توسعه آموزش جندی شاپور
سال:1392 | دوره:3 | شماره:2 (پیاپی 5) |تعداد مقالات:8

با توجه به اهمیت کیفیت آموزش پزشکی، در این مطالعه کیفیت آموزشی دستیاران در مراکز آموزشی - درمانی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی اهواز با استفاده از مدل EFQM مورد ارزیابی قرار گرفت. این مطالعه به صورت توصیفی - مقطعی در سال 1390 انجام گرفت. در تحقیق حاضر، 9 معیار مدل EFQM از سه گروه با دیدگاه های مختلف و با سه پرسشنامه مجزا، به منظور کیفیت آموزشی دستیاران مورد ارزیابی قرار گرفت. گروه اول شامل 30 نفر از متخصصین، گروه دوم 50 نفر از دستیاران و گروه سوم 50 نفر از بیماران بودند که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. در مجموع جامعه آماری این پژوهش 130 نفر بودند. دلیل انتخاب سه گروه مختلف کیفیت آموزش از دیدگاه های مختلف و ارزیابی از تمام زوایا بود. توزیع هر سه پرسشنامه با حضور پژوهشگر و به صورت مصاحبه انجام گرفت. اطلاعات به دست آمده با آمار توصیفی و استنباطی T-test و نرم افزار SPSS 16.0 تحلیل شد. مدل EFQM شامل دو عامل توانمندسازی ها و نتایج است که در تحقیق حاضر، میانگین توانمندسازها 310 از 500 امتیاز و میانگین نتایج 286 از 500 امتیاز و در مجموع 596 از 1000 امتیاز به دست آمد. با توجه به نقطه برش 3.5 (نمره 700 از 1000) و سطح معنی داری (P<0.05) امتیاز 596 نشان می دهد که کیفیت آموزشی پزشکی دستیاران نسبت به مدل EFQM از عملکرد پایین تری برخوردار است. از میان 9 معیار، معیار شراکت ها از عامل توانمندسازها و معیار نتایج مشتری از عامل نتایج، امتیاز پایینی کسب کردند که نیاز به اصلاح دارند.

هدف از پژوهش حاضر ارزشیابی برنامه های آموزش مجازی از دید اساتید و دانشجویان دانشگاه خواجه نصیر طوسی با توجه به استاندارد اسکرم (SCORM) است. این پژوهش از نوع توصیفی - مقطعی می باشد. جامعه آماری پژوهش اساتید و دانشجویان دوره های مجازی دانشگاه صنعتی خواجه نصیر طوسی بود، که 52 نفر از دانشجویان و 12 نفر از اساتید به عنوان نمونه به روش هدفمند انتخاب شدند. روش پژوهش پیمایشی و ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته بود که در دو نسخه ساخته شد. ضریب پایایی آلفا برای نسخه دانشجویان 0.75 و برای نسخه اساتید 0.80 محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (درصد فراوانی) و آمار استنباطی (کای اسکوئر) استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد که نظر اکثر اساتید و دانشجویان، در مورد میزان محتوای آموزش مجازی و نظام مدیریت آموزشی آن مطلوب است و تفاوت معناداری میان نظرات اساتید و دانشجویان در این زمینه مشاهده نشد.

آگاهی از نیازهای اعضای هیات علمی در ایجاد انگیزش شغلی برای پیش بینی و تفسیر رفتارهای ایشان مفید است زیرا انگیزش عامل اساسی در ایجاد فعالیت هاست. این مطالعه با هدف بررسی عوامل انگیزشی موثر بر عملکرد آموزشی اعضای هیات علمی دانشگاه جندی شاپور اهواز انجام گرفت. پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی - مقطعی است . جامعه آماری این پژوهش تمام اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بود (N=506) که با استفاده از نظر مشاور آماری 20% از اعضای جامعه پژوهش به روش نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند (n=102). ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه ای بود که بر اساس مقیاس لیکرت تهیه شده و شامل 27 سوال پنج گزینه ای در مورد عوامل انگیزش درونی و بیرونی بود. داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و در محیط SPSS تجزیه و تحلیل شد. به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد از بین عوامل بیرونی «مورد احترام قرار گرفتن در محیط کار» (SD=1.08، `x=4.01) «فراهم بودن شرایط لازم جهت بالا بردن سطح دانش و اطلاعات» (SD=1.12، `x=3.96)، «داشتن امنیت شغلی» (SD=1.2، `x=3.9)، «اجرای قوانین یکسان برای همه» (SD=1.43، `x=3.56) و از بین عوامل درونی «علاقه ذاتی به تدریس» (SD=0.8، `x=4.39)، «خصوصیات فردی» (SD=0.98، `x=4.14)، «احساس کفایت و شایستگی در انجام کار» (SD=0.9، `x=4.1) به ترتیب بیشترین اهمیت را داشتند. با توجه به نتایج، از نظر مدرسان دانشگاه، در مجموع هر دو نوع عوامل انگیزشی درونی و بیرونی بر عملکرد آنان موثر هستند. بنابراین مدیران برای عملکرد بهتر اعضای هیات علمی بایستی ابزار را لازم برای به فعلیت رساندن انگیزه آنها فراهم کنند.

