علوم آب و خاک (علوم و فنون کشاورزی و منابع طبیعی)
سال:1388 | دوره:13 | شماره:48 |تعداد مقالات:45

برای بررسی توارث آلل های مکان های ریز ماهواره و ضرورت استفاده از پوشش برای گرده افشانی کنترل شده در سیب، دورگه های حاصل از تلاقی ارقام سیب «گلدن اسموتی» × «شفیع آبادی» که حاصل دو روش استفاده و عدم استفاده از پوشش بعد از گرده افشانی کنترل شده بودند، مورد استفاده قرار گرفت. از تعداد 60 دانهال (30 مورد برای هر روش گرده افشانی) به همر اه والدین و ارقامی که به عنوان منابع احتمالی دانه گرده مطرح بودند، DNA استخراج شد. چهار نشانگر ریز ماهواره (شامل CH0.3d12، CH03d07، CH04a12 و CH03c07) چند شکل بین والدین گزینش شده و آغازگرهای فلورسنت ویژه آنها تهیه شد. قطعه های DNA به روش واکنش زنجیره ای پلیمراز با آغازگرهای فلورسنت نشان دار شده با رنگهای مختلف تکثیر شدند و با استفاده از یک توالی یاب اتوماتیک ABI 377 و نرم افزار ژن اسکن نسخه 2 و بر اساس استاندارد درونی، اندازه باندها تعیین شد. نتایج نشان داد که تمام دانهال ها هر یک از آلل های خود را در هر مکان ریزماهواره از یکی از والد ین به ارث برده اند و دو روش استفاده و عدم استفاده از پوشش از نظر گرده افشانی با منبع گرده ناخواسته، هیچ گونه تفاوتی با همدیگر نداشتند و در بین دانهال های مورد بررسی هیچ دانهال حاصل از گرده ناخواسته دیده نشد. توزیع آلل های ریز ماهواره در هر مکان نشان داد که توارث آنها به صورت هم بارز بوده و با توجه به آزمون کای اسکور اختلاف معنی داری با نسبت های مندلی 1:1:1:1 و 1:0 نداشتند. این نتایج نشان داد که حداقل در موارد با حساسیت کمتر مثل اصلاح رقم که مستلزم گرده افشانی کنترل شده تعداد زیادی گل در زمانی محدود است، ضرورتی برای استفاده از پوشش وجود ندارد. این نتایج همچنین کارایی ریزماهواره ها را در تعیین روابط والد - نتاج جمعیت ها برای استفاده در مطالعاتی نظیر توارث پذیری صفات و آلل ها، تجزیه جمعیت های در حال تفرق، تهیه نقشه های ژنتیکی و پیوستگی و بازیابی شجره تاریخی درختان میوه نشان داد.

محصول بیش از اندازه، سایه و طول فصل رشد کوتاه می توانند موجب کاهش ذخیره کربوهیدرات ها و در نتیجه کاهش کیفیت میوه گردند. این پژوهش به منظور بررسی اثرهای سطوح مختلف تعداد خوشه و سربرداری شاخه های بارور بر ایجاد عملکرد متعادل همراه با بهبود ویژگی های کیفی انگور عسکری به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلو ک های کامل تصادفی که فاکتور اول شامل تیمار تعداد خوشه با 7 سطح (شاهد، 25، 30، 35، 40، 45 و 50 خوشه در بوته) و فاکتور دوم شامل تیمار سربرداری شاخه با 4 سطح (0، 1.4، 1.3 و 1.2 طول شاخه) در 4 تکرار اجرا گردید. نتایج نشان داد که کاهش تعداد خوشه به 25 تا 35 عدد در هر بوته، به طور معنی داری موجب افزایش میزان درصد مواد جامد محلول، نسبت TSS/TA و واکنش آب میوه (pH) گردید ولی با افزایش تعداد خوشه، کاهش معنی داری در میزان این صفات دیده شد. تیمار تنک 25 خوشه از نظر درصد اسید کل نسبت به شاهد اختلاف معنی داری را نشان داد. همچنین تیمار سربرداری به طور معنی داری موجب افزایش درصد مواد جامد محلول، نسبت TSS/TA، واکنش آب میوه و کاهش درصد اسید کل نسبت به شاهد گردید. تنک خوشه از 25 تا 45 خوشه در هر بوته موجب افزایش معنی دار در وزن تک خوشه نسبت به شاهد گردید ولی بین تیمارهای شاهد و تیمار 50 خوشه و بین تیمارهای 25 تا 50 خوشه اختلاف معنی داری از نظر افزایش وزن خوشه وجود نداشت. از نظر عملکرد در واحد بوته، تمام تیمارهای تنک خوشه موجب کاهش معنی دار در عملکرد در واحد بوته نسبت به شاهد گردید ولی تیمارهای 25 تا 35 خوشه و تیمارهای 40 تا 50 خوشه در هر بوته اختلاف معنی داری را نسبت به هم نشان ندادند. بر اساس نتایج این پژوهش می توان تیمار تنک خوشه توام با سربرداری شاخه ها را به منظور افزایش ویژگی های کیفی همراه با عملکرد متعادل انگور عسکری در منطقه سردسیری سی سخت توصیه کرد.

به منظور بررسی تاثیر منبع گوگرد و مقدار آن بر شاخص های رشد و عملکرد گیاه بادام زمینی، یک آزمایش مزرعه ای به صورت فاکتوریل با دو عامل نوع منبع گوگرد در دو سطح (سوپر فسفات ساده و گچ) و مقدار مصرف در چهار سطح (صفر، 30، 60 و 90 کیلوگرم گوگرد در هکتار) در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1384 در شهرستان بندر کیاشهر، استان گیلان به اجرا گذاشته شد. تیمارهای گوگردی در زمان کاشت بذر همراه با سایر کودها به صورت نواری در پای بوته ها جایگذاری شدند. نتایج نشان داد که مصرف گوگرد تاثیر معنی داری در افزایش رشد و عملکرد بادام زمینی داشت. مصرف 90 کیلوگرم گوگرد از هر دو منبع نسبت به سایر مقادیر برتری معنی داری داشت. حداکثر عملکرد غلاف و عملکرد دانه (به ترتیب 6400 و 5200 کیلوگرم در هکتار) با مصرف 90 کیلوگرم گوگرد از منبع گچ به دست آمد. بالاترین شاخص سطح برگ (6.6)، سرعت رشد گیاه (20.2 گرم در متر مربع در 12 درجه روز – رشد) و سرعت رشد غلاف (16 گرم در متر مربع در 12 درجه روز – رشد) به ترتیب با دریافت 1142، 1142 و 1289 واحد حرارتی و با مصرف 90 کیلوگرم گوگرد در هکتار، از منبع گچ به دست آمد. بر اساس نتایج این آزمایش می توان اظهار داشت که مصرف گوگرد به طور چشمگیری باعث افزایش عملکرد دانه و بهبود صفات مرتبط با عملکرد در گیاه بادام زمینی می شود و از بین دو منبع تامین کننده گوگرد، تاثیر گچ بر بهبود عملکرد و شاخص های رشد بادام زمینی بیشتر است. بنابراین، به نظر می رسد که با مصرف 90 کیلوگرم گوگرد در هکتار از منبع گچ، می توان افزایش رشد و عملکرد بادام زمینی را انتظار داشت.

به منظور بررسی سازگاری و پایداری عملکرد وش در ژنو تیپ های امید بخش پنبه، هشت رقم جدید پنبه (به نام های چکوروا، نازیلی، خرداد، 43200، کرما، تابلادیلا، بلی ایزوار و سپید) به همراه دو شاهد (ساحل و ورامین) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در شش ایستگاه تحقیقات کشاورزی استان های گلستان و مازندران به مدت دو سال متوالی (1384 و 1385) مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه واریانس مرکب داده ها انجام و مقایسه میانگین عملکرد طبق آزمون دانکن به عمل آمد. رقم سپید از لحاظ عملکرد، رقم بلی ایزوار از لحاظ زودرسی، رقم ورامین از لحاظ وزن غوزه و رقم خرداد از لحاظ تعداد غوزه برتر از بقیه ارقام بودند. تجزیه واریانس ساده و مرکب، نشان دهنده تفاوت های ژنتیکی بین عملکرد ژنو تیپ ها بود. نتایج مربوط به تجزیه واریانس مرکب، وجود تفاوت های معنی داری بین ژنوتیپ ها و اثر متقابل ژنوتیپ × محیط را نشان داد. به دلیل معنی دار بودن اثر متقابل ژنو تیپ × محیط، برای تعیین پایداری و ژنوتیپ ها از پارامترهای پایداری تک متغیره پارامتری و ناپارامتری استفاده شد. نتایج حاصل از روش های مختلف متفاوت بود و ارقام سپید و 43200 با بالاترین میزان عملکرد و پایداری کمتر از متوسط، دارای سازگاری خصوصی با محیط های مساعد و حاصل خیز شمالی کشور به علت پاسخ به شرایط محیطی مناسب برای تولید عملکرد بالا می باشند. برعکس رقم ساحل با کمترین میزان عملکرد دارای سازگاری وسیع با مناطق نامساعد بوده و جهت کشت در این گونه مناطق قابل توصیه است. ارقام تابلادیلا، چکوروا و خرداد نیز به عنوان ارقامی با پایداری مطلوب و عملکرد متوسط (پایداری عمومی) برای اکثر نواحی شمالی کشور شناسایی شدند.

