روانشناسی بالینی و شخصیت
سال:1398 | دوره:17 | شماره:1 (پیاپی 32) |تعداد مقالات:25

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه اثربخشی روان درمانی پویشی کوتاه مدت با رویکرد همدلانه و تعدیل کننده اضطراب بر کاهش نشانه ها و مکانیسم های دفاعی ناسازگارانه دانشجویان دارای علائم اختلال اضطراب جدایی بزرگسالی انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری دو ماهه بود. 30 نفر از دانشجویان دارای علائم اختلال اضطراب جدایی بزرگسالی از دانشجویان دانشگاه های سطح شهر اردبیل به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و در سه گروه درمان همدلانه (10نفر)، درمان تعدیل کننده اضطراب (10نفر) و گروه کنترل (10 نفر) جای گذاری شدند. پرسشنامه های تشخیصی اختلال اضطراب جدایی بزرگسالی و پرسشنامه مکانیسم های دفاعی در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری توسط شرکت کنندگان پاسخ داده شدند. دو درمان طی 12 جلسه دو ماهه اجرا شد و داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. نتایج: یافته ها نشان داد که درمان همدلانه و تعدیل کننده اضطراب بر نشانه ها و مکانیسم های دفاعی ناسازگارانه تاثیرات معناداری داشته اند و تداوم این تغییرات در پیگیری دو ماهه نیز تائید شده است. همچنین نتایج نشان داد که درمان پویشی همدلانه در کاهش نشانه های اختلال و درمان پویشی تعدیل کننده اضطراب در کاهش مکانیسم های دفاعی رشدنایافته و روان رنجور موثرتر بوده اند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از یافته های پژوهش، درمان های پویشی همدلانه و تعدیل کننده اضطراب درمان های موثر و کارامدی جهت کاهش نشانه ها و مکانیسم های دفاعی ناسازگار در اضطراب جدایی بزرگسالی بودند.

مقدمه: ویژگی های شخصیتی ازجمله عوامل موثر در تفاوت های فردی اشخاص است که می تواند نقش مهمی درجلب حمایت از دیگران و یا احساس تنها بودن آنها ایفا کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی احساس تنهایی اجتماعی عاطفی در شخصیت های برونگرا و درونگرا باتوجه به نقش انواع حمایت اجتماعی ادراک شده بود. روش: تحقیق حاضر به روش روش علی-مقایسه ای برروی دانشجویان دانشگاه زنجان انجام شد. تعداد 200 دانشجو به صورت هدفمند و با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با پرسشنامه شخصیتی آیزنک آزمون شدند. 89 نفر انتهای پیوستار درونگرایی-برونگرایی (45 زن و 44 مرد) انتخاب و پرسشنامه های حمایت اجتماعی ادراک شده و احساس تنهایی اجتماعی-عاطفی را تکمیل کردند. نتایج: تحلیل داده ها از طریق تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد برونگرایان حمایت اجتماعی ادراک شده بیشتر و تنهایی اجتماعی-عاطفی کمتری را گزارش کردند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که تنها در احساس تنهایی عاطفی متغیرهای پیش بین دو گروه متفاوت بود. حمایت اجتماعی ادراک شده از اشخاص مهم در برونگرایان و حمایت اجتماعی ادراک شده دوستان در درونگرایان پیش بین های معنادار احساس تنهایی عاطفی بودند. در خرده مقیاس های احساس تنهایی اجتماعی و خانوادگی در هر دو گروه به ترتیب حمایت اجتماعی ادراک شده دوستان و خانواده نقش معناداری داشتند. بحث و نتیجه گیری: ارتباط با خانواده، دوستان و دیگر اشخاص مهم برای احساس سلامت افراد ضروری است و فقدان یا کمبود حمایت های اجتماعی، منجر به احساس تنهایی خواهد شد. همه انسان ها در شرایط مختلف ممکن است احساس تنهایی را تجربه کنند اما به سبب تفاوت در نوع و میزان تعاملات، شدت و نوع آن در درونگرایان و برونگرایان متفاوت است. از این رو توصیه می شود هم افراد درونگرا و هم افراد برونگرا روش های مناسب برقراری رابطه و جلب حمایت اجتماعی را متناسب با ویژگی های شخصیتی شان آموزش ببینند تا از احساس تنهایی آن ها جلوگیری شود.

مقدمه: در پنجمین راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی اختلال داغدیدگی پیچیده پایدار در دسته اختلال هایی قرار گرفته است که انجام پژوهش های بیشتر در مورد آنها لازم است. از این رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر نشخوارفکری و رشد پس از سانحه زنان داغدیده انجام گردید. روش: در یک پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل، تعداد 24 نفر از زنان داغدیده شهر نیشابور به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. سپس جلسات درمانی برای افراد گروه آزمایش، به صورت گروهی طی 8 جلسه اجرا گردید؛ در حالی که چنین مداخله ای برای گروه کنترل صورت نگرفت. شرکت کنندگان مقیاس پاسخ نشخوارفکری (تری نور و همکاران، 2003) و رشد پس از سانحه (تدسچی و کالهون، 1996)، را تکمیل کردند. داده های پژوهش به کمک نرم افزار آماری «اس. پی. اس. اس. » و با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. نتایج: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی باعث کاهش نشخوار فکری و بهبود رشد پس از سانحه زنان داغدیده گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل می شود. بحث و نتیجه گیری: شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی تاثیر بسزایی در کاهش نشخوارفکری و بهبود رشد پس از سانحه زنان مبتلا به اختلال داغدیدگی پیچیده پایدار دارد و درمانگران می توانند از این رویکرد درمانی جهت کاهش نشخوارفکری و بهبود رشد پس از سانحه زنان داغدیده استفاده کنند.

