زیست شناسی ایران
سال:1390 | دوره:24 | شماره:2 |تعداد مقالات:20

سلولهای HEK 293 به عنوان سیستم ترانس فکشن گذرا از مفیدترین سیستمهای بیان ژنی جهت مطالعه خصوصیات فیزیولوژی و فارماکولوژی گیرنده های گابا می باشد. خصوصیات بیان ژنی این سلولها با کانالهای طبیعی (گابا) نزدیک بوده و محیط داخل سلولی آنها در مقایسه با سایر سیستمهای بیان ژنی، مشابه (بافت عصبی) می باشد. از آنجایی که mRNA های گابا مانند گاما 3 در این سلولها به طور معنی داری یافت شده است، در تفسیر نتایج مطالعاتی که ژنهای گابا در سلولهای HEK بیان می شوند به ویژه آنهایی که سطح عملکرد پایینی دارند باید توجه لازم مبذول شود. در این مطالعه mRNA درون زاد زیر واحد های a1, a2, g1 , g2 گابا با استفاده از PCR و real time PCR بررسی شد. نتایج این مطالعه نشان داد که mRNA هیچ کدام از گیرنده های گابا مورد مطالعه در سلولهای HEK 293 بیان نمی شوند. نتایج این مطالعه همچنین معرف آن است که دودمان سلولی HEK 293 می تواند جهت بیان و مطالعه فیزیولوژی و فارماکولوژی گیرنده های نوترکیب گابا به کار گرفته شود.

مخمر غیرمعمول یاروویا لیپولیتیکا چندین نوع لیپاز تولید می کند. آنزیم لیپاز یکی از مهمترین آنزیمهای صنعتی است. آنزیم لیپاز در تولید مواد شوینده، آرایشی و بهداشتی، داروسازی، افزاینده های طعم و بو و مواد غذایی به کار می رود. تولید آنزیم به ترکیب محیطهای کشت و شرایط محیطی بستگی دارد. به منظور انتخاب یک منبع کربن مناسب برای افزایش سطح تولید آنزیم لیپاز، مخمر Yarrowia lipolytica DSM 3286 بر روی منابع مختلف کربن کشت شد. بیشترین تولید لیپاز در محیط حاوی روغن زیتون با 34.6 U/ml پس از 48 ساعت در مقایسه با سایر منابع کربنی به کار رفته بود. نتایج این تحقیق در راستای توسعه تولید لیپاز Y. lipolytica است.

خاک پارکهای جنگلی تهران برای باسیلوسهای پروتئولیتیک مورد غربال سازی قرار گرفتند. پارکهای جنگلی مورد آزمایش شامل چیتگر، خجیر، سرخه حصار، لویزان و طالقانی بودند. در مجموع از 5 نمونه خاک مورد آزمایش،  40جدایه باسیلوس به دست آمد که پس از غربال سازی بر روی محیط Skim milk agar، 18 جدایه واجد فعالیت پروتئولیتیکی بودند. با مقایسه قطر هاله های شفاف، یکی از جدایه های پارک جنگلی لویزان -واقع در شمال شرق تهران- به منظور انجام مطالعات آزمایشگاهی بیشتر انتخاب شد. این باکتری بر اساس خصوصیات مورفولوژیکی، رنگ آمیزی گرم، تستهای بیوشیمیایی و نهایتا تعیین توالی 16S rDNA به عنوان Bacillus sp. CR-179 تشخیص داده شد. تولید پروتئاز توسط باسیلوس کشت داده شده در محیط مایع حاوی 1 درصد نشاسته به عنوان منبع کربن و 0.4 درصد عصاره خیسانده ذرت به عنوان منبع نیتروژن در مدت 72 ساعت به بیشترین میزان خود یعنی 340.908 U/mL رسید. نشاسته و مالتوز بهترین سوبسترا برای تولید پروتئاز بودند، در حالی که برخی از قند های خالص از جمله فروکتوز، گلوکز و سوکروز تاثیری بر روی تولید پروتئاز نداشتند. در بین منابع متعدد نیتروژن آلی، عصاره خیسانده ذرت، که از منابع ارزان قیمت است، به عنوان بهترین منبع و به دنبال آن عصاره مخمر، آب پنیر و عصاره گوشت قرار داشتند. این گونه باسیلوس قادر به استفاده از اوره به عنوان یک منبع نیتروژن غیر آلی به منظور رشد و تولید پروتئاز نبود و pH بهینه برای تولید پروتئاز نیز 8 تعیین شد. مطالعات انجام شده بر روی خصوصیات آنزیمی نشان داد که این پروتئاز خام بیشترین فعالیت خود را در pH~9 و دمای 60 درجه سانتی گراد نشان داد که آن را برای به کارگیری در بسیاری از فعالیتهای صنعتی مناسب می سازد.