محیط یکی از مسایل پیچیده برنامه های به نژادی برای تهیه ارقام پرمحصول و سازگار به شمار می رود. روش های زیادی × اثر متقابل ژنوتیپ محیط ارایه شده است. هدف از این تحقیق ابتدا انتخاب برترین و پایدارترین ژنوتیپ جو مناسب کشت در × برای تجزیه اثر متقابل ژنوتیپ مناطق دیم نیمه گرمسیر کشو ر بوده و سپس تعیین روابط متقابل بین پارامترهای پایداری مختلف، رابطه آنها با عملکرد دانه و تکرارپذیری 1384 ) با طرح پایه بلوک های - این پارامترها طی سه سال متوالی است. عملکرد دانه 18 ژنوتیپ جو در 4 منطقه از ایران به مدت 3 سال ( 86 کامل تصادفی با 4 تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. سه دسته داده برای تعیین روابط بالا به کار گرفته شد. اولین دسته داده عملکرد ژنوتیپ ها در 4 منطقه طی یک سال (در مجموع 3 سری) بود. دومین دسته داده مربوط به عملکرد ژنوتیپ ها طی دو سال (در مجموع 3 سری) و سومین دسته هم عملکرد ژنوتیپ ها در مناطق مختلف طی 3 سال مورد آزمایش بود. نتایج به دست آمده نشان می دهد که آماره های واریانس شوکلا و اکووالانس ریک هم بستگی مثبت و بسیار معنی داری با هم دارند ولی هر دو پارامتر با میانگین عملکرد دانه هم بستگی نشان ندادند. پارامترهای ضریب رگرسیون، واریانس محیطی و ضریب تغییرات هم بستگی بالایی در سال های منفرد و جفتی با هم داشتند هم بستگی بالایی را در چند سال با اکووالانس ریک نشان داد.ASV  ولی باز هم با میانگین عملکرد هم بستگی نشان ندادند. هم چنین پارامتر تکرارپذیری SIPC1 و ASV، ارزیابی تکرارپذیری آماره های مختلف نشان داد که آماره های پایداری واریانس شوکلا، اکووالانس ریک بالایی را در سال های مختلف اجرای آزمایش نشان دادند و توصیه می شود که از تعداد آماره بیشتری از جمله روش های ناپارامتری برای تعیین تکرارپذیر بودن آماره ها استفاده شود.

از روش هیبریداسیون DNA ژنومی در محل به منظور شناسایی ترکیب کروموزومی آنیوپلوئید و یوپلوئید نسل های در حال تفکیک گیاهان مختلف استفاده شده است. در این مطالعه روش هیبریداسیون DNA ژنومی در محل روی سلول های مریستم ریشه ژنوتیپ های احتمالی تریتی پایرم ثانویه (F2: 2n=6x=42, AABBDEb)، با نشان دار کردن DNA ژنومی علف شور ساحل (2n=2x=14, EbEb) با نوکلئوتید فلئورسین 12-dUTP و پیش هیبریداسیون DNA ژنومی غیر نشان دار گندم هگزاپلوئید بهاره چینی (2n=6x=42, AABBDD) برای اولین بار در ایران انجام شده و نتایج نشان داد که نه تنها تعداد کروموزوم های ژنوم Eb این ژنوتیپ ها بسیار متنوع است بلکه حاوی تعداد متفاوتی از کروموزوم های ژنوم های A، B و C در مقابل Eb نیز هستند. درصد آنیوپلوئیدی در ژنوتیپ های احتمالی تریتی پایرم ثانویه (F2) از 30 تا 66.7 درصد متغیر بود. می توان این تغییرات آنیوپلوئیدی را به وجود ترکیبات مختلفی از تعداد کروموزوم های Eb و D در ساختار ژنومی این ژنوتیپ ها نسبت داد. خودگشنی یا تلاقی برگشتی ژنوتیپ های احتمالی تریتی پایرم ثانویه (F2) با ارقام گندم نان در طی چندین نسل ممکن است منجر به ایجاد ثبات کروموزومی در آنها شده و درصد آنیوپلوئیدی کاهش یابد.

کلزا(Brassica napus L.)  از جمله گیاهان دانه روغنی میباشد و به دلیل داشتن درصد بالای روغن و کیفیت مناسب در سال های اخیر مورد توجه واقع شده است. به منظور بررسی تاثیر تنش کم آبی در ژنوتیپ های کلزا از نظر عملکرد دانه، مطالعه شاخص های کمی تحمل به خشکی و شناسایی ژنوتیپ های متحمل به خشکی، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 25 ژنوتیپ در 4 تکرار در دو شرایط تنش و بدون تنش در مزرعه پژوهشی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج اجرا گردید. ارزیابی ژنوتیپ ها از نظر تحمل به خشکی توسط شاخص های کمی تحمل به خشکی شامل میانگین حسابی (MP)، میانگین هندسی (GMP)، تحمل به تنش (STI) و شاخص های حساسیت به تنش (SSI) و تحمل (TOL) صورت گرفت. نتایج تجزیه واریانس اختلاف معنی داری بین ارقام کلزا از نظر کلیه شاخص ها و عملکرد دانه ژنوتیپ ها در دو شرایط محیطی در سطح احتمال %1 نشان داد. با توجه به تحلیل همبستگی بین عملکرد دانه در شرایط تنش و بدون تنش و شاخص های تحمل به خشکی، شاخص های MP، GMP و STI به عنوان شاخص های برتر جهت شناسایی ژنوتیپ های متحمل انتخاب گردیدند. نتایج نشان داد مناسب ترین ژنوتیپ بر اساس شاخص های فوق ژنوتیپ Vectra بود که از نظر میانگین عملکرد در شرایط تنش با شرایط بدون تنش در وضعیت مناسبی قرار داشت. نمودار چند متغیره بای پلات نیز نشان داد که شاخص های MP، GMP و STI نسبت به یکدیگر دارای بالاترین ضریب همبستگی بودند و ژنوتیپ های متحمل در مجاورت شاخص های تحمل قرار گرفتند. هم چنین بر اساس نتایج به دست آمده از نمودارهای پراکنش سه بعدی و تجزیه خوشه ای، ژنوتیپ های Modena، Jura، Eshydromel، Vectra، Dante، Zarfam، Esbetty و Olano به عنوان ژنوتیپ های متحمل به خشکی و ژنوتیپ های Olphi، RG4504، GKHelena و Olpop به عنوان ژنوتیپ های حساس شناسایی شدند.

برای مطالعه هم بستگی صفات زراعی، مرفولوژیک و فیزیولوژیک و تاثیر آنها بر عملکرد شلتوک ژنوتیپهای برنج در دو شرایط آبیاری مطلوب و تنش رطوبتی، 49 ژنوتیپ برنج در دو آزمایش جداگانه در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. به غیر از آبیاری که در شرایط تنش رطوبتی، 40 روز پس از نشاکاری (حدود مرحله پنجه زنی ارقام) به طور کامل قطع شد، سایر شرایط آزمایش در دو محیط کاملا یکسان بود. مقایسه میانگین ژنوتیپ ها، اختلاف معنی داری بین آنها در هر دو شرایط محیطی نشان داد. هم چنین تفاوت عملکرد و اجزای عملکرد هر ژنوتیپ در دو محیط معنی دار بود. نتایج ضرایب هم بستگی فنوتیپی نشان داد که بیشترین هم بستگی مثبت و معنی دار با عملکرد شلتوک در محیط آبیاری مطلوب متعلق به تعداد خوشه در بوته (0.95) و در محیط تنش متعلق به تعداد دانه پر در خوشه (0.92) بود. تجزیه رگرسیون گام به گام در شرایط آبیاری مطلوب، صفات تعداد خوشه در بوته، میزان آب نسبی برگ (RWC)، طول برگ پرچم و تعداد خوشه چه در خوشه را به ترتیب به عنوان صفات موثر بر عملکرد شناسایی نمود، در حالی که در شرایط تنش، به ترتیب صفات تعداد دانه پر در خوشه، تعداد خوشه در بوته و میزان آب نسبی برگ، صفات موثر بر عملکرد بودند. نتایج حاصل از تجزیه علیت نشان داد که در هر دو شرایط محیطی، تعداد خوشه در بوته بیشترین اثر مستقیم مثبت را بر عملکرد شلتوک داشت. تجزیه به عامل ها، چهار عامل اصلی در هر دو شرایط محیطی معرفی نمود که عامل عملکرد و تولید محصول، عامل فنولوژیک، عامل شاخص برداشت و شکل بوته و عامل کیفیت ظاهری دانه ها نام گذاری شدند. بنابراین، برای گزینش ژنوتیپ های با عملکرد دانه بالا و متحمل به تنش رطوبتی در برنج، می توان صفات تعداد دانه پر در خوشه، تعداد خوشه در بوته و میزان آب نسبی برگ را مورد توجه قرار داد و از طریق برآورد شاخص های گزینشی مناسب، گزینش های هم زمانی برای صفات مذکور انجام داد. علاوه بر آن، صفاتی مانند طول خوشه، تعداد خوشه چه در خوشه و طول و عرض برگ پرچم که هم بستگی معنی داری با عملکرد شلتوک در شرایط تنش رطوبتی نشان دادند، در مرحله بعدی اهمیت قرار می گیرند.

