گام های توسعه در آموزش پزشکی
سال:1393 | دوره:11 | شماره:4 |تعداد مقالات:17

پیشرفت های انسان در قرن اخیر ناشی از یادگیری و فرایندهای یادگیری می باشد، از این رو یادگیری به عنوان محور تمام نهادهای آموزشی مطرح می باشد، از طرفی اعتبار هر نهاد و ارگان آموزشی وابسته به میزان یادگیری فراگیران آن است و یادگیری فراگیران به عنوان یک معیار برای ارزیابی آن موسسه مطرح می باشد.

در دهه های اخیر با عملی تر شدن فرآیند آموزش، رشد تکنولوژی آموزشی و افزایش اهمیت ارزش های مطرح در اخلاق پزشکی (از جمله احترام به بیمار و حداقل آسیب رسانی به وی در حین آموزش) روش های سنتی مورد سوال قرار گرفتند. هدف فناوری آموزشی تسهیل یادگیری و بهبود عملکرد آن است. در این راستا، شبیه سازی های آموزشی میتوانند به عنوان تکنیک و یا رسانه موجب تحقق این هدف شوند، زیرا یکی از مهمترین کاربردهای آنها در زمینه آموزش و یادگیری است.

زمینه و هدف: هدف اصلی آموزش پزشکی، تربیت کارکنان توانمند و شایسته جهت حفظ و ارتقای سلامت جامعه است. در این راستا، مراکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی ( Education development centersیا (EDC برای زمینه سازی و ارزیابی کیفیت آموزش تاسیس شده اند. بنابراین با توجه به ضرورت وجود این مراکز، پژوهش حاضر با هدف بررسی چالش ها و ارایه راهکارهایی جهت بهبود عملکرد طراحی شد.روش کار: این مطالعه از نوع کاربردی و کیفی بود که در سال 1392 صورت گرفت. جامعه مورد پژوهش، 288 نفر از مدیران و کارشناسان مراکز مطالعات و دفاتر توسعه دانشکده ها، معاونین آموزشی، روسای دانشگاه ها و اعضای هیات علمی بودند. داده ها به صورت زمان بندی شده طی یک همایش دو روزه در قالب 5 سخنرانی کلیدی، 3 پانل و 6 نشست تخصصی جمع آوری شد. لازم به ذکر است که تحلیل داده ها بر اساس روش تحلیل چارچوبی انجام پذیرفت.یافته ها: در زمینه استقرار صحیح مراکز، 7 چالش اصلی و 18 چالش فرعی شناسایی گردید. به عبارت دیگر، ضعف حاکمیت و رهبری آموزشی باعث بروز چالش هایی در مراکز شد. در چارچوب حاکمیت و رهبری آموزشی مولفه هایی همچون سیاست گذاری، نظارت و ارزیابی و مولفه های زمینه ساز اجرا مانند ساختار، نیروی انسانی و فرایندها شناسایی گردید که ارتباط بین سیاست گذاری، نظارت و مولفه های زیرمجموعه از طریق دو مولفه کلیدی «مدیریت دانش و ارتباطات» تعریف گردید.نتیجه گیری: مراکز مطالعات به دلیل دور شدن از جایگاه اصلی مدیریت دانش و ارتباطات در حوزه حاکمیتی و حمایت طلبی جهت تضمین و ارتقای کیفیت آموزشی، دچار چالش شده اند که سه روند «ادغام آموزش و ارایه خدمت، خصوصی سازی خدمات و عدم شفافیت تعاملات بخش دولتی و خصوصی» زمینه تشدید این چالش ها را فراهم نموده است.

