ازته فرار TVN، شمارش کلی میکروبی TC و ارزیابی حسی در طی چهار ماه و در دو تکرار انجام گرفت. طبق نتایج بدست آمده کمترین میزان پراکسید مربوط به تیمار ترکیبی آنتی اکسیدان ها (M) به اندازه 7.8 meq/1000g و کمترین مقدار TVN مربوط به نمونه حاوی اسید سیتریک 3 درصد (C2) به میزان 19.7 میلی گرم درصد و کمترین بار میکروبی مربوط به نمونه C2 و M به میزان 1.5´103 کولونی در گرم بود، همچنین تیمار شاهد بالاترین میزان PV, TVN و بار میکروبی را داشت. در ارزیابی حسی نیز تفاوتی بین تیمارها مشاهده نشد و تیمار حاوی اسید سیتریک از درجه مقبولیت بیشتری برخوردار بود.

در کشور ما، به خاطر رشد روزافزون جمعیت و توسعه شهرها از امکان گسترش سطح زیر کشت به مرور زمان کاسته می شود و در نتیجه نیاز شدیدی به استفاده بهینه از اراضی موجود احساس می گردد. مطالعات تناسب اراضی با بررسی جنبه های فیزیکی و اجتماعی و اقتصادی اراضی، استفاده بهینه و پایدار از هر زمینی را ممکن می سازد. این مطالعه به منظور بررسی تناسب کیفی، کمی و اقتصادی اراضی شهرکرد برای محصولات مهم منطقه صورت گرفت. مراحل مختلف تحقیق شامل مطالعات صحرایی و آزمایشگاهی خاک و ارزیابی کیفی، کمی و اقتصادی اراضی است. در ارزیابی کیفی، مشخصات اقلیمی، پستی و بلندی زمین و خصوصیات خاک منطقه با نیازهای رویشی هر محصول مقایسه و بسته به میزان تطابق آنها، کلاس تناسب کیفی به روش پارامتریک (ریشه دوم) تعیین گردید. مبنای ارزیابی کمی، میزان عملکرد در واحد سطح و مبنای ارزیابی اقتصادی، میزان سود ناخالص در واحد سطح در نظر گرفته شد. نتایج ارزیابی کیفی نشان می دهد که منطقه مورد مطالعه برای کشت گندم از نظر اقلیمی دارای تناسب بالایی بوده در حالی که برای کشت سایر محصولات دارای تناسب متوسطی بوده است. علاوه بر محدودیت های اقلیمی محدودیت های پستی و بلندی و خاک نیز برای رشد نباتات مورد نظر وجود دارد. نتایج ارزیابی کمی نشان می دهد که این تناسب برای هر محصول نسبت به تناسب کیفی همان محصول در همان واحد اراضی در کلاسی برابر یا پایین تر قرار دارد که این بواسطه سطح مدیریت متوسط و پایین در مزارع است. نتایج مطالعات تناسب اقتصادی نشان می دهد که اکثر واحدهای زمین برای سه تیپ بهره وری گندم، یونجه و سیب زمینی در کلاس S1 و تعداد کمی از واحدها برای این سه محصول در کلاس S2 و S3 قرار می گیرند. کشت سیب زمینی در تمامی واحدها نسبت به سایر محصولات دارای سودآوری بیشتری می باشد و مطمئنا در آینده با بهبود در امر مدیریت می توان سودآوری بیشتری از آن کسب نمود.

در این آزمایش مراحل تکامل جنین های زایشی و رویشی و زمان وقوع چندجنینی در پنج ژنوتیپ از پایه های چندجنینی مرکبات (نارنج، فلایینگ دراگون، سیتروملو، سیترنج و شل محله) با استفاده از مطالعات میکروسکپی مورد مطالعه قرار گرفت. میوه ها از ژنوتیپ های ذکر شده در زمان های 35، 50، 65، 80، 95، 110 و 125 روز پس از گرده افشانی برداشت شدند. پس از اندازه گیری وزن و قطر میوه ها، بذرهای آنها استخراج و در محلول FAA فیکس شدند. پس از تهیه برش به روش پارافین و رنگ آمیزی با سافرانین- فست گرین، تعداد جنین ها در هر بذر شمارش شد. طرح مورد استفاده، طرح کاملا تصادفی در سه تکرار و هر تکرار شامل 10 بذر بود. بر اساس مشاهدات میکروسکپی در زمان 35 روز پس از گرده افشانی در هیچکدام از ژنوتیپ ها جنین قابل مشاهده نبود. پس از 50 روز بذرها اغلب دارای جنین های کروی و در سنین بالاتر بذرها دارای یک یا بیشتر جنین تکامل یافته تر بودند. اولین جنینی که از حالت کروی به سمت جنین کامل تکامل می یافت جنین زایشی بود که شناسایی آن در کارهای اصلاحی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این آزمایش ژنوتیپ و سن میوه تاثیر معنی داری بر پدیده چند جنینی و وزن و قطر میوه داشت.

