علوم باغبانی ایران
سال:1397 | دوره:49 | شماره:2 |تعداد مقالات:25

انگور (Vitis vinifera L. ) ترکیب های پاداکسنده ی (آنتی اکسیدان) بسیار سودمندی برای انسان دارد. متأسفانه اغلب ترکیب های پاداکسنده مانند فلاونوئیدها در هنگام رسیدگی انگور کاهش می یابد. در این زمینه بررسی تیمار محرک (الیسیتور)هایی برای افزایش این ترکیب ها در هنگام مصرف لازم است. در این تحقیق تأثیر تیمار اسید سالیسیلیک در سه غلظت 0(شاهد)، 1/0 و 1 میلی مولار به صورت محلول پاشی روی برگ و میوه ی دو رقم انگور "شاهانی" (رنگ حبه سیاه) و "فخری" (رنگ حبه سبز) در دو مرحله ی غورگی و رسیدگی رشد میوه بررسی شد. شاخص تشخیص مرحله ی غورگی میزان اسیدیته و اندازه ی حبه و مرحله ی رسیدگی، آبدار و شیرین بودن حبه ها بود. این بررسی در سال 1392 روی تاک های واقع در باغ "مرکز تحقیقات انگور ملایر" انجام شد. تاک های مورد آزمایش ده ساله و نظام پرورشی آن ها به صورت کشت ردیفی و روش آبیاری قطره ای بود. این آزمایش در قالب طرح کامل تصادفی (CRD) با هفت تیمار و سه تکرار بود. نتایج نشان داد، بیشترین میزان کاروتنوئیدها در مرحله ی غورگی در پوست میوه ی رقم "شاهانی" و "فخری" تیمارشده با غلظت 1/0 میلی مولار اسید سالیسیلیک به ترتیب با مقادیر 65/73 و 94/69 میلی گرم بر گرم وزن تر بود. نتایج مقایسه ی دو مرحله ی رشدی همچنین نشان داد، بالاترین میزان آنتوسیانین ها در مرحله ی رسیدگی در پوست میوه و برگ رقم "شاهانی" تیمارشده با غلظت 1/0 میلی مولار اسید سالیسیلیک به ترتیب با مقادیر 21/3 و 343/2 میلی گرم بر گرم وزن تر بود. در سنجش میزان فلاونوئید کل نیز مشاهده شد، اثر افزایشی غلظت 1/0 میلی مولار اسید سالیسیلیک بر میزان فلاونوئید کل برگ و همه ی قسمت های میوه (به جز بذر) هر دو رقم "شاهانی" و "فخری" در مرحله ی رسیدگی مؤثرتر بود. تیمار اسید سالیسیلیک همچنین میزان فعالیت پاداکسندگی بیشتر قسمت های هر دو رقم را در مرحله ی غورگی با غلظت 1/0 میلی مولار و در مرحله ی رسیدگی با غلظت 1 میلی مولار به طور مؤثری افزایش داد. این نتایج نشان داد، استفاده از مواد رایجی مانند اسید سالیسیلیک می تواند ویژگی پاداکسندگی انگور را به هنگام رسیدگی به شدت افزایش دهد.

گیاه شاهدانه یکی از مهم ترین گیاهان ازنظر اقتصادی برای تولید دارو، غذا، فیبر و روغن است. بااین حال نبود نشانگرهای کافی و مؤثر ریزماهواره، گسترش بررسی های ژنتیکی این گیاه را محدود کرده است. در این پژوهش داده های ترنسکریپتوم برای شناسایی و معرفی ریزماهواره ها به منظور بررسی تنوع ژنتیکی و تفکیک رقم ها و جمعیت های فیبری و دارویی استفاده شد. بر پایه ی این داده ها 3388 مکان ریزماهواره از 1402 توالی در رقم فیبری و 10381 مکان از 4743 توالی در رقم دارویی شناسایی شد. در میان این نشانگرها موتیف های سه نوکلئوتیدی و پس از آن تک و دو نوکلئوتیدی بالاترین فراوانی را نشان دادند. آغازگرهای مناسب برای افزونش 234 ریزماهواره از 152 توالی منحصر در رقم فیبری و 1543 ریزماهواره از 1372 توالی مختص در رقم دارویی طراحی شدند. این بررسی نخستین ارزیابی در مقیاس گسترده برای شناسایی نشانگرهای ریزماهواره از توالی های ترنسکریپتوم در گیاه شاهدانه است. تأثیر این نشانگرهای مولکولی می تواند با استفاده از جمعیت های موجود در ایران آزمون و ارزیابی شده و کارایی آن ها در اصلاح این جمعیت ها بررسی شود.

آگاهی بهنژادگران از ساختار و چگونگی مدیریت و مهار ژنتیکی هر صفتی، موجب انتخاب بهترین روش بهنژادی و موفقیت در برنامه های بهنژادی خواهد شد. در این راستا مدیریت و مهار ژنتیکی سه صفت مهم عملکرد، زودرسی و میزان مواد جامد محلول، در قالب طرح تلاقی دی آلل کامل برای هفت توده ی طالبی ایرانی بررسی شد. نتایج نشان داد، والد دستجردی قابلیت ترکیب پذیری عمومی (GCA) بالایی برای صفت زودرسی میوه داشت که با توجه به معنی دار بودن قابلیت ترکیب پذیری عمومی برای این صفت در هر سال ( 97/3-و 78/3-)، می توان اظهار داشت که اثر افزایشی ژن ها در مدیریت و مهار این صفت نقش مهمی دارند، بنابراین می توان از این والد در برنامه های بهنژادی آینده برای تولید رقم های زودرس استفاده کرد. والدهای ساوه ای و مگسی نیز برای صفت مواد جامد محلول بالاترین قابلیت ترکیب پذیری عمومی را داشتند و می توانند برای تولید رقم های با قند بالا مورد توجه قرار گیرند. والد شاه آبادی با محک (تستر) ریش بابا و والد ریش بابا با محک تیل طرق در هر دو سال جفت مناسبی برای تولید دورگ های شاه آبادی × ریش بابا و ریش بابا × تیل طرق برای تولید رقم های با عملکرد بالا مورد توجه قرار گیرند. همچنین والد ساوه ای با والدهای شاه آبادی، تیل طرق و دستجردی و والد مگسی با والدهای ساوه ای، ریش بابا در ردیف جفت مناسب برای تولید دورگ های با میزان قند بالا قرار گرفتند. نتایج نشان داد، انتخاب والدین برای دو صفت زودرسی و مواد جامد محلول و همچنین تولید دورگ برای صفت عملکرد، می تواند در برنامه های بهنژادی طالبی مؤثر باشد.