این پژوهش به منظور ارزیابی صفات زراعی و فیزیولوژیک و پتانسیل عملکرد 10 رقم گندم به صورت طرح کرت های یک بار خرد شده با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان اجرا شد. عامل اصلی را تیمارهای رطوبتی معمول و تنش (به ترتیب آبیاری پس از 70±3 و 130±3 میلی متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A) و عامل فرعی را ارقام گندم تشکیل دادند. تنش رطوبتی تاثیر معنی داری را بر تمام صفات به جز وزن هزار دانه، شاخص برداشت، وزن ویژه برگ، سهم توزیع مجدد، تفاوت وزن پدانکل در دو مرحله گرده افشانی و رسیدگی داشت. تفاوت بین ارقام در شرایط تنش رطوبتی به جز برای کلروفیل b و نسبت کلروفیل a به b برای سایر صفات معنی دار بود. تفاوت بین ارقام در شرایط معمول به جز برای کلروفیل b، نسبت کلروفیل a به b، شاخص برداشت و سهم توزیع مجدد از نظر سایر صفات معنی دار بود. ضرایب هم بستگی فنوتیپی و ژنتیکی بین عملکرد دانه با شاخص برداشت، تعداد دانه در سنبله، محتوای نسبی آب، کلروفیل a و مجموع کلروفیل های a و b در هر دو شرایط مثبت و معنی دار و با سرعت از دست دادن آب منفی معنی دار بود. در شرایط تنش همبستگی مثبت و معنی داری بین وزن پدانکل در مرحله ظهور سنبله دهی و تفاوت وزن پدانکل در مراحل سنبله دهی و رسیدگی فیزیولوژیک با عملکرد دانه و محتوای نسبی آب دیده شد. بر مبنای رگرسیون مرحل های در شرایط تنش رطوبتی سرعت از دست دادن آب، شاخص برداشت و محتوای نسبی آب در مجموع 95 درصد از تغییرات عملکرد دانه را تبیین نمودند. طبق نتایج رگرسیون مرحله ای در شرایط معمول کلروفیل a، ارتفاع بوته و محتوای نسبی آب بیش از 90 درصد از تغییرات عملکرد دانه را تبیین نمودند. نتایج حاصل از تجزیه ضرایب مسیر حاصل از ضرایب هم بستگی فنوتیپی بین صفات عملکرد دانه با صفات موجود در مدل رگرسیون نشان داد که در شرایط تنش شاخص برداشت و در شرایط معمول کلروفیل a  بالاترین اثر مستقیم مثبت را بر عملکرد داشتند.

به منظور بررسی تاثیر مقادیر مختلف کود نیتروژنه (0، 30 و 60 کیلوگرم در هکتار) بر عملکرد کمی و کیفی سه رقم کنجد (Sesamum indicum L.) (داراب 14، زرقان و دشتستان)، آزمایشی در سال 1386 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان بوشهر انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا درآمد. کاربرد نیتروژن بر تعداد کپسول در ساقه اصلی، تعداد کپسول در بوته، تعداد شاخه های فرعی، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و درصد روغن دانه تاثیر معنی داری داشت، اما بر وزن هزار دانه تاثیر معنی داری مشاهده نگردید. شاخص برداشت در بین سطوح کودی نیتروژن 30 و 60 کیلوگرم در هکتار اختلاف معنی داری نداشت. با افزایش میزان کود نیتروژن عملکرد دانه در کلیه ارقام به صورت معنی داری افزایش یافت. ولی واکنش هر یک از ارقام در کاربرد میزان های مختلف نیتروژن یکسان نبود. این پژوهش نشان داد که کنجد رقم محلی دشتستان با کاربرد تیمار کودی 60 کیلوگرم نیتروژن در شرایط منطقه کشت، در بسیاری از صفات مورد مطالعه به ویژه عملکرد دانه نسبت به دو رقم محلی زرقان و داراب 14 برتری دارد، ولی از لحاظ کیفی رقم داراب 14 در مقایسه با دو رقم دیگر دارای درصد روغن بالاتری بود.

به منظور بررسی تاثیر دمای هوا و دمای خاک بر عملکرد، اجزای عملکرد، گره زایی و تثبیت نیتروژن 3 گونه یونجه یکساله (Medicago polymorpha, M. radiate, M. rigidula)، آزمایشی در شرایط کنترل شده (اتاقک رشد) در سال 1385 در دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس انجام گرفت. آزمایش به صورت کرت های دو بار خرد شده، در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. دمای هوا در 3 سطح شامل 15.10، 20.15 و 25.20 درجه سلسیوس شب / روز به عنوان فاکتور اصلی، دمای منطقه ریشه در 4 سطح شامل 5، 10، 15 و 20 درجه سلسیوس به عنوان فاکتور فرعی و 3 گونه یونجه یک ساله به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. نتایج حاکی از آن بود که گونه ها از لحاظ تولید ماده خشک، اجزای عملکرد و تثبیت نیتروژن تفاوت معنی داری داشته و گونه M. rigidula نسبت به سایر گونه ها از نظر میزان ماده خشک برگ، ساقه و ریشه، نسبت برگ و ساقه به ریشه و تعداد و سطح برگ برتر بوده و عملکرد بیشتری داشت. هم چنین دمای 25.20oC شب / روز هوا (گرم ترین دمای هوا) بیشترین مقدار گره زایی (8.85 میلی گرم ماده خشک گره در هر گلدان) و تثبیت نیتروژن (7.70 میلی گرم در گرم مقدار نیتروژن در توده گیاهی) را دارا بود که در مقایسه با دمای 15.10oC شب / روز هوا (سردترین دمای هوا)، افزایشی 8 و 2 برابری را به ترتیب در گره زایی و تثبیت نیتروژن نشان داد. کاهش دمای منطقه ریشه تا 5 درجه سانتی گراد، تاثیر به شدت کاهشی بر عملکرد و تثبیت نیتروژن هر 3 گونه یونجه یک ساله داشت. بررسی اثر متقابل گونه ها، دمای هوا و دمای منطقه ریشه نشان داد گونه M. rigidula در دمای 25oC هوا و 15oC منطقه ریشه از لحاظ عملکرد، گره زایی و تثبیت نیتروژن نسبت به سایر تیمارها برتر بود. هم چنین گونه M. rigidula در تمام دماهای پایین منطقه ریشه و هوا، رشد و نمو بهتری در مقایسه با سایر گونه ها داشت، بنابراین برای کشت در مناطق سرد و معتدل مناسب تر است. در مجموع می توان استنباط نمود که استفاده از یونجه های یکساله در مناطقی که در فصل رویش با افت دمای محیط به ویژه کاهش دمای خاک تا 5oC، مواجه هستند موفقیت آمیز نیست، ولی در مناطق که دمای حداقل خاک بیش از 10oC باشد، این گیاهان رشد خوبی داشته و از طریق موفقیت در تثبیت نیتروژن قادر به تولید عملکرد مطلوب هستند.

آزمایشی به منظور بررسی آثار آویلامایسین و پروبیوتیک بر رشد جبرانی جوجه های گوشتی متعاقب تغذیه با یک جیره کم تراکم انجام گرفت. در این آزمایش، 300 قطعه جوجه گوشتی (هیبرید راس 308) در قالب طرح کاملا تصادفی به 4 تیمار حاوی 5 تکرار اختصاص یافتند. در تیمار شاهد جوجه ها با جیره ای حاوی 2900 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل سوخت و ساز و 20.8 درصد پروتئین مطابق با توصیه NRC تغذیه شدند. در تیمار کم تر اکم، جوجه ها از 7 تا 21 روزگی با جیره ای حاوی 2700 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل سوخت و ساز و 19.4 درصد پروتئین تغذیه شدند. در تیمار سوم جوجه ها در دوره رشد جبران، 10ppm آویلامایسین دریافت نمودند و در تیمار چهارم طی این مدت، 100ppm پروبیوتیک دریافت کردند. رقیق سازی جیره در دوره آغازین، باعث کاهش معنی دار (P<0.05) میزان اضافه وزن گردید. در پایان دوره پرورش (49 روزگی)، بیشترین وزن بدن به گروه تیمار شده با آویلامایسین اختصاص داشت، هر چند اختلاف این گروه با گروه شاهد از لحاظ آماری معنی دار نبود. البته این اختلاف با گروه تغذیه شده با پروبیوتیک و گروه دوم (گروه بدون هر نوع محرک رشد)، از لحاظ آماری معنی دار (P<0.05) بود. آزمایشی، اختلاف معنی داری از نظر مصرف خوراک وجود نداشت. گروه تیمار شده با آویلامایسین، ضریب تبدیل بهتری نسبت به سایر گروه های آزمایشی داشت که تفاوت آن با گروه دوم (بدون محرک رشد) و گروه چهارم (دریافت کننده پروبیوتیک) از لحاظ آماری، معنی دار (P<0.05) بود. درصد چربی محوطه بطنی گروه شاهد، به لحاظ عددی (P>0.05) از سایر گروه های آزمایشی بیشتر بود. به طور کلی، آویلامایسین موجب افزایش معنی دار اضافه وزن در دوره رشد جبرانی گردید.