یکصد و هفتاد جدایه تک اسپور Magnaporthe grisea، به منظور تعیین تنوع ژنتیکی و شناسایی دودمان های کلونی پراکنده در جمعیت آن، بر اساس انگشت نگاری DNA به روش rep-PCR مورد آزمایش قرار گرفتند. جدایه ها از روی ده رقم رایج برنج در مناطق مختلف استان گیلان طی سال های 78-1376 جمع آوری شدند. در این آزمایش از یک جفت آغازگر که بر اساس توالی نوکلئوتیدهای تکرارهای معکوس دو انتهای ترانسپوزان Pot2 (یک عنصر انتقالی تکرار شونده که به طور اختصاصی در سراسر ژنوم قارچ پراکنده است) طراحی شده بودند، استفاده گردید. DNA کل جدایه ها بر اساس روش فنل- کلروفرم استخراج گردید و قطعات DNA بین عناصر Pot2 در یک برنامه حرارتی طولانی مدت برای PCR که در آن زمان بسط آغازگرها به ده دقیقه و pH به 9.2 افزایش یافته بود، تکثیر گردید. در نتیجه، قطعات DNA با طولی بین 550 جفت باز تا بیش از 5 کیلوباز تکثیر شدند. انگشت نگاری DNA برای تمام جدایه ها انجام گردید و پنج گروه انگشت نگاری یا دودمان کلونی در بین جدایه ها شناسایی و با حروف E, D, C, B, A مشخص شدند. در هر یک از این دودمان ها به ترتیب 14، 2، 4، 3 و 18 هپلوتیپ نیز شناسایی شدند. علاوه بر این، فراوانی هر یک از دودمان های کلونی E با فراوانی حدود %57.6 از کل جدایه ها، دودمان غالب را در منطقه تشکیل داد و جدایه های آن در سراسر منطقه نمونه برداری از روی تمام ارقام نمونه برداری شده، به خصوص رقم محلی طارم بدست آمدند. دودمان کلونی A با فراوانی حدود 29% دومین دودمان غالب در گیلان را تشکیل داد و جدایه های آن در بخش های مرکزی و غربی گیلان فراوانی بیشتری داشتند. دودمان کلونی A بیشترین فراوانی را روی رقم محلی بینام داشت. سه دودمان کلونی دیگر مجموعا حدود %9.5 از کل جدایه ها را تشکیل دادند. این تحقیق نشان داد برخلاف نتایج آزمایش های بیماریزایی و تعیین نژادهای بیماریزا در گذشته، جمیعت قارچ بر اساس روش مولکولی تنوع چندانی را در گیلان نشان نمی دهد. این نتیجه با تعدادی از کشورهای برنج خیز دیگر نیز مطابقت دارد. احتمالا از دلایل عمده تنوع نسبتا کم، عدم بروز نوترکیبی جنسی، تکثیر قارچ به طریقه غیرجنسی و کوتاه بودن فصل رشد میزبان است.

اثر تراکم کاشت روی عملکرد دو رقم سیب زمینی در شرایط اقلیمی همدان، بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار مطالعه گردید تیمارهای آزمایشی شامل تراکم کاشت در سه سطح (20، 25 و 30 سانتی متر) و رقم در دو سطح (اگریا و مارفونا) بودند. تعداد و وزن غده در بوته، عملکرد، درصد ماده خشک و درصد غده های 35 تا 55 میلی متری اندازه گیری شد. بین ارقام مورد بررسی از نظر تعداد و وزن غده در بوته به ترتیب در سطح معنی دار 1% و 5% اختلاف وجود داشت، بین تراکم های مختلف کاشت نیز در سطح معنی دار 1% تفاوت دیده شد، هم چنین تراکم کاشت و رقم از نظر وزن غده در بوته اثر متقابل نشان دادند، رقم اگریا در تراکم کاشت 30 سانتی متر بیشترین وزن غده در بوته را داشت. از نظر عملکرد بین ارقام و تراکم های مختلف کاشت و اثر متقابل آنها اختلاف معنی دار دیده شد، در این رابطه رقم اگریا در تراکم 20 سانتی متر بیشترین عملکرد را نشان داد. هم چنین رقم اگریا در تراکم 20 سانتی متر بالاترین و رقم مارفونا در تراکم 30 سانتی متر پایین ترین درصد ماده خشک را داشتند. بین ارقام، تراکم های مختلف کاشت و اثر متقابل از لحاظ درصد غده های بین 35 تا 55 میلی متر اختلاف معنی دار مشاهده نشد.