انار از جمله میوه های حساس به سرمازدگی است و نگهداری آن در دمای پایین تر از 5 درجه ی سلسیوس منجر به ظهور نشانه های سرمازدگی می شود. این پژوهش به صورت یک آزمایش ترکیبی از تیمار پیش و پس از برداشت غلظت های مختلف متیل جاسمونات (0 (شاهد)، 1/0، 2/0 و 3/0 میلی مولار) بر کاهش سرمازدگی و ترکیب های پاداکسندگی (آنتی اکسیدانی) و ارزش تغذیه ای میوه ی انار رقم ملس ساوه انجام شد. میوه ها در دمای 1± 4 درجه ی سلسیوس و رطوبت نسبی 95-90 درصد به مدت 4 ماه نگهداری شدند. تیمار 2/0 میلی مولار متیل جاسمونات به طور معنی داری سبب کاهش شاخص سرمازدگی، میزان نشت یونی و مالون دی آلدئید به ترتیب به میزان 54، 20 و 27 درصد شد. میوه های تیمارشده با سطح 2/0 میلی مولار متیل جاسمونات دارای ترکیب های فنلی، آنتوسیانین های کل، ظرفیت پاداکسندگی و فعالیت آنزیم فنیل آلانین آمونیالیاز بیشتری در مقایسه با شاهد داشتند. همچنین میوه های انار تیمارشده با متیل جاسمونات درصد کاهش وزن، مواد جامد محلول کل و pH کمتر، ویتامین ث و اسید کل بیشتری در مقایسه با میوه های شاهد داشتند. به طورکلی متیل جاسمونات را می توان به عنوان یک روش سودمند و کاربردی برای افزایش مقاومت میوه های انار به آسیب سرمازدگی و بازدارنده ی کاهش ارزش تغذیه ای میوه ها در مدت انبارمانی و انتقال آن ها به بازار، به کار برد.

این آزمایش به منظور ارزیابی مقاومت به تنش خشکی توده های هندوانه ی شریف آباد، اصفهان، ابوجهل و رقم کریمسون سوییت انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و به صورت کرت های خردشده دارای چهار رژیم آبیاری که 100درصد به عنوان شاهد، 75درصد، 50 درصد و 25 درصد آب قابل دسترس AW) =Available water) به عنوان شرایط تنش تقسیم بندی شدند، اجرا شد. بیشترین طول شاخساره و شمار گل های ماده در سطوح 100درصد و 75درصد آب قابل دسترس بود و کمترین آن در 25درصد آب قابل دسترس مشاهده شد. بیشترین کارایی مصرف آب برای هندوانه ی کریمسون سوییت با مقدار 16/34 کیلوگرم بر مترمکعب در سطح 75درصد AW بود. بیشترین عملکرد برحسب تن در هکتار در هندوانه ی شریف آباد در تیمار شاهد مشاهده شد و کمترین مقدار در رقم کریمسون سوییت در سطح 25درصدAW بدون میوه بود. با شدید شدن سطح تنش توده ی شریف آباد و رقم کریمسون سوییت مقدار محتوای کل فنلی بیشتری نسبت به دیگر نمونه ها داشتند. در کل با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که توده ی شریف آباد نسبت به دیگر هندوانه های خوراکی مقاومت بهتری دارد. در رابطه با میزان تبخیر تعرق و KC(ضریب گیاهی) هندوانه ی کریمسون سوییت بیشترین و هندوانه ی ابوجهل کمترین میزان را به خود اختصاص دادند. استفاده از توده های محلی و متحمل هندوانه در برنامه های اصلاحی و مدیریت بهینه ی آبیاری می تواند به کشاورزان در رویارویی با کمبود آب کمک کند.

پساب تولیدی از کارخانه ی روغن کشی زیتون ناشی از سه مرحله ی (فاز) فراوری و تولید یک فرآورده با بار آلایندگی بالا است که در فرآیند استخراج روغن زیتون تولید می شود. ازآنجایی که میزان زیادی آب، مواد آلی و مواد مغذی برای رشد گیاهان دارد می توان در باغ های زیتون به عنوان یک راه حل برای دفع آن استفاده کرد. در این پژوهش، درختان زیتون دو رقم زرد و روغنی محلی (روغنی) با چهار سطح پساب (0، 90، 190 و 380 لیتر به ازای هر درخت) در دو سال تیمار شدند. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در منطقه ی منجیل استان گیلان اجرا شد. نتایج بررسی ها نشان داد، کاربرد پساب به ویژه در سطوح بالا، کربن آلی، تنفس میکروبی، کربن زیست توده ی میکروبی و فعالیت آنزیم دهیدروژناز خاک را افزایش داد، تأثیر مثبتی بر عملکرد میوه داشت. همچنین کیفیت روغن زیتون را از نظر اسیدهای چرب آزاد و ارزش پراکسید، بهبود بخشید اما تأثیری بر درصد روغن در ماده ی خشک نداشت. ویژگی-های زیستی (بیولوژیکی) خاک محل کشت دو رقم متفاوت بود. همچنین تفاوت معنی داری بین دو رقم از نظر کیفیت روغن وجود داشت. کیفیت روغن هر دو رقم و تحت سطوح مختلف تیمار با پساب در محدوده ی روغن زیتون طبیعی ممتاز و فوق ممتاز بود.

