مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران (نامه دانشگاه)
سال:1388 | دوره:19 | شماره:70 |تعداد مقالات:17

سابقه و هدف: آلکالوئیدهای بتاکربولینی که بعنوان آلکالوئیدهای گیاه اسپند شناخته می شوند، طیف اثر گسترده ای مانند افزایش آزادسازی دوپامین و دیگر کاتکول آمین ها از نقاط مختلف مغزی و مهار مونوآمین اکسیداز (MAO) دارند. این نتایج پیشنهاد می کند که بتاکربولین های گیاه اسپند بتوانند بعضی از رفتارهای کلیشه ای دوپامینرژیک را تعدیل کنند. منظور از مطالعه حاضر، بررسی اثر بعضی از بتاکربولین های گیاه اسپند یعنی هارمان، نورهارمان و هارمین بر رفتار نوک زدن القا شده توسط آپومرفین در جوجه است.مواد و روش ها: همه آزمایشات روی جوجه های نر و ماده (40 الی 60 گرم) صورت گرفت. اثر تعدیلی بتاکربولین ها بر رفتار کلیشه ای با استفاده از رفتار نوک زدن القا شده توسط آپومرفین ارزیابی شد. تزریق زیر جلدی آپومرفین (0.025 میلی گرم/کیلوگرم، آگونیست مختلط گیرنده های دوپامینی D1/D2) رفتار کلیشه ای نوک زدن را در جوجه القا می کرد. پاسخ نوک زدن بصورت مشاهده مستقیم و بمدت 40 دقیقه ثبت می شد.یافته ها: تزریق زیرجلدی هارمان (2.5 الی 10 میلی گرم/کیلوگرم) و هارمین (1.25 الی 5 میلی گرم/کیلوگرم) بطور معنی داری رفتار نوک زدن القا شده توسط آپومرفین (0.25 میلی گرم/کیلوگرم) را کاهش داد. اثر نورهارمان (2.5 الی15  میلی گرم/کیلوگرم) بر رفتار نوک زدن دوفازه بود اثر مهاری هارمان، نورهارمان و هارمین بر رفتار نوک زدن توسط فلومازنیل (5 میلی گرم/کیلوگرم، زیرجلدی، 30 دقیقه قبل از تست) و رزرپین (5 میلی گرم/کیلوگرم، داخل صفاقی، 18 ساعت قبل از تست) آنتاگونیزه شد.استنتاج: نتایج بیانگر آن است که اثر تعدیلی هارمان، نورهارمان و هارمین بر رفتار کلیشه ای نوک زدن در جوجه ممکن است از طریق یک مکانیسم inverse agonist و با واسطه سیستم مونوآمینرژیک اعمال شود.

سابقه و هدف: درمان های شیمی درمانی ادجوانت موجود، علیرغم افزایش میزان بقا زنان غیریائسه مبتلا به سرطان پستان، ممکن است با عوارض کوتاه مدت و دیررس داروها از جمله اختلال عملکرد تخمدان و یائسگی زودرس همراه باشند. هدف از این مطالعه تعیین آمنوره ثانویه ناشی از شیمی درمانی در مبتلایان به سرطان پستان بود.مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک طرح توصیفی(case series)  بوده که روی 50 بیمار مبتلا به سرطان پستان غیریائسه، تحت شیمی درمانی، دارای قاعدگی نرمال و بستری در بخش انکولوژی بیمارستان امام سجاد (ع) رامسر طی فروردین 1386 تا فروردین 1387 صورت گرفت. نمونه گیری به روش در دسترس انجام شد و برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه و یافته های آزمایشگاهی شامل سطح سرمی FSH و پروژسترون خون قبل و 12 ماه بعد از اتمام شیمی درمانی استفاده شد. اطلاعات با استفاده از آزمون های آماریt  زوج،t  مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که 62 درصد از بیماران مورد مطالعه، 12 ماه پس از اتمام شیمی درمانی دچار آمنوره شدند. نتایج همچنین نشان داد که بین متغیرهای درمان هورمونی، مرحله بیماری، درگیری غدد لنفاوی و وضعیت گیرنده های استروژن (ER) و پروژسترون(PR) با بروز آمنوره ارتباط معنی داری وجود نداشت، اما بین متغیرهای سن (P<0.002)، فواصل دریافت داروهای شیمی درمانی (P<0.000)، تعداد دفعات شیمی درمانی (P<0.02)، رژیم شیمی درمانی (P<0.0001) و دوز داروهای شیمی درمانی (P<0.04) با بروز آمنوره ارتباط معنی داری وجود داشت.استنتاج: شیمی درمانی در مبتلایان به سرطان پستان قبل از سنین یائسگی، علاوه بر اثر سیتوتوکسیک دارو روی سلول های سرطانی می تواند با مهار فعالیت تخمدان موجب آمنوره شوند.