گندم دوروم (Triticum turgidum var. durum) یکی از مهم ترین غلات دانه ریز می باشد و از دیر باز به صورت آبی و دیم در غرب ایران کشت می شده است و عمدتا مصرف انسانی دارد. این گیاه در سالهای اخیر به خاطر عملکرد قابل قبول و سازگاری با شرایط آب و هوای خشک و نیمه خشک و محصول نهایی با ارزش مورد توجه جدی اصلاح گران قرار گرفته است. برای تدوین هر گونه برنامه های اصلاحی نیاز به کسب اطلاعات در زمینه منابع ژنتیکی می باشد. در این تحقیق تنوع بین جمعیتی 79 ژنوتیپ بومی گندم دوروم متعلق به مناطق غرب و شمال غرب ایران با استفاده از 10 ترکیب آغازگر SSAP و شاخصهای I (شاخص شانون)، Na (تعداد الل مشاهده شده)، H (هتروزیگوسیتی)، Ne (تعداد الل موثر) و PPL (درصد لوکوسهای پلی مورف) مورد مطالعه قرار گرفتند.‏ ژنوتیپهای بومی کرمانشاه در کلیه شاخصها دارای بیشترین مقادیر و ژنوتیپهای بومی ایلام از لحاظ شاخص (1.3623) Ne و اردبیل از لحاظ شاخصهای Na (1.5753)، H (0.2229)، (0.3270) I و  PPL(57.53 درصد) دارای کمترین میزان بودند. دندروگرام بر اساس ماتریس عدم تشابه به دست آمده به وسیله PopGen32 با استفاده از الگوریتم UPGMA در نرم افزار NTSYSpc ترسیم شد.

زانتان یکی از مهم ترین بیوپلیمرهای صنعتی است که توسط سویه های جنس Xanthomonas تولید می شود. در این مطالعه با به کارگیری طرح آزمایش تاگوچی، به بهینه سازی منابع منیزیم، آهن، گوگرد، نیتروژن و فسفر، در محیط کشت سویه بومی مولد زانتان b82 Xanthomonas campestris strain پرداخته شد. در این بررسی کشت تازه باکتری در فلاسکهای شیاردار در دمای 28 درجه سانتی گراد و دور 150 rpm برای مدت 68 ساعت گرماگذاری شد و سپس مقدار توده سلولی، زانتان و ویسکوزیته محصول به عنوان شاخصهای تولید مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که در شرایط بهینه (میزان منبع فسفات با غلظت بهینه5.8 g/l  از فسفات پتاسیم، میزان منبع منیزیم با غلظت بهینه0.24 g/l  از سولفات منیزیم، میزان منبع گوگرد با غلظت بهینه 2.8 g/l از سولفات سدیم، میزان منبع نیتروژن با غلظت بهینه 1.2 g/l از کلرید آمونیوم، میزان منبع آهن با غلظت بهینه 1.68 mg/l از کلرید فریک) میزان تولید زانتان با درجه اطمینان 95 درصد 18.78±2.67 g/l است. علاوه بر این نشان داده شد که در شرایط مورد بررسی غلظت منبع منیزیم مهم ترین فاکتور کنترل کننده تولید زانتان است در حالی که برای رشد باکتری منبع نیتروژن اهمیت بیشتری دارد و منبع آهن موثرترین فاکتور در ایجاد ویسکوزیته می باشد.