زمینه و هدف: برای موفقیت هرچه بیشتر رشته آموزش پزشکی و شناسایی نقاط قوت و ضعف برنامه آموزشی (Curriculum) این رشته، پرداختن به مطالعات تطبیقی و بهره مندی از تجارب دانشگاه های موفق ضروری است. این مطالعه به منظور مقایسه عناصر تشکیل دهنده برنامه آموزشی رشته آموزش پزشکی دانشگاه های داندی (Dundee) اسکاتلند، کلگری (Calgary) کانادا و ماستریخت (Maastricht) هلند با ایران انجام شد. روش کار: اطلاعات موردنیاز پژوهش تطبیقی حاضر با جستجو در سایت دانشگاه های مختلف و مکاتبه با آن ها جمع آوری شد. از این میان سه دانشگاه برتر در زمینه آموزش پزشکی شامل داندی، کلگری و ماستریخت به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. الگوی مورد استفاده الگوی Beredy بود که چهار مرحله توصیف، تفسیر، همجواری و مقایسه را در مطالعات تطبیقی مشخص می کند. یافته ها: دانشگاه های داندی، کلگری و ماستریخت تمرکز خود را در بیان مشخصات کلی برنامه آموزشی به طور واضح بر آموزش در حیطه علوم پزشکی قرار دادند. رسالت و چشم انداز، ارزش ها و باورهای رشته در هیچ یک از برنامه های مورد مطالعه مشاهده نشد. استراتژی های آموزشی مورد استفاده در دانشگاه های داندی و ماستریخت با بیان علت استفاده از آن ها و همچنین نحوه ارایه دوره توضیح داده شد. هر سه دانشگاه مورد مطالعه از مقاطع کارشناسی نیز دانشجو می پذیرفتند و در لیست دروس همه دانشگاه ها بر درس روش تحقیق در آموزش تاکید بسیار زیادی شده بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از تطبیق برنامه آموزشی ایران با سه دانشگاه مذکور، به نظر می رسد که برنامه ایران جامع و کامل است، اما به منظور رفع کاستی ها و ارتقای آن مواردی همچون «بازنگری اهداف و استراتژی های آموزشی، ارایه دوره به دو صورت مجازی و حضوری، پذیرش از مقطع کارشناسی، ارایه دروس کمبود یا جبرانی تحت عنوان دیگری مانند دروس پیش نیاز و تاکید بیشتر بر درس شیوه های تحقیق در آموزش» پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: دانشجویان در دوران تحصیل با مشکلات فراوانی مواجه می شوند که می تواند آسیب های جدی و آثار مخرب جبران ناپذیری به همراه داشته باشد. فشارهای روانی ناشی از تغییر شرایط زندگی، دوری از خانواده، مشکلات مالی و اقتصادی، ازدواج، اشتغال حین تحصیل و به تبع آن مشکلات آموزشی از جمله افت تحصیلی، انتقال و تغییر رشته غیر ضروری، کاهش و عدم کفایت علمی و تحصیلی، ترک تحصیل، کاهش کارایی، عدم دستیابی به اهداف آموزشی و طولانی شدن مدت تحصیل نمایانگر مسوولیت خطیر متولیان دانشگاه در جهت شناسایی و کنترل و پیشگیری از آسیب های آموزشی است. هدف این مطالعه، تعیین مشکلات حین تحصیل دانشجویان و وظایف و نقش استادان مشاور در جهت حل این مشکلات از دید دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمان بود. روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- مقطعی و ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه ای مشتمل بر چهار بخش «ویژگی های فردی، عبارات مربوط به نظر دانشجویان در مورد وظایف مشاوره ای استادان، مشکلات حین تحصیل دانشجویان و نقش مدرسین در کاهش مشکلات» بود. روایی ابزار با استفاده از منابع معتبر علمی و نظرخواهی از صاحب نظران و پایایی آن به روش آزمون مجدد  (r=0.78)تعیین شد. داده ها پس از جمع آوری به وسیله نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از 500 دانشجوی مورد مطالعه، 351 نفر (70.2 درصد) مونث و 149 نفر (29.8 درصد) مذکر و میانگین سنی آنان 21.7 سال بود. میانگین و انحراف معیار مشکلات تحصیلی دانشجویان در حیطه فردی و روحی- روانی برابر با 14.4±6.29، مشکلات آموزشی و تحصیلی 97.11±11.51، اجتماعی و ارتباطی 98.6±7.96 و حیطه مالی و اقتصادی 23.4±6.1 بود. از دید دانشجویان، نقش استادان مشاور در حل مشکلات تحصیلی نام برده شده با میانگین و انحراف معیار نمره 98.2±33.46 گزارش شد. نتیجه گیری: بیشترین مشکلات ذکر شده توسط دانشجویان مربوط به مسایل اجتماعی و آموزشی بود که می تواند دانشجویان را در دستیابی به اهداف آموزشی و حرفه ای دچار مشکل و اختلال سازد و آن ها را نیازمند به استفاده از سرویس های مشاوره و راهنمایی نماید. آشنایی ناکافی دانشجویان نسبت به خدمات مشاوره ای می تواند از دلایل عدم مراجعه آن ها جهت رفع مشکلاتشان باشد که می توان با برنامه ریزی های دقیق تر و اطلاع رسانی و توسعه فعالیت استادان مشاور قدم های موثرتری در جهت کاهش مشکلات حین تحصیل و ارتقای تحصیلی دانشجویان برداشت.