در پژوهش حاضر، اثر سه نوع بستر خاک رس، مخلوط ماسه بادی و ضایعات سلولزی نخل خرما (نسبت 10 به 1 حجمی) و مخلوط ماسه بادی و کمپوست قارچ (نسبت 10 به 1 حجمی) و همچنین تاثیر سه نوع شبکه، شامل توری پلاستیکی، گونی کنفی، لیف خرما و شاهد (بدون شبکه)، بر برخی صفات کیفی مانند سرعت رشد، تراکم ریشه، مقدار کلروفیل و وزن و استحکام قطعات چمن، در سال های 1381 و 1382 در دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران بررسی شد. چمن مورد استفاده از نوع چمن های ورزشی و مخلوطی از چهار نوع بذر لولیوم (Lolium perenne) رقم "تایا" (40%)، پوآ (Poa pratensis) رقم "ومبلی" (30%) و رقم "سوبرا" (10%) و فستوکا (Festuca rubra) رقم "دیه گو" (20%) بود. برای اجرای این تحقیق از آزمون فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی استفاده شد. نتایج نشان داد که سرعت رشد، وزن قطعات چمن و مقدار کلروفیل برگ در بسترهای رسی به طور معنی داری بیشتر از بسترهای ماسه ای بود و تراکم ریشه و استحکام قطعات چمن در بسترهای ماسه ای به طور معنی داری بیشتر از بسترهای رسی بود. سرعت رشد، تراکم ریشه و مقدار کلروفیل در تیمارهای بهره گیری از ضایعات سلولزی نخل خرما به عنوان شبکه، افزایش یافتند و بیشترین استحکام با استفاده از توری پلاستیکی بدست آمد.

یکی از اهداف درون کشت شیشه ای گیاهان ریز ازدیادی آنها در شرایط استریل می باشد. لاله زینتی یکی از مشهورترین گل های شاخه بریده دنیا است که خاستگاه آن را آسیا بویژه کشورهای ایران و ترکیه ذکر نموده اند. با توجه به سرعت کند تکثیر لاله به روش سنتی، ازدیاد درون شیشه ای لاله با هدف بالا بردن سرعت تکثیر این گل زینتی، پتانسیل تجاری زیادی را در بر خواهد داشت. هدف این تحقیق شاخساره زایی به روش باززایی مستقیم و غیرمستقیم بود که به صورت آزمایشی با 3 تکرار و به روش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و 13 مشاهده در هر واحد آزمایشی اجرا گردید. ریزنمونه های فلسی از پیازهای لاله رقم Tulipa gesneriana L. 'Apeldoorn' گرفته شد. به منظور باززایی غیرمستقیم، کالوس های حاصل از ریزنمونه ها به محیط MS جامد واکشت شدند. تیمارهای هورمونی در دو گروه آزمایش جداگانه اعمال گردیدند. در آزمایش اول اسید نفتالین استیک در دو غلظت 0.05 و 0.5 میلی گرم در لیتر در ترکیب با بنزیل آمینوپورین در دو غلظت 1 و 2 میلی گرم در لیتر به کار برده شد. در آزمایش دوم اسیدنفتالین استیک در دو غلظت 1 و 2 میلی گرم در ترکیب با بنزیل آمینوپورین در سه غلظت 0 و 0.5 و 1 میلی گرم در لیتر استفاده شد. بیشترین شاخساره زایی در آزمایش اول با 0.5 میلی گرم در لیتر اسید نفتالین استیک و 2 میلی گرم در لیتر بنزیل آمینوپورین بدست آمد. در آزمایش دوم نیز ترکیب هورمونی 1 میلی گرم در لیتر اسیدنفتالین استیک با 2 میلی گرم در لیتر بنزیل آمینوپورین باعث بیشترین باززایی شد. به منظور باززایی مستقیم، ریزنمونه های دمگل نابالغ همان رقم لاله در محیط کشت MS با دو نوع ترکیب 1 میلی گرم در لیتر اسیدنفتالین استیک با 1 میلی گرم در لیتر بنزیل آمینوپورین و 2 میلی گرم در لیتر اسید نفتالین استیک با 2 میلی گرم در لیتر بنزیل آمینوپورین کشت شدند. بیشترین شاخساره زایی مستقیم در محیط کشت 2 میلی گرم در لیتر اسید نفتالین استیک و 2 میلی گرم در لیتر بنزیل آدنوپورین مشاهده شد.

