پژوهش و سازندگی
سال:1379 | دوره:13 | شماره:2 (پی آیند 47) |تعداد مقالات:37

آزمایشی با جوجه خروسهای گوشتی جهت بررسی پاسخ به رقت انرژی و پروتئین جیره انجام گرفت. این آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی در قالب آزمایش فاکتوریل با دو مرحله اعمال جیره های رقیق شده، چهار سطح جیره (صفر، 20، 30، 40 درصد جیره) و در سه تکرار انجام پذیرفت. هر تکرار به عنوان یک واحد آزمایشی حاوی 25 قطعه جوجه خروس بود. در مرحله 1 جوجه ها از 7 تا 14 روزگی با جیره های آغازین رقیق شده (2480، 2170 و 1860 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم در کیلوگرم، به ترتیب با 17.8، 15.6 و 13.4 درصد پروتئین خام) یا در مرحله 2 از 35 تا 42 روزه گی با جیره های رشدی رقیق شده (2480، 2370 و 1860 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم در کیلوگرم، به ترتیب با 15.5، 13.6 و 11.6 درصد پروتئین خام) تغذیه شدند. جوجه خروسها در سایر روزهای پرورش با جیره های آغازین، رشدی و پایانی مرسوم تغذیه گردیدند. مرحله 1؛ در دوره بازپروری جوجه هایی که جیره های رقیق شده مصرف کردند درصد افزایش وزن بالاتری نسبت به گروه شاهد داشتند. به جز جوجه هایی که جیره های 40% رقت را مصرف کردند بقیه جوجه ها توانستند در سن 56 روزگی به وزن گروه شاهد برسند. با رقیق کردن جیره درصد سینه، لاشه و ران تغییری نکرد، همچنین کاهش معنی داری در درصد چربی حفره بطنی جوجه هایی که جیره های با 30 تا 40% رقت را مصرف کردند ملاحظه گردید. در مرحله دوم؛ با افزایش رقت جیره کاهش معنی داری (P<0.05) در وزن 56 روزگی جوجه خروسها ملاحظه گردید. همچنین درصد چربی حفره بطنی جوجه هایی که جیره های 20 تا 30% رقیق شده را مصرف کردند، کاهش معنی داری (P<0.05) داشت. به طور کلی با اعمال جیره های رقیق شده در سن 56 روزگی تغییری در کل ضریب تبدیل خوراک تصحیح شده و درصد ران ایجاد نشد، ولی درصد لاشه و سینه جزئی کاهش یافت.

آیا شما در کودکی به سرخک مبتلا شده اید؟ همانگونه که تاکنون زنده مانده اید دیگر از ابتلای به آن ترسی ندارید، اگر چه ممکن است مبتلا به آبله مرغان بشوید. محافظت حاصل از سیستم ایمنی برای آن دسته از پادگنهای خطرناکی که شما قبلا تجربه نموده و زنده مانده اید اختصاصی می باشد. در این بحث شما با لمفوسیتها و جایگاههای آن آشنا می شوید که دارای اثر کنش و واکنشی نه در مقابل پادگنهای خطرناکی مانند ویروسها و باکتریها، بلکه بر روی پادگنهای تصنعی که دارای ماهیت مشخص و معینی هستند، می باشند. خوشبختانه لنفوسیتها با پادگنهای مصنوعی به همان سهولت پادگنهای طبیعی واکنش نشان می دهند. لنفوسیتها از سلولهای پیش سازی (مشتق از کیسه زرده، کبد جنینی و مغز استخوان، در مراحل مختلف تکامل) تمایز یافته یا به وجود می آیند که به اعضای لنفاوی مرکزی از قبیل تیموس و بورس فابرسیوس (در پرندگان) یا معادل آن مغز استخوان در پستانداران مهاجرت می نمایند. هنگامی که تمایز یافتن آنها کامل شود، لنفوسیتها به اعضای لنفاوی محیطی، یعنی خون، طحال، عقده های لنفاوی، پلاکهای پایر، آپاندیس و غیره مهاجرت نموده و در آنها ساکن می شوند. در این مرحله حیوان معمولا از نظر ایمونولوژیک بالغ بوده و به هنگام رویارویی با پادگن قادر به پاسخگویی می باشد.

به منظور تکمیل اطلاعات و تجزیه و تحلیل دانش و آگاهی موجود در رابطه با استفاده از منابع پروتئینی و تغذیه پروتئین در گاوهای شیری، در این مقاله نتایج حاصل از 108 مطالعه منتشر شده در سراسر دنیا و به ویژه آن دسته از مطالعاتی که در طول سالهای 1985 تا 1997 نتایج آنها در J. dairy sci منتشر شده بود گردآوری شده است.در 29 مورد مقایسه انجام شده حاصل از 15 آزمایش متابولیسمی که کنجاله سویا با مقادیر زیادی به عنوان منبع پروتئینی دارای RUP بالا استفاده شده بود، اثرات ثابت و یکسانی در جریان اسید آمینه های ضروری چه لیزین و چه متیونین به روده کوچک مشاهده نشد.

جهت تامین غذای کنونی کشور نیاز به واردات حجم عظیمی از مواد غذایی می باشد. بخش مهمی از این واردات را فرآوردهای دامی تشکیل می دهد. سازمان خواربار جهانی (FAO) به طور متوسط 30-25 گرم پروتئین حیوانی برای هر نفر در روز توصیه می کند و نظر به اینکه تولیدات داخلی کافی نیست لذا جهت تامین کمبود پروتئین حیوانی در داخل کشور افزایش تولید گوشت به خصوص گوشت طیور ضروری است.در حدود 70% از هزینه های پرورش دام را خوراک آن تشکیل می دهد. برای تهیه خوراک دام، مخصوصا طیور از مواد غذایی مختلف استفاده می شود که بیشترین آن ذرت است در حال حاضر قسمت عمده دان کشور از خارج وارد می شود که ذرت بیشترین رقم واردات را تشکیل می دهد. ذرت از نظر قابلیت هضم و انرژی در بین غلات در درجه اول اهمیت قرار دارد. در حال حاضر ذرت بزرگترین محصول تولید شده در دنیاست. به طور متوسط ذرت دارای 9.5 درصد پروتئین است. حدود 15% از کل پروتئین تولیدی در هر سال توسط محصول زراعی یکساله، متعلق به ذرت است.