مقدمه: مطالعات نشان می دهد که خودتنظیمی مقدمه: ای برای شروع مهارت های بین فردی و همدلی افراد می باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش رفتارهای خودتنظیمی در پیش بینی واکنش پذیری بین فردی زندانیان دارای اختلال شخصیت ضداجتماعی بود. روش: پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را تمامی افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی ساکن زندان شهر اردبیل در سال 1393 تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل 100 فرد دارای اختلال ضداجتماعی ساکن زندان مرکزی شهر اردبیل بود که به صورت دردسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه ی چندمحوری بالینی میلون-3، پرسش نامه راهبردهای خودتنظیمی و شاخص واکنش پذیری بین فردی استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد که بین رفتارهای خودتنظیمی و واکنش پذیری بین فردی افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی رابطه ی معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که 28 درصد از واریانس توجه همدلانه، 42 درصد از واریانس دیدگاه گیری، 21 درصد از واریانس تخیل و 23 درصد از واریانس درماندگی شخصی توسط رفتارهای خودتنظیمی تبیین می شوند. بحث و نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که رفتارهای خودتنظیمی نقش تقریبا متوسطی در افزایش واکنش پذیری بین فردی زندانیان مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی ایفا می کنند. بنابراین آموزش رفتارهای خودتنظیمی می تواند واکنش پذیری بین فردی و همدلی افراد دارای اختلالات شخصیت ضداجتماعی را مورد هدف قرار دهد.

مقدمه: فشارهای عصبی ناشی از تشخیص سرطان زمینه را برای بسیاری از اختلالات روانی ازجمله افسردگی فراهم می کند. هدف این پژوهش بررسی تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش افسردگی در بیماران مبتلا به سرطان می باشد. روش: این پژوهش به روش نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه بیماران سرطانی بودند که در تابستان 1395 به مرکز رادیوتراپی سرطان شهر خرم آباد رجوع کرده بودند. نمونه موردمطالعه 30 نفر از بیماران مبتلا به سرطان بوده که بر اساس آزمون بک و معیارهای تشخیصی راهنمای تشخیصی و آماری ویرایش چهارم انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 8 جلسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد دریافت کردند و گروه کنترل در این مدت تحت هیچ گونه درمان روان شناختی و پزشکی قرار نگرفتند. درنهایت پس از اتمام درمان از هر دو گروه آزمون بک به عنوان پس آزمون گرفته شد. به منظور تجزیه وتحلیل یافته ها از نرم افزار «اس. پی. اس. اس. 21» و آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که اعمال این نوع روان درمانی برای افراد گروه آزمایش، توانست نمرات افسردگی آنها را در حد معناداری کاهش دهد (P < 0/001). بحث و نتیجه گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توانست افسردگی افراد مبتلا به سرطان را کاهش دهد. این درمان به دلیل اینکه انعطاف پذیری روان شناختی فرد را افزایش داده و ارتباط مراجع را با زمان حال برقرار می سازد و همچنین منجر به عمل متعهدانه به ارزش های فردی در مراجع می شود می تواند یکی از درمان های روان شناختی مناسب برای کاهش افسردگی در افراد سرطانی باشد.

مقدمه: یکی از مهمترین عوامل موثر بر مشکلات عزت نفس، تجارب اولیه فرد با والدین در کودکی است. این تجارب در شکل گیری عزت نفس تاثیر بسزایی دارد. بنابراین در این پژوهش هدف آزمون رابطه ساختاری سبک های دلبستگی با پرخاشگری، با مطالعه نقش میانجی گری عزت نفس در دانش آموزان بود. روش: شرکت کنندگان پژوهش 150 دانش آموز دختر مقطع دبیرستان شهرستان خوی بودند که در سال تحصیلی 94-1395 مشغول به تحصیل بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسشنامه دلبستگی هزن و شیور با ضریب آلفای کرونباخ 0. 81، پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ با ضریب آلفای کرونباخ 0. 84 و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری با ضریب آلفای کرونباخ 0. 89 بود. آزمون مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم الگوی پژوهش، به ترتیب، با استفاده از روش های مدل معادلات ساختاری و سوبل انجام گرفت. نتایج: یافته ها نشان داد که سبک های دلبستگی با عزت نفس و همچنین عزت نفس با پرخاشگری در دانش آموزان رابطه مستقیم دارند. همچنین، یافته ها نشان داد که عزت نفس نقش میانجیگری را در رابطه ی بین سبک های دلبستگی و پرخاشگری دارد. بحث و نتیجه گیری: یافته های این تحقیق می تواند برای مشاوران و روانشناسان مدرسه در کاهش مشکلات عزت نفس و پرخاشگری دانش آموزان کمک کننده باشد.