ماده گزیلان یک پلی ساکارید ناهمگن بوده و بخش عمده همی سلولز دیواره سلولی گیاهان را تشکیل می دهد. گزیلانازها (EC 3.2.1.8) آنزیمهایی هستند که از گونه های مختلف میکروارگانیسم ها استخراج گردیده اند. این آنزیمها قادرند اتصال قندهای -D گزیلوز را در ماده گزیلان تخریب نمایند و باعث آزاد شدن قند مذکور از گزیلان گردند. در این تحقیق آنزیم گزیلاناز از محیط کشت باکتری باسیلوس استئاروترموفیلوس (ATCC 12980) به وسیله چندین روش آزمایشگاهی نظیر رسوب با سولفات آمونیوم، سانتریفوژ و کروماتوگرافی های ژل فیلتراسیون با سفادکس G-100 و تعویض یونی با دی اتیل آمینو اتیل-سلولز تخلیص گردید. در کروماتوگرافی ستونی دی اتیل آمینو اتیل-سلولز سه پیک مجزا مشاهده گردید که فقط یک پیک فعالیت گزیلانازی از خود نشان داد و درجه تخلیص به دست آمده از فراکسیونهای این پیک معادل 63.09 تعیین شد. فعالیت ویژه آنزیم تخلیص شده برابر با 87.7 واحد بین المللی بر میلی گرم به دست آمد و بازده تخلیص آن 17.45 درصد بود. همچنین آنزیم تخلیص شده حداکثر فعالیت هیدرولیزی بر روی گزیلان را در pH معادل 7 و 60 درجه سانتی گراد نشان داد. این آنزیم توانست گزیلان را در طی 16 ساعت تجزیه نماید. بررسی محصولات انتهایی هیدرولیز گزیلان توسط کروماتوگرافی کاغذی بر این دلالت داشت که آنزیم گزیلاناز تخلیص شده نوعی اندوگزیلاناز می باشد. با توجه به نتایج به دست آمده مشخص گردید که آنزیم گزیلاناز تخلیص شده از باکتری مذکور جهت استفاده در صنعت بسیار مناسب می باشد.

استات کیناز آنزیمی است که توزیع گسترده ای در میان باکتریها و آرکئوباکتریها دارد، و عمل فسفریله کردن استات را عهده دار است. اهمیت این آنزیم را می توان با توجه به این موضوع در نظر گرفت که استیل کوآنزیم آ، پیش ماده رایج سنتز اسید چرب است، و بنابراین رشد اولیه سلول با تکیه بر فعال سازی استات طی فرآیند فسفری شدن درون سلول انجام می شود. علی رغم اهمیت زیاد این آنزیم در متابولیسم باکتریها مطالعات ساختاری بسیار محدودی در مورد آن انجام گرفته است. برای دست یابی به اطلاعاتی در مورد رابطه بین ساختار و عملکرد این آنزیم، با استفاده از روشهای کامپیوتری (بیوانفورماتیک) ابتدا ساختار سه بعدی استات کیناز برای 22 ارگانیسم مختلف ساخته شد. استات کیناز Methanosarcina thermophila که تنها آنزیم با ساختار سه بعدی شناخته شده است، به عنوان الگو برای طراحی کلیه این ساختارها مورد استفاده قرار گرفت. از آنجا که ترادف توالیهای آنزیمهای طراحی شده با استفاده از Blast و ClustalW نشان داده بود که آنزیمهای مورد بررسی از 53 تا 76 درصد شباهت با آنزیم الگو را دارا می باشد، استفاده از این ساختار به عنوان الگو قابل توجیه است. به طور میانگین حدود 50 مدل برای توالی استات کیناز هر یک از باکتریها ساخته شد. و بهترین مدلها با نرم افزار Chimera مقایسه شدند RMSD .حاصل از مقایسه Ca ساختارهای مختلف 0.46 Ao به دست آمد که نشانگر شباهت بسیار فراوان ساختارهاست. جایگاه اتصال استات نیز در همه مدلها یکسان بوده و تنها در چند مورداستثنا به جای 126) Asn در (Methanosarcina، His قرار می گیرد. مقایسه ساختار استات کینازها نشان می دهد که شباهت ساختاری بسیار زیادی میان آنزیم استات کیناز باکتریهای گرم مثبت و گرم منفی و همچنین میکروارگانیسم های یوکاریوتی وجود دارد، هدف از این مطالعات بررسی ساختار سه بعدی آنزیمهای مختلف خانواده استات کیناز و به دست آوردن اطلاعاتی در مورد تشابه ها و اختلافات ساختار کلی این آنزیمها و نحوه قرارگیری اسیدهای آمینه جایگاه اتصال استات می باشد که در طراحی مهارکننده های این جایگاه و در نهایت مهار آنزیم به کار گرفته خواهد شد .

