مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی
سال:1390 | دوره:11 | شماره:8 (پیاپی 37) |تعداد مقالات:19

یکی از موضوعات اساسی در آموزش و ارزیابی دانشجویان رشته های علوم پزشکی، ارتقای دانش، نگرش و مهارت های مورد نیاز آنان و ارزیابی صحیح و دقیق آنها است. آموزش و ارزیابی باید به گونه ای طراحی گردد تا دانشجویان قادر باشند پس از فراعت از تحصیل، آموخته های دانشی و مهارتی خود را در محیط های کاری واقعی به کار بسته و توانایی انطباق خود با محیط کاری را داشته باشند. بنابراین، لازم است دانشجویان در محیط های واقعی یا مشابه کار آینده آموزش دیده و در شرایط واقعی کار و یا محیط های کاری شبیه سازی شده مورد ارزیابی قرار گیرند. شواهد علمی حاکی از آن است که ارزیابی تئوریک دانشجویان به کمک آزمون های کتبی و یا شفاهی به تنهایی مشخص کننده مهارت ها و توانمندی های آنها نبوده و نیازمند روش های دیگری است تا امکان سنجش جامعی از دستیابی به اهداف آموزشی را فراهم سازد. بدین منظور پروفسور هاردن (Harden) و همکاران در دهه 1970 روش ارزیابی Objective Structured Clinical Examination (OSCE) را برای سنجش صلاحیت های بالینی دانشجویان پزشکی طراحی کردند تا مهارت های بالینی آنها به صورت مجزا در ایستگاه های از پیش تعیین شده و با سقف زمانی مشخص مورد ارزیابی قرار گیرد.

دندانپزشکان نقش مهمی در ارتقای خدمات درمانی و ارائه راه کارهای مناسب در زمینه این خدمات ایفا می کنند، و در این میان نقش متخصصین دندانپزشکی از اهمیت خاصی برخوردار است. طبق تحقیقات انجام شده متخصصان دندانپزشکی در ارائه خدمات ویژه به بیماران، بالا بردن کیفیت مراقبت از دندان، نوآوری در علم دندانپزشکی، گسترش تحقیقات و پژوهش های بالینی نقش کلیدی دارند.

تقریبا دو دهه بیشتر نیست که استفاده از دستیار دیجیتال شخصی در آموزش و عملکرد پرستاری و سایر حرف علوم پزشکی رواج یافته است. دستیار دیجیتال شخصی یک وسیله کوچک جیبی و قابل حمل با امکاناتی شامل حافظه برای ذخیره سازی اطلاعات، دوربین عکاسی و فیلم برداری، دفترچه یادداشت، تقویم، واژه پرداز، دسترسی بدون سیم با اینترنت و شبکه های داخلی اطلاعات و غیره است. اغلب گوشی های تلفن همراه این عملکردهای پایه را دارند و سیستم های آنها بسیاری از نرم افزارهای کاربردی را پشتیبانی می کنند.