مقدمه: هدف پژوهش بررسی و مقایسه اثربخشی دو مداخله گروهی بین فردی روان پویشی و هیجان محور بر اختلال اضطراب فراگیر نوجوانان دختر بود. روش: روش پژوهش از نوع آزمایشی با گروه گواه و طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری شامل تمامی نوجوانان دختر 15 تا 17 سال دارای اختلال اضطراب فراگیر مدارس شهر شیراز در سال تحصیلی 96-1395 بود. از این میان، تعداد 45 نوجوان با روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و گروه گواه و در هر گروه 15 نفر گمارده شدند. ابزار پژوهش، مقیاس اختلال اضطراب فراگیر-7 بود که در سه مرحله و برای هر سه گروه اجرا شد. درمان بین فردی روان پویشی طی16 جلسه 90 دقیقه ای، و درمان هیجان محور طی 8 جلسه 90 دقیقه ای، یک بار در هفته، بر روی گروه های آزمایشی اجرا شدند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که دو مداخله گروهی بین فردی روان پویشی و هیجان محور در کاهش اختلال اضطراب فراگیر تاثیر معنی داری داشتند، اما میان اثربخشی آن ها تفاوت معنی داری وجود نداشت. این نتایج در پیگیری سه ماهه نیز پایدار بودند و تنها اثر درمان هیجان محور بر کاهش اختلال اضطراب فراگیر، پایدار باقی نمانده بود. بحث و نتیجه گیری: درمان بین فردی روان پویشی گروهی و درمان هیجان محور گروهی می توانند به عنوان روش های مداخله ای موثر برای اختلال اضطراب فراگیر در نوجوانان دختر به کار روند.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تعدیل کنندگی ویژگی های شخصیتی (برون گرایی و روان رنجورخویی) در رابطه بین استیگما و کمک طلبی روان شناختی دانشجویان کارشناسی دانشگاه لرستان بود. روش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی می باشد که در سال تحصیلی 96-1395 انجام شد. شرکت کنندگان این پژوهش شامل 384 نفر از دانشجویان بودند، که با روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل؛ مقیاس استیگما برای دریافت کمک روان شناختی، پرسشنامه نگرش به جستجوی کمک روان شناختی تخصصی-فرم کوتاه و پرسشنامه ی شخصیتی نئو بود. نتایج: یافته ها نشان دادند که بین استیگما و کمک طلبی روان شناختی رابطه معنی داری وجو دارد (001/0 p<، 41/0-=r). همچنین، داده های حاصل از اجرای پرسشنامه ها با استفاده از رگرسیون سلسله مراتبی تعدیلی به منظور بررسی توان تعدیلی متغیر ویژگی های شخصیتی (برون گرایی و روان رنجورخویی) تحلیل شدند. یافته های تحلیل رگرسیون تعدیلی، نقش تعدیل گر ویژگی های شخصیتی (برون گرایی و روان رنجورخویی) را در رابطه بین استیگما و کمک طلبی روان شناختی دانشجویان مورد تایید قرار داد. بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج می توان گفت که استیگما عامل مهمی در کمک طلبی روان شناختی است که برون گرایی تاثیر آن را کمتر و روان رنجورخویی تاثیر آن را بیشتر می کند.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه درمانی شناختی-رفتاری بر کمال گرایی و عزت نفس زنان دارای نارضایتی بدنی بود. روش: پژوهش از نوع آزمایشی و طرح پیش آزمون-پس آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه پیگیری همراه با پیگیری 3 ماهه بود. جامعه آماری شامل زنان 23-38 ساله دارای نارضایتی از تصویر بدنی که در سال 95-1396 به مراکز سلامت شهرداری تهران مراجعه نمودند، بود. از طریق نمونه گیری خوشه ایاز بین 453 نفر، با توجه به نمرات برش در پرسشنامه ها، ملاک های ورود و خروج، تعداد 45 زن انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه (مبتنی بر پذیرش و تعهد و شناختی-رفتاری و کنترل) جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش عبارت از مصاحبه ساختاریافته، پرسشنامه های روابط چندبعدی بدن-خود (کش، 1997)، کمال گرایی چندبعدی تهران (بشارت، 1386) و عزت نفس (روزنبرگ، 1965) بود. گروه های آزمایشی 12 جلسه، 90 دقیقه ای(هفته ای یک جلسه) تحت گروه درمانی قرار گرفتند. نتایج: یافته های تجزیه وتحلیل واریانس آمیخته و آزمون تعقیبی بنفرونی نشان داد الف) افزایش معنادار عزت نفس در مرحله پس آزمون و پیگیری (01/0>P) ب) کاهش معنادار کمال گرایی در مراحل پس و پیگیری (01/0>P)؛ د) دو روش به یک میزان بر عزت نفس (01/0>P؛ 16/13=F) و کمال گرایی (05/0>P؛ 91/4=F) تاثیرگذار بوده اند. بحث و نتیجه گیری: استفاده از این روش های مداخله می تواند در بهبود مشکلات روان شناختی این گروه از افراد موثر باشد.

مقدمه: بی خوابی از شایع ترین اختلال های خواب و درمانگری شناختی رفتاری از جمله روش های درمانی موثر برای آن است. صفات شخصیت، علاوه بر اینکه یک عامل احتمالی آماده ساز و تداوم بخش بی خوابی است می تواند پیش بینی کننده پیامدهای مداخلات درمانی برای این اختلال باشد. هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی گر صفات شخصیتی پیشنهادی (دی. اس. ام.-5) در تاثیر درمانگری شناختی رفتاری بر علایم بی خوابی دانشجویان دانشگاه کردستان بود. روش: 34 نفر از دانشجویان مبتلا به بی خوابی با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، در دو گروه 17 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند و با پرسشنامه ی شدت بی خوابی و پرسشنامه ی شخصیت برای (دی. اس. ام.-5) مورد ارزیابی قرار گرفتند. طرح پژوهشی، از نوع آزمایشی همراه با پیش آزمون و پس آزمون بود. داده ها با آزمون های آماری توصیفی و تحلیل کواریانس تک متغیره و با استفاده از نسخه 22 نرم افزار (اس. پی. اس. اس. ) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نتایج پژوهش بیانگر کاهش معنادار در نمرات آزمون های شدت بی خوابی در گروه آزمایش، نسبت به شرکت کنندگان گروه کنترل بود که این نشان دهنده ی اثربخشی درمان بود. علاوه بر این، نتایج نشان داد که نمرات بالا در تمام صفات شخصیتی پیشنهادی (دی. اس. ام.-5) ارتباط معناداری با کاهش اثرات درمانی داشتند. از آن میان، نقش صفات عجیب و غریب بودن، خودبزرگ بینی، توجه طلبی، فقدان احساس لذت، اجتناب از صمیمی شدن، حواس پرتی، تحریک پذیری و بی ثباتی هیجانی بیش از سایر صفات بود. بحث و نتیجه گیری: صفات شخصیتی مرضی قادر هستند شرایط درمانی بیماران را پیچیده تر و اثربخشی درمانی شناختی رفتاری را کاهش دهند. بنابراین، لازم است که پیش از آغاز مداخلات درمانی مورد ارزیابی قرار گیرند و در صورت امکان، خود آنها در کانون درمان قرار گیرند.