برای بهینه نمودن شرایط ریزازدیادی گیاه داوودی، جداکشتهای جوانه جانبی و جوانه انتهایی در محیطهای کشت جامد MS دارای غلظتهای مختلف سوکروز (30 gL-1 یا 40) و بنزیل آمینوپورین (1-5 mgL-1) BAP کشت شدند. جوانه های انتهایی و جانبی گیاه گلدانی پس از سترون نمودن به محیط کشت منتقل شدند. تکثیر نوساقه ها از جداکشتهای جوانه جانبی و جوانه انتهایی ساقه های گیاه بالغ و یا ساقه های حاصل از کشت در شیشه، وابسته به غلظت سوکروز و سیتوکینین محیط کشت بود. بیشترین مقدار رشد جوانه های جانبی نمونه های مادری در محیط کشت دارای سوکروز 30 gL-1) یا 40) و BAP (2.5 mgL-1) و جوانه های انتهایی در محیط کشت دارای سوکروز (30 gL-1) و (1 mgL-1) BAP به دست آمد. رشد نو ساقه ها در محیط کشت دارای BAP 2.5 mgL-1) یا 1) افزایش معنی داری را نشان داده بود. شدت رشد جداکشتهای حاصل از نمونه های سترون ریزازدیاد شده بسیار سریع تر از نمونه های گیاه مادری بود. ساقه های باز زایی شده در محیط کشت دارای (2 mgL-1) IBA ریشه دار شدند. گیاهان حاصل از کشت در شیشه به گلدانهای حاوی پیت: پرلیت (1:1) انتقال یافتند.

تنش شوری به علت تولید گونه های فعال اکسیژن موجب تنش اکسایشی در گیاهان می گردد. در این مطالعه پاسخهای پاداکسایشی (آنزیمی و غیرآنزیمی) سه گونه وحشی متحمل، نیمه حساس و حساس به نمک سیب زمینی (Solanum) به ترتیب با نامهای S. acaule، S. stoloniferum و S. bulbosum در شرایط درون شیشه ای در محیط کشت مایع موراشیگ و اسکوگ (MS) ( 3درصد ساکارز و بدون هورمون) با غلظتهای مختلف NaCl (0، 40، 80، 120 میلی مولار) مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. در گونه S. acaule وزن تر و خشک اندام هوایی در تنش شوری تغییری نکرد. فعالیت آنزیمهای سوپراکسیددیسموتاز، گایاکل پراکسیداز آسکوربات پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز، افزایش یافت و فعالیت کاتالاز تغییری نشان نداد. مقدار آنتوسیانین، فلاونوئیدها و ترکیبات فنلی در برخی غلظتهای نمک افزایش یافت. در گونه S. stoloniferum در تنش شوری وزن تر و خشک اندام هوایی کاهش یافت. فعالیت آنزیمهای سوپراکسیددیسموتاز، گایاکل پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز افزایش و فعالیت پلی فنل اکسیداز کاهش یافت و فعالیت کاتالاز بدون تغییر ماند. مقدار آنتوسیانین، ترکیبات فنلی و یکی از ترکیبات فلاونوئیدی در هنگام تنش کاهش یافت و مقدار برخی از ترکیبات فلاونوئیدی در تنش شوری نسبت به شاهد بدون تغییر ماند. در گونه S. bulbosum وزن تر و خشک اندام هوایی در تنش شوری کاهش یافت. فعالیت آنزیمهای سوپراکسیددیسموتاز، گایاکل پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز افزایش، پلی فنل اکسیداز کاهش و کاتالاز بدون تغییر ماند. مقدار آنتوسیانین، فلاونوئیدها در تمام غلظتها و مقدار ترکیبات فنلی در غلظت 120 میلی مولار نمک کاهش نشان داد. از نتایج به دست آمده به نظر می رسد که سیستم دفاع پاداکسایشی آنزیمی به منظور تشخیص میزان مقاومت به شوری در گونه های وحشی سیب زمینی شاخص مناسبی نمی باشد.