سابقه و هدف: شکستگی های ناشی از استئوپوروز پس از یائسگی در زنان شایع است و بخش قابل توجهی از مرگ و میر را شامل می شود. گرچه سن یک ریسک فاکتور مستقل شکستگی است، اما ریزساختارهای(microarchitectures)  استخوان، پیشگویی کننده شکستگی های بعدی به شمار می رود. کلسیم کافی و تمرینات تحمل وزن از قبیل تمرینات مقاومتی و وزنه تمرینی سبب بهبود تکامل اسکلتی می شوند، اما اثر مکمل کلسیم و تمرینات دوی استقامتی روی نوارگردان بر این ریز ساختارها کاملا مشخص نشده است. هدف این مطالعه تعیین اثر تمرین دوی استقامتی روی نوارگردان و یا مکمل کلسیم بر زیرساختارهای استخوان ترابیکولار و کورتیکال متافیز فوقانی درشت نی در موش های عقیم شده بود.مواد و روش ها: 43 سر موش صحرایی بالغ نژاد Sprague Dawley در این تحقیق آزمایشگاهی شرکت داشتند که 7 سر موش برای تعیین مقادیر اولیه زیرساختارهای استخوان ترابیکولار و کورتیکال متافیز فوقانی درشت نی کشته شدند و بقیه تحت عمل جراحی عقیم سازی قرار گرفتند و پس از 3 ماه به صورت تصادفی به چهار گروه شامل: گروه های پیش آزمون، تمرین دوی استقامتی، مکمل کلسیم و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه تمرینی پروتکل دوی پیشرونده را با سرعت 12 تا 20 متر در دقیقه و به مدت 10 تا 59 دقیقه و 5 جلسه در هفته اجرا کردند. در حالی که گروه کلسیم، روزانه 35 میلی گرم کلسیم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن را از طریق گاواژ دریافت کردند. پس از 8 هفته، ریز ساختارهای متافیز بالایی استخوان درشت نی با دستگاه آنالیز تصویر برداری نیمه اتوماتیک مجهز به آکولارمیکرومتر اندازه گیری شد.یافته ها: عقیم سازی سبب کاهش معنادار فاصله بافت ترابیکولار، حجم و ضخامت بافت ترابیکولار و کاهش اندک غیرمعنادار حجم و ضخامت بافت کورتیکال شد. آنالیز واریانس یکطرفه نشان داد تفاوت آماری معناداری در فاصله، حجم و ضخامت بافت استخوانی ترابیکولار گروه های تمرین استقامتی و کلسیم در مقایسه با گروه کنترل وجود دارد. همچنین بین ضخامت و حجم بافت های ترابیکولار و کورتیکال بین دو گروه تمرین استقامتی و کلسیم تفاوت معناداری وجود نداشت.استنتاج: فواید اسکلتی را می توان با تغییرات اندک در شیوه زندگی از جمله اجرای فعالیت های تحمل وزن و مصرف مکمل کلسیم بدست آورد. به علاوه، انجام تمرینات دوی استقامتی و یا مکمل کلسیم در موش های صحرایی عقیم شده می تواند اثر مهاری و یا برگرداننده در ریزساختارهای استخوان های متحمل وزن داشته باشد.