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ساده و چندگانه فرهنگ سازمانی و مولفه های آن (خلاقیت و نوآوری، رقابت جویی، توجه به گروه، توجه به اعضای سازمان، توجه به جزئیات، توجه به نتیجه و بازده، و ثبات و پایداری) با اثربخشی معلم در مدارس راهنمایی شهرستان شوش بود و از نوع همبستگی می باشد. طرح پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. برای این کار نمونه ای متشکل از 184 نفر از معلمان زن و مرد این مدارس با استفاده از شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای گرداوری اطلاعات دو پرسشنامه محقق ساخته فرهنگ سازمانی (با استفاده از الگوی رابینز و دنیسون) و اثربخشی معلم در اختیار آنها قرار گرفت. نتایج این مطالعه حاکی از این بود که بین فرهنگ سازمانی و اثربخشی معلم به طور کلی رابطه وجود دارد. همچنین بین مولفه های فرهنگ سازمانی به غیر از «توجه به جزئیات» و «توجه به بازده و نتایج» نیز با اثربخشی معلم رابطه معنی دار وجود داشت. علاوه بر این، توجه به گروه و خلاقیت و نوآوری به ترتیب بهترین پیش بینی کننده های اثربخشی معلم به حساب می آمدند.

کامپیوتر به عنوان یک موضوع مهم در آموزش الکترونیکی و بعنوان ابزار مطالعه فرد سبب یادگیری مستقل فرد می گردد و می تواند نقش مهمی در این امر داشته باشد. هدف از این پژوهش میزان دسترسی به کامپیوتر و نگرش شرکت کنندگان در برنامه های آموزش مداوم برای بکارگیری آموزش الکترونیکی در برنامه های آموزش مداوم بوده است. در این پژوهش مقطعی که در سال 1389 انجام شد. جامعه و نمونه پژوهش را شرکت کنندگان در برنامه های آموزش مداوم تا پایان آبان 1389 در دانشگاه علوم پزشکی بوشهر تشکیل دادند. نتایج نشان داد: %95.2 از شرکت کنندگان نگرش مثبت به آموزش الکترونیکی داشتند %65.6 از شرکت کنندگان دارای کامپیوتر بودند، میزان دسترسی به کامپیوتر در هر دو جنس تفاوت معنی داری داشت (P<0.00). %86.8 از شرکت کنندگان روش آموزش الکترونیکی را جهت اجرای برنامه های آموزش مداوم مناسب می دانستند. %47.5 از شرکت کنندگان موافق بودند که با زیرساخت های موجود نمی توان آموزش را به سمت آموزش الکترونیکی سوق داد. در صورتیکه %85.2 اظهار داشتند که تا فراهم آوردن زمینه های لازم برای آموزش الکترونیکی، آموزش به روش سنتی و الکترونیکی توام صورت گیرد با توجه به نگرش مثبت شرکت کنندگان به آموزش الکترونیکی، زمینه های لازم برای حرکت به سمت طراحی و اجرای نظام آموزش الکترونیکی در آموزش های رسمی مساعد می باشد اقدامات لازم می تواند در این مورد صورت گیرد.