زمینه و هدف: برنامه درسی پنهان یکی از مباحث بسیار روشنگرانه ای است که صاحب نظران برنامه درسی در سال های اخیر مطرح ساخته اند. در این پژوهش، معیارهای انتخاب استاد راهنما از طریق تجارب کسب شده از فارغ التحصیلان مقطع دکتری بررسی شد.روش کار: تحقیق حاضر از نوع کیفی و به روش پدیدارشناختی انجام گردید. شرکت کنندگان مطالعه همه فارغ التحصیلان دکتری و ابزار جمع آوری داده ها، مصاحبه های نیمه ساختار یافته بود. نمونه گیری به روش عادی و تحلیل داده ها به روش Colaizzi صورت گرفت. پژوهش حاصل شده مصاحبه با 54 نفر از گروه های پزشکی و غیر پزشکی و دانشگاه های دولتی و غیر دولتی بود و به بررسی تجربیات پنهانی که در مقطع دکتری در انتخاب استاد راهنما کسب کرده بودند، پرداخت.یافته ها: از 123 جمله مضمونی، 12 مقوله اصلی شامل «ویژگی های رفتاری و اخلاقی، پست و موقعیت اجرایی، موقعیت علمی، شهرت، دسترسی به استاد، تبحر و تسلط بر تحقیق و آمار، تخصص در زمینه علمی خاص، ممنوعیت ها و محدودیت ها، دانشجویان سال بالایی، جنسیت، توان حمایتی استاد و آینده نگری» به دست آمد.نتیجه گیری: عوامل پنهانی مانند ویژگی های اخلاقی و رفتاری استادان، مراتب شغلی و علمی، قوانین حاکم بر دانشگاه ها، آیین نامه ها و مقررات درون دانشگاهی، شبکه های غیر رسمی، محدودیت ها و حمایت های احتمالی می تواند بر انتخاب استاد راهنما تاثیرگذار باشد.

زمینه و هدف: امروزه فن آوری های نوین، فرصت های برابری را برای آموزش نابینایان و دسترسی آنان به اطلاعات مورد نیازشان فراهم آورده است. استفاده از این فن آوری ها توسط دانش آموزان دارای نقص بینایی یک الزام می باشد. این مطالعه با هدف ارایه یک نرم افزار کاربردی برای آموزش مسایل پزشکی جهت استفاده نابینایان و ارزیابی نظرات در مورد مزایا و معایب آن انجام گرفت.روش کار: مطالعه حاضر از نوع کیفی بود که پس از انجام مصاحبه با 15 نفر از نابینایان در مقاطع مختلف تحصیلی، لیستی از مطالب آموزشی موردنیاز در حوزه بهداشت روانی تهیه و توسط یک نفر با صدای مناسب در فایل های صوتی ضبط گردید. مطالب ارایه شده در یک دیسک فشرده چند رسانه ای برای نابینایان تهیه و اجرا شد و در نهایت نظرات آنان مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفت.یافته ها: نابینایان به طور کلی از کیفیت نرم افزار راضی بودند و استفاده از آن را موجب افزایش میزان یادگیری خود می دانستند، اما در عین حال اعتقاد داشتند که باید محتوای مطالب بهتر باشد و اطلاعات کامل تری در مورد بیماری ها ارایه گردد و این نرم افزار برای سایر اطلاعات بهداشتی آنان نیز طراحی شود.نتیجه گیری: با توجه به نقش فن آوری و ابزارهای آموزش الکترونیکی در افزایش یادگیری نابینایان و همچنین نیاز بیشتر این افراد به اطلاعات بهداشتی، لزوم توجه مربیان و مدیران آموزشی به طراحی و اجرای این ابزارها به منظور آموزش مسایل بهداشتی ضروری می باشد.