فهرست گیاهان پناهگاه حیات وحش و بخش شرقی منطقه حفاظت شده ذخیره گاه بیوسفر توران ارایه می گردد. ذخیره گاه بیوسفر توران به وسعت حدود 1.8 میلیون هکتار در بخش شمالی دشت کویر واقع است. این ذخیره گاه انواعی از زیستگاه ها شامل سه دشت پهناور با ارتفاعهای مختلف از 1400-700 متر، سه رشته کوه به نام های کوه پیغمبر در جنوب شرقی با ارتفاع 2265 متر، شترکوه در غرب با ارتفاع 2281 متر و کوه ملحد و در شمال غرب با ارتفاع 2411 متر از سطح دریا، حدود 200000 هکتار تپه های ماسه ای، کفه (کویر) وسیع غیر حاصلخیز و سیستم رودخانه ای شور را دارا می باشد. در مجموع 604 گونه گیاهی شامل 1 گونه جلبک، 1 گونه سرخس، 2 گونه بازدانه و 600 گونه نهاندانه از منطقه گزارش شده است که به 55 تیره و 296 جنس تعلق دارند. 432 گونه (71.4 درصد) فلور منطقه انحصاری ناحیه ایران – تورانی هستند که از این تعداد 46 گونه انحصاری ایران می باشند و در میان آنها دو گونه Astragalus kavirensis و A. touranicus انحصاری ذخیره گاه بیوسفر توران هستند. در بین گیاهان منطقه، تروفیت ها با 268 گونه (44.4 درصد) و همی کریپتوفیت ها با 153 گونه (25.3 درصد) مهمترین شکل های زیستی منطقه می باشند.

در این پژوهش مطالعه ای دقیق و جزیی بر روی حرکتهای دامنه ای به همراه بررسی های ساختاری و زمین شناسی در ناحیه ای در البرز مرکزی (جنوب آب اسک – جاده هراز) انجام شده است. مقایسه بین توزیع انواع حرکتهای دامنه ای با تاکید بر دو حرکت یکی رانش امام زاده علی و دیگری سنگ لغزش جنوب آب اسک در جاده هراز و سیماهای زمین – ساختاری سنگهای دارای بیرون زدگی، رابطه ای مستقیم را بین توسعه و تکامل زمین لغزشها و سیماهای ساختاری اصلی ناحیه نشان می دهد. در هر دو مورد عناصر ساختاری (درزه ها، سطوح گسلی و...) نقش تعیین کننده ای را در ایجاد و ادامه حرکت در دامنه های مربوطه ایفا نموده اند به طوری که پارامترهای دیگر به طور عمده تحت تاثیر عناصر ساختاری بوده اند. تحقیق مزبور نشانگر ضرورت مدنظر قرار دادن عوامل ساختاری در بررسی حرکتهای دامنه ای در مناطق فعال از نظر ژئودینامیک می باشد.

به منظور بررسی اثر مراحل مختلف برداشت علوفه و استفاده از نیتروژن در کشت دو منظوره جو رقم نومار آزمایشی در سال زراعی 76-75 در منطقه سیستان، بصورت طرح کرتهای خرد شده در قالب بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا گردید. مراحل مختلف برداشت علوفه بعنوان فاکتور اصلی دارای چهار سطح [شاهد و برداشت در مرحله پنج، هشت و ده مقیاس فیکس (F10, F8, F5)] و مقادیر مختلف کود نیتروژن بعنوان فاکتور فرعی نیز دارای چهار سطح [عدم مصرف کود نیتروژن (NO) و مصرف 60، 120 و 180 کیلوگرم در هکتار نیتروژن (N180, N120, N60) در نظر گرفته شد. وزن خشک علوفه برداشت شده در زمانهای پیش بینی شده، عملکرد دانه، اجزای عملکرد و ارزش اقتصادی کل تعیین و اثر اصلی و متقابل آنها مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که بین مراحل مختلف برداشت علوفه از نظر عملکرد دانه، اجزای عملکرد (شامل وزن هزار دانه، تعداد دانه در سنبله و تعداد خوشه در متر مربع) و ارزش اقتصادی اختلاف معنی داری وجود دارد. بیشترین عملکرد دانه در تیمار شاهد (عدم برداشت علوفه) مشاهده گردید و تیمار برداشت علوفه در مرحله پنج مقیاس فیکس (F5) باعث 2.2 درصد کاهش در میزان عملکرد دانه شد. تاخیر در برداشت علوفه باعث کاهش بیشتر عملکرد دانه شد بطوریکه برداشت علوفه در مرحله هشت و ده مقیاس فیکس (F10, F8) به ترتیب باعث 51.8 و 62.3 درصد کاهش عملکرد دانه شد. تاثیر مقادیر مختلف استفاده از نیتروژن نیز روی عملکرد دانه، اجزا عملکرد و ارزش اقتصادی دارای اختلاف معنی دار بود. بطوریکه با مصرف 120 کیلوگرم در هکتار نیتروژن بالاترین عملکرد دانه (4126.5 کیلوگرم در هکتار) بدست آمد و عدم مصرف نیتروژن باعث 40 درصد کاهش عملکرد نسبت به تیمار مصرف 120 کیلوگرم نیتروژن در هکتار (N120) شد.

هدف از اجرای این آزمایش بررسی تغییرات وزن هزار دانه، درصد قوه نامیه و مقایسه اثر تاریخ کاشت بر شروع جوانه زنی و طول دوره جوانه زنی در بستر کاشت بوده است. این آزمایش در قالب بلوکهای کامل تصادفی با 6 تکرار، 6 تیمار و در طول چهار سال به اجرا درآمد. نتایج بدست آمده بشرح زیر خلاصه می گردد: 1- تفاوت میانگین وزن هزار دانه و قوه نامیه بذر سدروس در طول سالهای مورد بررسی معنی دار بوده است که بیشترین مقدار وزن هزار دانه و بالاترین میزان قوه نامیه مربوط به سال 1375 و کمترین مقدار آن مربوط به سال 1373 بوده است. 2- تاریخ کاشت، سال اجرای تحقیق و اثر متقابل تیمارهای آزمایشی بر شروع جوانه زنی بذر سدروس تفاوت معنی داری را نشان داد. 3- تاثیر سالهای مورد بررسی بر طول دوره جوانه زنی معنی دار نبود (1376-1372). 4- تاریخ کاشت و اثر متقابل آن با سالهای مورد بررسی بر طول دوره جوانه زنی بذر سدروس تاثیر معنی دار داشت. 5- مقایسه میانگین های طول دوره جوانه زنی نشان داد که تاریخ های کاشت پنجم اسفند لغایت پانزدهم فروردین ماه بر طول دوره جوانه زنی تاثیر معنی دار نداشته است.