برای بررسی اثر بخار متیل سالیسیلات (MeSA) بر روی سیستم آنتی اکسیدانی و پوسیدگی پس از برداشت میوه کیوی رقم هایوارد، از پنج غلظت متیل سالیسیلات (0، 0.06، 0.12، 0.18 و 0.24 میلی مولار) و پنج ماه طول دوره انبارمانی میوه به صورت کرتهای خردشده در زمان بر پایه طرح کاملا تصادفی و با سه تکرار استفاده شد. این تحقیق در موسسه تحقیقات مرکبات کشور واقع در رامسر در سال 86-85 اجرا شد. در این تحقیق فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدان آسکوربات پراکسیداز (APX) و کاتالاز(CAT) ، میزان اسید آسکوربیک یا ویتامین C، میزان اتیلن تولیدی میوه ها و درصد پوسیدگی در پایان دوره انبارمانی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که میزان ویتامین C میوه های تیمار شده با 0.24 میلی مولار متیل سالیسیلات نسبت به میوه های تیمار شاهد دارای روند کاهشی کندتری بود. در میوه های تیمار شده با 0.24 میلی مولار متیل سالیسیلات فعالیت آنزیم آنتی اکسیدان APX و کاتالاز (CAT) از روند افزایشی کندتری در طول دوره انبارمانی میوه ها برخوردار بودند. تولید اتیلن در میوه های تیمار شده با متیل سالیسیلات کاهش یافته و کمترین میزان در میوه های تیمار شده با 0.24 میلی مولار مشاهده شد. میوه های تیمار شده با غلظت 0.24 میلی مولار متیل سالیسیلات در پایان دوره انبارمانی کمترین درصد پوسیدگی را در مقایسه با میوه های تیمار شاهد داشتند. در مجموع، تیمار میوه های کیوی با غلظت 0.24 میلی مولار متیل سالیسیلات بیشترین تاثیر را در کاهش پوسیدگی پس از برداشت و فعالیت آنزیمهای APX و CAT داشته است.

تنوع گونه های گیاهی در سطح واحدهای رویشگاهی جنگل پایین بند خانیکان در سطح 268.7 هکتار بررسی شد. تعداد 60 قطعه نمونه به ابعاد 20×20 متر با روش نمونه برداری تصادفی سیستماتیک جهت بررسی پوششهای گیاهی به کار گرفته شد. با استفاده از روش تجزیه و تحلیل دو طرفه، پنج واحد رویشگاهی از یکدیگر تفکیک شد. برای تحلیل پارامترهای تنوع، غنا و یکنواختی در واحدهای تعیین شده از شاخصهای سیمپسون، شانون - وینر، مکینتاش، مارگالف، منهینیک، پیت و هیل استفاده شد. تجزیه واریانس مقادیر شاخصهای مختلف نشان داد، واحدهای رویشگاهی از نظر مقادیر شاخصهای تنوع سیمپسون و غنای مارگالف و منهینیک دارای تفاوتهای معنی داری می باشند. سایر شاخصهای مورد بررسی تفاوت معنی داری را در سطح واحدهای رویشگاهی نشان ندادند. بیشترین مقدار شاخص تنوع سیمپسون در واحد رویشگاهی پنجم و کمترین مقدار آن در واحد رویشگاهی سوم مشاهده گردید. بیشترین مقادیر شاخصهای غنای مارگالف و منهینیک در واحد رویشگاهی سوم و کمترین مقدارشان در واحد رویشگاهی اول مشاهده گردید. تنوع گونه های گیاهی در سطح واحدهای رویشگاهی، به دلیل عدم تغییرات قابل ملاحظه شیب، جهت جغرافیایی و ارتفاع از سطح دریا تحت تاثیر خصوصیات خاک می باشد.