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش خود-دلسوزی شناختی بر تاب آوری و خودکارآمدی دانش آموزان دختر مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود. روش: طرح پژوهش حاضر، آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر پایه دوم دوره متوسطه دوم در سال تحصیلی 95-1394 بود. به منظور اجرای پژوهش ابتدا غربالگری انجام گرفت که 302 شرکت کننده پرسشنامه نگرانی پنسلوانیا را تکمیل نمودند و از میان آن ها 40 نفر مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر انتخاب گردید، سپس نمونه منتخب به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. گروه آزمایش طی 10 جسله 90 دقیقه ای تحت آموزش خود-دلسوزی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش مصاحبه تشخیصی و پرسشنامه های تاب آوری و خودکارآمدی بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آماری توصیفی و استنباطی از جمله تحلیل کواریانس استفاده گردید. نتایج: نتایج تحلیل کواریانس حاکی از آن بود که گروه آزمایش افزایش معناداری را در تاب آوری (0. 003>P) و خودکارآمدی (0. 005>P) بعد از دریافت آموزش نشان دادند. بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته ها می توان گفت آموزش خود-دلسوزی عامل تاثیرگذار مهمی بر افزایش تاب آوری و خودکارآمدی افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر است.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان های مبتنی بر طرحواره، شناختی-رفتاری و ذهن آگاهی بر کاهش نشانه های اضطراب و افسردگی همسران جانبازان که خود مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بودند، انجام شد. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی و در قالب طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش، 44 نفر از همسران جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه مزمن ناشی از جنگ تحمیلی بودند که مبتلا به اضطراب فراگیر و مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان روانپزشکی صدر بوند. بر اساس فرم کوتاه مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس و مصاحبه تشخیصی مبتنی بر ویرایش پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، اختلال اضطراب فراگیر تشخیص داده شده و سپس بیماران به طور تصادفی در سه گروه آزمایشی 11 نفره و یک گروه کنترل 11 نفره جایگزین شدند. نتایج: نتایج حاصل از تحلیل داده ها توسط تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که اختلاف میانگین نمرات اضطراب و استرس در بین سه گروه آزمایش درمان شناختی-رفتاری، طرحواره درمانی و درمان ذهن آگاهی معنادار نیست و هر سه شیوه به یک میزان و به صورت معناداری در کاهش اضطراب و استرس افراد مورد بررسی نقش دارند. همچنین نتایج بررسی اثربخشی درمان های مذکور نشان داد که دو روش درمانگری مبتنی بر شناختی-رفتاری و طرحواره به صورت معناداری و به یک میزان در کاهش نشانه های افسردگی افراد مورد بررسی موثر هستند ولی اثربخشی طرح واره درمانی و درمان شناختی رفتاری در کاهش علایم افسردگی افراد مورد بررسی به صورت معناداری بیشتر از مداخله مبتنی بر ذهن آگاهی می باشد. بحث و نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر بیانگر آن است که تفاوت معناداری در میزان اثرگذاری سه شیوه درمانی مذکور در کاهش اضطراب و استرس همسران جانبازان که خود مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر هستند، وجود ندارد ولی در شرایطی که علائم افسردگی در این دسته از افراد وجود داشته باشد، درمان ترجیحی در کاهش پریشانی هیجانی، درمان شناختی رفتاری و یا طرح واره درمانی می باشد.

مقدمه: پژوهش حاضر به منظور بررسی برنامه آموزشی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر سازگاری زناشویی زنان انجام شده بود. روش: به منظوراجرای پژوهش، با بهره گیری از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل از میان زنان متاهل دارای مشکلات زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان دلیجان، تعداد 30 زن به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش در طی 8 جلسه در جلسات گروهی آموزش مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری شرکت کردند. پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپینر قبل و بعد از آموزش توسط شرکت کنندگان تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج: تحلیل داده ها مشخص کرد که بین نمرات مقیاس سازگاری زناشویی گروه های آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود دارد، به طوری که سازگاری زناشویی و خرده مقیاس های آن شامل رضایت مندی، توافق، همبستگی و ابراز محبت در ارزیابی پس آزمون در گروه افراد تحت آموزش بیشتر از افراد گروه گواه بود. بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج می توان نتیجه گرفت که برنامه آموزشی مبتنی بررویکرد شناختی-رفتاری در افزایش سازگاری زناشویی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره دلیجان تاثیر معنادار دارد و منجر به افزایش رضایت مندی، توافق، همبستگی و ابراز محبت آن ها می گردد.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری با شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن بر اختلال وسواس اجباری بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح اندازه گیری مکرر بود. جامعه آماری در این پژوهش کلیه افراد مراجعه کننده به مرکز مشاوره شهرستان ملایر بودند. با استفاده از روش در دسترس، 18 نفر از افراد مبتلا به اختلال وسواس اجباری انتخاب شدند و میزان شدت اختلال وسواس اجباری آزمودنی های گروه های آزمایش به وسیله سیاهه اختلال وسواس اجباری مادزلی قبل، جلسه چهارم، و پس از اتمام جلسات درمانی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها به کمک روش تجزیه و تحلیل واریانس آمیخته یا مختلط تحلیل شدند. نتایج: یافته های پژوهش نشان داد که در کاهش علائم وسواس، درمان شناختی رفتاری و شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن تاثیر داشته اند و بین اثربخشی دو گروه تفاوت معنادار وجود ندارد. بحث و نتیجه گیری: طبق یافته های پژوهش حاضر، هم درمان شناختی رفتاری و هم شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن هر دو در بهبود شدت علائم اختلال وسواسی اجباری تاثیر داشته اند.