مقدمه: اصالت و پویایی فعالیت های دانشگاه نیاز به جوی آزاد و دموکراتیک دارد و از اصول پشتیبان اعضای هیات علمی به شمار می رود. اعطای استقلال به دانشگاه ها نیز سیاستی اصولی برای افزایش مسوولیت پذیری، پاسخ گویی و پویایی آن است. پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت استقلال و آزادی علمی در دانشگاه از دیدگاه اعضای هیات علمی انجام شد.روش ها: جامعه آماری پ‍ژوهش را 550 عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز تشکیل می دهند. بر اساس جدول مورگان نمونه ای مشتمل بر 230 نفر از اعضای هیات علمی به نسبت دانشکده های مختلف انتخاب گردید. آزادی علمی، استقلال دانشگاه، و تاثیر سیاست های خارجی توسط پرسشنامه محقق ساخته با 15 سوال بسته پاسخ در مقیاس لیکرت مورد سنجش قرار گرفت و نمره هر گویه از 100 محاسبه گردید. روایی پرسشنامه توسط صاحب نظران و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ 0.91 تایید شد.نتایج: میانگین نمره اختصاص یافته به حیطه های اصلی شامل استقلال دانشگاه ها (81.3±21.3)، تاثیر سیاست های خارجی (76.9±20.5)، و آزادی علمی (73.3±21.6) بود. در بین گویه ها عدم استقلال مالی دانشگاه و وابستگی به بودجه دولتی (85.6)، تاثیر روابط سیاسی بر روابط علمی بین المللی (79.1)، تاثیر نگرش های سیاسی مدیران دانشگاهی بر فضای علمی (76.9)، تغییر مداوم برنامه ها بعد از تغییرات مدیریتی (76.5) از جمله مواردی بودند که بیشترین میانگین مشکلات را به خود اختصاص دادند.نتیجه گیری: به نظر می رسد با توجه به اهمیت آزادی و استقلال علمی در پاسخ گویی و رشد خلاقیت در دانشگاه، این مساله باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد. همچنین توجه به برنامه ریزی و مدیریت استراتژیک و استقرار سیستم پایش و پاسخ گویی نظام مند می تواند از بسیاری از دوباره کاری های ناشی از تغییرات سیاسی جلوگیری نماید.

مقدمه: یادگیری بر اساس شواهد روشی موثر در آموزش دانشجویان است و شناخت دیدگاه های فراگیران در زمینه این رویکرد نوین، باعث توسعه کاربرد آن می شود. این مطالعه با هدف توصیف تجارب دانشجویان پرستاری از یادگیری مبتنی بر شواهد انجام شد.روش ها: در این مطالعه کیفی که بر مبنای نظریه پایه در سال 1388 انجام شد، 18 دانشجوی پرستاری به شیوه نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. از دانشجویان خواسته شد تا با کاربرد شواهد در دوره کارآموزی پرستاری کودکان به حل مسائل بالینی بپردازند و نتایج کار خود را در گزارش صبحگاهی برای گروه شرح دهند. برای گردآوری داده ها از روش مصاحبه استفاده شد و با روش تحلیل محتوا تجزیه و تحلیل گردید.نتایج: حاصل تحلیل اطلاعات شناسایی تعداد پنج درون مایه اصلی شامل حل مساله، خودکارآمدی، تفکر، تعامل گروهی و پیوند مفاهیم نظری و عملی به همراه زیرطبقات مربوطه بود.نتیجه گیری: با توجه به تجارب مثبت دانشجویان از یادگیری مبتنی بر شواهد، کاربرد آن در تدریس دروس رشته پرستاری پیشنهاد می شود.

مقدمه: آموزش به بیماران تحت شیمی درمانی بخشی جدا نشدنی از مراقبت های پرستاری است که در دستیابی به نتایج مطلوب درمانی نقش مهمی دارد. با توجه به مفهوم هزینه - اثربخشی در ارائه مراقبت های بهداشتی درمانی، این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر آموزش به بیمار به روش فردی و گروهی بر کیفیت زندگی بیماران تحت شیمی درمانی مراجعه کننده به مرکز شیمی درمانی بیمارستان امید در طی سال های 85 تا 87 انجام شد.روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی شاهددار تصادفی است. تعداد 102 بیمار مبتلا به سرطان مری، معده و پستان مراجعه کننده به بیمارستان امید در دو گروه تحت آموزش های خودمراقبتی به روش فردی و گروهی قرار گرفتند. برای هر یک از بیماران در گروه آموزش فردی سه جلسه آموزش توسط پرستار کارشناس آموزش دیده ارائه شد. بیماران دارای نیازهای آموزشی مشابه نیز در گروه تحت آموزش گروهی سه جلسه آموزش گروهی دریافت کردند. اطلاعات مربوط به کیفیت زندگی با استفاده از نسخه بومی سازی شده EORTC QLQ-C30 و در سه دوره متوالی شیمی درمانی (از دوره اول تا سوم) توسط پرسشگر آموزش دیده به روش مصاحبه جمع آوری شد.نتایج: میانگین سنی گروه تحت آموزش فردی 46.46±3.9 و گروه تحت آموزش گروهی 48.7±1.23 سال بود. اکثریت بیماران را در هر دو گروه زنان متاهل، خانه دار مبتلا به سرطان پستان تشکیل می دهد. نتایج آزمون چند متغیره اندازه های تکراری (Repeated measures) بین کیفیت زندگی بیماران در طی سه دوره شیمی درمانی تفاوت معناداری نشان نداد (p=0.4, f=7.94) اما در مقایسه بین گروهی این تفاوت معنادار بود (p=0.02, f=3.70).نتیجه گیری: تداوم آموزش (فردی و گروهی) در طی سه دوره شیمی درمانی منجر به حفظ کیفیت زندگی بیماران در سطح قبل از شروع شیمی درمانی شد. با توجه به امکانات موسسه و شرایط بیماران از این دو روش می توان در جای مناسب استفاده نمود.