گل ساعتی (Passiflora caerulea L. ) درختچه ای بالارونده، علفی و متعلق به تیره ی گل ساعتی (Passifloraceae) است. یکی از بخش های مهم بیوتکنولوژی، کشت بافت است که امکان تولید گیاهانی بدون پاتوژن و در حد انبوه را فراهم می-سازد. این پژوهش به منظور بررسی پتانسیل دو نوع ریزنمونه ی مختلف (قطعات برگ و دمبرگ) در راستای باززایی مستقیم گیاه گل ساعتی با استفاده از غلظت های مختلف هورمون های 6-بنزیل آمینوپورین (BAP)، 6 فورفوریل آمینو پورین (KIN) و تیدیازورون (TDZ) در ترکیب با ایندول بوتریک اسید (IBA) به صورت طرح کامل تصادفی و در سه تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد، در ریزنمونه ی دمبرگ بیشترین درصد باز زایی (100 درصد) و بیشترین شمار شاخساره با میانگین 9/8 عدد در محیط کشت MS حاوی 1 میلی گرم در لیتر BAP همراه با 1/0 میلی گرم در لیتر IBA به دست آمد. همچنین در ریزنمونه ی برگ بیشترین درصد باز زایی (66/86 درصد) و بیشترین شمار شاخساره با میانگین 6/8 عدد در محیط کشت یادشده به دست آمد. در آزمایش ریشه زایی، بیشترین درصد ریشه زایی (33/93 درصد) در محیط کشت MS حاوی 5/0 میلی گرم در لیتر IBA به دست آمد. گیاهچه های به دست آمده از شرایط درون شیشه ای در گلدان قرار داده شدند و برای مدت 25 تا 30 روز پیش از انتقال به خاک در شرایط اتاق کشت نگهداری شدند که بیشتر از 90 درصد زنده مانی نشان دادند. این دستورالعمل به نظر می رسد که استعداد کافی برای ریزازدیادی این ژرم پلاسم با ارزش را داشته باشد.

ازآنجایی که کیفیت و طول عمر گل های شاخه بریده به میزان زیادی تحت تأثیر عامل های پیش و پس از برداشت قرار می-گیرد، لذا تلاش های بسیاری برای افزایش کیفیت و عمر ماندگاری آن ها با استفاده از روش ها و ترکیب های مختلف صورت گرفته است. در این پژوهش، آزمایشی در قالب فاکتوریل بر پایه ی طرح کامل تصادفی برای بررسی تأثیر اسید سالیسیلیک در مرحله ی پیش و پس از برداشت با سه تکرار بر عمر ماندگاری لیلیوم انجام شد. غلظت های 0، 50، 100 و 200 میکرومولار اسید سالیسیلیک روی بوته های گل محلول پاشی شد و پس از برداشت، گل های شاخه بریده در محلول هایی با همان غلظت ها قرار گرفتند. نتایج، نشان دهنده ی تأثیر مثبت اسید سالیسیلیک بر افزایش شمار غنچه و نیز تأخیر در کاهش فعالیت آنزیم های پاداکسنده (آنتی اکسیدان) بود و روند کاهش نسبت به شاهد با سرعت کمتری به پیش رفت. تیمار اسید سالیسیلیک تأثیر معنی داری در میزان پروتئین های کل در پنج مرحله ی رشد و نموی نداشت و میزان پراکسید هیدروژن نیز در گلبرگ ها یک روند افزایشی همراه با یک آهنگ ثابت داشت که نسبت به شاهد کمتر بود. کاربرد پیش و پس از برداشت اسید سالیسیلیک در غلظت های 50 و 100 میکرومولار با افزایش ظرفیت پاداکسندگی یاخته ها و همچنین به وسیله ی تنظیم توازن آب در گیاه، سبب افزایش عمر ماندگاری گل های شاخه بریده ی لیلیوم نسبت به شاهد شد. با توجه به گسترش استفاده از ترکیب های شیمیایی زیانبار در محلول نگهداری گل های شاخه بریده، ترکیب مورد بررسی قابلیت زیادی برای استفاده در گلخانه های پرورش و تولید سوسن عید پاک، گل فروشی ها و خانه دارد.

کمبود آب در مناطق خشک و نیمه خشک از جمله کشور ایران یکی از فاکتورهای محدود کننده رشد و نمو و عملکرد گیاهان زراعی می باشد. به همین دلیل یافتن راهکار های مناسب جهت غلیه بر تنش خشکی و افزایش تولید از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به منظور مطالعه تأثیر تلقیح قارچ های میکوریز آربسکولار بر عملکرد و کیفیت سیب زمینی (Solanum tuberosum L. ) رقم آگریا تحت تنش خشکی، یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه گروه خاکشناسی دانشگاه زنجان انجام شد. در این آزمایش غده های بذری گیاه سیب زمینی در خاکی با بافت لوم شنی در جعبه های مخصوص کشت شدند. فاکتورهایی که مورد مطالعه قرار گرفتند شامل چهار سطح تنش خشکی (حفظ رطوبت خاک در حد ظرفیت مزرعه، 80، 60 و 40 درصد ظرفیت مزرعه) و چهار سطح تلقیح با قارچ میکوریز ( بدون تلقیح به عنوان شاهد، تلقیح با قارچ گلوموس اینترارادیسز (Glomus intraradices)، تلقیح با قارچ گلوموس موسه (Glomus mosseae) و تلقیح با مخلوطی از دو نوع قارچ) بودند. در این آزمایش عملکرد، اجزای عملکرد سیب زمینی، غلظت نیتروژن، فسفر و پتاسیم در برگ ها و غده های گیاه اندازه گیری شدند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد تأثیر تنش خشکی و قارچ های میکوریزی بر همه صفات اندازه گیری شده معنی دار بود و تنش خشکی همه صفات مورد مطالعه به جز غلظت نیتروژن برگ و غده سیب زمینی را کاهش داد. در مقابل کاربرد قارچ های میکوریزی عملکرد و اجزای عملکرد سیب زمینی و غلظت عناصر غذایی گیاه را افزایش داد و توانست اثر سوء تنش خشکی بر گیاه سیب زمینی را کاهش دهد. بیشترین عملکرد سیب زمینی به مقدار 87/4 کیلوگرم در متر مربع از رطوبت 100 درصد ظرفیت مزرعه و تلقیح با قارچ گلوموس موسه به دست آمد.