سابقه و هدف: هلیکوباکترپیلوری که تقریبا نیمی از جمعیت دنیا را آلوده می کند، یک ریسک فاکتور مهم در گاستریت مزمن، زخم معده و سرطان معده است. امروزه ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری بعنوان موثرترین روش برای بهبود زخم های معده توصیه می شود. یکی از مهمترین دلایل شکست درمان هلیکوباکترپیلوری، مقاومت آن به آنتی بیوتیک ها است. هدف این مطالعه تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی در سویه های هلیکوباکترپیلوری نسبت به 6 آنتی بیوتیک رایج در شمال کشور است.مواد و روش ها: از 125 بیمار مراجعه کننده به مرکز پزشکی طوبی با شکایت دیسپپتیک نمونه بیوپسی تهیه شد. بیوپسی ها درمحیط ترانسپورت تایوگلیکولات براث به آزمایشگاه منتقل شدند. ابتدا در محیط کلمبیا آگار غنی شده با 7 درصد سرم جنینی گاو و 7 درصد خون گوسفندی کشت داده شد. تست های اوره آز، کاتالاز و اکسیداز برای تعیین هویت هلیکوباکترپیلوری استفاده شدند. سوسپانسیون باکتریایی، معادل استاندارد 3 مک فارلند روی پلیت ها ریخته شده، دیسک های آنتی بیوتیکی روی آن قرار داده شده و هاله های مهار رشد باکتریایی بعد 3 روز انکوباسیون در شرایط بیهوازی قرائت شدند.یافته ها: هلیکوباکترپیلوری از 116 نمونه (92.8 درصد) از کل 125 نمونه بیوپسی جداسازی شد. مقاومت به مترونیدازول، آموکسی سیلین، کلاریترومایسین، تتراسایکلین، فورازولیدون و سیپروفلوکساسین به ترتیب (83) 71 درصد، (40) 35 درصد، (29) 25 درصد، (11) 9 درصد، (28) 24 درصد و (29) 25 درصد تعیین شد. مقاومت چندتایی (مترونیدازول - آموکسی سیلین - کلاریترومایسین) در 6 نمونه (5 درصد) مشاهده شد.استنتاج: مقایسه اطلاعات ما با نتایج گذشته نشان داد که شیوع مقاومت هلیکوباکترپیلوری به کلاریترومایسین، فورازولیدون و مترونیدازول در ایران بشدت رو به افزایش است. میزان مقاومت به آموکسی سیلین در مطالعه حاضر در قیاس با سایر کشورها بسیار بالاتر است. مطالعه حاضر نشان داد که بمنظور تعیین رژیم دارویی مناسب علیه هلیکوباکترپیلوری ما همواره نیازمند مطالعات تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی هستیم.

سابقه و هدف: تصمیم گیری در مورد انجام و یا عدم انجام عملیات احیا، مدت زمان ادامه و یا قطع آن در نوزادان بسیار بدحال با تردیدهای زیادی همراه است. این مطالعه به بررسی نگرش و عملکرد پزشکان اطفال و زنان و زایمان در این زمینه پرداخته است.مواد و روش ها: در سال 1388، به کلیه پزشکان متخصص، فوق تخصص، دستیار و فلو اطفال و زنان و زایمان شهرهای ساری و بابل (140 نفر) یک پرسشنامه بی نام در این زمینه ارایه شد، و 75.7 درصد افراد به آن پاسخ دادند.یافته ها: بیش از 70 درصد موارد، مخالف کمک به مرگ نوزاد بسیار بدحال، و کمتر از یک چهارم آنها موافق این کار بودند. هیچ کدام از پزشکان تاکنون دارویی برای تسریع مرگ این نوزادان تجویز نکرده بودند. قطع اقدامات احیا در موارد مختلف نوزادان بسیار بدحال شایع نبود و حداکثر به وسیله یک پنجم پزشکان به تشخیص خودشان در نوزادان دارای آنومالی های متعدد مادرزادی گزارش شد. عوامل تاثیرگذار در تصمیم گیری پزشک برای قطع اقدامات احیا در نوزادان بسیار بدحال به ترتیب عبارت بودند از تعداد فرزندان خانواده، فشار کارکنان بیمارستان، در خواست والدین نوزاد، جنس نوزاد، کمبود امکانات بیمارستانی، سابقه ناباروری والدین و وضع اقتصادی خانواده نوزاد. در بیشتر موارد اعتقادات مذهبی در تصمیم گیری برای ادامه و یا قطع درمان نوزاد بسیار بدحال موثر بود و منجر به موافقت بیشتر با تصویب قانونی در کشور برای شروع و یا ادامه درمان این نوزادان شده بود.استنتاج: این مطالعه حاکی از غلبه نگرش تقدس زندگی بر نگرش کیفیت زندگی است. وضع قانون شفاف در این زمینه ضروری به نظر می رسد.