پژوهش حاضر طی سالهای 1384 تا 1385 در بخش تحقیقات علفهای هرز موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور با هدف شناسایی تنوع ریخت شناختی و فیزیولوژیکی و معرفی بیوتیپهای جمعیت پیچک صحرایی کرج انجام شد. بذرهای پیچک از مزرعه تحقیقاتی کرج جمع آوری و در گلخانه ای با شرایط کنترل شده کشت شدند. اهمیت مشخصات ریخت شناختی و فیزیولوژیکی بر اساس 43 صفت مورفوفیزیولوژیکی توسط تجزیه صفات به مولفه های اصلی تعیین شد. با توجه به اقلیم زراعی کرج، بیوتیپهای پیچک بیشترین تفاوت را به ترتیب در وزن خشک بخش هوایی (34.40-5.71 گرم)، وزن خشک کل (36.91-10.56 گرم) و سطح برگ (1948.34-557.56 سانتی مترمربع) نشان دادند. علاوه بر این، به منظور شناسایی تنوع ریختی و رسته بندی بیوتیپها از تجزیه خوشه ای (کلاستر) استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه خوشه ای، جدایی بیوتیپها را توسط دندروگرام سلسله مراتبی در 11 بیوتیپ (خوشه) نشان داد که موید نتایج حاصل از رسته بندی پراکنش بوته ها بر اساس ضریب رتبه در مولفه های اصلی بود. تنوع ریخت شناسی و فیزیولوژیکی بیوتیپهای پیچک صحرایی، تفاوت بین آنها را از نظر سازگاری با شرایط محیطی و روشهای مختلف مدیریتی، توجیه می کند.

ماهی سفید مهم ترین ماهی استخوانی بومی دریای خزر بوده و با توجه به ارزش غذایی بالا، کیفیت عالی گوشت و لذیذ بودن مورد توجه صیادان، ساحل نشینان و مردم کشور ایران و حتی سایر کشور های حاشیه دریای خزر می باشد. شاخصهای خونی در فیزیولوژی ماهی بسیار تاثیرگذار می باشد، لذا با شناخت صحیح از وضعیت خونی ماهی سفید می توان راندمان حفظ، بازسازی، تکثیر و پرورش این ماهیان ارزشمند را افزایش داد. در این بررسی مقادیر پارامترهای یونی (سدیم، پتاسیم، کلسیم و منیزیم) و متابولیتی (کلسترول، پروتئین کل و گلوکز) پلاسمای خون تعداد 35 قطعه مولدین ماده بالغ و 45 قطعه مولد در حال بلوغ ماهی سفید صید شده از حوضه جنوب غربی دریای خزر واقع در استان گیلان و رودخانه سفید رود اندازه گیری شد. دوره نمونه برداری از اسفند تا اردیبهشت سال 1387 بود. خون گیری از ناحیه سیاهرگ ساقه دمی به عمل آمد. طی این دوره هیچ گونه آلودگی و بیماری ثبت نشد. در هر گروه از مولدین بالغ و در حال بلوغ یونهای سدیم، کلسیم، پتاسیم و منیزیم به ترتیب بیشترین تا کمترین میزان و غلظت کلسترول بیشتر از گلوکز و گلوکز بیشتر از پروتئین کل بود. نتایج مطالعه مقایسه ای بیانگر این می باشد که تفاوت غلظت مقدار یون کلسیم و میزان پروتئین کل در دو گروه مولدین معنی دار بود (p<0.01) به طوری که غلظت کلسیم و پروتئین کل در گروه مولدین در حال بلوغ به ترتیب (8.1±0.1 mmol/l و(4.1±18.7 mg/dl  بیشتر از مولدین بالغ (4.2±0.05 mmol/l (3.1±19.6 mg/dl بوده است. همچنین مقدار گلوکز و کلسترول هم در دو گروه مولدین اختلاف معنی داری داشت به گونه ای که در مولدین بالغ میزان گلوکز و کلسترول به ترتیب ( 87.7±56.3 mg/dlو (475.3±64.2 mg/dl بیشتر از مولدین در حال بلوغ ( 45.1±21.1 mg/dlو (347.3±95.1 mg/dl اندازه گیری شد .(p<0.01) اما بین غلظت سایر پارامترهای یونی سدیم و منیزیم در این دو گروه ماهیان مولد اختلاف معنی داری مشاهده نشد .(p>0.05) با توجه به نتایج به دست آمده ارزیابی و تشخیص وضعیت فیزیولوژیکی شاخصهای یونی و متابولیتی مولدین و تعیین میزان و اندازه آن جهت برآورد، حفظ و نگهداری ذخائر ماهیان اقتصادی برای انجام تولید مثل مصنوعی و دستیابی به بهترین شرایط تکثیر غیر طبیعی ضروری است.