مگس های خانواده Syrphidae از مهمترین گروه دشمنان طبیعی فعال در مزارع کلزا هستند که نقش مهمی در کنترل جمعیت شته مومی کلم Brevicoryne brassicae (L.) دارند. لاروهای این خانواده از شته ها تغذیه می کنند در حالی که حشرات کامل شهدخوار هستند. این حشرات به مگس های گل (Flower flies) معروف می باشند. این تحقیق طی سال های 83-1381 در استان آذربایجان غربی با هدف مطالعه مگس های سیرفیده شکارگر شته مومی کلم انجام شد. لاروهای مگس به همراه شته مومی کلم در شرایط دمایی 25±2 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی %65±5 و روشنایی 14:8 ساعت در داخل انکوباتور پرورش داده شدند. مطالعات نشان داد که تعداد 6 گونه به اسامی: Scaeva, Eupeodes corollae (Fabricus), Episyrphus balteatus (Degeer), S. latimaculata (Brunetti) albomaculata (Macquart), S.pyrastri (L.) و Paragus compeditus (Wiedemann) از خانواده مذکور در مزارع کلزای استان شناسایی گردید. مطالعه فراوانی و پویایی جمعیت گونه های مذکور با نمونه برداری از اواخر فروردین از 20 بوته کلزا به فواصل هر هفته یک بار بررسی شد. نتایج نشان داد که گونه E. balteatus در سال 1382 و 1383 به ترتیب با %29.75 و %33.48 از بیشترین فراوانی برخوردار بوده و به عنوان گونه غالب در اواخر اردیبهشت در کلنی شته ها دارای اوج جمعیت می باشد و گونه P. compeditus طی سال های مذکور به ترتیب با انبوهی 4% و %3.35 از کمترین فراوانی برخوردار بوده و جمعیت آن بیشتر در اواخر فصل رشد کلزا ظاهر می شود. بنابراین می توان در برنامه مدیریت تلفیقی با شته های کلزا به منظور حفظ و حمایت از جمعیت مگس های سیرفیده در انتخاب شیوه و زمان مناسب مبارزه علیه شته ها از نتایج این تحقیق استفاده کرد.

خصوصیات فنوتیپی و ژنتیکی صفات میش با استفاده از رکوردهای 5025 راس میش جمع آوری شده طی سال های 1368 تا 1382 در ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند لری بختیاری (شولی) واقع در شهرکرد، تحت مدل حیوانی چند صفتی شامل اثر عوامل ثابت (سال، سن میش و متناسب با صفت جنس بره و متغیر کمکی تعداد روزهای شیرخوارگی) و اثر عوامل تصادفی ژنتیکی افزایشی میش، محیطی دایمی میش و باقی مانده به روش حداکثر درستنمایی محدود شده مطالعه شد. میانگین کل (انحراف معیار) صفات مورد بررسی به صورت 56.21 (7.33) کیلوگرم برای وزن بدن میش، 1.91 (0.54) کیلوگرم برای وزن بیده پشم سالانه، 0.91 (0.28) برای نسبت آبستنی، 1.20 (0.43) برای تعداد بره متولد شده در هر زایش میش، 1.12 (0.45) برای تعداد بره شیرگیری شده در هر زایش میش، 1.06 (0.56) برای تعداد بره متولد شده از هر میش مورد آمیزش، 1.00 (0.55) برای تعداد بره شیرگیری شده از هر میش مورد آمیزش، 5.65 (1.48) کیلوگرم برای کل وزن تولد در هر زایش میش، 31.34 (8.26) کیلوگرم برای کل وزن شیرگیری در هر زایش شیر، 5.01 (2.28) کیلوگرم برای کل وزن تولد از هر میش مورد آمیزش و 26.77 (13.44) کیلوگرم برای کل وزن شیرگیری از هر میش مورد آمیزش بودند. ضریب وراثت پذیری صفات وزن بدن و بیده پشم سالانه میش 0.42±0.01 و 0.55±0.01 برآورد شد و برای صفات تولید مثل از 0.04±0.02 برای تعداد بره شیرگیری شده از هر میش مورد آمیزش تا 0.14±0.02 برای تعداد بره متولد شده در هر زایش میش متغیر بود. ضریب تکرار پذیری صفات وزن بدن (0.60) و بیده پشم سالانه (0.66) میش زیاد و برای صفات تولید مثل از کم (0.11) تا متوسط (0.26) بود. همبستگی های فنوتیپی و ژنتیکی بین وزن بدن میش با سایر صفات مورد بررسی از کم تا متوسط، بین بیده پشم سالانه با صفات تولیدمثل در حد بسیار کم، بین نسبت آبستنی و سایر صفات تولید مثل کم و بین سایر صفات تولید مثل از متوسط تا بسیار زیاد برآورد شد.