مقدمه: ابعاد زیستی شخصیت بر ابعاد شناختی افراد تاثیر دارند. پژوهش حاضر جهت مقایسه حافظه آینده نگر، تصمیم گیری خطرپذیر، تصمیم گیری همکارانه در افراد با الگوهای شبانه روزی صبحگاهی و شامگاهی انجام شد. روش: این تحقیق با رویکرد روش شناسی کمی در قالب یک طرح علی-مقایسه ای در دو گروه افراد با الگوهای صبحگاهی و شامگاهی مورد بررسی قرار گرفت. نمونه پژوهش شامل 70 دانشجوی دختر و پسر 18 تا 32 ساله، دانشجوی کارشناسی یا کارشناسی ارشد بود که با استفاده از فراخوان و آزمون غربال گری صبحگاهی-شامگاهی انتخاب شدند. افراد انتخاب شده شامل 38 نفر صبحگاهی و 32 نفر شامگاهی بودند که در دو جلسه صبح و عصر مورد بررسی قرار گرفتند. از یک پرسشنامه صبحگاهی-شامگاهی و تکالیف شناختی کامپیوتری حافظه آینده نگر مبتنی بر زمان، تکلیف قمار آیووا، تصمیم گیری همکارانه (معمای زندانی) به عنوان ابزار جمع آوری داده ها استفاده شد. نتایج: تحلیل آماری با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد که بین دو گروه افراد با الگوی شبانه روزی صبحگاهی و شامگاهی از نظر حافظه آینده نگر، تصمیم گیری خطرپذیر تفاوت معنادار وجود دارد. نتایج نشان داد که عملکرد حافظه آینده نگر در گروه شامگاهی بهتر از گروه صبحگاهی بود. همچنین میزان تصمیم گیری خطرپذیر در گروه شامگاهی بالاتر از گروه صبحگاهی می باشد. بحث و نتیجه گیری: بنابراین نتایج پژوهش بیانگر این است که بین دو گروه صبحگاهی و شامگاهی از نظر کارکردهای شناختی در حافظه آینده نگر، تصمیم گیری خطرپذیر تفاوت وجود دارد.

مقدمه: روش فراتحلیل با یکپارچه کردن نتایج حاصل از انجام پژوهش های مختلف، میزان اندازه اثر روش های درمان را مشخص می کند. با انجام فراتحلیل می توان دیدگاه کلی تری نسبت به تاثیر مداخلات مختلف بدست آورد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی نوروفیدبک بر میزان افسردگی می باشد که به صورت فراتحلیل انجام شده است. روش: به این منظور از بین 15 پژوهش، 10 پژوهش که از لحاظ روش شناختی مورد قبول بودند، انتخاب شده و فراتحلیل روی آنها انجام شده است. اطلاعات این پژوهش ها جمع آوری شده و اندازه اثر هر کدام از آنها حساب شد. نتایج: نتیجه نشان داد که طبق جدول کوهن، نتایج معنادار است. اندازه اثر محاسبه شده برای افسردگی p=0. 0179, es=0. 60، افکار منفی p=0. 0559, es=0. 407، میزان آلفا p=0. 0122, es=0. 701، نسبت بتا به آلفا p=0. 1635, es=0. 512 می باشد و اندازه اثر کلی نیز 0. 538 می باشد. بحث و نتیجه گیری: نتایج فراتحلیل تحقیقات انجام شده در مورد تاثیر درمان نوروفیدبک بر میزان افسردگی نشان داد که این روش مطابق جدول تفسیر اندازه اثر کوهن به معنی اندازه اثر بالاست و در کاهش علایم و نشانه های افسردگی و بهبود امواج مغزی موثر است.

