تحقیقات گیاهان دارویی و معطر ایران
سال:1396 | دوره:33 | شماره:2 (پیاپی 82) |تعداد مقالات:18

جنس Pimpinella با حدود 180-170 گونه در جهان، یکی از بزرگترین جنس های خانواده چتریان می باشد. براساس مطالعات فلور ایران، این جنس در فلات ایران، 25 گونه دارد که 22 گونه آن در ایران است و 6 گونه از آنها بومی هستند. گونه Pimpinella olivierioides Boiss. & Hausskn. در منطقه غرب و مرکز پراکنش دارد. هدف از انجام این تحقیق، تعیین ترکیب های شیمیایی موجود در اسانس گونه P. olivierioides می باشد. اندام های گیاه P. olivieroides در مرحله گلدهی در اواخر تیر 1391 از منطقه نهاوند جمع آوری و پس از تفکیک در دمای محیط خشک و بعد به ذرات کوچک آسیاب شدند. نمونه ساقه و برگ، ریشه و گل آذین به تفکیک با روش تقطیر با آب اسانس گیری شدند. برای جداسازی و شناسایی ترکیب های اسانس از دستگاه های گاز کروماتوگرافی GC و گاز کروماتوگرافی متصل به طیف سنج جرمی (GC/MS) استفاده شد. بازده اسانس ساقه و برگ گیاه P. olivieroides (بر پایه وزنی-وزنی خشک شده) 0. 09%، ریشه 0. 52% و گل آذین 0. 57% بود. بیشترین درصد ترکیب های اسانس ساقه و برگ، ریشه و گل آذین به ترتیب جرماکرن D (36. 5%، 21. 9% و 11. 1%) و بی سیکلوجرماکرن (7. 5%، 15. 9% و 4. 4%) بودند. بتا-بیزابولن (24. 9%) فقط در اسانس ریشه و ترانس-پینوکامفن (14. 7%) و سیس-پینوکامفن (13. 4%) دیگر ترکیب های شاخص اسانس ساقه و برگ بودند. نکته جالب توجه در مورد این اسانس ها، رنگ آنها بود که به ترتیب آبی روشن، آبی کاربنی و سبز چمنی بود. با مقایسه ترکیب های اصلی اسانس مشخص می شود که تنوع ترکیب ها در اسانس اندام های مختلف وجود دارد.

نواری گلی (Catharanthus roseus L. )، یکی از گیاهان دارویی مهم در دنیاست که بومی ماداگاسکار می باشد. آلکالوئیدهای این گیاه تقسیم میتوز را مهار می کنند. از جنس نواری (Vinca) تنها گونه نواری علفی (Vinca herbaceae L. ) در مناطق شمال ایران می روید. در این پژوهش آلکالوئیدهای نواری گلی و نواری علفی جدا و اثر ضدمیتوزی آنها بر سلول های مریستم ریشه پیاز بررسی شد. آلکالوئید های دو گونه نواری با حلال های مختلف الکل، اتر و کلروفرم به روش جداسازی مرحله ای جدا و با استفاده از دستگاه تبخیر در خلأ خشک شدند. پیاز های یک اندازه بعد از سه روز قرار گرفتن در آب مقطر ریشه دار شدند. ریشه های این پیازها به مدت 8 و 24 ساعت در معرض مقادیر صفر، 0. 2، 0. 4 و 0. 6 میلی گرم بر میلی لیتر آلکالوئید هر گونه قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل مشاهدات با نرم افزار Minitab و آزمون Tukey انجام شد. مطالعه اثر آلکالوئیدهای نواری گلی و نواری علفی بر میتوز سلول های مریستم ریشه پیاز نشان داد که آلکالوئیدهای هر دو گونه اثر ضدمیتوزی داشته و باعث جلوگیری و کاهش تقسیم سلولی می شوند. آلکالوئیدهای هر دو گونه بر مراحل تقسیم میتوز سلول ها اثر داشته و کروموزوم ها را در پروفاز ایستا نگه داشته و باعث فشردگی کروموزوم ها می شوند. مقایسه آنالیز واریانس و میانگین داده ها، در برخی موارد برای هر دو گونه تفاوت معنی دار با شاهد (تیمار غلظت صفر آلکالوئید) داشت. آلکالوئیدهای هر دو گونه باعث فشردگی و جدایی کروموزوم ها، مشابه اثر کلشی سین شدند. آلکالوئید های نواری گلی و علفی را می توان مثل کلشی سین برای پژوهش های سیتولوژی گیاهی استفاده کرد ولی نواری گلی بهتر از نواری علفی بود.