مقدمه: در دنیای امروز با توجه به گسترش روزافزون علم و تکنولوژی، و به روز شدن عوامل سازمانی، توسعه آگاهی و مهارت های نیروی انسانی شاغل در سازمان ها ضرورت بیشتری یافته است. یک برنامه آموزشی اثربخش است اگر بتواند تغییرات لازم را در شرکت کنندگان ایجاد نماید. هدف این مطالعه ارزشیابی دوره آموزش کار با دستگاه الکتروشوک به پرستاران بر اساس مدل کرک پاتریک است.روش ها: این مطالعه از نوع ارزشیابی برنامه بر اساس مدل کرک پاتریک است، که در آن اثربخشی دوره آموزش کار با دستگاه الکتروشوک به پرستاران ارزشیابی شده است. 160 نفر از پرستاران با رضایت آگاهانه در طرح شرکت کردند. دوره آموزش بر حسب حیطه های واکنش، یادگیری، رفتار و نتیجه، ارزشیابی گردید و میزان اثربخشی دوره بر مبنای 5 محاسبه شد. داده ها به وسیله پرسشنامه های محقق ساخته ای که کارایی و پایایی آنها در یک مطالعه مقدماتی بررسی و تایید شده بود جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از آزمون Student t تجزیه و تحلیل گردید.نتایج: میانگین نمره مطلوبیت عوامل در سطح واکنش شامل: محتوی 4.3±0.35، مدرس 4.8±0.41، امکانات 4.1±0.27 از 5 بود. میانگین مطلوبیت حیطه های: واکنش 4.4±0.45، یادگیری4.35±0.24 ، رفتار3.85±0.18 ، و نتایج 4.33±0.18 بود. میانگین مطلوبیت کلی دوره آموزشی 4.16±0.41 برآورد گردید.نتیجه گیری: دوره آموزشی کار با دستگاه الکتروشوک به پرستاران، عوامل سه گانه واکنش مطلوب داشته و توانسته تغییرات موثر در حیطه های چهارگانه ایجاد نموده و اثربخشی مناسب داشته باشد.