این پژوهش به منظور تعیین ارزش غذایی علوفه گیاه سیب زمینی ترشی از نظر تغذیه دام انجام گرفت. بدین منظور، این گیاه در مرحله، گل دهی کامل برداشت، چاپر و خشک گردید و سپس ترکیبات شیمیایی آن اندازه گیری شد. آنگاه این علوفه با پنج نسبت شامل صفر، 10 30 و 40 درصد با یونجه توام شد و قابلیت هضم آنها با روش برون تنی و نیز درون تنی با استفاه از گوسفند، در قالب طرح مربع لاتین به صورت چرخشی در زمان، تعیین گردید. ترکیبات مغذی علف مزبور، به جز پروتئین خام تا حدود زیادی نزدیک به یونجه بود. قابلیت هضم آزمایشگاهی ماده خشک و ماده آلی تحت تاثیر نسبت یونجه و علوفه سیب زمینی قرار نگرفت ولی قابلیت هضم ماده آلی در ماده خشک در سطح 40 درصد علوفه سیب زمینی کاهش نشان داد (P<0.05). نتایج آزمایش بر روی گوسفند نشان داد که افزایش نسبت این علوفه تا سطح 30 درصد در جیره غذایی اثری بر قابلیت هضم نداشت ولی وقتی میزان علف سیب زمینی ترشی به 40 درصد رسید سبب کاهش قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و بخش فیبری جیره شد اما بر مجموع مواد مغذی قابلیت هضم و انرژی قابل متابولیسم تاثیر معنی داری نداشت. بنابراین می توان نتیجه گرفت که ارزش غذایی علف سیب زمینی ترشی وقتی تا میزان 30 درصد جایگزین یونجه خشک گردد می تواند مشابه با یونجه خشک باشد.

محرک های ایمنی یکی از راه های مهم برای جلوگیری از بیماری به شمار می روند. ترکیب واکسیناسیون و مواد محرک سیستم ایمنی، می تواند توانایی واکسن ها را در رابطه با پیشگیری از ابتلا به بیماری ها و شاخص های رشد و بقا در میگو، افزایش دهد. در این تحقیق آثار مجزا و توام ارگوسان و واکسن ویبروماکس روی فاکتورهای رشد مانند طول کل، افزایش وزن خشک و میزان بقا در سه مرحله پست لاروی PL1، PL5 و PL15 میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus) بررسی شد. خوراندن واکسن به میگوها از طریق غنی سازی ناپلی آرتمیا (Artemia franciscana) صورت پذیرفت. اثر ارگوسان (تیمار 1) و واکسن ویبرو ماکس (تیمار 2) هر کدام در یک تیمار به صورت مجزا و در تیمار دیگر، به صورت توام (تیمار 3) به علاوه یک تیمار شاهد، جهت مقایسه مورد آزمایش قرار گرفت. با در نظر گرفتن 4 تیمار و 3 تکرار برای هر یک از آنها، 12 سطل یکسان استفاده شد که به مقدار 10 لیتر آبگیری و با تراکم 100 لارو مرحله زوای یک در لیتر ذخیره سازی گردید. لاروهای مورد آزمایش در قالب یک طرح کاملا تصادفی به مدت 25 روز، تغذیه شدند. دوره آزمایش از مرحله زوای یک تا PL15 بود که در پایان روز 12، 16 و 25 جهت زیست سنجی و تعیین میزان بقا برر سی شدند. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار طول به میلی متر در مراحل PL1، PL5 و PL15 در تیمار 3 به ترتیب برابر (5.26ف 6.45 و 18.41) و با اختلاف اندکی از آن، در تیمار 1 به ترتیب برابر (5.28، 6.32 و 17.94) بود که نسبت به تیمار شاهد (4.91، 6.09 و 17.36) در سطح P<0.05 دارای تفاوت معنی داری بوده و تیمار 2 (5.11، 6.07 و 17.44) و تیمار شاهد دارای تفاوت معنی داری نبودند (P>0.05). بیشترین مقدار وزن خشک پست لاروها در روزهای 12، 16 و 25 در تیمار 3 به ترتیب (0.296، 0.890 و 2.940 میلی گرم) بوده که در مقایسه با تیمار شاهد (0.216، 0.640 و 2.885) دارای تفاوت معنی داری بودند (P<0.05). بیشترین مقدار بقا به درصد نیز در تیمار 3 (77.33، 76.33 و 80.67) محاسبه گردید که نسبت به تیمار شاهد (57، 57.33 و 59.67) تفاوت معنی داری داشتند. به هر حال استفاده از این دو فرآورده در یک برنامه غذایی مطلوب از مرحله زوای یک تا PL12 توانست با بالابردن مقاومت و ایمنی در پست لاروها و به دنبال آن افزایش بقا و رشد میگوها، منجر به تولید پست لاروهای مناسب جهت معرفی به استخرهای پرورشی گردد.

در روش شاخص انتخاب برای محاسبه پارامترهای ژنتیکی چون ضرایب شاخص، واریانس شاخص، رشد ژنتیکی در تابع هدف و دقت انتخاب، از ماتریس های واریانس - کواریانس فنوتیپی و ژنتیکی صفات استفاده می شود. در برخی موارد ممکن است این ماتریس ها همیشه مثبت یا سازگار نباشند. در این تحقیق به منظور بررسی اثر ناسازگاری ماتریس های واریانس - کواریانس بر نتایج حاصل از روش شاخص انتخاب، شش نوع شاخص انتخاب با هدف تولید شیر، درصد چربی شیر و طول عمر گله در دو سال مختلف تعریف شد. که شاخص اول الی سوم شامل تولید شیر، درصد چربی شیر و یکی از صفات تیپ به ترتیب شامل ارتفاع پستان عقب، وضعیت استقرار پستانک های جلو و اتصال پستان جلو، به عنوان صفت همبسته با طول عمر، شاخص چهارم شامل صفات تولیدی و هر سه صفت تیپ و شاخص های پنجم و ششم به عنوان شاخص های کاهش یافته به ترتیب شامل تولید شیر و درصد چربی و فقط تولید شیر بودند. در تحقیق حاضر نتایج حاصل از استفاده از میانگین 3 رکورد شخصی از حیوان مورد بررسی قرار گرفت. کلیه محاسبات در دو حالت ماتریس های ناسازگار و ماتریس های سازگار انجام شدند. برای برطرف کردن ناسازگاری ماتریس ها از روش موسوم به خمیدگی استفاده شد. نتایج نشان داد استفاده از ماتریس های ناسازگار در محاسبات شاخص انتخاب منجر به انتخاب غلط می شود و رشد ژنتیکی کاهش می یابد و این نتیجه مستقل از شرایط اقتصادی سیستم تولید در سال های مختلف بود. در صورت استفاده از ماتریس های سازگار بهترین شاخص، شاخص نوع چهارم بود که بیشترین اطلاعات مرتبط با تابع هدف انتخاب را در بر می گرفت.

این آزمایش به منظور بررسی آثار استفاده از محرک رشد رکسارسون و آنتی بیوتیک باسیتراسین متیلن دی سالیسیلات بر عملکرد جوجه های گوشتی انجام پذیرفت. تیمارهای غذایی شامل جیره پایه بدون محرک رشد، جیره حاوی رکسارسون (50 میلی گرم در کیلوگرم)، جیره حاوی باسیتراسین (55 میلی گرم در کیلوگرم) و جیره حاوی ترکیب رکسارسون و باسیتراسین بودند. به هر یک از تیمارهای غذایی تعداد 5 تکرار حاوی 15 قطعه جوجه گوشتی سویه تجارتی راس 308 اختصاص یافت. داده های آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی تجزیه واریانس شدند. نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از محرک رشد رکسارسون و آنتی بیوتیک باسیتراسین در جیره جوجه های گوشتی، سبب بهبود افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی پرندگان نسبت به جیره پایه شد. در عین حال پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی ترکیب ر کسارسون و باسیتراسین دارای بیشترین افزایش وزن و مناسبترین ضریب تبدیل غذایی بودند (P<0.05). وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی در گروه تغذیه شده با رکسارسون در مقایسه با جوجه های تغذیه شده با باسیتراسین تفاوت معنی داری نداشت. هم چنین افزودن رکسارسون و آنتی بیوتیک باسیتراسین به جیره جوجه های گوشتی، تاثیر معنی داری بر مصرف خوراک نداشت. استفاده از رکسارسون و آنتی بیوتیک باسیتراسین به تنهایی در جیره جوجه های گوشتی، تاثیری بر ترکیب لاشه جوجه های گوشتی نداشت. اما استفاده توام آنها سبب افزایش معنی دار (P<0.05) مقدار لاشه قابل طبخ و وزن سینه جوجه های گوشتی در مقایسه با جیره پایه شد. بر اساس یافته های این آزمایش، افزودن محرک رشد رکسارسون به جیره جوجه های گوشتی سبب بهبود افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی جوجه های گوشتی می شود. در عین حال افزودن رکسارسون همراه با باسیتراسین تاثیر مثبت بیشتری بر بهبود عملکرد و ترکیب لاشه جوجه های گوشتی دارد.