این آزمایش برای بررسی تاثیر سطح انرژی جیره و الگوی اسیدهای آمینه بر اساس احتیاجات توصیه شده انجمن ملی تحقیقات و تغذیه مرحله ای بر عملکرد تولیدی، خصوصیات لاشه و کیفیت بستر جوجه های گوشتی صورت گرفت. برای این منظور یک آزمایش فاکوریل 2´3 در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. عامل اول غلظت انرژی جیره و متشکل از 2 سطح انرژی (3100 و 2900 کیلوکالری/ کیلوگرم) و عامل دوم الگوی اسیدهای آمینه متشکل از 3 سطح بود. الگوی اول اسید آمینه بر اساس مقادیر توصیه شده انجمن ملی تحقیقات و الگوی دوم بر اساس مقادیر توصیه شده تغذیه مرحله ای بود. الگوی سوم اسید آمینه بدین صورت تهیه شد که جوجه ها در دوره آغازین (0 تا 21 روزگی) بر اساس الگوی توصیه شده انجمن ملی تحقیقات و در دوره رشد (22 تا 42 روزگی) بر اساس مقادیر توصیه شده تغذیه مرحله ای، تغذیه شدند. سطح انرژی جیره بر عملکرد تولیدی، درصد ازت بیشتر و مقدار چربی حفره بطنی تاثیر معنی دار (P<0.05) و بر سایر ترکیبات لاشه اثر معنی دار نداشت (P>0.05). الگوی اسیدهای آمینه بر عملکرد تولیدی و خصوصیات لاشه تاثیر معنی داری نداشت (P>0.05). مقدار پروتئین مصرفی و درصد ازت بستر جوجه های تغذیه شده بر اساس الگوی اسیدهای آمینه تغذیه مرحله ای نسبت به انجمن ملی تحقیقات پایین تر بود (P<0.05). کاهش جزیی هزینه هر کیلوگرم گوشت تولیدی در روش تغذیه مرحله ای نسبت به انجمن ملی تحقیقات بیانگر این واقعیت است که در صورت استفاده از روش تغذیه مرحله ای هزینه تولید هر کیلوگرم گوشت ممکن است کاهش یابد.

با توجه به این که آب پنیر دارای خواص تکنولوژیکی و تغذیه ای مطلوبی نیز می باشد، در این تحقیق از پروتئین آب پنیر به عنوان بهبود دهنده در فرمولاسیون فرآورده های آردی استفاده گردید. دو نوع پودر آب پنیر صنعتی و یک کنسانتره آزمایشگاهی آب پنیر تهیه شده از پساب پنیرسازی در سطح پایلت تهیه شد که به ترتیب دارای 12.5, 11.4 و 17 درصد پروتئین در ماده خشک بودند. با آزمایش ژل الکتروفورسیس بر روی پودرهای صنعتی و کنسانتره آب پنیر از لحاظ کیفی اثر تخریب حرارتی پروتئین ها تعیین گردید. از پودرها و کنسانتره آب پنیر در فرمول محصولاتی مثل ماکارونی، کیک و بیسکوییت به نسبت 3، 5، 7 و 10 درصد آرد مورد نیاز در تهیه ماکارونی و به نسبت 1, 0.7, 0.4 و 1.3 درصد آرد لازم در فرمول کیک و بیسکویت استفاده شد. 12 نوع ماکارونی تهیه شد و آزمایشاتی شامل رنگ ماکارونی، مقاومت در برابر شکستن، افت پخت، وزن پس از پخت و چسبندگی، همچنین برای 12 نوع کیک تولید شد و آزمایشاتی نظیر آزمایش کریپ (توسط دستگاه اینستران)، اندازه گیری حجم واحد وزن کیک، رنگ پوسته و میزان بیاتی بر روی آنها انجام شد. 12 نوع بیسکویت نیز تهیه شد و میزان تردی (توسط دستگاه اینستران) و رنگ سطح محصول در آنها تعیین شد. در نهایت ارزیابی حسی توسط داوران برای کلیه محصولات انجام گردید. مطابق نتایج به دست آمده مشخص شد که با افزایش درصد پروتئین در ماده خشک پودر با کنسانتره آب پنیر خواص تکنولوژیکی و اثرات بهبود دهنده آنها در محصول افزایش می یابد. با استفاده از پودرهای صنعتی و کنسانتره آزمایشگاهی آب پنیر به مقدار 10% آرد مصرفی در ماکارونی، بهترین نتایج از لحاظ صفات مورد بررسی بدست آمد. افزودن %0.7 از کنسانتره آب پنیر و 1% از پودرهای صنعتی آب پنیر به فرمولاسیون کیک بهترین نتایج را در پی داشت و در مورد بیسکویت بهترین نتایج با افزودن 1% و %1.3 به ترتیب برای کنسانتره آزمایشگاهی و پودر صنعتی آب پنیر به دست آمد. در تحقیق فوق، تجزیه و تحلیل نتایج بر اساس آزمون فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد و برای مقایسه میانگین ها از آزمون چند دامنه ای دانکن استفاده گردید.

