علوم پزشکی رازی
سال:1389 | دوره:17 | شماره:72 |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: بلوغ اووسیت در محیط(IVM) in vitro  راه تازه ای برای کاهش هزینه و تقلیل اثرات جانبی تحریکات گنادوتروپین برای لقاح در محیط (IVF) in vitro است. برای ارزیابی بهتر ماهیت و اثرات هورمون های مختلف و پارامترهای مهم روی رشد و حفظ اووسیت ها در محیط in vitro، مطالعه حاضر انجام شد. هدف از انجام این پژوهش مطالعه اثرات a توکوفرول و هورمون محرک فولیکولی روی بلوغ فولیکول های پره آنترال موش های نابالغ و اووسیت محصور در آن بود.روش کار: برای انجام آزمایش، فولیکول های پره آنترال سالم از تخمدان های موش های ماده 6 هفته ای جدا و در محیط in vitro کشت داده شدند. فولیکول های پره آنترال در طول دوره 6 روزه کشت در حضور غلظتهای 5، 20، 40، 60، 100، 180،140 و 220mIU/ml از FSH و غلظت های 20، 40، 80، 240، 300 و 400nmol/ml از a توکوفرول (ویتامین E) قرار گرفتند. فولیکول ها داخل انکوباتور با درجه حرارت 37oC، رطوبت %92 و CO2 برابر %5 در هوا قرار گرفتند. اثرات مواد مختلف روی بلوغ اووسیت، گسیختگی وزیکول ژرمینال، تغییر قطر فولیکولها و میزان ماندگاری آنها مورد بررسی قرار گرفت. نوع مطالعه تحقیقی بود و آنالیز های آماری با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون ANOVA یکطرفه انجام گرفت.یافته ها: در غلظت 100IU/1 FSH افزایش قابل توجهی در قطر فولیکولی (190±5mm)، میزان زیست پذیری (%91±4)، (%81±3) GVBD و بلوغ اووسیت (%59±6) مشاهده شد. a توکوفرول بقا فولیکولی را افزایش داد اما روی قطر، GVBD و میزان بلوغ اووسیت اثری نداشت. در حالیکه محیط حاوی ترکیب a توکوفرول و FSH افزایش قابل توجهی در تمام پارامترها شامل قطر فولیکولی (210±5mm)، میزان زیست پذیری (%95±3)، (%93±3) GVBD و بلوغ اووسیت (%76±5) نشان داد.نتیجه گیری:FSH  ویتامین E هر یک به تنهایی میزان بلوغ فولیکول و اووسیت داخل آن را افزایش می دهند اما ترکیب آنها تاثیر قابل توجه تری روی سرعت رشد فولیکول ها و اووسیت محصور در آن دارد.

زمینه و هدف: اختلال در عملکرد سیستم آمینرژیک مرکزی منجر به بروز عارضه افسردگی در بیماری دیابت می گردد. با توجه به تاثیرگذاری محدود داروهای ضدافسردگی حاضر، بررسی گزینه های درمانی جدید با ویژگی تعدیل کنندگی سیستم آمینرژیک مرکزی ضروری بنظر می رسد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی اثرات احتمالی ضد افسردگی ملاتونین در موش های صحرائی دیابتی بود.روش کار: در این مطالعه که از نوع تجربی بود از 40 راس موش صحرایی نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 200±20 گرم استفاده شد. حیوانات به چهار گروه ده تایی: شاهد، ملاتونین، دیابتی و دیابتی دریافت کننده ملاتونین تقسیم شدند. القا دیابت با تزریق داخل صفاقی  50mg/kg (i.p.) استرپتوزوتوسین انجام گرفت. ملاتونین (10mg/kg/day i.p.)،72  ساعت پس از القا دیابت، بمدت 5 هفته تزریق گردید. در پایان دوره تیمار جهت بررسی میزان افسردگی و مکانیسم احتمالی بروز آن، آزمون های شنای اجباری پیراسته و آزمون جعبه باز انجام شد. در آزمون شنا مدت زمان حرکات صعودی، شنا و بی تحرکی و در آزمون جعبه باز تعداد واحدهای حرکتی حیوان محاسبه گردید. تحلیل داده ها با آنالیز واریانس یک طرفه و متعاقب آن آزمون توکی HSD با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 15 انجام گرفت.یافته ها: ابتلا به دیابت منجر به افزایش معنی دار (P<0.05) مدت زمان بی تحرکی و حرکت صعودی طی آزمون شنا (بترتیب بعنوان شاخص های افسردگی و فعالیت سیستم نور آدرنرژیک) در مقایسه با حیوانات شاهد گردید. مدت زمان شنا (شاخص فعالیت سیستم سروتونرژیک) و میزان فعالیت حرکتی (شاخص فعالیت سیستم دوپامینرژیک) در حیوانات دیابتی در مقایسه با گروه شاهد بطور معنی داری (P<0.05) کاهش یافت. تزریق روزانه ملاتونین به حیوانات دیابتی، شاخص های رفتاری مذکور را بطور معنی دار (P<0.05) در مقایسه با حیوانات گروه دیابتی تعدیل نمود. ملاتونین میزان فعالیت حرکتی حیوانات غیردیابتی را بطور معنی دار (P<0.05) در مقایسه با حیوانات گروه شاهد کاهش داد، در حالی که تاثیر معنی داری بر شاخص های زمانی حرکات صعودی و شنا و بی تحرکی در حیوانات غیردیابتی دریافت کننده این هورمون نداشت.نتیجه گیری: ملاتونین با تعدیل فعالیت سیستم آمینرژیک مرکزی از تشدید افسردگی در بیماری دیابت جلوگیری می کند.