خشکی یکی از عامل های اثرگذار بر گیاهان دارویی است و از سویی، قارچ قارچریشه (میکوریز) نقش مؤثری در بهبود عملکرد گیاهان رویارو با تنش خشکی دارد، لذا به همین منظور، آزمایشی به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، در منطقه ی بویراحمد، در سه تکرار و در سال های 1394 و 1395 اجرا شد. عامل های آزمایش شامل سطوح آبیاری (عامل اصلی) در پنج سطح شامل آبیاری پس از 30، 60، 90، 120 و 150 میلی متر تبخیر آب از تشتک تبخیر کلاس A و قارچ قارچریشه (عامل فرعی) در سطوح بدون کاربرد قارچ، کاربرد گونه ی Glomus mosseaeو کاربرد گونه ی Glomus intraradices لحاظ شد. نتایج تجزیه ی واریانس نشان داد، اثر متقابل قارچ قارچریشه و تنش آب بر عملکرد دانه، عملکرد زیست توده (بیوماس)، وزن هزاردانه، درصد روغن و کارایی مصرف آب در سطح 1 درصد معنی دار بود. در تیمار W30GM، بیشترین عملکرد دانه (5/276 کیلوگرم در هکتار) و در تیمار W150NG، کمترین مقدار عملکرد دانه (69 کیلوگرم در هکتار) به دست آمد. در تیمار W30GM، بیشترین عملکرد زیست توده (5389 کیلوگرم در هکتار) و در تیمار I150NG، کمترین مقدار عملکرد زیست توده (1517 کیلوگرم در هکتار) به دست آمد. در تیمار W90NGبیشترین درصد روغن دانه (38/29 درصد) و در تیمار W150NG، کمترین مقدار این صفت (97/14 درصد) به دست آمد. در تیمار W90GM، بیشترین کارایی مصرف آب دانه (02460/0 کیلوگرم بر مترمکعب) و در تیمار W120NG، کمترین مقدار این صفت (01185/0 کیلوگرم بر مترمکعب) به دست آمد. این نتایج نشان می دهد، در شرایط تنش آبی، کاربرد قارچ قارچریشه می تواند، در تعدیل تنش کمبود آب و افزایش عملکرد دانه، عملکرد زیست توده، وزن هزاردانه، درصد روغن و کارایی مصرف آب گاوزبان نسبت به گیاهان شاهد مؤثر واقع شود.

تغییرات اقلیمی و تقاضای رو به افزایش آب برای تولید کشاورزی، استفاده بهینه از منابع آب را ناگزیر کرده است. در این آزمایش اثرگذاری های پاره خشکیدگی ناحیه ی ریشه (PRD) و کاربرد آن همراه با سایه اندازی بر رشد و کارایی مصرف آب دانهال های دوساله نارنج در رامسر بررسی شد. این آزمایش به صورت گلدانی و در قالب طرح کامل تصادفی انجام شد. تیمارهای این آزمایش شامل آبیاری کامل(FI)، پاره خشکیدگی ناحیه ی ریشه (PRD) و دو تیمار پاره خشکیدگی ناحیه ی ریشه همراه با سایه اندازی متوسط (MShPRD) و بالا (HShPRD) بود که به مدت هفت ماه در سال 1394 اجرا شد. مقدار آب آبیاری بر پایه ی کمبود رطوبت خاک تعیین شد. کاهش آب مصرفی در تیمار PRD بی سایه اندازی، 6/29 درصد و در تیمارهای با سایه اندازی متوسط و بالا به ترتیب 2/36 و 2/39 درصد بود. مقایسه ی میانگین ها نشان داد، در تیمار HShPRD اندازه های قطر تنه، وزن، حجم، طول، سطح و تراکم طولی ریشه و نسبت ریشه به کل گیاه کمتر از دیگر تیمارها بود و نیز حجم و وزن ساقه و شاخه و تولید ماده ی خشک، کمتر از آبیاری کامل بود. ولی نسبت های وزن خشک برگ و همه ی اندام های هوایی به کل گیاه و نیز نسبت اندام های هوایی به ریشه (S/R) در این تیمار بیش از دیگر تیمارها بود. تفاوت تیمارها از نظر شمار، سطح و وزن خشک و تر برگ، ارتفاع گیاه، طول شاخه ها، قطر ریشه، سطح ویژه و طول ویژه ی ریشه معنی دار نبود. درنتیجه، بیشترین کارایی مصرف آب آبیاری در تیمار MShPRD دیده شد ولی این برتری تنها نسبت به آبیاری کامل معنی دار بود.

روش های مختلف تغذیه ی گیاه، از جمله مهم ترین عامل هایی است که در بیشتر مرحله های رشد گیاهان زراعی و باغی باعث افزایش رشدونمو و دستیابی به عملکرد بالا می شود. به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف کودهای دامی و شیمیایی بر ویژگی های کمی و کیفی بوته ی سیر در شرایط آب وهوایی همدان، آزمایشی در سال زراعی 91-90 در مزرعه ای زراعی در همدان انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به صورت کرت های یک بار خردشده و در سه تکرار به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش سطوح مختلف کود دامیِ گوسفندی در چهار سطح متفاوت شامل: 0، 10، 20 و 30 تن در هکتار، به عنوان عامل اصلی و همچنین سطوح متفاوت کود شیمیایی نیتروژنه به صورت اوره در چهار سطح مختلف شامل: 0، 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار به عنوان عامل فرعی بودند. صفات زراعی مورد بررسی شامل: عملکرد سیرچه های بذری کشت شده، میانگین قطر کل پیاز و شمار سیرچه های آن بودند و پس از آن ویژگی های کیفی سیر از نظر اسید پیروویک کل، سفتی بافت و درصد اسانس سیرچه، اندازه گیری شده و روند تغییرپذیری کیفی آن ها بررسی شد. بنا بر نتایج این پژوهش، تیمار مخلوط 30 تن کود دامی به همراه 150 کیلوگرم کود نیتروژن، بالاترین میزان عملکرد سیرچه های بذری کشت شده معادل 13290 کیلوگرم در هکتار را داشت و تیمار مخلوط 10 تن کود دامی به همراه 100 کیلوگرم کود شیمیایی، بالاترین مقدار پیروویک اسید به میزان 114 میکرومول بر گرم و بیشترین درصد اسانس سیرچه را معادل 97/2 درصد به دست آمد.