زمینه و هدف: عوامل بسیاری در فرایند آموزش نقش دارد و می تواند بر یادگیری فراگیران موثر باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزشیابی محیط آموزشی از دید دانشجویان روان شناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران و بر اساس مدل  (Dundee ready education environment measure) DREEMصورت گرفت.روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و پرسش نامه DREEM بر روی 30 دانشجوی دختر دانشکده روان شناسی بالینی در سال 1393 انجام شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بیشتر نمونه ها در گروه سنی 22-18 سال قرار داشتند و 76.7 درصد آن ها مجرد بودند. میانگین و انحراف معیار امتیازات کسب شده از ادراک دانشجویان در حیطه های پنج گانه شامل حیطه یادگیری 40.99±13.52 از 60 امتیاز، حیطه استادان 37.07±10.76 از 55 امتیاز، حیطه توانایی علمی 23.64±8.89 از 40 امتیاز، حیطه جو آموزشی 39.17±14.74 از50 امتیاز و ادراک دانشجویان در حیطه شرایط اجتماعی 22.20±8.78 از 35 امتیاز بود. بین میانگین امتیاز محیط آموزشی دانشگاه از دیدگاه دانشجویان و اطلاعات دموگرافیک (سن، تاهل و سال تحصیلی) تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد (P>0.001).نتیجه گیری: از ویژگی مهم شرایط اجتماعی دانشگاه این است که در یادگیری تاثیر مستقیمی دارد. پس بهبود این شرایط باید در اولویت کارهای مسوولین قرار گیرد. برگزاری کلاس های آموزشی و بازآموزی برای کسب تکنیک های مربوط به ارتقای مهارت های یادگیری و محیط های آموزشی، مشاوره با دانشجویان و در نظر گرفتن روش هایی برای مدیریت مشکلات از طرف مدرسین و مسوولین جهت بهبود شرایط تحصیلی دانشجویان کمک کننده است.

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر، ارایه مدل عوامل موثر بر قصد استفاده از فن آوری اطلاعات در آموزش و یادگیری دانشجویان دانشگاه های پیام نور فارس و علوم پزشکی شیراز بود.روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی با استفاده از فرمول Krejcie و Morgan و با در نظر گرفتن پرسش نامه های بازگشت داده نشده و حذف پرسش نامه های ناقص صورت گرفت. 120 پرسش نامه از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز و 317 پرسش نامه از دانشجویان دانشگاه پیام نور استان فارس با استفاده از روش آماری تحلیل مسیر و نرم افزار AMOS تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: تاثیر سهولت استفاده در قصد استفاده از فن آوری دانشجویان پیام نور (0.338) بیشتر از دانشجویان علوم پزشکی (0.204) و تاثیر سودمندی استفاده در قصد استفاده از فن آوری دانشجویان علوم پزشکی (0.280) بیشتر از دانشجویان پیام نور (0.218) بود. در نهایت تاثیر نیل به هدف در سهولت استفاده از فن آوری دانشجویان پیام نور (0.356) بیشتر از دانشجویان علوم پزشکی (0.255) مشاهده شد. در سایر ضرایب مسیر، بین مدل دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و پیام نور تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: مدل طراحی شده با داده ها برازش مناسب و قابل قبولی نشان داد. با توجه به تایید فرضیه های موردنظر، مدل علی ارایه شده در پژوهش حاضر مدل مناسبی برای دانشگاه ها و سایر موسسات آموزشی است که یادگیری مبتنی بر فن آوری را به عنوان یکی از راهبردهای مهم در دوره های مجازی خود در نظر دارند.