زمینه و هدف: یکی از عوارض مهم اعمال جراحی بی اختیاری ادراری آسیب مثانه در زمینه رد شدن تانلر از دیواره می باشد. جهت ارزیابی قابلیت پیشگویی هماچوری حین عمل جراحی اسلینگ ساب اورترال برای پارگی دیواره مثانه به علت رد شدن تانلر جراحی این مطالعه طراحی شده است.روش کار: از مهر ماه 1383 تا تیر ماه سال 1387 مجموعا 250 زن با بی اختیاری استرسی ادرار وارد این مطالعه مقطعی شدند. برای کلیه بیماران پرسشنامه ICIQ-SF تکمیل شده و سپس تحت معاینه اوروگانیکولوژیک شامل تعیین پرولاپس ارگانهای کف لگن و انجام استرس تست قرار گرفتند. کلیه بیماران تحت عمل جراحی (Intra vaginal sling) IVS قرار گرفتند وجود یا عدم وجود  هماچوری حین عمل ثبت شده، سپس سیستوسکوپی کامل با استفاده از لنز 30 و 70 درجه جهت بررسی آسیب مثانه بعمل آمده و بر اساس نتایج به دست آمده قابلیت وجود هماچوری حین عمل مورد آنالیز آماری قرار گرفت.یافته ها: سن متوسط بیماران 41±6.3 بود. 15 مورد هماچوری در حین عمل مشاهده شد که در 13 مورد پارگی دیواره مثانه در کنترل سیستوسکوپیک وجود داشت. در بیماران بدون هماچوری 2 مورد پارگی مثانه مشاهده شد. حساسیت، ویژگی و ارزش اخباری مثبت به ترتیب %86.6، %96.6 و %100 بوده است.نتیجه گیری: هماچوری حین عمل می تواند تست پیشگویی کننده مناسبی برای پارگی دیواره مثانه باشد و انجام سیستوسکوپی در این بیماران ضروری است.

زمینه و هدف: آترواسکلروز یکی از مهمترین عوامل منجر به مرگ و میر در سراسر جهان است. چاقی و اضافه وزن فاکتورهای خطر مستقل برای آترواسکلروز بیماری های قلبی عروقی هستند. بنابراین در این مطالعه، قصد آن داریم تا اثر گروههای مختلف وزنی را بر روی عوامل خطرساز بیماری های قلبی عروقی بررسی نماییم.روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 2006 با استفاده از داده  های برنامه قلب سالم اصفهان IHHP و بر اساس تقسیم بندی های چاقی که توسط سازمان جهانی بهداشت انجام شده و بر اساس نمره بندی فرامینگهام و روش شمارش انواع عوامل خطر بر اساس تعاریف سندرم متابولیک و چاقی سازمان بهداشت جهانی و توسط نرم افزارSPSS  ورژن 15 صورت گرفت. تستهای آماری c2 و Anova مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: 12514 نفر دارای سنین حدود 38 سال در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. در نمونه مورد مطالعه 518 از زنان و %14 مردان دارای تحصیلات عالیه بالاتر از دیپلم بودند. در زنان چاقی و اضافه وزن بیش از مردان بود (%4.56 از زنان و %40 از مردان Kg/m2 25£BMI). در %13 از نمونه ها FBS بالاتر از 110 داشته و %13.9 از نمونه ها داروی فشارخون مصرف می کردند.بر اساس یافته های به دست آمده در این مطالعه تمامی فاکتورهای خطرساز بیماری های قلبی عروقی با افزایش وزن افزایش می یابند. بجز HDL کلسترول در مردان، که این یافته ها با فلوچارت های مطالعه فرامینگهام برای مردان و زنان مطابقت دارد.نتیجه گیری: بر اساس مطالعه انجام شده مشخص گردید که شاخص های وزنی در هر دو جنس زن و مرد با افزایش سن افزایش یافته و همچنین افزایش فشارخون سیستولی و دیاستولی داشتند البته در مطالعه ما افزایش عوامل خطر در زنان بیش از مردان می باشد.