کاریولوژی و الگوهای سی – بندینگ (C-banding) برای Fritillaria persica L. تنها عضو زیر جنس (Fritillaria) توضیح داده شده است. کاریوتیپ این گونه دو اندازه ای بوده، محتوی دو جفت کروموزوم متقارن متاسنتریک و ده جفت کروموزوم نامتقارن تلوسنتریک و ساب تلوسنتریک می باشد. در این گونه تعداد کروموزومها 2n=24 است، و فرمول کاریوتیپ آن 2n=2x=24=4m+8t+12st می باشد. از مهمترین ویژگیهای سی – بندینگ در این گونه حضور یک بند در محل فشردگیهای ثانویه در جفت کروموزوم شماره 10 و عدم حضور بند در کروموزومهای متاسنتریک و بازوهای کوتاه کروموزومها می باشد.

درختان بلوط یکی از گونه های غالب در نقاط مختلف جنگل های ارسباران می باشند که توسط آفات مختلف برگخوار و دانه خوار مورد حمله قرار می گیرند. یکی از مهمترین آفات بلوط در ارسباران پروانه دم طلایی،Euproctis (=porthesia) chrysorrhoea L. می باشد که در برخی از سال ها خسارت شدیدی را به این درختان وارد می کند. خوشبختانه دشمنان طبیعی متعددی جمعیت این آفت را کنترل می کنند. این مطالعه نشان داد که دو زنبور از خانواده براکونیده به عنوان پارازیتوئید لارو بیشترین پراکندگی را در محلهای زندگی این آفت دارند و مجموعا حدود 23% جمعیت آفت را از بین می برند. همچنین زنبوری از خانواده کالسیدیده به نام Brachymeria intermedia Nees که پارازیتوئید شفیره می باشد دارای جمعیت اندک و پراکنش محدود می باشد. این اولین گزارش از وجود زنبور فوق در استان و در روی آفت مذکور می باشد. زنبورهای براکونید توسط دکتر Capek و دکتر Diller تحت عنوانMeteorus obsoletus (Wesmael)  و M. versicolor (Wesmael) تشخیص داده شدند و برای اولین بار از ایران گزارش می شوند.

بنه یا چاتلانقوش با نام علمی Pistacia atlantica subsp. mutica از انواع پسته وحشی است. چون این گیاه اندامهایی با ترکیبهای معطر دارد، پوست میوه آن در طی سه مرحله با فاصله زمانی دو هفته برای هر نمونه تا زمان پرشدن مغز در سال 1377 جمع آوری شد. اسانس نمونه ها پس از برداشت به روش تقطیر با آب، گرفته شدند. بازده اسانس بر اساس نسبت پوست میوه در نمونه 1 به مقدار 0.30 درصد و در نمونه 2 به مقدار 0.35 درصد و در نمونه 3 به مقدار 0.58 درصد بود. ترکیبهای اسانس با دستگاههای کروماتوگرافی گازی (GC) و کروماتوگرافی گازی متصل به طیف سنج جرمی (GC/MS) شناسایی شدند. بیشترین میزان ترکیبها در اسانس پوست میوه در مرحله رشد نهایی و در ترکیبهای a-pinene (73.60 درصد)، b-pinene (5.30 درصد)، Myrcene (3.26 درصد) و Camphene (2.30 درصد) بوده است. در ضمن بررسی مشاهده گردید که در طی طول رشد میوه ترکیب a-pinene افزایش می یابد. این تحقیق برای اولین بار در مورد میوه بنه صورت گرفته است.

به منظور بررسی کشت مخلوط ذرت و لوبیا و اثر آن بر کنترل علف های هرز آزمایشی در سال 1377 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی کرج، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با نه تیمار شامل: تک کشتی ذرت بدون وجین (MC)، تک کشتی ذرت یک بار وجین (MW1)، تک کشتی ذرت دوبار وجین (MW2)، 100 درصد تراکم اپتیمم ذرت + 50 درصد تراکم اپتیمم لوبیا (MB50)، 100 درصد تراکم اپتیمم ذرت +30 درصد تراکم اپتیمم لوبیا (MB30)، 100 درصد تراکم اپتیمم ذرت +10 درصد تراکم اپتیمم لوبیا (MB30)، 75 درصد تراکم اپتیمم ذرت +25 درصد تراکم اپتیمم لوبیا (M75B25)، 50 درصد تراکم اپتیمم ذرت + 50درصد تراکم اپتیمم  لوبیا (M50B50) و تک کشتی لوبیا (B) در چهار تکرار انجام شد. نسبت برابری زمین (LER) وزن خشک کل دو محصول و وزن خشک علف های هرز به تفکیک گونه در هنگام برداشت اندازه گیری شد. وجین باعث افزایش عملکرد بیولوژیکی و دانه ذرت گردید اما این دو صفت تحت تاثیر تیمارهای کشت مخلوط قرار نگرفت LER. (a=0.01) تیمار 100 درصد تراکم اپتیمم ذرت +50 درصد تراکم اپتیمم لوبیا (MB50) برابر 1.416 برای تیمار 100 درصد تراکم اپتیمم لوبیا (MB30) برابر 1.16 و برای بقیه تیمارها از واحد کمتر بود. کشت مخلوط تیمار 100 درصد تراکم اپتیمم ذرت +50 درصد تراکم اپتیمم لوبیا (MB50) بیشترین کاهش را بر وزن خشک علف های هرز اعمال کرد. تیمار مذکور باعث کاهش وزن خشک علف های هرز تاج خروس و تاج ریزی در مقایسه با شاهد ذرت بدون وجین گردید.

برخی از ویژگیهای مواد بستری رودخانه کارون در حد فاصل دو ایستگاه آبسنجی عرب حسن تا اهواز در رابطه با فرسایش کناره ای مورد مطالعه قرار گرفته است. در این بررسی شاخص خمیرایی، درصد رطوبت اشباع، قطر موثر ذرات، ضریب یکنواختی و ضریب خمیدگی منحنی دانه بندی نسبت پوکی و میزان املاح مواد دیواره رودخانه برای مقاطع با دو وضعیت یکی با کناره نسبتا غیرفرسایشی و دیگری با کناره فرسایشی و در دوبازه نسبتا مستقیم و مسیر پیچان رودی مورد مطالعه و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بیانگر آن است که عدم کفایت مقاومت برشی ذرات ناپیوسته به خصوص در لایه های زیرین و همچنین املاح موجود در مواد یا ذرات پیوسته کناره ها، همراه با شرایط کلی جریان رودخانه در دشت رسوبی ریزدانه، از عوامل موثر در فرسایش کناره ای است.

