این پژوهش با هدف بررسی نقش جو خانواده، رابطه ی مادر دختر، مهارت های اجتماعی و اختلالات روانی مادران در پیش بینی کودک آزاری دختران دوره ی متوسطه اول انجام شد. طرح پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری 55766 نفر از دانش آموزان دختر مقطع متوسطه ی اول شهر اصفهان در سال تحصیلی 97-1396 به همراه مادرانشان بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای 250 نفر از آنها انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه ی جو خانوادگی (Hilburn, 1964)، مقیاس رابطه ی والد فرزند (Fine et al. 1983)، پرسشنامه ی مهارت های اجتماعی نوجوانان (Inderbitzen, Foster 1992)، پرسشنامه ی سلامت روانی (Goldberg, Hillier 1979) و پرسشنامه ی کودک آزاری (Noorbakhsh, 2012) بود. داده ها با استفاده از روش تحلیل رگرسیون گام به گام تحلیل شدند و یافته های گام آخر تحلیل رگرسیون نشان داد که رابطه ی مادر دختر و اختلالات روانی مادران، قادر به پیش بینی 6/10 درصد از واریانس نمرات کودک آزاری است (01/0P<). نتایج این پژوهش نشان دهنده ی اهمیت نقش مادر در پیشگیری از کودک آزاری دختران دارد. بر همین اساس پژوهشگران و برنامه ریزان حوزه ی مسائل روانی-اجتماعی می توانند با تدوین برنامه های آموزشی، پیشگیرانه و درمانی، فضایی برای کاهش این معضل فراهم آورند.