مقدمه: آموزش اخلاق پزشکی در مشاغل گروه پزشکی موضوعی کلیدی است، زیرا اساس رابطه آنان با بیماران، یادگیری اخلاق است. اساتید یکی از عناصر مهم آموزش اخلاق پزشکی به شمار می روند، و از عوامل مهم شکل دهنده شخصیت اخلاقی و حرفه ای دانشجویان هستند. هدف این مطالعه تبیین چالش ها و مشکلاتی است که آموزش اخلاق پزشکی را تهدید می کند.روش ها: این مطالعه یک پژوهش کیفی، از نوع تحلیل محتوی است. چهارده نفر از اساتید اخلاق پزشکی دانشگاه های علوم پزشکی تهران در سال 1389 در این مطالعه شرکت داشتند. داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختارمند جمع آوری و با رویکرد تحلیل محتوای کیفی (روش مایرینگ)، تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: تجزیه و تحلیل مصاحبه ها با مشارکت کنندگان در مطالعه، منجر به استخراج سه درون مایه: 1- توانایی تخصصی اساتید اخلاق پزشکی 2- آموزش اخلاق پزشکی با روش های تدریس فعال 3- فاصله آموزش تئوری از عمل گردید. هر کدام از این درون مایه ها، شامل چندین طبقه اصلی و فرعی است که جنبه ای خاص از چالش های موجود در آموزش اخلاق پزشکی مرتبط با اساتید را توصیف می کنند.نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که اساتید پزشکی به طور اعم و اساتید اخلاق پزشکی به طور اخص نتوانسته اند نقش کلیدی خود را در ارتقا و رشد اخلاقی دانشجویان ایفا کنند. بدین منظور پیشنهاد شده است دوره های آموزش تخصصی کوتاه مدت اخلاق پزشکی و روش های تدریس فعال برای همه اساتید پزشکی برگزار گردد و همه اساتید پزشکی موظف شوند، با بهره گیری از الگوهای رفتاری، زمینه ظهور صلاحیت های اخلاقی و حرفه ای را به صورت عملی در دانشجویان فراهم نمایند.

مقدمه: با توجه به اهمیت و نقش سبک های تدریس در میزان یادگیری و رضایت مندی دانشجویان، این مطالعه با هدف بررسی سبک های تدریس اعضای هیات علمی دانشکده های تابعه دانشگاه علوم پزشکی ایران به منظور ارتقای آگاهی اساتید از سبک های تدریس و توجه بیشتر به کاربرد سبک تدریس مناسب انجام گرفت.روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، پرسشنامه ترجمه شده و خودایفای سبک تدریس در اختیار تمامی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران در نیمسال دوم سال تحصیلی 89-88 قرار داده شد. هر مدرس با توجه به سبک تدریس خود در کلاس درس تئوری، به هر یک از گزینه های پرسشنامه نمره ای بین 1 تا 4 را داد. پرسشنامه ها با استفاده از روش های آماری توصیفی، آزمون کای دو و دستورالعمل پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: اکثریت اعضای هیات علمی دانشکده های تابعه دانشگاه علوم پزشکی ایران، ارائه مفهوم به صورت کاربردی، یادگیری عمقی، پردازش شناختی به صورت اجرایی و فعالیت های مشارکتی را ترجیح می دهند. هیچگونه ارتباط معناداری بین سبک تدریس با دانشکده محل تدریس، سابقه تدریس، و مرتبه علمی به دست نیامد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده و ترجیح سبک های خاص تدریس، پیشنهاد می شود به تطابق سبک های تدریس با سبک های یادگیری دانشجویان و یا به عبارتی به تعامل تدریس - یادگیری توجه بیشتری شود.