هدف از این پژوهش، بررسی اثرات محافظتی خرفه (Portulaca oleracea L. ) بر نکروز کبدی القاء شده توسط سولفات مس در موش های صحرایی بود. 28 سر موش های صحرایی با وزن تقریبی 180 تا 200 گرم به چهار گروه: گروه 1) کنترل نرمال، گروه 2) گروه مسموم (روزانه میزان 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن سولفات مس)، گروه 3) خرفه (روزانه میزان 400 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن عصاره گیاه خرفه به صورت گاواژ) و گروه 4) گروه مسموم و خرفه تقسیم شدند. طول دوره تیمار یک ماه و در پایان دوره سطوح آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و آسپارتیت آمینوترانسفراز (AST) و آنتی اکسیدان های گلوتاتیون پراکسیداز (GPx)، کاتالاز (CAT)، سوپراکسید دسموتاز (SOD) و پراکسیداسیون چربی (LPO) در سرم بررسی شد. سولفات مس سطوح ALT، AST و LPO را به طور معنی دار افزایش، سطوح GPx، CAT و SOD را کاهش داد. در گروه مسموم و خرفه سطوح فاکتور های مذکور به صورت معنی دار و نزدیک به نرمال تغییر یافتند. نتایج هیستوپاتولوژیکی با یافته های بیوشیمیای مطابقت داشتند. عصاره خرفه، از طریق آنزیم های سم زدایی کننده و فاکتور های آنتی اکسیدانی و مهار رادیکال های آزاد سبب حفاظت کبدی می شود.

به منظور بررسی عناصر معدنی روناس (Rubia tinctorum L. ) در شرایط شور، چهار سطح کود نیتروژنه (0، 60، 120 و 180 کیلوگرم در هکتار) به شکل اوره و چهار سطح کود فسفره (0، 60، 120 و 180 کیلوگرم در هکتار) به شکل سوپرفسفات تریپل بکار برده شد. عناصر مورد بررسی شامل نیتروژن، فسفر، سدیم، کلسیم، آهن و روی بود. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی شهرستان رودشت استان اصفهان انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر کود نیتروژنه و فسفره بر جذب عناصر معدنی در شرایط شور از نظر آماری معنی دار بود، به طوری که کاربرد کود نیتروژن و فسفر باعث افزایش میزان نیتروژن، فسفر، کلسیم، آهن و روی و کاهش عنصر سدیم و همچنین بهبود عملکرد گیاه روناس شد. استفاده همزمان این دو کود، بر روی یکدیگر اثر مکمل داشته و باعث افزایش میزان عملکرد و جذب عناصر غذایی نسبت به استفاده هر یک از این کودها به تنهایی شد. در استفاده همزمان کود نیتروژن و فسفر بیشترین افزایش میزان عملکرد اندام هوایی 0. 43 کیلوگرم در مترمربع (سه برابر تیمار کنترل) و بالاترین عملکرد ریشه 0. 78 کیلوگرم در مترمربع (حدود دو برابر تیمار کنترل) بود. البته کاربرد سطوح معین از کودها اثر قابل توجهی در افزایش عناصر معدنی و عملکرد گیاه روناس در شرایط شور داشت. سطح بهینه کودها به طور کلی هم برای کود نیتروژنه و هم کود فسفر 180 کیلوگرم در هکتار بود و چنانچه این غلظت از کودها نیز با هم انتخاب شود در این مقادیر می تواند نتیجه مطلوب تری حاصل کند.