روش های غیرزیانبار پایدار اهمیت زیادی دارند، چراکه محصول مورد بررسی به چرخه ی عرضه و مصرف برگشته و نیز مشکلات روش های زیانبار مانند وقت گیری و پرهزینه بودن را ندارند. از سوی دیگر تنوع و فراوانی ویژگی های کیفی محصولات کشاورزی، از دیگر دلایل توسعه ی روش های غیرزیانبار به شمار می آید. بنابراین در این پژوهش توانایی روش های پردازش تصویر به منظور پیش بینی ویژگی های کیفی مانند حجم، وزن، مواد جامد محلول کل، اسید قابل عیارسنجی (تیتراسیون)، فنل کل و فعالیت پاداکسندگی (آنتی اکسیدانی) میوه ی سه رقم انار شامل زاغ یزدی، ملس یزدی و ملس اصفهان در طول فصل رشدی سال 1392 ارزیابی شد. میوه ها در چهار مرحله ی 50، 80، 110 و 140 روز پس از گلدهی گردآوری شده و از لحاظ ویژگی های رنگی و شیمیایی ارزیابی شدند. درنهایت مدل های واسنجی (کالیبراسیون) مربوط به داده های رنگی و اندازه گیری های شیمیایی تدوین شدند. نتایج به دست آمده نشان از اعتبارسنجی مدل ها داشت، نسبت انحراف معیار در رقم ملس اصفهان برای وزن 3/2، حجم 52/2، مواد جامد محلول 8/1 و فعالیت پاداکسندگی 95/2 بود. همچنین مشخص شد که روند تغییرپذیری اسید قابل عیارسنجی و فنل کل با رنگ میوه ی انار در هیچ کدام از رقم های مورد بررسی ضریب همبستگی معنی داری نداشت و توسط روش پردازش تصویر قابل پیش بینی نبود. درمجموع می توان نتیجه گرفت که روش پردازش تصویر، روشی کارا و قابلیت بسیار قوی در تشخیص همزمان و سریع مرحله های بلوغ و همچنین وضعیت ویژگی های کیفی میوه ی انار رقم ملس اصفهان دارد.

تأمین منبع نور مصنوعی برای رشد گیاهچه ها در کشت بافت سیب زمینی، مستلزم صرف هزینه های بالایی است. لذا بررسی با هدف تولید گیاهچه در شرایط نور طبیعی و مقایسه ی ویژگی های ریخت شناختی آن با گیاهچه های رشدیافته در نور فلورسنت با استفاده از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با نه تکرار در شرایط درون شیشه و چهار تکرار در شرایط گلخانه انجام شد. تیمارها شامل دو رقم آگریا و ساوالان و نور طبیعی و فلورسنت بودند. نتایج نشان داد، ارتفاع گیاهچه ی رقم ساوالان در هر دو شرایط نوری یکسان و در مقابل رقم آگریا در نور فلورسنت 5/1 سانتی متر ارتفاع گیاهچه ی بیشتری نسبت به شرایط رشد نور طبیعی داشت. طول ریشه، قطر ساقه، سطح برگ، شمار گره در بوته، شمار شاخه در بوته و وزن تر گیاهچه در هر دو رقم مورد بررسی در نور طبیعی بیشتر از نور فلورسنت بود. میزان افزایش سطح برگ در نور طبیعی نسبت به نور فلورسنت در رقم آگریا و ساوالان به ترتیب 23 و 6 درصد، شمار گره در بوته 2/2 و 5/22 درصد و وزن تر گیاهچه 9/18 و 2/17 درصد بود. فاصله ی میان گره ها در نور فلورسنت بیشتر از نور طبیعی بود. از نظر سطح برگ، شمار و وزن ریزغده در بوته، گیاهان رشد یافته در شرایط نور طبیعی نسبت به فلورسنت برتری نشان دادند. درمجموع با توجه به تولید گیاهچه با ویژگی های ریخت شناختی مناسب در نور طبیعی و تولید بالاتر ریزغده در گیاهان رشد یافته در شرایط نور طبیعی و فلورسنت، می توان با استفاده از نور طبیعی با میانگین شدت نور 4598 لوکس برای رشد گیاهچه ها در مرحله ی درون شیشه از هزینه های تولید ریزغده های سیب زمینی صرفه جویی کرد.

شوری به عنوان یک تنش غیرزیستی مهم در کاهش رشد و تولید گیاهان، در نظر گرفته می شود. شناسایی سازوکار های بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی که در مقاومت به تنش شوری دخالت دارند، می تواند برای انتخاب پایه های متحمل به شوری سودمند باشد. برای این هدف آزمایشی به منظور بررسی تأثیر پایه (سه پایه ی کدو شینتوزا، کبالت و روت پاور) و تنش شوری (شاهد 0، 40، 60 و 80 میلی مولار NaCl) روی رشد، عملکرد، سطح برگ، فعالیت آنزیم های پاداکسنده (آنتی اکسیدان)، مقدار مالون دی آلدئید (MDA) و فراسنجه (پارامتر)های نورساختی (فتوسنتزی) در برگ خیار (رقم خسیب)، 35 روز پس از تنش انجام شد. فراسنجه های رشدی در هر سه تیمار شوری به طور معنی داری در گیاهان پیوندی نسبت به گیاهان غیر پیوندی بالاتر بود. عملکرد در گیاهان پیوندی 21-14 درصد بیشتر از گیاهان غیرپیوندی بود. فعالیت آنزیم های کاتالاز (CAT)، آسکوربات پراکسیداز (APX)، پلی فنل اکسیداز (PPO) و پراکسیداز (POD) در نتیجه تنش شوری افزایش یافت، اما این افزایش در گیاهان پیوندی 2-1/0 برابر گیاهان غیرپیوندی بود. در هر سه تیمار شوری، کاهش میزان هدایت روزنه ای در گیاهان پیوندی در مقایسه با گیاهان غیرپیوندی به طور معنی داری کمتر بود، افزون بر این پراکسیداسیون لیپیدی در گیاهان پیوندی 12-7 درصد کمتر از گیاهان غیرپیوندی بود. بیشترین بازده ی کوانتومی نظام نوری (فتوسیستم) (Fv/Fm) II در برگ های خیار تفاوت معنی داری بین گیاهان پیوندی و غیرپیوندی نشان داد و این مقدار در گیاهان پیوندی 6-3 درصد بیشتر از گیاهان غیرپیوندی بود. این نتایج اشاره به این دارد که افزایش فعالیت آنزیم های پاداکسنده، نسبت Fv/Fm و هدایت روزنه ای در گیاهان پیوندی، مرتبط با تحمل بیشتر آن ها به تنش شوری است.