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک های یادگیری با عملکرد تحصیلی، جنسیت و رشته تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان دزفول است. این پژوهش از نوع روش استفاده گردیده است. چهار سبک یادگیری همگرا، واگرا، جذب کننده و انطباق یابنده مورد بررسی قرار گرفتند. بدین منظور تعداد 390 نفر دانش آموز دختر و پسر به روش خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به پرسشنامه مربوط پاسخ دادند. در این پژوهش به منظور بررسی سبک یادگیری از پرسشنامه سبک های یادگیری کلب (1984) و برای ارزیابی عملکرد تحصیلی از معدل دانش آموزان استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که بین سبک های یادگیری و عملکرد تحصیلی رابطه ای وجود ندارد. همچنین بین دو جنس از نظر سبک های یادگیری تفاوت معناداری وجود نداشت. اما بین سبک های یادگیری و رشته تحصیلی دانش آموزان رابطه معنی داری به دست آمد (p£0.05).

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خودگردان با عملکرد تحصیلی در دانشجویان دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بود. در این پژوهش تعداد 200 نفر از دانشجویان به صورت نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. برای بررسی متغیرهای پژوهش از دو پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودگردان (SRLS) و راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (MSLQ) و برای اندازه گیری عملکرد تحصیلی از معدل نمرات واحدهایی که دانشجویان تاکنون گذرانده بودند استفاده شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss 16 استفاده شد که تحلیل چند متغیری (رگرسیون) نشان داد از میان راهبردهای یادگیری خودگردان، مولفه های جستجوی کمک از استاد، جستجوی کمک از بزرگسال و ثبت ضبط یادداشت برداری و از میان راهبردهای انگیزشی برای یادگیری مولفه های راهبرد شناختی و اضطراب امتحان بهترین پیش بینی کنندگان عملکرد تحصیلی می باشند. به نظر محققان شایسته است دانشجویان با ایجاد و بهبود مهارت های یادگیری در خود از قبیل راهبردهای یادگیری خودگردان و راهبردهای شناختی به تعمیق دانسته ها و بهبود عملکرد تحصیلی خود بپردازند و همچنین اساتید دانشگاه ها با ایجاد جوی آرام و بدون استرس و در عین حال چالش برانگیز برای یادگیری، به دانشجویان فرصت بیشتری برای یادگیری بدهند.

ماحصل نهایی آموزش نوین در مامایی، با میزان یادگیری فراگیران تعریف می شود. شناسایی موانع اجرایی و رفع آنها موجب ارتقاء کیفیت آموزش بالینی می گردد. هدف از این پژوهش، تعیین میزان دستیابی دانشجویان مامایی به حداقل های یادگیری در واحدهای تخصصی (درمانگاه زنان و بخش زنان) و موانع اجرای آنها می باشد. در این مطالعه توصیفی، کلیه دانشجویان ترم آخر کارشناسی مامایی به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات 2 پرسشنامه مربوط به حداقل های یادگیری در واحدهای کارآموزی - کارورزی درمانگاه و بخش زنان بود. داده ها با نرم افزار  spss 12بصورت توزیع فراوانی و بررسی کلی با مقیاس مطلوب، نسبتا مطلوب و نامطلوب تجزیه و تحلیل گردید. یافته های پژوهش نشان داد میزان دستیابی به حداقل های یادگیری در واحد بخش زنان در 20 درصد موارد مطلوب و در 40 درصد موارد نسبتا مطلوب بود. در واحد درمانگاه زنان میزان دستیابی به حداقل های یادگیری در 8.33 درصد موارد مطلوب و در 33.33 درصد موارد نسبتا مطلوب ذکر گردید. مهمترین موانع اجرای یادگیری به ترتیب اهمیت، انجام کار توسط اینترن و رزیدنت، تعداد زیاد دانشجویان در هر واحد و انتخاب محیط بالینی نامناسب ذکر گردید .بنابراین بهتر است حداقل های آموزشی بازنگری و با توجه به ماهیت کسب هر مهارت بالینی مجددا تعریف و منطبق با نیاز فراگیران تنظیم شوند و نیز استراتژی هایی برای رفع موانع اجرایی از جمله انتخاب محیط بالینی مناسب و به کارگیری بیمارستان های غیر آموزشی در امر آموزش دانشجویان و دوره های بازآموزی برای ارتقاء مهارت های مربی اتخاذ شود.