مقدمه: هدف این پژوهش مقایسه سیستم های مغزی / رفتاری و دشواری در تنطیم هیجان در افراد با و بدون اختلال اضطراب اجتماعی بود. روش: روش پژوهش حاضر علی-مقایسه ای بود و جامعه آماری آن دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه های اردبیل در سال تحصیلی 95-1394بودند. از بین این دانشجویان با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای190 نفر (95 نفر با و 95 نفر بدون نشانگان بالینی) انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس های سیستم های فعال سازی بازداری رفتاری کارور و وایت، مقیاس دشواری در تنظیم هیجان گراتز و رومر، و پرسشنامه هراس اجتماعی کانور استفاده شد. نتایج: افراد دارای نشانگان بالینی اختلال اضطراب اجتماعی در سیستم بازداری رفتاری (0. 001 > P) و افراد بهنجار در خرده مقیاس های سائق (0. 024 > P) و پاسخ دهی به پاداش (0. 001 > P) نمرات بالاتری کسب کرده بودند. اما در سیستم فعال ساز رفتاری و جستجوی سرگرمی بین دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشت (0. 05 < P). همچنین در دشواری در تنظیم هیجان و همه مولفه های آن، به جز فقدان آگاهی هیجانی، گروه دارای اختلال اضطراب اجتماعی نمرات بیشتری نسبت به گروه بهنجار کسب کرده بودند (0. 001 > P). در افراد دارای اختلال اضطراب اجتماعی، سیستم بازداری رفتاری و سائق با علایم فیزیولوژیک اختلال اضطراب اجتماعی (0. 01 > P) و همچنین بازداری رفتاری با هراس اجتماعی کل (0. 01 > P) و دشواری در تنظیم هیجان (0. 01 > P) رابطه مثبت داشت. سیستم فعال ساز نیز با ترس و اجتناب و نمره کل اضطراب اجتماعی رابطه منفی داشت (0. 01 > P). بحث و نتیجه گیری: سیستم های مغزی رفتاری و دشواری در تنظیم هیجان مولفه های مهمی در آسیب شناسی اختلال اضطراب اجتماعی می باشند که می توان از آن ها در راستای شناخت بیشتر ویژگی های شخصیتی، انگیزشی و هیجانی درگیر در اختلال اضطراب اجتماعی و همچنین درمان این اختلال سود جست.

مقدمه: در سال های اخیر، پژوهش های بسیاری، اثربخشی درمان های موسوم به «موج سوم رفتاری» را برای اختلال های افسردگی مورد بررسی قرار داده اند. پژوهش حاضر به منظور مقایسه نتایج پژوهش های مرتبط با اثربخشی درمان های مبتنی بر پذیرش و تعهد، درمان های مبتنی بر توجه آگاهی و فراشناخت درمانی بر علائم افسردگی جامعه ایرانی صورت گرفته است. روش: در این پژوهش از روش فراتحلیل استفاده گردید و پس از بررسی پژوهش های صورت گرفته بین سال های 1380 تا 1396، 68 مطالعه که از لحاظ روش شناختی ملاک های ورود به فراتحلیل را داشتند، انتخاب شدند. همچنین در جهت رعایت ملاک های ورود و استخراج اطلاعات مربوط به هر مطالعه از چک لیست استفاده گردید و در نهایت 69 اندازه اثر گزارش شد. نتایج: یافته های حاصل نشان می دهد که درمان های مبتنی بر پذیرش و تعهد، مبتنی بر توجه آگاهی و فراشناخت درمانی به طور معنی دار و در سطح خطای کمتر از 0. 05 بر کاهش علائم افسردگی موثر بوده اند و اندازه اثر ترکیبی (بر حسب مقیاس تفاوت میانگین های استاندارد) آن ها به ترتیب 1. 565، 1. 206 و 1. 837 گزارش شده است. همچنین مطالعه متغیر نوع درمان به عنوان متغیر تعدیل کننده و مقایسه دو به دو درمان های فوق نشان داد که تنها فراشناخت درمانی نسبت به درمان های مبتنی بر توجه آگاهی در کاهش نشانه های افسردگی بهتر عمل می کند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته ها می توان چنین گفت که درمان های موج سوم رفتاری، به خصوص درمان های فراشناخت درمانی بر کاهش نشانه های افسردگی موثر هستند، همچنین پیشنهاد می گردد تا در پژوهش های آینده درمان های موج سوم با دیگر درمان های دارای حمایت تجربی نیز مورد مقایسه قرار گیرند.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین راهبردهای مقابله ای روانشناختی و گرایش به اعتیاد با میانجیگری تاب آوری و توانایی تحمل ابهام بود. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع همبستگی می باشد و بدین منظور 200 دانش آموز مقطع متوسطه به صورت نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب گردید و سپس شرکت کنندگان در این پژوهش پرسشنامه های راهبردهای مقابله ای پاکلر و اندلر (1990)، استعداد به اعتیاد وید و همکاران (1992)، تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و توانایی تحمل ابهام لین و همکاران (1993) را پاسخ دادند و اطلاعات جمع آوری شده از طریق شاخص های توصیفی، همبستگی و مدل معادلات ساختاری تحلیل گردیدند. نتایج: نتایج نشان داد که راهبرد مقابله ای مساله مدار رابطه منفی و معناداری با استعداد به اعتیاد دارد(r=-0. 395, p<0. 01)، نیز بین راهبردهای مقابله ای اجتنابی و هیجان مدار و استعداد به اعتیاد رابطه مثبت و معناداری مشاهده شد (p<0. 05)، نیز تحلیل مسیر نشان داد که بین راهبردهای مقابله ای مساله مدار و اجتنابی و استعداد به اعتیاد رابطه مستقیم و مثبت وجود دارد (t=-3. 75, p=0. 000, t=2. 82, p=0. 004)، بر اساس مدل تحلیل مسیر توانایی تحمل ابهام به طور معناداری توانست رابطه بین راهبردهای مقابله ای مساله مدار و اجتنابی با استعداد به اعتیاد را تعدیل کند (z=2. 43,-2. 53, p<0. 05) همچنین الگوی تحلیل مسیر نشان دهنده نقش میانجی گری تاب آوری در ارتباط بین سبک های مقابله ای و استعداد به اعتیاد نبود (0. 05≤ p). بحث و نتیجه گیری: نتایج از این فرضیه حمایت کردند که راهبردهای هیجان مدار و اجتنابی منجر به استعداد به اعتیاد می شود و توانایی تحمل ابهام بالا می تواند نقش تعدیل کننده در این رابطه باشد.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش اجتناب تجربی، ذهن آگاهی و حساسیت اضطرابی به عنوان فرآیندهای فراتشخیصی در پیش بینی نشانه های اختلالات هیجانی بود. روش: بدین منظور براساس حجم جامعه که دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز بود 297 دانشجو (میانگین سنی 5. 8± 21. 6) به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایچندمرحله ای انتخاب و ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه پذیرش و عمل، پرسشنامه تجدیدنظر شده حساسیت اضطرابی و پرسشنامه نشانه های افسردگی و اضطرابی بر روی آن ها اجرا شد. بود). نتایج: یافته ها نشان داد که عدم اجتناب تجربی با اکثر نشانه های افسردگی و همه نشانه های اضطرابی همبسته است (p<0. 01). همچنین ذهن آگاهی با بیشتر نشانه های افسردگی و دو عامل نشانه های اضطرابی همبستگی نسبتا پایینی دارد (p<0. 01). نهایتا حساسیت اضطرابی با برخی نشانه های افسردگی و همه نشانه های اضطرابی همبستگی مثبت معنادار دارد (p<0. 01). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد اجتناب تجربی پیش بین نشانه های افسردگی، شامل سستی، بی خوابی، خودکشی، افزایش اشتها، خلق وخوی مرضی و بهزیستی است، ولی ذهن آگاهی و حساسیت اضطرابی فقط در برخی از نشانه های افسردگی سهیم هستند (p<0. 01). علاوه بر این حساسیت اضطرابی پیش بین برجسته نشانه های اضطرابی بوده و اجتناب تجربی نقشی متوسط و ذهن آگاهی نقش ضعیفی در آن ها دارد (p<0. 01). بحث و نتیجه گیری: به صورت کلی اجتناب تجربی فرآیند فراتشخیصی مشترک و بارزی در اختلالات هیجانی است، اما حساسیت اضطرابی سهم بیشتری در اختلالات اضطرابی دارد و ذهن آگاهی فرآیند کمتر موثری در این زمینه است.