سابقه و هدف: بیماری لیشمانیوز احشائی (کالاآزار) از جمله بیماری های انگلی قابل انتقال بین انسان و حیوان است که توسط انگل های کمپلکس لیشمانیا دونوانی ایجاد می شود. هدف از این مطالعه کاربرد سیستم های مختلف آنزیمی در تفکیک گونه ها و سویه های عامل لیشمانیوز احشائی می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، سویه مرجع لیشمانیا اینفانتوم، سویه مرجع لیشمانیا ماژور و سویه لیشمانیا تروپیکا به همراه انگل های لیشمانیا جدا شده از مغز استخوان بیماران مبتلا به کالا آزار و انگل های جدا شده از یک قلاده سگ از استان فارس و یک قلاده از آذربایجان شرقی در محیط کشت مایع آر پی ام آی 1640 به همراه سرم جنین گاو 10 درصد انبوه سازی و بعد از جمع آوری از محیط کشت، عصاره گیری شد و سپس با استفاده از الکتروفورز روی ژل پلی آکریلامید به روش غیر پیوسته، شش سیستم آنزیمی گلوکز فسفات ایزومراز، فسفوگلوکوموتاز، مالات دهیدروژناز، گلوکز 6 فسفات دهیدروژناز، 6 فسفو گلوکونات دهیدروژناز و نوکلئوزید هیدرولاز 2 به منظور تفکیک گونه و سوش انگل های بدست آمده و یافتن سیستم های مناسب تر جهت تفکیک آنها در مقایسه با سویه های مرجع مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: پروفیل ایزوآنزیم های 6 سیستم آنزیمی معرفی شده برای نمونه های جدا شده از بیماران و مخازن لیشمانیوز احشایی با یکدیگر و سویه مرجع مقایسه شدند و مهاجرت نسبی کلیه باندهای ایزوآنزیمی هر نمونه در سیستم های مورد بررسی محاسبه گردید و مشخص شد که تنها پنج سیستم آنزیمی توانایی تفکیک گونه های مختلف انگل را از یکدیگر می باشند.استنتاج: در مطالعه حاضر، آنزیم های گلوکز فسفات ایزومراز و گلوکز 6 فسفات دهیدروژناز بیشترین هتروژنیتی و نوکلئوزید هیدرولاز 2 بیشترین هموژنیتی را داشتند و همچنین آنزیم های فسفوگلوکوموتاز و گلوکز فسفات ایزومراز و مالات دهیدروژناز از آنزیم های بسیار فعال بودند.

سابقه و هدف: بسیاری از سرطان ها یک شبکه قوی از کموکین ها و گیرنده های آنها از جمله کموکین های CCL3 (MIP-1a) ،CCL4 (MIP-1b)  و CCL5 (RANTES) را بیان می کنند. این کموکین ها اعمال خود را از طریق گیرنده های CCR2 و CCR5 انجام می دهند. به دلیل اهمیت CCR5 در تومورها بررسی نقش این گیرنده در تومورها مهم به نظر می رسد. مطالعات نشان می دهد که نوعی جهش با نام جهش d32 در ژن CCR5 می تواند منجر به کاهش بیان و عملکرد این گیرنده شود. ما در این مطالعه به بررسی جهش شناخته شده d32 و متعاقب آن حذف 32 نوکلئوتیدی از این ژن در بیماران مبتلا به سرطان پستان پرداختیم.مواد و روش ها: این مطالعه طی ماه های بهمن سال 1386 تا خرداد 1387 روی 36 بیمار با سرطان پستان و 100 نمونه کنترل و با کمک تکنیک Gap-PCR انجام شد. اطلاعات مربوط به سن، شغل و طبقه اجتماعی از طریق پرسش نامه و بررسی های آماری با کمک آزمون های T و کای - دو انجام شد.یافته ها: بررسی ها در این جمعیت نشان داد که هیچکدام از بیماران مورد مطالعه دارای جهش CCR5-d 32 نبودند. نتایج ما همچنین نشان داد که 3 نفر از 100 نفر (3 درصد) گروه کنترل دارای فرم هتروزیگوت این جهش بودند.استنتاج: مطالعه ما نشان داد که جهش CCR5-d 32 در بیماران مورد مطالعه مشاهده نشد. بنابراین به نظر می رسد که شاید این جهش در سرطان پستان نقشی نداشته باشد.