ترشح پلی ساکاریدهای خاص توسط برخی باکتری های اسید لاکتیک، حین فرایند تخمیر، باعث بهبود ویژگی های حسی و پایداری محصولات تخمیری از جمله ماست می شود. هدف از این مطالعه اندازه گیری مقدار پلی ساکاریدهای مترشحه در چند نمونه ماست سنتی و صنعتی بررسی اثر این ترکیب بر خصوصیات فیزیکی محصول می باشد. سه نمونه ماست سنتی (S1 و S2: ماست های تولید شده از مخلوط شیر گاو و گوسفند و ماست G: تولید شده با شیر گاو) و یک نمونه صنعتی (I) با هم مقایسه شدند. نتایج به دست آمده نشان داد بین نمونه های آزمایش شده تفاوت معنی داری به لحاظ ویژگی های فیزیکی و شیمیایی شامل مقدار چربی، ماده خشک غیر چرب pH، مقدار پلی ساکاریدهای مترشحه، گرانروی، کشداری و حساسیت به آب اندازی وجود دارد. بررسی آماری نمونه ها در قالب طرح کاملا تصادفی حاکی از این است که هم بستگی بین پلی ساکاریدهای مترشحه با گرانروی و کاهش حساسیت به آب اندازی معنی دار است (P<0.05). در حالی که در نمونه های مذکور هم بستگی معنی داری بین خصوصیات فیزیکی مورد بررسی و میزان چربی و یا ماده خشک بدون چرب در دامنه مورد مطالعه مشاهده نشد. در مرحله دوم، به منظورحذف اثر ترکیب شیمیایی شیر و بررسی اثر پلی ساکاریدهای مترشحه نمونه های ماست با استفاده از شیر فاقد چربی و ماست های بررسی شده در مرحله قبل، به عنوان آغازگر، تولید شدند. در این نمونه ها اختلاف معنی داری بین مقدار پلی ساکاریدهای مترشحه و هم چنین خصوصیات فیزیکی آنها مشاهده شد. از طرفی در نمونه های تولید شده هم بستگی معنی داری بین خصوصیات فیزیکی و مقدار پلی ساکاریدهای مترشحه نیز وجود داشت.

از آنجا که بافت آندوسپرم جو بر فرایندهای فیزیولوژیکی تبدیل جو به مالت موثر است، آشنایی با ویژگی های آناتومی و فیزیکوشیمیایی آن اهمیت زیادی در کنترل فرایند دارد. هدف از این تحقیق بررسی تغییرات طول، عرض، ضخامت، دانسیته دانه ای، دانسیته حجمی، تخلخل، نیتروژن کل، قند احیا کننده، قدرت دیاستاتیک، pH، مولفه های رنگ دستگاه هانترلب دو رقم جو طی فرایند مالت سازی است. نتایج تحقیق نشان داد طی فرایند مالت سازی عرض، ضخامت، قند احیا کننده و قدرت دیاستاتیک افزایش و دانسیته دانه ای، دانسیته حجمی و ازت کل کاهش یافت (P<0.05). نتایج بررسی تغییرات بافت طی فرایند، با استفاده از میکروسکوپ الکترونی نشان داد که مقدار ازت دانه جو بر میزان اصلاح بافت آندوسپرم موثر است، به طوری که در رقم صحرا با مقدار ازت کمتر، نسبت به رقم دشت جداسازی گرانول های کوچک از شبکه پروتئینی و هضم دیواره سلولی به مقدار بیشتری دیده شد.

سس سالاد نوعی ماده غذایی نیمه جامد امولسیونی و یک سیستم کلوئیدی است و مشابه سس مایونز مصرف فراوان دارد. پلی ساکاریدهای خوراکی مانند نشاسته بر ای بهبود خواص حسی و اصلاح ویژگی های فیزیکی سس به آن اضافه می شود. در تحقیق حاضر ابتدا محلول %10 نشاسته گندم و ذرت با استفاده از خشک کن غلتکی به صورت ژلاتینه تهیه شد سپس آسیاب و الک گردید و در محیط خشک نگه داری شد. پودر حاصل از هر دو نوع نشاسته ژلاتینه به میزان %10 در تولید سس سالاد به کار برده شد. هم چنین دو نوع سس سالاد حاوی نشاسته طبیعی گندم و ذرت نیز تولید گردید. به منظور بررسی اثر نشاسته اصلاح شده (پری ژلاتینه) بر خواص فیزیکی تیمارهای سس سالاد حاصل، پارامترهایی همچون ویسکوزیته و رنگ (L، a، b و a/b) مورد بررسی قرار گرفتند. ویسکوزیته تیمارهای سس تهیه شده از نشاسته اصلاح شده نسبت به نمونه های حاوی نشاسته طبیعی در دو دمای 25 و 35 درجه سلسیوس به طور معنی داری بالاتر بود، در این مورد به ویژه عملکرد نشاسته ژلاتینه ذرت بهتر بود. پارامتر رنگ تیمارهای سس تهیه شده نیز تفاوت معنی داری داشتند و به طور کلی در نمونه های سس حاوی نشاسته طبیعی، رنگ به سمت کرم تا زرد کمرنگ تمایل داشت در حالی که نمونه های سس دارای نشاسته ژلاتینه روشنی یا L بیشتری داشتند. در نهایت می توان نتیجه گیری کرد که نشاسته ژلاتینه خصوصیات بهتری نسبت به نشاسته طبیعی در سس سالاد نشان داده و به خوبی می تواند در تولید سس سالاد جایگزین شود.

در این پژوهش تاثیر دو نوع بسته بندی، قوطی حلبی (قلع اندود) و نوعی بسته بندی انعطاف پذیر بر میزان تجمع فلزات آهن، قلع و سرب در کمپوت گیلاس مورد ارزیابی قرار گرفت. کمپوت گیلاس در شرایط یکسان در دو نوع بسته بندی تولید و تغییرات میزان فلزات در آن، طی نگهداری در درجه حرارت های 4، 23، 35 و 40 درجه سلسیوس، بلافاصله پس از تولید و در روزهای 30، 60 و 90 پس از آن به روش اسپکتروفوتومتری جذب اتمی اندازه گیری شد. میانگین میزان آهن موجود در نمونه ها، در قوطی برابر 4.858 و در بسته انعطاف پذیر برابر 3.161 mg/kg، میانگین میزان سرب در قوطی 38.459 و در بسته انعطاف پذیر 33.993mg/kg و میانگین میزان قلع در قوطی برابر 500.203mg/kg و در بسته های انعطاف پذیر 387.978mg/kg تعیین گردید. نتایج تجزیه واریانس داده ها حاکی از آن است که اثر نوع بسته بندی بر تغییرات میزان فلزات فوق در سطح a=%5 معنی دار است و میزان آهن، قلع و سرب در قوطی ها طی زمان نگهداری به طور معنی داری افزایش می یابد. هم چنین دما سرعت حل شدن فلزات مذکور را افزایش می دهد و نمونه های نگهداری شده در دماهای بالاتر، دارای محتوی فلزات بیشتر بودند. در نمونه های بسته بندی انعطاف پذیر، تغییرات میزان فلزات فوق طی زمان ناچیز بود و می توان گفت این نوع بسته بندی تغییر معنی داری در میزان فلزات در کمپوت گیلاس ایجاد نمیکند.

در این پژوهش، اثر افزودن فراورده های میوه ای حاصل از فرایند آبگیری اسمزی - انجمادی بر ویژگی های حسی، فیزیکی، شیمیایی و میکروبیولوژیکی ماست غلیظ شده و تغییرات آن در طی دوره نگه داری بررسی شده است. این پژوهش در دو مرحله انجام پذیرفت. در مرحله اول، درصد، نوع و شکل میوه و نحوه افزودن آن (قبل و بعد از تخمیر) بررسی شد و نتایج نشان داد که در شرایط افزودن میوه قبل از تخمیر محصول بهتری تولید می شود و در مورد درصد میوه، برای سیب 10 درصد و برای تو ت فرنگی 13 درصد در نظر گرفته شد. مقدار سینرزیس در نمونه های حاوی سیب کمتر بود که به دلیل بالاتر بودن فعالیت اسمزی سیب است. با توجه به انجام عمل اسمزی در هر دو نوع میوه، مقدار سینرزیس در مقایسه با ماست های حاوی میوه های فرایند نشده بسیار پایین تر بود. نمونه های حاوی توت فرنگی امتیاز طعم بالاتری را به خود اختصاص دادند و از نظر بافت و احساس دهانی نیز در درصدهای پایین تر میوه امتیا ز بیشتری داشتند. نتایج حاصل از آزمایش های مرحله دوم (بررسی تغییرات در طی دوره نگه داری) نشان دادند که نگه داری اثر معنی داری بر pH، اسیدیته، سینرزیس، طعم و بافت نمونه ها داشت (P<0.05). کلی فرم های موجود در نمونه های حاوی سیب پس از روز هفتم به صفر رسیدند. در مورد نمونه های حاوی توت فرنگی، کلی فرم ها پس از روز هفتم دیگر هیچ رشدی نداشتند.