تقریباً در تمام مناطق جهان به ویژه در مناطق خشک، موضوع شوری خاک در اثر عوامل طبیعی و انسانی در حال تبدیل شدن به یک مشکل عمده است. رشد سریع جمعیت، کمبود آب و افزایش شوری اراضی، عامل تهدیدکننده ای برای منابع غذایی محسوب می شود. استفاده از گیاهان مقاوم به شوری و خشکی یکی از راه کار های مهم مدیریتی در تولید مواد غذایی می باشد، گیاهان شورپسند (هالوفیت ها) ازجمله این گیاهان هستند و قابلیت کاربرد در تولید بذر، روغن و تولید گیاهان دارویی و علوفه را دارند. این پژوهش برای بررسی ویژگی های کمّی و کیفی روغن، ازجمله شناسایی اسید های چرب اشباع و غیراشباع در دو گیاه شورپسند Suaeda fruticosa (L. ) Forssk. و Salicornia herbacea L. انجام شد. بدین منظور بذرهای مورد مطالعه از ایستگاه تحقیقات گرمسار و کال شور جمع آوری شدند. در این تحقیق برای نمونه گیری از جامعه مورد مطالعه از روش تصادفی با استفاده از پلات گذاری تکرار دار استفاده شد. اندازه گیری بازده روغن با استفاده از روش سوکسوله و با استفاده از حلال انجام شد. پس از تهیه متیل استر روغن با دستگاه کروماتوگرافی گازی (GC) مورد تجزیه قرار گرفت. سپس اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار SAS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و براساس داده های بدست آمده میانگین ها با استفاده از آزمون LSD در سطح 5% مقایسه شدند. میانگین بازده روغن در گیاه Suaeda fruticosa برابر 30. 76% و در گیاه Salicornia herbacea برابر با 13. 88% شد. در هر دو نمونه گیاهی اسید چرب اشباع غالب پالمتیک اسید و اسید چرب غیراشباع غالب لینولئیک اسید بود. نتایج بیانگر آن است که گیاه Suaeda fruticosa با توجه به بازده بالای روغن و همچنین مقدار و ترکیب اسیدهای چرب غیر اشباع قابل رقابت با دیگر دانه های روغنی بوده و قابلیت این را دارد که به عنوان منبع جدید روغن خوراکی مورد استفاده قرار گیرد.

در این پژوهش تکثیر درون شیشه ای کارآمد موسیر (Allium stipitatum)، از طریق طبق پیاز بررسی شد. به منظور باززایی، ریزنمونه های طبق پیاز در محیط کشت MS همراه با تنظیم کننده های رشد گیاهی BA (صفر، 1 و 2 میلی گرم در لیتر) و NAA (صفر، 0. 5 و 1 میلی گرم در لیتر) کشت شدند. سپس پیازچه های باززایی شده برای ریشه زایی در محیط کشت MS و ½ MS حاوی غلظت های مختلف هورمون های BA، NAA، IAA و زغال فعال قرار گرفتند. گیاهچه های ریشه دار شده با موفقیت در شرایط برون شیشه ای سازگار شدند. نتایج نشان داد که بیشترین تعداد پیازچه (12. 66) در محیط کشت MS حاوی 2 میلی گرم بر لیتر BA به همراه 1 میلی گرم در لیتر NAA بدست آمد. همچنین بیشترین تعداد (1. 77) و طول ریشه (2. 55 سانتی متر) پیازچه ها در محیط کشت ½ MS حاوی 1 میلی گرم در لیتر IAA به همراه 1 گرم بر لیتر زغال فعال مشاهده شد و 100% گیاهان کشت شده در بستر کوکوپیت، پرلیت و پیت ماس با نسبت 1: 2: 1 زنده ماندند. باتوجه به کاربردهای فراوان این گیاه و انقراض آن، تهیه دستورالعمل تکثیر سریع موسیر ضروری به نظر می رسد.