مقدمه: اگر چه بخش عمده ارزشیابی دانشجویان علوم پزشکی، ارزشیابی بالینی است، اما یافتن روش مناسب که مورد رضایت دانشجویان باشد همیشه چالش برانگیز بوده است. با توجه به اجرای روش دفترچه ثبت مهارت های بالینی در ارزشیابی بالینی دانشجویان مامایی دانشکده پرستاری و مامایی مشهد در سال های اخیر، مطالعه حاضر به منظور تعیین میزان رضایت دانشجویان انجام شد.روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، دانشجویان مامایی واجد شرایط دانشکده پرستاری و مامایی مشهد (34 نفر) شرکت داشتند. ابزار مطالعه، پرسشنامه روا و پایا پژوهشگرساخته «سنجش رضایت مندی» مشتمل بر 23 گویه و 9 حیطه و در قالب مقیاس لیکرت 5 نقطه ای بود. رضایت واحدهای پژوهش از روش دفترچه ثبت مهارت های بالینی پس از اتمام کارآموزی با پرسشنامه مذکور بررسی شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های تی مستقل و رگرسیون خطی چندگانه و همبستگی تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: میانگین رضایت مندی دانشجویان از «دفترچه ثبت مهارت های بالینی»، 62.7±15.5 (از صد) بود. پایین ترین نمره رضایت مندی مربوط به حیطه علاقه مندی به این روش (57.8±24.5) و بالاترین نمره مربوط به حیطه مطابقت آن با اهداف آموزشی (71.1±14.9) (از صد) بود. اکثر دانشجویان، موافق منصفانه بودن (55.9 درصد)، عینی بودن (64.7 درصد) و مطابقت آن با اهداف آموزشی (61.8 درصد) بودند و فقط 44.1 درصد به استفاده از این روش علاقه مند بودند. در مجموع، 38.3 درصد دانشجویان از روش «دفترچه ثبت مهارت های کارورزی» راضی، و 26.5 درصد ناراضی بودند و بقیه در طیف بین این دو قرار داشتند.نتیجه گیری: اکثر دانشجویان از «دفترچه ثبت مهارت های بالینی» رضایت داشتند، لیکن کمتر از نیمی از آنان به استفاده از آن علاقه مند بودند که شاید به علت توانایی ناکافی این روش در سنجش و ارتقای مهارت های بالینی از دیدگاه دانشجویان باشد. شاید با اصلاح برخی جوانب «دفترچه ثبت مهارت های بالینی» و ترکیب آن با برخی روش های دیگر به منظور پوشاندن حیطه های مورد ضعف این روش از دیدگاه دانشجویان، بتوان در جهت افزایش رضایت آنان گام برداشت.

مقدمه: با وجود مزایای بسیار فعالیت های فیزیکی در دوران بارداری، این امر در زنان رواج چندانی ندارد که از علل احتمالی آن عدم آگاهی به واسطه عدم آموزش صحیح است. هدف این پژوهش تعیین تاثیر کاربرد مدل مراحل تغییر (Trans Theoretical Model: TTM) در اتخاذ فعالیت های فیزیکی مناسب در زنان باردار است.روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 100 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان دهاقان به روش تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد در سال 1389 مورد بررسی قرار گرفتند. مداخله آموزشی به صورت برگزاری 5 جلسه 1 ساعته به صورت بحث گروهی، نمایش فیلم و سخنرانی در پایان مباحث بود. پرسشنامه ای با استفاده از پرسشنامه استاندارد فعالیت فیزیکی در دوران بارداری و همچنین پرسشنامه مربوط به مدل مراحل تغییر برای گردآوری داده ها ساخته، و داده ها در هر دو گروه قبل و بعد از مداخله جمع آوری شد. داده ها با استفاده از روش های توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و تحلیلی (کای دو و تی تست) تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: پس از انجام مداخله، افراد گروه آزمون از پیشرفت مثبت و قابل ملاحظه ای در مراحل آمادگی برای انجام فعالیت های فیزیکی برخوردار شدند. به طوری که فراوانی افرادی که در مرحله آمادگی برای انجام فعالیت های فیزیکی قرار داشتند از 6 به 26 درصد (P<0.001) رسید. میانگین نمره فواید درک شده در گروه آزمون به طور معناداری از 76.8±10.88 به 84.7±1.09 افزایش (P<0.001) یافت. همچنین میانگین فعالیت های فیزیکی که قبل از مداخله 0.21±0.14 بود بعد از مداخله به 2.6±1.2 افزایش معنادار (P<0.001) یافت.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه، ضمن حمایت از کاربردی بودن مدل TTM در مداخلات ارتقای فعالیت جسمانی، نشان داد که برنامه آموزشی مورد استفاده، می تواند سبب بهبود گرایش و عملکرد زنان باردار نسبت به انجام حرکات ورزشی مناسب در دوران بارداری شود.