تبلور فرایند بسیار مهمی در ارتباط با کیفیت محصولات غذایی است که کنترل آن نقش بسیار قابل توجهی در ظاهر، بافت و پایداری بسیاری از محصولات طی نگه داری آنها دارد. رطوبت پایین و مقدار قند بالای میوه های خشک نظیر انجیر موجب گردیده که تبلور یک ضعف عمده برای این میوه ها محسوب شود. در این تحقیق با استفاده از تفرق اشعه ایکس میزان تبلور قندها در انجیر در رطوبت نسبی های مختلف بررسی شد و تاثیر دو پلاستیسایزر گلیسرول و شربت گلوکز (دکستروز معادل 38) در سطح %40 بر این پدیده مطالعه گردید. نتایج نشان داد که گلیسرول و شربت گلوکز هر دو محتوای رطوبت تعادلی انجیر را به صورت معنی داری افزایش داده و از تبلور قندها در انجیر جلوگیری می کنند. گلیسرول در مقایسه با شربت گلوکز در این زمینه نقش موثرتری داشت به طوری که میزان تبلور قندها در حضور آن به حدود 1/3 نمونه کنترل کاهش یافت. این پدیده مربوط به خاصیت هیگروسکوپی بیشتر گلیسرول و در نتیجه محتوای رطوبتی بیشتر انجیر تیمار یافته با آن در مقایسه با شربت گلوکز است.

در این تحقیق از یک دستگاه خشک کن خورشیدی کابینتی بر ای خشک کردن لا یه ناز ک زیره سبز در دو حالت مختلف خشک شدن (مختلط و غیر مستقیم) و چهار جریان متفاوت هوای خشک کننده (سه جریان فعال و یک جریان غیرفعال) استفاده گردید. هر کدام از آزمایش ها در سه تکرار و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام گرفت. مقدار رطوبت زیره سبز در هر زمان نمونه برداری در طول زمان یکسان خشک شدن (90 دقیقه برای همه آزمایش ها) برای این آزمایش ها مورد ارزیابی قرار گرفت. متوسط رطوبت او لیه دانه های زیره 43.5 درصد بر پایه خشک بوده و قرار بود نمونه ها به مدت 90 دقیقه داخل دستگاه قرار داده شوند تا خشک گردند (متوسط 8 درصد بر پایه خشک). دو فاکتور جریان هوای خشک کننده و حالت خشک شدن اثر معنی داری بر این درصد رطوبت داشت. بر اساس مقایسه میانگین های مقدار رطوبت محصول به وسیله آزمون چند دامنه ای دانکن خشک کردن با جریان هوای خشک کننده با جا به جایی آزاد توصیه شد. مدت زمان رسیدن درصد رطوبت دانه از 43.5 درصد به 8 درصد برای این شرایط 55 دقیقه بود و متوسط شدت تابش انرژی خورشید در این مدت 750 وات بر متر مربع، متوسط دمای محیط 32 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی محیط 20 درصد بود. استفاده از دستگاه خشک کن خورشیدی در حالت تابش مختلط با جریان جا به جایی آزاد هوای خشک کننده موجب شد که درصد رطوبت زیره سبز در مدت 90 دقیقه از 43.5 درصد به 4.95 درصد (بر پایه خشک) برسد.

هدف از این پژوهش، براورد ضریب تبدیل شلتوک به برنج سفید در خشک کردن بستر سیال به کمک شبکه های عصبی مصنوعی است. هفت عامل موثر در عملکرد خشک کن های بستر سیال به عنوان متغیرهای مستقل برای شبکه عصبی مصنوعی در نظر گرفته شد. این متغیرها عبارت اند از رطوبت نسبی هوای محیط، دمای هوای محیط، سرعت هوای ورودی، عمق بستر شلتوک، دمای هوای ورودی، رطوبت اولیه و رطوبت نهایی شلتوک. تعداد 274 آزمایش برای ایجاد الگوهای آموزش و ارزیابی به وسیله یک خشک کن آزمایشگاهی انجام گردید. سپس نمونه هایی از محفظه خشک کن جدا و عملیات پوست کنی و سفید کردن با دستگاه های آزمایشگاهی انجام گرفت. ضریب تبدیل میانگین، به عنوان ضریب تبدیل آزمایش منظور شد. از شبکه ها و الگوریتم های یادگیری متعدد برای آموزش الگوهای موجود استفاده شد. نتایج بررسی ها نشان داد که شبکه پس انتشار پیشر و با توپولوژی 7-13-7-1 و الگوریتم آموزش لونبرگ – مارکوارت و تابع آستانه تانژانت سیگمویید قادر است راندمان تبدیل شلتوک را به برنج سفید با ضریب تعیین 95.48 درصد و خطای متوسط مطلق 0.019 در شرایط مختلف خشک کردن شلتوک در گستره بستر سیال پیش بینی نماید هم چنین نتایج نشان داد که دمای هوای ورودی و میزان رطوبت نهایی شلتوک، بیشترین تاثیر را بر ضریب تبدیل شلتوک به برنج سفید در خشک کردن بستر سیال دارند.

نماتود سیستی چغندر قند (Heterodera schachtii) یکی از مهم ترین عوامل بیماری زای چغندرقند در ایران می باشد. به منظور کنترل بیولوژیکی این نماتود اثر 10 جدایه از قارچ تریکودرما متعلق به گونه های Trichoderma harzianum و T. virens طی دو سال در آزمایشگاه و گلخانه روی تخم و سیست نماتود مورد بررسی قرار گرفت. جدایه های قارچ تریکودرما در آزمایشگاه باعث شدند که به طور متوسط 60 درصد تخم ها نسبت به شاهد پارازیته شده و از بین بروند. در بین آنها دو جدایه T. harzianum Bi و T. virens VM1 به ترتیب با 76.18 و 72.55 درصد پارازیتیسم بهتر از جدایه های دیگر عمل کردند. آزمایش ها در گلخانه به صورت طرح کاملاً" تصادفی با 12 تیمار و سه تکرار در خاک اتوکلاو شده و خاک اتو کلاو نشده (خاک مزرعه) به طور جداگانه اجرا شد. تجزیه واریانس داده ها و مقایسه میانگین ها با آزمون چند دامنه ای دانکن نشان داد که بین تیمارهایی که در آنها قارچ تریکودرما به کار رفته از نظر جمعیت نماتود در پایان آزمایش، میزان آلودگی و وزن تر و خشک غده ها و هم چنین وزن تر و خشک شاخ و برگ اختلاف معنی داری (P<0.05) با تیمار شاهد وجود دارد. در این آزمایش ها نیز دو جدایه ذکر شده به ترتیب با 76.68 و 72.65 درصد کاهش آلودگی در خاک اتو کلاو شده اثر بهتری نسبت به دیگر جدایه ها نشان دادند. در خاک اتوکلاو نشده نماتود کش راگبی، جدایه های T.harzianum Bi و T. virens VM1 به ترتیب با 81.65، 75.15 و 72.78 درصد کاهش آلودگی بهترین تاثیر را در کنترل نماتود سیستی چغندرقند از خود نشان دادند.

مطالعه جامعی در ارتباط با تعیین فاکتورهای پیش بینی کننده بیماری بلاست برنج و ارزیابی خسارت ناشی از این بیماری در استان گیلان در دست اجرا است. در بخش مقدماتی این تحقیق، تاثیر فاکتورهای اقلیمی بر جمعیت مزرعه ای اسپورهای عامل بلاست (Pyricularia grisea) و پیش آگاهی بیماری مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور طی فصل زراعی سال های 1385 و 1386 در سه شهرستان رشت، انزلی و لاهیجان مزارعی در فاصله 5 کیلومتری ایستگاه های هواشناسی انتخاب شد و تراکم اسپورهای هوازاد در این مزارع به کمک اسپورتراپ و به صورت روزانه اندازه گیری شد. داده های آب و هوایی شامل مقدار بارش (بر حسب میلی متر)، بیشینه و کمینه درجه حرارت روزانه، بیشینه و کمینه رطوبت نسبی روزانه و ساعات آفتابی از ایستگاه های هواشناسی دریافت گردید. سپس ارتباط بین جمعیت اسپورهای شکارشده با فاکتورهای آب و هوایی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت و مهم ترین فاکتورهای موثر آب و هوایی در جمعیت مزرعه ای اسپورهای عامل بیماری بلاست و نهایتا پیش آگاهی بیماری تعیین گردید. در این تحقیق مشخص شد که مقدار بارش، کمینه رطوبت نسبی روزانه، بیشینه درجه حرارت روزانه و ساعات آفتابی از مهم ترین عوامل پیش بینی کننده بیماری بلاست برنج در استان گیلان هستند و وجود شرایط مناسب آب و هوایی مانند بارندگی، افزایش کمینه رطوبت نسبی روزانه، کاهش بیشینه درجه حرارت روزانه و کاهش ساعات آفتابی (هوای ابری) به افزایش جمعیت مزرعه ای اسپورهای عامل بلاست و وقوع بیماری بلاست در مزرعه طی هفت تا ده روز بعد از وقوع شرایط مساعد کمک قابل توجهی خواهد نمود.