این مطالعه با هدف بررسی ویژگی های فیتوشیمیایی، فنل و فلاونویید کل و آنتی اکسیدانی گیاه دارویی Salvia aethiopis L. و مهمترین عوامل محیطی مؤثر در پراکنش در منطقه هزارجریب بهشهر انجام شد. 5 نمونه سرشاخه های گلدار گیاه در اوایل خردادماه 1395 از ارتفاعات منطقه جمع آوری و به روش تقطیر با آب (طرح کلونجر)، اسانس گیری شد. مشخصات مربوط به رویشگاه یادداشت برداری گردید و همین طور 5 نمونه خاک برای ارزیابی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک برداشت شد. ترکیب های تشکیل دهنده اسانس با استفاده از دستگاه های کروماتوگراف گازی (GC) و گاز کروماتوگراف متصل شده به طیف سنج جرمی (GC/MS) شناسایی شدند. استخراج عصاره اتانولی نمونه ها به روش پرکولاسیون، ارزیابی فیتوشیمیایی (فنول و فلاونویید کل) با استفاده از روش های اسپکتروفتومتری و بررسی عملکرد آنتی اکسیدانی نمونه ها نیز با استفاده از آزمون DPPH ارزیابی گردیدند. با استفاده از روش PCA نیز مهمترین عوامل مؤثر در پراکنش گونه مورد نظر مشخص شدند. در اسانس 7 ترکیب شناسایی شد. بتا-کاریوفیلن (28. 4%) و 1، 6-سیکلودکادین (26%) ترکیب های اصلی اسانس گل را تشکیل می دهند و بتا-کاریوفیلن (30. 3%) و کوپائن (23. 3%) مهمترین ترکیب های تشکیل دهنده برگ هستند. فنل کل، فلاونوئید کل و آنتی اکسیدان موجود در گل از برگ گیاه بیشتر است. عوامل محیطی تأثیرگذار بر پراکنش گیاه Salvia aethiopis شامل ارتفاع، آهک، ماده آلی، اسیدیته، کلسیم، سیلت، شن و جهت شیب هستند.

نعناع فلفلی با نام علمی Mentha piperita L. از خانواده نعناعیان، یکی از گیاهان دارویی پرمصرف است که علاوه بر آثار درمانی به عنوان طعم دهنده در تولید محصولات غذایی و دارویی مختلف بکار می رود. کمّیت و کیفیت مواد مؤثره گیاهان دارویی علاوه بر ژنوتیپ، تحت تأثیر عوامل محیطی نیز قرار می گیرد. از این رو به منظور بررسی اثرات تنش خشکی و جاسمونیک اسید بر روی کمّیت و کیفیت نعناع فلفلی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سال 1394 در دانشگاه زنجان اجرا شد. سطوح آبیاری در سه سطح (50، 75 و 100 (شاهد) درصد ظرفیت زراعی) به عنوان فاکتور اصلی و غلظت جاسمونیک اسید در سه سطح (صفر، 50 و 100 میلی گرم بر لیتر) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. برای تکثیر از ریزوم های گیاه استفاده گردید. نمونه ها در مرحله گلدهی جمع آوری و پس از خشک شدن در سایه، به روش تقطیر با آب، اسانس گیاه استخراج شد و شناسایی ترکیب های اسانس به کمک دستگاه GC و GC/MS انجام گردید. نتایج نشان داد که بیشترین میزان ارتفاع، وزن تر و خشک، کلروفیل کل و محتوای نسبی آب برگ در تیمار شاهد با کاربرد 100 میلی گرم بر لیتر جاسمونیک اسید بدست آمد. همچنین بیشترین میزان آنزیم پراکسیداز در تنش خشکی 50% ظرفیت زراعی با کاربرد 100 میلی گرم بر لیتر جاسمونیک اسید حاصل شد. همچنین بیشترین درصد اسانس در تنش خشکی 75% ظرفیت زراعی با کاربرد 50 میلی گرم بر لیتر جاسمونیک اسید بدست آمد. ترکیب های اصلی شناسایی شده اسانس شامل منتول، منتون، 8، 1-سینئول، سیکلوهگزانول و متیل استات بودند که بیشترین مقادیر منتول، منتون و 8، 1-سینئول در تیمار 100 میلی گرم بر لیتر جاسمونیک اسید و بیشترین مقدار سیکلوهگزانول در تیمار 50 میلی گرم بر لیتر جاسمونیک اسید بدست آمد. اما با کاربرد جاسمونیک اسید میزان متیل استات از 7. 24% در تیمار شاهد به 0. 56% در تیمار 100 میلی گرم بر لیتر کاهش یافت.