سابقه و هدف: در سال های اخیر علاقه خانم ها به شیردهی و تداوم آن تا پایان 2 سالگی افزایش یافته است و در عین حال گزارشاتی مبنی بر اثرات منفی شیردهی بر فعالیت جنسی وجود دارد. می توان گفت که نقش شیردهی بر میل و فعالیت جنسی ناشناخته است، بعضی از زنان شیرده بیان می کنند که میل جنسی آنها در پایین است و در مقابل بسیاری از زنان شیرده بیان می کنند که بیشترین تحریک جنسی را پس از زایمان داشته اند. با توجه به نتایج متناقض در مورد رابطه شیردهی با فعالیت جنسی، این تحقیق روی خانم های شیرده و غیرشیرده مراجعه کننده به درمانگاه های دولتی پایش رشد کودک منتخب شهر تهران در سال 1386 انجام گرفت و فعالیت جنسی پس از زایمان آنها از پایان دو ماهگی تا شش ماهگی مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه که به صورت هم گروهی تاریخی انجام شد، فعالیت جنسی 258 خانم شیرده (گروه مورد) با 198 خانم غیرشیرده (گروه شاهد) در دوران پس از زایمان مورد بررسی قرار گرفت. افراد دو گروه از نظر سن، پاریته، تحصیلات، شغل، درآمد و نوع زایمان مشابه سازی شدند. پرسشنامه مورد استفاده شامل مشخصات فردی، وضعیت اجتماعی و اقتصادی و سوالات مربوط به فعالیت جنسی در دوران پس از زایمان بود. سوالات پرسشنامه از طریق مصاحبه حضوری توسط پرسشگر تکمیل شد و اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزارSpss  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: افراد دو گروه با هم مشابه بودند. 28.3 درصد زنان شیرده و 22.9 درصد زنان غیرشیرده طی ماه اول پس از زایمان و 71.7 درصد زنان شیرده و 78.1 درصد زنان غیرشیرده فعالیت جنسی خود را در طی ماه دوم و بعد از آن شروع کرده بودند. ارتباط بین تعداد نزدیکی های پس از زایمان و شیرده و غیر شیرده بودن مادر معنی دار بود (p<0.02). تغییرات میل، رضایتمندی جنسی و تجربه ارگاسم در دوران پس از زایمان نسبت به قبل از بارداری در زنان شیرده و غیر شیرده تفاوت معنی داری نداشت. بین خشکی واژن و شیردهی در دوران پس از زایمان ارتباط معنی داری وجود نداشت.استنتاج: به نظر می رسد که شیردهی با فعالیت جنسی ارتباط معنی داری ندارد.

سابقه و هدف: علایم بالینی و یافته های معمول رادیوگرافی قفسه سینه در سل ریوی اولیه و ثانویه کاملا شناخته شده و مشخص است. بر اساس مشاهدات به نظر می رسد طی سال های اخیر تظاهرات غیرمعمول رادیوگرافی قفسه سینه در بالغین مبتلا به سل ریوی بیشتر دیده میشود. هدف از این مطالعه بررسی این تغییرات در بیماران مسلول خلط مثبت بدون ضعف ایمنی در شهرستان های ساری، قائمشهر و نکا می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی 65 بیمار با محدوده سنی 16 تا 87 سال مبتلا به سل ریوی در شهرستان ساری، قائم شهر و نکا در طول سال 1385 مورد بررسی قرار گرفتند. معیار ورود به مطالعه مثبت بودن اسمیر خلط از نظر باسیل کخ و نداشتن بیماری زمینه ای و تضعیف کننده سیستم ایمنی بود. اطلاعات مربوط به علایم بالینی و یافته های رادیوگرافی قفسه سینه از طریق پرسشنامه طرح جمع آوری شد.یافته ها: علایم بالینی بیماران شامل: سرفه 83 درصد، تب 60 درصد، بی اشتهایی 60 درصد، تعریق شبانه 55 درصد، کاهش وزن 37.8 درصد و هموپتزی 24.6 درصد بود. در رادیوگرافی ریه بیماران، تظاهرات معمول در 70.8 درصد (درگیری لوب فوقانی ریه ها با یا بدون درگیری سایر قسمت ها) و غیرمعمول در 29.2 درصد (درگیری لوب میانی و تحتانی ریه ها بدون درگیری لوب فوقانی، درگیری ارزنی ریه، لنفادنوپاتی هیلار و رادیوگرافی قفسه سینه طبیعی) مشاهده گردید.استنتاج: در این مطالعه شایعترین علایم بالینی سرفه بیش از سه هفته و تب بود که با آمارهای قبلی همخوانی دارد. شیوع تظاهرات رادیوگرافیک غیرمعمول 29.2 درصد بود که بیان کننده افزایش شیوع این یافته های آتیپیک در عکس قفسه سینه نسبت به دهه های قبل می باشد. بنابراین شناخت دقیق این تظاهرات غیرمعمول در تشخیص سریع و درمان به موقع بیماران اهمیت بسیار دارد.

