دانش میکروب شناسی
سال:1388 | دوره:1 | شماره:2 |تعداد مقالات:9

اسپری درائینگ روش پیشنهادی برای نگهداری میکرو ارگانیسم ها با سرعت تولید بالا و هزینه اجرای پایین است اما پودرهای تولید شده در این روش، کاهش قابل توجهی در تعداد باکتری زنده را نشان داده اند. دمای هوای خروجی اسپری درایر، یکی از مهمترین عوامل بر کاهش تعداد باکتری زنده پودرهای پروبیوتیکی است. بنابراین هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر دمای هوای خروجی اسپری درایر روی تعداد باکتری زنده پودرهای پروبیوتیکی بیفیدوباکتر تیمارشده و تیمارنشده است. میزان بقا پودرهای تیمارشده و تیمارنشده در شرایط افزایش دمای هوای خروجی، به شدت تحت تاثیر قرار می گیرد اما پودرهای تیمارشده در مقایسه با پودرهای تیمارنشده در شرایط مشابه، میزان بقا بهتری را نشان داده اند. به طور کلی، بیفیدوباکتریوم انیمالیس و بیفیدوباکتریوم آدلوسنتیس در شرایط افزایش دمای هوای خروجی، به ترتیب مقاوم ترین و حساس ترین باکتری ها بودند. کاهش تعداد باکتری پودرهای تیمارشده و تیمارنشده بیفیدوباکتریوم انیمالیس در شرایط افزایش دمای هوای خروجی، به ترتیب 2.41 و 3.82 واحد لگاریتمی بود. در مقابل، کاهش تعداد باکتری پودرهای تیمارشده و تیمارنشده بیفیدوباکتریوم آدلوسنتیس در شرایط افزایش دمای هوای خروجی، به ترتیب 4.53 و 6.72 واحد لگاریتمی است. همچنین خاصیت ضدباکتریایی ایزوله های مقاوم و باکتری های تیمارنشده به روش لکه گذاری با هم مقایسه شد. در روش لکه گذاری، اختلاف معنی داری(p>0.05)  بین قطر هاله عدم رشد سویه های مقاوم و باکتری های تیمارنشده مشاهده نشد. بررسی تاثیر دمای هوای خروجی اسپری درایر روی تعداد باکتری زنده پودر پروبیوتیکی بیفیدوباکتر، می تواند باعث کسب بهترین دمای هوای خروجی برای نگهداری باکتری های پروبیوتیک گردد. پودرهای بیفیدوباکتر مقاوم تولید شده می توانند در محصولات دارویی و مکمل های غذایی مورد استفاده قرار گیرند.

هدف از انجام این مطالعه ارزیابی اثر مهاری اسید گالیک بر رشد دو گونه باکتری استرپتوکوکوس پایوژنز و اشرشیای کولای بیماریزا در شرایط آزمایشگاهی (in vitro) بود. این مطالعه یک مطالعه تجربی می باشد. دم کرده چای سیاه به روش HPLC مورد کروماتوگرافی قرار گرفت و سپس اثر مهاری اسید گالیک تجاری بر دو گونه باکتری استرپتوکوک و اشرشیا کولای بیماریزا و مقایسه آن با برخی از رایج ترین آنتی بیوتیک های مورد استفاده در عفونت های گرم مثبت و گرم منفی به روش آنتی بیوگرام با دیسک مطالعه شد. در آنالیز کروماتوگرافیک چای سیاه دم کرده ملاحظه شد که اسید گالیک بیشترین غلظت را در بین پلی فنل های چای سیاه دارد. آزمون حساسیت باکتریایی نشان داد که اسید گالیک با همه آنتی بیوتیک ها بصورت وابسته به دوز اثر سینرژیک داشت (P<0.001). در مجموع مشخص شد که اسید گالیک که یکی از پلی فنل های اصلی چای سیاه می باشد از اثر ضدباکتریایی بالایی بر استرپتوکوکوس پایوژنز و اشرشیا کولای بیماریزا برخوردار می باشد.