زمین و اندازه آن به عنوان یکی از مهم ترین عوامل تولید در بخش کشاورزی حایز اهمیت است. پراکندگی و دوری قطعات زمین از جمله مسایل عمده ای است که شالیکاران استان مازندران با آن رو به رو هستند. غیر کارآ بودن مدیریت مزرعه، عدم استفاده موثر از تکنولوژی و ماشین آلات کشاورزی و پایین بودن بهره وری عوامل تولید، همگی به نوعی در ارتباط با پراکندگی اراضی هستند. از این رو، متخصصین برای رفع مشکلات و عوارض ناشی از پراکندگی اراضی، راه حل منطقی و قابل اجرای فرآیند یکپارچه سازی اراضی را که یک استراتژی بنیادی در ارتباط با اندازه زمین است، توصیه می کنند. هدف تحقیق حاضر تعیین عوامل موثر بر پذیرش یکپارچه سازی اراضی شالیزاری در استان مازندران با استفاده از برآورد مدل رگرسیونی لوجیت است. برای این منظور 150 شالیکار در 5 روستای استان مازندران در سال 1386 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بررسی نشان می دهد که متغیرهای سطح تحصیلات شالیکار، کیفیت اراضی شالیزاری، فاصله بین قطعات و برنامه های آموز شی (تلاش های ترویجی) مهم ترین عوامل موثر بر پذیرش فرآیند یکپارچه سازی در اراضی شالیزاری استان مازندران بوده که از نظر آماری در سطح یک درصد معنی دار می باشند. هم چنین، متغیرهای تعداد افراد خانوار و حمایت های اعتباری عوامل بعدی تاثیرگذار هستند که در سطح معنی داری 5 درصد بر پذیرش این فرآیند موثرند. ضمن این که متغیرهای سن، درآمد زارعین، تحصیلات فرزندان، تجربه شالیکاران، سطح زیرکشت، عضویت در تعاونیهای روستایی، موقعیت اراضی، تعداد قطعات و حمایتهای فنی در سطوح مناسبی معنی دار نبوده اند.

در این مطالعه روابط علی بین متغیرهای موجود در بازار گوشت مرغ و گاو در فاصله سال های 1353 تا 1383 در ایران بررسی شد. برای این منظور آلگوریتم های علیت حاصل از گراف های غیر چرخشی سودار، بر اساس ماتریس هم بستگی جملات اختلال الگوی تصحیح خطای برداری و استفاده مستقیم از داده ها به کار برده شد. در بررسی جریان علیت، آلگوریتم PC بر اساس هم بستگی جزیی و آلگوریتم GES با استفاده از الگوی شبکه ای بیزین مورد استفاده قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد بین مقادیر مصرف گوشت مرغ و گاو و شاخص های قیمت آنها رابطه علی مشخصی وجود ندارد. بنابراین به نظر می رسد دخالت دولت و متغیرهای دیگری در این بازارها تاثیرگذار باشند. در نتیجه این الگو می تواند ابزاری برای پیش بینی اثر این متغیرها باشد. البته در بازار این دو کالا، روابط علی بین مقادیر مصرف، قیمت و متغیرهای دیگر وجود دارد. شاخص قیمت گوشت گاو به عنوان متغیر درونزا تحت تاثیر شاخص قیمت گوشت مرغ، شاخص قیمت مواد خوراکی غیر گوشتی، شاخص قیمت مواد غیر خوراکی، مخارج مصرفی سرانه و مقادیر مصرف گوشت مرغ می باشد. مقدار مصرف گوشت گاو متغیر برونزا بوده و کمتر تحت تاثیر متغیرهای دیگر قرار گرفته است. شاخص قیمت گوشت مرغ درونزا بوده و تحت تاثیر شاخص قیمت گوشت گاو، مخارج مصرفی سرانه و شاخص قیمت مواد غیر خوراکی است. مقدار مصرف گوشت مرغ نیز درونزا بوده تحت تاثیر مقدار مصرف گوشت گاو و شاخص قیمت مواد خوراکی غیر گوشتی بوده است. با توجه به نتایج برای بهبود بازارهای مختلف گوشت سیاست های متفاوتی می تواند موثر باشد و روش گراف های سودار راهنمایی در این زمینه می باشد.

ریسک و عدم حتمیت نقش مهمی در تعیین اهداف کشاورزان و چگونگی تصمیم گیری آنها دارد؛ به گونه ای که ریسک بر استفاده بهینه از نهاده ها و کارایی تولید تاثیر می گذارد. از مهم ترین عوامل موثر بر ریسک تولید محصولات کشاورزی، استفاده از نهاده های تولید، به ویژه نهاده های جدید می باشد. از این جهت لازم است اطلاعاتی در مورد ریسک و عدم حتمیت نهاده ها به دست آورد تا بدین طریق بتوان پیشنهاداتی در مورد کاهش ریسک در فرایند تولید محصولات کشاورزی ارایه نمود. بر این اساس مقاله حاضر به بررسی اثر مصرف نهاده ها بر ریسک تولید محصول برنج در استان گیلان در سال زراعی 1384-1385 با استفاده از تابع تولید درجه دوم می پردازد. تابع میانگین تولید نشان دهنده بازدهی ثابت نسبت به مقیاس در تولید محصول برنج در استان گیلان است. هم چنین تابع ریسک تولید محصول برنج نشان داد که افزایش سطح زیر کشت و مصرف کود شیمیایی باعث افزایش ریسک تولید محصول برنج در این استان می گردد. لذا برنامه یکپارچه سازی اراضی کشت برنج و سیاست پرداخت یارانه به نهاده کود شیمیایی باید با آگاهی کامل تری از شریط حاکم بر بهره برداران کشاورز صورت گیرد.

جنگل زدایی به عنوان یکی از بزرگ ترین مشکلات زیست محیطی جهانی شناخته شده است. از طرف دیگر جنگل زدایی به عنوان یکی از مولفه های اصلی تغییرات بهره بردای از زمین و به عنوان بزرگترین تهدید برای تنوع محیط زیست جهانی به ثبت رسیده است. در این مطالعه با استفاده از تئوری زیست محیطی کوزنتس، عوامل موثر بر جنگل زدایی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از بررسی 71 کشور نشان می دهد که منحنی زیست کوزنتس برای مجموعه منتخب صادق نیست. از طرف دیگر افزایش جمعیت در این کشورها توام با جنگل زدایی بیشتر است. به علاوه نتایج نشان دهنده این واقعیت است که نرخ رشد بالاتر GDP سرانه از میزان جنگل زدایی می کاهد. در نهایت بهبود در نهادهایی که از طریق افزایش دموکراسی، بهبود آزادی های فردی، حقوق شهروندی و ایجاد نقش قانون، آزادی های مدنی و سیاسی را بهبود می بخشند، از فشار روی منابع طبیعی می کاهند و در نهایت منجر به بهبود سطح جنگل و کاهش جنگل زدایی می گردند.

در این مطالعه، تنگناها و مشکلات تولید و بازاریابی و نیز مسیرهای مختلف بازاررسانی و خدمات مربوط به آن از قبیل حمل و نقل، بسته بندی، انبارداری، درجه بندی و استاندارد گل رز هلندی در شهرستان اصفهان، به عنوان یکی از عمده تولید کننده های این گل، مورد بررسی قرار گرفت. در این راستا، مقادیر حاشیه بازاریابی، سهم عوامل بازاریابی در حاشیه بازاریابی، ضریب هزینه بازاریابی و کارایی بازاریابی محاسبه شد. اطلاعات این تحقیق از طریق تکمیل پرسش نامه از 38 تولید کننده، عمده فروش (پخش کننده های گل های شاخه بریده) و خرده فروش (گلفروشی های سطح استان) و مصاحبه حضوری با 4 شرکت مشاوره در زمینه تولید و بازاریابی رز هلندی جمع آوری شد. نتایج تحقیق نشان داد که 56.5 درصد تولیدکنندگان فقط فعالیت تولیدی دارند و هیچ گونه فعالیتی در زمینه صادرات به کشورهای خارجی و حتی استان های دیگر نداشته اند. کارایی تکنیکی (78.17 درصد) در مسیر اصلی بیشتر از کارایی قیمتی (34.67 درصد) است و کارایی بازاریابی محاسبه شده نشان می دهد که به ازای هر 100 ریال هزینه خدمات بازاریابی، 188 ریال ارزش افزوده ایجاد می شود. بر اساس نتایج به دست آمده، مشکلات بازار رز هلندی بررسی و پیشنهاداتی در زمینه حل مسایل موجود و بهبود تولید و بازاررسانی گل رز هلندی ارایه گردیده است.

در این مطالعه با استفاده از داده های مخارج خانوار شهری و روستایی به بررسی تقاضای مصرفی خانوار شهری و روستایی کشور پرداخته شده است. برای تخمین از روش (Deaton-Muellbour Iterative Method) DMI به جای روش های مرسوم مورد استفاده در تخمین تقریب خطی الگوی سیستم تقاضای تقریبا ایده آل (Almost Ideal Demand System) استفاده شده است. داده های مورد بررسی مخارج خانوار روستایی و شهری از سال 1362-1383 است. نتایج نشان میدهد، برای مناطق شهری گروه های مسکن، سوخت و روشنایی، کالاها و خدمات و اثاثیه مورد استفاده در خانه، تفریح، تحصیل و مطالعه و خوراکی ها و آشامیدنی ها و دخانیات کالاهای ضروری و پوشاک و کفش و بهداشت و درمان، حمل و نقل و ارتباطات و سایر کالاها و خدمات متفرقه کالاهای لوکس تشخیص داده شده است. هم چنین روابط مکملی و جانشینی بین گروه ها ضعیف است. برای مناطق روستایی گروه های پوشاک و کفش و خوراکی ها، آشامیدنیها و دخانیات کالاهای ضروری و مسکن، سوخت و روشنایی، بهداشت و درمان و تفریح و تحصیل و مطالعه کالاهای لوکس تشخیص داده شده است. به جز گروه کالاها و خدمات مورد استفاده در منزل و هزینه اثاثیه خانه بقیه کالاها بی کشش بوده است. کششهای خود قیمتی جبران شده و جبران نشده نیز برای مناطق شهری و روستایی نتایج یکسانی را نشان میدهد.