مقدمه: با توجه به تاثیر الگوی اسنادی بر رفتار و احساسات افراد لازم است مربیان پرستاری الگوهای اسنادی که دانشجویان را نسبت به فعالیت های یادگیری غیر مسوول می سازد، تغییر دهند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش اسناد بر الگوی اسنادی دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند در سال تحصیلی 89-88 انجام شد.روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی 187 دانشجوی پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند به طور تصادفی در دو گروه تجربی (94 نفر) و شاهد (93 نفر) قرار گرفتند. ابتدا، الگوی اسنادی دانشجویان توسط پرسشنامه اسناد کنترل جولیان راتر بررسی گردید. برنامه آموزش اسناد در گروه تجربی اجرا و در پایان مطالعه، مجددا الگوی اسنادی دانشجویان بررسی گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی زوجی، تی مستقل و مک نمار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: میانگین نمره اسناد در ابتدای مطالعه در هر دو گروه نشان دهنده الگوی اسنادی بیرونی بود. در پایان مداخله، میانگین نمره اسناد گروه تجربی در سطح معناداری کاهش یافته (از 9.88±1.89 به 8.76±1.93 رسید) که نشان دهنده کسب الگوی اسنادی درونی بود. تغییر میانگین نمره اسناد دانشجویان گروه شاهد از لحاظ آماری معنادار نبود. مقایسه تغییرات میانگین نمره اسناد دانشجویان قبل و بعد از مداخله در دو گروه نشان دهنده تفاوت معنادار بود. به عبارتی گروه تجربی به طور معناداری الگوی اسناد درونی بیشتری از گروه شاهد کسب کرده بودند.نتیجه گیری: به نظر می رسد برنامه های آموزش اسناد در ابتدای ورود دانشجویان به دانشگاه باید مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: یادگیری مادام العمر، فرایندی است که طی آن افراد از طریق فرصت های یادگیری، دانش، مهارت ها و علایق خود را در زندگی توسعه می دهند. این بررسی به منظور تبیین شایستگی های مورد نیاز برای تربیت دانشجویان دوره پزشکی عمومی در راستای نیل به اهداف یادگیری مادام العمر انجام پذیرفت.روش ها: این مطالعه به روش کیفی انجام گرفت. جهت جمع آوری نمونه ها از روش نمونه گیری هدف مند و مصاحبه نیمه ساختاریافته باز پاسخ با 21 نفر از صاحب نظران و اساتید استفاده شد. تحلیل داده ها به روش تحلیل محتوا بر اساس رویکرد کریپندورف انجام گرفت. برای تامین اعتبار و مقبولیت داده ها از شیوه چک همکار و ناظر خارجی استفاده شد.نتایج: بر پایه نتایج حاصل از این پژوهش، پنج درون مایه تحت عناوین: «آگاهی و نگرش به پویایی علم و دانش پزشکی»، «مهارت یادگیری خودراهبر»، «مهارت طبابت مبتنی بر شواهد»، «مهارت های ارتباطی حرفه ای» و «مهارت یادگیری تلفیقی و بین حرفه ای» به عنوان شایستگی های مورد نیاز برای دانشجوی پزشکی عمومی جهت یادگیری مادام العمر شناسایی شدند.نتیجه گیری: با توجه به جایگاه و ضرورت یادگیری مادام العمر در حرفه پزشکی، برنامه ریزان آموزشی می توانند در بازنگری در برنامه درسی دوره پزشکی عمومی از یافته های این پژوهش بهره مند شده، دانشجویان را به شایستگی های مورد نیاز تجهیز نمایند و به تربیت یادگیرندگان مادام العمر در حوزه پزشکی بپردازند.