اخیرا بررسی گونه های تغییر ژنتیکی داده شده تریکودرما هارزیانوم که دارای ژن مقاوم به بنزیمیدازول بوده و برای تعدادی از قارچ های بیماری زای گیاهی پاتوژن هستند، مورد توجه قرار گرفته است. این امر از لحاظ حفظ محیط زیست نسبت به استفاده بی رویه قارچ کش های شیمیایی که برای مبارزه با بیماری های گیاهی به کار گرفته می شوند و نقش بیوکنترل بودن این سویه های خاص از تریکودرما هارزیانوم حایز اهمیت است. در این تحقیق سطح مقاومت و پایداری مقاومت نسبت به بنزیمیدازول (که یک قارچ کش شیمیایی برای آفات گیاهی است) در گونه های تغییر ژنی داده شده تریکودرما هارزیانوم مورد مطالعه قرار گرفته است. به این ترتیب که ابتدا گونه های ترانس فورمنت شده تریکودرما هارزیانوم در محیط پوتیتودکستروزاگار کشت داده می شوند و قطر کلنی آنها بعد از 5 روز اندازه گیری می شود. سپس قارچ های مذکور در محیط پوتیتودکستروزاگار به همراه غلظت های متفاوت بنزیمیدازول %50 شامل (0.1mg/ml و 1 و 10 و 100 و 1000) کشت داده می شوند و در مدت 3 هفته قطر کلنی آنها اندازه گرفته می شود و با قطر کلنی ها در حالت اول ( قارچ در محیط پوتیتودکسروزاگار بدون بنزیمیدازول) مقایسه می شود و کاهش اندازه رشد کلنی برای تعیین سطح مقاومت با فرمول اندازه مهار رشد کلنی= 1- (اندازه رشد کلنی در حالت دوم / اندازه رشد کلنی در حالت اول) محاسبه می شود. به این ترتیب مشخص می شود سطح مقاومت گونه های تغییر ژنی داده شده تریکودرما هارزیانوم نسبت به بنزیمیدازول 1000mg/ml است. برای بررسی پایداری مقاومت، گونه هایی از قارچ رشد کرده روی محیط پوتیتودکستروزاگار همراه با بنزیمیدازول را بر روی محیط پوتیتودکستروزاگار بدون بنزیمیدازول برای 10 بار متوالی کشت می دهند. سپس از آن قارچ ها روی محیط پوتیتودکستروزاگار دارای غلظت های متفاوت از بنزیمیدازول کشت تهیه می کنند و رشد آنها را کنترل می نمایند. توانایی بقا و رشد کردن آنها بعد از 10 بار کشت متوالی بیانگر آن است که گونه های ترانسفورمنت شده تریکودرما هارزیانوم نسبت به محیط دارای بیش از 1000mg/ml بنزیمیدازول مقاوم هستند و این مقاومت ژنتیکی در آنها پایدار است. همچنین در این تحقیق غلظت موثر کربندازیم (EC50) برای قارچ تریکودرما هارزیانوم محاسبه شده است. به این ترتیب که این غلظت، غلظت مناسبی از کربندازیم می باشد که در آن غلظت %50 از قارچ ها توانایی رشد و بقا را دارند. این مطالعه نشانگر آن است که می توان از قارچ تریکودرم هارزیانوم ترانسفورمنت شده بعنوان عامل بیولوژیکی در کنترل بیماری های گیاهی استفاده نمود.

انتروکوک ها بخشی از میکروفلور روده را تشکیل می دهند که توانایی اتصال به سطوح مختلف را داشته و آنها را قادر به تولید بیوفیلم بر روی وسایل بیمارستانی نموده است. این باکتری ها در کاتترهای ادراری که به مدت طولانی در بدن بیمار قرار می گیرند، بیوفیلم تولید می کنند که منجر به بروز عفونت های مزمن می شود. ایجاد مقاومت بالا نسبت به آنتی بیوتیک ها درمان این بیماران را با مشکل جدی مواجه می سازد.در این بررسی انتروکوک های جدا شده از کاتترهای بیماران بستری شده بعد از شناسایی و تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی جهت تشکیل مدل بیوفیلم مورد استفاده قرار گرفتند. بیوفیلم ها در میکروپلیت هایی از جنس پلی استیرن تشکیل شدند. سپس میزان تاثیر مواد ضدمیکروبی متداول بر روی میزان تشکیل بیوفیلم با روش میکروتیتر پلیت توسط دستگاه الایزا مورد ارزیابی قرار گرفت. در بررسی میزان مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های انتروکوکی، بیشترین و کمترین مقاومت به ترتیب نسبت به تتراسایکلین(%93.7) ، آمپی سیلین (%21.8) و بیشترین مقاومت چند دارویی در گروه تتراسایکلین شامل وانکومایسین و تتراسایکلین (%78.1) مشاهده شد. در بین بیوسایدهای مورد استفاده بیشترین درصد میزان کارآیی نسبت به حذف و کشتن سلول های شرکت کننده در بیوفیلم به ترتیب در بنزآلکانیم کلراید، کلر، پراکسید هیدروژن و پایوویدن آیوداین مشاهده شد. تاثیر بنزآلکانیم کلراید و کلر بر بیوفیلم انتروکوک نشان داد که در کمترین غلظت (250 پی پی ام) موجب کشته شدن تقریبا %100 باکتری ها می شوند.