مقدمه: کیفیت زندگی جنسی یک بعد مهم از کیفیت زندگی زنان است که کمتر مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است و شامل ارزیابی فرد از جنبه های مثبت و منفی روابط جنسی خود و پاسخ او به این ارزیابی تعریف شده است. هدف از این مطالعه، بررسی اعتبار و پایایی پرسشنامه کیفیت زندگی جنسی زنان است. روش: پژوهش حاضر شامل دو گروه بالینی و غیر بالینی می باشد که نمونه غیر بالینی شامل 343 نفر از کلیه ی زنان متاهل ساکن شهر تهران، قم و ساری می باشد و نمونه بالینی این پژوهش را 49زن متاهل دچار مشکلات جنسی تشکیل داده اند که از تاریخ خرداد تا شهریور ماه 94 برای درمان به کلینیک خانواده و سلامت دانشگاه شاهد مراجعه کرده اند. این افراد با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند و از آنها خواسته شده تا پرسشنامه کیفیت زندگی جنسی زنان و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس را تکمیل نمایند و نیز نمونه جداگانه ای متشکل از 50 نفر زنان انتخاب شدند و از آنها خواسته شد پرسشنامه کیفیت زندگی جنسی را دو بار و به فاصله یک ماه تکمیل کنند. نتایج: یافته های مربوط به تحلیل عاملی پرسشنامه موجب شناسایی دو عامل در نمونه غیر بالینی و سه عامل در نمونه بالینی شد. در بررسی اعتبار پرسشنامه نیز نتایج حاکی از وجود رابطه بالا بین این پرسشنامه در اعتبار همگرا و روابط ضعیف یا منفی در بررسی اعتبار واگرا بود که در مجموع نشان از اعتبار قابل قبول این پرسشنامه برای سنجش متغیر کیفیت زندگی جنسی در زنان است. بحث و نتیجه گیری: در مجموع اعتبار و پایایی این مقیاس به منظور کاربرد در جمعیت زنان متاهل ایرانی توسط شواهد به دست آمده مورد تایید و حمایت قرار گرفت.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف وارسی برخی ویژگی های روان سنجی مقیاس کوتاه چندبعدی رضایت مندی از زندگی دانش آموزان در نمونه دانش آموزان ایرانی اجرا شد. روش: جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دو منطقه 8 و 15 شهر تهران تشکیل می دادند که از بین جامعه آماری فوق تعداد 736 نفر به شیوه نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. به منظور بررسی روایی همگرا از مقیاس بهزیستی شخصی-نسخه دانش آموزان (پی. دبلیو. آی.-اس. سی. )، و خرده مقیاس های اضطراب و افسردگی از فرم کوتاه پرسشنامه دس-21 استفاده شد. نتایج: یافته های پژوهش بیانگر آن است که مقیاس یاد شده بر اساس ضریب آلفای کامل (0. 71)، و ضریب همبستگی مربوط به بازآزمایی آن (0. 71) دارای اعتبار مناسبی بوده است. تحلیل عاملی اکتشافی حکایت از اشباع مقیاس از یک عامل داشته است و ضرایب همبستگی بدست آمده حاکی از روایی همگرای مقیاس یادشده با مقیاس پی. دبلیو. آی.-اس. سی.، و خرده مقیاس های اضطراب و افسردگی از فرم کوتاه پرسشنامه دس-21 می باشد. بحث و نتیجه گیری: مقیاس کوتاه چندبعدی رضایت مندی از زندگی دانش آموزان (بی. ام. اس. ال. اس. اس. )، دارای ویژگی های روان سنجی مناسبی با توجه به محدودیت های روش شناسی مطالعه کنونی بوده است.