از جمله راهکارهایی که می تواند علاوه بر تامین مواد مغذی لازم در جهت حمایت از رشد و نمو موجودات آبزی، سبب افزایش سلامت، مقاومت نسبت به استرس و عوامل بیماری زا شوند استفاده از پری بیوتیکها، در جیره غذایی آبزیان می باشد. اینولین به عنوان یک پری بیوتیک، پلی ساکاریدی است که اثرات مفیدش برای انسان و پستانداران ثابت شده است. اما مطالعات اندکی در مورد اثرات این پری بیوتیک در آبزیان وجود دارد. در این تحقیق جهت تغذیه ماهیان از غذای تجاری استفاده شد که حاوی 40 درصد پروتئین،14  درصد چربی و سطح انرژی برابر با 3.5 کیلوکالری بر گرم بود. تاثیر پری بیوتیک اینولین در مقادیر 5، 0 و 2 درصد جیره در مقایسه با غذای شاهد (بدون اینولین) بر فاکتورهای سیستم ایمنی در ماهی قزل آلای رنگین کمان با وزن اولیه 2.5±34 در مدت 60 روز بررسی شد. آزمایش در 3 تکرار و به تعداد 30 ماهی در هر تکرار انجام شد. پس از 2 ماه غذادهی، 10 ماهی از هر تکرار جدا شده و جهت بررسی تاثیر اینولین در مقاومت ماهیان در برابر باکتری بیماری زای استرپتوکوک مورد عملیات رویارویی  (Challenge)قرار گرفتند. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد که مکمل کردن جیره با اینولین سبب شد فاکتورهای ایمنی نظیر لیزوزیم سرم خون،IgM  کل سرم خون و تعداد کل گلبولهای سفید به طور معناداری در مقایسه با گروه شاهد بالاتر رود .(P<0.00) همچنین درصد لنفوسیت در ماهیان تغذیه شده با اینولین در مقایسه با گروه شاهد به طور معناداری بالاتر بود .(P<0.00) پس از 15 روز از رویارویی با باکتری استرپتوکوک بازماندگی در ماهیان تغذیه شده با اینولین (89 درصد اینولین  2درصد و 84 درصد اینولین 0.5 درصد) به طور معناداری در مقایسه با گروه شاهد (65 درصد بازماندگی) بازماندگی بالاتری داشتند. در پایان این گونه نتیجه گیری می شود که اینولین به عنوان پری بیوتیک و یک محرک ایمنی تاثیر مثبتی در تحریک سیستم ایمنی و افزایش مقاومت ماهی قزل آلای رنگین کمان در برابر باکتری بیماری زای استرپتوکوک دارد.

کپوردندان جنوب ایران، Aphanius dispar dispar، یکی از زیرگونه های خانواده کپوردندان ماهیان است که در رودخانه های سرتاسر حوزه خلیج فارس و دریای عمان پراکنش وسیعی دارد. حدودا تعداد 20 نمونه نر و 20 نمونه ماده از هر یک از 16 جمعیت این گونه (جمعا 610 نمونه) نمونه برداری گردید. نمونه ها در فرمالین 10 درصد تثبیت و سپس به تدریج به الکل اتیلیک 70 درصد منتقل و نگهداری شدند. یازده صفت شمارشی شامل تعداد شعاعهای باله پشتی، شعاعهای باله مخرجی، باله سینه ای، باله شکمی، باله دمی، تعداد فلسهای خط جانبی، فلسهای بالا و پایین خط جانبی، خارهای آبششی، فلسهای جلو باله پشتی و فلسهای دور ساقه دمی در این نمونه ها مورد بررسی قرار گرفت. با وجود اختلاف معنی دار(P<0.05) بین میانگینهای ده صفت از یازده صفت (همه صفات به جز تعداد فلسهای بالای خط جانبی) در بین جمعیتهای مختلف، ولی هم پوشانی بسیار و غیر قابل تمایزی بین آنها وجود دارد که جدایی آنها را ناممکن می سازد. آنالیز عوامل اصلی (PCA)، نیز نتوانست جمعیتهای مختلف را از هم متمایز نماید. بنابراین به نظر می رسد جدایی ژنتیکی کافی بین جمعیتها بوجود نیامده است.