اشریشیا کلی معمولترین عامل عفونت های ناشی از گرم منفی ها می باشد. درمان این باکتری ها در سطح دنیا بخصوص سویه هایی که قادر به تولید آنزیم های بتا لاکتاماز طیف گسترده کد شونده توسط پلاسمید باشند؛ اسف انگیز می باشد. زیرا این آنزیم ها به آنها مقاومت در برابر فعالیت باکتریسیدالی سفالوسپورین های نسل سوم را اعطا می نماید. انواع مختلف ESBL ها، خصوصا آنزیم های تیپ TEM، SHV و CTX-M در سرتاسر دنیا گزارش شده است. مطالعه حاضر در نظر داشت شیوع انواع مختلف ESBL ها را در سویه های ائی کولای جدا شده از بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام رضای تبریز - ایران تعیین نماید. در طول یک دوره یک ساله، 32 سویه ائی کولای از بیماران بستری در بخش های ICU در بیمارستان امام رضا جمع آوری شد و تعیین هویت باکتری ها با روش های معمول انجام یافت. حساسیت بر علیه عوامل ضدمیکروبی با روش دیسک دیفیوژن آگار با آنتی بیوتیک های سفوتاکسیم، سفتازیدیم، سفتریاکسون، آزترونام، آمیکاسین، پی پراسیلین / تازوباکتام، سفوروکسیم، سفپیم و ایمی پنم انجام یافت. بعنوان تست تاییدی از نظر تولید ESBL برای نمونه های جدا شده، از سفتازیدیم همراه با کلاولانیک اسید در آزمایش ترکیب دو دیسک استفاده شد. blaTEM gene، blaSHV gene و blaCTX-M gene با آزمایش PCR مورد بررسی قرار گرفت. همه سویه ها حساس به ایمی پنم بودند. %93.7 از سویه ها تولید کننده ESBL و %87.5 از سویه ها blaTEM gene، blaSHV gene %12.5 و blaCTX-M gene %31.2 را داشتند. تحقیق اخیر نشان داد که نمونه های تولید کننده ESBL جدا شده ائی کولای در بخش های ICU بیمارستان امام رضای تبریز، ایران با میزان بسیار بالا کلونیزه شده که بسیار هشدار دهنده می باشد. در حال حاضر اولین رده دارویی در مقابل سویه های تولید کننده SBL، ایمی پنم می باشد.

برای اغلب فرآیندهای بیولوژیکی، سازماندهی آب چه در سطح تک سلولی و یا چند سلولی دارای اهمیت است. اگر چه غشاهای سلولی تا حدی تراوای آب هستند اما قادر به آسان کردن مبادله مقادیر بسیار زیاد آب نمی باشند. aquaporin ها گروهی از پروتئین های سراسری غشایی هستند که اغلب به عنوان کانال های آب عمل کرده و معمولا آب را با سرعتی قابل مقایسه با نفوذ آزاد آب منتقل می نمایند. این کانال های آب می توانند توضیح دهنده ترشح اشک، تغلیظ اوره توسط کلیه ها و نگهداری مغز از مایعات مغزی باشند. aquaporin ها در دامنه وسیعی از انواع گونه ها، از باکتری ها تا گیاهان و انسان یافت می شوند و با تسهیل انتقال سریع آب از غشا سلول، نقش مهمی در کنترل حجم سلولی و عبور و مرور آب به خارج سلول ایفا می کنند. در این پژوهش یک مطالعه مقایسه ای روی ساختار و توالی چهار مولکول aquaporin از چهار گونه متفاوت که شامل AQP1 انسانی، AQP1 گاوی و AqpZ و GlpF از E. coli می شوند به کمک شبیه سازی دینامیک مولکولی با استفاده از نرم افزار VMD انجام شده و به ذکر نتایج پرداخته شده است.