در مطالعه حاضر، برنامه ریزی فازی خاکستری برای تعیین الگوی کشت در بخش مرکزی شهرستان قوچان استفاده شد. داده های مورد نیاز از مرکز تحقیقات آلماجق برای سال زراعی 86 جمع آوری گردید. نتایج نشان داد که سطح زیر کشت فعلی گندم آبی، جو آبی و یونجه بیشتر از حد بالای بازه سطح زیرکشت آنها و جو دیم، کمتر از حد پایین بازه سطح زیرکشت آن است. سطح زیر کشت فعلی گندم دیم و چغندرقند در بازه در نظر گرفته شده قرار داشت. افزون بر آن، درجه خاکستری بودن مجموعه جواب حاصل از برنامه ریزی خاکستری با استفاده از راه کار برنامه ریزی فازی خاکستری به میزان 48 درصد کاهش یافت. با توجه به یافته ها، کاهش سطح زیر کشت گندم آبی، جوآبی و یونجه و افزایش سطح زیرکشت جو دیم توصیه می شود.

تعیین نوع گونه مناسب، مهم ترین عامل موفقیت فعالیت های جنگل کاری در شرایط سخت و نامساعد است. از کم هزینه ترین و کوتاه ترین روش های معرفی گونه های سازگار در سطح یک منطقه نیز، شناسایی گیاهانی است که به صورت طبیعی رویش می یابند. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر قرق کردن و انجام عملیات آبخوان داری در افزایش طبیعی نهال های ارس (Juniperus excels Bieb.) در منطقه حوزه پشتکوه مازندران بوده است. این مطالعه در سطح ایستگاه تحقیقات آبخوان داری پشتکوه و عرصه شاهد در بخش غربی این ایستگاه صورت پذیرفته است. در انجام تحقیق از روش آماربرداری برآورد نسبت (Ratio estimation) در نوارهایی به عرض 50 متر و به فواصل 200 متر از یکدیگر استفاده شده است. سطح عرصه های مورد آماربرداری در ایستگاه تحقیقات آبخوان داری و عرصه شاهد 600 هکتار بوده و آماربرداری با شدت 16 درصد انجام گردید. بررسی آماری این تحقیق موید وجود اختلاف معنی دار در بین متوسط فراوانی درختان و نهال های ارس در هکتار ایستگاه آبخوان داری و عرصه شاهد با سطح احتمال 99 درصد بوده است. ایستگاه آبخوان داری علی رغم آن تعداد کمتری از درختان ارس در سطح هکتار (0.104) نسبت به منطقه شاهد (0.666) داشته است، عرصه را به نحوی برای ادامه حیات نهال های ارس فراهم فراهم نموده است که در زمان بررسی، متوسط فراوانی نهال های ارس در هکتار عرصه ایستگاه آبخوان داری بیش از هشت برابر (8.34) متوسط نهال های ارس در هکتار عرصه خارج ایستگاه آبخوان داری بوده است. با توجه به این که ارس تنها گونه درختی است که در سطح ایستگاه تحقیقات آبخوان داری به صورت طبیعی رویش یافته، انجام عملیات جنگل کاری و با اولویت استفاده از گونه مذکور در سطح منطقه توصیه می گردد.

جمعیت های آهوی ایرانی در دهه های اخیر در حال کاهش بوده اند به طوری که این گونه در سال 2006 به جمع گونه های تهدید شده پیوست. این در حالی است که داده های بوم شناختی در مورد این گونه بسیار اندک است. یکی از بهترین زیستگاه های آهوی ایرانی در پناهگاه حیات وحش موته قرار دارد که یکی از بزرگ ترین جمعیت های آهوی ایرانی در ایران را در خود حفظ کرده است. استفاده از جوامع گیاهی توسط گونه تهدید شده آهوی ایرانی در طول سه فصل تابستان، پاییز و زمستان با استفاده از شمارش گروه های سرگین در ترانسکت های نواری دایمی در پناهگاه حیات وحش موته مورد بررسی قرار گرفت. شمارش گروه های سرگین هر 45 روز یک بار صورت گرفت و تاثیر منابع آب و مزاحمت های انسان و دام کنترل شد. انتخاب زیستگاه بین فصول و جوامع گیاهی مختلف متفاوت بود. جامعه گیاهی شوره زار با تنوع بالایی از گونه های مقاوم به شوری در تمام فصول به خصوص در فصل زمستان به بیشترین میزان و جامعه گیاهی درمنه - قیچ در تمام فصول به کمترین میزان مورد استفاده آهو قرار گرفت. مدل کمینه به دست آمده با استفاده از تحلیل رگرسیون تعدادی از متغییرهای گیاهی را به عنوان متغیرهای موثر بر استفاده از زیستگاه توسط آهو در هر فصل به دست داد که از این میان می توان به تاثیر منفی گیاهان خارشتر و گز، و تاثیر مثبت گیاهان شور باتلاقی و علف شور در فصول پاییز و زمستان اشاره کرد.

در این تحقیق بهبود رشد و عملکرد نهال های سوزنی برگ سرو نقره ای (Cupressus arizonica) و زربین (C. sempervirens var. horizantalis) در ترکیبات متفاوت مواد آلی در نهالستان کلوده آمل صورت پذیرفت. بذرها در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در گلدان های پلاستیکی و تیمارهای مختلف خاک شامل 1) خاک رایج نهالستان (شاهد)، 2) خاک شاهد: کود دامی (1:5)، 3) خاک شاهد: خاک برگ (1:5)، 4) خاک شاهد: کود دامی: خاک برگ (1:1:5) کاشته شد. نتایج بعد از یک سال نشان داد که در هر دو گونه نهال های رشد یافته در تیمار 4، دارای بیشترین میزان رشد اندام هوایی، قطر یقه، شاخص بنیه نهال، وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک ریشه، وزن خشک کل و شاخص کیفیت نهال بود. در اغلب صفات مورد بررسی سرو نقره ای پاسخ بهتری نسبت به زربین نشان داد. از نتایج این تحقیق استنتاج می شود که مواد آلی سبب افزایش مشخصه های رشد و زی توده نهال دو گونه مورد مطالعه گردیده است. پیشنهاد می شود در نهالستان های جنگلی جهت ارتقای میزان عملکرد و بهبود شاخص کیفیت نهال، به شرایط فیزیکی - شیمیایی خاک بستر کاشت، توجه ویژه اعمال شود.

زادآوری برای جنگل مهم است و آینده آن را تضمین می کند. خاک یکی از سرمای ههای اصلی جنگل به حساب میآید. به حداقل رساندن صدمات به خاک و زادآوری در جنگل در طی عملیات بهره برداری یک اصل است. آگاهی از میزان صدمات بهره برداری بر توده های سرپای جنگل کمک زیادی به مدیریت جنگل دارد. برای این منظور جنگل های راش اسالم واقع در شمال ایران مورد بررسی قرار گرفت. این جنگل ها به شیوه تک گزینی اداره می شوند و سیستم کشش زمینی با استفاده از ماشین های چوبکشی چرخ لاستیکی برای خارج کردن بینه ها استفاده می گردد. در این تحقیق برای جمع آوری داده های مربوط به وضعیت زادآوری از روش نمونه برداری تصادفی سیستماتیک و برای بررسی وضعیت خاک از طرح کاملا تصادفی استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده با استفاده از تکنیک های آماری آنالیز واریانس و توزیع دو جمله ای و آزمون حداقل اختلاف معنی دار انجام گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که با برداشت 20m3/ha حدود 14.5±0.99 درصد از زادآوری منطقه تحت تاثیر صدمات مکانیکی ناشی از عملیات بهره برداری قرار گرفته اند که از این میان 9.12±0.83 درصد آن نابود و 5.3±0.63 درصد آن زخمی شده اند. این صدمات از طریق قطع، جمع آوری، کشیدن و دپو کردن حاصل شده اند. وزن مخصوص ظاهری خاک جنگل در عمق 10 سانتی متر سطحی در مناطق بهره برداری شده 15.74 درصد و در مسیرهای چوبکشی 35.61 درصد نسبت به مناطق شاهد افزایش نشان داده است. سازماندهی مناسب عملیات خروج چوب از جنگل، طراحی و ساخت دقیق و استاندارد مسیرهای چوبکشی قبل از برداشت درختان بر اساس نقشه های بهره برداری تهیه شده می تواند در کاهش صدمات بهره برداری بر توده جنگل و کاهش فشردگی خاک موثر واقع گردد.