زمینه و هدف: حفظ و ارتقای حرفه ای اعضای هیات علمی یکی از مهم ترین عواملی است که در ارزیابی شاخص های اختصاصی عملکرد هر دانشگاه مورد بررسی قرار می گیرد و تحقق آن نتایج بهتری را در خروجی های این سیستم ایجاد می کند. مطالعه حاضر برای شناسایی روند ارتقا و موانع و مشکلات آن و با هدف کشف، توصیف و تفسیر تجارب اعضای هیات علمی در مورد فرایند ارتقای مرتبه علمی طراحی و اجرا شد.روش کار: در این مطالعه، رویکرد پدیدارشناسی جهت کسب اطلاعات غنی درباره تجربه اعضای هیات علمی از روند ارتقای حرفه ای مورد استفاده قرار گرفت. شرکت کنندگان 22 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بودند که به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه انفرادی نیمه ساختار یافته و جهت تحلیل از روش van Manen استفاده گردید.یافته ها: تحلیل داده های مصاحبه منجر به ایجاد مضمون اصلی «گذر از باتلاق حرفه ای ارتقای آکادمیک» و پنج زیرمضمون شد که شامل «مشکلات مربوط به فرایند اداری، مشکلات مربوط به عملکرد کمیته ها، مشکلات مربوط به صلاحیت عمومی، مشکلات مربوط به کلیت آیین نامه ارتقای مرتبه علمی و عوامل انگیزشی» بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بر مسایل پیش روی فرایند ارتقا تاکید می کند. کیفیت سنجی، همگن سازی فرایندها و به کارگیری نیروی متخصص در کمیته های دانشکده از عوامل تاثیرگذار بر روند ارتقا است. نتایج مطالعه حاضر می تواند سیاست گذاران و مدیران دانشگاه های علوم پزشکی در سطوح مختلف را در تصمیم گیری ها و یافتن راهکارهایی برای تسهیل فرایندهای ارتقای آکادمیک و برطرف کردن مشکلات و موانع یاری رساند.