یکی از مهمترین عوامل تخریب مراتع موجود عدم رعایت زمان مناسب چرا می باشد، زمان مناسب چرا هنگامی است که خاک و پوشش گیاهی آمادگی برای چرا داشته باشند، عدم رعایت این امر موجب تقلیل تدریجی قدرت تولید و زادآوری گیاهان و بالاخره نابودی کامل آنها می گردد. پژوهش حاضر بر روی مراحل مختلف فنولوژی 8 گونه مهم مرتعی در ایستگاه تحقیقاتی خرکه کردستان به مدت 3 سال از سال 1372 تا 1374 به منظور شناخت تاریخها و مدت زمان بروز پدیده های مهم فنولوژیکی گیاهان انجام گرفت. رشد طولی و مراحل فنولوژیک گونه ها از قبیل تاریخ های شروع رویش، مرحله رویش علفی، شروع گل دهی، طول مدت گلی دهی، تشکیل و رسیدن و ریزش بذر، دوره خواب گیاه رشد مجدد پاییزه و... یادداشت گردید. به منظور تفسیر بهتر ظهور تاریخ فعالیتهای فنولوژیکی با شرایط اقلیمی از طریق رسم نوارهای فنولوژیکی بر روی منحنی آمبروترمیک تاریخ آغاز و پایان و نیز طول مدت زمان ظهور هر پدیده به طور جداگانه مشخص و تجزیه و تحلیل شد. آنگاه بر اساس این تاریخها بهترین زمان ورود دام و طول مدت چرا و نیز زمان مناسب بذرگیری برای هر گونه مشخص شد. نتایج تحقیق نشان می دهد که بوته ای ها و گندمیان طول دوره رشد طولانی تری را نسبت به سایر گونه ها دارا می باشند.

هدف از این بررسی در جنگل لوه، مقایسه دو روش نمونه برداری با قطعات نمونه دارای مساحت ثابت (10 آر) و قطعات نمونه دارای مساحت متغیر (رلاسکوپ) با توجه به مشخصه های دقت آماربرداری و زمان لازم برای آماربرداری بود. مقادیر به دست آمده برای مشخصه های زمان لازم برای اندازه گیری، تعداد در هکتار و سطح مقطع در هکتار با مقادیر حاصل از آماربرداری صددرصد مورد مقایسه قرار گرفت و نتایج زیر حاصل گردید: زمان لازم برای آماربرداری صددرصد در مساحت اندازه گیری شده (116 هکتار) برابر با 17842 دقیقه و در حالت نمونه برداری با قطعات نمونه متغیر 2433.9 دقیقه بود. میانگین واقعی تعداد در هکتار (حاصل از آماربرداری صددرصد) برابر است با 323.8 و در دو حالت نمونه برداری با قطعات نمونه دارای مساحت ثابت و قطعات نمونه دارای مساحت متغیر به ترتیب برابر با 321.8 و 292.9 می باشد که در هر دو حالت حدود اعتماد محاسبه شده برای مشخصه تعداد در هکتار میانگین واقعی تعداد در هکتار را در بر می گیرد. میانگین واقعی سطح مقطع در هکتار برابر با 28.08 متر مربع و در دو حالت نمونه برداری فوق به ترتیب برابر با 28.61 و 21.82 متر مربع می باشد که در حالت نمونه برداری با قطعات نمونه 10 آری حدود اعتماد محاسبه شده برای مشخصه سطح مقطع در هکتار میانگین واقعی جامعه را در بر می گیرد اما در حالت نمونه برداری با قطعات نمونه دارای مساحت متغیر حدود اعتماد مورد نظر میانگین واقعی جامعه را در بر نمی گیرد. عدم دقت آماربرداری با دستگاه رلاسکوپ در جنگل مورد نظر را می توان در زیراشکوب قوی این جنگلها، از گونه های درختچه ای و بوته ای دانست که مانع دید رفتن به قطر برابر سینه درختان می شوند. به علاوه وضعیت پستی و بلندی زمین در قسمتهای محدودی مانع انجام آماربرداری دقیق با دستگاه رلاسکوپ بود. در مجموع از دو روش نمونه برداری فوق الذکر، روش نمونه برداری با قطعات نمونه دارای مساحت ثابت (10 آر) به واقعیت نزدیکتر بود و برای آماربرداری از جنگل مورد نظر مناسب تر است.

این بررسی در چهار مرحله انجام گردید. مرحله جمع آوری اطلاعات و سوابق، مرحله نمونه برداری صحرایی، مرحله آزمایشات خاک شناسی و تجزیه برگ و مرحله تجزیه و تحلیل نتایج و نتیجه گیری، در مرحله اول، اطلاعات مختلف هواشناسی، زمین شناسی، خاک شناسی، پستی و بلندی و جنگل شناسی منطقه مورد مطالعه جمع آوری شدند. در مرحله دوم، چهار سری از جنگل تحقیقاتی واز واقع در شهرستان نور مازندران که دارای توده های خالص و آمیخته سرخدار بودند، انتخاب شدند. در هر سری یک قطعه نمونه برداری به مساحت پنج هکتار پیاده شد و در مرکز آن یک پروفیل خاکشناسی حفر گردید که ضمن تشریح آن از نظر صفات ظاهری و فعالیت حیاتی (موجودات زنده و ریشه دوانی)، از هر افق نمونه برداری لازم برای انجام آزمایشات فیزیکی و شیمیایی خاک به عمل آمد. به علاوه، 10 درخت سرخدار از نظر ارتفاع غالب انتخاب گردیدند و ضمن اندازه گیری قطر آنها، از گیاهان همراه و برگ سرخدار جهت انجام آزمایشات تغذیه گیاه نمونه برداری گردید. در مرحله سوم، نمونه های خاک و برگ در آزمایشگاه مورد آزمایش قرار گرفتند. تجزیه فیزیکی و شیمیایی خاکها شامل اندازه گیری هدایت الکتریکی، اسیدیته، دانه بندی، ازت، پتاسیم، فسفر، منیزیم، کلسیم و تجزیه شیمیایی برگها شامل اندازه گیری ازت، فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، روی و آهن بود. نتایج به دست آمده از این بررسی نشان داد که سرخدار در چهار سری جنگل واز روی چهار تیپ خاک رشد می کند که عبارتند از: Typic Haploxerolls, Lithic Rendolls, Typic Eutrochrepts, Typic Xerorthents. میانگین قطر و ارتفاع سرخدار در هر تیپ خاک بدین قرار بود: در تیپ Typic Eutrochrepts 54.9 سانتیمتر – 19.9 متر، در تیپ Lithic Rendolls 73 سانتیمتر – 23.3 متر، در تیپ Typic Haploxerolls 94.9 سانتیمتر – 23.9 متر. در تیپ Typic Xerorthents به علت از بین رفتن درختان خوب و مرغوب سرخدار توسط قاچاقچیان، اندازه گیری میانگین قطر و ارتفاع امکان پذیر نبود، این خاکها اغلب دارای واکنش اسیدی ضعیف تا قلیایی، زهکشی خوب و مواد آلی غنی هستند. رویشگاه های مخلوط با پهن برگان دارای شیبی کمتر از 50 درصد و خاک نیمه عمیق و سرشار از مواد آلی هستند که نسبت به توده های خالص غنی تر هستند. در مجموع میزان عناصر غذایی موجود در خاک با میزان جذب عناصر غذایی توسط درخت سرخدار ارتباط کامل داشته و در بعضی موارد حتی میزان عناصر در برگ بیش از مقدار آن در عصاره خاک است.

