ناتوانی های یادگیری
سال:1397 | دوره:7 | شماره:4 (پیاپی 27) |تعداد مقالات:7

هدف این تحقیق بررسی اثربخشی طرح واره درمانی بر رفتارهای ایذایی دانش آموزان مبتلا به اختلال های یادگیری شهر مراغه بود. این مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه پژوهش شامل دانش آموزان مقطع متوسطه شهر مراغه در سال تحصیلی 94-95 بود. از میان جامعه مذکور، تعداد 45 نفر به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به دو گروه آزمایشی و یک گروه گروه کنترل تقسیم شدند. سپس گروه آزمایش در 20 جلسه هر هفته یک جلسه 45 دقیقه ای تحت طرح واره درمانی قرارگرفتند. به منظور تشخیص اختلالات یادگیری از پرسش-نامه مشکلات یادگیری کلورادو و به منظور تشخیص رفتارهای ایذایی، از مقیاس درجه بندی تشخیص اختلال رفتارهای ایذائی دانش آموزان استفاده شد. داده ها با تحلیل کوواریانس یک راهه و چند راهه مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد طرح واره درمانی یانگ به طور معناداری منجر به کاهش رفتارهای ایذایی دانش آموزان می گردد. این نتایج تلویحات مهمی در زمینه آموزش و خدمات مشاوره ای به عنوان بخشی از درمان برای دانش آموزان با اختلالات یادگیری ارائه می دهد.

هدف پژوهش حاضر مقایسه ی تئوری ذهن، خودآگاهی شناختی و خود نظم دهی در بین دانش آموزان با و بدون اختلالات یادگیری بود. روش پژوهش علّی – مقایسه ای بود. جامعه ی آماری پژوهش را دانش آموزان پایه های سوم تا ششم دوره ابتدایی با و بدون اختلالات یادگیری منطقه 2 رشت در سال تحصیلی 1394-1395 تشکیل می دادند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، 184 نفر از دانش آموزان به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسش نامه های خودآگاهی شناختی ولز، خود نظم دهی پینتریچ و تئوری ذهن استپمن را تکمیل کردند. پایایی آن ها با استفاده از آلفای کرانباخ به ترتیب 84%، 81% و 80% گزارش گردید. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) نشان داد که بین دانش آموزان با اختلالات یادگیری و بدون آن، در تئوری ذهن، خودآگاهی شناختی و خود نظم دهی تفاوت معناداری وجود دارد. به طوری که تئوری ذهن، خودآگاهی شناختی و خود نظم دهی در دانش آموزان دارای اختلال یادگیری، کمتر از دانش آموزان بدون اختلال یادگیری بود.

پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی شیوه های آموزش فراشناختی حل مسأله و تنظیم هیجان بر پردازش هیجانی، تکانشوری و حواس پرتی دانش آموزان با اختلال یادگیری خاص (نارسایی در ریاضی) انجام گرفت. این پژوهش آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر دچار ناتوانی یادگیری پایه های چهارم و پنجم ابتدایی ناحیه 1 زاهدان در سال تحصیلی 1396-1397 تشکیل می دادند. نمونه پژوهش شامل 30 نفر دانش آموز پایه چهارم و پنجم بود که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) گمارده شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون تشخیصی ناتوانی یادگیری ریاضی ملک پور، آزمون هوشی ریون، پرسش نامه پردازش هیجانی باکر، مقیاس تکانشوری بارات و آزمون تولوز-پیرون استفاده شد. داده ها با کمک آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره و با نرم افزار spss. 22 تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین گروه ها در پردازش هیجانی، تکانشوری و حواس پرتی تفاوت معناداری وجود دارد (01/0>P). همچنین تفاوت میانگین در گروه آموزش فراشناخت حل مسأله و تنظیم هیجان معنادار است. با توجه به نتایج می توان گفت آموزش فراشناختی حل مسأله و تنظیم هیجان در کاهش هیجانات منفی، تکانشوری و حواس پرتی دانش آموزان با اختلال یادگیری خاص (نارسایی در ریاضی) موثر است. این نتایج پیشنهادهای مهمی در جهت به کارگیری این روش های آموزشی به عنوان یک روش مداخله ای در مدارس و مراکز درمانی دارد.