مقدمه: اندازه گیری سطح کیفی زندگی زنان در دوران یائسگی به عنوان یکی از اسناد کارایی آموزش بهداشت محسوب می گردد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر برنامه آموزشی ساختارمند با شیوه گروه حمایتی بر کیفیت زندگی زنان یائسه انجام شد.روش ها: از مرداد تا دی ماه 1389 در یک مطالعه میدانی و یک سوکور در یکی از مراکز بهداشتی درمانی شهرستان رباط کریم، تعداد 110 زن یائسه که دارای شرایط ورود به مطالعه بودند، به روش غیر احتمالی آسان انتخاب شدند. پس از تکمیل فرم های رضایت، افراد به طور تصادفی در دو گروه 55 نفره شاهد و گروه حمایتی قرار گرفتند. گروه حمایتی در 6 گروه (5 گروه 9 نفره و یک گروه 10 نفره) تدوین گردید. برنامه آموزشی در یک روز مشخص از هفته، به مدت 120 دقیقه و در طی 10 جلسه هفتگی متوالی انجام شد. نمره کیفیت زندگی، قبل از اجرای برنامه آموزشی و یک ماه پس از پایان آن، با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی زنان یائسه(MENQOL)  در دو گروه شاهد و مداخله محاسبه و مقایسه گردید. در گروه شاهد مداخله ای انجام نشد.نتایج: نمره کیفیت زندگی محاسبه شده از مجموع نمرات ابعاد وازوموتور، روانی - اجتماعی، جسمی و جنسی در گروه مداخله به طور معناداری بهبود یافت (کاهش نشانه ها از 153.76±38.61 نمره به 113.31±24.35 نمره، P<0.001). تغییر معناداری در نمره کیفیت زندگی زنان یائسه در گروه شاهد دیده نشد.نتیجه گیری: اجرای برنامه آموزشی ساختارمند با شیوه آموزشی گروه حمایتی می تواند به عنوان یکی از راه کارهای مناسب در جهت ارتقای سلامتی و رویارویی بیشتر زنان با نشانه های یائسگی و بهبود کیفیت زندگی آنان در مداخلات بهداشتی و در برنامه های مراقبتی کشوری مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: تغییر و متناسب سازی سیستم ارائه خدمات پرستاری در قرن بیست و یکم، بستگی به موفقیت حرفه پرستاری در طراحی مدل های برنامه آموزشی پرستاری دارد. مطالعه حاضر با هدف «شناسایی و تبیین چالش های تحصیلات تکمیلی (کارشناسی ارشد) در پرستاری و ارائه راه حل های مربوطه» انجام شده است.روش ها: این مطالعه با رویکرد کیفی و در دو مرحله در دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. در مرحله اول از تکنیک بحث گروهی متمرکز به منظور شناسایی چالش های موجود و در مرحله دوم، از تکنیک دلفی برای تایید وجود این مسائل و ارائه راه حل های مرتبط استفاده گردید. مرحله اول با شرکت 16 نفر از دانشجویان کارشناسی ارشد و مرحله دوم با همکاری 30 نفر از مدیران پرستاری مراکز آموزشی و درمانی، اعضای هیات علمی و اجرایی دانشکده پرستاری، و هشت دانشجوی ارشد و دکترای پرستاری به عنوان افراد پانل اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها در بحث گروهی متمرکز با رویکرد تحلیل محتوا عرفی یا مرسوم انجام گرفت. در بخش تکنیک دلفی، بر اساس توافق حاصل شده پس از دور سوم راه حل های نهایی مشخص گردید.نتایج: طی این مطالعه، چالش های «1- فرهنگی و هویت حرفه ای، 2- محیط کار و 3- عدم تعادل بین آموزش، پژوهش و بالین» در تحصیلات تکمیلی پرستاری (مقطع کارشناسی ارشد) شناسایی شد و مهمترین راه حل پیشنهادی برای چالش های یک تا سه به ترتیب «اتخاذ استراتژی ها برای بهبود تصویر پرستاری»، «ایجاد و احراز پست های ویژه فارغ التحصیلان کارشناسی ارشد در بالین و تعریف شرح وظایف اختصاصی آنها» و «تخصصی کردن آموزش پرستاری در سطح کارشناسی ارشد و بالاتر و ایجاد گرایش های جدید مثل گرایش ارشد ویژه و ارشد قلب» بودند.نتیجه گیری: چالش های شناسایی شده با بحث گروهی در طی تکنیک دلفی تایید شد. راه حل های ارائه شده در مطالعه حاضر، نیز توسط مرور بر متون حمایت گردید. اطلاعات حاصل از مطالعه، می تواند به عنوان پایه ای برای بررسی های بیشتر در خصوص کاربرد راه حل های پیشنهاد شده استفاده گردد.