زمینه و هدف: اخیرا مشخص شده که ژن sumo4 در کلیه بیان می شود. واریانت M55V ژن  sumo4که با جایگزینی اسیدامینه والین به جای متیونین در موقعیت 55 همراه می باشد، سبب تحریک و القای فاکتور هسته ای کاپای بتا (NFKB) می گردد. این فاکتور در پاتوژن بسیاری از بیماریها از جمله دیابت نقش بسیار مهمی دارد.روش کار: ژنوتیپ های Sumo4 در 50 نفر بیمار دیابتی تیپ 2 و 50 نفر کنترل بروش PCR و هضم آنزیمی توسط آنزیم محدودگر TspR1 مورد مطالعه مقطعی قرار گرفت. غلظت سرمی قند افراد بیمار و کنترل بروش آنزیمی تعیین گردید. در این مطالعه از آزمونT-Student  و آزمون آماریChi-square  استفاده شد.یافته ها: در افراد گروه های کنترل و بیمار فراوانی ژنوتیپ ها به ترتیب %26AA و %20، %50AG و %44 و GG نیز %24 و %36 به دست آمد.نتیجه گیری: نتایج بدست آمده در این مطالعه پیشنهاد می کند که بین واریانت M55V ژن Sumo4 و بیماری دیابت تیپ II رابطه معنی داری وجود ندارد و واریانت M55V ژن Sumo4 یک فاکتور خطرزا برای بیماری دیابت تیپ II محسوب نمی گردد.

زمینه و هدف: سرطان پستان شایعترین بدخیمی و شایعترین سرطان منجر به مرگ در زنان می باشد. یکی از عواملی که در نحوه پیش آگهی و درمان سرطان پستان مطرح شده است، وضعیت هورمونها و رسپتورهای هورمونی می باشد. مطالعه موجود با هدف تعیین و مقایسه هیستوپاتولوژی و مارکرهای بیولوژی (ER، PR، P53، Her2/neu و Ki-67) در سرطان پستان در گروههای سنی زنان مبتلا زیر 40 سال و بالای 60 سال در بیمارستان رسول اکرم (ص) و آتیه انجام گرفته است.روش کار: در این مطالعه مقطعی تحلیلی پس از بررسی فایل آزمایشگاه بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) و آتیه، 60 تومور پستان زیر 40 سال و 57 تومور پستان بالای 60 سال وارد مطالعه شدند. پس از تهیه لام، رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی از نظر مارکرهای رسپتور استروژن (ER)، رسپتور پروژسترون (PR)، Ki-67،P53  و HER2/neu انجام شد و نتایج آن توسط پاتولوژیست مجرب ارزیابی گردید. همچنین داده های پاتولوژیک نیز جمع آوری شد. نتایج با استفاده از نرم افزارSPSS12  و آزمون های آماری T_Student وChi2  آنالیز گردید.یافته ها: بین گروه زیر 40 سال و گروه بالای 60 سال اختلاف معنی داری بین سایز تومور، درگیری لنفاوی، گرید هیستولوژیک،Stage  تومورهای مورد بررسی، بیومارکر ER، PR و بروز  Her2/neuوجود نداشت. در مورد Ki-67 افزایش قابل ملاحظه ولی غیر معنی دار از لحاظ آماری در گروه زیر 40 سال جود داشت. بروز P53 تغییر یافته در گروه زیر 40 سال بطور معنی داری بالاتر بود Chi2 value=4.35 P=0.037. (=4.35).نتیجه گیری: مطابق نتایج این تحقیق، مطالعه حاضر اختلاف عوامل هیستوپاتولوژیک در کانسر پستان پره و پست منوپوزال را تایید نکرد. بین محتوای وابستگی هورمونی کانسر قبل و بعد از یائسگی اختلاف قابل ملاحظه ای وجود ندارد. بروز HER2/neu نیز بعنوان یک فاکتور پروگنوستیک مستقل در شناسایی رفتار بیولوژیک کانسر پستان مطرح می گردد. بروز بالای Ki-67 و نیز اختلاف قطعی بروز P53 تغییر یافته در زنان مبتلا به کانسر پستان زیر 40 سال در این مطالعه نشانگر احتمالی ماهیت مجزای عوامل بوجود آورنده کانسر پستان، قبل و بعد از سن باروری است.