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر سرزندگی تحصیلی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص بود. طرح این مطالعه، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری خاص شهرستان بابلسر در سال تحصیلی 95-1396 بود. تعداد 30 نفر دانش آموز از طریق روش نمونه گیری آسان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه گمارش شدند. گروه آزمایش طی 8 جلسه 60 دقیقه ای تحت واقعیت درمانی گروهی قرار گرفت. ابزارهای پژوهش پرسش نامه مشکلات یادگیری کلورادو، نسخه دوم آزمون هوشی وکسلر برای کودکان و پرسش نامه سرزندگی تحصیلی بود. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق تحلیل واریانس آمیخته و با استفاده از نرم افزار SPSS-22 انجام شد. یافته ها نشان داد واقعیت درمانی گروهی در افزایش نمرات سرزندگی تحصیلی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری اثربخش است. دست آوردهای درمانی، در پیگیری 6 هفته ای نیز حفظ شده است (05/0< p). با توجه به تأثیر واقعیت درمانی گروهی بر افزایش سرزندگی تحصیلی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص، این نتایج برای متخصصان و مشاوران مراکز اختلال یادگیری تلویحات کاربردی دارد.

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی آموزش تئاتر درمانی بر شایستگی اجتماعیدانش آموزان با اختلال ریاضی اجرا شد. این پژوهش، یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه شاهد بود. 30 دانش آموز پسر 12 تا 15 ساله با اختلال ریاضی که به روش نمونه گیری در دسترس از استان کرمانشاه انتخاب شده بودند، در این پژوهش شرکت داشتند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند (یک گروه آزمایش و یک گروه شاهد). گروه آزمایش در 10 جلسه 45 دقیقه ای تحت آموزش تئاتر درمانی قرار گرفتند، درحالی که به گروه شاهد این آموزش ارائه نشد. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش، آزمون هوشی وکسلر کودکان و پرسش نامه شایستگی اجتماعی فلنر و همکاران بود. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شد. نتایج نشان داد که بعد از مداخله، میانگین نمرات شایستگی اجتماعی گروه آزمایش به طور معناداری بیشتر از گروه شاهد بود. (81/11=F و 001/0>=P) همچنین، آموزش تئاتر درمانی بر همه خرده مقیاس های شایستگی اجتماعی (مهارت های شناختی، رفتاری، شایستگی هیجانی و آمایه انگیزشی) اثر مثبت و معناداری داشت. برنامه آموزش تئاتر درمانی باعث بهبود شایستگی اجتماعی در دانش آموزان با اختلال ریاضی شد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر سطح توانایی نظریه ذهن و انواع رفتارهای اجتماعی کودکان دارای ناتوانی یادگیری غیرکلامی است. 32 نفر از کودکان دارای ناتوانی یادگیری غیرکلامی شهر تهران بر اساس آزمون هوش تجدیدنظر شده وکسلر WISC-Rو درجه بندی دانش آموزان مایکل باست؛ و به صورت در دسترس انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین گشتند. پرسش نامه نظریه ذهن تصاویر چشم (RMET)، و رفتارهای اجتماعی (SDQ) به عنوان پیش آزمون اجرا شد. سپس کودکان گروه آزمایش 12 جلسه در برنامه آموزش مهارت های اجتماعی شرکت کردند. مجددا همان پرسش نامه به عنوان پس آزمون برای همه افراد به اجرا درآمد. مقادیر پیش آزمون و پس آزمون با روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها نشان دهنده افزایش معنادار نمرات نظریه ذهن و رفتارهای جامعه پسند؛ کاهش معنادار نمرات نشانه های هیجانی و مشکلات با هم سالان، کودکان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل است. نمرات بیش فعالی و اختلال سلوک تغییر معناداری نداشته است. این یافته ها اثربخشی برنامه آموزش مهارت های اجتماعی کودکان دارای ناتوانی یادگیری غیرکلامی را بر نظریه ذهن و برخی از رفتارهای اجتماعی را مورد تأیید قرار می دهد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش هوش هیجانی و تفکرات مثبت مادران در میزان اضطراب اجتماعی نوجوانان دختر مبتلا به اختلال یادگیری انجام شده است. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر تهران که در سال تحصیلی 95-96 مشغول به تحصیل بودند که به شکل نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای و از بین مدارس دخترانه مقطع متوسطه و مراکز درمانی انتخاب شدند و در نهایت نمونه ای به حجم 400 نفر به صورت تصادفی انتخاب و پرسش نامه های مشکلات یادگیری کلورادو، هوش هیجانی شوت، مثبت اندیشی و اضطراب اجتماعی نوجوانان اجرا شد. نتایج نشان داد بین نمره تفکر مثبت با نمره کل هوش هیجانی و زیرمقیاس ارزیابی هیجانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین اضطراب اجتماعی با نمره کل هوش هیجانی و تفکر مثبت رابطه منفی معناداری به دست آمد. همچنین هوش هیجانی و تفکر مثبت توان پیش بینی معناداری برای اضطراب اجتماعی داشته اند. نتایج بیان می کند که با افزایش هوش هیجانی و تفکرات مثبت مادران، اضطراب نوجوانان دختر مبتلا به اختلال یادگیری کاهش پیدا می کند.