سابقه و هدف: امروزه برای کمک به ترمیم آسیب های پوستی نظیر سوختگی ها، زخم های مزمن دیابتیک یا زخم های مزمن ناشی از جراحی، از کشت کراتینوسایت ها و پیوند آن ها به محل ضایعه استفاده می شود. در این روش باید پیوستگی لازم برای کشت سلول های اپیدرمال در شرایط آزمایشگاه ایجاد شود. به این منظور در این تحقیق از روش ساده کاشت اپیدرم به همراه محیط کشت بدون سرم که در آن نیازی به فیبروبلاست های 3T3 وجود ندارد، استفاده شد.مواد و روش ها: قطعه کوچکی از پوست موش صحرایی را در تریپسین قرار داده و درم را از اپیدرم جدا نمودیم. سپس اپیدرم را به قطعات یک میلی متری تقسیم کرده و در یک فلاسک کاشتیم. پس از گذشت نیم ساعت، روی قطعات اپیدرم، محیط کشت بدون سرم افزوده و هر دو روز یک بار محیط کشت را تعویض کردیم. پس از 21 روز تقریبا 70 درصد سطح فلاسک توسط کراتینوسایت ها پوشانیده شد. این کراتینوسایت ها پس از دو بار پاساژ در تانک ازت ذخیره شدند.یافته ها: کشت خالص کراتینوسایت به آسانی به روش کاشت اپیدرم و بدون استفاده از سرم های با منشا حیوانی و نیز لایه تغذیه کننده به دست آمد.استنتاج: کاشت اپیدرم در محیط کشت بدون سرم یک روش ساده برای جداسازی کراتینوسایت های اتولوگ از قطعه کوچکی پوست می باشد که در آینده می توان از این روش برای کشت کراتینوسایت های انسانی جهت ترمیم زخم ها استفاده کرد.

سابقه و هدف: شایعترین یافته در آمبولی ریوی نارسایی بطن راست است. هدف این مطالعه بررسی شیوع و مزیت تشخیصی تروپونین قلبی I در تشخیص بیماران مبتلا به نارسایی بطن راست بدلیل آمبولی ریه می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه روی 42 بیمار مبتلا به آمبولی ریوی در بیمارستان اکبتان شهر همدان انجام شد. اطلاعات لازم از طریق گرفتن شرح حال بیماران، انجام اکوکاردیوگرام و اسکن پرفیوژن ریوی جمع آوری شد و نمونه های خون بیماران به سرعت بعد از تشخیص آمبولی ریوی گرفته شد و تروپونین I با روش کروماتوگرافی اندازه گیری گردید.یافته ها: تروپونین I در 2 مورد افزایش یافته بود، (بالای0.5mg/l ) و در 40 مورد (95.2 درصد) کمتر از 0.5mg/l بود. اختلال عملکرد بطن راست در 16 (38 درصد) بیمار مشاهده شد. علایم اکوکاردیوگرافیک اختلال عملکرد بطن راست در یک بیمار از دو بیمار با تروپونین I مثبت و در 15 بیمار از 40 بیمار (37.5 درصد) با تروپونین منفی مشاهده شد. هیچ ارتباطی بین نارسایی بطن راست و سطح ترپونین I یافت نگردید.استنتاج: بالا رفتن تروپونین I در آمبولی حاد ریه علیرغم شیوع پایین آن، نشان دهنده آن است که اندازه گیری تروپونین I نمی تواند به افتراق علل قلبی درد سینه از علل غیرقلبی آن و تشخیص اختلال عملکرد بطن راست کمک چندانی نماید.