کشمش مهم ترین فرآورده ی انگور در ایران است که در فرآیند خشک شدن حبه ها به دست می آید. با توجه به تولید بالای انگور در کشور بهینه سازی روش های تهیه ی کشمش به منظور افزایش تقاضا در بازارهای جهانی ضروری است. در این بررسی تأثیر سه روش تهیه ی کشمش شامل سایه خشک، آفتاب خشک و تیزابی (کربنات پتاسیم+ اتیل اولئات) بر ویژگی های بیوفیزیکی و بیوشیمیایی کشمش حاصل از انگور بیدانه ی سفید شامل عملکرد کشمش، سرعت خشک شدن، وزن خشک، وزن پوشال و همچنین ظرفیت پاداکسندگی یا آنتی اکسیدانی (با روش های DPPH وFRAP )، فلاونوئیدکل، فنل کل، پروتئین کل، قندهای محلول (فروکتوز، گلوکز، ساکارز، رافینوز)، اسیدهای آلی (آسکوربیک، مالیک، تارتاریک) و برخی عنصرهای غذایی در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار در هر تیمار در پژوهشکده ی انگور و کشمش دانشگاه ملایر انجام شد. در شهریورماه سال 1394 میوه ها بر پایه ی شاخص درجه ی بریکس 22 برداشت و ضمن تیمار روی بارگاه های طبقه ای توری تا رسیدن به رطوبت 15درصد قرار داده شدند. بنا بر نتایج اختلاف معنی داری (01/0p≤ ) بین ویژگی های بیوفیزیکی و بیوشیمیایی هر سه روش خشک کردن مشاهده شد. بیشترین زمان خشک کردن مربوط به روش سایه خشک و کمترین زمان مربوط به روش تیزابی بود. همچنین بیشترین و کمترین سرعت تبدیل انگور به کشمش به ترتیب متعلق به روش های خشک کردن تیزابی و سایه-خشک بود. عملکرد کشمش تولیدی در روش تیزابی بیشترین و در روش آفتاب خشک کمترین بود. محتوای فنل کل، فلاونوئیدکل و ظرفیت پاداکسندگی تعیین شده با دو روش DPPH و FRAP در کشمش تیزابی در مقایسه با کشمش های آفتاب خشک و سایه خشک به طور معنی داری (01/0p≤ ) بیشتر بود. همچنین در روش تیزابی غلظت بالاتر قندهای محلول فروکتوز، گلوکز، ساکارز، رافینوز و اسیدهای آلی (به استثناء اسید آسکوربیک) در مقایسه با دیگر روش ها مشاهده شد. بنابراین روش تیزابی به دلیل تبدیل انگور به کشمش در بازه ی زمانی کمتر میزان اکسید شدن ترکیب های فنلی و فلاونوئیدی در مقایسه با روش های آفتابی و سایه خشک کمتر بوده و همچنین افزون بر ارزش تغذیه ای بالاتر ظرفیت پاداکسندگی بالاتری نیز داشت.

به منظور بررسی تأثیر استات کلسیم بر انبارمانی، حفظ ویژگی های کیفی و کاهش پوسیدگی پس از برداشت میوه ی زردآلو رقم ’ شکرپاره‘ (Prunus armeniaca cv. ‘ Shekar Pareh’ )، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. میوه ها در زمان بلوغ تجاری برداشت و آنگاه در غلظت های مختلف استات کلسیم(0 (شاهد)، 64/12 و 61/31 میلی مولار) به مدت ده دقیقه غوطه ور شدند. میوه های تیمارشده در جعبه های پلی اتیلنی بسته بندی و در دمای 4 درجه ی سلسیوس و رطوبت نسبی 5± 90 درصد به مدت یک ماه انبار شدند. فراسنجه (پارامتر)های کمی و کیفی میوه در سه نوبت (روزهای 10، 20، 30 انبارمانی) اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد، تیمار استات کلسیم به طور معنی داری بازدارنده ی کاهش وزن و باعث حفظ سفتی بافت میوه ها شد. اسید آسکوربیک در طول زمان انبارمانی کاهش یافت و کمترین میزان آن در تیمار شاهد پس از 30 روز انبارمانی مشاهده شد. استات کلسیم از افزایش TSS جلوگیری کرد. استات کلسیم باعث افزایش TA، غلظت کلسیم گوشت میوه، درصد رطوبت و موجب کاهش کاروتنوئید و نسبت TSS/TA شد. همچنین استات کلسیم با کاهش میزان پوسیدگی باعث افزایش عمر انبارمانی زردآلو شد. در کل می توان گفت که کیفیت میوه های زردآلو با استفاده از تیمار استات کلسیم به دلیل تأخیر انداختن فرآیند رسیدگی، بهبود یافته است.

در این تحقیق، پیوند ex vitro، برای نجات شاخساره های بدون ریشه ی ناشی از کشت بافت و انتقال ژن لیموترش (Citrus aurantifolia L. )، انجام و تأثیر عامل های مختلفی مانند نوع و اندازه ی پیوندک، نوع پیوند، شرایط نگهداری گیاهچه های پیوندی و استفاده از محیط کشت غذایی در اطراف محل پیوند، بررسی شد. نتایج نشان داد، بهترین بازدهی با استفاده از روش متداول پارافیلم پیچی، در شرایط محیطی کنترل شده و با اندازه های پیوندک بزرگ تر و چوبی تر به دست می آید. تزریق محلول غذایی در محل پیوندک، در میزان موفقیت پیوند، تفاوت معنی داری با شاهد نشان نداد. ولی کاربرد محیط غذایی MS آگاردار در محل پیوند، در مقایسه با پارافیلم پیچی، موفقیت ریزپیوندی ex vitro را بالا برد و نشان داد، می تواند به عنوان نگه دارنده ی پیوندک روی پایه، محافظ رطوبت پیوندک و تأمین کننده ی مواد غذایی آن، در روزهای اولیه عمل کرده و در سازگاری تدریجی پیوندک به محیط in vivo کمک کند.

