مجله دانشکده پزشکی
سال:1383 | دوره:62 | شماره:3 |تعداد مقالات:16

مقدمه: اختلالات مفصل پاتلوفمورال یکی از شایعترین علل مراجعه بیماران به درمانگاه های ارتوپدی و فیزیوتراپی بوده که عمدتا با درد قدامی زانو مطرح می باشند. یکی از علل ایجاد کننده درد قدامی زانو، جابجایی خارجی کشکک ناشی از ضعف عضله پهن مایل داخلی و یا کوتاهی ساختارهای خارجی مانند رتیناکولوم خارجی و یا ایلیوتیبیال باند می باشد. برای ارزیابی و تشخیص دقیق این ضایعه نیاز به بررسی های پاراکلینیک مانند رادیوگرافی ساده، سی تی اسکن و یا MRI می باشد. اشکال رادیوگرافی ساده در این بوده که فقط قادر به نمایش دادن وضعیت استخوان کشکک نسبت به ناودان بین کندیلی استخوان ران در یک زاویه و در یک تصویر است. امروزه با پیشرفت سیستمهای MRI تصویربرداری در زوایای مختلف دامنه حرکتی تحت عنوان MRI کینماتیک توسعه یافته که می تواند موقعیت استخوان کشکک را نسبت به استخوان ران در زوایای متوالی نشان دهد. هدف از این تحقیق بررسی وضعیت استخوان کشکک توسط MRI کینماتیک در 5 زاویه متوالی (40، 30، 20, 10 و صفر درجه) از دامنه حرکتی مفصل زانو در بیماران مبتلا به جابجایی خارجی استخوان کشکک می باشد.مواد و روشها: این بررسی بر روی 10 فرد سالم و 30 بیمار مبتلا به جابجایی خارجی کشکک انجام شده است. یافته ها و نتیجه گیری: نتایج نشان داد در گروه بیماران، استخوان کشکک بیشترین ثبات را در زاویه 40 درجه فلکسیون داشته و یا کاهش دامنه حرکتی به سوی اکستانسیون کامل، کشکک به سوی خارج جابجا شده و بیشترین بی ثباتی را در زوایای صفر تا 20 درجه دارد.

اندومتریوزیس ریه عبارت است از پرولیفراسیون سلولهای اندومتر در ریه به خصوص نوع اندوتلیال و پارانشیمی که بیماری نادری بوده و با هموپتزی در زمان قاعدگی مشخص می شود. تعداد بسیاری از بیماریهای ریه ایجاد هموپتزی می کنند (مانند برونشکتازی، بدخیمی ها و سل و عفونتهای ریه و بیماریهای قلبی و ابنورمالی های عروقی و... ) اندومتریوزیس ریه بیشتر به صورت پنوموتراکس و درد سینه تظاهر می کند و بیمار به ندرت با علامت هموپتزی مراجعه می کند و این بیماری معمولا با بیماری های دیگر اشتباه می شود زیرا محل خونریزی را نمی توان دقیقا مشخص نمود و تایید آن با هیستولوژی مشکل می باشد. بنابراین تشخیص مطمئن آن با تظاهرات بالینی به صورت هموپتزی در زمان قاعدگی و پاسخ به درمان امکان پذیر است و نیز به کمک MRI امر تشخیص با سهولت بیشتری می گیرد. در این مقاله دو مورد از این بیماری گزارش شده است:مورد اول خانم 32 ساله ای است که (Para 3 - gravide) که دوماه پس از اولین سزارین (سال گذشته) به طور مداوم هر ماه دچار هموپتزی می گردید. CXR و CT scan ریه افزایش پاترن رتیکولار را در لب تحتانی راست نشان داد و Perfusion scan افزایش جذب (افزایش خون) در همان ناحیه را نشان داد. بیمار برونکوسکوپی شد و مختصری افزایش قرمزی برونش لب تحتانی راست در او مشاهده گردید. BAL و TBLB نکته مثبتی نداشته و بیمار تحت درمان با Deca peptide قرار گرفته و بهبود یافت.مورد دوم خانم 13 ساله است که از 4 ماه قبل مداوما هر ماه 3 روز هموپتزی داشت.CT scan  ضایعه هیپودنس با جدار نسبتا ضخیم (2mm) بدون Septation در لب فوقانی راست مشاهده شد. در برونکوسکوپی نیز خونریزی از لب فوقانی راست داشته و در نمونه BAL و TBLB به غیر از خونریزی، یافته مثبت دیگری گزارش نشد که تحت درمان با Deca Peptide  قرار گرفته و بهبود یافت.

مقدمه: گیرندگان پیوند مغز استخوان به علت پرتودرمانی و شیمی درمانی دچار سرکوب شدید سیستم ایمنی شده و مستعد ابتلا به عفونت های قارچی فرصت طلب می باشند. این بیماران آلودگی قارچی را عمدتا از طریق هوا یا وسائل موجود در بخشهای مختلف بیمارستان در قبل و بعد از پیوند کسب می کنند. لذا بررسی فلور قارچی هوا و وسائل اتاق های بیماران و نمونه های بالینی آنها برای مقایسه آنها و تخمین احتمالی مخزن آلودگی بسیار کمک کننده می باشد. مواد و روش ها: به همین منظور این بررسی به مدت 8 ماه از فضا، وسایل و دریچه هواکشهای بخشهای مختلف مرکز خون و پیوند مغز استخوان و نمونه های بالینی بیماران پیوندی صورت گرفت. روش مطالعه براساس نمونه برداری از فضای آنها بر روی محیط سابرو دکتروز آگار کلرامفنیکل دار (SC) بوده است. جهت بررسی نمونه های بالینی بیماران آزمایش مستقیم با بلودومتیلن و کشت بر روی محیط SC صورت گرفت.یافته ها: در این بررسی از تعداد 4838 محیط کشت در مورد هوا و وسایل بخش ها و دریچه هواکش ها و نمونه های بالینی در 985 مورد قارچ جدا شد که قارچ های جدا شده به ترتیب پنی سیلیوم (33.6%) کلادوسپوریوم (33.4%) و آسپرژیلوس فلاووس (11.6%) بوده است. از نمونه های بالینی روتین (خلط، ادرار، سواپ بینی) بیماران پیوندی هیچ مورد مثبت قارچی جدا نشد. ولی از 50 نمونه بالینی بیماران مشکوک به عفونت قارچی در 3 مورد از شستشوی سینوسهای بینی ارگانیسم قارچی جدا گردید که شامل 2 مورد آسپرژیلوس فلاووس و 1 مورد تریکودرما بوده است. نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد که علیرغم استفاده از ابزارهای پیشگیری کننده، بیماران پیوندی می توانند آلودگی به قارچ های ساپروفیت را از محیط بیمارستان کسب نمایند.

مقدمه: سنگهای مجرای صفراوی مشترک (CBD=Common Bile Duct) شایعترین علت یرقان انسدادی و کلانژیت هستند و همچنین ایجاد پانکراتیت می کنند که به ویژه در افراد مسن و افرادی که بیماریهای زمینه ای مهم دارند می تواند تهدید کننده حیات باشد. مواد و روشها: در این بررسی تعداد 200 بیمار از مبتلایان به سنگ CBD که توسط دو روش درمانی کله سیستکتومی به همراه اسفنکتروتومی آندوسکوپیک قبل از عمل و کله سیستکتومی و اکسپلورباز CBD مورد درمان قرار گرفته بودند با یکدیگر از نظر عوارض عمل، موفقیت درمان و طول مدت و مشکلات مربوط به بستری مورد مقایسه ای قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها به این قرار بود که دو گروه مورد بررسی از نظر عوارض عمل جراحی تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند. همچنین یافته های مربوط به طول مدت بستری که اندکس موربیدیته بیمار بودند نیز تفاوت قابل ملاحظه ای نداشتند ولی بیماران گروه اول عوارض اسفنکتروتومی آندوسکوپیک را نیز متحمل می شدند و از طرفی از نظر طول مدت بستری نیز از نظر آماری تفاوت معنی داری با گروه دوم داشتند و مهمتر اینکه میزان شکست در خروج سنگ نه تنها بلافاصله بعد از درمان بلکه در بررسی بعدی نیز در گروه تحت درمان با اسفنکتروترمی آندوسکوپیک به شکل معنی داری بالاتر از گروه تحت درمان با کله سیستکتومی و اکسپلور باز CBD می باشد. نتیجه گیری و توصیه ها: این یافته ها این نتیجه را مطرح می سازد که اسفنکتروتومی آندوسکوپیک نه تنها عوارض کوتاه مدت و طول مدت بستری را می افزاید بلکه میزان شکست آن در خروج سنگ نیز بیشتر است.

مقدمه: بیماری قلبی و عروقی علت اصلی مرگ ناشی از دیابت است و در بیماران مبتلا به دیابت 4-2 برابر شایعتر از جمعیت عمومی می باشد. بیماریهای عروق محیطی نیز در بیماران دیابتی 4 برابر شایعتر است. مطالعات متعددی همراهی بیماری عروق محیطی را با درگیری عروق کرونر و حتی کاروتید به اثبات رسانیده اند. اندکس (Ankle/Brachial Index) ABI یک تست حساس و اختصاصی (حساسیت 95% و ویژگی 99%) جهت سنجش بیماریهای عروقی محیطی می باشد. هدف این مطالعه ارزیابی قدرت پیشگویی کننده اندکس ABI در تشخیص بیماریهای ایسکمیک عروق در بیماران دیابتی می باشد. مواد و روشها: در این مطالعه تعداد 948 بیماران دیابتی که 2 سال یا بیشتر از تشخیص دیابت آنها می گذشت و جهت مراقبت دیابت به مرکز تحقیقات دیابت مراجعه کردند در طول یکسال وارد مطالعه شدند. اندکس ABI برای تمامی بیماران محاسبه گردید و مشخصات دموگرافی و ریسک فاکتورهای بیماران ثبت گردید. افرادی که ABI آنها کمتر از 1.1 یا بیشتر از 1.4 بود (172نفر) تست ورزش شدند 105 نفر هم باقی مانده به عنوان کنترل جمعا تعداد 279 نفر با پروتکل Bruce تست ورزش شدند. نتایج تست ورزش یا نتایج اندکس ABI مقایسه شدند.یافته ها: از تعداد 948 بیمار 497 نفر (52.4%) زن و 451 نفر (47.6%) مرد بودند. میانگین سنی 10.02 ± 55.25 بود. میانگین مدت ابتلا به دیابت 1.2 ± 8.84 سال بود. 56% فشار خون بالا داشتند. 10.2% بیماران ABI<1 داشتند. ABI در گروه سنی 60< سال کاهش معنی داری نشان می داد (P-Value = 0.02) بیماران در سه گروه تقسیم شدند. گروه I با  238ABI<=1.1 نفر (25.1%)، گروه II با 1.1<ABI<1.4625 ??? (65.9%) ? ???? III ?? ABI>=1.4 85 نفر (9%) بودند. 52.8% بیماران در گروه I و 19.6% بیماران در گروه II و 44.7% بیماران در گروه III تست ورزش مثبت داشتند (P-Value II, III = 0.05) و (P-Value I,II @ 0). در مجموع 108 بیمار (38%) از 279 بیمار تست ورزش مثبت داشتند که اکثرا در گروه III, I بودند. 72.2% در گروه I و 52.5% در گروه II فشار خون بالا داشتند .%66 (P-Value = 0.00) از افراد هیپرتنسیو گروه I و 80% از افراد هیپرتنسیو گروه III تست ورزش مثبت داشتند. در مقابل 37% از افراد هیپرتنسیو گروه II که تست ورزش مثبت داشتند. 55% از زنان و 24% از مردان فشار خون بالا داشتند. (P-Value = 0.00). ریسک ابتلا به فشار خون در زنان 2.3 برابر بیشتر از مردان دیابتی بود(OR=2.28-CI=1.68<OR<3.10)نتیجه گیری توصیه ها: اندکس پائی بازوئی می تواند یک اندکس معتبر مستقل برای سنجش بیماری عروق کرونر دیابتی، خصوصا مبتلا به فشار خون باشد. حالی است که اکثریت این بیماران بدون علامت هستند یا هنوز حوادث حاد کرونری در ایشان اتفاق نیفتاده است.

دیابت بی مزه مرکزی central diabetes inspidus یک سندروم است که به دلیل نارسایی  Argenine Vasopressin (AVP)  در تغلیظ ادرار ایجاد می شود. سه علامت اصلی این بیماری عبارتند از: 1- تولید ادرار رقیق نامتناسب با تحریک اسموتیک2- فونکسیون کلیه طبیعی3- افزایش اسمولاریتی ادرار بعد از تجویز وازوپرسیناین بیماری می تواند به اشکال گذرا یا دائمی و مادرزادی یا اکتسابی دیده شود. در این نوشته یک مورد دیابت بی مزه مرکزی گذرا معرفی می شود که در اثر مصرف اشتباهی مانیتول ایجاد شده بود.

مقدمه: از جمله روش هایی که در زمینه کنترل درد پس از عمل بیماران از موفقیت نستبا بالایی برخوردار بوده، استفاده از تزریق اپیدورال داروهای مختلف از قبیل بی حس کننده های موضعی، مخدرها و ... می باشد. مطالعه حاضر کوششی در این زمینه است. مواد و روشها: در این مطالعه بالینی 50 بیمار در محدوده سنی 40-20 سال و ASA کلاس I که کاندید عمل ژنیکولوژی بودند و محدودیتی جهت تزریق اپیدورال نداشتند به دو گروه 25 نفری به طور تصادفی تقسیم شده و مورد بررسی قرار گرفتند. برای تمام بیماران قبل از بیهوشی عمومی کانتر اپیدورال گذاشته شد. شصت دقیقه پس از اتمام عمل و بیدار شدن کامل بیماران در بیماران گروه اول محلولی حاوی 50 میکروگرم کلونیدین با حجم کم 15 میلی لیتر و در گروه دوم محلولی 50 میکروگرم فنتانیل با حجم 15 میلی لیتر تزریق و سپس کاتتر خارج شد. تمام بیماران به مدت 4 ساعت تحت نظر گرفته شدند و شدت درد آنها براساس روش VAS اندازه گیری شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که در گروه کلونیدین شدت درد بیشتر بوده و بیماران زودتر نیاز به داروی مخدر پیدا می کنند. نتیجه گیری و توصیه ها: لذا کلونیدین اگر چه به عنوان یک داروی آنالژزیک عمل می کند ولی تزریق یک دوز 50 میکروگرمی در انتهای عمل بی دردی موثری ایجاد نمی کند هرچند عوارض آن در مقایسه با مخدرها بسیار ناچیز است.

مقدمه: اخیرا مطالعات زیادی جهت تعیین عوامل خطر گاستریت ناشی از عفونت هلیکوباکترپیلوری صورت گرفته است. این مطالعات برای فهم بهتر مراحل ابتدائی کارسینوژنز سرطان معده بسیار مفید هستند. در مقاله حاضر، ما وسعت و توپوگرافی گاستریت مزمن را در جمعیت ساکن در یک منطقه پرخطر از نظر میزان بروز سرطان کاردیای معده مورد بررسی قرار داده و نقش هلیکوباکترپیلوری، شاخص خطر سرطان معده و سن را در پاتوژنز آن ارزیابی کردیم.مواد و روشها: طی یک مطالعه اندوسکوپیک مبتنی بر جمعیت، 508 نفر از ساکنان بالای چهل سال شهری و روستایی شهرستان مشکین شهر از استان اردبیل وارد مطالعه شدند. تمامی افراد پس از تفهیم و توجیه کافی از اهداف مطالعه و امضای رضایتنامه کتبی تحت معاینه اندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی قرار گرفتند. حداقل یک بیوپسی از مناطق استاندارد ششگانه معده افراد شرکت کننده در مطالعه برداشته شد [سه ناحیه از انتر (ناحیه 1، 2 و 3)، دو ناحیه از تنه (نواحی 4 و 5) و یک ناحیه از کاریا (ناحیه 6)]. شدت و فعالیت گاستریت، اسکور ترکیبی التهاب و وضعیت عفونت هلیکوباکترپیلوری در تمام نمونه های بیوپسی بر اساس آخرین ویرایش سیستم طبق بندی گاستریت سیدنی اندازه گیری شدند و تاثیر هلیکوباکترپیلوری ، سن، جمعیت و محل سکونت بر روی میانگین شدت، فعالیت و اسکور ترکیبی التهاب به تفکیک هر ناحیه بیوپسی مورد ارزیابی واقع گردید. یافته ها: کلا 508 داوطلب با میانگین سنی 11.3 ± 54.6 سال وارد مطالعه شدند. 234 نفر (46.1%) مرد و 274 (53.9%) زن بودند. بر اساس معیارهای هیستولوژیک 80.5% افراد هلیکوباکترپیلوری مثبت بودند. میانگین اسکور فعالیت غیر از ناحیه 5 در تمام نواحی، در افراد دارای هلیکوباکترپیلوری بیشتر از افراد بدون عفونت بود (P<0.01). میانگین اسکور ترکیبی التهاب در تمام نواحی در افراد آلوده بیشتر از افراد غیر آلوده بود (P<0.01). در 44% افراد آلوده، میانگین اسکور ترکیبی التهاب تنه بیشتر و یا حداقل برابر آنتر معده ارزیابی شد. همچنین در 54% افراد آلوده، میانگین اسکور ترکیبی التهاب ناحیه کاردیا بیشتر یا برابر آنتر معده بود. سن ارتباط معکوس و معنی داری (P<0.01) با اسکور ترکیبی ناحیه آنتر نشان می داد. این ارتباط در کاردیا مثبت و قوی تر بود. نتیجه گیری و توصیه ها: هلیکوباکترپیلوری عامل اصلی فعالیت گاستریت در تمام نواحی معده می باشد. این تاثیر در آنتر و کاردیا بسیار قوی می باشد. به نظر می رسد التهاب مزمن و ممتد مخاط کاردیا در سنین بالا زمینه ساز پیدایش سرطان کاردیای معده در این منطقه باشد.

مقدمه: طیف وسیعی از ناهنجاریهای مادرزادی قفسه سینه در نوزادان و کودکان وجود دارد که عمدتا شامل ناهنجاریهای پکتوس و سندرم پولند و نقصهای استخوان جناغ سینه می باشد. این ناهنجاری ها بیشتر اثرات نامطلوب روانی دارند تا فیزیولوژیک و غالبا بی علامتند ولی می توانند با سایر آنومالی ها که تهدید کننده حیات هستند همراه باشند. ترمیم این ناهنجاری مورتالیتی وموربیدیتی ناچیزی دارند و با اصلاح آن مشکلات روانی و فیزیولوژیک مبتلایان حل می شود، مطالعه حاضر به منظور بررسی انواع ناهنجاری و روش های درمانی و نتایج آن انجام گرفته است. مواد و روشها: این تحقیق به روش مطالعه داده های موجود Existing Data Study صورت پذیرفت و پرونده کلیه کسانی که در طی زمان بررسی مورد عمل جراحی قرار گرفتند از بایگانی گرفته شد و اطلاعاتی از قبیل زمان جراحی، سن، جنس، نوع عمل، علایم بالینی و سندرم های همراه و بیماریهای همراه و عوارض عمل استخراج گردید و در یک فرم ثبت گردید.یافته ها: در طی مدت 10 ساله کلا 60 مورد ناهنجاریهای سینه مورد عمل جراحی ترمیمی قرار گرفتند. سینه قیفی 60% pectus excavatum و سپس پکتوس کاریناتوم 30% و بقیه سندرم پولند 6.7 و نقص فوقانی استرتوم (3.2) بودند. در گروه پکتوس نسبت مرد به زن 3.1 و سن زمان بستری بین 4 تا 27 سال (متوسط سن 6.8 + 13.4) شایعترین بیماری همراه اسکولیوز و سندرم های همراه مارفان ترنر و morque بودند سن در زمان جراحی در 75% موارد به صورت تاخیری و بالاتر از 15 سال بود. دفرمیتی پکتوس همگی به روش راویچ عمل شدند عوارض عمل جراحی ناچیز و نتایج آن مطلوب بوده است.نتیجه گیری و توصیه ها: شایع ترین ناهنجاری ها شامل پکتوس اکسکاواتوم و سپس پکتوس کاریناتوم بود. در این بیماران اگر چه عمل جراحی در سن 5-3 سالگی انجام می شود ولی با توجه به عوارض جراحی ناچیز عالی زیبا و بهبود روانی و فیزیولوژیک توصیه می شود که در بزرگسالی نیز انجام شود.

مقدمه: بیماری حاد پیوند علیه میزبان (aGVHD) actue Graft - Versus - Host Disease  یکی از عوارض اصلی پس از پیوند مغز استخوان (BMT) Bone Marrow Transplantations است که پیش بینی وقوع آن مشکل می باشد. تصور می شود سایتوکائینهای آزاد شده از لنفوسیتهای THI نقش اساسی در آن ایفا می کنند. توانایی پیش بینی وقوع این عارضه بسیار ارزشمند است. با اندازه گیری دوره ای مقادیر سرمی گیرنده اینترلوکین - 2 (IL-2R) و اینترلوکین - 18 (IL-18) پس از آلوژن مغز استخوان تلاش نمودیم رابطه آنها را با aGVHD و بعنوان شاخص مفیدی برای پیشگوئی آن تعیین نمائیم. مواد و روشها: غلظت سرمی IL-2R و IL-18 با استفاده از روش ELISA در 219 نمونه به دست أمده از 39 بیمار (مبتلا به بدخیمی های خونی، قبل و بعد از (BMT و 28 فرد سالم بعنوان کنترل تعیین شدند. همه بیماران پیوند را از خواهر یا برادر خود دریافت نموده بودند.یافته ها: نتایج ما نشان دادند که 25 بیمار به aGVHD مبتلا شده و غلظت سرمی IL-2R و  IL-18  در نمونه های قبل از پیوند در آنها در مقایسه با بیماران فاقد این عارضه aGVHD و گروه کنترل افزایش یافته و بین غلظت سرمی IL-2R و IL-18 در نمونه های قبل از پیوند در بیماران aGVHD- و گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نمی شود. غلظت سرمی IL-18در گروه aGVHD+ طی روزهای 3-24 پس از پیوند به صورت معنا داری نسبت به قبل از پیوند افزایش یافت و براساس شدت (GVHD 0 - GVHD III) aGVHD نیز متفاوت بود. در اکثر بیماران aGVHD+ (60%) غلظتهای سرمی IL-2R و IL-18 در روز دهم پس از پیوند به حداکثر مقدار خود رسید و افزایش غلظت آن دو برظهور علائم aGVHD (با میانگین 15 روز پس از پیوند) پیشی گرفته است. غلظت سرمی IL-18 در روز دهم رابطه معناداری برحسب شدت aGVHD دارد (با افزایش شدت عارضه غلظت آن نیز افزایش می یابد). غلظت سرمی IL-18 در بیمارانی که تحت درمان با فلودارابین و بوسولفان بودند نسبت به بیماران تحت درمان با سیکلوفسفامید و بوسولفان کمتر می باشد.نتیجه گیری و توصیه ها: این نتایج نشان دادند که IL-18 نقش مهمی در گسترش aGVHD پس از پیوند مغز استخوان ایفا می کند و مقدار آن ممکن است یکی از شاخصها برای aGVHD  و منعکس کننده شدت آن باشد همچنین این یافته ها مطرح می کنند IL-18 در بیماری زائی این عارضه موثر بوده و اندازه گیری مقادیر سرمی آن می تواند معیار مناسبی در پیش بینی aGVHD باشد.

مقدمه: افسردگی مشکل شایعی بوده و باعث کاهش کارکرد افراد می شود. بررسی این موضوع در افراد پرهوش، به دلیل سودمندی بالاتر آنها از اهمیت بیشتری برخوردار است. در این مطالعه هدف ما بررسی فراوانی نسبی افسردگی در افراد پرهوش در مقایسه با افراد معمولی است. مواد و روشها: به این منظور یک مطالعه مورد - شاهدی تعداد 90 داوطلب رده هوشی بهنجار و 56 داوطلب از رده پرهوش که محدوده سنی آنها بین 20 تا 30 سالگی بوده و از لحاظ جنسیت جور شده بودند از نظر شدت افسردگی با آزمون فهرست افسردگی بک مورد ارزیابی قرار گرفتند. تعیین بهره هوشی افراد با اجرای هر دو آزمون هوشی ماتریس های فزاینده ریون و آزمون هوشی کسار بزرگسالان انجام شد.یافته ها: دربین 90 نفر از افراد بهنجار، 36 نفر از آنها افسرده بودند (40%) و از 56 نفر افراد پرهوش، 35 نفر آنها افسرده بودند (62.5%) و مشاهده شد که فراوانی نسبی افسردگی در افزایش پرهوش، با تفاوت آماری معنادار بیشتر است (P<0.05). نتیجه گیری و توصیه ها: با وجود توانایی بیشتر افراد پرهوش در مقابله با استرس، به دلیل بهره هوشی بالاتر، در این مطالعه مشاهده شد که شیوع افسردگی در افراد پرهوش بیشتر است. این یافته ها ممکن است به دلیل درک بیشتر این افراد و نتیجه آن، عملا برخورد بیشتر این افراد با استرس باشد.

مقدمه: GDM (Gestational Diabetes Mellitus) مهمترین عارضه طبی و اختلال متابولیکی شایع در زمان بارداری است و میزان شیوع حدود 1 تا 14 درصد دارد. پیشگیری با سابقه حاملگی GDM از نظر تشخیص اختلالات عمل گلوکز جهت بهبود نتایج طولانی مدت لازم می باشد. هدف از اجرای این طرح یافتن ارتباط بین GDM و اختلالات وضعیت متابولیکی از قبیل اختلالات تحمل گلوکز، تغییرات نامطلوب پروفایل لیپوپروتئین و آندروژنها است، که به عنوان عوامل خطر قلبی - عروقی شناخته می شوند و بهبود این عوامل توسط تغییر نحوه زندگی می باشد. مواد و روشها: در این مطالعه حدود 107 بیمار با سابقه اخیر GDM، 6 ماه بعد از زایمان تحت ارزیابی بالینی و متابولیکی قرار گرفتند و قند خون ناشتا، تست تحمل، گلوکز، پروفایل لیپیدهای سرمی و هورمونهای آندروژنی اندازه گیری شدند. شرح حال مامایی کلینیکی بیماران مبنی برعود GDM، سابقه تولد نوازد ماکروزوم، میزان مصرف انسولین در حاملگی جهت کنترل قند خون، وضعیت شیردهی بیماران و نوع پیشگیری از بارداری پس از زایمان و همچنین تغییرات قاعدگی و سابقه هیرسوتیسم بیماران نیز بررسی شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها توسط کارشناس آمار صورت گرفت (آزمونهای nova x2 و Fisher بکار گرفته شد). یافته ها: نتایج بررسی نشان دهنده وجود 19.6 درصد دیابت و 15.9 درصد (Impaired Glucose Tolerance) IGT، وجود ارتباط معنی دار بین سابقه عود GDM با چاقی، سابقه تولید نوازد ماکروزوم و نیز مصرف انسولین بیشتر در طی حاملگی با شیوع بیشتر دیابت بعد از زایمان بوده است. در بیماران مبتلا به دیابت و IGT نسبت به افراد بدون اختلالات تحمل گلوکز تغییرات نامطلوب پروفایل لیپوپروتین از قبیل بالاتر بودن میزان کلسترول توتال و کلسترول LDL و تری گلیسرید و کمتر بودن سطح کلسترول HDL مشاهده گردید. ارتباط معنی داری بین دیابت بعد از زایمان و شیوع بیشتر هیپرتانسیون نیز مشخص شد. نتیجه گیری و توصیه ها:با توجه به شیوع بالای دیابت در بیماران مبتلا به دیابت بارداری و وجود برخی عوامل خطر ابتلا به بیماریهای قلبی و عروقی، در این بررسی برنامه ریزی صحیح توسط متولیان امر بهداشت و درمان جهت پیگیری و بررسی های کامل مبتلایان پس از ترخیص و همچنین آموزش مناسب پرسنل در این زمینه لازم می باشد.

مقدمه: با توجه به عوارض بیولوژیک و سایکولوژیک صرع مزمن مقاوم به درمان طبی و این نکته که اکثر بیماران دارای ضایعات مغزی قابل برداشت با عمل جراحی هستند و نیز با توجه به روشهای تشخیصی غیر تهاجمی ساده از قبیل MRI مغزی و SPECT قابل تشخیص هستند و نیز با در نظر گرفتن عدم آشنایی کافی از جراحی صرع در کشورمان تصمیم گرفته ایم تا بیمارانی را که بین سالهای 1382-1376 در بخش جراحی مغز و اعصاب بیمارستان لقمان حکیم به علت صرع مقاوم به درمان طبی تحت عمل جراحی صرع قرار گرفته اند، مورد بررسی قرار دهیم. مواد و روشها: این تحقیق به صورت گذشته نگر بر روی 30 بیمار مبتلا به صرع مقاوم به درمان طبی انجام شد. همه این بیماران قبل از عمل تحت MRI مغزی، EEG, SPECT  و سنجش IQ قرار گرفتند. در این بیماران نوع عمل جراحی براساس یافته های بالینی، EEG, SPECT, MRI انجام شد. فرکانس تشنجات قبل و بعد از عمل و عوارض بعد از عمل مورد بررسی قرار گرفت. میزان کنترل تشنج براساس معیارهای Engel سنجیده شد.یافته ها: سن متوسط بیماران در این تحقیق 22.4 سال بود. سه بیمار (10%) مونث بودند که همگی تحت عمل جراحی لوبکتومی مزیال تمپورال قرار گرفتند. 18 بیمار (60%) ضایعه مشخص منطبق با کانون تشنج داشتند که 9 نفر از آنها (30%) به علت وجود ضایعه در سطح مزیال لوب تمپورال تحت عمل جراحی لوبکتومی مزیال تمپورال و 9 بیمار دیگر (30%) به علت ضایعه قابل برداشت نئوکورتیکال تحت عمل جراحی لژنکتومی قرار گرفتند. 12 بیمار باقیمانده (40%) که ضایعه مشخص منطبق با کانون تشنج نداشتند ولی دچار حملات drop مکرر ناشی از یکی ترکیبی از تشنجات آتونیک، تونیک، تونیک کلونیک، میوکلونیک، ابسنس یا کلونیک داشتند، تحت عمل جراحی کالوزوتومی قدامی قرار گرفتند. میزان رهایی از تشنجات با یا بدون درمان طبی در لوبکتومی مزیال تمپورال 77.7% در کالوزوتومی قدامی 58.3% و در لژنکتومی 55.5% بود.نتیجه گیری و توصیه ها: به شرط انتخاب دقیق بیماران جهت جراحی صرع تشنجات مقاوم به درمان طبی را می توان به صورت قابل قبول تحت کنترل درآورد. با توجه به عوارض ناشی از صرع مقاوم به درمان طبی، نتایج قابل قبول جراحی صرع و روشهای ساده غیرتهاجمی حساس مثل MRI که در کشور ما در دسترس هستند، جراحی صرع در کشور ما باید به صورت جدی مورد توجه قرار گیرد و گسترش یابد.