برای تشخیص بافت های غیرمجاز در کالباس های حرارت دیده، نمونه های مختلفی مشابه فرمولاسیون کالباس های رایج در بازار فرآورده های گوشتی ایران تهیه گردید. در این نمونه ها از بافت های غیرمجاز مانند پستان، ریه، گوشت کله و اندام های داخلی حفره شکمی از جمله شکمبه نگاری، هزارلا و شیردان با نسبت مشخص 20 درصد از گوشت لخم مصرفی با 10 درصد حجم کل نمونه به صورت مجزا و یا مخلوط استفاده شد. سپس نمونه برداری و آزمایش بافت شناسی با رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین انجام گرفت. فتومیکروگراف های تهیه شده از نمونه ها نشان دادند که علیرغم خرد شدن بافت ها و انجام پروسه حرارتی در طول تولید، ساختمان میکروسکوپی بافت های غیرمجاز قابل تشخیص است و رنگ پذیری آنها تغییری پیدا نکرده و اجزا ساختمانی هر بافت به خوبی رنگ گرفته است. این روش بافت شناسی به عنوان الگویی مناسب برای تشخیص بافت های غیرمجاز در نمونه هایی از کالباس های حرارت دیده ایران که احتمال تقلب در آنها می رود قابل توصیه است.

در این آزمایش بیست کلنی قوی زنبور عسل شرکت داشتند که ده کلنی از آنها به عنوان دهنده لارو یک روزه جهت پیوند و لارو سر بسته جهت تقویت جمعیت کلنی های شاخون ساز شرکت داشته و ده کلنی دیگر کلنی های شاخون ساز ما محسوب می شدند. کلنی های شاخون ساز از طریق قرعه به دو دسته پنج کندویی تقسیم شدند تا دو تیمار مورد مقایسه (سلول مومی دست ساز و سلول طبیعی) در آنها مورد بررسی قرار بگیرند. معیار مقایسه در این آزمایش مقدار ژله رویال بدست آمده از این دو نوع سلول بوده است. این آزمایش از نیمه دوم اردیبهشت ماه سال 1370 در بخش زنبور عسل موسسه تحقیقات علوم دامی کشور آغاز و تا اواخر تابستان در شش مرحله اجرا گردیده (24/2/70، 11/3/70، 25/3/70، 12/4/70، 27/4/70، 11/5/70) و ژله رویال تولید شده در هر مرحله وزن و ثبت گردید. پس از پایان آزمایش و تجزیه و تحلیل آماری داده های بدست آمده نتیجه گرفته شد که در تمام مراحل اجرای آزمایش بین تیمارها اختلاف معنی دار وجود داشته و سلول مومی دست ساز بهتر از سلول طبیعی عمل نموده است، که البته شدت احتمال در مراحل مختلف متفاوت بوده است (در مراحل اول، دوم، سوم و چهارم با احتمال P<0.01 و در مراحل پنجم و ششم با احتمال P<0.05 بین تیمارها اختلاف معنی دار وجود داشته است). همچنین نتایج بدست آمده نشان داد که بین مراحل انجام آزمایش تیمار اول (سلول مومی دست ساز) در مراحل دوم و سوم (11/3/70 و 25/3/70) بهتر از مراحل دیگر بوده و از نظر تولید ژله رویال با میانگین (5.144 گرم برای هر کندو و 214 میلی گرم برای هر سلول) بهترین عملکرد را داشته اند.

این پژوهش به منظور بررسی روشهای غنی سازی سرشاخه خرما و استفاده از آن در تغذیه بزغاله های پرواری انجام گردید. بدین منظور 9 تن برگ خشک خرما به قطعات 6-4 سانتی متری خرد و به چهار روش: الف – 3% اوره + سرشاخه ب- 3% اوره + 2% سود + سرشاخه ج- 3% اوره +2% آهک + سرشاخه د- 3% اوره +2% سود +2% آهک + سرشاخه، غنی سازی شدند. هنگام عمل آوری 2% ملاس نیز به جیره ها اضافه گردید. این آزمایش در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار (جیره های آزمایشی) و 3 تکرار و هر تکرار 5 واحد آزمایشی بر روی 75 راس بزغاله پرواری انجام شد و در جیره پنجم (شاهد) کاه جایگزین سرشاخه شد. نتایج نشان داد که اولا غنی سازی، پروتئین خام سرشاخه خرما را تا بیش از دو برابر افزایش می دهد، ثانیا از نظر آماری اختلاف معنی داری بین افزایش وزن روزانه جیره های حاصل از کاربرد سیلوها وجود ندارد (P<0.05). ولی مقایسه افزایش وزن روزانه جیره ها با روش دانکن نشان می دهد که تنها بین افزایش وزن جیره سوم با جیره پنجم (شاهد) در سطح 5% اختلاف معنی داری وجود دارد. بدین ترتیب می توان از سرشاخه خرمای غنی شده به عنوان ماده خشبی در جیره بزغاله های پرواری استفاده نمود.