مقدمه: مساله خیانت زناشویی در جامعه ایران به عنوان یک نگرانی رو به رشد مطرح است که با ناپایداری در روابط و نرخ بالای طلاق همراه است. هدف پژوهش حاضر مطالعه ویژگی های روان سنجی نسخه فارسی پرسشنامه خیانت زناشویی بود. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-روان سنجی می باشد که تعداد 400 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و مورد آزمون قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی واکتشافی (تحلیل مولفه های اصلی با چرخش واریماکس)، تحلیل واریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نتیجه تحلیل عوامل، با استفاده از روش همسانی درونی و همچنین بازآزمائی برای پایایی پرسشنامه حاضر انجام شد و برای روایی از تحلیل عاملی تائیدی استفاده شدکه یافته ها بیانگر همخوانی و ارتباط دقیق بین مولفه های این پرسشنامه بود. . همسانی درونی گویه های پرسشنامه به شیوه آلفای کرونباخ برای مولفه های مشروعیت، اغوا، عادی سازی، تمایلات جنسی، زمینه اجتماعی، هیجان خواهی به ترتیب برابر با 0. 79، 0. 75، 0. 54، 0. 79، 0. 71، 0. 79 و برای کل پرسشنامه برابر با 0. 91 به دست آمد. محاسبه پایایی به شیوه دو نیمه کردن برای کل مقیاس برابر با 0. 81=r به دست آمد. بحث و نتیجه گیری: در مجموع، نتایج پژوهش، اعتبار و روایی مطلوب فرم فارسی پرسشنامه ی خیانت زناشویی را تایید کرد و بیانگر این است که پرسشنامه خیانت زناشویی یک ابزار پایا و روا است و می توان از این ابزار در موقعیت های بالینی و پژوهشی استفاده کرد. بنابراین پرسشنامه حاضر دارای پایایی و روایی مناسب برای کاربرد پژوهشگران و متخصصان است.

مقدمه: با توجه به اهمیت همجوشی فکر در تداوم نشانه های اختلال وسواس، این مطالعه برای ارزیابی روایی و پایایی پرسشنامه همجوشی فکر در ایران، انجام گردید. روش: در یک مطالعه توصیفی-مقطعی ابزار سنجش همجوشی فکر موردبررسی قرار گرفت. ابتدا برای استفاده از ابزار از مولف آن اجازه گرفته و سپس به زبان فارسی ترجمه شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کل دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه تهران که 309 نفر از دانشجویان به روش خوشه ایتصادفی چندمرحله ای از بین آن ها انتخاب شدند. برای تحلیل داده ها، از روش آلفای کرونباخ و روشی روایی سازه استفاده شد. نتایج: پایایی پرسشنامه همجوشی فکر با استفاده از روش آلفای کرونباخ و باز آزمایی بافاصله زمانی 50 روزه مورد تحلیل قرار گرفت و ضرایب همبستگی آن به ترتیب 0. 93 و 0. 81 به دست آمد. روایی پرسشنامه همجوشی فکر با استفاده از روش تحلیل عاملی و روایی سازه با اجرای پرسشنامه آمیختگی فکر-عمل برآورد شد. بین پرسشنامه همجوشی فکر و پرسشنامه آمیختگی فکر-عمل ضریب همبستگی مثبت و معنادار (0. 872) در سطح معناداری (P<0/001) به دست آمد. همچنین نتایج تحلیل عامل اکتشافی نشان می دهد که سه عامل آمیختگی فکر-رویداد، آمیختگی فکر-عمل و آمیختگی فکر-شی را برای پرسشنامه همجوشی فکر در کل 75 درصد از واریانس را تبیین می کند. بحث و نتیجه گیری: پرسشنامه همجوشی فکر، ابزاری دارای پایایی و روایی است و می تواند برای سنجش نظریه فراشناخت ولز و همجوشی فکر در جمعیت های بالینی و نرمال استفاده شود.

طبقه بندی اختلال های روانی از دیرباز در میان متخصصان سلامت روان، موضوعی مورد مناقشه بوده است. با وجود گسترش قابل ملاحظه ی دانش ما در این حوزه در نیم قرن گذشته، فهم اجزا و فرایندهای آن، همچنان ابتدایی است. در این مقاله سه نظام طبقه بندی اختلال های روانی توصیف می شود که هدف هر یک از آن ها برای درک و طبقه بندی اختلال ها با یکدیگر متفاوت است: دو کتابچه راهنمای عمده تشخیصی-راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM)، طبقه بندی بین المللی بیماری ها (ICD) و پروژه معیارهای دامنه تحقیق (RDoC) موسسه ی ملی سلامت روان ایالات متحده که با تاکید بر یکپارچگی تحقیقات علوم رفتاری و علوم اعصاب چهارچوبی برای درک عمیق اختلالات روانی ارائه کرده است. برای مقایسه این سه طبقه بندی از چهار موضوع کلیدی بهره گرفته شده است: سبب شناسی، شامل علیت های متعدد اختلال روانی؛ طبقه بندی یا ابعاد، آیا پدیده های مربوطه طبقاتی مجزا هستند یا ابعادی؟؛ آستانه ها، که مرز بین اختلال و عدم اختلال را تعیین می کنند؛ و هم ابتلایی، که دربردارنده ی این واقعیت است که افراد مبتلا به بیماری روانی اغلب دارای نیازهای تشخیصی برای شرایط مختلف هستند. اگر چه این نظام ها دارای درجه های مختلف همپوشانی و ویژگی های متمایز هستند، هدف مشترک هر سه آن ها کاهش بار رنج ناشی از اختلالات روانی است به وسیله ی درک بهتر و طبقه ب ندی مناسب آن ها است.