جهت بررسی تاثیر برخی تیمارهای شیمیایی بر روی طول عمر گلدانی و برخی صفات کیفی گل بریده لیزیانتوس (Eustoma grandiflora Mariachii. cv. Blue)، از سولفات آلومینیوم، سولفات آلومینیوم همراه با اسید سیتریک، سولفات مس، هیدروکسی کینولین سیترات، اتانل، کلرید کبالت و آب به عنوان شاهد در یک طرح آماری کاملا تصادفی با سه تکرار استفاده شد. در همه تیمارها غیر از شاهد از 2.5 درصد ساکارز نیز استفاده شد. طول عمر شاخه گل بریده، میزان تغییرات وزن تر، جذب آب، وزن خشک، کلروفیل، اتیلن، مقاومت در مقابل ژئوتروپیسم و درصد باز و پلاسیده شدن گل ها در طول آزمایش، اندازه گیری و از لحاظ آماری تجزیه و تحلیل گردید. نتایج تحقیق نشان داد که سولفات مس با غلظت 100 پی پی ام و همراه با 2.5 درصد ساکارز بیشترین تاثیر را در افزایش طول عمر و کیفیت گل بریده لیزیانتوس دارد.

توزیع اندازه قطرات و انرژی جنبشی باران پارامترهای اساسی برای اندازه گیری فرسایش پاشمانی هستند که عمدتا به شدت بارندگی بستگی دارند. مطالعات پیشین اختلاف زیادی را در روابط بین شدت بارندگی با قطر قطرات و انرژی جنبشی آن ها نشان داده است. در این پژوهش با استفاده از دو روش اندازه گیری لکه های حاصل از برخورد قطرات باران بر روی کاغذ مخصوص و توزین گلوله های آردی حاصل از برخورد قطرات با سینی آرد در هفت ایستگاه هواشناسی سینوپتیک استان کردستان قطر قطرات باران های طبیعی اندازه گیری شدند. در ابتدا با استفاده از ابزار و وسایل آزمایشگاهی، قطرات با قطر لازم ایجاد و سپس قطرات برای رسیدن به سرعت حد از ارتفاع لازم رها شدند. روابط همبستگی بین قطر لکه ها- قطر قطرات و همچنین وزن گلوله های آردی- قطر قطرات در هر یک از روش های مذکور تعیین و با استفاده از این روابط قطر قطرات برای باران های طبیعی محاسب و سپس همبستگی بین قطر قطرات و شدت بارندگی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد قطر میانگین و میانه حجمی قطرات (d50) در ایستگاه مریوان بیشتر و در ایستگاه زرینه کمتر از سایر ایستگاه ها می باشد. نتیجه آنالیز آماری داده ها با توزیع GLM نشان می دهد که تفاوت دو روش معنی دار است. همچنین با استفاده از آزمون دانکن مقایسه میانگین ها انجام گرفت، نتایج بیانگر اینست که روش لکه های کاغذ از روش گلوله آرد یکنواخت تر است.

استعداد باززایی و سرعت پرآوری شاخساره از ریزنمونه های بافتی مختلف شامل پهنک برگ، دمبرگ، گلبرگ و گلاذین شانزده رقم تجاری بنفشه آفریقایی در شرایط استریل مقایسه گردید. این آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام شد و داده برداری شامل تعداد شاخساره قابل انتقال بدست آمده، 8 هفته پس از کاشت ریزنمونه ها بود. برای کلیه ریزنمونه ها محیط کشت استاندارد MS به علاوه 30 گرم در لیتر ساکاروز، 1 میلی گرم در لیتر هورمون IBA و 3 میلی گرم در لیتر هورمون BA استفاده گردید. تعداد شاخساره های ایجاد شده از ریزنمونه های بافتی مورد آزمایش مختلف و بیشترین آن مربوط به ریزنمونه های برگ بود (34 درصد شاخساره در مدت 8 هفته). اما ریز نمونه های بافتی برگ و گلبرگ از این نظر در سطح احتمال 1% تفاوت معنی داری نداشتند. ریزنمونه های برگ، دمبرگ و گلبرگ استعداد باززایی مناسبی داشتند در حالی که سرعت تکثیر ریزنمونه های گلاذین پایین بود (8 عدد شاخساره در مدت 8 هفته). برای ریشه زایی شاخساره ها در شرایط درون شیشه ای محیط کشت استاندارد MS بعلاوه 30 گرم در لیتر ساکاروز و مقادیر صفر، 2, 1, 0.5 و 3 میلی گرم در لیتر از هر یک از هورمون های IBA و NAA استفاده شد و در شرایط درون گلخانه ای محیط های کشت پیت و پرلیت با یکدیگر مقایسه شدند. آزمایش ریشه زایی شاخساره ها در شرایط درون شیشه ای در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام شد و داده برداری زمان لازم برای ایجاد ریشه هایی به طول 10 میلیمتر بود، در حالی که در آزمایش ریشه زایی شاخساره ها در شرایط درون گلخانه ای طول بلندترین ریشه ایجاد شده 3 هفته پس از کشت در هر شاخساره اندازه گیری گردید. ریشه زایی و باززایی مجدد شاخساره در غلظت های 2 و 3 میلی گرم در لیتر هورمون IBA افزایش یافت در حالی که غلظت های 2 و 3 میلی گرم در لیتر هورمون NAA موجب تمایززدایی و ایجاد کالوس روی برگ و یا دمبرگ شاخساره ها گردید، ولی در تیمار شاهد (فاقد هورمون) پرآوری شاخساره و یا تمایززدایی بافت ها و ایجاد کالوس رخ نداد و ریشه زایی شاخساره ها در مدت زمان کوتاه تری نسبت به تیمارهای هورمونی دیگر اتفاق افتاد. اختلاف معنی داری از نظر طول ریشه های ایجاد شده در محیط کشت پرلیت با محیط کشت پیت و تیمار شاهد درون شیشه ای در سطح احتمال 1% مشاهده گردید. انتقال و سازگاری شاخساره ها در نمونه های ریشه دار شده در محیط پرلیت نتایج بهتری نشان داد.