زمینه و هدف: سندرم برنارد سولیر بیماری خونریزی دهنده ارثی است که به دلیل نقایص مولکولی کمپلکس GP Ib-IX-V (GlycoProtein) پلاکتی که از چهار زنجیره GP Iba, GP Ib b, GP IX, GP V تشکیل شده است، اتفاق می افتد. GP Iba بزرگترین زنجیره این کمپلکس بوده و مسوول اتصال به لیگاند می باشد. بیشتر جهش های شناسایی شده در ارتباط با سندرم برناردسولیر در GP Iba بوده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی و شناسایی نقایص مولکولی ژن  GP Ibaدر بیماران برنارد سولیر ایرانی می باشد.روش کار: این مطالعه به روش بررسی بیماران (Case series) انجام شد و با استفاده از بانک اطلاعاتی بیماری های خونریزی دهنده درمانگاه جامع هموفیلی ایران 12 بیمار شناسایی و مورد مطالعه قرار گرفتند. تشخیص بیماری بر پایه مطالعات فنوتیپی شامل شمارش پلاکت، بررسی لام خون محیطی و عدم پاسخدهی به آگونیست ریستوستین صورت گرفته بود. DNA از ستونهای خونی بیماران و افراد وابسته جدا سازی شد. نواحی کد کننده ژنGP Iba  به 5 قطعه هم پوشان تقسیم بندی و تکثیر انجام شد. از روش CSGE (Conformation Sensitive Gel Electrophoresis) استفاده گردید و نهایتا توالی های دارای هترودوبلکس در ژل CSGE تعیین توالی شدند.یافته ها: 5 جهش جدید شناسایی شد: حذفACCGGCT  و جایگزینی GGA بین نوکلئوتید های 425-419، جهش های نقطه ای T709C، G710A، C1759T و حذف 20 نوکلئوتید در موقعیت 1819-1800. موتاسیون های شناسایی شده به بانک جهانی ژن فرستاده شد و ثبت گردید برای هر کدام از موتاسیون ها  (RFLP) Restriction Fragment Length Polymorphismطراحی و انجام شد.نتیجه گیری: در این مطالعه نقایص مولکولی ژن زنجیره GP Iba پلاکتها در بیماران BSS مورد مطالعه قرار گرفت و 5 موتاسیون جدید که در سایر مطالعات شناسایی نشده بود، شناسایی گردید.

زمینه و هدف: بیماری سیستمیک اسکلروزیس یک اختلال اتوایمیون با درگیری ارگانهای مختلف است که با ایجاد التهاب و فیبروز در ارگانهای مختلف از جمله پوست و ارگانهای داخلی مشخص می گردد. درگیری ریوی، شامل فیبروز بینابینی و بیماری عروق ریوی است که نقش مهمی را در سیر بیماری و طول عمر این بیماران دارد. این مطالعه  به بررسی شیوع این عارضه و عوامل مرتبط با ابتلا به آن در بیماران سیستمیک اسکلروزیس در بیمارستان نور و الزهرای اصفهان می پردازد.روش کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی آینده نگر، کلیه بیمارانی که  بر اساس معیارهای کالج روماتولوژی آمریکا، سیستمیک اسکلروزیس با درگیری منتشر پوست داشتند و به درمانگاه روماتولوژی بیمارستان نور و الزهرا (س) مراجعه نموده بودند، با روش سر شماری در بین سالهای 1381 تا 1387 انتخاب شدند و تحت پیگیری و درمان قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک، شدت درگیری پوستی، تست های سرولوژیک، سیر بیماری و نتایج بررسی درگیری ریوی بیماران در طول مدت پیگیری جمع آوری و با آزمو نهای کمی برای متغییر های غیر وابسته مورد آنالیز قرار گرفت.یافته ها: از میان 50 بیماری که اطلاعات آنها برای بررسی تکمیل گردید، اکثریت را زنان و رده سنی 30 تا50 سال تشکیل می دادند. متوسط مدت برای بروز علایم و تشخیص درگیری ریوی 4.5 سال بود و نیمی از بیماران در زمان تشخیص از مشکلات ریوی شکایت داشتند. شدت درگیری پوستی (نمره کلی پوست) در بیماران با درگیری ریوی بالاتر از بیماران بدون درگیری ریوی بود (26±9 در مقابل 15±7).نتیجه گیری: شیوع و شدت درگیری ارگانها در بیماری سیستمیک اسکلروزیس در مناطق مختلف دنیا می تواند تحت تاثیر عوامل محیطی و فاکتورهای ژنتیک تا حدودی متفاوت  باشد. در این مطالعه ارتباطی بین سن شروع بیماری و ابتلا به درگیری ریوی یافت نگردید ولی ارتباطی بین شدت در گیری پوستی و تست های سرولوژیک یافت گردید. شیوع درگیری پارانشیم ریه در حد آمارهای گزارش شده برای این بیماران در جوامع دیگر بود که مطرح کننده اهمیت این عارضه در بیماران ما نیز می باشد. با توجه به نتایج این بررسی می توان بر اهمیت غربالگری درگیری پارانشیم ریه در بیماران سیستمیک اسکلروزیس تاکید نمود.