کاربرد گیاهان بومی در فضای سبز از جمله مواردی است که در منظرسازی کمتر به آن توجه شده است. لذا این پژوهش باهدف بررسی جنبه ی زیباشناسانه ی گیاهان درختی بومی زیر حوزه ی هیرکانی انجام پذیرفت. بررسی های میدانی روی 55 گونه ی درختی بومی موجود در منطقه ی مورد بررسی به مدت یک سال انجام شد. ثبت ویژگی های زیباشناسی به کمک مشاهده ی درختان در طبیعت و عکس برداری از اندام های مختلف صورت پذیرفت و با توجه به شاخص های زیباشناسی امتیازدهی انجام شد، سپس ارزیابی داده ها به کمک روش خوشه (کلاستر)بندی در نرم افزارSPSS انجام شد. درنهایت گونه های درختی بومی منطقه ی هیرکانی بر پایه ی شاخص های زیباشناسی تفکیک شده اند. در مرحله ی پایانی گونه های برتر بر پایه ی نوع کاربری گروه بندی شدند؛ درنهایت 23 گونه مناسب مناظر خیابانی، 42 گونه مناسب بوستان ها، 10 گونه ی درختی مناسب برای ایجاد منظره های میوه دار، 19 گونه برای استفاده در ایجاد پرچین و دیوارسبز و 7 گونه برای حاشیه ی رودخانه ها و مکان های مرطوب معرفی شدند. از جمع بندی نتایج این تحقیق می توان چنین نتیجه گیری کرد که از دیدگاه زیباشناسی برخی از گونه های درختی بومی هیرکانی قابلیت بالایی به جهت استفاده در منظره های شهری دارند. لذا انجام پژوهش های سازگاری گونه های پیشنهادی با محیط شهری توصیه می شود.

تنظیم کننده های رشد گیاهی در شرایط تنش زا می توانند سبب بهبود رشد گیاه شوند. در این آزمایش میزان رشد، قند محلول، پرولین، تجمع یون های سدیم و پتاسیم تحت تأثیر کاربرد ترینگزاپک اتیل در تیمارهای مختلف شوری بررسی شد. تیمارها شامل چهار سطح شوری شاهد، 5، 10 و 15 دسی زیمنس بر متر با استفاده از کلرید سدیم و تیمارهای ترینگزاپک اتیل در چهار سطح 0، 60، 120 و 240 میلی گرم در 100 مترمربع بود که سه مرتبه و هر 14 روز یک بار اعمال شد. شوری باعث افزایش معنی داری در میزان قندهای محلول، پرولین، غلظت یون سدیم و نسبت سدیم به پتاسیم ریشه و اندام های هوایی، غلظت یون پتاسیم اندام های هوایی شد ولی موجب کاهش میزان غلظت یون پتاسیم ریشه، عمق توسعه ی ریشه و محتوای نسبی آب شد. همچنین، محلول پاشی ترینگزاپک اتیل موجب افزایش محتوای نسبی آب برگ، توسعه ی ریشه، قند محلول، پرولین، غلظت یون سدیم و پتاسیم و نسبت سدیم به پتاسیم در ریشه و اندام های هوایی شد. بنابر نتایج مشخص شد، در شرایط شوری تجمع میزان بالاتر یون پتاسیم در اندام های هوایی و کاهش انتقال یون سدیم از ریشه به اندام های هوایی می تواند یک سازوکار مهم چمن آگروستیس برای تنظیم یونی و افزایش مقاومت به شرایط شوری باشد.

به منظور بررسی تأثیر تنش کم آبیاری بر رشد، عملکرد و شاخص های فیزیولوژیکی هندوانه ی رقم چارلستون گری پیوندی، آزمایشی به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار، در دانشگاه زنجان انجام شد. تیمار های آبیاری در سه سطح 100، 70 و 50 درصد نیاز آبی گیاه و تیمار پیوند شامل گیاهان پیوندی روی پایه ی هندوانه ی ابوجهل و گیاهان غیر پیوندی بود. نتایج نشان داد، تنش کم آبیاری به طور معنی داری رشد، عملکرد و کارایی مصرف آب را کاهش و درصد نشت یونی و محتوای پرولین را افزایش داد. بیشترین میزان عملکرد میوه و کارایی مصرف آب در گیاهان غیر پیوندی و پیوندی در شرایط آبیاری 100 درصد به دست آمد. بیشترین مواد جامد محلول میوه در گیاهان پیوندی تحت آبیاری 50 درصد ثبت شد. بیشترین سطح برگ، طول بوته، سفتی گوشت میوه، محتوای نسبی آب برگ در گیاهان غیر پیوندی با آبیاری 100 درصد به دست آمد. بیشترین فعالیت آنزیم پراکسیداز در گیاهان پیوندی تحت کم آبیاری 50 درصد مشاهده شد. پایه ی هندوانه ی ابوجهل در شرایط آبیاری 100 و 70 درصد باعث کاهش غلظت کلسیم و افزایش میوه های پوسیدگی گلگاه داشت، ولی با اعمال تنش کم آبیاری بیشتر، غلظت کلسیم در گیاهان غیر پیوندی کاهش و عارضه ی پوسیدگی گلگاه افزایش یافت. با توجه به نتایج، پیوند روی پایه ی هندوانه ی ابوجهل اثر مثبتی نداشته است.

تأثیر غلظت های مختلف اسید سالیسیلیک بر انبارمانی میوه های سیب رقم زرد و قرمز لبنانی موجود در باغ کنتوئیه ی رفسنجان در زمان برداشت، 45، 90، 135 و 180 روز پس از انبارمانی بررسی شد. تیمارها شامل بدون شست وشو، آب مقطر، اسید سالیسیلیک 1، 2 و 3 میلی مولار به مدت نیم و یک ساعت در سردخانه با دمای 1± 2 درجه ی سلسیوس بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه ی طرح کامل تصادفی اجرا شد. شاخص برداشت در هر دو رقم همزمان با 170روز پس از پایان دوره ی گلدهی بود. نتایج نشان داد، تیمار اسید سالیسیلیک نسبت به شاهد روند کاهش وزن، نشت یونی و پوسیدگی را کند کرده و باعث حفظ مواد جامد محلول، قابلیت پذیرش و فعالیت پاداکسندگی شد، اما تأثیری بر شاخص های درخشندگی، هیو، اسیدیته ی کل و pH میوه نداشت. در مدت انبارمانی درصد کاهش وزن، اسیدیته ی کل، pH و پوسیدگی سیب زرد بیشتر از رقم قرمز و همچنین قابلیت ماندگاری سیب های قرمز بیشتر از سیب زرد بود. افزایش سوختگی سطحی، بدطعمی و کاهش قابلیت پذیرش از نتایج کاربرد اسید سالیسیلیک 3 میلی مولار بود ولی اسید سالیسیلیک 2 میلی مولار در حفظ کیفیت و انبارمانی میوه مؤثرتر از دیگر تیمارها بود.