این طرح به بررسی کمی و کیفی کرک و موی تولید شده در ایستگاه بز رائینی بافت کرمان و مقایسه آن با بزهای کرکی بومی استان کرمان بر اساس سن و جنس پرداخته است. تعداد 150 و 120 نمونه کرک و مو به ترتیب از بزهای مربوط به ایستگاه و شهرستان بافت در دو جنس و سنین یک تا 8 سال برداشت شد. و پس از اندازه گیری خصوصیات الیاف از طریق تجزیه واریانس محاسبه آماری انجام گرفت. نتایج حاصله برای ایستگاه و شهرستان بافت به ترتیب عبارت است از میانگین طول دسته الیاف 6.35±0.1 و 5.62±0.1 سانتی متر، کرک 66.51±0.72 و 69.06±0.74 درصد، مو 33.5±0.72 و 30.94±0.74 درصد، قطر الیاف کرک 20.19±0.11 و 19.53±0.15 میکرون، ضریب تغییرات قطر الیاف کرک 19.57±0.21 و 17.88±0.19 درصد. دو محل از لحاظ تمام خصوصیات با یکدیگر اختلاف معنی دار (P<0.05) داشتند. بزهای شهرستان بافت از درصد کرک و ظرافت کرک بالاتری نسبت به بزهای ایستگاه بافت برخوردار بودند. بین دو جنس فقط از نظر مقادیر الیاف کرک اختلاف معنی دار (P<0.05) وجود داشت. بلندترین طول دسته الیاف به هشت ساله ها 6.54±0.51 سانتی متر و بیشترین مقدار کرک به بزهای دو ساله با 69.33±0.72 درصد و ظریف ترین الیاف کرک 19.3±0.5 میکرون با کمترین ضریب تغییرات 17.9±0.5 درصد به یکساله ها مربوط می شود. همبستگی فنوتیپی بین طول دسته الیاف کرک با قطر و ضریب تغییرات قطر کرک به ترتیب ±0.16 و +0.13 بود.

سیستم پرورش ماهی به روش پن کالچر برای اولین بار در تالاب انزلی به مورد اجرا درآمد. جهت بررسی بخشی از تهدیدکنندگان تولید ماهی در این سیستم از خرداد ماه سال 71 به مدت یک سال انگلهای پوست، آبشش و چشم ماهیان پرورشی در این سیستم شامل کپور معمولی (Cyprinus carpio) کپور نقره ای (Hypopthalmichthys molitrix) و کپور علفخوار (Ctennoparyngodon idella) و ماهیانی که بطور اتفاقی وارد محوطه پرورش شدند شامل کاراس (Carassius carassius) شاه کولی (Chalclburnus chalcoides)، کلمه (Rutilus rutilus) لای ماهی (Tinca tinca)، سوف حاج طرخان (Perca fluiatilis) و اردک ماهی (Esox lucius) مورد بررسی قرار گرفتند. از تک یاخته ها تریکودینا (Trichodina sp.) از پوست و آبشش ماهیان کپور معمولی، کپور علفخوار، کپور نقره ای، کاراس، پوست لای ماهی و آبشش اردک ماهی و انگل چیلودینلا (Chilodenella sp.) از پوست لای ماهی جدا شدند. نه گونه منوژن از جنس داکتیلوژیروس (Dactylogyrus) از آبشش ماهیان کپور معمولی، کپور علفخوار، کپور نقره ای، کاراس، شاه کولی، کلمه و یک گونه منوژن از جنس تترااونکوس (Tetraonchus sp.) از اردک ماهی و یک گونه دیپلوزوئون (Diplozoon sp.) نیز از آبشش ماهی کپور معمولی جدا شده و مورد شناسایی قرار گرفتند و همین طور ژیروداکتیلوس (Gyrodactylus sp.) از پوست ماهیان کاراس، شاه کولی و لای ماهی جدا و مورد شناسائی تا حد جنس قرار گرفت. از انگلهای دی ژن یک گونه از جنس دیپلوستوموم (Diplostomum sp.) در چشم ماهیان کپور معمولی، کپور علفخوار، کپور نقره ای، کاراس، شاه کولی و اردک ماهی نیز به کرات جدا شد. زالوهای انگل جدا شده از پوست کپور معمولی از جنس پسیکولا (Piscicola sp.) بودند. از سخت پوستان، جنس آرگولوس (Argulus sp.) از پوست و آبشش کپور معمولی و کوپه پود لرنه آ (Lernaea sp.) از آبشش کپور معمولی، کپور نقره ای، کاراس، لای ماهی و اردک ماهی در سیستم پن جدا شدند.

حداقل یکصد واحد نیمه صنعتی فعال تولید پنیر در کشور، قادرند که با صرف سرمایه گذاری ناچیزی، قسمت مهمی از ترکیبات پرارزش آب پنیر را بازیابی نمایند. هدف و ضرورت انجام این کار به دلیل نقش آلاینده این ترکیبات در محیط زیست، جلوگیری از اسراف منابع غذایی، افزایش درآمد واحدهای تولیدی و نیاز بعضی از سایر بخش های تولیدی و صنعتی به محصولات آب پنیر می باشد. با افزودن یک دکانتور، یک اوپراتور غیرمداوم و یک سانتریفوژ ساده آبگیری می توان 83% پروتئین آب پنیر و 58% لاکتوز را بازیابی نمود و سپس ملاس باقیمانده را نیز که حجم آن به کمتر از 5% حجم آب پنیر اولیه کاهش یافته و حاوی مقدار قابل ملاحظه ای املاح و مواد معدنی می باشد در تغذیه دام و طیور استفاده نمود.