به منظور بررسی اثر احتمالی تاریخ کاشت بر درصد روغن بذر، محتوی فنل تام بذر و برگ گلرنگ، سه جمعیت (19 نمونه) شامل شش رقم از گونه زراعی (Carthamus tinctorius L. )، چهار ژنوتیپ از گونه وحشی (C. oxyacanthus M. B. ) و 9 ژنوتیپ از نسل 5F تلاقی بین گونه ای (C. oxyacanthus×C. tinctorius) در دو تاریخ بررسی شدند. نتایج نشان داد که تاریخ کاشت بجز محتوی فنل تام برگ، بر درصد روغن بذر و فنل تام بذر اثر معنی داری داشت (0. 01>P). به طوری که بیشترین درصد روغن و محتوی فنل تام بذر به ترتیب در کشت تابستانه و کشت بهاره مشاهده شد. همچنین در هر دو تاریخ کاشت، بیشترین و کمترین درصد روغن بذر به ترتیب به جمعیت گونه زراعی و وحشی اختصاص داشت. اگرچه درصد روغن بذر جمعیت های حاصل از تلاقی بین گونه ای حد واسط جمعیت های زراعی و وحشی بود؛ اما برخی ژنوتیپ ها در این جمعیت ها دارای درصد روغن بالایی بودند که در محدوده درصد روغن مشاهده شده در ارقام زراعی بود. در مورد محتوی فنل تام بذر، به نظر می رسد علاوه بر تاریخ کاشت، رنگ بذر و خلوص ژنتیکی مکان های کنترل کننده رنگ بذر نیز بر این صفت مؤثر باشند؛ زیرا ژنوتیپ های پوسته رنگی (ژنوتیپ های حاصل تلاقی با پوسته مشکی و ژنوتیپ های وحشی) در مقایسه با ژنوتیپ های پوسته سفید (ارقام زراعی و ژنوتیپ های حاصل تلاقی با پوسته سفید) محتوی فنل تام بیشتری داشتند. در مجموع، نتایج این آزمایش نشان داد که می توان از تغییر زمان کاشت و همچنین تلاقی بین گونه ای برای بهبود درصد روغن و محتوی فنل تام بذر به عنوان دو فاکتور با خواص دارویی در گلرنگ استفاده کرد. همچنین برگ گلرنگ در مقایسه با بذر، منبع غنی تری از فنل تام می باشد که می توان از آن در صنایع دارویی بهره برد.

به منظور بررسی اثرات اسید هیومیک و تراکم کاشت بر عملکرد گل و شاخص های رشدی زعفران (Crocus sativus L. )، آزمایشی در سال 1394 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در دانشگاه بیرجند اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل چهار سطح اسید هیومیک (0، 5، 10 و 15 کیلوگرم در هکتار) و سه سطح تراکم کاشت (50، 75 و 100 بنه در مترمربع) بودند. نتایج نشان داد که اسید هیومیک بر وزن تک گل، وزن تر و خشک کلاله معنی دار بود، اما تعداد گل در مترمربع، طول کلاله و خامه تحت تأثیر اسید هیومیک قرار نگرفت. بیشترین وزن تک گل (0. 36 گرم در مترمربع) در تیمار 5 کیلوگرم در هکتار اسید هیومیک و کمترین آن (0. 33 گرم در مترمربع) در تیمار شاهد بدست آمد. همچنین نتایج، نشان دهنده تأثیر معنی دار اسید هیومیک بر اجزاء برگ (طول، وزن تر و خشک) و رنگیزه های آن (کلروفیل a، b، کلروفیل کل و سبزینگی) بود، به طوری که بیشترین وزن تر و خشک برگ، سبزینگی و کلروفیل کل در تیمار 10 کیلوگرم در هکتار اسید هیومیک و کمترین آنها در شاهد مشاهده شد. تراکم کاشت نیز تعداد، عملکرد گل، طول کلاله، همچنین طول و وزن تر و خشک برگ را تحت تأثیر خود قرار داد. به طوری که بیشترین تعداد (22. 25 عدد در مترمربع) و عملکرد گل (8. 22 گرم در مترمربع) در تیمار 100 بنه در مترمربع مشاهده شد. همچنین برهم کنش اسید هیومیک و تراکم کاشت نیز بر عملکرد گل، طول و وزن خشک کلاله، طول و وزن تر برگ و کلروفیل b تأثیرگذار بود. براساس نتایج این آزمایش به نظر می رسد، استفاده از اسید هیومیک و تراکم مطلوب کاشت می تواند نقش مؤثری در افزایش عملکرد و رشد زعفران داشته باشد.