سیلیسیم یک عنصر غذایی ضروری برای برخی گیاهان علفی و عنصری سودمند برای بهبود رشد و رویارویی با تنش های زنده و غیرزنده به شمار می رود. این پژوهش روی خاک آلوده ی طبیعی به فلزهای سنگین از شهرک صنعتی روی در زنجان انجام گرفت و طی آن تأثیر کاربرد ذرات نانو سیلیس بر پاسخ های مورفو-فیزیولوژیکی و تغذیه ای چچم (Lolium perenne) بررسی شد. تیمار نانو سیلیس در شش سطح 100 (NS1)، 200 (NS2)، 500 (NS3)، 1000 (NS4)، 2000 (NS5) و تیمار شاهد (NS0) برحسب میلی گرم نانو سیلیس بر کیلوگرم خاک گلدان در قالب طرح کامل تصادفی و پنج تکرار در گلخانه اجرا شد. به منظور اضافه کردن نانو سیلیسیم به خاک، دروایه ی (سوسپانسیون) آن تهیه و با مقدار مشخصی آب که بر پایه ی ظرفیت مزرعه ی تعیین شده بود، مخلوط و با استفاده از پیپت، قطره قطره به خاک اضافه شد. پس از گذشت دوره ی کاشت و داشت گیاه چچم، اندام های هوایی گیاه برداشت و غلظت عنصرهای سنگین (سرب، روی و کادمیوم) و عنصرهای غذایی (فسفر، پتاسیم و سیلیسیم) در اندام های هوایی اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده نشان داد، کاربرد سیلیسیم بر جذب عنصرهای آلاینده ی کادمیوم و روی و عنصرهای غذایی پتاسیم، فسفر و سیلیسیم در سطح 5 درصد معنی دار بود. همچنین کاربرد سیلیسیم در خاک، جذب آلاینده های روی و کادمیوم را در گیاه افزایش داد. همچنین بیشترین میزان جذب سیلیسیم در اندام های هوایی چچم، در تیمار NS5 گزارش شد که نسبت به سطوح دیگر کاربرد نانو و شاهد، تفاوت معنی داری نشان داد. درمجموع کاربرد سیلیسیم، سبب بهبود وضعیت رشد گیاه، جذب عنصرهای غذایی و مقاومت به تنش شد.

به منظور بررسی تأثیر شوری بر برخی ویژگی های ریخت شناختی (مورفولوژیک) و فیزیولوژیک توده های شلغم ایرانی آزمایشی گلخانه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. عامل اول شوری آب در چهار سطح (0، 60، 120 و 180 میلی مولار کلرید سدیم) و عامل دوم 15توده ی شلغم ایرانی بود. نتایج نشان داد، تنش شوری میزان وزن تر و خشک شاخساره (63 و 33 درصد)، وزن تر ریشه ی غده ای (86 درصد)، سبزینه ی (کلروفیل) a و b (52 و 5/37 درصد)، پتاسیم برگ و ریشه (2/33 و 2/31 درصد) را کاهش و میزان سدیم برگ و ریشه ی غده ای را افزایش (84 و 3/90 درصد) داد. نتایج اثر متقابل شوری و توده نشان داد، توده های مشهد، یزد و بیرجند بیشترین کاهش میزان پرولین (71، 5/64 و 6/61 درصد) و توده های مهریز و کرمانشاه کمترین کاهش سبزینه ی a (22 و 3/32 درصد) در شوری 180 میلی مولار نسبت به شاهد را داشتند. سبزینه ی a و b با وزن تر (**8/0 و **72/0) و خشک اندام های هوایی (*73/0 و *68/0) همبستگی مثبت داشت. پرولین نیز به ترتیب با سدیم و پتاسیم برگ همبستگی مثبت و منفی (*43/0 و *42/0-) داشت. پتاسیم و سدیم ریشه همبستگی منفی (**88/0-) و معنی داری با هم داشتند. نتایج همچنین نشان داد، توده های شلغم ایرانی به تنش شوری واکنش های متفاوتی نشان می دهند و از یون های پتاسیم و سدیم می توان به عنوان شاخص انتخاب توده های متحمل به شوری در شلغم استفاده کرد.

گل داوودی (Dendranthema grandiflorum Ramat. ) یکی از مهم ترین گیاهان زینتی و دارویی در عرصه ی جهانی به شمار می رود. به منظور بررسی میزان تنوع ژنتیکی برخی رقم های گل داوودی با استفاده از نشانگر های ریخت شناختی (مورفولوژیک)، 21 صفت کمی در 15 رقم پا بلند داوودی با سه تکرار در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در بیرانشهر شهرستان خرم آباد، استان لرستان ارزیابی شد. نتایج به دست آمده از این پژوهش، نشان دهنده ی دامنه ی گسترده ای از تغییرپذیری ها در بین رقم های مورد بررسی از نظر صفات اندازه گیری شده بود. در برخی از صفات از جمله شمار گل، شمار برگ، شمار شاخه های جانبی که ضریب تغییرپذیری های بالاتری نشان دادند، تنوع بیشتری در بین رقم های داوودی داشتند. نتایج به دست آمده از ضریب همبستگی نشان داد، بین صفات شمار گل در بوته با شمار شاخه ی فرعی، قطر شاخه ی اصلی و گستردگی بوته همبستگی منفی و معنی داری وجود داشت. در تجزیه ی عاملی، هفت عامل اصلی و مستقل با مقادیر ویژه ی بزرگ تر از 1 درمجموع توانستند 1/91 درصد واریانس کل را توجیه کنند. در تجزیه ی خوشه ای رقم ها در فاصله ی اقلیدسی 73/33، به سه گروه اصلی تقسیم بندی شدند. به طوری که دو رقم ̓ شکرنازʻ و ̕ نادیا2ʻ با بیشترین ارتفاع شاخه و رقم گل گیسʻ با بیشترین قطر سرگل از دیگر رقم ها متمایز شدند. بنابراین با توجه به اینکه بررسی این رقم ها در شرایط یکسان صورت گرفته است، می تواند گزینش برای صفات مورد بررسی صورت گیرد.