در این تحقیق بررسی تغییرات لیزوزیم سرم، پروتئین تام سرم و هماتوکریت خون در ماهی کپور معمولی متعاقب عفونت تجربی با باکتری Aeromonas hydrophila و نیز تاثیر ماده کوئل آ (محرک ایمنی) روی پارامترهای فوق انجام گرفت، تعداد 100 قطعه ماهی کپور معمولی به چهار گروه تقسیم شدند، گروه اول شامل ماهیان کنترل، گروه دوم ماهیانی که ماده کوئل آ دریافت کردند، گروه سوم ماهیانی که در آنها ایجاد عفونت تجربی گردید و گروه چهارم ماهیانی که پس از دریافت کوئل آ در آنها ایجاد آلودگی تجربی صورت گرفت. در آزمایشات مربوط به تعیین فعالیت لیزوزیم سرم، مشخص شد که میزان فعالیت لیزوزیم در ماهیان آلوده به باکتری افزایش معنی داری (P<0.05) نسبت به ماهیان کنترل داشت و نیز میزان فعالیت لیزوزیم در ماهیانی که علاوه بر دریافت کوئل آ، در آنها ایجاد عفونت تجربی صورت گرفته بود، نسبت به ماهیانی که فقط آلوده به باکتری بودند، افزایش معنی داری (P<0.05) داشت. در آزمایشات مربوط به تعیین میزان پروتئین تام سرم در چهار گروه ماهیان، مشخص گردید که سطح پروتئین تام سرم ماهیانی که کوئل آ دریافت کرده بودند افزایش معنی داری (P<0.05) نسبت به ماهیان کنترل داشت و همچنین سطح پروتئین تام سرم ماهیانی که آلودگی تجربی داشتند، نسبت به ماهیان کنترل، دارای کاهش معنی داری بود (P<0.05). در آزمایشات مربوط به تعیین هماتوکریت خون در چهار گروه ماهیان مشخص شد که درصد هماتوکریت خون ماهیانی که آلودگی تجربی داشتند، کاهش معنی داری (P<0.05) نسبت به ماهیان کنترل داشت و نیز درصد هماتوکریت خون ماهیانی که علاوه بر دریافت کوئل آ، در آنها ایجاد عفونت تجربی گردیده بود، افزایش معنی داری (P<0.001) نسبت به ماهیانی که فقط آلودگی تجربی داشتند مشاهده شد. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشانگر تحریک سیستم دفاع غیراختصاصی در مقابل عفونت ناشی از Aeromonas hydrophila و نیز نقش کوئل آ به عنوان محرک ایمنی در افزایش آن می باشد.

سپتی سمی هموراژیک بیماری کشنده گاو و گاومیش است که به وسیله سروتیپ های مشخصی از Pasteurella multocida ایجاد می گردد. از نشانی های مهم این بیماری عوارض تنفسی و سپتی سمی است که در نهایت حیوان مبتلا تلف می گردد. از مشخصات این بیماری ایجاد ادم وسیع زیر جلدی در ناحیه گردن و سینه است که در کالبد گشایی به خوبی مشاهده میگردد. در کشورهایی که این بیماری وجود دارد واکسیناسیون با سویه های بومی جهت پیشگیری اعمال می گردد. واکسن های کشته ترسیبی و ژل دار در اغلب کشورهای آسیایی مصرف می شود. در بعضی از کشورها نیز از واکسن روغنی که ایمنی طولانی دارد در پیشگیری استفاده می گردد. به کمک مرکز رفرانس، عامل سپتی سمی هموراژیک در ایران سروتیپ 6:B تعیین گردید و با استفاده از این سویه واکسن کشته ژل دار به وسیله فرمانتور در موسسه رازی تهیه و آزمایش گردید. در این تحقیق شرایط کشت واکسن در فرمانتور مطالعه شد و منحنی رشد باکتری، دوره کشت آن و وزن خشک باکتری در واحد حجم به دست آمد. آزمایش های کنترلی بر اساس روشهای استاندارد O.I.E انجام شد. موشهای ایمن شده با واکسن آزمایشی، به دلیل ایمن زایی کافی واکسن در مقابل تغییر مقاومت نشان دادند.

در خلال مطالعه بر روی آلودگیهای کرمی ماهی Nemachilus melapterus رودخانه شیرود استان مازندران، از عضلات این ماهی گونه ای از دیپلوستوموم جدا و شناسایی گردید. بیشترین آلودگی در ساقه دمی و بیشترین تعداد، 3 عدد انگل در یک ماهی مشاهده گردید. انگل یافت شده در عضله این گونه ماهی، برای اولین بار گزارش می شود.

نائوپلی آرتمیا به میزان گسترده ای در تغذیه آغازین ماهیان خاویاری استفاده می گردد. ارزشهای غذایی و ضریب تبدیل عملی نائوپلیوس آرتمیای مهارلو در محیط های پرورشی با مساحت 0.1 متر مربع و گنجایش 20 لیتر مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور لاروهای 50 میلیگرمی ماهی ازون برون با تراکمهای 200، 300 و 400 و درصدهای غذادهی روزانه 40، 50 و 60 تا حصول به وزن حدود 100 میلی گرم نگهداری شدند (9 تیمار با تکرارهای 3 گانه). غذادهی به فاصله هر 4 ساعت یکبار انجام و پس از هر 24 ساعت، رشد روزانه لاروها، میزان غذای مصرفی، درصد تلفات روزانه و ضریب تبدیل غذایی محاسبه گردید. نتایج نشان می دهد که در تغذیه لاروها، میزان غذای مصرفی، درصد تلفات روزانه و ضریب تبدیل غذایی محاسبه گردید. نتایج نشان می دهد که در تغذیه لارو ماهی ازون برون بر حسب تراکم لارو و درصد غذادهی، میزان ضریب تبدیل غذایی متفاوت خواهد بود. به همین دلیل دامنه این ضریب در این طرح از 1.93-6.45 متغیر بوده است. چنین تغییراتی ارتباط مستقیم با میزان مرگ و میر لاروها داشته است به طوریکه رابطه رگرسیونی متغیرهای ضریب تبدیل غذایی و تلفات لاروها به صورت خطی بوده و ضریب همبستگی این رابطه مثبت و معادل 0.67 می باشد که در سطح 0.01 معنی دار است. آنالیز شیمیایی نمونه ها نشان داد که مقادیر رطوبت، پروتئین، چربی کل و برخی از اسیدهای چرب تقریبا مشابه مقادیر آنها در آرتیمای ارومیه (Artemia urmiana) بودند. متوسط درصد وزنی اسید اولئیک C12:1 در نائوپلی آرتمیا حدود 46.66 درصد و ترکیبات مغذی (C22:6w3) DHA و (C20:5w3) EPA 0.58 درصد بوده است. پروفیل اسیدهای چرب لارو ماهی در قبل و بعد از تغذیه تفاوت هایی را در مقدار برخی از اسیدهای چرب نشان می دهد که احتمالا به نوع استفاده آنها در سیستم متابولیسم، تبدیل اسیدهای چرب به یکدیگر و ایجاد ترکیبات حد واسط مرتبط می گردد.