باکتری یرسینیا زئونوز بوده و یرسینیوز یک بیماری مشترک بین انسان و دام می باشد. یرسینیوز در طبیعت توسط مواد غذایی از قبیل لبنیات و گوشت حیوانات آلوده بخصوص خوک، گاو، گوسفند، بز و طیور و سبزیجات آلوده به انسان انتقال یافته لذا این باکتری به عنوان Food borne شناخته می شود. این باکتری عامل عفونت های روده ای، آپاندیسیت کاذب، باکتریمی و … می باشد. نظر به اینکه این باکتری می تواند توسط فرآورده های دامی و سبزی انسان را آلوده سازد لذا کنترل میکروبی این فرآورده ها از نظر آلودگی به یرسینیا حایز اهمیت می باشد بر این اساس بر آن شدیم که میزان آلودگی گوشت های قرمز و مرغ عرضه شده در فروشگاه های مواد غذایی شهرستان شمیرانات را از نظر آلودگی به یرسینیا مورد بررسی قرار گرفت.در این پژوهش 100 نمونه گوشت شامل 63 مورد گوشت قرمز و 37 مورد گوشت مرغ طی 6 ماه از نقاط مختلف شهرستان شمیرانات جمع آوری گردید. پس از انتقال نمونه ها به آزمایشگاه، نمونه ها در PBS باPH=7.2  در دمای 4 درجه سانتیگراد به مدت 21 روز سرماگذاری شده و در روزهای 7، 14 و 21، پس از گذاشتن در %0.25KOH به مدت 30 ثانیه، بر روی محیط انتخابی - افتراقی CIN کشت داده شدند. پس از بدست آوردن کلنی های خالص و مشکوک تست های افتراقی همانند اوره آز، ONPG، اکسیداز، ODC و … برای تشخیص یرسینیا انجام گرفت و سپس با تست های افتراقی همانند تخمیر قندها، پیرازین آمیداز و … سویه های یرسینا از یکدیگر تفکیک گردید.در این مطالعه از 100 نمونه گوشت قرمز و مرغ، 40 (%16) نمونه آلوده به یرسینا بوده است که شامل 17 نمونه گوشت قرمز و 23 نمونه گوشت مرغ می باشد. بیشترین آلودگی در گوشت قرمز ناشی از یرسینیا انترکلی تیکا و در گوشت مرغ یرسینیا انترمدیا بوده است. با توجه به نتایج بدست آمده که حاکی از حضور %16 یرسینیا و سایر گونه های وابسته در گوشت قرمز و مرغ می باشد و نیز از آنجاییکه این باکتری براحتی از طریق غذا قابل انتقال بوده و نیز براحتی در دمای 4 درجه سانتیگراد یخچال رشد می کند لذا توصیه می گردد که مسوولین بهداشتی کشور توجه خاصی به این مساله مبذول داشته تا از خطرات بهداشتی و اقتصادی آن جلوگیری بعمل آید.

آنتوسیانین ها گروهی از رنگدانه های فلاونوئیدی هستند که به طور گسترده در طبیعت حضور دارند. این رنگدانه ها به علت داشتن فعالیت های آنتی اکسیدانتی، ضدسرطانی، ضدالتهابی و ضدرگزایی قابل ملاحظه اند. با توجه به اهمیت رنگدانه های زیستی تحقیق حاضر با هدف بررسی توان تولید این رنگدانه در باکتری ریزوبیوم مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور نمونه برداری از ریشه گیاهان یونجه و لوبیا از مناطق اطراف کرج، خمین و مشهد انجام شد. بعد از مشاهدات ماکروسکوپی و میکروسکوپی گرهک ها، وجود آنتوسیانین در حالت همزیست و در محیط کشتYMA  بررسی شد. استخراج رنگدانه ها با استفاده از حلال متانول اسیدی در حالت همزیست و استون - متانول در محیط کشت انجام گرفت. سپس با استفاده از روش کروماتوگرافی لایه نازک و کروماتوگرافی گازی - طیف سنجی جرمی، رنگدانه های استخراج شده بررسی شدند. به منظور بهینه سازی تولید رنگدانه در محیط کشت پایه YMA، تاثیر چهار نوع منبع کربن (گلوکز، ساکارز، لاکتوز و مانیتول)، سه منبع نیتروژن آلی و معدنی (نیترات پتاسیم، کلرید آمونیوم و عصاره مخمر)، سه دمای 25، 30 و 35 درجه سانتی گراد و شش pH مختلف (5، 6، 5، 6، 7 و 8) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد، رنگدانه استخراج شده در حالت همزیست آنتوسیانین و مشتقات آن و رنگدانه استخراج شده در محیط کشت رنگدانه های کارتنوئیدی از دسته آستاگزانتین می باشد. قند مانیتول بین منابع کربن و عصاره مخمر در بین منابع نیتروژن تاثیر افزایشی بر جمعیت باکتری نشان دادند. همچنین مناسب ترین pH معادل 7 و دما، 30 درجه تعیین شد. در روش گاز کروماتوگرافی علاوه بر رنگدانه آنتوسیانین وجود ترکیبات فرار بوتانوئیک اسید دی متیل استر، پالمیتک اسید، لینولئیک اسید متیل استر، متیل سیس اکتادکانوآت، استئاریک اسید متیل استر و سیکلوپروپانوئیک اسید متیل استر در نمونه گرهک عصاره گیری شده با حلال متانول اسیدی گزارش شد.