شیرابه شکمبه مورد بررسی از یک راس گاو شیری بالغ نژاد هلشتین که شکمبه وی کانال گذاری شده بود، گرفته شد. خوراک حیوان مزبور را جیره ای حاوی کاه راگی (Eleusine coracana) در حد اشتها و کنسانتره تجاری به منظور رفع احتیاجات غذایی تشکیل می داد. باکتری های شیرابه شکمبه از طریق سانتریفوژ کردن جدا گردید و در بافر فسفات بدون هیچگونه ماده مغذی به مدت 30 روز نگهداری شد. به منظور رشد مجدد باکتری ها از دو غلظت گلوکز و دو نوع ایزو اسید (والریک و ایزو والریک) استفاده گردید و از روش استفاده از لوله های کشت، به منظور رشد دادن باکتری ها استفاده گردید. نتایج نشان داد که باکتری های شکمبه می توانند بعد از مدت 30 روز در بافرفسفات زنده بمانند اما بعد از این مدت در مقایسه با شرایط معمول، برای رشد مجدد نیاز به زمان بیشتری دارند. این زمان تحت تاثیر مواد مغذی در دسترس آنها متفاوت است. در محیطی با غلظت کم گلوکز (19.71 میکرومول در هر میلی لیتر محیط کشت) رشد مجدد بعد از یک تاخیر 12 ساعته شروع شده و رشد لگاریتمی به مدت 12 ساعت ادامه یافت. اما در محیطی با غلظت زیاد گلوکز (39.42 میکرومول در هر میلی لیتر محیط کشت) رشد لگاریتمی بعد از 18 ساعت شروع شد و این رشد تا 29 ساعت بطور بطئی ادامه یافت، ضمن اینکه در انتهای این دوره تعداد باکتری ها بیشتر از تعداد نهایی باکتری ها در غلظت کم گلوکز بود. ایزو والریک اسید (15 میکرومول اسید ایزووالریک + 13.86 میکرومول گلوکز در هر میلی لیتر محیط کشت) در مقایسه با والریک اسید (17 میکرومول اسید والریک + 13.86 میکرو مول گلوکز در هر میلی لیتر محیط کشت) نشان داد که باکتری ها در این محیط کشت برای رشد مجدد به 2 ساعت زمان کمتر نیاز دارند و رشد لگاریتمی آنها نیز 2 ساعت بیشتر از شرایط والریک اسید ادامه می یابد. با این وجود تراکم باکتری ها در انتهای دوره رشد در محیط های حاوی ایزو والریک اسید کمتر از محیط های حاوی والریک اسید بود (P<0.05).

فرمولاسیون پودر تالک جدایه های Pseudomonas fluorescents P2 و P. fluorescens P124 به طور جداگانه به دو روش آغشته سازی بذر و آغشته سازی خاک در بیوکنترل Rhizoctonia solani عامل بیماری مرگ گیاهچه کلزا در گلخانه و مزرعه مورد آزمایش قرار گرفتند. به طور کلی باکتری فرموله شده نسبت به سوسپانسیون باکتری در محلول 1% کربوکسی متیل سلولز، در کنترل بیماری در گلخانه و مزرعه اثر بیشتری داشت و همچنین کاربرد فرمولاسیون باکتری به روش آغشته سازی خاک نسبت به روش آغشته سازی بذر در کاهش بیماری موثرتر بود. با وجود اینکه فرمولاسیون های جدایه های P124 و P2 به روش آغشته سازی خاک در گلخانه بالاترین کنترل را داشتند اما در مزرعه، فقط فرمولاسیون جدایه P2 به روش آغشته سازی خاک در کنترل مرگ گیاهچه رایزوکتنیایی کلزا بیشترین تاثیر را نشان داد. فرمولاسیون جدایه P2 به روش آغشته سازی خاک در افزایش وزن فاکتورهای رشدی گیاه کلزا در خاک آلوده در گلخانه بیشترین تاثیر را نشان داد. در شرایط آزمایشگاه، قدرت حیات و میزان تاثیر فرمولاسیون هر دو جدایه طی نگهداری طولانی مدت (180 روز) در 4 درجه سانتیگراد ماندگارتر از 25 درجه سانتیگراد بوده و فرمولاسیون جدایه P2 ماندگاری بیشتری نشان داد.