در این پژوهش ابتدا ترکیب اسیدهای آمینه میگوی ببری سبز (Penaeus semisulcatus) برای اولین بار تعیین گردید. سپس بر مبنای آن سه جیره غذایی با 40، 45 و 50 درصد پروتئین و انرژی همسان به ترتیب با 386.5، 376، 373.5 کیلوکالری در هر 100 گرم جیره ساخته شد. غذای ساخت داخل تهیه شده از شرکت چینه با نام تجارتی چینه – 402 به عنوان جیره شاهد انتخاب گردید. در این مطالعه 8 عدد مخزن هزار لیتری فایبرگلاس گرد در غالب 4 تیمار و دو تکرار مورد استفاده قرار گرفت. وزن اولیه میگوها 1.9 گرم بود که به مدت 60 روز پرورش یافتند. نتایج این مطالعه نشان داد که میزان پروتئین جیره ها بر روی شاخص های رشد و نمو و تاثیر مستقیمی بر جای می گذارد. در این مطالعه جیره با 45 درصد پروتئین نسبت به سایر جیره ها دارای ضریب تبدیل غذایی، سوددهی و پروتئین ذخیره شده بهتری بود. جیره با 50 درصد پروتئین دارای ضریب رشد ویژه، تولید، افزایش وزن روزانه، میانگین طول و وزن نهایی بیشتری بود. نظر به این که جیره شاهد برای میگوی سفید هندی تهیه شده بود از نظر شاخص های فوق کارایی مناسبی برای این میگو نداشته است. مناسب ترین میزان پروتئین برای این گونه جیره با 45 درصد پروتئین می باشد. روش خطوط منقطع نیز با استفاده از داده های ضریب رشد ویژه نشان دهنده همین مقدار پروتئین می باشد.

این تحقیق با هدف بررسی وضعیت انتشار کیست هیداتیک در جمعیت های دامی و انسانی شهرستان اردبیل (در سالهای 76-1374) انجام شد. در طول اجرای طرح، لاشه 19950 راس دام (12976 راس گوسفند، 4088 راس بز، 2149 راس گاو و 734 راس گاومیش) در کشتارگاه اردبیل مورد بازرسی قرار گرفت. همچنین 76539 فقره پرونده ثبت شده در بخش های جراحی بیمارستان های آرتا و فاطمی اردبیل مطالعه شد. مطابق نتایج این تحقیق میزان آلودگی در گاو 7.64%، در گوسفند 12.51%، در بز 0.44% و در گاومیش 1.5% بوده است. همچنین نسبت کیست هیداتیک عمل شده به کل اعمال جراحی در بیمارستان فاطمی 0.003 (سه در هزار) و در بیمارستان آرتا 0.0025 (2.5 در هزار) تعیین گردید. 70 درصد مبتلایان به کیست هیداتیک زن و 30 درصد مرد، 83 درصد کیست ها در کبد و حدود 10 درصد در ریه مستقر بوده اند.

امروزه یکی از مهمترین اهداف محققان یافتن روش هایی است که موجب افزایش زمان ماندگاری گوشت تازه بدون کاهش کیفیت آن گردد. یکی از این روش ها، استفاده از بسته بندی خلا می باشد. در این تحقیق، به منظور مقایسه تاثیر بسته بندی خلا و بسته بندی معمولی (بدون خلا) بر پارامترهای شیمیائی و میکروبی مربوط به زمان ماندگاری در گوشت سرد گاو، مقدار 35 کیلوگرم گوشت سردست گاو بدون استخوان در 70 بسته نیم کیلوئی با دو روش خلا و معمولی (بدون خلا) به نسبت مساوی و به طور تصادفی بسته بندی شدند (35 بسته در شرایط خلا و 35 بسته بدون خلا) آنگاه در هر روش بسته بندی، نمونه های بسته بندی شده در 5 تکرار و در هر تکرار بعد از روز اول و هفته های اول، دوم، سوم، چهارم، پنجم و ششم نگهداری در دمای 4-2 درجه سانتیگراد، مورد آزمونهای شیمیائی (pH، عدد پراکسید، TVN) و میکروبی (توتال کانت، شمارش کلیفرم و سرماگراها) قرار گرفتند. نتایج به دست آمده به شرح زیر می باشند: از هفته چهارم تا هفته ششم نگهداری pH گوشت در بسته بندی خلا کمتر از بسته بندی معمولی می باشد (P<0.05) از هفته دوم تا هفته ششم نگهداری، عدد پراکسید و TVN گوشت در بسته بندی خلا کمتر از بسته بندی معمولی می باشد (P<0.05). در هفته دوم و سوم نگهداری، تعداد توتال کانت در بسته بندی خلا کمتر از بسته بندی معمولی می باشد (P<0.05). در هفته سوم و چهارم نگهداری، تعداد کلیفرم در بسته بندی خلا کمتر از بسته بندی معمولی می باشد (P<0.05). در هفته اول، دوم، پنجم و ششم نگهداری، تعداد سرماگراها در بسته بندی خلا کمتر از بسته بندی معمولی می باشد (P<0.05). در مجموع از نتایج بدست آمده چنین نتیجه گیری شد که طی 6 هفته نگهداری گوشت گاو در دمای 4-2 درجه سانتیگراد (بویژه از هفته دوم به بعد) تفاوت هایی بصورت کاهش میزان پارامترهای مورد سنجش در بسته بندی خلا نسبت به بسته بندی معمولی مشاهده می گردد که این امر موجب افزایش زمان ماندگاری گوشت بسته بندی شده در خلا به میزان 2 الی 4 هفته بیشتر از بسته بندی معمولی شده است.

در این تحقیق هدف بررسی و اندازه گیری میزان فلزات سنگین (Zn, Cr, Cd, Cu) و رابطه آن با غلظت کلروفیل a در برگهای سه گونه از گیاهان آبزی تالاب انزلی شامل هیدروکوتیل و تراپا (گونه های شناور) و تیفا (گونه حاشیه ای) که نقش بسزایی در چرخه غذایی و اکوسیستم تالاب دارند، می باشد. بعد از انتخاب ایستگاهها در منطقه سیاه کشیم و پیر بازار، در اواخر تابستان سال 76 نمونه برداری از گونه های مزبور و عصاره گیری کلروفیل به منظور اندازه گیری میزان غلظت کلروفیل a در برگ و روش هضم تر (هضم اسیدی با استفاده از مخلوط اسید نیتریک و اسید پرکلریک) جهت اندازه گیری فلزات مورد بررسی به کار گرفته شد. میزان کلروفیل a و غلظت فلزات به ترتیب توسط دستگاه اسپکتروفتومتر (U.V.) مدل U-2000 هیتاچی و دستگاه جذب اتمی شعله ای (F.A.A.S) مدل AA-680 شیماتزو اندازه گیری شد و از روش بررسی آماری برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید.