مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال:1399 | دوره:28 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

یکی از مهم ترین عوارض کاتتر هایی که در ورید های محیطی قرار داده می شوند ترومبوفلبیت چرکی است که در صورت عدم درمان می تواند خطرناک باشد. در این گزارش به معرفی بیماری می پردازیم که بعد از جراحی بای پاس عروق کرونر دچار ترومبوفلبیت چرکی ناشی از کاتتر وریدی در اندام فوقانی شده بود. سه روز بعد از جراحی قلب بیمار دچار تب شده و متعاقب آن آبسه های متعدد در اندام فوقانی بیمار مشاهده گردید. علی رغم اینکه اکثر مقالات توصیه به جراحی وسیع و خارج کردن کامل ورید مبتلا کرده اند اما در این بیمار به علت چاقی و تورم شدید اندام، ابتدا اقدام به تخلیه آبسه ها و شروع آنتی بیوتیک وریدی شد تا در شرایط بهتری اقدام به رزکسیون ورید گردد. با این حال بیمار سیر بهبودی خوبی را طی کرد و بدون نیاز به جراحی و خارج کردن ورید مبتلا، بعد از سه هفته از بیمارستان مرخص شد. به نظر می رسد در ترومبوفلبیت چرکی امکان پرهیز از اکسیزیون ورید درگیر وجود داشته باشد.

استفاده از روش توموگرافی بیم مخروطی (cone beam computed tomography) در تصویربرداری دندان روز به روز در حال افزایش است اگرچه این روش دوز بسیار کمتری در مقایسه با سی تی اسکن های معمولی دارد ولی دوز بیشتری نسبت به پانورامیک و پری اپیکال به بیمار منتقل می کند در نتیجه هدف از این مطالعه بررسی عوامل موثر بر دوز بیمار در CBCTهای دندانی و روش های بهینه سازی و کاهش دوز بیمار می باشد. عوامل مختلفی از جمله استفاده از تیرویید بند و عینک سربی، اندازه میدان، نوع دستگاه، پارامترهای تصویر برداری مثل ولتاژ و جریان تیوب، تابش متناوب یا پالسی، نوع، مقدار و شکل فیلتر، چرخش 360 درجه یا جزیی و زمان اسکن بر روی دوز جذبی بیمار در CBCTهای دندانی موثرند. از بین این عوامل، استفاده از تیروییدبند (42% کاهش) و عینک سربی (61% کاهش) و کوچک ترین میدان ممکن (کاهش تا 90%)، پرتودهی به صورت پالسی، مایل نشستن بیمار و زاویه چرخش 180 درجه به جای 360 درجه (بیش از 50% کاهش) موجب کاهش قابل توجهی از دوز اندام ها و نیز دوز موثر بیمار می شود. هم چنین باید در نظر داشت اقدامات انجام شده جهت کاهش دوز بیمار، موجب کاهش کیفیت تصویر نشود و با توجه به شرایط بیمار، فرد پرتوکار انتخاب پارامترهای کاهش دوز دریافتی در CBCT را با حفظ کیفیت تصویر انجام دهد.

در سال های اخیر توجه به مصرف محصولات غذایی و دارویی پروبیوتیک با توجه به خواص سلامت بخشی آن ها رو به افزایش بوده است. همواره نگهداری و زنده مانی این باکتری ها چه در محصولات و چه طی عبور از دستگاه گوارش مورد بررسی و یکی از عوامل چالشی بوده است. روش خشک کردن یکی از گزینه های مهم و کاربردی برای پایدار نمودن و استفاده آسان و سریع از سویه های میکروبی از جمله سویه های پروبیوتیک می باشد. در بین روش های مختلفی که برای ریزپوشانی وجود دارد؛ روش خشک کردن افشانی یکی از روش های مهم خشک کردن با قابلیت استفاده در حجم و اندازه صنعتی می باشد. بهینه نمودن پارامترهای تاثیرگذار بر روی کشت و جداسازی باکتری های پروبیوتیک، فاکتورهای خشک کن افشانی و انتخاب مواد مناسب برای دیواره ریزپوشانه ها از مهم ترین و پرچالش ترین موارد در بهینه سازی استفاده از این روش در مقیاس صنعتی می باشد. در این مقاله مروری عوامل موثر بر زنده مانی و مقاومت باکتری در مرحله قبل از ورود به خشک کن افشانی و عوامل موثر بر زنده مانی باکتری های پروبیوتیک طی مرحله خشک کردن افشانی بحث شده است. همچنین معیارهای مهم انتخاب مواد دیواره ریزپوشانه و آزمون هایی که اغلب بر روی ریزپوشانه های پروبیوتیک حاصل از خشک کن افشانی انجام می گردد؛ مورد بررسی قرار گرفته است.

مقدمه: پانسمان ها علاوه بر نقش محافظتی، موجب پیشگیری از عفونت و کمک به فرآیند التیام زخم می شوند. در این تحقیق، تاثیر بهینه سازی خواص پارچه بی بافت سوزن زنی کالندر شده به کمک مواد تکمیلی همچون عسل، آلویه ورا، کیتوسان و نانو نیترات نقره، جهت استفاده در پانسمان زخم بررسی شده است. روش بررسی: ابتدا نمونه پارچه های پلی استر بی بافت سوزن زنی، کالندر گردید و با توجه به ویژگی های فیزیکی مورد انتظار برای مصرف پانسمان، از جمله میزان چروک پذیری، نفوذپذیری هوا و. . .، نمونه بهینه اولیه از پارچه های بی بافت انتخاب گردید. سپس با بهره گیری از مواد مورد اشاره، عملیات تکمیل ضدباکتری بر روی پارچه بهینه اولیه صورت گرفت. در ادامه، علاوه بر انجام تست سمیت سلولی و ضدباکتری با استفاده از باکتری های استافیلوکوکوس اوریوس و اشریشیاکولی، مجددا آزمون های فیزیکی قبلی بر روی نمونه های تکمیل شده انجام و نهایتا نمونه بهینه پیشنهادی انتخاب گردید. نتایج: نتایج نشان داد که نمونه پارچه بی بافت بهینه شده با ترکیبی از چهار محلول نانو نیترات نقره 1%، آلویه ورا 20%، عسل7% و کیتوسان1%، در مقایسه با سایر نمونه های مورد بررسی، خواص مناسب تری را از خود نشان می دهد. ضمنا آزمایشات مرتبط، هیچ گونه سمیت و حساسیت سلولی را برای محلول ها و نمونه های بهینه شده نشان نداد. هم چنین، نتایج حاصل از انجام آزمایش طیف سنج مادون قرمز نیز نشان دهنده ایجاد ارتعاشات کششی هیدروکسیل در عدد موجی 3200-3400 می باشد. نتیجه گیری: نمونه پارچه بی بافت سوزن زنی کالندر شده که به کمک ترکیب چهار محلول پیشنهادی، از حیث سمیت سلولی و ضدباکتری بهینه سازی شده است، خواص مورد نظر پانسمان زخم را دارا می باشد.

مقدمه: چاقی و اضافه وزن در زنان ایرانی شایع می باشد. ارتباط بین این شاخص ها و کیفیت زندگی و اختلالات روانی شامل افسردگی قبلا بررسی شده، هر چند این ارتباطات در گروه های مختلف سنی، جنسی و اجتماعی-اقتصادی متفاوت گزارش شده است, هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط شاخص های تن سنجی و کیفیت زندگی با افسردگی در زنان کارمند 25 تا 40 سال شهر یزد بود. روش بررسی: این مطالعه مقطعی-تحلیلی با استفاده از داده های فاز اول مطالعه یاس که بر روی نمونه 10000 نفری بالغین 69-20 ساله شهر یزد انجام شده بود، صورت پذیرفت. از کل نمونه مطالعه یاس، 275 نفر زن 25-40 سال، کارمند شاغل در بخش دولتی بودند که آنالیز روی داده های ایشان انجام شد, از پرسش نامه های مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21)، و کیفیت زندگی (SF-8) استفاده شد. کلیه تحلیل های با استفاده از نرم افزار SPSS Version-16 و آنالیز آزمون تی و رگرسیون لجستیک انجام گرفت. نتایج: یافته ها نشان داد بین افسردگی و کیفیت زندگی بر حسب تحصیلات ارتباط معنی داری وجود دارد (0/01 =p) اما بین شاخص های تن سنجی با افسردگی بر حسب تحصیلات ارتباط معنی داری مشاهده نشد (0/05 p>). بین افسردگی با کیفیت زندگی، دور کمر و دور باسن بر حسب وضعیت اقتصادی افراد ارتباط معنی داری وجود نداشت (0/05 >p). اما در گروه افراد دارای وضعیت اقتصادی-اجتماعی بالا، بین متغیرهای BMI و شانس ابتلا به افسردگی ارتباط معنی داری وجود داشت (0/02 =p). در گروه افراد مجرد، بین متغیر دور کمر و شانس ابتلا به افسردگی ارتباط معنی داری وجود داشت (0/03 =p). نتیجه گیری: با افزایش نمایه توده بدنی، افسردگی به طور معنی داری افزایش می یابد و شانس ابتلا به افسردگی در گروهی که کیفیت زندگی پایینی دارند بیشتر از افرادی است که از کیفیت زندگی مطلوبی برخوردار هستند, مطالعات بیشتری در مورد رابطه چاقی و افسردگی در زنان و نیز عوامل احتمالی مرتبط با آن، مانند شغل، رضایت آن ها از شکل بدن و زندگی بی تحرک، لازم است.

مقدمه: مصرف برآوردها نشان می دهد که در سراسر جهان 7-3 درصد از تمامی زوج ها یا زنان، یک مشکل حل نشده ناباروری دارند. IL-17، یک سایتوکاین پیش التهابی است، که باعث بیان بسیاری از واسطه های التهابی می شود. هدف از این پژوهش بررسی ارتباط پلی مورفیسم ژن ((rs2275913G/A IL-17A با ناباروری در خانم ها می باشد. روش بررسی: این تحقیق مورد-شاهدی بر روی 200 فرد مبتلا به ناباروری و 200 فرد سالم، که به تایید متخصص ناباروری رسیده است، انجام شد. DNA خون محیطی با استفاده از روش Salting Out و Proteinase K، استخراج گردید. برای بررسی پلی مورفیسم موقعیت rs2275913 از روش PCR-RFLP استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده های آماری با استفاده از نرم افزار SPSS version 20 و آزمون های مربع کای و هاردی-واینبرگ انجام شد. میزان کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج: طبق قانون هاردی-واینبرگ فراوانی ژنوتیپی AA در گروه بیمار و کنترل به ترتیب 19 (9/5%) و 5 (2/5%)، فرواوانی ژنوتیپی GG در گروه بیمار و کنترل به ترتیب 80 (40%) و 121(60/5%)، و هم چنین فراوانی ژنوتیپی AG در گروه بیمار 101(51%) و در گروه کنترل 74 (37%) می باشد. نتایج نشان داد که آلل A درموقعیت rs2275913 (P = 0. 000)٬ ارتباط معناداری با ناباروری دارد. هم چنین بیمارانی که سندروم تخمدان پلی کیستیک (P = 0. 02) و مشکلات لوله رحمی (P = 0. 03) داشتند، ارتباط معناداری را با پلی مورفیسمrs2275913 نشان دادند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، به نظر می رسد که پلی مورفیسمrs2275913 ژن اینترلوکین 17 با ناباروری زنان در ارتباط می باشد.