به منظور بهبود کیفیت میوه انگور از جمله حفظ سفتی، کاهش ضایعات و از دست دادن آب و ریزش حبه ها در طی نگهداری در سردخانه این تحقیق بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و در سه تکرار در دو سال به مرحله اجرا در آمد. فاکتور اول غلظت کلرور کلسیم در چهار سطح 1, 0.5, 0 و 1.5 درصد، فاکتور دوم نوع رقم شامل ریش بابا و قزل اوزوم و فاکتور سوم زمان محلول پاشی در دو سطح 20 و 10 روز قبل از برداشت بود، انگورها به مدت سه ماه در سردخانه نگهداری شدند. قبل از انتقال به سردخانه و در طول نگهداری هر ماه یک بار بطور تصادفی از انگورها نمونه برداری و مواد جامد محلول (TSS)، اسیدیته، pH، کاهش وزن، میزان ریزش حبه ها، قهوه ای شدن، مقدار کلسیم و درصد آلودگی آنها تعیین شد. نتایج نشان داد که مقدار کلسیم میوه ها با افزایش غلظت محلول کلرور کلسیم تا 0.5 درصد و مقدار کلسیم و پتاسیم چوب خوشه ها با افزایش غلظت محلول کلرور کلسیم تا 1 درصد افزایش یافته ولی افزایش بیشتر آنها تاثیر معنی داری نداشته است. زمان محلول پاشی 20 روز قبل از برداشت موجب افزایش مقدار کلسیم حبه ها گردید. همچنین بیشترین مقدار بریکس، اسیدیته، کلسیم حبه و چوب خوشه و مقدار پتاسیم چوب خوشه و کمترین مقدار pH مربوط به انگور رقم ریش بابا بود. در طول نگهداری نیز مقدار بریکس، pH و درصد افت وزنی افزایش ولی مقدار اسیدیته کاهش یافت. محلول پاشی با غلظت 1 درصد کلرور کلسیم موجب افزایش بریکس و pH و کاهش معنی دار اسیدیته شد. میزان آلودگی قارچی در غلظت های 1 و 1.5 درصد در یک سطح آماری قرار داشته و کمترین مقدار بود. وضعیت ظاهری رقم ریش بابا بهتر و شدت آلودگی آن کمتر از رقم قزل اوزوم بود که نشاندهنده مقاومت بهتر ریش بابا به شرایط انباری نسبت به رقم قزل اوزوم می باشد. محلولپاشی با غلظت 0.5 درصد کلسیم در 20 روز قبل از برداشت مقدار کلسیم و پتاسیم خوشه را افزایش داد و تا حدودی باعث بهبود نگهداری هر دو رقم در سردخانه شده بود.

با استفاده از یک شیوه ساده کشت درون شیشه ای از طریق اندام زایی مستقیم، انبوهی از گیاهان مو رقم بیدانه سفید در مدت زمان کوتاهی تکثیر شدند. قطعات خرد شده نوک شاخساره در محیط کشت مایع موراشیگ و اسکوگ (MS) حاوی 2 میلی گرم در لیتر BA و 30 گرم در لیتر ساکارز کشت داده شدند. ساختارهای برگی اولیه حاصل در محیط کشت مایع، پس از چهار هفته به محیط های کشت جامد MS حاوی 6.5 گرم در لیتر آگار، 30 گرم در لیتر ساکارز و غلظت های مختلف هورمونی (0.5, 1, 2) BA میلی گرم در لیتر و 1BA+0.1IBA, 0.5BA+0.1IBA (میلی گرم در لیتر) انتقال یافتند. نتایج تجزیه واریانس، تفاوت معنی داری را بین اثر نوع ترکیب هورمونی محیط کشت بر تعداد گیاهچه های حاصله پس از انتقال به محیط کشت جامد نشان داد. محیط کشت MS حاوی 2 میلی گرم در لیتر BA با میانگین تعداد شاخساره 21 و 102.5 پس از سه و شش هفته بالاترین تعداد شاخساره مطلوب را ایجاد کرد و به عنوان بهترین تیمار جهت ادامه پرآوری گیاهچه ها انتخاب گردید. انبوه شاخساره های حاصل در این محیط مرتبا زیر کشت شده و ریز شاخه های حاصل پس از 12 روز در محیط کشت حاوی نصف غلظت نمک های ماکرو MS، 20 گرم در لیتر ساکارز و فاقد هورمون، ریشه دار شدند و پس از عادت دهی، به شرایط گلخانه انتقال یافتند. این شیوه کشت درون شیشه ای پتانسیل تولید تعداد زیادی گیاه را در مدت زمان کوتاه داشته و می تواند به عنوان یک شیوه تجاری کارآمد به منظور تکثیر انبوه و سریع مواد گیاهی مورد استفاده قرار گیرد.