زمینه و هدف: خودکارامدی نقش مهمی را در به کارگیری دانش و مهارت های بالینی ایفا می کند. یکی از روش های افزایش خودکارامدی، استفاده از تجربه و نتایج تحقیقات بالینی است. هدف از این مطالعه، تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر شواهد بر خودکارامدی دانشجویان پرستاری بود.روش کار: پژوهش تجربی حاضر در سال 1391 بر روی 48 دانشجوی ترم سه رشته پرستاری دانشگاه علوم پزشکی ارومیه صورت گرفت. نمونه گیری به صورت در دسترس انجام شد. شرکت کنندگان به صورت تصادفی به دو گروه شاهد (24 نفر) و مداخله (24 نفر) تقسیم شدند که با توجه به کارآموزی دانشجویان در بخش ارتوپدی، در 8 گروه قرار گرفتند. دانشجویان گروه مداخله آموزش مبتنی بر شواهد را به صورت کارگاه دو جلسه دو ساعته گذراندند. میزان خودکارامدی قبل و بعد از آموزش دانشجویان گروه شاهد و مداخله به وسیله پرسش نامه خودکارامدی عمومی ( Generalized self-efficacyیا GSE) مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های آماری c2 ، t، Mann-Whitney و Wilcoxon با ضریب و فاصله اطمینان 95±2 درصد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: 33.3 درصد دانشجویان دختر و 66.7 درصد پسر بودند. میزان خودکارامدی دانشجویان گروه مداخله که بر اساس مبتنی بر شواهد آموزش دیده بودند، با انجام آزمون Mann-Whitney به طور معنی داری بالاتر از دانشجویان گروه شاهد بود (P<0.001) و در گروه شاهد تفاوت معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: آموزش مبتنی بر شواهد بیش از روش مرسوم منجر به ارتقای خودکارامدی در دانشجویان پرستاری می شود. بنابراین پیشنهاد می گردد که این روش در آموزش بالینی مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: عوامل تاثیرگذار بر فرایند آموزش مداوم پرستاران یا سبب انگیزش پرستاران به شرکت در برنامه های آموزش مداوم و به دنبال آن تمایل به ارتقای دانش و بهبود مهارت ها در عملکرد بالینی و بهبود مراقبت از بیمار می شود و یا مانع از دستیابی به این هدف مهم می گردد که شناخت دقیق این عوامل می تواند تحول مثبتی در اجرای برنامه های آموزش مداوم ایجاد کند و موجب تحقق اهداف آموزش مداوم (که بهبود مراقبت از بیمار است) شود. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تبیین عوامل موثر بر اجرای موفق فرایند آموزش مداوم پرستاری بر اساس تجارب پرستاران انجام شد. روش کار: این مطالعه با رویکرد کیفی از نوع تحلیل محتوای مرسوم در سال 1391 انجام شد. 28 پرستار شامل سوپروایزرهای آموزشی، مدیران پرستاری و پرستاران با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف در مطالعه مشارکت داده شدند. جمع آوری داده ها با مصاحبه بدون ساختار و یادداشت در عرصه و تجزیه و تحلیل داده ها با روش تحلیل محتوا انجام گرفت. یافته ها: از داده ها سه طبقه اصلی «بهره جویی ازآموزش اجباری، زمینه مساعد برای آموزش و آموزش منفعل» حاصل شد. زیرطبقات کلی این سه طبقه شامل «قوانین الزام آور آموزشی و منفعت طلبی از آموزش، وجود منابع متنوع آموزشی، شرایط مناسب برای آموزش، تمایل آموزشی، متعهد بودن به آموزش و شایستگی آموزشی، انگیزه آموزشی ناکافی کارکنان و مدیران، صلاحیت ناکافی آموزشی مدیران پرستاری و نظارت آموزشی غیرفعال/ صوری» بود. نتیجه گیری: با شناخت عوامل انگیزشی و موانع موثر بر فرایند آموزش مداوم پرستاران بر اساس تجارب خودشان می توان سیاست گذاران و طراحان برنامه های آموزش مداوم و مدیران پرستاری را در توسعه مقررات آموزش مداوم بر اساس برنامه ها و فعالیت های موثر یاری داد و اهداف آموزش مداوم اثربخش را عملی ساخت.

زمینه و هدف: آموزش بالینی فرایند مهمی است که دانشجویان را برای زندگی حرفه ای آماده می سازد. مطالعه حاضر با هدف تعیین دیدگاه دانشجویان کارشناسی پرستاری نسبت به تاثیر رفتارهای مربیان بر میزان یادگیری در طول کارآموزی های بالینی طراحی گردید.روش کار: این مطالعه به صورت توصیفی- مقطعی بود که بر روی 145 دانشجوی کارشناسی پرستاری صورت گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات، معیار لیکرت 7 امتیازی بود که دیدگاه دانشجویان پرستاری نسبت به تاثیر رفتار مدرسین بر میزان یادگیری آن ها را در کارآموزی بالینی مورد ارزیابی قرار می داد. در نهایت داده های به دست آمده توسط آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که میانگین رفتارهای موثر در سطح بالاتر از حد متوسط قرار دارد (5.59±1.21). همچنین ویژگی های رفتاری مانند ارتباطات بین فردی، شخصیتی، توانایی تدریس، ارزشیابی و شایستگی حرفه ای به ترتیب بیشترین امتیازات را کسب کرد.نتیجه گیری: رفتار حرفه ای و مناسب مدرسین در طول کارآموزی بالینی دانشجویان باعث ارتقای یادگیری آنان خواهد شد. بنابراین متولیان و مسوولین آموزش پرستاری باید بستر لازم را در جهت ارتقای رفتارهای مدرسین در محیط های بالین فراهم آورند.