مقدمه: بررسی تاثیر پروتکل تمرینی گیت به عقب بر نیروهای عکس العمل زمین هنگام راه رفتن در افراد مبتلا به استیوآرتریت بخش داخلی زانو. روش بررسی: این تحقیق از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی بوده که با یک طرح پیش آزمون-پس آزمون در دو گروه کنترل (سالم و بیمار) و یک گروه تجربی مورد بررسی قرار گرفت. آزمودنی ها 21 نفر مرد سالم و 42 نفر مرد بیمار مبتلا به استیوآرتریت داخلی زانو بودند که بر اساس شاخص کلگرن-لورنس و شاخص بصری درد به 2 گروه تجربی و کنترل بیمار تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت شش هفته پروتکل تمرینی گیت به عقب را انجام دادند. حرکت راه رفتن به جلو با استفاده از دو صفحه نیروی kistler و توسط نرم افزارهای Vicon Nexus 1. 8. 5، Polygon 4. 1. 2 تحلیل گردید. پس از جمع آوری داده ها از نرم افزار SPSS version 20 و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه جهت بررسی اختلاف ها استفاده شد (0/05< p). نتایج: اختلاف معنی داری قبل از تمرین بین نیروهای نیروهای ترمز زننده و جلو برنده، نیروهای عمودی عکس العمل سطح Fz1 (قله اول) و Fz2 (دره) بیماران مبتلا به استیوآرتریت با افراد سالم وجود دارد (0/05< P). اثر تمرین بر نیروهای جلو برنده (021 /0= P قبل & 0/068= P بعد) و ترمز زننده (022 /0= P قبل & 0/077= P بعد) حاکی افزایش میانگین گروه تجربی و عدم تفاوت معنی دار با گروه سالم بعد از تمرین در مقایسه با معنی داری قبل از تمرین داشت. تمرین تاثیری بر نیروهای عمودی عکس العمل سطح نداشت. نتیجه گیری: کاهش نیروهای ترمز زننده-جلو برنده و نیروی عمودی عکس العمل سطح Fz1 می تواند بازتابی از درد یا عملکرد بد اندام تحتانی باشد. پروتکل گیت به عقب باعث اثربخشی بر نیروی جلوبرنده-ترمز زننده عکس العمل در گروه تجربی گردیده است.

مقدمه: در سرطان های ریه، سیستم کمک تشخیصی با کامپیوتر جهت تشخیص ندول با اندازه های بسیار کوچک در حجم بالایی از تصاویر CT (Computed Tomography)، بسیار سودمند می باشد. مطالعه حاضر، ارایه سیستمی نوین برای تشخیص ندول های ریوی با استفاده از روش های پردازش تصویر CT می باشد. روش بررسی: در یک مطالعه شاهد موردی، تصاویر CT قفسه سینه 20 مراجعه کننده به بیمارستان تامین اجتماعی یزد مورد بررسی قرار گرفت. در الگوریتم تحلیل ویژگی های دو بعدی و سه بعدی نواحی مشکوک به ندول های ریوی و تشخیص خودکار برای ارزیابی، نتایج بخش بندی نواحی توسط مدل کانتورهای فعال، با نتایج بخش بندی توسط پزشک، مقایسه گردید. در نهایت برای دسته بندی نواحی به دو گروه سرطانی و غیرسرطانی به کمک نرم افزار MATLAB نسخه 2014 b با استفاده ازSVM (Support Vector Machine) به همراه سه کرنل خطی، چند جمله ای با درجه 3 و کرنل تابع پایه شعاعی و آزمون اندازه گیری های مکرر در سطح 0/05 P≤ مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج: متوسط خطا برای 10 بیمار سرطانی و 10 فرد سالم، به ترتیب برابر با 0/023 و 0/045 شد و بهترین نتیجه الگوریتم بخش بندی با استفاده از کرنل RBF (Radial Basis Function) و پارامتر 0/28=σ برای آن، به دست آمد. با استفاده از مدل کانتور فعال مبتنی بر ناحیه محلی مدت زمان بخش بندی ناحیه به طور متوسط از 18/36 به 5 ثانیه کاهش یافت و مقادیر فاصله محاسبه شده توده ها کمتر یا برابر با مقدار 0/75 میلی متر گردید؛ که نشان دهنده افزایش سرعت شناسایی ندول های ریوی با دقت بالا می باشد. نتیجه گیری: در الگوریتم پیشنهادی، مقدار خطای مثبت اشتباه و زمان شناسایی ندول ها به میزان قابل قبولی کاهش یافت و تمام نواحی مشکوک به توده های سرطانی با دقت و سرعت بالایی شناسایی شدند.