سابقه و هدف: بیماری های نقص ایمنی اولیه شامل طیف وسیعی از بیماری ها و سندرم های بالینی همراه با علایم بالینی و آزمایشگاهی متنوع است. هدف این مطالعه بررسی و شناخت بیشتر بیماران مبتلا به نقص ایمنی اولیه مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی سینا می باشد.مواد و روش ها: در این تحقیق توصیفی پرونده کلیه بیماران مبتلا به نقص ایمنی اولیه مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی سینا ساری مورد بررسی قرار گرفت و تمام علایم بالینی و آزمایشگاهی آنها استخراج و آنالیز شد.یافته ها: در مدت 3 سال 10 بیمار مبتلا به نقص ایمنی اولیه مراجعه کردند که 7 نفر مذکر و 3 نفر مونث بودند. نقص ایمنی هومورال در5 نفر (50 درصد) و نقص فاگوسیت در 1 مورد (10 درصد)، نقص ایمنی سلولی 3 مورد (30 درصد) و یک مورد هم ازدیاد IgE (10 درصد) دیده شد. اغلب این بیماران مبتلا به عفونت های تنفسی و عفونت گوش میانی و با شیوع کمتر عفونت هایی مانند آدنیت، گاستروانتریت، آبسه های کبدی، خونریزی ها و بدخیمی بوده اند.استنتاج: علایم نقص های ایمنی اولیه متنوع است. آگاهی از تظاهرات بالینی آنها و در نظر داشتن نقص ایمنی در تشخیص های افتراقی در بسیاری از موارد می تواند به تشخیص زودترو درمان مناسب تر بیماران کمک شایانی نماید.

فیستول شریان بی نام به نای(TIF)  عارضه تاخیری و نادر تراکئوستومی است و به دلیل خونریزی فراوان تهدیدکننده حیات می باشد. این عارضه در 0.1 درصد موارد تراکئوستومی و در عرض 14-7 روز نخست پس از جراحی تراکئوستومی روی می دهد. منابع موجود میزان زنده ماندن این بیماران 14.3 را درصد گزارش کرده اند. ما در این گزارش یک مورد فیستول شریان بی نام به نای را 50 روز پس از تراکئوستومی گزارش می کنیم که با اقدام به موقع تشخیصی- درمانی بیمار نجات یافت.

سندرم ویسکوت - آلدریچ(WAS)  یک بیماری نقص ایمنی وابسته به جنس (کروموزمX ) می باشد که با اگزما، عفونت های مکرر، افزایش بیماری های اتوایمون یا خود ایمنی، بدخیمی کاهش پلاکت با اندازه کوچکتر از حد نرمال همراه است. بیمار پسر 11 ساله ای است، از والدین غیر منسوب که به علت استفراغ، درد شکم (هماتوم) و کبودی اندام تحتانی (اکیموز) در ناحیه ساق پا بستری شده است. در طول زندگی خود چندین بار سابقه بستری شدن در بیمارستان را دارد که اغلب به علت خونریزی در مناطق مختلف بدن بوده است. بیمار بدلیل خونریزی مکرر شبکیه چشم از سال قبل نابینا شده است.

ایدز بیماری است که سیستم های مختلف بدن را درگیر می کند. این بیماری علاوه بر افزایش لگاریتمی شیوع و بار اقتصادی سنگین ناشی از درمان، مورتالیته بالایی نیز دارد. در حال حاضر حدود 36 میلیون بیمار مبتلا به ایدز در دنیا زندگی می کنند. جوانان و نوجوانان بالاترین درصد ابتلا را در میان کلیه گروه های سنی را دارا می باشند به نحوی که CDC بیماری های ناشی از ایدز را دومین علت مرگ گروه سنی 24-15 معرفی کرده است. با استناد به گزارشات W.H.O مبنی بر گسترش این بیماری در کشورهای حوزه خلیج فارس، لازم است تا سیاست فردا دیر است، امروز پیشگیری کنیم را، مورد توجه قرار دهیم. از آنجایی که هنوز واکسن یا درمان موثری علیه ایدز معرفی نشده، پیشگیری از ایدز موثرترین شیوه جهت مبارزه با آن است و در این امر، پیشگیری نوع اول یعنی آموزش بهداشت و افزایش آگاهی گروه های در معرض خطر، به ویژه جوانان و نوجوانان، نقش کلیدی جهت مبارزه با ایدز ایفا می کند.