نوروزک (Salvia leriifolia Benth. ) از خانواده نعناعیان، دارای خواص ضددرد، ضدالتهاب، ضددیابت و آنتی اکسیدان است. به منظور القاء کالوس از مریستم انتهایی و رویان گیاه نوروزک برای تولید اسیدهای فنولیک آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. جداکشت های مریستم انتهایی و رویان بر روی محیط کشت MS همراه با ترکیب های مختلف از مواد تنظیم کننده رشد 2, 4-D (صفر، 1، 2 و 3 میلی گرم بر لیتر) با KIN (صفر، 3/0 و 1 میلی گرم بر لیتر) و نیز BAP (صفر، 0. 5، 1، 2 و 3 میلی گرم بر لیتر) با NAA (صفر، 0. 5، 1 و 1. 5 میلی گرم بر لیتر) کشت داده شد. پس از چهار هفته درصد تولید کالوس، وزن تر و خشک کالوس ها بررسی گردید و تجمع اسید های فنولیک با استفاده از تکنیک کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) اندازه گیری شد. بهترین تیمار برای القاء و رشد کالوس از مریستم انتهایی و رویان 2, 4-D، 2 میلی گرم بر لیتر با Kin 1 میلی گرم بر لیتر بود. میزان تجمع کافئیک اسید در کالوس های رویان در این تیمار به طور معنی داری بیشتر از برگ گیاه بود و میزان رزمارینیک اسید تولید شده قابل مقایسه با برگ بود. بیشترین میزان سالویانولیک اسیدB از عصاره حاصل از کالوس مریستم انتهایی بدست آمد که حدود سه برابر بیشتر از برگ گیاه نوروزک بود.

به منظور بررسی تأثیر اسپری نانو کلات آهن و نانوذرات نقره سنتز شیمیایی و سنتز سبز بر میزان بیان دو ژن جرماکرنA سنتاز (TpGAS) و پارتنولید سنتاز (TpPTS) دخیل در مسیر بیوسنتزی پارتنولید در گیاه بابونه کبیر (Tanacetum parthenium L. )، آزمایشی به صورت فاکتوریل دو عاملی در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل اجرا شد. RNA کل از نمونه های برگی استخراج و به دنبال آن cDNA سنتز و برای بررسی الگوی بیان ژن از واکنش Real Time PCR استفاده شد. میزان پارتنولید موجود در عصاره گیاهان به وسیله دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) سنجش شد. داده ها به کمک نرم افزار آماری SAS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. افزایش معنی داری (P<0. 01) در بیان ژن های جرماکرنA سنتاز (TpGAS) و پارتنولید سنتاز (TpPTS) در گیاهان تیمار شده با نانو ذره نقره سنتز سبز نسبت به گیاهان شاهد، گیاهان تیمار شده با نانو ذره نقره سنتز شیمیایی و نانو کلات آهن مشاهده شد و بیشترین بیان ژن های جرماکرنA سنتاز (TpGAS) و پارتنولید سنتاز (TpPTS) در گیاهانی که تحت تنش خشکی و تیمار با نانوذرات نقره سنتز سبز قرار گرفته بودند، ثبت شد. همبستگی مثبتی بین بیان ژن های جرماکرنA سنتاز (TpGAS) و پارتنولید سنتاز (TpPTS) با میزان پارتنولید مشاهده شد. بنابراین به نظر می رسد نانوذرات نقره سنتز سبز و تنش کم آبی می توانند به عنوان القاءکننده سبب افزایش بیان ژن های جرماکرنA سنتاز (TpGAS) و پارتنولید سنتاز (TpPTS) و به دنبال آن افزایش تولید پارتنولید در گیاه بابونه کبیر شوند.