زمینه و هدف: اضطراب ناشی از امتحانات مشکل اساسی دانشجویان است که می تواند منجر به اختلالات شدید روانی و عدم موفقیت در امتحانات گردد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی میزان اضطراب ناشی از امتحان در دانشجویان دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1392 بود.روش کار: مطالعه مقطعی- توصیفی حاضر بر روی دانشجویان دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان که به صورت سرشماری انتخاب شده بودند، انجام شد. روش جمع آوری اطلاعات پرسش نامه ای متشکل از اطلاعات شخصی، علت اضطراب و روش کاهش آن، نوع امتحان و پرسش نامه استاندارد 20 سوالی سنجش اضطراب امتحان Spielberger بود. داده ها پس از جمع آوری توسط نرم افزار آماری SPSS و آزمون های t و رگرسیون خطی در سطح معنی داری 0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: 56.57 درصد از شرکت کنندگان مطالعه مرد با میانگین سنی 22.71±2.18 سال بودند. 37.71 درصد با والدین خود زندگی می کردند. میانگین نمره پرسش نامه 47.29±10.57 از حداکثر 80 به دست آمد. اولین کار در اوقات فراغت 30.30 درصد افراد، ورزش و اولین علت اضطراب امتحان، ترس از نیاوردن نمره قبولی بود. امتحانات نظری پایان ترم در 54.90 درصد افراد بیشترین نوع امتحان منجر به اضطراب و شایع ترین عامل کاهش اضطراب نیز دیدن دوستان بود. بین میانگین نمره شدت اضطراب امتحان با سال تحصیلی دانشجو، وضعیت تاهل، کار دانشجویی، جنس و سن ارتباط آماری معنی داری مشاهده نشد، اما بین مکان زندگی و میانگین نمره پرسش نامه ارتباط آماری معنی داری وجود داشت.نتیجه گیری: دانشجویان شرکت کننده در تحقیق حاضر دارای درجاتی از اضطراب ناشی از امتحان بودند. بنابراین آموزش روش های کاهش اضطراب امتحان در طول ترم تحصیلی توسط افراد صاحب نظر توصیه می شود.

زمینه و هدف: عملکرد تحصیلی مهم ترین عامل ارزشیابی دانشجویان است. عزت نفس به رضایت فرد از خود بستگی دارد و کمال گرایی توجه به ملاک های بالا در عملکرد را شامل می شود. انگیزه پیشرفت تمایل برای کسب موفقیت است. به دلیل این که متغیرهای فوق می توانند بر عملکرد افراد تاثیرگذار باشند، این پژوهش با هدف بررسی رابطه کمال گرایی، انگیزه پیشرفت و عزت نفس با عملکرد تحصیلی دانشجویان انجام شد.روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. از میان کلیه دانشجویان سال آخر دانشکده پرستاری دانشگاه آزاد کرمان (132 نفر)، با در نظر گرفتن جدول Morgan حجم نمونه 97 نفر تعیین شد که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. 7 پرسش نامه به دلیل کامل نبودن حذف گردید. جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه کمال گرایی اهواز ( Ahvaz perfectionism scaleیا APS)، پرسش نامه انگیزه پیشرفت Hermans achievement motivation scale) Hermans یا HAMQ) و پرسش نامه عزت نفس Self esteem inventory) Coopersmith یا (SEI استفاده گردید و معدل کل دانشجویان به عنوان عملکرد تحصیلی در نظر گرفته شد.یافته ها: بین کمال گرایی، انگیزه پیشرفت و عزت نفس با عملکرد تحصیلی رابطه مثبت معنی داری وجود داشت (P<0.05). کمال گرایی، انگیزه پیشرفت و عزت نفس با یکدیگر 31 درصد واریانس عملکرد تحصیلی را پیش یبنی کردند، اما بررسی رابطه خطی متغیرهای پیش بین مورد بررسی نشان داد که فقط رابطه انگیزه پیشرفت با عملکرد تحصیلی معنی دار بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد برای بهبود موفقیت تحصیلی دانشجویان باید به ویژگی های کمال گرایی، عزت نفس و به ویژه انگیزه پیشرفت توجه شود.