بلوط ایرانی، پسته وحشی و بادام کوهی سه گونه از مهمترین گونه های جنگلی غرب کشور بوده که به عنوان گونه های اصلی در جنگل های زاگرس پراکنش دارند. میوه این گونه ها دارای روغن قابل توجه با خواص تغذیه ای مناسب بوده که آشنایی با آن می تواند نقش مهمی در اقتصادی کردن جنگل ایفاء کند. این تحقیق با هدف بررسی و مقایسه ساختار روغن استخراج شده از میوه این سه گونه انجام شد. این تحقیق بر روی میوه بلوط ایرانی، پسته وحشی و چهار گونه بادام وحشی (بادام طاووسی، بادام کوهی، بادام برگ سنجدی و بادام زاگرسی) انجام شد. گونه های مورد مطالعه از قسمت های مختلف مناطق جنگلی در استان چهارمحال و بختیاری جمع آوری شدند. در مناطق مورد مطالعه از هر گونه پنج درخت به طور تصادفی انتخاب و از هر درخت به طور متوسط یک کیلوگرم میوه از قسمت های مختلف تاج تهیه شد. نمونه ها به صورت جداگانه به منظور استخراج روغن به آزمایشگاه انتقال داده شد. استخراج روغن با استفاده از روش سوکسله انجام شد. ساختار اسید چرب روغن در گونه های مورد مطالعه عمدتاً حاوی اسیدهای چرب معمول در روغن های گیاهیست. اسیدهای چرب تک غیراشباع گونه های مختلف بادام به طور متوسط 80. 41%، پسته وحشی 51. 7% و بلوط ایرانی 45. 8% بدست آمد. متوسط اسیدهای چرب چند غیراشباع در بادام ها، پسته وحشی و بلوط ایرانی به ترتیب 13. 3%، 22. 8% و 25. 4% می باشد. از نظر اسیدهای چرب اشباع گونه های بادام با متوسط 5. 96% کمترین مقدار و پسته وحشی با 23. 3% بیشترین مقدار را دارند. میوه انواع بادام وحشی به ویژه گونه های بادام کوهی و بادام طاووسی از نظر ترکیب های اسید چرب روغن حائز اهمیت بوده و روغن آن دارای مقدار قابل توجهی از اسیدهای چرب غیراشباع است، بنابراین از نظر ساختار اسیدهای چرب در شرایط ممتازتری قرار دارند.

به منظور بررسی پاسخ عملکرد و اجزای عملکرد دو گیاه دارویی شنبلیله (Trigonella foenum-graecum L. ) و گندم سیاه (Fagopyrum esculentum Moench) به کودهای آلی و شیمیایی، آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهرکرد در دو سال متوالی (1393 و 1394) اجرا شد. عامل های آزمایش شامل دو گونه گیاه دارویی شنبلیله (لگوم) و گندم سیاه (غیرلگوم) و سه منبع مختلف کودی (کود شیمیایی، کود شیمیایی + کود آلی و کود آلی (کود مرغی)) بودند. نتایج نشان داد که کاربرد کود آلی نسبت به کود شیمیایی در گندم سیاه موجب افزایش معنی دار ارتفاع بوته (17. 76%) و تعداد شاخه جانبی (8%) در سال اول، تعداد دانه در خوشه (28% و 19. 53% به ترتیب در سال اول و دوم)، عملکرد دانه (40. 24% و 26. 57% به ترتیب در سال اول و دوم)، عملکرد بیولوژیک (34. 66% و 47. 74% به ترتیب در سال اول و دوم) و در گیاه شنبلیله باعث افزیش تعداد شاخه جانبی در بوته (8%) و عملکرد بیولوژیک (25%) در سال اول شد. از سوی دیگر ترکیب کودهای آلی با شیمیایی (50: 50) در مقایسه با تیمار کود شیمیایی در گندم سیاه، موجب افزایش معنی دار ارتفاع بوته (10. 35%، سال دوم)، عملکرد دانه (52. 21% و 17. 19% به ترتیب در سال اول و دوم)، عملکرد بیولوژیک (24. 86% و 26. 35% به ترتیب در سال اول و دوم)، شاخص برداشت (21. 53%، سال اول) گردید. کود تلفیقی در شنبلیله تعداد شاخه جانبی (16. 70%، سال اول) و عملکرد دانه (14. 40%، سال دوم) را نسبت به کود شیمیایی افزایش داد. به طور کلی، برای تولید گیاهان دارویی گندم سیاه (غیرلگوم) کود آلی و کود آلی به علاوه کود شیمیایی جایگزین مناسبی برای کودهای شیمیایی است، اما برای تولید گیاه دارویی شنبلیله، جایگزینی کود آلی تنها عملکرد بیولوژیک را نسبت به کود شیمیایی افزایش می دهد.